Α. Ο Ζωντανός Χριστιανισμός

«Εκείνος που κρατάει τις εντολές μου και τις εκτελεί, αυτός με αγαπάει^. κι αυτός που με αγαπάει θ’ αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου».

Αυτά σας δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας.

Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ… Ο ίδιος ο Θεός θα τους διδάσκει όλους…».^*

Ευ. Ιωάννη 14, 21. 25-26.6,45

«Να μεταδώσετε τη διδασκαλία Μου στ’ αδέλφια σας καθαρή και ανόθευτη, όπως την έχετε πάρει από Εμένα», λέει ο Ιησούς στο Μεγάλο Ευαγγέλιο, μιλώντας στους μαθητές Του. «Αν αυτοί σας ακούσουν και δεχθούν να ζήσουν σύμφωνα με, αυτά που λέω, τα λόγια Μου θα έχουν εντελώς άλλο αποτέλεσμα στην καρδιά και στο νου τους απ’ ό,τι όλες μαζί οι αποδείξεις που μπορούν να βρεθούν μέσα στον κόσμο της ύλης! Κι αυτό, γιατί τα λόγια Μου κρύβουν μέσα τους Δύναμη, Ισχύ και Ζωή. Αν Με πιστέψουν τότε οι άνθρωποι, αν ζουν και ενεργούν σύμφωνα με τη διδασκαλία και με
το θέλημά Μου, θα βρουν από μόνοι τους τον αληθινό δάσκαλο που θα τους οδηγήσει σε όλες τις άλλες αλήθειες, μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό (θα βρουν δηλαδή το θεϊκό πνευματικό σπινθήρα που έβαλε ο Θεός μέσα στην καρδιά
τους).

Όποιος λοιπόν επιθυμεί να βρει το Θεό και το βασίλειό του, όπου είναι η ζωή αιώνια, πρέπει ν’ αρχίσει να ψάχνει μέσα στο ήσυχο καμαράκι της καρδιάς του. (Ματθ. 6,6)

Μέσα στην αγάπη για το Θεό και το συνάνθρωπό του, θα βρει και τον ίδιο το Θεό. Όποιος ψάχνει στα σοβαρά και δεν το βάζει κάτω, θα βρει σίγουρα αυτό που λαχταράει. Όποιος όμως χάσει τον ενθουσιασμό του πάνω στο ψάξιμο, θα δυσκολευθεί ή και αποκλείεται να βρει αυτό που θα ήθελε μεν να αποκτήσει, αλλά δίχως να παιδευθεί πολύ. Κι αυτό είναι κάτι που ισχύει τόσο για τούτον, όσο και για τον άλλο κόσμο». (Γ. Λόρμπερ «Το Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη» (Μ.Ε.Ι)

«Τα δικά μου τα πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή μου, κι εγώ τα αναγνωρίζω και με ακολουθούν^.

Όποιος είναι πρόθυμος να τηρεί το θέλημά του, αυτός θα καταλάβει αν αυτά που λέω προέρχονται από το Θεό ή τα λέω από μόνος μου».

(Ευ. Ιωάννη 10,27.7,17)

«Τότε ο Ιησούς τους μίλησε πάλι και τους είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου^. Εκείνος που με ακολουθεί δε θα πλανιέται μέσα στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως που φέρνει στη ζωή.

Εκείνος που κατάγεται από το Θεό καταλαβαίνει τα λόγια του Θεού^. γι’ αυτό εσείς δεν καταλαβαίνετε, γιατί δεν κατάγεστε από το Θεό.

Όταν όμως θα έρθει εκείνος, το Πνεύμα της Αλήθειας, θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια. Γιατί δε θα μιλήσει από μόνος του, αλλά θα πει όσα θ’ ακούσει, και θα σας αναγγείλει αυτά που μέλλουν να συμβούν».

(Ευ. Ιωάννη 8,12.47-16,13)

Το Πνεύμα αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ο κόσμος, γιατί ούτε το διακρίνει ούτε το γνωρίζει. Εσείς όμως το γνωρίζετε γιατί μένει κοντά σας και θα είναι μέσα σας» (Ευ. Ιωάννη 14,17)

«Όταν θα εφαρμόσεις τη διδασκαλία στην πράξη, η πίστη σου θα γίνει ζωντανή. Το αποτέλεσμα θα είναι πως χάρη σ’ αυτή τη ζωντανή πίστη θα φθάσεις σιγά-σιγά να έχεις ο ίδιος πνευματική ενόραση και συναίσθηση των πραγμάτων. Έτσι θα είσαι απόλυτα πεισμένος γι’ αυτά που ξέρεις. Κι αυτό εί­ναι χίλιες φορές προτιμότερο για την ανθρώπινη ψυχή από το να ψάχνει και να ερευνάει με κόπο μόνη της, ώσπου μια ημέρα των ημερών να πεισθεί από τις εμπειρίες που μάζεψε καθ’ οδόν πως αυτή είναι η αλήθεια και να την κάνει πια κτήμα της. Βέβαια και μια τέτοια ψυχή ανταμείβεται για τους κό­πους της και το ζήλο της. Το καλύτερο είναι όμως όταν η ψυχή έχει πάρει την αλήθεια από το στόμα του Θεού, να πιστεύει και να ενεργεί ανάλογα. Γιατί με αυτό τον τρόπο η αγάπη την φέρνει να ενωθεί με το πνεύμα Μου. Και τούτο εδώ σε μία ώρα μέσα θα της δώσει πολύ περισσότερη και φαεινότερη σοφία απ’ όση θα αποκτούσε αν έψαχνε εκατό χρόνια μόνη της.

Αυτός δεν είναι λόγος όμως για μια ψυχή που πιστεύει να παραμελήσει τη σωστή αναζήτηση και έρευνα! Γιατί ο κάθε άνθρωπος οφείλει να εξετάζει τα πάντα, όσα μαθαίνει από ανθρώπου στόμα, και να κρατάει το καλύτερο που είναι και πάντα αλήθεια. Αντίθετα, αυτά που είναι φανερό πως τα έχω αποκαλύψει Εγώ ο Ίδιος δεν χρειάζεται να τα παραελέγχει κανείς^. φθάνει να τα πιστεύει και να τα κάνει πράξη, και γρήγορα θα δει τα αποτελέσματα ζωντανά στον εαυτό του. Όποιος Με πιστεύει, κάνει το θέλημά Μου και Με αγαπάει πάνω απ’ όλα, τον δε διπλανό του σαν τον εαυτό Toυ σ’ αυ­τόν θα έρθω Εγώ ο Ίδιος και θα του αποκαλυφθώ όπως εί­μαι!» Γ. Λόρμπερ «Μ.Ε.Ι»

«Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε…» (Ευ. Ματθ. 7,7)

«Ελέγχετε τα πάντα και κρατάτε ό,τι είναι καλό!»

(Προς Θεσσ. Α΄ 5,21)

Ο αποκαλυπτικός Λόγος του Θεού^*

Σ’ ένα από τα έργα του Λόρμπερ, την «Θεία Οικονομία», ο Κύριος εξηγεί πως χρησιμοποιεί πάντα τρεις τρόπους για να αποκαλύψει το είναι και το θέλημά του στους ανθρώπους: μέσα από την τάξη και ευνομία που επικρατεί στη φύση, μέσα στην ίδια την πνευματική καρδιά του ανθρώπου, και τέλος μέσα από τα θεϊικα μηνύματα, το θείο Λόγο.

Για το θείο Λόγο διαβάζουμε τα εξής:

«Από τον πρώτο άνθρωπο της γης ως αυτήν εδώ την ώρα, δεν πέρασε χρόνος χωρίς να λάβουν οι άνθρωποι μια αποκάλυψη του Θεού».

«Και θα σας πω κάτι άλλο ακόμα: προφήτες θα υπάρχουν πάντα, μέχρι το τέλος του κόσμου, σε όλους τους λαούς της γης, σ’ ό,τι και να πιστεύουν! Γιατί όταν θα έχουν κοπεί όλα τα άλλα νήματα ανάμεσα σε ουρανό και γη, χάρη στους προφήτες θα μείνει ένας μυστικός δεσμός, που καμιά σκοτεινή δύναμη δεν θα μπορεί να τον καταστρέψει».

«Θα βάλω τους νόμους μου μέσα στις καρδιές τους και θα τους χαράξω στο νου τους».

(Προς Εβραίους 10,16)

«Αυτό που βλέπετε είναι εκείνο που είπε ο Θεός μέσω του προφήτη Ιωήλ:

Αυτό θα συμβεί στις έσχατες ημέρες, λέει ο Θεός:

Θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου

σε κάθε άνθρωπο^.

έτσι, οι γιοι σας κι οι θυγατέρες σας

θα προφητεύσουν^.

οι νέοι σας θα δουν οράματα

κι ο γέροντές σας θα ονειρευτούν θεϊκά όνειρα^.

και σ’ αυτούς που μου ανήκουν,

άντρες και γυναίκες,

θα χαρίσω, τις ημέρες εκείνες,

πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου,

κι αυτοί θα κηρύξουν την αλήθεια του Θεού.

Τότε θα δείξω θαυμαστά σημάδια

πάνω, στον ουρανό, και κάτω, στη γη:

αίμα και φωτιά και σύννεφο καπνού.

Ο ήλιος θα μεταβληθεί σε σκοτάδι

και το φεγγάρι θα γίνει κόκκινο σαν αίμα

πριν έρθει η ημέρα του Κυρίου

η μεγάλη και λαμπρή.

Όποιος τότε επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί».

Πράξεις Αποστόλων, 2,16-21

«Σ’ εμάς όμως τα φανέρωσε ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα. Γιατί το Πνεύμα εξετάζει τα πάντα, ακόμη και τα πιο βαθιά κρυμμένα σχέδια του Θεού. Αλήθεια, ποιος από τους ανθρώπους ξέρει τα μυστικά τού άλλου, εκτός το πνεύμα του ίδιου του ανθρώπου που βρίσκεται μέσα του; Έτσι και τα μυστικά του Θεού κανένας δεν μπορούσε να τα ξέρει εκτός από το Πνεύμα του Θεού. Κι εμείς δεν λάβαμε το πνεύμα του κόσμου, αλλά το Πνεύμα που στέλνει ο Θεός, για να μπορούμε να μάθουμε όσα ετοίμασε ο Θεός για χάρη μας. Γι’ αυτά μιλάω, κι όχι με λόγια που διδάσκει η ανθρώπινη σοφία, αλλά με λόγια που διδά­σκει το ίδιο το Πνεύμα, ερμηνεύοντας σ’ αυτούς που έχουν το Πνεύμα αυτά τα πνευματικά πράγματα. ¹⁴ Όποιος όμως δεν έχει το Πνεύμα, δεν παραδέχεται τα δώρα που φανερώνει το Πνεύμα του Θεού, αφού για κείνον όλα αυτά είναι μωρία^– και δεν μπορεί να τα καταλάβει, γιατί αυτά τα πράγματα κατανοούνται μόνο με τη Βοήθεια του Πνεύματος. Αντίθετα, ο άνθρωπος που έχει το Πνεύμα όλα τα καταλαβαίνει^– αυ­τόν όμως κανείς από κείνους που δεν έχουν το Πνεύμα δεν είναι σε θέση να τον καταλάβει. Γιατί, καθώς λέει η Γραφή,

Τις σκέψεις του Κυρίου ποιος κατάλαβε για να του γίνει σύμβουλος;

Εμείς όμως οι πνευματικοί έχουμε το νου και τις σκέψεις του Χριστού».

Προς Κορινθίους Α΄ 2, 10 – 16

Πίσω από την πολυμορφία κρύβεται η θεϊκή Σοφία

Ο αποκαλυπτικός Λόγος του Θεού πα­ρουσιάζει μία τεράστια ποικιλία, τόσο στη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο, για να ικανοποιήσει τις διαφορετικές ανά­γκες και ικανότητες αντίληψης των ανθρώπων. Σχετικά μ’ αυτό το αξιοσημείωτο γεγονός, διαβάζουμε στο «Ρόμπερτ Μπλουμ» του Λόρμπερ την εξής παρατήρηση:

«Με τη διδασκαλία του Θεού (στ’ αυθεντικά κείμενα), τα πράγματα έχουν όπως και με την υπόλοιπη δημιουργία: κοιτάζοντάς την με τη σκέτη ανθρώπινη λογική, δίνει την εντύ­πωση μιας εντελώς χαοτικής ασυναρτησίας. Το γήινο μυα­λό ψάχνει μάταια ν’ ανακαλύψει εκεί μέσα μια κάποια συστηματοποίηση, μία σαφή τάξη, αυτό που για εκείνο αποτε­λεί μία φυσική λογική. Παράδοξα περιστατικά και ηθικά δι­δάγματα, συνήθως κρυμμένα μέσα σε μυστικιστικές εικό­νες, φτιάχνουν ένα αξεχώριστο συνονθύλευμα. Εδώ διαβά­ζει κανείς ένα παραμύθι όλο θαύματα, εκεί μία επίπληξη σε μία σελίδα παρακάτω ξεπροβάλλει μία ανώτερη ηθική. Τις πιο πολλές φορές όμως, για το ανθρώπινο μυαλό αυτή η ηθική έχει λιγότερη συνάφεια με τις άλλες διηγήσεις, πα­ρομοιώσεις και καταστάσεις, απ’ όση ομοιογένεια εμφανί­ζει η πληθωρική χλωρίδα σ’ ένα εύφορο χωράφι, όπου ένας καλός βοτανολόγος μπορεί να βρει κοντά-κοντά τα πιο ε­τερόκλητα είδη για τη συλλογή του. Ωστόσο αυτό δεν αντι­φάσκει στο παραμικρό με την τάξη που διακρίνει τη θεϊκή διδασκαλία· ίσα-ίσα την επιβεβαιώνει. Γιατί μ’ αυτό τον τρό­πο ακριβώς η Θεότητα εξαναγκάζει τον άνθρωπο να υπερβεί τη νωθρότητα που έχει από φυσικού του. Τον υποχρε­ώνει να σκέφτεται αδιάκοπα και να ανασκαλεύει εδώ κι εκεί, για να βρει το δρόμο του ανάμεσα σε όλα αυτά που με την πρώτη ματιά του φαίνονται σαν «πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι»… Επίσης η φύση της θείας διδασκαλίας είναι τέτοια, που κάθε πνεύμα μπορεί ν’ αφομοιώνει από εκεί μέσα και να τρέφεται όπως το φυτό από το χώμα, με τα θρεπτικά στοιχεία που είναι κατάλληλα για τη δική του ιδιοσυγκρασία κι έτσι να εξελίσσεται ώσπου να φθάσει την τελειότητα».

«Το πνεύμα είναι μία δύναμη αυτόνομη, με απόλυτη αρμο­νία και τάξη μέσα του. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, όταν Εγώ, που είμαι η προαιώνια Αρχή, απευθύνομαι στον εξωτε­ρικό κόσμο από την ακατάλυτη πνευματική σφαίρα, προσέχω να μην πάει τίποτα χαμένο από το καθαρά θεϊκό στοιχείο. Αντίθετα, φροντίζω πάντοτε ώστε το θεϊκό Πνεύμα να δια­περνάει ολότελα ολόκληρη την αποκάλυψη. Όσον αφορά ό­μως την εξωτερική μορφή της αποκάλυψης, υποχρεωτικά κάθε φορά προσαρμόζεται στις δεδομένες συνθήκες. Ως εκ τούτου εμφανίζεται αναγκαστικά αντιφατικό σε πάρα πολ­λά σημεία ως προς την εξωτερική μορφή, ενώ, στο εσωτερι­κό της, επικρατεί η μεγαλύτερη δυνατή τάξη και αρμονία. Πάρτε για παράδειγμα τα γραπτά κείμενα τόσο της Πα­λαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης. Πόσες χιλιάδες κλά­δους, παρακλάδια και ρίζες μπορείτε να ξεχωρίσετε εκεί μέ­σα; Εξωτερικά φαίνονται όλα ν’ αντιφάσκουν μεταξύ τους. Διδαχές γύρω από το ίδιο θέμα είναι γραμμένες σε διαφορε­τικές εκδοχές. Οι διάφοροι προφήτες προαναγγέλλουν το ίδιο γεγονός εντελώς αλλιώτικα. Ακόμη και οι τέσσερις ευαγγελιστές διηγούνται το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια. Συ­χνά μάλιστα οι τοποθεσίες όπου έχουν εξελιχθεί τα γεγονό­τα δεν συμφωνούν πλήρως μεταξύ τους^– επίσης, πολλές φο­ρές ποικίλουν και τα χρονικά δεδομένα. Όποιος λοιπόν ξε­κινάει από την εξωτερική παρουσίαση των γεγονότων και θέλει να βρει την εσωτερική συνάφεια των αποκαλύψεων, με πάσα βεβαιότητα θα χάσει το δρόμο και δύσκολα θα καταλήξει στο κέντρο».

Γ. Λόρμπερ «Μ.Ε.Ι»

«Αυτό είναι το μήνυμα που ακούσαμε από τον Ιησού Χριστό και σας το μεταφέρουμε: Ο Θεός είναι φως, και δεν υπάρχει σ’ αυτόν καθόλου σκοτάδι».

Ιωάννη Α’, 1,5

«Το γράμμα οδηγεί στο θάνατο, ενώ το Πνεύμα δίνει ζωή». Προς Κορ. Β΄ 3,6

Το Πνεύμα του Θεού ακτινοβολεί στο άπειρο

Στο «Μ.Ε.Ι.» πληροφορούμαστε αναλυτικά για τις πνευματικές δυνάμεις που ακτινοβολεί στο άπειρο το τρομακτικό Κέντρο Δύναμης του Θεού. Αυτές οι δυνάμεις που στον Λόρμπερ ονομάζονται «αιθερική σφαίρα Ζωής», είναι με άλλα λόγια το Άγιο Πνεύμα Του: «Ο αέναος κι απέραντος χώρος της Δημιουργίας είναι πλημμυρισμένος από το Πνεύμα Μου. Και τούτο είναι η καθαρή αγάπη, ζωή, φως, σοφία, εντελώς διαυγής συνείδηση, συγκεκριμένα αισθήματα, όραση, ακοή, σκέψη, θέληση και ενέργεια. Στο πρόσωπό Μου (τον Ιησού), βρίσκεται το εστιακό σημείο όλου αυτού του μοναδικού, αιώνιου Πνεύματος».

«Ο Θεός αποφάσισε προαιωνίως όλα τα έργα του».

Πράξεις Απ. 15,18

Για το ίδιο θέμα, διαβάζουμε σ’ ένα άλλο σημείο του «Μεγάλου Ευαγγελίου»: «Το άσπιλο Πνεύμα του Θεού σαν ουσία ή σαν στοιχείο, είναι στο βάθος του Φωτιά και Φως ή, αλλιώς ειπωμένο, είναι αυτή καθαυτήν η Αγάπη και η Σοφία. Αλλά μη φανταστείτε μ’ αυτό μία φυσική φωτιά ή μια αισθησιακή αγάπη, κι ούτε ένα φως σαν του ήλιου της γης, αν και υπάρχει μία αντιστοιχία ανάμεσα σ’ αυτά τα δυο. Γιατί η Φωτιά του Πνεύματος είναι άχραντη Ζωή και το Φως του είναι καθαρή Σοφία… Πίσω απ’ την αιθέρια ουσία που γεμίζει το άπειρο, (που ρέει μέσα του δηλαδή), υπάρχει η πνευματική Φωτιά που δεν είναι ορατή στις ανθρώπινες αισθήσεις. Είναι η κυρίαρχη Δύναμη, η οποία, πηγάζοντας από το Θεό, γεμίζει το άπειρο, ενεργεί και δημιουργεί αδιάκοπα. Ο ίδιος ο Θεός στο κέντρο του είναι το άναρχο, άκτιστο Πνεύμα και αρχέτυπος Άνθρωπος. Αυτός γεμίζει την απεραντοσύνη, που και τούτη απορρέει από Εκείνον με τις μεγαλειώδεις σκέψεις και ιδέες Του. Η Αγάπη του πλημμυρίζει αυτές τις σκέψεις και ιδέες, ώσπου να γίνουν μία ζωντανή Φωτιά, όπως είναι κι αυτός ο Ίδιος· η Σοφία του τους δίνει εσωτερική τάξη και μορφή· χάρη στη Θέλησή του, γίνονται ξεχωριστές και σαν αυθύπαρκτες οντότητες. Αυτές οι οντότητες είναι προικισμένες με την ικανότητα να εξελίσσονται και να αναπαράγονται διαρκώς από μόνες τους. Με το πέρασμα του χρόνου, μπορούν, ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της εξέλιξης, σύμφωνα με την Τάξη που έχει ορίσει ο Θεός, να ενώνονται αναμεταξύ τους. Και στο τέλος, (οι ανώτερες και πιο σύνθετες μορφές ζωής) μπορούν ν’ αναρριχηθούν ως την ομοιότητα με το Θεό».

«Κι εμείς γνωρίζουμε πια την αγάπη που μας έχει ο Θεός κι εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας σ’ αυτήν.

Ο Θεός είναι αγάπη· κι όποιος ζει μέσα στην αγάπη ζει μέσα στο Θεό, κι ο Θεός μέσα σ’ αυτόν». Α’ Ιωάννη 4,16

Ο Θεός είναι πνεύμα. Κι αυτοί που τον λατρεύουν πρέπει να τον λατρεύουν πνευματικά κι αληθινά».

Κατά Ιωάννη 4,24

«Μέσα στο κέντρο της άπειρης Δύναμης ήμουν Εγώ ανέ­καθεν η Αγάπη και η ίδια η Ζωή». Και στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη» λέει ο Ιησούς: «Ο αιώνιος, αληθινός Θεός, είναι καθαρή Αγάπη και γι’ αυτό υπέρτατη Σοφία. Χάρη στη Σοφία Του γέννησε από μέσα Του όλους τους κόσμους και τους ανθρώπους. Επειδή ο Ίδιος είναι η αμιγής Αγάπη, θέλει να Τον αγαπούν όλοι οι άνθρωποι πριν και πάνω απ’ όλα. Και επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματά Του, θέλει ν’ αγαπάει ο ένας τον άλλο σαν τον εαυτό του. Εφόσον ο Θεός αγαπάει όλους τους ανθρώπους πιο πολύ κι από πατέρας, γιατί να μην Τον αγαπούν κι αυτοί απ’ τη μεριά τους πάνω απ’ όλα, όταν θα έχουν καταλάβει ποιος είναι στην ουσία; Χωρίς την ουσιαστική Αγάπη, δεν πρόκειται ποτέ να βρείτε το Θεό, να γνωρίσετε πραγματικά αυτό που είναι και άρα, δεν θα μπορέσετε ποτέ να έρθετε κοντά Του. Μόνον η Αγάπη σάς δείχνει αλάθητα το δρόμο που οδηγεί σ’ Αυτόν».

«Όλα υπάρχουν από αυτόν και μέσω αυτού, κι αυτόν έχουν σκοπό τους. Ας είναι δοξασμένος στους αιώνες! Αμήν».

Προς Ρωμαίους 11,36

Στο «Μ.Ε.Ι.» ένας σοφός εξηγεί αυτή τη θεϊκή Αγάπη με τους παρακάτω συλλογισμούς: «Σίγουρα η μεγαλύτερη α­γαλλίαση για το Θεό, που είναι ο Δημιουργός και ο Πατέρας για όλους τους κόσμους, τους αγγέλους και τους ανθρώ­πους, θα είναι να κάνει όλο και πιο ευτυχισμένους εκείνους που όλο και πιο πολύ γνωρίζουν και αγαπούν τον Ίδιο και τα έργα Του! Για τούτο το λόγο έσπειρε το απέραντο διάστημα με αμέτρητα έργα από την άπειρη Σοφία και Δύναμή του και δημιούργησε σκεπτόμενα όντα, προικισμένα και αυτά με σο­φία. Αυτά τα όντα, εκστατικά μπρος στη Σοφία και τη Δύναμη του Δημιουργού τους, συνεπαίρνονται από κάθε νέα αποκά­λυψη της μεγαλοσύνης Του. Κι αυτό τα σπρώχνει να Τον λατρέψουν με όλο μεγαλύτερη θέρμη. Πιστεύω πως αυτό και μόνο πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ευτυχία για το Θεό! Για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους αυτής της γης, στους αγγέλους στους ουρανούς και στα υπόλοιπα πλάσμα­τα του σύμπαντος να γίνουν ακόμη πιο ευτυχισμένα, κατέβη­κε ο Ίδιος σαν άνθρωπος σ’ αυτή τη γη. Γι’ αυτό μας φανερώθηκε όπως φανερώνεται ο ένας άνθρωπος στον άλλον».

«Αν, λοιπόν, ισχυριστούμε πως έχουμε κοινωνία με το Θεό, ενώ ζούμε στο σκοτάδι, λέμε ψέματα, και οι πράξεις μας δε συμφωνούν με την αλήθεια. Αν όμως ζούμε μέσα στο φως, όπως ο Θεός είναι στο φως, τότε έχουμε κοινωνία και μεταξύ μας, και το αίμα που πρόσφερε με το θάνατό του ο Υιός του ο Ιησούς μάς καθαρίζει από κάθε αμαρτία».

Ιωάννη Α’ 1,6-7

«Και όπως ομολογούμε, είναι μεγάλο το μυστήριο της πίστεως που μας αποκαλύφθηκε:

Ο Θεός φανερώθηκε ως άνθρωπος,

το Πνεύμα απέδειξε ποιος ήταν^.

φανερώθηκε στους αγγέλους,

κηρύχθηκε στα έθνη,

τον πίστεψε ο κόσμος,

αναλήφθηκε με δόξα».

Προς Τιμόθεον Α’ 3,16

Το ενιαίο και αδιαίρετο Βασίλειο του Θεού

Σε διάφορα σημεία της Νέας Αποκάλυψης αναφέρεται κα­θαρά πως στο πρόσωπο του Ιησού ενσαρκώθηκε ο μοναδικός Θεός και Πλάστης Ιεχωβά Σαβαώθ. Σ’ αυτόν είναι ενωμένοι Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Ένας τριπρόσωπος Θεός είναι αδύνατο να υπάρξει. Τους λόγους τους μαθαίνουμε στο «Μ.Ε.Ι.»:

«Η άναρχη Δύναμη του Θεού είναι ελεύθερη να πηγαίνει όπου θέλει. Συνεπώς, έχει κάθε δικαίωμα να μεταμορφώνε­ται για να φανεί με σάρκα και οστά στους ανθρώπους που έχει η ίδια πλάσει, σαν ένας αιώνιος, υπερτέλειος άνθρωπος. Αλλά παρ’ όλη την παντοδυναμία του, ο Θεός δεν έχει και δεν μπορεί να έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει άλλες θεότητες, εντελώς όμοιες μ’ αυτόν. Διότι αν το μπορούσε, θα ’πρεπε τότε να δημιουργήσει άλλα τόσα άπειρα, εκτός από το ένα άπειρο που υπάρχει. Ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος καταλαβαίνει τι παραλογισμός είναι αυτός! Διότι αφού υπάρχει ένα διάστημα που εκτείνεται απεριόριστα προς όλες τις κατευθύνσεις, πού θα χωρούσε ένα δεύτερο, εξίσου άπειρο διάστημα;

Κατά συνέπεια, ένας δεύτερος τέλειος θεός, με πραγματικά απεριόριστη παντοκρατορία, είναι εξίσου αδιανόητος, όσο ένα δεύτερο άπειρο. Απ’ αυτό μπορείτε να συμπεράνετε και μόνοι σας πως Εγώ που είμαι τώρα εμπρός σας ενσαρκωμένος σαν ένας Υιός του ανθρώπου, δεν είμαι ένας δεύτερος Θεός. Είμαι ο ίδιος κι απαράλλακτος Θεός που ήμουν και θα είμαι πάντα.

Αν δημιουργούσα άλλους δυο Θεούς εκτός από Εμένα, όπως ας πούμε τον «Υιό» και το «Άγιο Πνεύμα», οι οποίοι θα ήταν διαφορετικά πρόσωπα από Εμένα, αναγκαστικά θα είχαν την απαίτηση να έχουν κι αυτοί παντοδυναμία και απεριόριστη εξουσία. Ένας Θεός χωρίς απόλυτη παντοδυναμία είναι προφανώς αδιανόητος. Όπως εξάλλου δεν μπορεί να υπάρξει ένα δεύτερο ή ακόμη κι ένα τρίτο άπειρο, γιατί εξυπακούεται πως το διάστημα θα μοιραζόταν αναγκαστικά σε πολλά μέρη που το ένα θα περιόριζε το άλλο.

Δεν μπορεί να υπάρξει παρά μονάχα ένας Θεός με ένα θεϊκό δικαίωμα επικυριαρχίας. Διότι αν υπήρχαν τρεις, το Βασίλειο του Θεού, που είναι ένα και μοναδικό και απεριόριστο, θα διαμελιζόταν. Θα ’ταν αδύνατο να υπάρξει, όσο
αδύνατο είναι να υπάρξουν τρία άπειρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Ο λόγος που μπορεί και υφίσταται αιώνια το ενιαίο βασίλειο του Θεού, είναι επειδή αυτός είναι ο αποκλειστικός βασιλιάς και κύριός του. Γι’ αυτό γράφτηκε από τους προφήτες που μέσα τους μιλούσε ο Θεός, πως «ο Θεός δεν θα μοιραστεί με κανέναν την παντοδυναμία του»(«Μ.Ε.Ι.» 8, 26-27)

«Γιατί ένας είναι ο Θεός κι ένας μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός».

Προς Τιμόθεον 2,5

Του αποκρίθηκε ο Ιησούς: « Η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή είναι: “Άκου Ισραήλ: ο Κύριος ο Θεός μας είναι ένας και μοναδικός Κύριος”.»

Κατά Μάρκον 12,29

Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα

«Εγώ, ο Χριστός, είμαι ο μοναδικός Θεός που υπάρχει! Άνθρωποι, άγγελοι, εξουσίες και κυριότητες, όλα τα πράγματα στον ουρανό και στη γη, Με προσκυνούσαν πάντα και θα προσκυνούν στην αιωνιότητα μόνον Εμένα. Το ίδιο πράγμα βλέπετε στον Κόσμο, όπου ο άπειρος χώρος της Δημιουργίας κρύβει μέσα του σαν νά ’ταν ένα τίποτα όλα τα διαστήματα, όπου έφθασαν στην ολοκλήρωσή τους οι περίοδοι δημιουργίας των διαφόρων κόσμων. Σε σας τους ανθρώπους μπορεί να
φαίνονται απίστευτα μεγάλα, όμως σε σύγκριση μ’ αυτό τον άπειρο χώρο, είναι σαν ανυπόστατα μηδενικά.

Τι είδους Θεός θα ήταν ο Πατέρας, αν με το όνομα Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα δεν εννοείτο ένας μοναδικός, μονοούσιος Θεός, παρά θα έπρεπε να ξεχωρίσει κανείς τον Υιό απ’ τον Πατέρα και τον Πατέρα από τό Άγιο Πνεύμα; Όταν η
Γραφή των προφητών, που οι άνθρωποι από δικό τους φταίξιμο δεν την καταλαβαίνουν, λέει ότι ο Πατέρας έδωσε στον Υιό όλη την ισχύ και την εξουσία στον ουρανό και στη γη, και Του έδωσε το Άγιο Πνεύμα για συνεργάτη, σαν τι λογής Θεό θεωρείτε τον Πατέρα; Άραγε τον θεωρείτε καν για Θεό; Κανονικά, με το σκοτάδι που επικρατεί στο μυαλό των ανθρώπων, θα πρέπει να φαντάζεστε πως ο Θεός-Πατέρας “παραγέρασε” και παραχώρησε την εξουσία στον Υιό, όπως
παλιά ο Φαραώ στην Αίγυπτο που, καταβεβλημένος από τα
γεράματα, παρέδωσε τη διακυβέρνηση στον Ιωσήφ. Δεν αποκλείεται να σκέφτεσθε κιόλας πως το έκανε για ν’ απολαύσει ανενόχλητος την ησυχία και την απραξία Του! Πόσο ανόητο και τυφλό θα πρέπει να είναι το ανθρώπινο μυαλό, για να πιστεύει μία τέτοια ασυναρτησία!

Αν υπήρχε ένας “Υιός” κι ένα “Άγιο Πνεύμα” σαν ξεχωριστά πρόσωπα από τον “Πατέρα”, όπως υπάρχουν οι άγγελοι κι οι άνθρωποι, θα ’πρεπε αναγκαστικά να είναι δημιουργήματά Του. Κι αυτό γιατί, όσο τέλεια κι αν θα ήταν η οντότητά τους, θα την χρωστούσαν σ’ αυτόν τον ένα Δημιουργό και όχι σε μια ολοδική τους προαιώνια Παντοδυναμία. Πώς γίνε­ται όμως να είναι ίδιος αυτός που χρωστάει την ύπαρξή του σ’ έναν άλλο, μ’ εκείνον που προαιώνια οφείλει την ύπαρξή του στον ίδιο του τον εαυτό; Μπορεί ο εφήμερος χρόνος να είναι ίδιος με την αιωνιότητα; Ή ο περιορισμένος χώρος όμοιος με το άπειρο;… Κι αφού ο Υιός” υπήρχε προαιώνια, πώς ήταν δυνατό να γεννηθεί! Κι αφού το “Άγιο Πνεύμα” υπήρχε κι ε­κείνο προαιώνια, πώς ήταν δυνατό να προέλθει από τον “Πα­τέρα” και τον “Υιό”; Με λίγα λόγια, αν τα τρία θεϊκά πρόσωπα είναι προαιώνια, δηλαδή δεν έχουν αρχή, πώς θα μπορούσε το ένα να δώσει την αρχή της ύπαρξης στο άλλο;

Δεν γίνεται βέβαια! Ακούστε Με και πιστέψτε ό,τι σας λέω: σαν άνθρωπος με σάρκα είμαι τώρα μπροστά σας ο Υιός. Δεν Με γέννησε ποτέ κανένας άλλος (σ’ αυτό το σώμα) εκτός από Εμένα τον Ίδιο, και είμαι, συνεπώς, ο προαιώνιος μοναδικός Πατέρας του Εαυτού Μου. Πού αλλού θα μπορούσε να είναι ο Πατέρας παρά μέσα στον Υιό και πού αλλού θα μπορούσε να είναι ο Υιός παρά μέσα στον Πατέρα;»

Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη

Ήρθε στον τόπο το δικό του,

και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν.

Σ’ όσους όμως τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν

έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού.

Απ’ το Θεό γεννήθηκαν αυτοί

και όχι από γυναίκας αίμα,

ούτε από επιθυμία ανθρώπινη

επιθυμία άντρα.

Κι ο Λόγος έγινε άνθρωπος

κι έστησε τη σκηνή του ανάμεσά μας,

και είδαμε τη θεϊκή του δόξα,

τη δόξα που ο μοναχογιός την έχει απ’ τον Πατέρα,

κι ήρθε γεμάτος χάρη θεϊκή κι αλήθεια για μας.

Ο νόμος δόθηκε δια του Μωυσή,

η χάρη η θεϊκή όμως κι η αλήθεια

ήρθε σ’ εμάς δια του Ιησού Χριστού».

Ιωάννη 1, 11-14.17

Αυτός που έρχεται από το Θεό

«Αυτός που έρχεται από το Θεό είναι ανώτερος από όλους· αυτός που προέρχεται από τη γη έχει ανθρώπινη προέλευση και μιλάει ανά­λογα. Αυτός που έρχεται από το Θεό είναι ανώτερος απ’ όλους και κηρύττει ό,τι είδε κι άκουσε· κανείς όμως δε δέχεται τη μαρτυρία του. Αυτός που δέχεται τη μαρτυρία του αναγνωρίζει ότι ο Θεός λέει την αλήθεια. Γιατί τα λόγια του Θεού λαλεί αυτός που στάλθηκε από το Θεό, αφού ο Θεός τού δίνει το Πνεύμα απεριόριστα. Ο Πατέρας αγαπάει τον Υιό και του έδωσε εξουσία πάνω σε όλα. Εκείνος που πιστεύει στον Υιό έχει αιώνια ζωή· εκείνος που αρνείται να πιστέψει στον Υιό δε θα δει τη ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει πάνω του».

Ιωάννη 3,31-36

«Ο Θεός Πατέρας μάς λύτρωσε από τη σκοτεινή εξουσία του σατανά

και μας πολιτογράφησε στη βασιλεία του αγαπητού Υιού του,

ο οποίος μας έδωσε την απολύτρωση, μας συγχώρησε τις αμαρτίες.

Αυτός είναι εικόνα του αόρατου Θεού,

ο πρωτότοκος πάσης κτίσης».

Προς Κολοσσαείς 1, 13.15

«Επειδή λοιπόν «τα παιδιά» αυτά ήταν άνθρωποι, έγινε κι ο Ιησούς άνθρωπος, για να καταργήσει με το θάνατό του αυτόν που εξουσίαζε το θάνατο, δηλαδή το διάβολο, και μ’ αυτόν τον τρόπο ν’ απελευθερώσει όσους ο φόβος του θανάτου τούς είχε καταδικάσει να είναι δούλοι σ’ όλη τους τη ζωή. Δεν έρχεται να βοηθήσει αγγέλους, αλλά τους απογόνους του Αβραάμ. Έπρεπε λοιπόν να γίνει σ’ όλα όμοιος με τ’ αδέρφια του, ώστε να γίνει σπλαχνικός και πιστός αρχιερέας στην υπηρεσία του Θεού, για τη συγχώρηση των αμαρτιών του λαού. Έτσι, επειδή ο ίδιος υπέφερε και δοκιμάστηκε, μπορεί τώρα να βοηθήσει αυτούς που δοκιμάζονται».

Προς Εβραίους 2, 14-15.17.18

Ο Θεός είναι Ένας!

«Γι’ αυτό πάντα υπήρχε και θα υπάρχει στον αιώνα τον ά­παντα μόνο ένας Θεός με ένα πρόσωπο! Τούτο εδώ το σώμα Μου είναι η τρισεύγενη μορφή του Πατέρα, η οποία υλοποι­ήθηκε για χάρη των ανθρώπων και αγγέλων. Ο σκοπός ήταν να γίνω ένας Θεός χειροπιαστός και ορατός, για να μπορούν να Με βλέπουν, να Μ’ακούνε και να Μου μιλούν χωρίς να πρέπει να χάσουν τη ζωή τους!

Γι’ αυτό Εγώ, ο Ιησούς, είμαι Θεός πέρα για πέρα! Μέσα Μου είναι ο “Πατέρας” και η Δύναμη που πηγάζει από Εμέ­να, το ίδιο ισχυρή με την Αγάπη, τη Σοφία και την παντοδύ­ναμη Θέλησή Μου, είναι το “Άγιο Πνεύμα”! Αυτή είναι η Δύναμη που πλημμυρίζει το αέναο άπειρο, δρώντας απ’ άκρου σ’ άκρο.

Εγώ, όπως Με βλέπετε ανάμεσά σας σαν Θεάνθρωπο σ’ αυτή την αίθουσα στο όρος των Ελαίων, βρίσκομαι ολόκλη­ρος κι αδιαίρετος μαζί σας, με όλο το άναρχο, προαιώνιο Κέντρο Μου. Δηλαδή, σαν αληθινός Θεός και άνθρωπος συ­νάμα, δεν βρίσκομαι αυτοπροσώπως πουθενά αλλού αυτή τη στιγμή, ούτε σ’ αυτή τη γη ούτε σε κάποια άλλη. Όμως με τη Δύναμη που πηγάζει από Εμένα, που είναι το «Άγιο Πνεύμα», γεμίζω με την Ενέργειά Μου όλους τους ουρανούς κι όλο το άπειρο.

Βλέπω τα πάντα, από το πιο μεγάλο ως το πιο μικρό. Δεν Μου διαφεύγει τίποτα και γνωρίζω και το παραμικρό. Βάζω όλα τα πράγματα σε Τάξη και δημιουργώ το καθετί. Κατευθύ­νω τις μοίρες όλων και κρατάω όλα τα ηνία του σύμπαντος στο χέρι Μου.

Τώρα που τα’ ακούσατε από το στόμα Μου, καταλαβαίνετε για ποιο λόγο πρέπει να δυναμώνετε τους ανθρώπους που πιστεύουν σ’ Εμένα, ακουμπώντας τα χέρια σας πάνω τους στο όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύμα­τος. Άμα τους διδάσκετε παράλληλα την Αλήθεια σωστά, δεν πρόκειται να τους μπερδέψουν τα ονόματα από τις τρεις ιδιότητες του Θεού και να πιστέψουν λανθασμένα πως πρόκειται για τρεις εντελώς ξεχωριστές θεϊκές Οντότη­τες. Αλλά σας το τονίζω και θέλω να το βάλετε καλά μέσα στην καρδιά σας, πως πρέπει παντού και πάντα να λέτε την Αλήθεια γι’ αυτά τα πράγματα. Όπου εκλείψει η Αλήθεια απ’ τους ανθρώπους, θα φτωχύνουν πνευματικά και θα παρα­στρατίσουν, ακολουθώντας κάθε λογής λανθασμένες δοξα­σίες. Και τότε θα είναι πολύ δύσκολο να τους ξαναφέρει κα­νείς στο δρόμο της Αλήθειας!»

Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη

«Τους είπε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι αυτό το ψωμί, ο άρτος της ζωής. Όποιος έρχεται σ’ εμένα δε θα πεινάσει, κι όποιος πιστεύει σ’ εμένα δε θα διψάσει ποτέ.

Το θέλημα εκείνου που με έστειλε είναι τούτο: Όποιος παραδέχεται τον Υιό και πιστεύει σ’ αυτόν, να αποκτήσει αιώνια ζωή^. κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα».

Κανένας δεν μπορεί να έρθει κοντά μου, αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που μ’ έστειλε^. κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα».

Κατά Ιωάννη 6, 35.40.44

«Ο Ιησούς γύρισε σ’ αυτούς και τους είπε: «Αυτά που διδάσκω δεν είναι δικά μου αλλά εκείνου που μ’ έστειλε. Εκείνος που μιλάει από μόνος του
επιδιώκει τον έπαινο των άλλων για τον εαυτό του· όποιος όμως επιδιώκει τον έπαινο εκείνου που τον έστειλε, αυτός είναι αξιόπιστος και δεν υπάρχει τίποτα ψεύτικο σ’ αυτόν».

Ιωάννη 7, 16.18

«Τους είπε λοιπόν πάλι ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως εγώ είμαι η
πόρτα για τα πρόβατα. Όλοι όσοι ήρθαν πριν από μένα ήταν κλέφτες και ληστές^. έτσι, τα πρόβατα δεν τους αναγνώρισαν. Εγώ είμαι η θύρα· όποιος περάσει από μένα θα βρει σωτηρία, και θα μπαίνει και θα βγαίνει και θα βρίσκει βοσκή. Ο κλέφτης δεν έρχεται παρά μόνο για να κλέψει, να σφάξει και να εξολοθρέψει^– εγώ όμως ήρθα για να έχουν τα πρόβατά μου ζωή, και μάλιστα ζωή περίσσια. Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας· ο καλός ποιμένας θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των προβάτων. Τα δικά μου τα πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή μου, κι εγώ τα αναγνωρίζω και με ακολουθούν^. εγώ τους δίνω αιώνια ζωή και δε θα χαθούν ποτέ, γιατί κανείς δε θα μπορέσει να τ’ αρπάξει από την εξουσία μου. Ο Πατέρας μου που μου τα είχε δώσει, είναι ισχυρότερος απ’ όλους. Κανείς δεν μπορεί ν’ αρπάξει, ό,τι βρίσκεται στα χέρια του. Εγώ κι ο Πατέρας είμαστε ένα».

Ιωάννη 10,7 – 11. 27-30

Ο Ιησούς είναι ο Πατέρας και Θεός

Στο «Ρόμπερτ Μπλουμ» του Λόρμπερ διαβάζουμε για έναν καθολικό μοναχό, ο οποίος στον άλλο κόσμο αναθεωρεί σιγά-σιγά τις παλιές εκκλησιαστικές δοξασίες του, ακούγοντας κάποιες αόρατες, ουράνιες φωνές να του ψιθυρίζουν:

«Ο Εσταυρωμένος Ιησούς είναι ο μοναδικός Θεός στους ουρανούς και σ’ όλη την απεραντοσύνη. Αυτός είναι ο Πρω­τοπλάστης όλων των πραγμάτων, αυτός μοναχός του έφτια­ξε όλους τους αγγέλους, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά και όλη την ύλη. Είναι ο Πατέρας ως προς την προαιώνια Α­γάπη του, ο αιώνιος Υιός ως προς τη Σοφία του και το Άγιο Πνεύμα ως προς την απεριόριστη Ισχύ, Ενέργεια κι Εξουσία του. Άνοιξε την καρδιά σου σ’ αυτόν τον Ιησού και μίλα του ελεύθερα! Αγάπα Αυτόν που τόσο σ’ αγάπησε και σ’ αγαπάει, που από Αγάπη για όλους τους ανθρώπους, έγινε άνθρωπος και γεύθηκε στο σώμα του τον πιο πικρό θάνατο, για να ανοί­ξει το δρόμο σε όλους σας για την αθανασία. Η αθανασία είναι Ζωή αιώνιας ευδαιμονίας, όπως είναι η Ζωή του Θε­ού. Αυτόν λοιπόν το θησαυρό ανυπολόγιστης αξίας, έκανε δώρο ο Ιησούς σ’ όλα τα πλάσματα. Και το μόνο που χρειά­ζεται πια για να πάρει ο καθένας στα χέρια του τούτο το δώ­ρο, είναι να το ζητήσει με αγάπη απευθείας απ’ τον άγιο Πα­τέρα και να το δεχτεί μ’ ευγνωμοσύνη. Μ’ αυτό γίνεται δική του η ευδαιμονία και ζει αιώνια στη συντροφιά του σαν ένας δεύτερος Θεός. Ο Ιησούς, ο Πατέρας και Θεός όλων μας, είναι η Αγάπη στην πιο αγνή μορφή της, που δεν καταδικάζει κανέναν και άλλο δεν ποθεί απ’ το να κάνει τον καθένα ευ­τυχισμένο. Αλλά πρέπει και ο άνθρωπος να θέλει αυτό που θέλει και η Αγάπη του Θεού, για να μπορέσει να ευτυχή­σει. Γιατί ο Θεός δεν εξαναγκάζει κανέναν, κι ακόμα λιγότε­ρο στον κόσμο των πνευμάτων. Γι’ αυτό και στον καθένα δί­νεται αυτό που θέλει ο ίδιος. Με άλλα λόγια, ό,τι ζητάς, θα λάβεις! Μακριά απ’ την Αγάπη του Θεού δεν υπάρχει για κα­νέναν ούτε ζωή ούτε ευτυχία. Όποιος την έχει κάνει κτήμα του και θέλει ό,τι θέλει αυτή η ιερή Αγάπη, ζει και ευτυχεί για πάντα» («Ρόμπερτ Μπλουμ» 1, 126).

Το μυστήριο της οντότητας του Ιησού είναι ότι σ’ Αυτόν ενώνεται η Τριάδα

Σύμφωνα λοιπόν με τη Νέα Αποκάλυψη, υπάρχει μόνο ένας αιώνιος και άπειρος Θεός, ο οποίος συγκεντρώνει στο πρό­σωπό του όλη τη θεία Αγάπη, Σοφία και Εξουσία. Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα δεν είναι παρά πλευρές του είναι αυ­τού του μοναδικού Θεού. Ο Πατέρας είναι το Θεϊκό Κέντρο Δύναμης απ’ όπου πηγάζει η Αγάπη· ο Υιός είναι η Σοφία που απορρέει απ’ αυτό^. το Άγιο Πνεύμα είναι η Δύναμη που ακτι­νοβολεί.

Ο Αντίποδας: ο Εωσφόρος

και οι δικοί του Άγγελοι^*

Η αποκάλυψη στον Λόρμπερ θα ήταν ελλιπής και μονό­πλευρη, αν δεν περιλάμβανε και εκείνες τις σκοτεινές δυνάμεις οι οποίες αποτελούν τον αντίποδα στο Θεό και στις φωτεινές στρατιές του.

Μάθαμε πρωτύτερα για τον Εωσφόρο ή Σατανά, πως κάπο­τε είχε τη μεγαλύτερη δύναμη και εξουσία απ’ όλα τ’ αρχέ­γονα πνεύματα.

«Όταν τούτο το πνεύμα λεγόταν Σατανά, η θέση του απέ­ναντι στη Θεότητα ήταν σαν της γυναίκας απέναντι στον άν­δρα», διαβάζουμε στο «Γη και Σελήνη». «Η Θεότητα θα φύ­τευε τις ατέλειωτες, αέναες ιδέες Της μέσα σ’ αυτό το πνεύ­μα για να ωριμάσουν μέσα στο συγκεντρωμένο φως του. Από το φως αυτού του πνεύματος θα είχε πηγάσει μία δημιουργία από αγνότατα όντα και τούτο το ζωντανό φως θα πλήθαινε και θ¹ απλωνόταν σε όλη την απεραντοσύνη.

Το πνεύμα αυτό είχε ένα μεγάλο προορισμό, να γίνει σχε­δόν ένας δεύτερος θεός δίπλα στο Δημιουργό. Γι’ αυτό έ­πρεπε να υποβληθεί σε μία δοκιμασία της ελευθερίας του ανάλογη με τη σπουδαιότητα του προορισμού του. Όμως δεν τα κατάφερε, γιατί θέλησε να υψωθεί πάνω από τη Θε­ότητα και να Την κάνει υποτελή του. Αυτό που διέπραξε δη­λαδή ήταν ότι θέλησε να πάρει τα πρωτεία από το Θεό! Επει­δή όμως η Θεότητα δεν μπορούσε να του παραδώσει την πρωτοκαθεδρία, εξοργίστηκε πάρα πολύ κι ήθελε πραγματι­κά να Την καταστρέψει. Τότε η Θεότητα αιχμαλώτισε όλα τα μέλη του και πήρε όλες τις οντότητες που ήταν μέσα του. Μ’ αυτές τις οντότητες για υλικό έπλασε τα ουράνια σώ­ματα. Και το πνεύμα αυτής της απέραντης ψυχής το φυλάκι­σε με τα πιο δυνατά δεσμά στα κατάβαθα της ύλης.

Κι αν θέλετε να ξέρετε πού κατοικεί αυτό το καταχθόνιο πνεύμα με το ουσιαστικό εγώ του, ή το ζωτικό του κέντρο, δεν είναι δύσκολο να το μάθετε. Η έδρα, που είναι συνάμα και η φυλακή του, είναι το πιο σκληρό, κεντρικό σημείο της Γης σας. Πάνω σ’ αυτό το σημείο πιέζουν τα πάντα, ώστε να μην μπορεί ο εγκάθειρκτος να κουνηθεί πολύ και να κα­ταστρέψει ό,τι έχει και δεν έχει πάνω της η Γη».

«Να είστε νηφάλιοι κι άγρυπνοι. Ο αντίπαλός σας ο διάβολος περιφέρεται σαν το λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθήσει».

Πέτρου Α’ 5,8

«Έγινε τότε πόλεμος στον ουρανό^. από τη μια ο Μιχαήλ με τους αγγέλους του κι από την άλλη ο δράκοντας. Ο δράκοντας με τους αγγέλους του πολέμησε αλλά δεν επικράτησε, κι έτσι δεν του επιτράπηκε να μείνει άλλο στον ουρανό. Έτσι ρίχτηκε ο δράκος ο μεγάλος, ο όφης ο αρχαίος, που λέγεται διάβολος και σατανάς και παραπλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε κάτω στη γη, και μαζί του έριξαν και τους αγγέλους του. Κι άκουσα μια δυνατή φωνή στον ουρανό να λέει:

«Έφτασε τώρα η σωτηρία και η δύναμη

κι η βασιλεία του Θεού μας

κι η εξουσία του Μεσσία του.

Διώχτηκε από τον ουρανό ο κατήγορος των αδερφών μας,

που τους κατηγορούσε μέρα νύχτα

μπροστά στο Θεό μας».

Αποκ. 12, 9 –10

«Το Σατανά ακολουθεί ένας συρφετός από τυφλούς οπαδούς. Κατά καιρούς στέλνει τους υποτακτικούς του ανάμεσα στους ανθρώπους με την εντολή να πιάσουν όποιον μπορούν και να δοκιμάσουν κάθε μέσο για να στρατολογήσουν την ψυχή του στο στρατόπεδο του. Μόλις πάρουν αυτή την εντο­λή τούτοι οι κακούργοι, γλιστρούν λαθραία μέσα από κρυφά περάσματα, και ξεφυτρώνουν στον πάνω κόσμο. Τις προθέ­σεις τους βέβαια τις κρατάνε μυστικές, μήπως συναντήσουν κανένα καλύτερο πνεύμα και τους υποψιασθεί. Επειδή όμως στο Βασίλειο των πνευμάτων, είτε καλά είναι είτε κακά, η ελευθερία της θέλησης είναι απόλυτα σεβαστή (με την προϋ­πόθεση, βέβαια, πως κάποιο πνεύμα δεν έχει κατά νου να κάνει μεγάλο κακό σ’ όποιον πέσει στην παγίδα του), τους επιτρέπεται ν’ ανέβουν στον επάνω κόσμο. Εννοείται βέβαια πως βρίσκονται διαρκώς κάτω από ουράνια παρακολούθηση» (Γ. Λόρμπερ «Γη και Σελήνη», κεφ. 58).

«Και μη σας φαίνεται παράξενο, γιατί ο ίδιος ο σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός».

Προς Κορινθίους Β’ 11,14

«Ποιος είναι ο ψεύτης; Δεν είναι αυτός που αρνείται πως ο άνθρωπος Ιησούς είναι ο Χριστός; Αυτός είναι ο αντίχριστος. Αυτός αρνείται συγχρόνως και τον Πατέρα και τον Υιό».

Ιωάννη Α’ 2,22

«Έφτασε, λοιπόν, το παράπτωμα ενός ανθρώπου για να κυριαρχήσει ο θάνατος σ’ όλον τον κόσμο, εξαιτίας ενός ανθρώπου. Το ίδιο, κι ακόμα περισσότερο, ο ένας Ιησούς Χριστός θα γίνει η αιτία να κυριαρχήσουν μέσα στην αληθινή ζωή όσοι αποδέχονται την άφθονη χάρη του Θεού και τη δωρεά της λυτρώσεως. Το συμπέρασμα είναι πως, όπως το ένα παράπτωμα έγινε αιτία καταδίκης όλων των ανθρώπων, έτσι και το σωτήριο έργο έγινε αιτία σωτηρίας και ζωής για όλους τους ανθρώπους. Κι όπως η παρακοή του ενός ανθρώπου έκανε όλη την ανθρωπότητα αμαρτωλή, έτσι και με την υπακοή του ενός θα αναγνωριστούν όλοι δίκαιοι από το Θεό».

Προς Ρωμαίους 5, 17-19

«Ο πατέρας που έχετε εσείς είναι ο διάβολος, κι όσα επιθυμεί ο πατέρας σας αυτά θέλετε να κάνετε. Εκείνος εξαρχής ήταν ανθρωποκτόνος και δεν μπόρεσε να σταθεί μέσα στην αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει μέσα του τίποτα αληθινό. Όταν λέει ψέματα, εκφράζει τον εαυτό του, γιατί είναι ψεύτης, κι είναι ο πατέρας του ψεύδους».

Ευ. Ιωάννη 8, 44

«Πιστεύω πραγματικά πως όσα υποφέρουμε τώρα δεν ισοσταθμί­ζουν τη δόξα που μας επιφυλάσσει ο Θεός στο μέλλον. Γιατί όλη η κτίση προσμένει με λαχτάρα πότε θα φανερωθεί η δόξα των παιδιών του Θεού. Ξέρετε, βέβαια, πως η κτίση υποτάχτηκε κι αυτή στη φθο­ρά, όχι γιατί έφταιγε αλλά γιατί έτσι θέλησε αυτός που την υπέταξε.

Έχει όμως πάντοτε την ελπίδα, κι αυτή ακόμα η κτίση, πως θ’ απελευθερωθεί από την υποδούλωσή της στη φθορά, και θα μετάσχει στην ελευθερία που θ’ απολαμβάνουν τα δοξασμένα παιδιά του Θεού. Ξέρουμε καλά ότι ως τώρα όλη η κτίση στενάζει και κραυγά­ζει από πόνο, σαν την ετοιμόγεννη γυναίκα. Κι όχι μόνο η κτίση. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς: έχουμε ως αρραβώνα του νέου κόσμου το Άγιο Πνεύμα, εσωτερικά όμως στενάζουμε κι εμείς, γιατί λαχταρούμε να γίνουμε για πάντα παιδιά του Θεού και να γλιτώσει το σώμα μας από τη φθορά».

Προς Ρωμαίους 8,19-23

Η πορεία μέσα από αμέτρητες μορφές ζωής ως την ομοίωση με το Θεό

«Η ύλη, από την πιο σκληρή πέτρα μέχρι τον αιθέρα ψηλά πάνω από τα σύννεφα, είναι ψυχική ουσία που καταδικάστηκε να γίνει στερεή. Ο προορισμός της είναι, χάρη σ’ αυτή την αναγκαστική απομόνωση, ν’ αποκτήσει την ανεξαρτησία της και να επιστρέψει σε μία αδέσμευτη, καθαρά πνευματική υπόσταση. Για να φθάσει όμως εκεί, πρέπει πρώτα η ψυχή που έχει απελευθερωθεί από την ύλη να περιδιαβεί απ’ όλες της υπαρκτές βαθμίδες της ζωής, αναπτύσσοντας διαρκώς μεγαλύτερη αυτονομία και δραστηριότητα. Στην κάθε νέα βαθμίδα πρέπει να μπει πάλι σ’ ένα νέο υλικό “κουκούλι”, ή σώμα, με το οποίο προσελκύει και απορροφάει τις νέες ου­σίες ζωής και ενέργειας που χρειάζεται για ν’ αναπτυχθεί.

Το πνεύμα της ψυχής, που προέρχεται από το Θεό, διακρί­νει πεντακάθαρα πότε η ψυχή η οποία βρίσκεται στο σώμα ενός φυτού ή ενός ζώου είναι αρκετά ώριμη για ν’ ανέβει σε μια ψηλότερη βαθμίδα ζωής. Τότε αυτό το πνεύμα που την συνοδεύει και την καθοδηγεί διαρκώς, φροντίζει ώστε η ψυχή να αφήσει το σώμα, που της είναι πια άχρηστο. Επει­δή είναι πια προικισμένη με πιο αναπτυγμένες ευφυΐες (ι­διότητες), η ψυχή είναι σε θέση να σχηματίσει ένα άλλο σώ­μα. Με αυτό το σώμα τώρα, μπορεί, για ένα ορισμένο διάστη­μα, ν’ αναπτύξει μεγαλύτερη δραστηριότητα, ώστε ν’ ανέβει ξανά σε μια ψηλότερη βαθμίδα ζωής, δράσης και ευφυΐας. Κι αυτό συνέχεια, μέχρι να φθάσει στη βαθμίδα του ανθρώπου. Εκεί είναι εντελώς ελεύθερη πια. Και με το τελευταίο της (υλικό) σώμα, μπορεί να φθάσει στην πλήρη αυτογνωσία, στη Θεογνωσία, και στην αγάπη για το Θεό. Χάρη σ’ αυτή την αγάπη είναι πια σε θέση να ενωθεί ολοκληρωτικά με το αθάνατο πνεύμα με το οποίο την έχει μπολιάσει ο Θεός^. αυτή την ένωση την ονομάζουμε τότε Νέα Γέννηση ή Πνευ­ματική Αναγέννηση. Η ανθρώπινη ψυχή που έχει φθάσει σ’ αυτό το επίπεδο είναι πια τέλεια. Έχοντας τότε μία ολότελα ανεξάρτητη υπόσταση και ζωή, είναι αδύνατο πια να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη και να την καταπιούν οι δίνες της παντο­δύναμης θεϊκής Ζωής».

Στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη», ένας άγγελος εξηγεί το θαύμα της δημιουργίας με παράδειγμα τα φυτά σ’ ένα μαθητή του Ιησού: «Καθαρό πνεύμα εμφανίζεται ήδη στην οργανική ύλη. Για όποιον θέλει να εμβαθύνει περισσότερο στα πράγματα, αυτό σημαίνει πως ό,τι βλέπουμε εξωτερικά, αυτό που οι ανθρώπινες αισθήσεις θεωρούν σημαντικό, στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σημασία. Το μόνο που είναι αληθινά ουσιαστικό, είναι το καθαρό πνεύμα που υπάρχει κρυμμένο μέσα στο σπόρο.

Τούτο το καθαρό πνεύμα που περικλείεται από το φλοιό του φύτρου, αποτελεί μία σκέψη (του Θεού), μεστή με αγάπη, γνώση και θέληση. Είναι δε εντελώς ξεχωριστή απ’ όλες τις άλλες σκέψεις και ιδέες, που είναι εξίσου ξεχωριστές. Αυτό το πνεύμα που είναι κλεισμένο μέσα στο φυτικό έμ­βρυο, είναι κάτοχος μιας αλάθητης ευφυΐας κι έχει πλήρη συνείδηση της δύναμής του. Έτσι αντιλαμβάνεται αμέσως πότε ο σπόρος, που είναι η υλική κατοικία που έχει κτίσει μόνο του, είναι αρκετά ώριμος, ώστε να μπορεί ν’ αρχίσει τη δραστηριότητά του σαν καθαρό πνεύμα. Όταν ο σπόρος πέσει στη νοτισμένη γη κι ο εξωτερικός υλικός φλοιός του μαλακώσει, τότε το πνεύμα αναλαμβάνει αμέσως δουλειά, κάνοντας σωστή χρήση της ευφυΐας του και της θέλησής του. Αναγνωρίζει με ακρίβεια ποια στοιχεία από τη γη, το νε­ρό, τον αέρα, το φως και τη θέρμη του ήλιου το ευνοούν στην ανάπτυξή του. Τα προσελκύει τότε κοντά του και φτιάχνει μ’ αυτά ό,τι ταιριάζει στο χαρακτήρα του, σύμφωνα με την έμ­φυτη τάξη του. Γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε ένα φυτό να βλα­σταίνει μέσα από τη γη με τα ίδια πάντα γνωρίσματα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το πνεύμα φτιάχνει το ένδυμά του, δηλαδή τα εξωτερικά ορατά μέρη του φυτού από τη ρίζα ως την κορ­φή, γιατί η αποκλειστική του επιδίωξη είναι να μπορέσει να πολλαπλασιασθεί δημιουργικά μέσα στους νέους σπόρους και ν’ αναπαράγει άπειρες φορές το εγώ του. Όταν τε­λειώσει το έργο του, εγκαταλείπει το υλικό του ένδυμα. Τό­τε, ενωμένο με τα πιο αναπτυγμένα ψυχικά στοιχεία που τρά­βηξε μαζί του τη στιγμή που αποχωριζόταν το περίβλημά του, περνάει στο σχηματισμό άλλων τελειότερων μορφών και υ­πάρξεων.

Όσα σου είπα τώρα για τα φυτά, ισχύουν (σε μικρότερο βαθμό) για τα ορυκτά και (σε μεγαλύτερο βαθμό) για τα ζώα, αλλά κυρίως για τον άνθρωπο. Πρώτα-πρώτα όμως ι­σχύει για όλα τα ουράνια σώματα, τα σφαιρικά περιβλήματα και για ολόκληρο τον «Μεγάλο Κοσμικό Άνθρωπο»… Παντού, σ’ όλο το σύμπαν, υπάρχει κι ενεργεί ένα καθαρό πνεύμα (σαν κεντρικό σημείο κάθε ζωντανής ύπαρξης), ακολουθώ­ντας την έμφυτη ευφυΐα του και χρησιμοποιώντας τη δύνα­μη της θέλησής του. Και έτσι είναι που δημιουργείται το χορτάρι, ένα ζώο, ο άνθρωπος, ακόμη κι ένας κόσμος ολόκληρος!»

«Από εδώ κι εμπρός», καταλήγει τη διδασκαλία του ο άγγε­λος, «παρατήρησε με προσοχή τη φύση και σίγουρα θα δεις μόνος σου αυτά που σου εξήγησα. Μην περιμένεις βέβαια να σου αναφέρω όλα τα ορυκτά, όλα τα φυτά και όλα τα ζώα ένα ένα και να σου φανερώσω σε ποιο βαθμό περιέχουν καθαρό πνεύμα, ψυχική ουσία και ακατέργαστη ύλη. Το παράδειγμα που σου έδωσα μ’ ένα σπυρί σιτάρι, αρκεί για να καταλάβεις πώς έχουν τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα. Εξάλλου αυτός ο κανόνας που σου ανέφερα ισχύει για όλη την αιωνιότητα και όλη την απεραντοσύνη! Αν κατάλαβες το Α, μπορείς να κα­ταλάβεις και το Ω!»

«Και μην αυταπατάστε λέγοντας, “καταγόμαστε από τον Αβραάμ”. Να είστε βέβαιοι πως ο Θεός, ακόμη κι απ’ αυτές εδώ τις πέτρες μπορεί να κάνει απογόνους του Αβραάμ».

Ευ. Ματθαίου 3,9

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ;

Το Νόημα και ο Σκοπός

της Ανθρώπινης Ύπαρξης

«Ο Ιησούς τους είπε: «Μήπως δεν είναι γραμμένο στο νόμο σας, “εγώ είπα είστε θεοί”;

Σ’ όσους όμως τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού».

Ευ. Ιωάννη 10,34. 1,12

Ο Στόχος του Θεού

«Οι σκέψεις Μου δεν είναι οι σκέψεις σας, οι δρόμοι σας δεν είναι οι δρόμοι Μου, λέει ο Κύριος παρά όσο απέχει ο ουρανός απ’ τη γη, άλλο τόσο απέχουν οι δρόμοι Μου απ’ τους δικούς σας και οι σκέψεις Μου από τις δικές σας σκέ­ψεις».

Διαβάζοντας στις σελίδες του Λόρμπερ για το σχέδιο του Θεού με τον άνθρωπο, μας έρχονται στο νου αυτοί οι στίχοι του Ησαΐα, του προφήτη-ποιητή.

Στο «M.E.I.» διαβάζουμε σχετικά: «Ο Θεός, που είναι πα­ντοδύναμος, θα μπορούσε να γεννήσει από μέσα του ένα πνεύμα που θα το προίκιζε με τέλεια Σοφία και Δύναμη και μάλιστα όχι μόνον ένα αλλά μυριάδες τέτοια πνεύματα στο λεπτό.

Αλλά αυτά τα πνεύματα δεν θα είχαν καμία αυτοτέλεια, ε­πειδή θα ήθελαν και θα έκαναν ό,τι κι ο Θεός. Η θεϊκή Βού­ληση θα έπρεπε να τα διαπότιζε διαρκώς, ώστε να μπορούν να κινούνται και να πράττουν όπως θα υπαγόρευε εκείνη. Από μόνα τους δεν είναι τίποτα άλλο από σκέτες σκέψεις και ιδέες του Θεού.

Εφόσον όμως ο προορισμός τους είναι να γίνουν σιγά-σιγά όντα ανεξάρτητα, είναι απαραίτητο να διανύσουν όλο το δρόμο της ύλης. Με άλλα λόγια να καταδικασθούν για ένα διάστημα σε στέρηση της ελευθερίας της θέλησης τους, ό­που μόνο η Θέληση του Θεού τους δίνει στερεή υπόσταση, με τη μορφή που βλέπετε εδώ στη Γη. Άμα ολοκληρωθεί αυτή η πορεία, έχουν γίνει πια αυτοτελή παιδιά του Θεού, που σκέ­φτονται και ενεργούν ελεύθερα από μόνα τους. Εντούτοις, κάνουν διαρκώς ό,τι είναι το Θέλημα του- Όχι όμως επειδή τους το επιβάλλει καταναγκαστικά, αλλά γιατί αναγνωρί­ζουν από μόνα τους πως είναι το πιο σοφό που υπάρχει. Κι από μόνα τους αποφασίζουν να το ακολουθήσουν στις πράξεις τους.

Τότε όμως έχουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος: μακαριό­τητα κι ευδαιμονία στη ζωή.

Έτσι έχουν τα πράγματα, καλέ Μου φίλε! Απ’ αυτό και μόνο μπορείς ν’ αντιληφθείς και να θαυμάσεις την παμμεγίστη Σοφία του αληθινού Θεού. Γιατί βλέπεις πως ο Θεός, από υπέρ­μετρη Αγάπη και Σοφία, τις σκέψεις και τις ιδέες Του τις δια­μορφώνει και τις ανατρέφει ώστε να γίνουν παιδιά Του ανε­ξάρτητα και παρόμοια μ’ Αυτόν!»

«Στο Θεό επιτρέπεται να φτιάξει κατά κάποιο τρόπο μονα­χά το σπόρο και να τον εφοδιάσει με όλες τις δυνατές ικα­νότητες, σαν να περιβάλλεται όμως από ένα φλοιό. Η παρα­πέρα ανάπτυξη κι εξέλιξη του στη ζωή, ωστόσο, εναπόκειται στον ίδιο το σπόρο. Ο Θεός ακτινοβολεί και τον περιβάλλει αδιάκοπα με ζωή. Ο σπόρος πρέπεί να πάρει από μόνος του ενέργεια απ’ αυτή τη ζωή, για να οικοδομήσει μια δική του, αυτόνομη ύπαρξη. Και κάτι τέτοιο δεν γίνεται εύκολα, ούτε στη στιγμή».

«Ήρθα μέσα σ’ ένα σώμα σ’ αυτό τον κόσμο, ακριβώς για να σας δώσω το πιο καλό πρότυπο ζωής. Ακολουθώντας αυτό το πρότυπο, ο καθένας μπορεί να κατακτήσει την τελειότητα στη ζωή. Και τούτο το πρότυπο λέει με δύο λόγια: «Αγάπα τον Θεό πάνω απ’ όλα με όλες σου τις δυνάμεις και τον διπλανό σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου τον ίδιο!» Όποιος ακολουθεί και πραγματοποιεί αυτόν τον κανόνα ολόψυχα κι ακούραστα, είναι ίδιος μ’ Εμένα. Γι’ αυτό και θα οδηγηθεί στην απόλυτη Σοφία, Δύναμη κι Εξουσία!»

«Απονεκρώστε, λοιπόν, ό,τι σας συνδέει με το αμαρτωλό παρελθόν: Την πορνεία, την ηθική ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρία. Τώρα πετάξτε τα όλα αυτά από πάνω σας: Την οργή, το θυμό, την πονηριά, την κακολογία και την αισχρολογία. Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλο, αφού βγάλατε από πάνω σας τον παλιό αμαρτωλό εαυτό σας με τις συνήθειές του, και ντυθήκατε τον και­νούριο άνθρωπο, που ανανεώνεται συνεχώς σύμφωνα με την εικόνα του δημιουργού του, ώστε με τη νέα ζωή του να φτάσει στην τέλεια γνώση του Θεού. Σ’ αυτή τη νέα κατάσταση δεν υπάρχουν πια εθνικοί και Ιουδαίοι, περιτμημένοι κι απερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δούλοι, ελεύθεροι^. του Χριστού είναι όλα και ο Χριστός είναι σε όλα.

Ως εκλεκτοί, λοιπόν, του Θεού, αγιασμένοι και αγαπημένοι του, αποκτήστε φιλευσπλαχνία, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία. ¹³ Να ανέχεστε με υπομονή ο ένας τον άλλο, και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο, κάθε φορά που δημιουργούνται παράπονα ανάμεσά σας. Όπως ο Χριστός σάς συγχώρησε τα παραπτώματα, έτσι να κάνετε κι εσείς μεταξύ σας. Πάνω απ’ όλα, να έχετε αγάπη, που είναι ο σύνδεσμος όλων και οδηγεί στην τελειότητα. Η ειρήνη του
Θεού, στην οποία έχετε κληθεί όλοι σαν ένα σώμα, ας κατευθύνει τις καρδιές σας. Για όλα να ευγνωμονείτε το Θεό. Ο λόγος του Χριστού, με όλο τον πλούτο του, ας μένει μόνιμα ανάμεσά σας. Κι έτσι, να διδάσκετε και να συμβουλεύετε ο ένας τον άλλο με σοφία. Να ψάλλετε μ’ ευγνωμοσύνη στον Κύριο απ’ την καρδιά σας ψαλμούς, ύμνους κι άσματα που εμπνέει το Άγιο Πνεύμα. Καθετί που λέτε ή κάνετε
ας γίνεται στο όνομα του Κυρίου Ιησού, κι έτσι να ευχαριστείτε δια του
Χριστού το Θεό Πατέρα».

Προς Κολοσσαείς 3,5.8-17

«Έτσι φτάνω πια στο σημείο να μη διαπράττω εγώ ο ίδιος το κακό αλλά η αμαρτία, που έχει εγκατασταθεί μέσα μου. Και μαρτυρεί γι’ αυτό η ίδια η συνείδησή μου: δεν κατοικεί μέσα μου, δηλαδή στο είναι μου, το καλό. Απόδειξη, πως θέλω να κάνω το καλό, δεν βρίσκω όμως τη δύναμη να το μετατρέψω σε πράξη. Έτσι, δεν κάνω το κα­λό που θα ’θελα, αλλά υπηρετώ το κακό, που δεν το θέλω. Αν όμως κάνω αυτό που δε θέλω, τότε την πράξη μου δεν την καθορίζω πια εγώ αλλά η αμαρτία, που έχει θρονιαστεί μέσα μου.

Συνεπώς, η πείρα δείχνει ότι, ενώ θέλω να κάνω το καλό, οι πρά­ξεις μου δείχνουν πως κάνω το κακό. Εσωτερικά συμφωνώ και χαί­ρομαι με όσα λέει ο νόμος του Θεού. Διαπιστώνω όμως πως η πρά­ξη μου ακολουθεί έναν άλλο νόμο, που αντιστρατεύεται το νόμο με τον οποίο συμφωνεί η συνείδησή μου: είναι ο νόμος της αμαρτίας που κυριαρχεί στην ύπαρξή μου και με κάνει αιχμάλωτό της. Τι δυστυχισμένος, αληθινά, που είμαι! Ποιος μπορεί να με λυτρώσει από την ύπαρξη αυτή, που έχει υποταχτεί στο θάνατο; Ας ευχαριστήσουμε το Θεό που το έκανε αυτό, με το σωτήριο έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Άρα, λοιπόν, εγώ ο ίδιος, ενώ συμφωνώ θεωρητικά με το νόμο του Θεού, στην πράξη είμαι υποταγμένος στο νόμο της αμαρτίας».

Προς Ρωμαίους 7,17 – 25

Όλη η πλάση είναι ένα σχολείο

«Ο κόσμος, όντας ένα στερεό υπόβαθρο της Αγάπης Μου, αποτελεί ένα μεγάλο σχολείο όπου οι άνθρωποι ζουν για λί­γο καιρό μακριά Μου. Έτσι θα πρέπει, από καθαρά δική τους εσωτερική παρόρμηση, να ξυπνήσει μέσα τους μεγάλη λα­χτάρα να έρθουν κοντά Μου. Τα εξωτερικά θέλγητρα του κόσμου υπάρχουν απλά σαν αντίποδας, για να παριστάνουν τον πειρασμό ώστε να μπορέσουν ν’ αναζητήσουν εθελοντι­κά την Αγάπη Μου. Το πρώτο βήμα γίνεται όταν ο κόσμος αρχίζει να χάνει τη σαγήνη του για τον άνθρωπο, είτε γιατί καθοδηγήθηκε σ’ αυτό το αποτέλεσμα είτε επειδή αυτό τον δασκάλεψε η πείρα. Κι αν συνάμα ο πόθος του να έρθει κοντά Μου φουντώνει όλο και πιο πολύ, δεν θ’ αργήσει να αποκτήσει το χάρισμα της πνευματικής όρασης κι ακοής. Αν και θα έχει ακόμη θνητό σώμα, θ’ ακούει τη φωνή του ά­γιου Πατέρα, και πότε-πότε θα μπορεί να Τον βλέπει μπροστά του. Με αυτό τότε θα τον πλημμυρίσει το πνεύμα της Αιώνιας Αγάπης και θα βλέπει ενορατικά μέλλον, παρόν και παρελθόν σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Κι ο θάνατος θα είναι για τον καθένα μια ανείπωτα γλυκιά ευτυχία. Γιατί τότε θ’ αρχίσει να βλέπει καθαρά πως όταν πεθαίνει το σώμα του, ο ίδιος δεν πεθαίνει μαζί του^. αντίθετα, αφυπνίζεται ολότελα κι ανοίγει τα μάτια του στην Αιώνια Ζωή» «Θεία Οικονομία», τόμος 1, κεφ. 80).

Ιάκωβος Λόρμπερ

«Θέλω ακόμα να σας πω και τούτο: Να καθορίζει το Πνεύμα τη διαγωγή σας και τότε δε θ’ ακολουθείτε τις αμαρτωλές επιθυμίες σας. Γιατί οι αμαρτωλές επιθυμίες είναι αντίθετες με το Πνεύμα, και φυσι­κά το Πνεύμα αντίθετο με τις αμαρτωλές επιθυμίες. Αυτά τα δύο αν­τιμάχονται το ένα το άλλο, και γι’ αυτό άλλωστε δεν κάνετε αυτά που θα θέλατε να κάνετε. Αν έχετε το Πνεύμα για οδηγό, δεν είστε υπό­δουλοι στο νόμο.

Είναι ολοφάνερο ποια είναι τα αμαρτωλά έργα: Είναι η μοιχεία, η πορνεία, η ηθική ακαθαρσία, η αισχρότητα, η ειδωλολατρία, η μα­γεία, οι έχθρες, οι φιλονικείες, οι ζήλιες, οι θυμοί, οι διαπληκτισμοί, οι διχόνοιες, τα σχίσματα, οι φθόνοι, οι φόνοι, οι μέθες, οι ασωτίες και τα παρόμοια. Σας προειδοποιώ, όπως σας προειδοποίησα κι άλλοτε: όσοι κάνουν τέτοια πράγματα δε θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού.

Αντίθετα, ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια. Τίποτε απ’ αυτά δεν καταδικάζει ο νόμος. Άλλωστε όσοι είναι του Χριστού έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες του».

Προς Γαλάτας 5, 16-24

«Όλοι έχουν να λένε για την υπακοή σας στο Θεό. Χαίρομαι, λοιπόν, για σας. Σας θέλω όμως να είστε σοφοί για το καλό κι ανυποχώρητοι στο κακό. Κι ο Θεός της ειρήνης πολύ σύντομα θα συντρίψει το σατανά και θα τον υποτάξει σ’ εσάς. Ας είναι πάντα μαζί σας η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».

Προς Ρωμαίους 16, 19-20

«Αγαπητοί μου, ας αγαπάμε ο ένας τον άλλο, γιατί η αγάπη προέρ­χεται από το Θεό. Όποιος αγαπάει δείχνει ότι έχει αναγεννηθεί από το Θεό και ότι γνωρίζει το Θεό. Όποιος δεν αγαπάει δε γνώρισε το Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη. Έτσι αποδείχτηκε η αγάπη του Θεού για μας: Απέστειλε τον Υιό του το μονογενή στον κόσμο για να μας χαρίσει τη νέα ζωή, αν ενωθούμε μ’ αυτόν. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της αγάπης του Θεού: Όχι ότι εμείς τον αγαπήσαμε, αλλά ότι αυτός μας αγάπησε και έστειλε τον Υιό του, που θυσιάστηκε για να μας ελευθερώσει από τις αμαρτίες μας. Αν ο Θεός, αγαπητοί μου, έτσι μας αγάπησε, οφείλουμε κι εμείς ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλο.

Κανένας δεν αξιώθηκε ποτέ ως τώρα να δει το Θεό^– αν αγαπάμε ο ένας τον άλλο, είμαστε σε κοινωνία με το Θεό, και η αγάπη του μέσα μας έχει ολοκληρωθεί.

Μας έδωσε το Πνεύμα του^– έτσι είμαστε βέβαιοι πως είμαστε σε κοινωνία με το Θεό και ο Θεός μ’ εμάς. Εμείς οι ίδιοι με τα μάτια μας είδαμε και καταθέτουμε τη μαρτυρία μας, ότι ο Πατέρας έστειλε τον Υιό του για να σώσει τον κόσμο. Όποιος παραδέχεται πως ο άν­θρωπος Ιησούς είναι ο απεσταλμένος Υιός του Θεού, ο Θεός κατοικεί μέσα σ’ αυτόν και αυτός ζει ενωμένος με το Θεό. Κι εμείς γνω­ρίζουμε πια την αγάπη που μας έχει ο Θεός κι εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας σ’ αυτήν.

Ο Θεός είναι αγάπη· κι όποιος ζει μέσα στην αγάπη ζει μέσα στο Θεό, κι ο Θεός μέσα σ’ αυτόν».

Ιωάννη Α’ 4, 7-16

Αυτενέργεια και Καθοδήγηση

Η τελειοποίηση στο σχολείο της ζωής

«Ο Κύριος έδωσε τις αδυναμίες στον άνθρωπο, για να δο­κιμασθεί στην ανεξαρτησία του, γιατί σε τελευταία ανάλυση αυτές καθορίζουν την πνευματική ελευθερία όλων μας. Για να ελευθερώσουμε ολότελα το πνεύμα μας, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε και να υπερνικήσουμε τις αδυνα­μίες μας. Ο Κτίστης μας έδωσε επί τούτου τις αδυναμίες, για να αποτελούν την ατελή πλευρά της ύπαρξης μας. Χρέος μας είναι να μετατρέψουμε (με τη βοήθεια του), την ατέλεια σε τελειότητα. Έτσι θα μεγαλώσουμε και θ’ αποδείξουμε την ομοιότητα μας με το Θεό και από μόνοι μας θα διαμορφώ­σουμε μία ζωή αληθινά ελεύθερη για πάντα»

(«Θεία Οικονο­μία», τόμος 3, κεφ. 110).

«Έχοντας, λοιπόν, γύρω μας τόσο μεγάλη στρατιά μαρτύρων ας τινάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο, και την αμαρτία που εύκολα μας εμπλέκει, κι ας τρέχουμε με υπομονή το αγώνισμα του δύσκολου δρόμου, που έχουμε μπροστά μας. ²Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί. Αυτόν που, αντί για τη χαρά που θα μπορούσε να έχει, υπέμεινε το σταυρικό θάνατο περιφρονώντας την ατίμωση, και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού».

Προς Εβραίους 12, 1-2

Μακάριος ο άνθρωπος που δέχεται με υπομονή τις δοκιμασίες! Γιατί, αν υποστεί με επιτυχία τις δοκιμασίες, θα κερδίσει το βραβείο της αιώνιας ζωής, που υποσχέθηκε ο Θεός σ’ όσους τον αγαπούν. ¹³Κανένας απ’ αυτούς που μπαίνουν σε πειρασμό να μη λέει: «Ο Θεός με βάζει σε πειρασμό». Γιατί ο Θεός ούτε μπαίνει σε πειρασμό από το κα­κό ούτε βάζει σε πειρασμό κανέναν. ¹⁴Καθένας μπαίνει σε πειρασμό από τη δική του επιθυμία. Αυτή τον παρασύρει και τον εξαπατάει· έπειτα η επιθυμία αυτή συλλαμβάνει το κακό και γεννάει την αμαρτία και η αμαρτία, όταν ολοκληρωθεί, φέρνει το θάνατο. Να ξέρετε καλά, αγαπητοί μου αδερφοί: Κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι πρόθυμος στο να ακούει, να μη βιάζεται να μιλάει και να μη βιάζεται να οργίζεται. Γιατί ο οργισμένος άνθρωπος δεν κάνει αυτό που για το Θεό είναι δίκαιο και σωστό.

Γι’ αυτό, διώξτε από πάνω σας όλη τη βρωμιά και την πληθώρα της κακίας και δεχτείτε με ταπεινοφροσύνη το λόγο που φύτεψε μέσα σας ο Θεός και που μπορεί να σώσει τις ψυχές σας. Αυτόν το λόγο να τον κάνετε πράξη κι όχι μόνο να τον ακούτε ξεγελώντας τους εαυτούς σας. ²³Γιατί όποιος ακούει το λόγο του Θεού και δεν τον εφαρμόζει, αυτός μοιάζει με άνθρωπο που βλέπει τον εαυτό του μέσα σ’ έναν καθρέφτη^{– 24}τον βλέπει και φεύγοντας ξεχνάει αμέσως πώς ήταν. ²⁵ Όποιος όμως μελέτησε τον τέλειο νόμο, δηλαδή το νόμο της ελευθερίας, και έμεινε σταθερός σ’ αυτόν, όποιος δεν υπήρξε απλός ακροατής που ξεχνάει, αλλά τον εφάρμοσε στην πράξη, αυτός με την έμπρακτη αυτή εφαρμογή θα είναι μακάριος. Αν κάποιος νομίζει ότι θρησκεύει, αλλά δε βάζει χαλινάρι στη γλώσσα του, εξαπατάει την καρδιά του και η θρησκεία του είναι μάταιη. Γιατί για τον Θεό θρησκεία καθαρή κι αμόλυντη είναι η συμπαράσταση σε ορφανά και χήρες και να διατηρείτε αγνό τον εαυτό σας από την επιρροή του κόσμου».

Ιακώβου 1,12 15. 19-27

⁵«Όποιος πιστεύει πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός, αυτός είναι γεννημένος από το Θεό^. κι όποιος αγαπάει τον πατέρα, αγαπάει επίσης και το παιδί του. Μ’ αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε ότι αγαπάμε τα παιδιά του Θεού: Όταν αγαπάμε το Θεό και τηρούμε τις εντολές του. ³Πραγματικά, την αγάπη μας για το Θεό την εκφράζουμε τηρώντας τις
εντολές του. Κι οι εντολές του δεν είναι δύσκολο να εφαρμοστούν, ⁴αφού κάθε παιδί του Θεού μπορεί να νικήσει τον κόσμο. Να πώς μπορούμε να νικούμε τον κόσμο: με την πίστη μας. ⁵Ποιος μπορεί να νικάει τον κόσμο; Μόνον όποιος πιστεύει πως ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού».

Επιστολή Ιωάννη Α’ 5, 1-5

«Είναι απαραίτητο ο ουρανός και η κόλαση να κατοικούν κάτω από την ίδια στέγη, αν θέλει ο Πατέρας τα’ αληθινά παι­διά του να φθάσουν στην αθανασία και στη Λαμπρότητά του. Χωρίς αγώνα δεν υπάρχει νίκη! Όταν σε κάποιον προσφέρεται η δυνατότητα να κατακτήσει το μεγαλύτερο αγαθό που υπάρχει, είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να καταβάλει τη μέ­γιστη δυνατή προσπάθεια^. για να φθάσει κανείς σ’ ένα ακραίο σημείο, πρέπει να ξεκινήσει με ορμή από το άλλο άκρο».

Μια βαθύτερη εξήγηση γιατί τόσο συχνά στον κόσμο μας επικρατούν οι σκοτεινές πλευρές του, βρίσκουμε στα λόγια του Ιησού στο «M.E.I.»:

«Αναγκαστικά αυτός ο κόσμος προσφέρει όλους τους δυ­νατούς πειρασμούς, αλλιώς θα ήταν αδιάφορος και άχρηστος για τον άνθρωπο, όπως είναι η έρημος για τα άγρια ζώα. Μά­ταια και άσκοπα θα του είχε δοθεί η θέληση, παρόμοια μ’ ε­κείνη του Θεού, η λογική και η νοημοσύνη. Τι θα μπορούσε να προκαλέσει την αγάπη του, σαν τι θα ποθούσε και θα λα­χταρούσε; Πώς θ’ ακόνιζε και θα καθάριζε τη λογική του;

Και τι θα ξυπνούσε και θα έδινε ζωή στη νοημοσύνη του;

Επομένως αυτή η φανταστική ποικιλία σε καλά και κακά, σε ευγενικά και κατώτερα πράγματα, υπάρχει μόνο για χάρη του ανθρώπου, ώστε να τα γνωρίσει όλα, να τα κρίνει, να τα διαλέξει και να τα χρησιμοποιήσει όπως πρέπει. Από κει μπο­ρεί να συμπεράνει τότε πως όλα αυτά είναι έργο ενός πάνσοφου, καλού και παντοδύναμου Πλάστη^. και όταν κανείς αρ­χίσει να διαλογίζεται έτσι, αυτός ο Πλάστης δεν παραλείπει ποτέ να φανερώσει στον άνθρωπο που ψάχνει, από πιο κοντά το πρόσωπο του. Και ως γνωστό, έτσι γινόταν πάντα».

Και συνοψίζοντας, καταλήγει:

«Η υλιστική ζωή (δηλαδή η έμφυτη προδιάθεση προς τον εγωισμό και τις πρόσκαιρες απολαύσεις του κόσμου), πρέ­πει να υπερτερεί σαν βάρος μέσα στην κάθε ψυχή. Έτσι ανα­γκάζεται να κινητοποιηθεί, προκειμένου ν’ απαλλαγεί απ’ αυ­τό το μικρό υπέρβαρος της ύλης^. μ’ αυτό τον τρόπο μαθαίνει να χρησιμοποιεί σωστά την ελεύθερη θέληση της. Για να μπορεί να γίνει αυτό, οι Ουρανοί της έδιναν πάντοτε τη δι­δασκαλία πεντακάθαρη σαν εφόδιο, έτσι που η ψυχή να κινεί­ται ελεύθερα ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη».

¹³ Έτσι θα καταλήξουμε όλοι στην ενότητα που δίνει η πίστη κι η βα­θιά γνώση του Υιού του Θεού, θα γίνουμε ώριμοι και θα φτάσουμε στην τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός. Δε θα είμαστε πια νήπια, δε θα κλυδωνιζόμαστε και δε θα μας πηγαίνει πέρα δώθε ο άνεμος κάθε διδασκαλίας, η ανθρώπινη δολιότητα και τα τεχνάσματα που μηχανεύεται η απάτη. ¹⁵Αντίθετα, έχοντας την αληθινή πίστη και την αγάπη, ας φτάσουμε σε όλα μας αυτόν που είναι η κεφαλή, δηλα­δή το Χριστό. ¹⁶Αυτός συναρμολογεί και συνδέει με αρθρώσεις ολόκληρο το σώμα· και κάθε μέλος, κατά το μέτρο του χαρίσματος που του χορηγήθηκε, συμβάλλει στην αύξηση του σώματος και στην οικοδομή του με αγάπη.

²² Να πετάξετε από πάνω σας τον παλιό εαυτό σας, που σας συνδέει με την προηγούμενη ζωή σας και που φθείρεται με τις απατηλές επιθυμίες του. ²³Να ανανεωθείτε σ’ όλο το πνευματικό σας βάθος. ²⁴ Να ντυθείτε τον καινούριο άνθρωπο, που ο Θεός κατά το σχέδιό του τον έπλασε για να ζει με δικαιοσύνη και αγιότητα που προέρχονται από την αλήθεια.

Εκδηλώσεις του καινούριου ανθρώπου

²⁵Πετάξτε από πάνω σας το ψέμα και ο καθένας ας λέει την αλήθεια
στο διπλανό του, γιατί είμαστε μέλη του ίδιου σώματος. ²⁶ Όταν οργίζεστε, μη φτάνετε ως την αμαρτία· η δύση του ήλιου ας μη σας βρίσκει ακόμα οργισμένους. ²⁷Μη δίνετε με τη συμπεριφορά σας χώρο να δρα ο διάβολος. ²⁸ Όποιος έκλεβε ας μην κλέβει πια, αλλά ας εργάζεται τίμια με τα δικά του χέρια, για να μπορεί να δίνει και σ’ όποιον
έχει ανάγκη. ²⁹Κανένας βλαβερός λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας παρά μόνο ωφέλιμος, που να μπορεί να οικοδομήσει, όταν χρειάζεται, και να κάνει καλό σ’ αυτούς που τον ακούνε. ³⁰Μη λυπείτε με τη συμπεριφορά σας το Πνεύμα του Θεού το Άγιο, το οποίο αποτελεί τη σφραγίδα του Θεού πάνω σας, εγγύηση ότι θα έρθει η ημέρα της τελικής απολύτρωσης. ³¹ Διώξτε μακριά σας κάθε δυσαρέσκεια, θυμό, οργή, κραυγή, κατηγορία, καθώς και κάθε άλλη κακότητα. ³² Να φέρεστε μεταξύ σας με καλοσύνη κι ευσπλαχνία, και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο, όπως κι ο Θεός σάς συγχώρησε δια του Χριστού».

Προς Εφεσίους 4,13 – 16. 22-32

«Μένετε άγρυπνοι και προσεύχεστε, για να μη σας νικήσει ο πειρασμός^. το πνεύμα είναι πρόθυμο, η σάρκα όμως αδύναμη».

Ματθαίος 26,41

«Ή μήπως δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος το οποίο σας χάρισε ο Θεός και βρίσκεται μέσα σας; Δεν ανήκετε στον εαυτό σας^. σας αγόρασε ο Θεός και πλήρωσε το τίμημα. Το Θεό λοιπόν να δοξάζετε με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, που ανήκουν σ’ αυτόν».

Προς Κορινθίους Α’ 6, 19-20

«Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. ⁸Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει κι όποιος ψάχνει βρίσκει κι όποιος χτυπά του ανοίγεται. Μα και όποιος από σας, αν του ζητήσει το παιδί του ψωμί, θα του δώσει λιθάρι; ¹⁰ Ή, αν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι; ¹¹Αφού, λοιπόν, εσείς, παρ’ όλο που είστε αμαρτωλοί, ξέρετε να δίνετε στα παιδιά σας καλά πράγματα, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας σας θα δώσει αγαθά σ’ όσους του το ζητούν».

Όταν θα φθάσει κανείς στο σημείο να συνειδητοποιήσει πως είν’ αλήθεια αυτά τα πράγματα, τούτη η ανώτερη συνείδηση θα κατευθύνει τη θέλησή του όπως ένας καλός καβαλάρης το άλογό του. Τότε η ψυχή θα θελήσει σιγά – σιγά ν’ ακολουθήσει ό,τι συνειδητοποίησε σαν αληθινό, καλό κι ωφέλιμο. Έτσι, θέληση και συνείδηση εναρμονίζονται όλο και πιο πολύ, ώσπου να ταυτισθούν απόλυτα, σημάδι πως ο άνθρωπος έφθασε στην τελείωσή του» (Ιάκωβου Λόρμπερ «Ρόμπερτ Μπλουμ» 2, 254).

Ο χρυσός κανόνας

^`12 «Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, αυτά να τους κάνετε κι εσείς^. σ’ αυτό συνοψίζονται ο νόμος και οι προφήτες».

Η στενή πύλη και η δύσκολη οδός

¹³«Μπείτε από τη στενή πύλη^. Γιατί είναι πλατιά η πύλη κι ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στο χαμό, και πολλοί μπαίνουν απ’ αυτήν. ¹⁴ Είναι στενή η πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στη ζωή, και λίγοι είναι εκείνοι που τη βρίσκουν».

Κατά Ματθαίο 7, 7-14

Η αληθινή ελευθερία

Σ’ αυτό το επίπεδο της πνευματικής αναγέννησης ανοίγε­ται πια για τον άνθρωπο η αληθινή κι απόλυτη ελευθερία.

«Για να φθάσει κανείς σ’ αυτή την ύψιστη κορυφή», λέει ένας φωτισμένος ακόλουθος του Ιησού, «είναι απαραίτητο να ανοίξει στο Θεό ολόκληρο το είναι του, σώμα, ψυχή και πνεύμα, εντελώς ανεπιφύλακτα, με μία αποκλειστική, μονά­κριβη Αγάπη. Μια τέτοια συνάντηση στη μέση του δρόμου του Δημιουργού με το δημιούργημα Του και του δημιουργή­ματος με το Δημιουργό του, σημαίνει κατ’ ανάγκη πλήρη εξίσωση στο τέλος ανάμεσα στον προαιώνιο Πλάστη και στο γέννημα Του. Ο Θεός γίνεται ένα με μας, κι εμείς γινό­μαστε ένα μαζί Του, χωρίς να περιοριστεί στο παραμικρό η ατομικότητα μας και η απόλυτη ελευθερία της θέλησης. Χω­ρίς αυτή την ολοκληρωτική εξίσωση δημιουργήματος και Δημιουργού, είναι αδιανόητη η τέλεια ελευθερία στη θέλη­ση και στην εξουσία. Κι αυτό βέβαια, γιατί η θέληση του Δη­μιουργού δεν μπορεί παρά να είναι εντελώς απεριόριστη και μόνο αν γίνει η θέληση του δημιουργήματος εντελώς ένα με του Δημιουργού, μπορεί να είναι κι αυτή απεριόρι­στη.

Εφόσον θέλουμε ό,τι θέλει ο Κύριος, κατ’ επέκταση η θέ­ληση μας είναι κι αυτή απόλυτα ελεύθερη, αφού κι Εκείνου η θέληση είναι ελεύθερη απόλυτα. Αν όμως η θέληση μας είναι αντίθετη ή μόνο εν μέρει ταυτίζεται με του Θεού, είμαστε αξιολύπητοι σκλάβοι της εθελοτυφλίας μας. Την τέλεια ε­λευθερία θα τη βρούμε μόνο μέσα στο Θεό. Έξω απ’ το Θεό δεν υπάρχει παρά καταδίκη και θάνατος».

Με άλλα λόγια, σ’ αυτό το επίπεδο τελειότητας πέφτουν οι φραγμοί και τα δεσμά από τη θέληση μας, όσο πιο πολύ εν­στερνιζόμαστε εκούσια το θέλημα του Θεού σαν τον απόλυ­το Νόμο στις σκέψεις και τις πράξεις μας. Οι φραγμοί στη θέληση μας, που ήταν απαραίτητοι στις προηγούμενες ανώ­ριμες φάσεις της εξέλιξης μας, είναι πια περιττοί^. γι’ αυτό έχουμε την «εξουσιοδότηση» να τη χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε μέσα στη Δημιουργία.

Β. Λουτς «Θεός και Δημιουργία»

«Έτσι συμβαίνει με την ανάσταση των νεκρών: (Η ψυχή) σπέρνεται μέσα σ’ ένα φθαρτό σώμα, εγείρεται στην αφθαρσία^. σπέρνεται μέσα στην ατιμία, εγείρεται στη δόξα^. σπέρνεται στην αδυναμία, εγείρεται στη δύναμη. Σπέρνεται ψυχικό σώμα, εγείρεται πνευματικό σώμα. Υπάρχει σώμα ψυχικό και υπάρχει σώμα πνευματικό. Έτσι είναι και γραμμένο: ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ γεννήθηκε με ζωντανή ψυχή^. ο έσχατος Αδάμ γεννήθηκε με πνεύμα ζωοποιό. Μα δεν είναι πρώτα το πνευματικό, αλλά το ψυχικό κι έπειτα το πνευματικό. Ο πρώτος άνθρωπος προέρχεται από το χώμα της Γης, ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος, προέρχεται από τον Ουρανό. Όπως είναι ο γήινος άνθρωπος είναι και οι υπόλοιποι γήινοι^. κι όπως ο επουράνιος, είναι και οι επουράνιοι. Και όπως φορέσαμε την εικόνα του γήινου, θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου. Να τι λέει, αδερφοί μου:

Άνθρωποι από σάρκα κι αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού ούτε η φθορά να κληρονομήσει την αφθαρσία…»

Προς Κορινθίους Α΄ 15, 42-50

Η πρόσκαιρη και η αιώνια κατοικία

Ξέρουμε πως, αν η επίγεια σκηνή που κατοικούμε, δηλαδή το σώμα, διαλυθεί, έχουμε στους ουρανούς κατοικία αιώνια, οικοδομημένη από το Θεό κι όχι από ανθρώπινα χέρια. Γι’ αυτό τώρα στενάζουμε, περιμένοντας με λαχτάρα να ντυθούμε το ουράνιο σώμα μας. Κι αν ντυθούμε με το ουράνιο σώμα, δεν θα μείνουμε γυμνοί. ⁴Γιατί εμείς που είμαστε στο επίγειο σώμα στενάζουμε από το βάρος του. Όχι πως θέλουμε να το αποβάλουμε^. θέλουμε να ντυθούμε ένα καινούριο. Έτσι η ζωή θα νικήσει το θάνατο. Αυτός που μας προετοίμασε γι’ αυτό το άφθαρτο σώμα είναι ο Θεός. Αυτός μας έδωσε το Πνεύμα ως εγγύηση.

Ας έχουμε, λοιπόν, πάντα θάρρος κι ας ξέρουμε όσο ζούμε σ’ αυτό το σώμα είμαστε μακριά από τον Κύριο. ⁷Ζούμε τώρα με την πίστη, δε βλέπουμε καθαρά. ⁸Αλλά έχουμε θάρρος, και προτιμάμε να φύγουμε απ’ αυτό το σώμα και να πάμε κοντά στο Κύριο. ⁹Γι’ αυτό κι αγωνιζόμαστε με ζήλο, για να είμαστε ευάρεστοι στο Θεό, είτε μένοντας στο σώμα είτε φεύγοντας απ’ αυτό. ¹⁰Γιατί όλοι μας πρέπει να παρουσιαστούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, για να πάρει καθένας την αμοιβή του ανάλογα με τα όσα καλά ή κακά έπραξε σ’ αυτή τη ζωή.

Προς Κορινθίους Β΄ 5, 1-10

Η Νέα Γη – Προς Ρωμαίους κεφ. 8

… Τίποτα δεν θα μείνει με την παλιά του μορφή. Ακόμη κι οι άνθρωποι δεν θα αισθάνονται πια τόσο βαρύ το γήινο φόρεμά τους^. το σώμα που θα τους περιβάλλει θα έχει μία πιο πνευματοποιημένη μορφή, μολονότι θ’ αποτελείται ακόμη από γήινη – υλική ουσία.

Πάντως οι άνθρωποι δεν θα υποφέρουν από αδυναμίες και παθήσεις του σώματος και θα μπορούν να περνούν τη ζωή τους στη νέα Γη σε μια κατάσταση που αληθινά μπορεί να χαρακτηριστεί παραδεισένια…

Αρ. 7520

«Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου;»

…Όσο ζείτε στη Γη, έχετε αγωνία για την ώρα του θανάτου…

Η πίστη σ’ Εμένα όμως, στον Ιησού Χριστό, σας χαρίζει ένα μακάριο τέλος, έστω κι αν δεν φαίνεται έτσι στους συνανθρώπους σας. εγώ μόνον είμαι κυρίαρχος του θανάτου κι Εγώ γνωρίζω σε ποιον μπορώ να χαρίσω την αιώνια ζωή. Κι αυτός ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πια να φοβάται το θάνατο, την επιθανάτια αγωνία και τρόμο^. γιατί πέθανα για χάρη του με το μαρτυρικό θάνατο, ούτως ώστε να αποφύγουν οι δικοί Μου, οι οποίοι Με ακολουθούν και επομένως θέλουν να είναι αληθινοί ομολογητές του Ιησού Χριστού και όντως ήταν όσο ζούσαν στη Γη…

…Έστω κι αν φαίνεται ότι το σώμα του υποφέρει, Εγώ καθορίζω το μέγεθος του πόνου^. και είναι αλήθεια ότι και η Αγάπη Μου συναποφασίζει και δεν δίνει στον άνθρωπο περισσότερο πόνο απ’ ό,τι είναι ικανός ν’ αντέξει και απ’ ό,τι είναι αναγκαίο για την ψυχή του.

Γι’ αυτό μπόρεσα να πω με πεποίθηση: «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου;» …Θα χαρίσω ένα μακάριο τέλος σ’ εκείνους που Μου είναι αφοσιωμένοι και Μου μένουν πιστοί ακόμη και στις ώρες του αγώνα και της δοκιμασίας, γιατί τους δίνω συνάμα τη δύναμη ν’ αντέξουν και να Μου αποδείξουν ότι Μου είναι πιστοί.

…Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη επί Γης: να Μου είσαστε αφοσιωμένοι με σταθερή πίστη ως το τέλος, αυτήν δε την πίστη θα σας την χαρίσει η αγάπη σας, γιατί απ’ αυτήν μονάχα πηγάζει μία ζωντανή πίστη…

Αρ. 7480

Αρ. 7637 1-7-1960

«Θα σας στείλω τον Παράκλητο το Πνεύμα της Αλήθειας…» (Κατά Ιωάννη 14,15)

…Όταν πορευόμουν στη Γη, υποσχέθηκε επανειλημμένα στους ανθρώπους να τους ενισχύσω με το Πνεύμα Μου, όταν δεν θα βρισκόμουν πια ανάμεσά τους… Τους προανήγγειλα καθαρά και με σαφήνεια την επενέργεια του Πνεύματός Μου με τα λόγια: «Θα σας στείλω τον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας, που θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια και θα σας θυμίσει όλα όσα σας έχω πει…»

Μα τώρα όταν σας φέρνει ολοφάνερα την αλήθεια, εσείς απορρίπτετε την προσφορά Μου… επειδή δεν καταλαβαίνετε το Λόγο Μου, επειδή δεν συλλογίζεστε καθόλου για το τι εννοούν άραγε αυτά τα λόγια.

Και ως συνέπεια δεν έχετε καταλάβει σωστά ούτε την έκχυση του Πνεύματος στους μαθητές Μου, καθότι διαφορετικά δεν θα αμφιβάλλατε παρά θα πιστεύατε…

Αλλά Εγώ έχω θέσει έναν όρο: «Όποιος τηρεί τις εντολές Μου, αυτός Με αγαπάει… και θα έρθω να τον βρω και θα του φανερώσω τον εαυτό Μου…» Μα εσείς δεν ζείτε πια με αγάπη, αλλιώς θα καταλαβαίνατε καθαρά αυτά τα λόγια Μου και θα ήσασταν πρόθυμοι να αποδεχτείτε χωρίς ν’ αμφιβάλλετε το Λόγο Μου που σας διοχετεύω κάτω στη Γη «μέσω του Πνεύματός Μου»…

Και τότε θα προσπαθούσατε επίσης να διαπλάσετε τον εαυτό σας έτσι ώστε να γίνει δοχείο του Πνεύματός Μου. Εάν πιστεύατε στην «επενέργειά Μου εντός σας», θα αγωνιζόσασταν γι’ αυτήν, καθότι τότε οδηγείστε επίσης στην Αλήθεια, όπως το υποσχέθηκα. Όμως δεν δίνετε προσοχή στα λόγια που είπα όταν πορευόμουν στη Γη. Δεν τους δίνετε προσοχή γιατί σας είναι ακατανόητα^. και σας είναι ακατανόητα επειδή δεν ζείτε πια με αγάπη, η οποία εγγυάται συνάμα την ορθή κατανόηση….

Ως εκ τούτου ούτε η ανάγνωση της Αγίας Γραφής σάς ωφελεί ιδιαίτερα, άμα δεν έχετε μέσα σας αγάπη, η οποία σας αποκωδικοποιεί τη σωστή σημασία των λόγων Μου. Γιατί και αυτή η κατανόηση επίσης, η ορθή σκέψη… είναι επενέργεια του Πνεύματος στο εσωτερικό σας, η οποία όμως είναι δυνατή μονάχα σε μια καρδιά που πλημμυρίζει απ’ αγάπη. Κατά πρώτο λόγο πρέπει να τηρείτε τις εντολές Μου και άρα να ζείτε μ’ αγάπη και τότε ως αποτέλεσμα μπορώ να σας αποκαλυφθώ μέσω του Πνεύματός Μου.

Μα εσείς οι άνθρωποι δεν το γνωρίζετε πια αυτό, πράγμα που αποδεικνύει επίσης η αντίσταση από την πλευρά εκείνων που ανήκουν σ’ εκκλησιαστικές κοινότητες ή οργανώσεις, που ναι μεν στηρίζονται στη Βίβλο, όμως δεν καταλαβαίνουν σωστά το περιεχόμενό της… Και χρειάζονται να διδαχθούν κατά πρώτον από το Πνεύμα Μου, προκειμένου να μπορεί να τους δοθεί η ορθή κατανόηση. Τότε μόνο θα μπορούν επίσης να πιστέψουν ότι στέλνω σε σας τους ανθρώπους «τον Παράκλητο, το Πνεύμα που θα σας οδηγήσει σε όλη την Αλήθεια…».

Αμήν

Μπέρτα Ντούντε