Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
«Το φως έλαμψε μέσα στο σκοτάδι του κόσμου, μα το σκοτάδι δεν το κατάλαβε».
(Ευαγ. Ιωάννη 1,5)
Έχουν περάσει περίπου 2000 χρόνια από τότε που ο Χριστός, ο ζωντανός Λόγος του Θεού, έφερε στη γη το χαρμόσυνο μήνυμά του και κήρυξε ότι η Αγάπη είναι ο μοναδικός δρόμος, η αλήθεια και η ζωή.
Ωστόσο αναλύοντας το διάστημα που πέρασε από τότε, είναι εμφανές ότι η διδασκαλία του Χριστού μοιάζει με ένα σπόρο που δεν έχει ακόμη βρει εύφορο έδαφος για να βλαστήσει.
Ο «αντίχριστος» -ένα σύμβολο που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη για να δηλώσει τις σκοτεινές δυνάμεις της εκμετάλλευσης, της πλεονεξίας και της εξουσιαστικότητας- δεν έχει χάσει ακόμη από τα χέρια του την κυριαρχία του κόσμου. Αντίθετα, όσο η τυφλή ανθρωπότητα παρασυρόταν προς το «πνεύμα» του υλισμού και της κατ’ επίφαση θρησκευτικότητας, τόσο ανέβαινε η εξουσία του. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι του αιώνα μας απετέλεσαν μια οφθαλμοφανέστατη απόδειξη για αυτή την εξέλιξη, στο τέλος της οποίας βρίσκεται η πλήρης αποξένωση από το πνευματικό στοιχείο,
υπαρξιακός φόβος και το άγχος μιας ολοκληρωτικής ατομικής καταστροφής. Ζούμε σε μια εποχή ψυχικών και εγκόσμιων ζυμώσεων και ανακατατάξεων, όπου όλες οι υφισταμένες αξίες έχουν ανατραπεί. Παρ’ όλο το υψηλό επίπεδο του πολιτισμού, οι δυο μεγάλοι πόλεμοι και τα γεγονότα που τους ακολούθησαν, δίνουν στην εποχή μας το στίγμα ενός αβέβαιου μέλλοντος.
Παρά τα εκατοντάδες συνέδρια και συναντήσεις κορυφής, παρά τις υποσχόμενες αποφάσεις και διακηρύξεις, πολιτικοί και διπλωμάτες αδυνατούν να λύσουν οριστικά οποιοδήποτε σημαντικό πρόβλημα του πλανήτη βάση μιας ανώτερης ηθικής τάξης. Η πολιτική της μεγαλύτερης ισχύος και οι υπερεξοπλισμοί υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν την ειρήνη, την ειρήνη που σύμφωνα με το Ευαγγέλιο θα έχουν όσοι άνθρωποι είναι καλής θέλησης! Γι’ αυτό θριαμβεύουν τα άγχη, τα αδιέξοδα, η δυστυχία και η απογοήτευση, αποτελώντας το πρόσφορο έδαφος για νέα μίση, μισαλλοδοξία και κάθε λογής κατώτερες ροπές της ανθρώπινης φύσης.
Είναι κατανοητό επομένως ότι σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η σύγχρονη ανθρωπότητα αναζητά την αιτία και το νόημα της ζωής και της ύπαρξης του κόσμου. Παρά τη μόνιμη εμπλοκή τους μέσα στον κόσμο της ύλης, κάθε τόσο αναδύεται στη συνείδηση των ανθρώπων η αμυδρή διαίσθηση μιας πνευματικής ανέλιξης.
Ο πόθος για «αιώνια ειρήνη» δεν έσβησε ποτέ. Εκφράσεις όπως «χρυσούς αιών» και «επιστροφή του Χριστού» χωρίς να έχουν κατανοηθεί σωστά, πλανώνται στα κεφάλια των πιο πνευματικών ανθρώπων. Προκύπτει λοιπόν για μας το ερώτημα εάν οι διάφοροι μύστες, ενορατικοί και προφήτες προείδαν στο παρελθόν με την πνευματική τους όραση τις μελλοντικές εξελίξεις. Η απάντηση είναι καταφατική και το μήνυμα των οραμάτων τους αποτελεί το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μ. Καχίρ : “ Προφητείες γύρω από το 2.000 ” (Μ.Κ. 2000) , εκδόσεις Πύρινος Κόσμος.