Β. Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Η εντολή της αγάπης

«Διδάσκαλε, ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή στο νόμο;» ³⁷ Κι αυτός του είπε: «Ν’ αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου, μ’ όλη την ψυχή σου και μ’ όλο το νου σου. ³⁸Αυτή είναι η πρώτη και πιο μεγάλη εντολή. ³⁹Και δεύτερη, το ίδιο σπουδαία μ’ αυτή: ν’ αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. ⁴⁰Σ’ αυτές τις δύο εντο­λές συνοψίζεται όλος ο νόμος κι οι προφήτες».

Ματθαίος 22, 36-40^**

Οι δυνάμεις του θείου Πνεύματος που πηγάζουν από τη θεία πρωταρ­χική πηγή, κατανέμονται με τρόπο ευεργετικό για τη ζωή όλης της Δη­μιουργίας. Μόνο έτσι μπορεί το βασίλειο της ζωής, που σχεδίασε και δημιούργησε η θεία αγάπη, να συνεχίσει την ύπαρξή του μέσα σε αρ­μονία και να εξελιχθεί με στόχο την τελείωση όλων των δημιουργημά­των. Αυτή είναι, η αιώνια ιδέα-σκοπός, πάνω στην οποία είναι θεμε­λιωμένος ο πρωταρχικός νόμος της ζωής!

Αν από τα πλάσματα έλειπε η τάση προς τον Θεό κι η αγάπη γι’ αυτόν, τότε σύντομα θα έχαναν τις δυνάμεις τις απαραίτητες για τη δι­κή τους ύπαρξη και ακόμη γρηγορότερα τις δυνάμεις ακτινοβολίας της αγάπης για τον πλησίον. Αν όμως οι τελευταίες στερέψουν εντελώς, τότε σύντομα, ολόκληρο το βασίλειο της ζωής της Δημιουργίας θα απο­συντεθεί και θα ξαναγίνει άτομα και σωματίδια. Τότε, όλα τα πλάσμα­τα και τα στοιχεία της Δημιουργίας θα προσπαθούσαν να ζήσουν απο­κλειστικά το καθένα για τον εαυτό του, όμως σύντομα θα έπαυαν να υπάρχουν, εξαιτίας της έλλειψης των θείων δυνάμεων της ζωής.

Ο συλλογισμός αυτός κάνει φανερό ότι ο θεμελιώδης νόμος της αγάπης είναι απαραίτητος σε ολόκληρη την υλική και πνευματική Δη­μιουργία, τόσο στους ουρανούς, όσο και στη γη. Όταν δε οι άνθρω­ποι προσεύχονται σύμφωνα με τη συμβουλή του Ιησού: «Πάτερ ημών, γενηθήτω το θέλημά Σου!», το πρώτο πράγμα που εννοείται είναι ότι πρέπει να εκπληρωθεί από όλα τα όντα, στις ουράνιες και στις επίγειες σφαίρες, η διπλή εντολή της αγάπης για τον Θεό και τον πλησίον.

Γι’ αυτό, στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» του Λόρμπερ διαβάζουμε για παράδειγμα:

«Το Θέλημα του Θεού για όλους τους ανθρώπους (πνεύματα και αγγέλους) είναι εν συντομία το εξής: Να αναζητάς και να γνωρίσεις τον Θεό, και να τον αγαπάς πάνω απ’ όλα, τον δε πλησίον σου, δηλαδή κάθε άλλο δημιούργημα που χρειάζεται τη βοήθειά σου, να το αγαπάς σαν τον εαυτό σου. Και αυτό που θέλεις να κάνουν οι άλλοι σε σένα σύμφωνα με τη λογική, αυτό να κάνεις κι εσύ στους συνανθρώπους σου. Έτσι θα έχετε μεταξύ σας ενότητα και ειρήνη, η δε ευλογία και ευαρέσκεια του Θεού θα ακτινοβολεί πάνω από τα κεφάλια σας ως αληθινό φως της ζωής».

Η ίδια βασική σκέψη εκφράζεται από τον Χριστό στον τόμο 3, με τα λόγια: «Κατά τ’ άλλα, η διδασκαλία Μου μπορεί να συνοψιστεί στο ότι πρέπει κανείς ν’ αγαπά τον Θεό πάνω απ’ όλα και τον πλησίον σαν τον εαυτό του.

Όμως, το ν’ αγαπά κανείς τον Θεό πάνω απ’ όλα σημαίνει να προ­σπαθεί με όλη του την καρδιά να γνωρίσει τον Θεό και το αποκαλυμμένο θέλημά Του, ύστερα να δρα από αληθινή αγάπη στον Θεό που γνώρισε και να φέρεται σε κάθε συνάνθρωπο όπως κάθε λογικός άνθρωπος φέρεται στον εαυτό του. Φυσικά, εδώ εννοείται μια αγάπη καθαρή και όσο το δυνατόν πιο ανιδιοτελής, τόσο για τον Θεό, όσο και για κάθε συνάνθρωπο. Όπως κάθε τι το καλό κι αληθινό πρέπει να το αγαπάμε μόνον επειδή είναι καλό κι αληθινό, έτσι και ο Θεός θέλει να τον αγαπάμε επειδή μόνον Εκείνος είναι στον ύψιστο βαθμό καλός κι αληθινός. Όμως, τον πλησίον πρέπει να τον αγαπάς, επειδή είναι σαν κι εσένα όμοιος με τον Θεό και φέρει όπως κι εσύ το θείο πνεύμα μέ­σα του.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο βασικός πυρήνας της διδασκαλίας Μου. Και είναι εύκολο να τον σεβαστείς, πολύ ευκολότερο από το να τηρείς τις χιλιάδες νόμων του Ναού, που συνήθως έχουν επινοηθεί από το πνεύμα ιδιοτέλειας των υπηρετών του Ναού και είναι γεμάτοι από αυτό».

To βασίλειο του Θεού μέσα στον άνθρωπο

«Με την όσο γίνεται ακριβέστερη τήρηση της διδασκαλίας Μου», συνεχίζει στο ίδιο σημείο ο Χριστός, «ο αρχικά δέσμιος θείος πνευμα­τικός σπινθήρας μέσα στον άνθρωπο γίνεται όλο και πιο ελεύθερος, μεγαλώνει και τέλος διαπερνά ολόκληρο τον άνθρωπο, έλκοντας τα πάντα στη δική του ζωή, που είναι ζωή του Θεού και συνεπώς θα πρέ­πει να διαρκέσει αιώνια μέσα σε μακαριότητα. Κάθε άνθρωπος που αναγεννάται έτσι μέσα στο πνεύμα του, δεν θα γνωρίσει ποτέ πια θά­νατο, η δε αποδέσμευση από τη σάρκα και κάθε ύλη θα είναι γι’ αυτόν η μεγαλύτερη ευδαιμονία. Γιατί το πνεύμα και η ψυχή του ανθρώπου είναι μέσα στο σωματικό περίβλημα σαν τον φυλακισμένο, που κοιτά­ζει από το στενό παράθυρο της φυλακής του έξω στη γη και βλέπει εκεί ελεύθερους ανθρώπους να ευχαριστιούνται κάνοντας διάφορες ωφέλιμες ασχολίες, ενώ εκείνος φθίνει μέσα στη φυλακή. Πόσο χαρούμενος θα είναι ο φυλακισμένος, αν έρθει ο φύλακας και τον απελευθε­ρώσει από τα δεσμά, λέγοντας: «Φίλε, είσαι ελεύθερος! Φύγε και από­λαυσε την πλήρη ελευθερία. Όμως, ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει το στόχο αυτόν μόνο με την ακριβή και ειλικρινή τήρηση των εντολών Μου για την αγάπη.»

«Όποιος αγαπάει δεν φοβάται. Η τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο. Γιατί ο φόβος σχετίζεται με την τιμωρία κι όποιος φοβάται την τιμωρία, δείχνει πως δεν έχει φτάσει στην τέλεια αγάπη. ¹⁹Εμείς αγα­πάμε το Θεό, γιατί εκείνος πρώτος μάς αγάπησε. ²⁰Αν κάποιος πει «αγαπώ το Θεό», μισεί όμως τον αδερφό του, είναι ψεύτης. Γιατί, πραγματικά, αυτός που δεν αγαπάει τον αδερφό του, τον οποίο βλέπει, πώς μπορεί να αγαπάει το Θεό, τον οποίο δε βλέπει; ²¹ Αυτή την εντολή μάς έδωσε ο Χριστός: Όποιος αγαπάει το Θεό πρέπει ν’ αγαπάει και τον αδερφό του».

Ιωάννη Επ. Α’ 4, 18-21

Από την ατραπό της αγάπης στη σοφία, τη δύναμη και τη ζωή.

Η πρωταρχική αιτία κάθε είναι και κάθε γίγνεσθαι βρίσκεται στην
αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και όλα τα δημιουργήματα. Γι’ αυτό, επίσης, κάθε ελπίδα τελείωσης του ανθρώπου βρίσκεται στην αγάπη του για τον Θεό, δηλαδή τη σύνδεση της καρδιάς με την πρωταρχική πηγή. «Να επιδιώκετε το βασίλειο του Θεού μέσα σας, και όλα τ’ άλλα -σοφία, δύναμη, ισχύς και αιώνια ζωή- θα σας δοθούν χάρισμα!» λένε οι Γραφές.

«Αν κάποιος επενδύει την αγάπη του στον υλικό κόσμο, τότε αυτή πνίγεται από την εξουσία του θανάτου, που εγκατοικεί στην ύλη. Όποιος όμως κατευθύνει την αγάπη του σε Μένα, την πηγή κάθε ζωής, και την επενδύει πάνω Μου, αυτός συνδέει την αγάπη του με την πρωταρχική αγάπη ή με την πρωταρχική ζωή κάθε ζωής και αυτός τότε θα γίνει απόλυτα ζωντανός.

Όμως, η αγάπη αυτή καθαυτήν είναι τυφλή, γι’ αυτό διατρέχει μεγάλο κίνδυνο να χαθεί και να αφανιστεί. Για τον λόγο αυτό, δίνω στην αγάπη για Μένα, ανάλογα με το μέγεθος της, αμέσως τη δίκαιη αναλογία της σε φως. Αυτό το δώρο λέγεται χάρη, με την οποία εισρέω σε κάθε άνθρωπο σύμφωνα με το μέγεθος της αγάπης του.

Αν, συνεπώς, κάποιος κατέχει την αληθινή αγάπη και ζωντανεύει
μέσα του τον νόμο Μου, που είναι η ύψιστη αγάπη, ποταμοί φωτός χύνονται πάνω του και τα μάτια του θα διαπεράσουν τη γη και θ’ ατενίζουν τα βάθη του ουρανού.»

Γιάκομπ Λόρμπερ

Αν μπορώ να λαλώ όλες της γλώσσες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλλους, οι λόγοι μου ακούγονται σαν ήχος χάλκινης καμπάνας ή σαν κυμβάλου αλαλαγμός. ² Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα κι όλα κατέχω τα μυστήρια κι όλη τη γνώση, κι αν έχω ακόμα όλη την πίστη έτσι που να
μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα. ³Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δε μ’ ωφελεί.

⁴Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη· εκείνος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται,⁵ είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής ούτε ευερέθιστος· ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει, ⁶δε χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό.⁷ Εκείνος που αγαπάει, όλα τα ανέχεται· σε όλα εμπιστεύεται, για όλα ελπίζει, όλα τα
υπομένει.

⁸Ποτέ η αγάπη δε θα πάψει να υπάρχει. Τα θεία μηνύματα των προφητών κάποτε δε θα υπάρχουν πια· η γλωσσολαλία θα πάψει· θα σταματήσει η γνώση των μυστηρίων του Θεού. ⁹Γιατί και η γνώση μας και η προφητεία μας περιορίζονται μονάχα σ’ ένα μέρος της αλήθειας.

¹⁰ Όταν όμως το τέλειο που περιμένουμε θα ’ρθεί, τότε το μερικό θα πάψει να υπάρχει.

¹¹Μικρό παιδί όταν ήμουν, σαν μικρό παιδί μιλούσα, αισθανόμουν
και σκεφτόμουν. Άντρας πια όταν έγινα, κατήργησα τους τρόπους του μικρού παιδιού. ¹²Αλήθεια, τώρα βλέπουμε τα πράγματα θαμπά, σαν μέσα από μεταλλικό καθρέφτη· τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο θα δούμε το Θεό. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω με πληρότητα, όπως και ο Θεός μ’ έχει γνωρίσει.

¹³Θα μείνουν τελικά για πάντα αυτά τα τρία: η πίστη, η ελπίδα κι η αγάπη. Και απ’ αυτά, το πιο σπουδαίο είναι η αγάπη».

Προς Κορινθίους Α’, 13

Όμως, η αγάπη δεν δίνει μόνο σοφία αλλά και δύναμη, ισχύ και αιώνια ζωή, όπως λέγεται στην «Οικονομία του Θεού» του Λόρμπερ:

«Αλήθεια σας λέω ότι, αν έχετε την αγάπη Μου, έχετε τα πάντα, πε­ρισσότερα μάλιστα απ’ όσα χωράει ο κόσμος. Αληθινά, για όποιον παραμείνει στην αγάπη Μου, απ’ αυτόν ο θάνατος θα φεύγει και θα υποχω­ρεί όπως το χιόνι μπροστά στις ζεστές μεσημεριάτικες ηλιαχτίδες του καλοκαιριού… Γιατί όσο έχετε τις καρδιές σας στραμμένες σε Μένα, θα είμαι κοντά σας με την αγάπη Μου, ευλογώντας σας και προσφέροντας στον καθένα τα ανάλογα με την αγάπη του για Μένα, και χάρη σ’ αυτήν για τον αδελφό του. Όσοι δε έχουν φλεγόμενη από αγάπη καρ­διά, θα Με βλέπουν συχνά, ειδικά μάλιστα αν έχουν διατηρήσει από την αρχή της ύπαρξής τους την καρδιά τους καθαρή και δεν άφησαν να τους καταπιέσει ο κόσμος!

Να κρατήσετε αυτή τη ν υπόσχεση μέσα στις καρδιές σας! Γιατί έ­τσι θα είσαστε και θα παραμείνετε δυνατοί, ισχυροί και ανίκητοι και κά­ποτε όλος ο φυσικός κόσμος θα είναι υπό την εξουσία σας!»

«²⁰»Προσεύχομαι όχι μόνο γι’ αυτούς αλλά και για κείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστεύουν σ’ εμένα, ²¹ώστε να είναι όλοι ένα όπως εσύ, Πατέρα, είσαι μέσα σ’ εμένα κι εγώ σ’ εσένα να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες εσύ· ²²Κι εγώ τη δόξα που μου έδωσες την έδωσα σ’ αυτούς, για να είναι ένα μεταξύ τους, όπως εμείς είμαστε ένα. ²³Εγώ ενωμένος μαζί τους κι εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να το καταλαβαίνει ότι μ’ έστειλες εσύ κι ότι τους αγά­πησες όπως αγάπησες εμένα.

²⁴ »Πατέρα, αυτοί που μου έδωσες θέλω όπου είμαι εγώ να είναι κι εκείνοι μαζί μου, για να μπορούν να βλέπουν τη δόξα τη δική μου, τη δόξα που μου χάρισες, γιατί με αγάπησες προτού να γίνει ο κό­σμος».

Ευ. Ιωάννη 17, 20-24

Η δεύτερη εντολή: αγάπη για το πλησίον

Ο Χριστός απάντησε στο νομομαθή Φαρισαίο που τον είχε ρωτήσει για τη σημαντικότερη εντολή, αφού του είχε αναφέρει ως πρώτη εντολή την αγάπη για το Θεό.

«Η δεύτερη είναι να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Στις δυο αυτές εντολές στηρίζεται όλος ο Νόμος και οι Προφήτες».

Παρόμοια λέγεται στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»: «Η αληθινή αγάπη για τον πλησίον είναι το μόνο αληθινό πνευματικό στοιχείο ζωής, που διατηρεί την τάξη μέσα στην οποία υπάρχουν όλοι οι αισθητοί κόσμοι και όλοι οι ουρανοί. Αν ένας άνθρωπος ασκεί τη γνήσια αγάπη για τον πλησίον, ζει μέσα στη σωστή τάξη και θεμελιώνει μέσα του την αιώνια ζωή της ψυχής του.

Λοιπόν, να έχεις και συ από δω και πέρα αληθινή αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Τότε θα αφυπνιστείς από τη δύναμη του πνεύματός Μου στην αιώνια ζωή, θα εισδύσεις στα βάθη της Θεότητάς Μου, ώστε κι εσύ θα αγαπάς αληθινά στο πρόσωπό Μου τον Θεό σου πάνω απ’ όλα^. αυτό είναι το μόνο που ζητάω από τους ανθρώπους προκειμένου να κερδίσουν την αιώνια ζωή! Όποιος έχει αυτή την αγάπη, αυτός είναι για Μένα αναμάρτητος και δεν χρειάζεται να κάνει μεγάλες, κενές και χωρίς αξία για Μένα προσευχές, ούτε να ρίχνει πάνω του στάχτη και να κυκλοφορεί φορώντας πένθιμα ρούχα σε ένδειξη μετάνοιας».

Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη

Όσο εξαρτάται από σας, να ζείτε ειρηνικά με όλους. ¹⁹Μην αγωνίζεστε, αγαπητοί, να πάρετε εσείς εκδίκηση, γιατί αυτό είναι δουλειά του Θεού την ώρα της κρίσεως. Όπως λέει η Γραφή: Δική μου είναι η εκδίκηση, εγώ θα τους το ξεπληρώσω, λέει ο Κύριος. ²⁰Αν λοιπόν πεινάει ο εχθρός σου δώσε του να φάει^– αν διψάει, δώσε του να πιει· μ’ αυτή την τακτική θα τον κάνεις να αισθανθεί τύψεις και ντροπή.

²¹Μην αφήνεις να σε νικήσει το κακό, αλλά να νικάς το κακό με το
αγαθό.»

Προς Ρωμαίους 12, 18-21

⁹Όποιος, λοιπόν, λέει πως βρίσκεται ήδη μέσα στο φως αλλά μισεί τον αδερφό του, αυτός βρίσκεται ακόμα μέσα στο σκοτάδι. Όποιος αγαπάει τον αδερφό του, αυτός μένει σταθερά μέσα στο φως, και δε γίνεται αφορμή να σκοντάψει και ν’ αμαρτήσει ο αδερφός του».

Επ. Ιωάννη Α’ 2, 9-10

Από πού προέρχονται οι πόλεμοι κι από πού οι μεταξύ σας διαμάχες; Δεν προέρχονται από τα πάθη σας που μάχονται μέσα σας; ²Επιθυμείτε κάτι και δεν το έχετε. Για να το αποκτήσετε, φονεύετε και μισείτε^– και όμως δεν μπορείτε να το πετύχετε. Αγωνίζεστε και πολεμάτε και δεν αποκτάτε αυτό που επιδιώκετε, γιατί δεν το ζητάτε από το Θεό. ³Ζητάτε κάτι και δεν το παίρνετε, γιατί το ζητάτε με κακό
σκοπό, για να το κατασπαταλήσετε, δηλαδή, στην ικανοποίηση τω παθών σας».

Επ. Ιακώβου 4, 1-3

Η αγάπη για το συνάνθρωπο…

…Όσο οι σκέψεις του ανθρώπου είναι αιχμάλωτες τριγυρίζοντας γύρω από τον κόσμο, δεν είναι δυνατό ν’ αναπτύξει την αγάπη στο εσωτερικό του. γιατί ο κόσμος προωθεί μόνιμα τη φιλαυτία με αποτέλεσμα να ικανοποιείται πρώτα η εγωιστική αγάπη, πράγμα που μειώνει την αγάπη για τον διπλανό.

Και γι’ αυτό χρειάζεται τότε πολλές φορές κανείς να δει φανερά με τα μάτια του την ανάγκη τού διπλανού του, χρειάζεται ν’ αντικρύσει πολλή δυστυχία, ούτως ώστε να παρακινηθεί να βοηθήσει. Και τότε μπορεί ν’ αναφλεγεί ο σπινθήρας της αγάπης μέσα του, όταν αισθανθεί πάνω στον εαυτό του την ευλογία μίας καλής πράξης.

Και γι’ αυτόν το λόγο χρειάζεται η Γη να περάσει ακόμη από πολλή δυστυχία, επειδή η αγάπη έχει ψυχρανθεί μεταξύ των ανθρώπων, επειδή λίγο μόνο δίνουν σημασία στις εντολές Μου για την αγάπη. Έτσι ως συνέπεια η πνευματική δυστυχία και ένδεια είναι επίσης πολύ μεγάλη και μόνο η αγάπη μπορεί να την ανακουφίσει.

Η έλλειψη αγάπης είναι πνευματική δυστυχία και οδηγεί πάντα και σ’ επίγεια δυστυχία. Γι’ αυτόν το λόγο αυτή θα μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την έσχατη Εποχή, προκειμένου να συγκινηθούν ακόμη ανθρώπινες καρδιές και ν’ αφυπνιστεί μέσα τους η συμπόνια και η αγάπη για τον πλησίον.

Όμως θα είναι λίγοι μόνον εκείνοι που θα ξεφύγουν από την πνευματική δυστυχία, καθότι η φιλαυτία κυριαρχεί ως επί το πλείστον. Κι αυτό σημαίνει συνάμα ότι μεγαλώνει διαρκώς η αγάπη για τον κόσμο, ότι οι άνθρωποι έχουν υποκύψει στην ύλη.

Επιδιώκοντας όμως να ‘χουν όλο και πιο πολλή ύλη, δημιουργούν τη μελλοντική μοίρα τους, οπότε θα γίνουν πάλι και οι ίδιοι μέρος της ύλης, την οποία είχαν αφήσει πίσω τους προ πολλού.

Και υπάρχει μόνο μία διέξοδος για να αποφύγουν αυτήν τη φυλάκιση στην ύλη κι αυτή η διέξοδος είναι και θα είναι πάντα η αγάπη…

Μπέρτα Ντούντε Αρ. 7563 30-3-1960

Ενεργή αγάπη: ο αληθινός δρόμος προς την τελείωση

«Προορισμός όλων των παιδιών Μου είναι να εξασκούνται εδώ στη γη διαρκώς στο μεγάλο καθήκον που θα έχουν κάποτε στους ουρανούς. Γιατί εκεί τα πάντα θα περιστρέφονται μόνο γύρω από την αγάπη. Και κάθε σοφία που δεν πηγάζει από την φωτιά της αγάπης, δεν θα βρει ποτέ ανοιχτούς τους ουρανούς Μου».

Γιάκομπ Λόρμπερ

Επίσης, ο Χριστός λέει στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»: «Πάντα θα υπάρχουν, παράλληλα με τους φωτισμένους, και άτομα χωρίς φώτιση. Όμως πάνω στη γη οι φωτισμένοι δεν θα λείψουν, θα έχουν δε την ευκαιρία να φωτίσουν με το αληθινό φως της ζωής τους εκείνους που δεν έχουν δεχτεί τη φώτιση. Οι φωτισμένοι που θα το κάνουν αυτό εν ονόματί Μου, θα έχουν μεγάλη ανταμοιβή στο βασίλειό Μου. Το να είναι ένας άνθρωπος φωτισμένος ο ίδιος από τη χάρη Μου, είναι μεγάλη, ανεκτίμητη ευτυχία γι’ αυτόν. Αλλά είναι πολύ πιο πολύτιμο να φωτίζει με το
αληθινό φως της ζωής του και άλλους, που ακόμη βαδίζουν στο σκοτάδι, θέλουν όμως να δεχθούν το φως».

Όμως, σχετικά μ’ αυτά ο Ιησούς τονίζει σοβαρά και το εξής: «Το βασίλειό Μου, που τώρα εγκαθιδρύω πάνω στη γη, είναι βασίλειο ει­ρήνης, και γι’ αυτό πρέπει να το διαδώσετε με ειρήνη στους ανθρώ­πους, χωρίς χρήση βίας. Να είσαστε όλοι ειρηνικοί εργάτες στο όνο­μά Μου και να αποφεύγετε κάθε διαφωνία ή έριδα. Να δράτε μόνο μέ­σω της αγάπης Μου στην καρδιά σας. Γιατί η μεγαλύτερη δύναμη και εξουσία βρίσκεται στην αγάπη».

Η αληθινή Εκκλησία

Κάθε μορφή ένωσης –η δημοκρατική και η μοναρχική, η χαλαρή και η αυστηρή, η απλή και η πολύπλοκη- μπορεί τότε μόνο να εκπληρώσει το σκοπό όλες σύμφωνα με το θείο πνεύμα, αν οι φο­ρείς όλες διαπνέονται και καθοδηγούνται από το ορθό πνεύμα αγάπης όλες τον Θεό και τον πλησίον. Αν το πνεύμα αυτό υπάρχει, τότε ακό­μη και μια λιγότερο κατάλληλη μορφή θα επιτύχει πολλά καλά, ενώ στην αντί­θετη περίπτωση, μία κατάλληλη, άριστα σχεδιασμένη μορφή θα φέρει μονάχα κακά.

Γι’ αυτό, ο Ιησούς λέει στο έργο «Η Οικονομία του Θεού» στον αγγελιοφόρο του Γιάκομπ Λόρμπερ: «Πες στα παιδιά Μου και σε όλους, σε όποια θρησκεία κι αν ανήκουν –είτε ρωμαιοκαθολικοί είναι είτε προτεστάντες, Ιουδαίοι, Τούρκοι, Βραχμάνοι, ειδωλολάτρες- αυ­όλες: Πάνω στη γη υπάρχει μία μόνον αληθινή εκκλησία, κι αυτή είναι η αγάπη για Μένα στο πρόσωπο του Υιού Μου! Η αγάπη αυτή είναι το Άγιο Πνεύμα μέσα όλες και όλες φανερώνεται με το ζωντανό Λόγο Μου. Έτσι, Εγώ βρίσκομαι μέσα όλες, η δε ψυχή όλες, που η καρδιά όλες εί­ναι η κατοικία Μου, είναι η μοναδική αληθινή εκκλησία στη γη. Μόνον εκεί υπάρχει αιώνια ζωή, και μόνον αυτή είναι που όλες κάνει ευτυχι­σμένους!

Γιατί σκεφτείτε, Εγώ είμαι ο κύριος όλων όσων υπάρχουν. Εγώ εί­όλες ο αιώνιος και παντοδύναμος Θεός, και ως τέτοιος, είμαι ο Πατέρας όλες, ο άγιος και γεμάτος αγάπη. Και Εγώ είμαι όλ’ αυτά μέσα στο Λό­γο! Αν τον σεβαστείτε και πράττετε σύμφωνα μ’ αυτόν, τον έχετε προσλάβει μέσα όλες. Τότε όλες θα ζωντανέψει μέσα όλες, θα όλες ανυ­ψώσει ψηλότερα από τον εαυτό όλες και θα όλες ελευθερώσει. Δεν θα υπόκειστε τότε πια στο νόμο, θα βρίσκεστε πάνω από αυτόν, στο φως. Αυτό όλες είναι η μακαριότητα ή το βασίλειο του Θεού στο εσωτερικό όλες ή η μόνη εκκλησία όλες γης που εξασφαλίζει τη μακαριότητα. Σε καμία άλλη, εκτός από αυτήν, δεν υπάρχει αιώνια ζωή.

Ή μήπως πιστεύετε ότι κατοικώ μέσα σε τοίχους ή μέσα όλες τελετουργίες ή στην προσευχή και στη λατρεία; Όχι, κάνετε μεγάλο λάθος.

Δεν βρίσκομαι σε τίποτα από αυτά, παρά μόνον εκεί που υπάρχει αγάπη, εκεί είμαι κι Εγώ!»

Ο Ύψιστος όλες δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς. Όλες λέει
ο προφήτης:

Ο ουρανός είναι ο θρόνος μου, κι n γη είναι το στήριγμα για ν’ ακουμπούν τα πόδια μου.

Τι σπίτι θα μου χτίσετε; Λέει ο Κύριος, και ποιος μπορεί να είναι ο τόπος όλες κατοικίας μου;

Εγώ δεν τα ’φτιαξα όλα αυτά;»

(Πράξεις Αποστόλων 7, 48-50)

Η αληθινή θεία λατρεία

Οι επιμέρους πεποιθήσεις και απόψεις οι σχετικές με την πίστη πάνω στη γη, άλλωστε, πάντοτε θα είναι όλες και ποικίλες, ανάλο­γα με όλες διάφορες προδιαθέσεις, εμπειρίες και το βαθμό ωριμότητας των ανθρώπων, των τάξεων, των λαών και των φυλών. Αυτό ανταποκρίνεται στην πνευματική σημασία και πολυμορφία του πλανήτη όλες. Όλες, όλες οι ειλικρινείς, σοβαρές κοινότητες πίστης μπορούν άριστα να συνενωθούν πάνω στο θεμέλιο όλες αγάπης για τον Θεό και τον πλησίον. Τότε οι σχετικές μ’ αυτό μεγάλες υποσχέσεις που υπάρ­χουν στα ιερά κείμενα πολλών θρησκειών, ασφαλώς θα εκπληρω­θούν.

Στα γραπτά όλες όλες αποκάλυψης εκτίθεται πολύ ανοιχτά αυτό που, σύμφωνα με τον παλιό και το νέο Λόγο του Θεού, λείπει από όλες σημαντικότερες σημερινές εκκλησίες ή είναι ελάττωμά όλες.

Λίγο ως πολύ, όλες όλες αφορά η μομφή ότι έχουν ξεφύγει επικίν­δυνα από την αληθινή διδασκαλία όλες σωτηρίας, τη διδασκαλία όλες αγάπης, συγκεκριμένα δε, η καθολική εκκλησία έχει ξεφύγει τείνοντας όλες τα εξωτερικά έργα ενώ η προτεσταντική όλες την εξωτερική πίστη. Για κάθε εξωτερική πλευρά εκκλησίας ισχύει αυτό που λέει ο Χριστός στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» όλες όχθες του Ευφράτη όλες ιερείς όλες Αθηνάς: «Βρίσκομαι ήδη τρεις όλες­ρες εδώ, και όλες δίδαξα όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε, να πιστεύετε και να κάνετε για να κερδίσετε την αιώνια ζωή όλες ψυχής. Όλες είπα όλες­ποτα για εξωτερικές προσευχές ή για κάποια μυστηριώδη λειτουργία που μόνη αυτή να αρέσει σ’ Εμένα; Ή για συγκεκριμένες γιορτές, όλες το άγιο Σάββατο των Ιουδαίων, που το ονομάζουν “ημέρα του Κυρίου^m; Όχι, τίποτα τέτοιο δεν ακούσατε από το στόμα Μου. Και όλες λέω αλη­θινά: Καταργήστε κάθε εξωτερική προσευχή, κάθε ημέρα γιορτής, αφού κάθε ημέρα είναι στ’ αλήθεια μία ημέρα του Κυρίου, και καταργήστε κάθε ιερατείο! Γιατί κάθε άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεό, τον αγαπάει πάνω απ’ όλα και εκτελεί το θέλημά του, είναι αληθινός και σωστός ιερέας, και μ’ αυτό όλες σωστός δάσκαλος, αφού μεταδίδει στον διπλανό του αυ­όλες τη διδασκαλία που έλαβε από Μένα. Όποιος εκτελεί το θέλημά Μου, όλες προσεύχεται αληθινά, προσεύχεται δε πάντα χωρίς διακοπή: Κάθε μέρα που όλες άνθρωπος κάνει καλό στον συνάνθρωπό του στο όνομά Μου, είναι πραγματική “ημέρα του Κυρίου” και η μόνη που Μου είναι αρεστή.

Ακόμη, είναι έθιμο και όλες Ιουδαίους να φορούν αυτοί οι τυφλοί άνθρωποι όλες παρακλήσεις και όλες προσευχές όλες καλά και ωραία ρούχα, γιατί πιστεύουν ότι ο άνθρωπος πρέπει να κάνει όσο μπορεί περισσότερο από την άποψη αυτή για να τιμήσει, καθώς λένε, περισσότερο τον Κύριο.

Όλες τέτοιοι ανόητοι δεν αναλογίζονται ότι υπάρχουν πολλοί φτωχοί που δεν έχουν καλά-καλά ρούχα για να κρύψουν τη γύμνια όλες. Πώς θα πρέπει να αισθάνονται οι φτωχοί αυτοί βλέποντας όλες στο­λισμένους πλούσιους όλες ναούς! Βλέποντας πώς εκείνοι τιμούν τον Θεό, ενώ όλες φτωχός δεν μπορεί να το κάνει, αναγκαστικά σκέφτο­νται ότι, προσευχόμενοι μέσα στα κουρέλια όλες, το μόνο που μπο­ρούν είναι να προσβάλουν τον Θεό. Όλες λέω αληθινά: όποιος Μου ζητήσει κάτι φορώντας καλά (πολυτελή) φορέματα, ποτέ δεν θα εισα­κουστεί, ακόμη δε λιγότερο αν είναι ιερέας με στολισμένα άμφια και ράσα!

Τέλος, υπάρχει άλλο ένα σφάλμα όλες προσευχές όλες τον Θεά, ότι χρησιμοποιείται γι’ αυτές κάποια παλιά, ξένη γλώσσα, που θεωρεί­ται η περισσότερο αντάξια όλες λατρείας του. Όπου συνεχιστεί από δω και πέρα αυτή η ανοησία, δεν θα εισακούονται όλες οι παρακλήσεις. Μπροστά Μου, ο άνθρωπος πρέπει να στολίζεται μόνον ως όλες την καρδιά του και να Μου μιλάει στη γλώσσα εκείνη που η καρδιά του καταλαβαίνει καλύτερα, και Εγώ θα εισακούσω την παράκλησή του! Θέλω όλες οι παλιές ανοησίες να εκλείψουν και οι άνθρωποι να γίνουν εντελώς νέοι, αληθινοί, καθαροί άνθρωποι».

Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη

«Κι έτσι με την παράδοσή σας ακυρώσατε την εντολή του Θεού. Υποκριτές! Καλά είπε για σας προφητικά ο Ησαΐας τούτα τα λόγια:

Αυτός ο λαός με προσεγγίζει με τα λόγια,

και με τα χείλη με τιμά,

η καρδιά τους όμως βρίσκεται πολύ μακριά μου.

Δεν ωφελεί που με λατρεύουν,

αφού διδάσκουν εντολές

που επινόησαν οι άνθρωποι».

Τι κάνει τον άνθρωπο ακάθαρτο

¹⁰Αφού φώναξε κοντά του τον κόσμο, τους είπε: «Ακούστε με και καταλάβετέ το· ¹¹τον άνθρωπο δεν τον κάνει ακάθαρτο ό,τι μπαίνει στο στόμα, αλλά ό,τι βγαίνει από το στόμα, αυτό κάνει τον άνθρωπο ακάθαρτο».

¹²Τότε πήγαν οι μαθητές του και του είπαν: «Ξέρεις πως οι *Φαρισαίοι σκανδαλίστηκαν μ’ αυτά τα λόγια που άκουσαν;» ¹³Κι αυτός τους αποκρίθηκε: «Κάθε φυτεία που δεν τη φύτεψε ο ουράνιος Πατέρας μου θα ξεριζωθεί. ¹⁴Αφήστε τους αυτούς· είναι τυφλοί που οδη­γούν τυφλούς. Κι όταν τυφλός οδηγεί τυφλόν, θα πέσουν κι οι δύο στο χαντάκι».

¹⁸ Όσα όμως βγαίνουν από το στόμα προέρχονται από την καρδιά, κι αυτά κάνουν ακάθαρτο τον άνθρωπο. ¹⁹Γιατί από την καρδιά βγαίνουν πονηρές σκέψεις, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλα­στήμιες. ²⁰ Όλα αυτά κάνουν ακάθαρτο τον άνθρωπο, ενώ το να φάει με άνιφτα χέρια δεν κάνει ακάθαρτο τον άνθρωπο».

Ματθ. 15, 6-14. 18-20

«Τότε ο Ιησούς μίλησε στο πλήθος: ²«Τη θέση του Μωυσή ως δασκάλου», τους είπε, «την πήραν οι *γραμματείς και οι *Φαρισαίοι. ³Όσα λοιπόν σας λένε να τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα πράττετε· να μην κάνετε όμως κατά τα έργα τους, γιατί λένε μόνο και δεν πράττουν. ⁴Φτιάχνουν φορτία βαριά, που δύσκολα σηκώνονται, και τα φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων, ενώ οι ίδιοι δε θέλουν ούτε με το δάκτυλό τους να τα κινήσουν. ⁵Όλα τα έργα τους τα πράττουν για να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους. Πλαταίνουν τα *φυλαχτά τους και φαρδαίνουν τις άκρες από τα ιμάτιά τους. ⁶Τους αρέσουν οι καλύτερες θέσεις στα δείπνα και τα πρώτα καθίσματα στη *συναγωγή, ⁷να τους χαιρετούν με σεβασμό στην αγορά και να τους φωνάζουν οι άνθρωποι “δάσκαλέ μου”.

⁸»Εσάς όμως να μη δεχτείτε να σας αποκαλούν “δάσκαλέ μου”. Ένας είναι ο δάσκαλός σας, ο Χριστός· κι εσείς όλοι είστε αδερφοί. ⁹Και πατέρα σας μην ονομάσετε κανέναν στη γη, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας: ο ουράνιος. ¹⁰Μην ονομαστείτε ηγήτορες, γιατί ο ηγήτοράς σας είναι ένας: ο Χριστός. ¹¹0 πιο σπουδαίος από σας να είναι υπηρέτης σας. ¹²Γιατί όποιος υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί· κι όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί».

Αλίμονο σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί κα­τατρώτε τις περιουσίες των χηρών, κάνετε όμως μεγάλες προσευχές για να φανείτε καλοί· γι’ αυτό η τιμωρία σας θα είναι ιδιαίτερα αυστηρή.

²³Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί δίνετε στο ναό το ένα ‘ δέκατο από το δυόσμο και το άνηθο και το κύμινο, και δεν τηρείτε τις σπουδαιότερες εντολές του νόμου, τη δικαιοσύνη και την ευσπλαχνία και την πιστότητα. Αυτά έπρεπε να κάνετε, χωρίς να παραμελήσετε κι εκείνα. ²⁴Τυφλοί οδηγοί, που περνάτε από στραγγι­στήρι το κουνούπι και καταπίνετε ολόκληρη καμήλα.

²⁵»Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί καθα­ρίζετε το εξωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, το περιεχόμενό τους όμως προέρχεται από αρπαγή και αδικία. ²⁶Φαρισαίε τυφλέ, καθάρι­σε πρώτα το εσωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, για να έχει αξία και η εξωτερική τους καθαρότητα.

²⁷»Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί μοιάζε­τε με τάφους ασβεστωμένους, που εξωτερικά φαίνονται ωραίοι, εσω­τερικά όμως είναι γεμάτοι κόκαλα νεκρών και κάθε λογής ακαθαρσία. ²⁸ Έτσι κι εσείς, εξωτερικά φαίνεστε ευσεβείς στους ανθρώπους, κι εσωτερικά είστε γεμάτοι υποκρισία και ανομία.

«Γι’ αυτό κι εγώ θα σας στείλω *προφήτες και σοφούς και *γραμματείς Άλλους απ’ αυτούς θα τους σκοτώσετε και θα τους σταυρώσετε, κι άλλους θα τους μαστιγώσετε στις *συναγωγές σας και θα τους καταδιώξετε από πόλη σε πόλη.

³⁹Σας βεβαιώνω, δε θα με δείτε πια, ως την ώρα που θα πείτε:

Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο!».

Ματθ. 23,1-13.23-28.34.39

Προειδοποίηση ενάντια στο πνεύμα δογματισμού

¹⁰ Και τώρα, αδερφοί, σας ζητώ, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να είστε όλοι σύμφωνοι μεταξύ σας και να μην υπάρχουν ανάμεσά σας διαιρέσεις, αλλά να είστε ενωμένοι, με μία σκέψη και με ένα φρόνημα. Θέλω να πω ότι ο καθένας σας λέει κάτι διαφορετικό. Ο ένας λέει: «Εγώ είμαι του Παύλου», ο άλλος: «Εγώ είμαι του Απολλώ», ένας άλλος: «Εγώ είμαι του Κηφά» και κάποιος άλλος: «Εγώ είμαι του Χριστού». ¹³Διαμοιράστηκε, λοιπόν, ο Χριστός; Μήπως είναι ο Παύλος που πέθανε πάνω στο σταυρό για να σας σώσει; ή μήπως βαφτιστήκατε στο όνομα του Παύλου; ¹⁷Η αποστολή που μου όρισε ο Χριστός δεν ήταν να βαφτίζω, αλλά να κηρύττω το ευαγγέλιο, χωρίς σοφά και περίτεχνα λόγια, ώστε ο θάνατος του Ιησού Χριστού πάνω στο σταυρό να μη χάσει το περιεχόμενό του.

¹⁸To κήρυγμα για το σταυρικό θάνατο του Χριστού είναι μωρία γι’ αυτούς που πάνε προς το χαμό τους· για μας όμως που είμαστε στο δρόμο της σωτηρίας είναι η δύναμη του Θεού. Πράγματι, ο Θεός διακηρύττει στη Γραφή:

Θα αφανίσω τη σοφία των σοφών,

και των έξυπνων την εξυπνάδα θα την καταπατήσω.

²⁰Πού, λοιπόν, να βρεθεί σοφός; πού να βρεθεί έμπειρος στις Γραφές; πού να βρεθεί απολογητής αυτού εδώ του * αιώνα; Δεν απέδειξε ο Θεός μωρία τη σοφία του κόσμου; ²¹Επειδή πράγματι, οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν με τη σοφία τους να αναγνωρίσουν τον αληθινό Θεό μέσα στα δημιουργήματά του, που φανερώνουν τη σοφία του, ο Θεός ευδόκησε να σώσει με τη μωρία του κηρύγματος από τον τελικό
όλεθρο εκείνους που θα πιστέψουν. ²²Οι Ιουδαίοι ζητούν ως αποδείξεις θαύματα και οι εθνικοί φιλοσοφικές αλήθειες. ²³Εμείς όμως κηρύττουμε το σωτήρα Χριστό, και μάλιστα σταυρωμένον — κήρυγμα απαράδεκτο για τις μεσσιανικές προσδοκίες των Ιουδαίων και ανόητο για τις αναζητήσεις των εθνικών ²⁴γι’ αυτούς όμως που τους κάλεσε ο Θεός, Ιουδαίους και εθνικούς, ο Χριστός που κηρύττουμε είναι του
Θεού η δύναμη και του Θεού η σοφία. ²⁵Γιατί αυτό που μοιάζει με μωρία του Θεού είναι σοφότερο απ’ τη σοφία των ανθρώπων, κι αυτό που μοιάζει με αδυναμία του Θεού είναι πιο δυνατό από τη δύναμη των ανθρώπων».

Προς Κορινθίους Α’ 1, 10.12-13. 17-25

Αρ. 4427 5-9-1948

Αληθινοί και ψεύτικοι εκπρόσωποι…

«Όποιος ακούει τους υπηρέτες Μου, ακούει Εμένα…»

(Λουκά 10,16)

Όποιος υιοθετεί αντίθετη στάση απέναντι στους δικούς Μου, μάχεται εναντίον Μου, καθότι από τους δικούς Μου ανθρώπους προέρχονται επίσης και οι υπηρέτες Μου, οι οποίοι έχουν χρέος να σας φέρουν το Λόγο Μου ως δώρο από τον Κύριό τους. Εάν δεν ακούτε τους υπηρέτες Μου, αρνείστε Εμένα τον Ίδιο, που σας προσεγγίζω με το Λόγο Μου μέσω των υπηρετών Μου.

Δεν μπορείτε να διαχωρίζετε τους επίγειους εκπροσώπους Μου από Εμένα, αφού μόνον εάν έχετε εμφανείς αποδείξεις ότι σας μεταφέρουν κάτι από τον εχθρό της ψυχής σας, επιτρέπεται να τα αρνηθείτε. Κι εμφανώς διαπιστώνετε αυτό που τα ίδια τα δώρα που σας προσφέρονται… Άμα δεν μαρτυρούν αγάπη, άμα σας παρασύρουν προς τον κόσμο, ήτοι επιδιώκουν να σας απομακρύνουν από Εμένα, την αιώνια Θεότητα, τότε είναι δικαιολογημένη η απόρριψή σας.

Ωστόσο οι επιλεγμένοι από Μένα υπηρέτες δεν θα σας προσφέρουν ποτέ κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει αμφιβολίες για την αποστολή τους από Μένα, δεδομένου ότι ήδη μια πολύ πρόχειρη εξέταση του Λόγου Μου υποδεικνύει ότι πρόκειται για ένα θείο δώρο… Γιατί ακτινοβολεί μόνον αγάπη, διδάσκει την αγάπη και σας προσφέρεται από την Αγάπη Μου.

Όποιος όμως ισχυρίζεται μεν ότι Με αναγνωρίζει και Με πιστεύει και ότι ανήκει στην Εκκλησία Μου, ωστόσο δεν θέλει ν’ αναγνωρίσει τον άμεσο Λόγο Μου, απέχει πολύ μακριά από Μένα, γιατί πώς θέλει να μιλάει για τον Πατέρα, όταν δεν αναγνωρίζει τη φωνή Του; Και όντως μιλάω με σαφήνεια, ούτως ώστε κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος πρέπει να Μ’ αναγνωρίσει. Ο μόνος που δεν Μ’ αναγνωρίζει είναι εκείνος που δεν είναι πρόθυμος να πιστέψει ότι μιλάω Εγώ ο Ίδιος στους ανθρώπους. Αυτήν την πίστη μπορεί να την αποκτήσει εφόσον σκεφτεί σοβαρά γι’ αυτά τα θέματα, άρα πρέπει να είναι πρώτα πρόθυμος και να είναι ανοικτός όταν τον πλησιάζω μ’ έναν πλούσιο θησαυρό από χάρες.

Εάν απορρίψει μετά από ενδελεχή εξέταση δεν θα τον κατακρίνω, ακόμη κι αν κρίνει λανθασμένα, εφόσον η κρίση του προήλθε από μία σοβαρή εξέταση. Ωστόσο πρέπει να το τονίζω επανειλημμένα ότι το άτομο αυτό αρνείται κι Εμένα τον Ίδιο, άρα η τοποθέτησή του απέναντί Μου είναι τέτοια που δεν είναι ικανός ν’ αναγνωρίσει την αλήθεια.

Έχω επιλέξει υπηρέτες μέσα από το πλήθος των δικών Μου κι αυτούς οφείλετε να τους ακούτε. Επίσης απ’ αυτούς θα μάθετε ποια είναι τα γνωρίσματα της Αλήθειας και πότε μπορείτε να αισθάνεστε εσείς οι άνθρωποι ότι κατέχετε την Αλήθεια. Γιατί μιλούν κατ’ εντολή Μου, μιλούν στη θέση Μου κι εάν τους ακούτε, ακούτε Εμένα.

Αλλά δεν πρέπει ν’ ακούτε εκείνους που ναι μεν κηρύττουν επίσης το Λόγο Μου, όμως τον έχουν παραλάβει παραμορφωμένο και τον μεταδίδουν παραμορφωμένο. Γιατί εάν ήταν αληθινοί εκπρόσωποί Μου θα ενεργούσαν από κοινού με τους υπηρέτες Μου, θα λάμβαναν άμεσα από τα χέρια Μου την αληθινή γνώση μέσω των υπηρετών Μου και θα αναγνώριζαν ότι είναι αλήθεια.

Μα εάν τους αντιμετωπίζουν εχθρικά δεν μπορεί να είναι αληθινοί εκπρόσωποί Μου… και εάν τους πολεμούν, είναι υπηρέτες του Σατανά, ο οποίος χρησιμοποιεί οποιαδήποτε μάσκα, προκειμένου να παραγκωνίσει την Αλήθεια.

Η Αλήθεια μιλάει από μόνη της, την Αλήθεια πρέπει να την αναγνωρίζει ο καθένας, εφόσον είναι προσανατολισμένος με τη θέλησή του προς Εμένα, δηλαδή προς την αιώνια Αλήθεια. Γι’ αυτό να θεωρείται αντίπαλός Μου, όποιος ενεργεί ενάντια και δεν θέλει να παραδεχθεί αυτούς που είναι οι μαθητές Μου, που επέλεξα Εγώ αυτοπροσώπως για να μεταδώσουν το Ευαγγέλιο στον κόσμο….

Αμήν

Μπέρτα Ντούντε

Οι μεγάλες διαφορές διδασκαλιών, οργάνωσης και θεσμών μεταξύ των πολυάριθμων θρησκευτικών παραδόσεων και κοινοτήτων έχουν συ­χνά ως αποτέλεσμα, όπως διδάσκει η ιστορία όλων των λαών, να επέρχεται στην τυφλή ανθρωπότητα πνεύμα αντιθέσεων και καταδίω­ξης. Γι’ αυτό, ο Χριστός τονίζει σοβαρά: «Πρέπει ν’ αναγνωρίζει κανείς ότι είσαστε μαθητές Μου από το ότι έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάν­νης 13,35). Επομένως, το γνώρισμα των αληθινών μαθητών δεν είναι η ομολογία πίστης, παρά η αγάπη!

«Η αγάπη όμως», λέει ο Παύλος, «είναι μακρόθυμη, καλή, χωρίς φθόνο. Δεν καυχάται, δεν είναι εγωίστρια, δεν επιζητεί το δικό της όφελος. Δεν είναι ευερέθιστη, δεν μνησικακεί, δεν χαίρεται για το άδι­κο, χαίρεται όμως για κάθε αλήθεια. Είναι ανεκτική, πιστεύει κάθε τι κα­λό, ελπίζει τα πάντα κι αντέχει τα πάντα».

Όμως, το εγωιστικό, στενόμυαλο, βίαιο δογματικό πνεύμα, που δυστυχώς τόσο συχνά συναντά κανείς στις κοινότητες πίστης, είναι το αντίθετο αυτού του αληθινού πνεύματος του Χριστού.

Στα γραπτά της νέας αποκάλυψης περιλαμβάνονται επίσης προ­ειδοποιήσεις σχετικά με αυτό το αρνητικό πνεύμα. Ακόμη, τονίζεται ότι πρέπει να αγαπάμε τον αδελφό και στο πρόσωπο εκείνου που έχει διαφορετική πίστη από μας, ν’ αναγνωρίζουμε την αξία όσων καλών και αληθινών περιλαμβάνονται στις απόψεις του, να αντιμετωπίζουμε με υπομονή το σφάλμα και να τον αφήνουμε να ωριμάσει με τη βοήθεια από την ουράνια χάρη.

Ο Ιησούς λέει στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»: «Δες, η πρακτική ερμη­νεία όλων των νόμων του Μωυσή και όσων είπαν οι Προφήτες, βρίσκε­ται στην πρόταση: “Να αγαπάτε τον Θεό πάνω απ’ όλα, ως τον αιώνιο Πατέρα σας, και τα φτωχά, συχνά άρρωστα, αδέλφια σας, πάντοτε σαν τον εαυτό σας. Έτσι θα είσαστε, ως αληθινά παιδιά του αιώνιου Πατέ­ρα με υγιή ψυχή, στον ουρανό εξίσου τέλειοι με Εκείνον. Φυσικά, το ψέμα και το σκότος που έχουν παρεισφρύσει μεταξύ των ανθρώπων είναι δύσκολο να καταπολεμηθούν, γιατί είναι θεμελιώδης ασθένεια της ψυχής. Όμως μπορεί κανείς εύκολα να καταπολεμήσει το ψέμα και το σκότος με την αλήθεια που πηγάζει από την αγάπη, σαν το φως από τη φλόγα. Αν, όμως, χρειάζεσαι το φως για να φωτίσεις ένα σκοτεινό δωμάτιο, ποιος θα σε επαινέσει για τη σοφία σου, αν βάλεις αμέσως φωτιά στο δωμάτιο καταστρέφοντάς το; Γι’ αυτό, ο Λόγος και η διδα­σκαλία Μου δεν πρέπει να διαδοθεί με τη βία. Και κανένας φανατικός δεν θα ευλογηθεί από Μένα για το ζήλο του, αντίθετα μάλιστα, θα ρι­χτεί και ο ίδιος στο πιο βαθύ σκοτάδι.»

Επίσης πρέπει να πούμε σε όλα τα εριστικά πνεύματα του χώρου της πίστης ότι η γνησιότητα μιας θρησκείας, δηλαδή το ουσιαστικό, θείο περιεχόμενο και η αξία μίας θρησκείας, ενός δόγματος ή μίας αί­ρεσης καθορίζεται μπροστά στον Θεό μόνον ανάλογα με την αληθινή αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον που περιέχει.

Για το ιερατείο και την πνευματική ηγεσία

Το ιερατείο αρκετά συχνά αποτελεί κύριο φορέα πνεύματος θρησκευτικής αρχομανίας και βίας.

Στην αληθινή εκκλησία του Χριστού δεν χρειάζεται αμοιβόμενο ιερατείο με υπαλληλική ιδιότητα, πράγμα που υποδηλώθηκε ήδη με τα εξής λόγια του Χριστού: «Κάθε άνθρωπος που αναγνωρίζει τον Θεό, τον αγαπάει πάνω απ’ όλα κι εκτελεί το θέλημά Του, είναι ένας α­ληθινός και σωστός ιερέας, είναι δε επίσης σωστός δάσκαλος, εφόσον μεταδίδει στο συνάνθρωπό του τη διδασκαλία που έλαβε από τον Θεό (με λόγια και με το δικό του παράδειγμα)».

Βέβαια, παρ’ όλ’ αυτά, πρέπει πάντα να υπάρχουν σε μια κοινό­τητα και «ανεξάρτητοι κι αληθινοί δάσκαλοι», για να κηρύσσουν το θείο Λόγο και να καλλιεργούν το θείο πνεύμα αγάπης. Ακόμη και σήμερα, ισχύουν γι’ αυτούς όσα είπε ο Χριστός στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» στον Ρωμαίο βετεράνο Μάρκο:

«Αν έχεις την καλή γνώμη ότι οι άνθρωποι πρέπει το Σάββατο να συγκεντρώνονται κάπου για να διδαχθούν ξανά για τον Θεό και το θέ­λημά Του, καθώς επίσης για να Τον θυμηθούν, τότε αυτό ας γίνει. Όμως, ο δάσκαλος έχει, εκτός απ’ αυτήν, άλλες έξι εργάσιμες ημέρες! Αν είναι αφυπνισμένος ως προς το πνεύμα, τότε δεν χρειάζεται να περ­νά τις έξι αυτές ημέρες μόνο με κοπιαστική προετοιμασία για τη διδασκαλία του επομένου Σαββάτου. Γιατί σε όποιον μιλάει μέσα από το πνεύμα του Θεού, τα λόγια θα τεθούν τη στιγμή που πρέπει στην καρ­διά και στο στόμα του.

Αφού, όμως, αυτό θα γίνει σίγουρα, εφόσον το υποσχέθηκα, όπως άλλωστε συνέβαινε πάντοτε στον καιρό των προπατόρων μας και των προφητών, πιστεύω ότι δεν θα ήταν και για τον ραββίνο κακό αν έ­κανε, ως πρότυπο για την κοινότητά του, κάποια ωφέλιμη εργασία, κερδίζοντας έτσι τον επιούσιο, ώστε να μην είναι αναγκασμένος να συντηρείται από την κοινότητα. Τότε τα μέλη της ασφαλώς θα τον σέ­βονταν και θα τον μιμούνταν περισσότερο, γιατί στο γεγονός ότι συ­ντηρεί μόνος τον εαυτό του, θα έβλεπαν την καλύτερη απόδειξη της ανιδιοτέλειας και της αγάπης του για την κοινότητα. Πιστεύω ότι αυ­τό θα ήταν πολύ καλύτερο από ό, τι συμβαίνει σήμερα με τους ιερείς, που σπαταλούν έξι ολόκληρες μέρες μην κάνοντας τίποτα και αντί να εκτελούν μία ωφέλιμη εργασία, προετοιμάζονται για τον αιώνιο θάνα­το.

Διαφορετικά είναι τώρα τα πράγματα για τους περιπλανώμενους αγγελιοφόρους που στέλνω σ’ ολόκληρο τον κόσμο για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλους τους λαούς της γης. Αυτοί οι πρώτοι αγγελιο­φόροι Μου δεν έχουν ούτε το χρόνο ούτε τη δυνατότητα να κερδίσουν το ψωμί τους με τα χέρια τους.

Συνεπώς, γι’ αυτούς ισχύει: “Να μη νοιάζεστε για την επόμενη μέ­ρα, τι θα φάτε, τι θα πιείτε και με τι ρούχα θα ντυθείτε, παρά να προ­σπαθείτε αποκλειστικά και πρώτα απ’ όλα να διαδώσετε με ζήλο στους λαούς το ουράνιο βασίλειο και τη δικαιοσύνη του. Τότε, όλα τα άλλα θα σας έρθουν από μόνα τους. Γατί ο Πατέρας στον ουρανό ξέρει τι χρειάζεστε!” Όπως, όμως, είπαμε, αυτό ισχύει μόνο για όσους Εγώ έστειλα τώρα σε όλο τον κόσμο. Όπου ύστερα θα υπάρχουν σταθε­ρές και μόνιμες κοινότητες στο όνομά Μου, εκεί πρέπει να ισχύσουν όλα όσα είπα πρωτύτερα (για τους μόνιμους αρχηγούς και δασκά­λους).»

«Να πορευθείτε κηρύσσοντας ότι έφτασε η βασιλεία του Θεού. Να θεραπεύετε αρρώστους και λεπρούς, ν’ ανασταίνετε νεκρούς, να εξορκίζετε τα δαιμόνια. Δωρεάν τα λάβετε, δωρεάν και να τα δίνετε!»

Ματθ. 10, 7-8

«Τα λέω αυτά, για να μη σας ξεγελάσει κανένας με συλλογισμούς που φαίνονται λογικοί, είναι όμως απατηλοί.

Προσέχετε καλά, μη σας εξαπατήσει κανείς με τους απατηλούς και κούφιους συλλογισμούς της ανθρώπινης σοφίας, που στηρίζονται σε ανθρώπινες παραδόσεις και σε μια λαθεμένη πίστη προς τα *στοιχεία του κόσμου και όχι στη διδασκαλία του Χριστού. ⁹Γιατί μόνο στο Χριστό κατοικεί σωματικά όλη η θεότητα. ¹⁰Μόνο αυτός μπορεί να μας δώσει την πληρότητα της ζωής, αυτός που είναι κύριος κάθε *αρ­χής κι *εξουσίας.

Μην αφήνετε, λοιπόν, κανέναν να σας κρίνει για ζητήματα φαγη­τών ή ποτών ή πως δεν τηρείτε γιορτές, πρωτομηνιά ή Σάββατο. ¹⁷Αυ­τά ήταν μόνο η σκιά της πραγματικότητας που επρόκειτο να έρθει, και η πραγματικότητα αυτή είναι τώρα ο Χριστός. ¹⁸Ας μη σας κατακρίνει κανένας απ’ αυτούς που τους αρέσει μια δήθεν ταπεινόφρονη λατρεία των *αγγέλων, που βυθίζονται σε ψεύτικα οράματα και χωρίς λόγο υπερηφανεύονται με το υποδουλωμένο στην αμαρτία μυαλό τους. Αυτοί δεν είναι ενωμένοι με το Χριστό, που είναι η κεφαλή από την οποία τρέφεται, συγκρατείται κι αυξάνει όλο το σώμα με τις αρθρώσεις με τους μυώνες του, όπως το θέλει ο Θεός. ²⁰ Αφού, λοιπόν, πεθάνατε μαζί με το Χριστό και λυτρωθήκατε από τα *στοιχεία του κόσμου, γιατί ζείτε σαν να είστε υποταγμένοι σ’ αυτά; Και γιατί δέχεστε να σας επιβάλλουν απαγορεύσεις. ²¹όπως «μην ακουμπήσεις αυτό, μη γευτείς το άλλο, μην αγγίξεις εκείνον»; ²²Αυτές οι απαγορεύσεις αναφέρονται σε πράγματα που είναι καταδικασμένα να φθαρούν μετά τη χρήση τους^. πρόκειται για κανόνες που στηρίζονται σε ανθρώπινες διατάξεις και διδασκαλίες. ²³Βέβαια, αυτές οι διατάξεις έχουν μια εξωτερική εμφάνιση σοφίας, που εκδηλώνεται σαν θρησκεία στηριγμένη στο ανθρώπινο θέλημα, σαν ψευτοταπεινοφροσύνη και περιφρόνηση του σώματος. Δεν έχουν όμως καμία αξία και το μόνο που κάνουν είναι να ικανοποιούν το αμαρτωλό φρόνημα».

Προς Κολοσσαείς 2, 4.8-10.16-23

Η εκκλησία του μέλλοντος

Αν οι άνθρωποι ακολουθήσουν τις διδασκαλίες της νέας αποκάλυψης, που παρουσιάστηκαν παραπάνω εν συντομία (και που ουσιαστικά είναι ίδιες με τις διδασκαλίες της Βίβλου, αν αυτές κατανοηθούν σωστά), ανοίγουν το δρόμο για μία εντελώς νέα κοινοτική ζωή, που μπορούμε να την ονομάσουμε «εκκλησία του μέλλοντος». Ο Χριστός συνόψισε στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» τα χαρακτηριστικά της ζωής αυτής με τα λόγια: «Σας δίνω μία διδασκαλία για τον Θεό και για τη ζωή, που απέχει από κάθε ιεροτελεστία όσο απέχει ο ένας πόλος του ουρανού από τον άλλο. Εδώ δεν χρειάζεται ούτε Σάββατο, ούτε ναός ή νηστεία, ούτε ράβδος και ένδυμα του Ααρών ή κάλυμμα της κεφαλής με δύο κέρατα, ούτε κιβωτός και λιβανιστήρι, ούτε-αγιασμένο, πολύ δε λιγότερο καταραμένο νερό. Στη διδασκαλία αυτή, ο ίδιος ο άνθρωπος είναι μέσα του τα πάντα και δεν χρειάζεται (εκτός από την αγάπη και τη χάρη του Θεού) τίποτα άλλο παρά μονάχα τον εαυτό του.

Γιατί σ’ αυτήν τη νέα διδασκαλία Μου, ο άνθρωπος είναι τέλεια ενωμένος μέσα στον εαυτό του και με τον εαυτό του (δηλαδή με το θείο σπινθήρα του) σαν ν’ αποτελεί ένα μόνο σημείο, όπως κι Εγώ ο ίδιος με την προαιώνια, άπειρη Θεότητα Μου βρίσκομαι ενωμένος σε ένα σημείο εδώ μπροστά σας και ο ίδιος σας λέω: από δω και πέρα, το βασίλειο του Θεού και η δικαιοσύνη του δεν πρέπει ν’ αναζητούνται στο ναό της Ιερουσαλήμ ή στο όρος Γαριζίμ, ούτε πρέπει να λατρεύεται εκεί ο Θεός, παρά θα μπορεί να γίνεται λειτουργία παντού, όπου υπάρχει ένας άνθρωπος! Η καρδιά του ανθρώπου θα είναι ο ζωντανός ναός του αληθινού, μοναδικού και ενωμένου Θεού. Και η μόνη γνήσια θεία λειτουργία θα είναι η ενεργή αγάπη, ενώ η αγάπη για τον Θεό θα είναι η μόνη αληθινή λατρεία του.

Αφού, όμως, δεν είναι νοητή ούτε αληθινή αγάπη για τον Θεό χωρίς έμπρακτη αγάπη προς τον πλησίον ούτε το αντίθετο, άρα αυτά τα δύο είδη αγάπης είναι κατά βάθος μία αγάπη, συνεπώς αποτελούν μία και την αυτή λατρεία του Θεού.

Όποιος την έχει μέσα του, αυτός έχει ενωμένα μέσα στην καρδιά του κάθε νόμο και κάθε προφητεία, γι’ αυτό δε δεν έχει πλέον ανάγκη τίποτα άλλο». ΜΕΙ

Του λέει η γυναίκα: «Κύριε, βλέπω ότι εσύ είσαι προφήτης· ²²οι προπάτορές μας λάτρεψαν το Θεό σ’ αυτό το Βουνό^. εσείς όμως λέτε ότι στα Ιεροσόλυμα βρίσκεται ο τόπος όπου πρέπει κανείς να τον λατρεύει». «Πίστεψέ με, γυναίκα», της λέει τότε ο Ιησούς, «είναι κοντά ο καιρός που δε θα λατρεύετε τον Πατέρα ούτε σ’ αυτό το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα. ²³Είναι όμως κοντά ο καιρός, ήρθε κιόλας, που οι πραγματικοί λατρευτές θα λατρέψουν τον Πατέρα πνευματικά κι αληθινά γιατί έτσι τους θέλει ο Πατέρας αυτούς που τον λατρεύουν.

Ιωάννη 4, 19 – 23

Οδηγίες για σωστή πνευματική δράση

Επίσης, ο Χριστός απορρίπτει με έμφαση κάθε καταναγκασμό κατά τη διάδοση της πίστης, στο έργο του Λόρμπερ:

«Κάθε εσωτερικός, πνευματικός καταναγκασμός είναι μία καταδίκη. Αυτά που ο άνθρωπος δεν δέχεται και δεν κάνει με ελεύθερη βούληση και με απόλυτη πεποίθηση, δεν του φέρνουν τη ζωή αλλά μονάχα το θάνατο. Αν θέλουμε ο άνθρωπος να γίνει καλός και γεμάτος με αληθινή πνευματική ζωή, τότε δεν πρέπει να εξαναγκαστεί από τίποτ’ άλλο εκτός από τη δική του, απόλυτα ελεύθερη και σταθερή βούληση. Ούτε νόμος, ούτε έπαινος ή τιμωρία πρέπει να καθορίζουν αυτό που κάνει, αλλά μόνο η εσωτερική του πεποίθηση, η καθαρή του γνώση κι η ελεύθερή του βούληση, που πρέπει να πηγάζει από την καθαρή αγάπη για τον Θεό και για κάθε τι το καλό και αληθινό».

«Άπιστοι και άπιστες, δεν ξέρετε ότι η αγάπη για τον αμαρτωλό κόσμο είναι έχθρα εναντίον του Θεού; Όποιος, λοιπόν, θέλει να είναι φίλος του κόσμου γίνεται εχθρός του Θεού. ⁵Η μήπως νο­μίζετε ότι μάταια διδάσκει η *Γραφή πως ο Θεός θέλει ζηλότυπα για δικό του το πνεύμα που έβαλε να κατοικήσει μέσα μας; ⁶Μήπως δεν δίνει περίσσεια τη χάρη του σ’ όσους του είναι πιστοί; Να τα λόγια της Γραφής:

Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερήφανους,

στους ταπεινούς όμως δίνει τη χάρη του.

⁷Υποταχθείτε, λοιπόν, στο Θεό. Αντισταθείτε στο διάβολο, κι αυτός θα φύγει μακριά σας. ⁸Πλησιάστε το Θεό, και θα σας πλησιάσει κι εκεί­νος. Καθαρίστε τα χέρια σας οι αμαρτωλοί, κι εξαγνίστε τις καρδιές σας οι δίγνωμοι. Θρηνήστε και πενθήστε και κλάψτε. Ας γίνει το γέ­λιο σας πένθος και η χαρά σας θλίψη. ¹⁰Ταπεινωθείτε μπροστά στον Κύριο, κι εκείνος θα σας ανεβάσει ψηλά».

Επιστ. Ιακώβου 4, 4 –

«Ελέγχετε τα πάντα και κρατάτε ό,τι είναι καλό!»

Θεσσ. Α΄ 5,21

«Να εξετάζετε τους εαυτούς σας αν έχετε την πίστη και να δοκιμάζετε τους εαυτούς σας. ή δεν έχετε επίγνωση του ότι ο Ιησούς Χριστός είναι μέσα σας;»

Κορινθ. Β΄ 13,5

«Σας παρακαλώ να προσφέρετε στον Θεό τον εαυτό σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η πραγματική πνευματική λατρεία σας^. και μην προσαρμόζεστε με τον κόσμο, αλλά να μεταμορφωθείτε με νέο νου, ούτως ώστε να εξετάζετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το καλό και αρεστό στον Θεό και το τέλειο».

Ρωμ. 12, 1-2

«Κι όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή με πίστη, θα τα λάβετε».

Ματθ. 21,22

«Όποιος θέλει να εισακούσω την παράκλησή του», λέει επίσης το «Μεγάλο Ευαγγέλιο», «ας πάει προσκυνητής στην καρδιά του και ας Μου παρουσιάσει το αίτημά του σιωπηρά, με φυσικά και απέριττα λόγια, και Εγώ θα τον εισακούσω. Ένα σας λέω όμως μην έρθει κανείς σ’ Εμένα με ευ λαβοφανείς χειρονομίες και εκφράσεις! Για­τί δεν πρόκειται να εισακούσω την παράκληση όποιου παρουσιάζεται μπροστά Μου με ψεύτικη, υποκριτική ευσέβεια.

Όποιος δεν έρχεται σ’ Εμένα με φυσικότητα, έτσι όπως είναι, και δεν παρακαλεί με το σωστό πνεύμα, που είναι η απόλυτη αλήθεια, δεν πρόκειται να εισακουσθεί. Θα εισακουσθεί μόνον αυτός που Με αγα­πάει αληθινά, εκτελεί το θέλημά Μου και προσφεύγει σ’ Εμένα χωρίς τον παραμικρό καταναγκασμό και επίδειξη!»

«Κι όταν προσεύχεστε, να μην είστε σαν τους υποκριτές, που τους αρέσει να στέκονται και να προσεύχονται στις συναγωγές και στα σταυροδρόμια, για να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους^. σας βεβαιώνω πως αυτή είναι όλη κι όλη η ανταμοιβή τους. Εσύ, αντίθετα, όταν προσεύχεσαι, πήγαινε στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου^. κι ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σε ανταμείψει φανερά.

Όταν προσεύχεστε, μη φλυαρείτε όπως οι ειδωλολάτρες, που νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουστούν. Να μη γίνετε όμοιοι μ’ αυτούς γιατί ο Πατέρας σας ξέρει από τι έχετε ανάγκη, προτού ακόμη του το ζητήσετε».

Ματθ. 6, 5-8

Όχι στους τύπους και στις τελετές

Πολύ συχνά άνθρωποι που έχουν διαπαιδαγωγηθεί στους κόλ­πους της εκκλησίας, δεν μπορούν να καταλάβουν καλά αυτή την αβίαστη, φυσική επικοινωνία της καρδιάς με τον ουράνιο Πατέρα μέ­σα στον Ιησού. Έτσι λέει για παράδειγμα ένας απλοϊκός και ευσεβής ψαράς στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»:

«Κοίτα, εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει από παιδιά, να συνοδεύ­ουμε τις παρακλήσεις και τις ευχαριστίες μας με εξωτερικές χειρονομί­ες. Θέλουμε να δείξουμε στους ανθρώπους που παρακαλούμε ή ευ­χαριστούμε, και προς τα έξω αυτό που αισθανόμαστε μέσα μας, γιατί έτσι αρμόζει στην παράκληση. Αφού όμως είμαστε αναγκασμένοι συ­χνά να υποκλινόμαστε μπροστά στους ανθρώπους, οι οποίοι στο κάτω-κάτω είναι όμοιοι με μας, πόσο ασύγκριτα περισσότερο αρμόζει τό­τε να κλίνουμε το γόνατο και εμπρός στον Κύριο της αιωνιότητας! Αν λοιπόν μ’ αυτό τον τρόπο η ψυχή πειθαρχεί το σώμα στις πνευματικές της επιδιώξεις και το μετατρέπει μαζί της σε πνεύμα, πώς μπορεί αυ­τό να είναι ενάντιο στην τάξη Σου και να Σε δυσαρεστεί;»

Και έτσι αποκρίνεται ο Δάσκαλος στο θεοσεβούμενο άνθρωπο: «Φίλε, μίλησες πολύ σωστά και η καρδιά Μου ευχαριστήθηκε με το νό­ημα αυτών που Μου είπες. Είναι επίσης σωστό, ο άνθρωπος που παρακαλεί και ευχαριστεί, συνάμα να συμπεριφέρεται έτσι όπως το περιέγραψες. Αλλά παράλ­ληλα θα έπρεπε ο άνθρωπος να υιοθετεί και να διατηρεί το δικό σου πιστεύω, αναγνωρίζοντας πως η αληθινή αξία στη ζωή είναι στην εσω­τερικότητα. Την εξωτερίκευση θα έπρεπε να την ανέχεται κατά κάποιον τρόπο, και να τη θεωρεί σαν ένα βάρος που πρέπει να υποτάξει στην εσωτερική του δύναμη. Μ’ αυτό τον τρόπο, η παράκληση, η ευχαριστί­α και η λατρεία θα γίνονταν σωστά και θα Μ’ ευχαριστούσαν. Όμως οι άνθρωποι δεν παραμένουν έτσι όπως εσύ τώρα εδώ μπροστά Μου.

Πολύ γρήγορα μαθαίνουν να δίνουν μεγαλύτερη αξία στους εξωτερι­κούς τύπους απ’ όσο θα όφειλαν, σύμφωνα με την εσώτερη αλήθεια της ζωής. Θεωρούν την εσωτερικότητα, που ωστόσο είναι η μοναδική αλήθεια, χωρίς την επιφανειακή εξωτερίκευση σαν ανεπαρκή και σε τελευταία ανάλυση σαν εντελώς άνευ αξίας.

Κι αυτό εύκολα οδηγεί στο ότι ορισμένοι ιερείς, που υποτίθεται πως είναι χρισμένοι και εκλεγμένοι απ’ το Θεό, παραπλανούν το λαό, ισχυριζόμενοι ότι αρκεί ο κοινός άνθρωπος να τηρεί και να τιμά το εξωτε­ρικό τυπικό που του έχουν επιβάλει εκείνοι. Γιατί λένε, ο προσωπικός, εσωτερικός λόγος που απευθύνει ο καθένας στον Κύριο είναι δίχως α­ξία και δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Υποστηρίζουν μάλιστα πως ό­ταν η προσευχή, η παράκληση και η ευχαριστία γίνονται σε προσωπι­κή βάση, είναι βλασφημία και συνεπώς δεν μπορεί παρά να δυσαρεστούν τον Θεό.

Και ποιο είναι τελικά το αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι απομακρύνο­νται όλο και πιο πολύ από τον Θεό, αντί να τον πλησιάζουν όλο και περισσότερο μέσα στην καρδιά τους με αγάπη, ζωντανή πίστη και εμπι­στοσύνη! Η αληθινή, αγνή αγάπη μετατρέπεται σ’ έναν αδικαιολόγητο φόβο και η ζωντανή πίστη στην Αλήθεια, σε μια σκοτεινή ειδωλολατρική δεισιδαιμονία.

Αυτή η κατάσταση εξυπηρετεί απόλυτα την αργόσχολη κόστα των ιερέων στα γήινα συμφέροντά της, ενώ οι λεγόμενοι κοινοί άνθρωποι βασανίζονται, αδαείς και αβοήθητοι μέσα στο πνευματικό τους σκοτά­δι και σε ένδεια. Βλέπεις λοιπόν, πως όλ’ αυτά προκύπτουν σταδιακά από τις εξωτερικές συνήθειες προσευχής, οι οποίες στην αρχή φαίνονταν εντελώς αθώες και μάλιστα ηθικά αρμόζουσες. Και ο Θεός πρέπει στο τέλος να φωνάξει και πάλι στους ανθρώπους μέσα απ’ το στόμα ενός νεόσταλτου προφήτη: “Αυτός ο λαός Με τιμά με τα χείλη και με τις εγκό­σμιες ανούσιες και άψυχες τελετές, μα η καρδιά του είναι μακριά από Εμένα!” Γι’ αυτό προσέξτε καλά και κάντε το κανόνα στη ζωή σας: ο Θεός είναι στην ουσία Του ένα πνεύμα γεμάτο αγάπη, αλήθεια, σοφία και δύναμη, ίδιο και απαράλλακτο προαιώνια. Γι’ αυτό ο καθένας μπο­ρεί να το λατρέψει μέσα στο πνεύμα και στην αλήθεια. Κι η αλήθεια βρί­σκεται βαθιά μέσα στην καρδιά του κάθε ανθρώπου. Α ν λοιπόν κά­ποιος έχει ένα πρόβλημα, και θα ήθελε να τον βοηθήσει ο Θεός, που είναι ο Δημιουργός και ο Πατέρας όλων των ανθρώπων και των αγγέ­λων, δεν χρειάζεται να πάει με το αίτημά του στο ναό ή στη συναγω­γή, ή σε έναν ιερέα. Φθάνει να κλειδωθεί σ’ ένα καμαράκι, κυρίως στο ήσυχο καμαράκι της καρδιάς του. Ας προσευχηθεί εκεί μέσα στον Θεό και ας παρακαλέσει τον Πατέρα, που είναι γεμάτος αγάπη, για τη σω­στή βοήθεια!» (ΜΕΙ)

«Στη βασιλεία του Θεού δε θα μπει όποιος μου λέει «Κύριε, Κύριε», αλλά όποιος κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου».

Ματθ. 7,21

Όχι στην τυπική προσευχή που γίνεται μόνο με τα χείλη και όχι στην προσευχή επί πληρωμή

Σε σχέση με την αληθινή προσευχή που είναι άμεση, πηγαία επικοινωνία της καρδιάς με τον Θεό, είναι αυτονόητο ότι η προσευχή εκείνη που είναι μία σκέτη απαγγελία με το στόμα, δεν έχει την παραμικρή αξία για την ψυχή:

«Όποτε οι άνθρωποι προσεύχονται και Με λατρεύουν με αυτό τον
τρόπο, αποστρέφω κατευθείαν το πρόσωπό Μου και ούτε δίνω ποτέ σημασία σε τέτοιες προσευχές και τιμές, για να δείξω ολοφάνερα στους ανόητους ανθρώπους πως για Μένα τέτοια πράγματα δεν έχουν καμία αξία». (ΜΕΙ)

Αλλ’ αυτό που απεχθάνεται ο Θεός πάνω απ’ όλα είναι η προσευ­χή επί πληρωμή: «επειδή ο προσευχόμενος, συνήθως χωρίς την πα­ραμικρή πίστη παπαγαλίζει την προσευχή του μόνο και μόνο για το θεαθήναι. Εκείνος δε που περιμένει βοήθεια επειδή έχει πληρώσει, πα­ραείναι τεμπέλης για να γονατίσει ο ίδιος μπροστά στον Θεό και γι’ αυ­τό προτιμάει να προσεύχεται ένας άλλος στη θέση του».

«Τι γίνεται όμως», ρωτούν τον Κύριο στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο», «όταν ένας πιστός με καλή πρόθεση και με πεποίθηση πως είναι ανάξιος να προσευχηθεί στον Θεό, πηγαίνει σ’ έναν ιερέα και τον πλη­ρώνει για να προσευχηθεί γι’ αυτόν; Ούτε αυτή η προσευχή έχει κα­μία αξία;»

Κι εδώ αποκρίνεται εκείνος: «Πώς μπορεί να ωφελήσει μια τέτοια προσευχή αυτόν που την πληρώνει; Ο μεν πιστός δεν τολμάει να προ­σευχηθεί στον Θεό, ο πληρωμένος ιερέας από την άλλη δεν προσεύ­χεται στον Θεό και δεν μπορεί καν να προσευχηθεί, γιατί μέσα του δεν πιστεύει σε κανένα Θεό. Διότι αν πίστευε σ’ ένα Θεό, δεν θα πληρω­νόταν για τις προσευχές του, αλλά θα έλεγε στον πληρωτή: “Κάθε άν­θρωπος -ακόμα και αν έχει τόσες πολλές αμαρτίες όπως η γη χορτά­ρια- μπορεί να προσευχηθεί στον Θεό με μεταμέλεια και ταπεινοφρο­σύνη και ο Θεός θα εισακούσει την προσευχή του. Η αγάπη για τον πλησίον που μου επιτάσσει ο Θεός, μου επιβάλλει έτσι κι αλλιώς το καθήκον να μνημονεύω όλους τους ανθρώπους στις προσευχές μου. Γι’ αυτό πήγαινε και προσευχήσου μόνος σου στον Θεό, κι αυτό είναι το μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει. Διότι μία πληρωμένη προσευχή είναι απεχθής για τον Θεό!»

Βλέπεις, έτσι όφειλε να μιλήσει ένας ιερέας με πίστη, σ’ αυτόν που
θα ήθελε να τον πληρώσει για να προσευχηθεί!

Επειδή όμως ο ίδιος ο ιερέας δεν πιστεύει σε κανένα Θεό, γι’ αυτό δέχεται να πληρωθεί για την προσευχή που διαβάζει από ένα βιβλίο χωρίς να σκέφτεται καθόλου, ψαλμουδίζοντας μόνο με ψευτοευλαβή φυσιογνωμία, και γι’ αυτό είναι σε όλα του ψεύτης και απατεώνας. Πώς μπορεί ο Θεός να εκτιμήσει μία τέτοια προσευχή;

Πίστεψέ Με, σε περίπτωση ανάγκης ο Θεός μπορεί να βοηθήσει χάρη στην ταπεινοφροσύνη του κάποιον, ο οποίος δεν τολμάει να προσευχηθεί σ’ αυτόν λόγω της υποτιθέμενης αναξιότητάς του. Στην περίπτωση όμως μιας πληρωμένης προσευχής, είναι βέβαιο πως δεν θα τον βοηθούσε καθόλου, για να τον γλιτώσει μ’ αυτό τον τρόπο από τις προκαταλήψεις του». (Μ.Ε.Ι.)

⁶Κι έτσι με την παράδοσή σας ακυρώσατε την εντολή του Θεού.

⁷Υποκριτές! Καλά είπε για σας προφητικά ο Ησαΐας τούτα τα λόγια:

⁶Αυτός ο λαός με προσεγγίζει με τα λόγια, και με τα χείλη με τιμά, η καρδιά τους όμως βρίσκεται πολύ μακριά μου.

⁹Δεν ωφελεί που με λατρεύουν, αφού διδάσκουν εντολές που επινόησαν οι άνθρωποι».

Ματθ. 15,6-9

«Σε κάθε ανάγκη, σε κάθε δυστυχία», λέει σε ένα άλλο σημείο, στο Λόρμπερ, «μπορείτε να Με παρακαλείτε με πηγαία λόγια από την καρδιά σας και δεν θα παρακαλέσετε μάταια».

Βέβαια από την αιώνια, αληθινή σκοπιά, η τελείωση της ψυχής είναι σημαντικότερη από την ευημερία του σώματος, γι’ αυτό ο τέλειος Δάσκαλος προειδοποιεί:

«Όταν ζητάτε κάτι απ’ τον Πατέρα, μη ζητάτε τόσο τ’ αγαθά αυτής της γης, αυτά που επιδιώκουν και οι τυφλοί και ανόητοι ειδωλολάτρες καθώς και οι θεολήσμονες Ιουδαίοι και Φαρισαίοι. Πιο πολύ να παρακαλείτε για τα άφθαρτα πλούτη που τρέφουν την ψυχή και το πνεύμα-κι αυτά δεν θα τα στερηθεί κανένας. Όσον αφορά όμως τ’ αγαθά που είναι απαραίτητα για την επιβίωση σ’ αυτήν τη γη, αυτά δίνονται μαζί επιπλέον χάρισμα στον καθένα που στρέφει τις αναζητήσεις και τις παρακλήσεις του προς το βασίλειο του Θεού και την αγαθή δικαιοσύνη του. Όποιος γίνει δυνατός στο πνεύμα και συνεπώς και στο βασίλειο του Θεού, γίνεται και κύριος των πραγμάτων του κόσμου και δεν πρόκειται ποτέ το σώμα του να υποφέρει από ασιτία. Πάντως δε, ακόμη και για τον άνθρωπο που έχει αφυπνίσει το πνεύμα του, είναι προτιμότερο να χορταίνει με τα αγαθά του ουρανού και παράλληλα να υποφέρει μια μικρή έλλειψη στα αγαθά αυτής της γης».

Κατά συνέπεια, τα σημαντικότερα πνευματικά αγαθά για τα οποία παρακαλεί καθημερινά πάνω από όλα ένας αληθινός πνευματικός αναζητητής, είναι η υπέρβαση του εγωισμού του και η έμπρακτη αγάπη.

Για την πνευματική του πορεία ζητάει να έχει το Λόγο του Θεού εξωτερικά και εσωτερικά και να μπορεί να εναρμονίζεται με αυτόν, συν- δεόμενος ζωντανά με τον ουράνιο κόσμο, τόσο στην προσευχή, όσο και στα προβλήματα της ζωής.

«Ο Ιησούς όμως του αποκρίθηκε: «Ο άνθρωπος, λέει η Γραφή, δε ζει με μόνο το ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού».

Ματθ. 4,4

Παράκληση για χάρη των συνανθρώπων μας

Στην «Οικονομία του Θεού» αναφέρονται τα εξής σχετικά με την αληθινή συμπόνια και ευσπλαχνία που .εκφράζεται σαν παράκληση για τους άλλους:

«Άμα δεις κάποιον φτωχό, είτε από αδυναμία ή φθορά του σώμα­τός του είτε φτωχό στην καρδιά, φτωχό στην αγάπη, στο νου, στην κα­τανόηση, στη θέληση, στη δύναμη και στην πράξη, και τον συμπονέσεις χάρη στην αγάπη που έχεις στην καρδιά σου για τον Θεό, τότε η συμπόνια σου είναι τέλεια.

Είναι τέλεια, γιατί είναι κομμάτι της δικής Μου ευσπλαχνίας, με τον ίδιο τρόπο που ο άνεμος, φυσώντας μέσα στο δάσος, κουνάει το δέ­ντρο και πάλλει κάθε φυλλαράκι. Τότε τρέμει το κάθε φυλλαράκι χωρι­στά και με το τρεμούλιασμά του προκαλεί και αυτό ένα αεράκι, το οποί­ο συμμετέχει στο μεγάλο γενικό ρεύμα του αέρα, λες και σε σύγκριση μαζί του έχει κάτι να συνεισφέρει. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να βοηθάει ο ένας αδελφός τον άλλον όσο μπορεί, με όλη του την αγάπη που προέρχεται και ζωογονείται από Εμένα. Κι Εγώ θα υπολογίσω την πράξη του και την παράκλησή του σαν να έχει πραγματική αξία για Μένα».

⁹»Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ. Δεν παρακαλώ για τον κόσμο αλλά γι’ αυτούς που μου έδωσες, γιατί ανήκουν σ’ εσένα. ¹⁰Κι όλα όσα εί­ναι δικά μου είναι και δικά σου, και τα δικά σου είναι και δικά μου, και δι’ αυτών θα φανερωθεί η δόξα μου. ¹¹ Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο- ενώ αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σ’ εσένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματος σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς.

¹⁵ Σε παρακαλώ, όχι να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους προστατέψεις από το διάβολο. ¹⁶Δεν προέρχονται από τον πονηρό κόσμο, όπως κι εγώ δεν προέρχομαι από τον κόσμο αυτόν. ¹⁷Με την αλήθεια σου ξεχώρισέ τους από τον κόσμο^. ο δικός σου ο λόγος είναι αυτή η αλήθεια».

Ιωάν. 17, 9 – 11 . 15-17

Αρ. 5571β 7-1-1953

Εξωτερικοί τύποι και τελετές σε αντιδιαστολή προς τη σωστή λατρεία…

«Σε όλες τις εκκλησίες όπου διδάσκουν το Λόγο Μου μαθαίνετε τις βασικές αρχές με τις οποίες μπορείτε να φθάσετε στην αιώνια μακαριότητα. Εάν οι διδασκαλίες αυτές απλώς μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο, δεν θα σας ωφελήσουν ιδιαίτερα. Αλλά εάν τις αφήσετε να μπουν στην καρδιά σας, ο σπόρος που έχει εμφυτευτεί μέσα σας γονιμοποιείται και βλασταίνει παράγοντας σε λίγο πλούσια βλάστηση σε ολόκληρο το περιβολάκι της καρδιάς σας. Η Ζωή αφυπνίζεται στο εσωτερικό σας, οπότε η διδασκαλία του Χριστού, ο Λόγος Μου τον οποίο διδαχθήκατε, αποφέρει εξαιρετικούς καρπούς. Έτσι ωριμάζουν οι ψυχές σας και προχωράτε στην τελειοποίησή σας.

Ως εκ τούτου κάθε εκκλησία μπορεί να σας βοηθήσει να κατακτήσετε τη μακαριότητα, εφόσον σας μεταφέρει το Λόγο Μου. ωστόσο η πρώτη και κύρια προϋπόθεση είναι να ασπαστείτε το Λόγο Μου, ο οποίος σας δίνεται με τη διδασκαλία του Χριστού, που σας παρέχει επίσης μία γνώση σχετικά με τον Ιησού Χριστό, τον Γιο του Θεού και Λυτρωτή του κόσμου. Μόνο μέσω του Ιησού Χριστού μπορείτε να γίνετε μακάριοι σεις οι άνθρωποι και γι’ αυτό πρέπει να σας παρέχεται η γνώση για τον ίδιο και για το λυτρωτικό Του έργο. Μόνο με την τήρηση των εντολών Του για την αγάπη μπορείτε να προχωρήσετε προς την τελείωση και γι’ αυτό το λόγο είναι ανάγκη να γνωρίζετε για τη διδασκαλία Του.

…Επομένως οτιδήποτε φέρνει στους ανθρώπους τη γνώση για τα πάθη και το σταυρικό θάνατό Μου, οτιδήποτε αφορά την ενανθρώπιση και το λυτρωτικό έργο Μου, και οτιδήποτε τους παροτρύνει να μιμηθούν το παράδειγμα του Ιησού και τους παρακινεί να ζουν με ανιδιοτελή αγάπη, εκφράζει και τη δική Μου βούληση. Γι’ αυτό οτιδήποτε σχετικό έχει την ευλογία Μου, χωρίς να παίζει ρόλο από ποια πνευματική κοινότητα προέρχεται.

Όμως οτιδήποτε ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο, ό,τι δεν εναρμονίζεται με τη διδασκαλία Μου για την αγάπη, ό,τι ο άνθρωπος αισθάνεται ως καθήκον, επειδή του επιβάλλει υποχρεώσεις που περιορίζουν την ελεύθερη βούλησή του, Μου προκαλεί δυσαρέσκεια. Το ίδιο ισχύει για καθετί που είναι αντίθετο με τον πολύ απλό τρόπο ζωής που είχα Εγώ στη Γη και επιπλέον για τις εντολές που πρόσθεσαν οι άνθρωποι στις θεϊκές εντολές της αγάπης. Όλα αυτά δεν είναι κατάλληλα για να διαπλαστούν πραγματικά μέλη της Εκκλησίας αυτής που ίδρυσα Εγώ ο Ίδιος στη Γη. Διότι όπου διδάσκουν την αγάπη, θα πρέπει επίσης να την ασκούν…».

Μπέρτα Ντούντε