ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 «ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ»

(Αρ. 5150-13.6.1951)

 Ο ίδιος ο Θεός διδάσκει

Όποιος απολαμβάνει την εξαιρετική χάρη να διδάσκετε από Μένα τον ίδιο, καθώς και όποιος τις δέχεται και τις ασπάζεται αυτές τις διδασκαλίες που Εγώ μεταδίδω απευθείας σε έναν άνθρωπο, πραγματικά δεν χρειάζεται να αντλήσει απ’ αλλού τις γνώσεις του, γιατί θα τον χορταίνω εντελώς Εγώ με τον άρτο της ζωής. Δεν χρειάζεται επομένως να αναζητάει αλλού την πνευματική του τροφή, γιατί δεν έχει ανάγκη να αντλεί από ένα πηγάδι, τη στιγμή που έχει το αγνό νερό από την πηγή, το οποίο είναι αληθινά πολύ καθαρότερο και καλύτερο. Όπου όμως υπάρχει έλλειψη από φρέσκο νερό της πηγής, εκεί θα πρέπει οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν μ’ ευγνωμοσύνη το νερό που έχουν στη διάθεσή τους, προσέχοντας ωστόσο να μην μπουν μέσα ακαθαρσίες.

Καταλαβαίνετε τι θέλω να σας πω μ’ αυτήν την εικόνα; Δεν θέλω με κανέναν τρόπο να μειώσω αυτό που από παλιά θεωρείτε ιερό, δηλαδή το Βιβλίο των Πατέρων, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να χάσει την αξία του για εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι έχοντας καλή πίστη και αγάπη σε ΜΕΝΑ, προσπαθούν ν’ αντλήσουν από κει γνώσεις. Γιατί εκεί μέσα κρύβεται όντως βαθιά γνώση, την οποία ωστόσο αναγνωρίζει μοναχά ένας που το πνεύμα του έχει ήδη ενεργοποιηθεί.

Αλλά όταν σας διδάσκω Εγώ ο Ίδιος, τότε σας δίνω τη διδασκαλία και την εξήγηση μαζί, γιατί Εγώ προσαρμόζω κάθε διδασκαλία στο βαθμό της ωριμότητας σας. Σας τη δίνω με τρόπο που είναι κατανοητή για σας και πάντα σας φανερώνω το Θέλημά Μου, αφού το ζητούμενο από σας στη γη είναι να ζείτε σύμφωνα μ’ αυτό.

Σας αποκαλύπτομαι ως ο Θεός και Δημιουργός όλου του απείρου, αλλά και σαν στοργικός ΠΑΤΕΡΑΣ των παιδιών Μου, τα οποία οφείλουν να κατακτήσουν την πατρότητα του Θεού στη γη και γι’ αυτό το σκοπό χρειάζονται πολύ βοήθεια και υποστήριξη. Σεις οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνετε πια το νόημα του Λόγου Μου που σας είχα δώσει κάποτε και γι’ αυτό θέλω να σας τον εξηγήσω απλά και κατανοητά. Για τούτο το λόγο διοχετεύω και πάλι το Ευαγγέλιο Μου στη γη, όπως το είχα διδάξει κάποτε στη γη, τον καιρό της επίγειας πορείας Μου.

Δεν θέλω να Μ’ έχετε μόνο στο μυαλό σας ως Θεό, θέλω να κατοικώ στην καρδιά σας. Θέλω να Με πιστέψετε ζωντανά και θέλω και να σας δείξω πως μπορείτε ν’ αποκτήσετε αυτήν τη ζωντανή πίστη. Δεν είναι με τις πολλές γνώσεις τις οποίες κάνετε κτήμα σας με το μυαλό σας που αποκτάται η ζωντανή πίστη, ακόμη και αν αυτήν τη γνώση την πήρατε από το Βιβλίο των Πατέρων, παρά μόνο με το να έχετε πάρα πολύ αγάπη και καθόλου ιδιοτέλεια στη ζωή σας.

Η γνώση σας θα είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο μπορεί να σας αποφέρει όλη η μελέτη του κόσμου και η πίστη σας θα είναι πολύ πιο ζωντανή, εάν εφαρμόζετε τις εντολές Μου της αγάπης για τον Θεό και τον πλησίον. Γιατί τότε είσαστε πραγματικά σοφοί και επίσης δεμένοι στενά μαζί Μου, και γι’ αυτό μπορείτε επίσης να διδάσκετε τους συνανθρώπους σας, μαθαίνοντάς τους ποια επιτεύγματα πετυχαίνει κανείς όταν ζει σωστά τη ζωή του.

Τότε εξάλλου γίνεστε και σωστοί αντιπρόσωποι Μου στη γη που κηρύσσουν σύμφωνα με το Θέλημά Μου, γιατί όλη τη γνώση σας τότε την αντλείτε από μέσα σας. Γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση το Πνεύμα Μου μέσα σας σας οδηγεί στην αιώνια Αλήθεια, ώστε αποκτάτε μια Γνώση την οποία δεν πήρατε κάπου απ’ έξω, παρά σας την προσφέρει μόνιμα το Έλεός Μου. Είναι τότε που έχει ανοίξει για σας η πηγή της Ζωής, η πηγή της αγάπης Μου, απ’ όπου ρέει το ζωντανό Νερό με το οποίο μπορείτε να δροσιστείτε. Αλλά οφείλετε επίσης να δώσετε και στους συνανθρώπους σας ένα δροσιστικό πιοτό για να μπορούν και εκείνοι να δοκιμάσουν καθαρό διάφανο νερό και τότε, εάν είναι καλοπροαίρετοι, δεν θα θέλουν ούτε εκείνοι ποτέ πια να το χάσουν.

Όλοι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να δροσιστούν από την Πηγή της Ζωής, αλλά πολύ λίγοι τη βρίσκουν. Αυτοί οι λίγοι δεν αρκούνται σ’ αυτά που δεν έχουν νόημα, παρά αναζητούν την Αλήθεια. Για το λόγο αυτό λοιπόν απευθύνονται σε ΜΕΝΑ, που είμαι η ΑΙΩΝΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ, για να τους δώσω ένα δυναμωτικό πιοτό, πράγμα που βεβαίως δεν τους αρνούμαι. Γι’ αυτό αντλείστε από τη Πηγή της Ζωής, πάρτε μ’ ευγνωμοσύνη στην καρδιά αυτά που σας προσφέρει η αγάπη Μου. Αναλογισθείτε τι μεγάλη χάρη σημαίνει να σας διδάσκω Εγώ ο Ίδιος, γιατί θα χρειασθείτε ακόμη παρά πολλή δύναμη την οποία μόνον μπορείτε να αντλήσετε από το Λόγο Μου, που σας προσφέρεται από ψηλά, γιατί αυτός ο Λόγος είναι ευλογημένος με τη Δύναμή μου.

Αμήν

(Αρ.7136-1.6.1958)

 Η πρωταρχική αμαρτία και η σημασία του λυτρωτικού έργου

Κι έτσι θα σας υπενθυμίζεται πάντα ότι Εγώ πέθανα για σας πάνω στο σταυρό. Δεν παύω να το επαναφέρω στη μνήμη σας, τόσο σε σας τους ανθρώπους της γης, όσο και σε όλες τις ακόμη αλύτρωτες ψυχές στο επέκεινα ή σας διοχετεύω τη σχετική γνώση, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε ακόμη. Γιατί δεν μπορείτε να μείνετε σε άγνοια αν θέλετε να φθάσετε ποτέ στη μακαριότητα.

Τι σας ωφελεί άραγε εσάς τους ανθρώπους, το να ξέρετε γύρω από τον «άνθρωπο Ιησού», ο οποίος ολοκλήρωσε την επίγεια ζωή του με το θάνατο στο σταυρό, εάν δεν γνωρίζετε την πνευματική σημασία του σταυρικού θανάτου, για την αποστολή που πραγματοποίησε ο άνθρωπος Ιησούς για χάρη της αμαρτωλής ανθρωπότητας. Κι ακόμη και όταν σας λέγεται ότι λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία, δεν μπορείτε να βρείτε καμία συνάρτηση, έτσι ώστε τα λόγια αυτά παραμένουν μόνο λόγια, το νόημα των οποίων δεν μπορείτε να συλλάβετε.

Όσο λοιπόν δεν γνωρίζετε για την αιτία της ύπαρξής σας ως άνθρωποι σ’ αυτή τη γη, δεν πρόκειται ούτε να μπορέσετε να καταλάβετε γιατί χαρακτηρίζεται η ανθρωπότητα αμαρτωλή, παρ’ όλο που βέβαια κανένας άνθρωπος δεν είναι αναμάρτητος. Ωστόσο το λυτρωτικό έργο που πραγματοποίησε ο Ιησούς Χριστός αποκτάει νόημα μόνον εφόσον ξέρετε για την πρωταρχική αμαρτία, η οποία είναι και η κυρίως αιτία της επίγειας πορείας που διανύετε. Δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στην αμαρτία αυτή και στις υπόλοιπες αμαρτίες των ανθρώπων, παρ’ όλο που και αυτή είναι επακόλουθο της πρώτης. Γιατί οποιαδήποτε αμαρτία και αν κάνει κανείς στη γη μπορεί να εξιλεωθεί γι’ αυτήν κάποτε, πάνω στη γη ή στον άλλον κόσμο, όσος χρόνος και αν απαιτείται γι’ αυτό.

Αλλά για την πρωταρχική αμαρτία, είναι αδύνατο να εξιλεωθείτε, είτε κατά την επίγεια ζωή είτε στο υπερκόσμιο βασίλειο. Γιατί η πρωταρχική αμαρτία δεν ήταν ένα παράπτωμα ενός όντος που ήταν ήδη έτσι κι αλλιώς ατελές, παρά διαπράχθηκε από «όντα τα οποία κατείχαν απόλυτη τελειότητα», ώστε δεν τους έλειπε το Φως της Γνώσης, αλλά άφησαν να τους κυριαρχήσει η σκέψη ότι μπορούσαν να επικρατήσουν επάνω ΜΟΥ. Δηλαδή η πληρότητα σε Φως και Δύναμη που διέθεταν τους έκανε να γίνουν αλαζόνες.

Αυτή η αμαρτία δεν μπορεί να εξιλεωθεί από τα ίδια τα πλάσματα. Γιατί είναι τόσο ασύλληπτα μεγάλη που αιωνιότητες δεν θα έφθαναν για να απαλλαγούν απ’ αυτή την ενοχή. Εξαιτίας αυτής της αμαρτίας επακολούθησε η πτώση των πλασμάτων στα βάθη, πράγμα που σημαίνει ότι έχασαν το Φως και τη Δύναμη, μετατράπηκαν δηλαδή κατά έναν τρόπο στο αντίθετο τους, αφού έχασαν όλες τις θεϊκές ιδιότητες και απέκτησαν στη θέση τους όλες τις κακές ιδιότητες και ορμές. Έτσι μετατράπηκαν σε αντιπάλους Μου, ως τη στιγμή που οι πνευματικές τους ουσίες σκλήρυναν εντελώς και δεν είχαν πλέον συνείδηση της ύπαρξής τους.

Αυτά λοιπόν τα αποσκληρωμένα πνεύματα Εγώ τα έκλεισα μέσα σε μια μορφή. Τα διέλυσα δηλαδή σε αμέτρητες πνευματικές μονάδες και τις τοποθέτησα μέσα σε αμέτρητα δημιουργήματα, τα οποία έπλασε επί τούτου η Αγάπη, η Σοφία και η Δύναμη Μου με το σκοπό όλα αυτά τα έκπτωτα πλάσματα να οδηγηθούν πάλι σε Μένα. Γιατί ο προορισμός τους είναι η ευδαιμονία και η ευδαιμονία υπάρχει μόνο κοντά σε Μένα.

Βέβαια και αυτή η πορεία διαμέσου της δημιουργίας είναι επίσης μια πράξη εξιλασμού γι’ αυτήν την τεράστια ενοχή. Όμως η πορεία αυτή συμβαίνει υπό καθεστώς αναγκαστικής υποταγής στους φυσικούς νόμους -δηλαδή με δεσμευμένη θέληση- επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έτσι ελαττώνεται η ενοχή. Πρέπει λοιπόν το κάθε πλάσμα να φθάσει πάλι κάποια στιγμή στην κατάσταση εκείνη όπου θέλει οικιοθελώς να απαλλαγεί από την ενοχή του, αφού μπορεί να αποκτήσει πλέον την επίγνωση ότι έχει σφάλλει και ότι εντούτοις υπάρχει ένας δρόμος για να ελευθερωθεί από αυτήν την μεγάλη ενοχή.

Πρέπει να μάθει ότι ο δρόμος αυτός είναι ο δρόμος προς το σταυρό, υπό την έννοια ότι το να ελευθερωθεί κανείς από την πρωταρχική ενοχή είναι δυνατό μόνον εφόσον αναγνωρίζει το θείο Λυτρωτή και το λυτρωτικό Του έργο. Κι ότι αυτόν το δρόμο προς το σταυρό πρέπει να τον πορευθεί κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής, ώστε μετά το σωματικό θάνατο να μπορεί να γίνει πάλι δεκτός στο φωτεινό βασίλειο, το οποίο είναι η ουσιαστική πατρίδα του ανθρώπου.

Βέβαια και στον άλλον κόσμο μαθαίνουν οι Αμυχές για το λυτρωτικό Μου έργο και μπορούν κι εκεί να έρθουν σε Μένα στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αλλά εκεί πια δεν μπορούν πλέον να φθάσουν στον ίδιο υψηλό βαθμό τελειότητας τον οποίο θα μπορούσαν να είχαν κατακτήσει στη γη εάν είχαν αναγνωρίσει τον Ιησού ως Υιό του Θεού και Λυτρωτή του κόσμου, στον οποίο ενσαρκώθηκα Εγώ ο ίδιος, προκειμένου να Μου δώσουν την αναγνώριση που κάποτε Μου αρνήθηκαν.

Εσείς οι άνθρωποι πρέπει λοιπόν να γνωρίζετε γι’ αυτήν την τεράστια σημασία του λυτρωτικού έργου. Δεν επιτρέπεται να αναφέρετε το όνομα του Ιησού σαν να ήταν απλά το όνομα ενός ανθρώπου ο οποίος πέρασε κάποτε από τη γη εμφυσούμενος από υψηλά ηθικά ιδανικά. Η αποστολή για την οποία ήρθε στη γη ήταν πολύ σημαντική, γι’ αυτό πρέπει να επιδιώξετε να την εξιχνιάσετε, εφόσον έχετε ασαφήνιστα σημεία μέσα σας.

Γιατί από τη γνώση σας και την καλή σας θέληση εξαρτάται το εάν θα ολοκληρώσετε με επιτυχία την επίγεια πορεία και εάν θα γίνετε πάλι δεκτοί σ’ εκείνο το Βασίλειο που είναι η αληθινή σας πατρίδα.

Αμήν

(Αρ.8587-15.8.1963)

 Ο λόγος που ενανθρωπίστηκε ο Θεός

Κι ο Λόγος Μου δεν θα πάψει να ακούγεται για να σας υπενθυμίζει μ’ επιμονή τον Ιησού Χριστό, το θεϊκό Ελευθερωτή μέσα στον Οποίο ενσαρκώθηκα Εγώ ο Ίδιος για να σας ανοίξω την πύλη προς το φωτεινό βασίλειο, το οποίο ήταν κλειστό για σας εξαιτίας της αποστασίας σας από τον Θεό. Ο λόγος που παρεύεσθε πάνω σ’ αυτήν τη γη, είναι για να απαλλαγείτε από εκείνη την πρώτη ενοχή. Κι επειδή πρέπει να επιδιώξετε με τη δική σας θέληση αυτήν την απαλλαγή, είναι απαραίτητο επίσης να σας δοθεί μια εξήγηση που ν’ αντιπροσωπεύει την Αλήθεια, σχετικά με την αιτία και τη σημασία του εξιλαστήριου έργου του Ιησού. Πρέπει να σας δοθεί η σχετική γνώση, έτσι ώστε να μπορείτε στη συνέχεια ν’ αποφασίσετε ελεύθερα αν θα Τον ακολουθήσετε ή αν θα Τον απορρίψετε.

Κι ανάλογα με αυτήν την απόφαση θα διαμορφωθεί η μοίρα σας παρακάτω, όταν θα πρέπει ν’ αφήσετε πάλι τη γη αυτή για να περάσετε στον άλλο κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε σας έχει δοθεί επανειλημμένα η γνώση αυτή, αλλά εσείς ως επί το πλείστον παραείσαστε αδιάφοροι για να αλλάξετε τα πράγματα στη ζωή σας… Κι ωστόσο το πιο αναγκαίο που έχετε να κάνετε στη γη, είναι να πάρετε το δρόμο για το σταυρό προκειμένου να βρείτε τον Ιησού Χριστό και να ζητήσετε τη βοήθειά Του στην επίγεια πορεία σας, ώστε να μπορέσετε και εσείς να φθάσετε στο σωστό προορισμό. Γιατί το διάστημα που σας παραχωρείται για να ζήσετε πάνω στη γη περνάει πολύ γρήγορα και δεν θα βρείτε άλλες ευκαιρίες να πετύχετε ό,τι παραμελήσατε να καταφέρετε κατά την επίγεια ζωή, ακόμη και αν δεν χαθείτε για αιώνια μακριά διαστήματα. Όμως ο άνθρωπος Ιησούς πέθανε για χάρη σας στο σταυρό, ώστε να μπορείτε και εσείς να φθάσετε στον υπέρτατο στόχο, να γίνετε δηλαδή ένα «παιδί του Θεού»…

Ο Ιησούς Χριστός με τα δεινά που πέρασε και με το θάνατο Του σας εξασφάλισε προνόμια και χάρες, που αρκεί να τις αξιοποιήσετε για να φθάσετε στον προορισμό σας ήδη κατά τη ζωή σας στη γη, γιατί θυσίασε τον Εαυτό Του για να εξαγοράσει πάλι τη Ζωή για σας. Προϋπόθεση ωστόσο για να έχει κανείς τη Ζωή είναι ο σύνδεσμος μαζί Μου, ο οποίος είναι δυνατός μοναχά όταν είσαστε απαλλαγμένοι πλέον από την ενοχή που σας βαραίνει από τότε που αποστατήσατε από Μένα …

Έπρεπε λοιπόν να ελευθερωθείτε πρώτα από κάθε ενοχή, έπρεπε να θυσιασθεί ένας άνθρωπος για την απαλλαγή σας, ώστε να δοθεί ικανοποίηση στη Δικαιοσύνη Μου και να επανορθωθεί η τάξη που απαιτεί η Αγιότητά Μου. Διότι δεδομένου ότι είμαι καθ’ όλα τέλειος, δεν μπορούσα να παρακάμψω τις απαιτήσεις της Δικαιοσύνης Μου και ν’ αγνοήσω την τάξη της Αγιότητάς Μου έστω κι αν η Αγάπη Μου για σας είναι όντως απέραντη …. Αυτήν την θυσία εξιλέωσης την πραγματοποίησε ο άνθρωπος Ιησούς απ’ αγάπη για τους πεσμένους αδερφούς του και έτσι άνοιξε πάλι το δρόμο για την επιστροφή τους κοντά Μου…

Εσείς λοιπόν που τώρα βρίσκεστε ως άνθρωποι στη γη, οφείλετε να φέρετε την παλιά σας ενοχή και αδυναμία σας κάτω από το σταυρό και να την παραδώσετε σ’ Εκείνον που πέθανε εξαιτίας της …. Οφείλετε και πρέπει να βρείτε τον Ιησού, για να ελευθερωθείτε κάποτε από την πρώτη μεγάλη ενοχή σας. Διότι αλλιώς ζείτε μάταια αυτή τη ζωή στη γη, επειδή η ενοχή εκείνη σας αποκλείει την είσοδο στο Βασίλειο του Φωτός και θα πρέπει να βασανισθείτε για αιωνιότητες ακόμη μέσα στο σκοτάδι. Γιατί εκείνη η πρώτη πτώση σας εμποδίζει να λάβετε οποιοδήποτε φως από Μένα, επειδή σας κρατάει μακριά Μου, αφού Εγώ δεν μπορώ ποτέ να ενωθώ με ένα πλάσμα που έχει αμαρτήσει.

Σκεφθείτε λοιπόν ότι έρχεστε ως άνθρωποι στον κόσμο επιβαρυμένοι με την ενοχή από την απόκρουσή Μου και ότι η παραμονή σας στη γη είναι πολύ σύντομη. Μπορείτε ωστόσο και σ’ αυτό το σύντομο διάστημα να γίνετε τελείως ελεύθεροι και να επιστρέψετε ως μακαριότατες οντότητες στο Βασίλειο του Φωτός, εφόσον θα έχετε βρει στη γη τον Ιησού που θα σας ανοίξει την πύλη για κει, εφόσον θα Τον έχετε εμπιστευθεί και θα έχετε πάρει το δρόμο προς το σταυρό …. όπου μπορείτε να απαλλαγείτε από κάθε βάρος για να έχετε το δικαίωμα να επιστρέψετε πάλι στο Βασίλειο Του, το οποίο δεν βρίσκεται στο σκοτάδι, παρά είναι μέσα στο Φως….

Σκεφθείτε ότι πρέπει να Του αφοσιωθείτε εντελώς εθελοντικά και γι’ αυτό ακριβώς είναι απαραίτητο να ξέρετε την αλήθεια. Γιατί από τη στιγμή που θ’ αναγνωρίσετε ότι υπέφερε και πέθανε από την αγάπη Του για σας, προκειμένου να σας φέρει πάλι πίσω σε Μένα, τότε θα κάνετε και σεις τα πάντα για να συγχωρεθεί η ενοχή σας. Διότι έτσι θα Του ανταποδώσετε την αγάπη Του που σας την απέδειξε με το θάνατο Του στο σταυρό και επειδή η αγάπη αυτή είμαι Εγώ ο Ίδιος, τότε θ’ αναγνωρίσετε επίσης και Εμένα τον Ίδιο, τον προαιώνιο Πατέρα σας, μέσα στο πρόσωπο του Ιησού και έτσι θα αποκαταστήσετε το δεσμό ανάμεσά μας, τον οποίο λύσατε κάποτε θεληματικά….

Για το λόγο αυτό λοιπόν πρέπει να σας απευθύνω επανειλημμένα το λόγο και να σας μεταδίδω την Αλήθεια …. Πρέπει επανειλημμένα να σας δίνεται η αληθινή γνώση σχετικά με τον Ιησού Χριστό, τον Γεφυροποιό και Ελευθερωτή του κόσμου, ο Οποίος πέθανε απ’ αγάπη για σας και έτσι δέχτηκε μέσα Του Εμένα τον Ίδιο, επειδή Εγώ είμαι Η Αιώνια Αγάπη. .. Γιατί Εγώ ο Ίδιος ήθελα να σας ελευθερώσω από την ενοχή σας και γι’ αυτό το σκοπό έπρεπε να χρησιμοποιήσω μια ανθρώπινη μορφή μέσα στην οποία θα μπορούσα να κατοικήσω, επειδή δε ο άνθρωπος Ιησούς ήταν όντως γεμάτος αγάπη, Μου πρόσφερε το κατάλληλο κατάλυμα μέσα του… Το θνητό του περίβλημα περιέκλειε την Αγάπη Μου, Με περιέλαβε δηλαδή μέσα του, έτσι ώστε ο Θεός έγινε «άνθρωπος» και ο άνθρωπος Ιησούς έγινε «Θεός»….

Διότι είμαι βέβαια ένα Πνεύμα το οποίο δεν γνωρίζει όρια, αλλά δημιούργησα υποχρεωτικά ένα περιορισμένο περίβλημα για Μένα, για να μπορέσω να γίνω ορατός στα πλάσματα που είχα δημιουργήσει κάποτε. Γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσαν ποτέ ν’ αντικρύσουν ολόκληρη τη φωτιά της Αγάπης Μου, χωρίς να εξοντωθούν. Εγώ ο Ίδιος λοιπόν ενσαρκώθηκα μέσα στον Ιησού ο Οποίος πνευματοποίησε εντελώς τον εαυτό Του ώστε έτσι έγινε αμιγώς η ορατή μορφή του Αιώνιου Θείου Πνεύματος. Αυτή δε τη μορφή μπορούν τώρα όλα τα όντα, που βρίσκονται σ’ ένα συγκεκριμένο βαθμό ωριμότητας, να την δουν πρόσωπο με πρόσωπο…

Μόνο τότε πλέον, όταν θα είσαστε πλημμυρισμένοι μ’ αγάπη και σεις οι ίδιοι, θα καταλάβετε έστω κατά προσέγγιση αυτό το μεγάλο μυστήριο της ενανθρώπισής Μου. Ωστόσο και σ’ έναν άνθρωπο που έχει αγάπη μπορούν επίσης να εξηγηθούν όλα αυτά μέσα στο πνεύμα της αλήθειας. Γι’ αυτό δεν θα πάψω να φέρνω ένα φως ανάμεσα στους ανθρώπους και θα σας δίνω πάντα εξηγήσεις γύρω από τα πνευματικά μυστήρια, τα οποία δεν μπορεί ποτέ να συλλάβει από μόνο του το ανθρώπινο μυαλό …. Για το λόγο αυτό μπορώ να απευθυνθώ στο πνεύμα μόνο του ανθρώπου το οποίο όμως πρέπει προηγούμενα να είναι αφυπνισμένο και ζωντανό χάρη στην αγάπη του …. Αυτός είναι ο λόγος που σας παροτρύνω επισταμένα να ακολουθείτε τις εντολές Μου για την αγάπη, ώστε να είσαστε σε θέση να συλλάβετε τις πνευματικές αλήθειες που σας προσφέρονται. Γιατί τότε θα βρείτε το σωστό δρόμο, θ’ ακολουθήσετε και οι ίδιοι την ατραπό που πάει στο σταυρό και θα λυτρωθείτε από την αμαρτία και από το θάνατο….

Αμήν

(Αρ.8486-3.5.1963)

 Η ζωή του Ιησού πριν τα χρόνια της διδασκαλίας του

 Εγώ πάντα θα σας διδάσκω όλη την αλήθεια, φθάνει να το θέλετε …. Και θα σας δίνω απάντηση στις ερωτήσεις που σας απασχολούν εφόσον την απάντηση τη θέλετε μόνο προς χάρη της αλήθειας, υπό την έννοια ότι επιθυμείτε να διαλευκάνετε τα πράγματα όπου υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Εφόσον σας αναθέτω να διαδώσετε την αλήθεια, θα πρέπει να σας δίνω πάντα και τη διαφώτιση που χρειάζεστε, όπως σ’ αυτήν περίπτωση:

Η επίγεια πορεία του Ιησού ως ανθρώπου δεν μπορεί να αποδειχτεί πια. Μόνο από την πνευματική οδό μπορεί να σας δοθεί αναφορά για το πώς και που πέρασε ο Ιησούς τα χρόνια πριν αρχίσει αποκλειστικά να διδάσκει… Πάντως ένα είναι βέβαιο, ότι δηλαδή ζούσε απλοϊκότατα με την οικογένειά του και ότι επίσης παρέμεινε πάντα πολύ συγκρατημένος ακόμη και στον κύκλο των ανθρώπων που σύχναζαν στο πατρικό του σπίτι. Δεν συμμετείχε ποτέ σε διασκεδάσεις ή σε συγκεντρώσεις πολλών ανθρώπων, ήταν πάντα μόνος του ωριμάζοντας εσωτερικά χάρη στην ιδιαίτερη προθυμία του να βοηθάει τους συνανθρώπους του που βρίσκονταν σε δυσκολίες. Γιατί η καρδιά του ήταν γεμάτη αγάπη και χάρη στην αγάπη αυτή η σοφία του μεγάλωνε και έτσι είχε αποκτήσει τέτοια γνώση ώστε συνειδητοποιούσε τα πάντα με διαύγεια. Στην αρχή η διαύγεια αυτή τον φώτιζε μόνο αστραπιαία και μετά χανόταν για ένα διάστημα, οπότε μιλούσε ή σκεφτόταν πάλι όπως κάθε άλλος άνθρωπος, ωστόσο υπερείχε σε γνώση όλων των συνομηλίκων του. Αλλά αρνιόταν επίμονα να δεχθεί διδασκαλία από ανθρώπους…

Ένα πράγμα μπορείτε να πιστέψετε σεις οι άνθρωποι, ότι η αγάπη είναι ο καλύτερος δάσκαλος και ότι όποιος αναπτύξει σωστά την αγάπη που έχει μέσα του, καταλήγει οδηγημένος από το εσωτερικό του σε γνώσεις, τις οποίες κανένας άλλος άνθρωπος δεν μπορεί να του δώσει χωρίς να παρουσιάζονται κενά … Πρέπει λοιπόν να ξέρετε ότι η ψυχή του Ιησού ερχόμενη από το φωτεινό βασίλειο, εγκατέλειψε μεν το Φως για την περίοδο της επίγειας πορείας της, όμως ποτέ δεν έχασε την αγάπη με την οποία ήταν πλημμυρισμένη, διότι ως αγνότατη φωτεινή οντότητα τη διαπότιζε η αιώνια πατρική Μου αγάπη…

Εφόσον είχε γίνει άνθρωπος, το Φως της αγάπης μέσα του δεν μπορούσε να λάμψει σε όλη του την πληρότητα, γιατί δεν θα μπορούσαν να το αντέξουν οι συνάνθρωποι του, ωστόσο μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο Ιησού εξακολουθούσε να ακτινοβολεί και του προσέφερε όλη τη Γνώση. Για το λόγο αυτό δεν άργησε να αναγνωρίσει τη μεγάλη δυστυχία της ανθρωπότητας, καθώς και την δική του αποστολή και έτσι άρχισε να προετοιμάζεται συνειδητά για αυτήν…

Γνωρίζετε βέβαια ότι ήδη ως νεαρό αγόρι δίδαξε στο Ναό, ότι έδωσε απαντήσεις στους νομοδιδάσκαλους, οι οποίες τους άφησαν άναυδους… Επομένως, αυτό σας αποδεικνύει ότι ήδη ως νεαρό αγόρι διέθετε μια γνώση, την οποία δεν είχε διδαχθεί από ανθρώπους, παρά πήγαζε από τη φωτεινή φλόγα που είχε μέσα του…. Η αγάπη του μεγάλωνε διαρκώς, γι’ αυτό μεγάλωνε και η σοφία του…. Και ήδη όταν ήταν νέος, δάσκαλος και νομομαθείς τον εχθρεύονταν, επειδή δεν δεχόταν να διδαχθεί από κείνους, παρά παρέμεινε μακριά από κάθε σχολή…

Για το διάστημα ανάμεσα στη διδασκαλία στο Ναό και την έναρξη της καθαυτό διδακτικής του δραστηριότητας δεν έχουν διασωθεί γραπτές πληροφορίες για τους μεταγενέστερους, γι’ αυτό ακούγονται οι πιο διαφορετικές υποθέσεις και ισχυρισμοί, όπως θέλει να τις κατασκευάσει το ανθρώπινο μυαλό… Και ο λόγος που δεν υπάρχει καμία καταγραμμένη περιγραφή γι’ αυτό το διάστημα είναι επειδή ο Ιησούς ζούσε εντελώς ήσυχα στο πατρικό του σπίτι, δεδομένου ότι εκείνη την περίοδο είχε χάσει φαινομενικά κάθε θεϊκή ικανότητα, ώστε αποτραβήχτηκε εντελώς από το οπτικό πεδίο της δημοσιότητας, ζώντας εντελώς απόκοσμη ζωή, δουλεύοντας ως μαραγκός, όπως ο πατέρας του… Δεν του συνέβη δε τίποτα το ασυνήθιστο, γιατί αυτά ήταν τα χρόνια που ο Ιησούς όφειλε να ωριμάσει ως «άνθρωπος», διότι ήθελε να δείξει με το παράδειγμά του στους ανθρώπους το δρόμο που πρέπει να πάρουν για να ωριμάσουν και να τελειοποιηθούν…

Εκείνη την περίοδο τα πάντα γύρω του ήταν ήσυχα, δεν είχε καμία ιδιαίτερη ικανότητα, αντίθετα μάλιστα έδινε μάλλον την εντύπωση ενός πνευματικά καθυστερημένου ατόμου, γιατί απομονωνόταν πάντα από τους άλλους ανθρώπους, συνάμα δε ήταν πάντα λιγόλογος στις απαντήσεις του και φαινόταν να αγνοεί τις συνήθεις ανθρώπινες γνώσεις… Και πάνω απ’ όλα απέφευγε να συναναστραφεί όσους ανήκαν στο Ναό και είχαν υποτίθεται ως καθήκον να καθοδηγούν πνευματικά τους ανθρώπους… Έτσι σύντομα δεν είχε μείνει κανένας στο περιβάλλον του, ούτε καν ανάμεσα στους στενούς συγγενείς του, που να ήταν ακόμη πεισμένος για τη θεϊκή αποστολή αυτού του κάποτε τόσο ασυνήθιστου παιδιού…

Αυτή η περίοδος της επίγειας πορείας ήταν ιδιαίτερα βασανιστική για τον Ιησού, διότι αυτό που δεν φαινόταν πια φανερά προς τα έξω, υπήρχε ωστόσο βαθιά κρυμμένο μέσα του. Μόνο που έπρεπε ο Ιησούς να ανταπεξέλθει μόνος του, έπρεπε να αντιμετωπίσει τα πάντα ως άνθρωπος, όφειλε να καταπολεμήσει τα ένστικτα, τα πάθη τα οποία βασάνιζαν το κορμί του, όπως κάθε άλλον άνθρωπο… Ήταν απαραίτητο να υποφέρει και να αγωνιστεί και υπηρετώντας τους άλλους να ωριμάσει η αγάπη του… Διότι σύντομα χάρη στην αγάπη του, η οποία αγάπη απαυγάζει σοφία, κατάλαβε όλες τις αιτίες και ήξερε ότι έπρεπε πρώτα να κατακτήσει έναν τέτοιο βαθμό πνευματικότητας που θα τον καθιστούσε ικανό να φέρει σε πέρας την αποστολή του…

Αυτή την περίοδο εξέλιξης λοιπόν την πέρασε μέσα σε πλήρη αφάνεια και απομόνωση ως ένας απλός γιος ξυλουργού. Δεν απομακρύνθηκε καθόλου από την πατρίδα του, παρά μόνο για λόγους εσωτερικής ωρίμανσης αναζητούσε συχνά τη μοναξιά, οπότε ανέβαινε στα βουνά και συχνά έμενε για μέρες ολόκληρες μόνος του, ενωμένος μόνο με τον Θεό και Πατέρα του. Βυθιζόταν στην προσευχή παρακαλώντας για δύναμη και ενίσχυση γι’ αυτά που τον περίμεναν, τα οποία έβλεπε συχνά μπροστά του με όλες τις λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να περνάει από τρομερές κρίσεις φόβου, κατά τις οποίες αναζητούσε τότε βοήθεια από Μένα…

Κι Εγώ ήμουν με το γιό Μου, τον ενίσχυα και του χάριζα διαρκώς περισσότερο φως στη γνώση του, ώστε ανανέωνε συνεχώς την προσφορά του, να φέρει σε πέρας το έργο εκείνο που θα λύτρωνε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και το θάνατο…

Γι’ αυτό είναι εντελώς λανθασμένη η άποψη ότι ο άνθρωπος Ιησούς απέκτησε ανώτερες γνώσεις συναναστραφόμενος με σοφούς και δασκάλους σε ξένες χώρες… Ποιος θα μπορούσε άλλωστε να διδάξει καλύτερα τον Ιησού απ’ ότι Εγώ ο Ίδιος … Αλλά Εγώ ο Ίδιος ήμουν μέσα στον άνθρωπο Ιησού σαν αποτέλεσμα της υπέρμετρης αγάπης του… Είναι εντελώς παράλογη η σκέψη πως ο Ιησούς χρειαζόταν να διδαχθεί από ένα συνάνθρωπο του προκειμένου να μπορέσει να διδάξει στη συνέχεια στην πατρίδα του…

Σεις οι άνθρωποι έχετε τώρα την απόδειξη ότι Εγώ ο Ίδιος διοχετεύω την Αλήθεια στη γη, φθάνει να πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις… πόσο μάλλον λοιπόν ήταν ικανός ο Ιησούς να διδαχτεί απευθείας από Μένα, τη στιγμή που εκείνος ξεπερνούσε όλους τους άλλους ανθρώπους σε αγάπη και απόλυτη αφοσίωση σε Μένα…

Μοναχά όποιος δεν έχει ακόμη καμία ιδέα για το τι αποτελέσματα φέρνει η αγάπη στη ζωή ενός ανθρώπου, μπορεί να υποστηρίξει τέτοιους ισχυρισμούς, ότι δηλαδή ο Ιησούς απέκτησε τις γνώσεις του σε άλλες χώρες για να μπορέσει να διδάξει ή ότι έπρεπε να αναζητήσει άλλους ανθρώπους για να μελετήσει τις διδασκαλίες τους…

Αυτό που επιτρέπω να συμβεί φανερά σε ένα απλό παιδί της γης, ότι δηλαδή του μεταδίδω μέσω του πνεύματος την καθαρή αλήθεια από ψηλά, θα πρέπει σεις οι άνθρωποι να το αναγνωρίσετε επίσης και για τον άνθρωπο Ιησού, ο οποίος κατέβηκε στη γη για να Μου δώσει τη δυνατότητα να σας μιλήσω Εγώ ο Ίδιος μέσα απ’ αυτόν. Και πραγματικά δεν χρειαζόταν κανένα δάσκαλο, γιατί παρελάμβανε την πιο βαθιά σοφία κατευθείαν από Μένα και χάρη σε αυτές τις διδασκαλίες έγινε ως άνθρωπος ικανός να διδάξει και να μεταδώσει την καθαρή Αλήθεια στους συνανθρώπους του… Και μπορείτε αυτά τα λόγια Μου τώρα να τα δεχθείτε επίσης ως την πιο καθαρή Αλήθεια, αφού Εγώ ο Ίδιος θέλω να μην κάνετε λάθη και να σας δίνονται εξηγήσεις σ’ όποια σημεία έχετε ακόμη άγνοια.

Αυτό που ενδιαφέρει κυρίως είναι να σχηματίσετε σεις οι άνθρωποι μια καθαρή εικόνα του ποιος ήταν κατ’ αρχήν ο Ιησούς και για ποιο λόγο ήρθε στον κόσμο και μεγάλωσε μέσα στις ταπεινές και πιο φτωχικές συνθήκες… Γιατί παρ’ όλο που ήταν άνθρωπος όπως ο κάθε άλλος, ωστόσο απέδειξε στους ανθρώπους ότι ο καθένας μπορεί να αναπτύξει μέσα του τις πιο υψηλές πνευματικές ικανότητες και ότι ο ίδιος διέθετε μια γνώση την οποία είχε κατακτήσει από μόνος του αντλώντας την από μέσα του, την οποία γνώση έδωσε παρακάτω στους ανθρώπους… Αλλά ο Ίδιος δεν το είχε ποτέ ανάγκη να διδαχθεί από άλλους ή να γνωρίσει κάποιες διδασκαλίες, αφού του ήταν βέβαια όλα γνωστά, αλλιώς δεν θα είχε φθάσει στην ανώτατη τελειοποίηση πάνω στη γη, η οποία οδήγησε στην πλήρη ένωσή του με Μένα, ώστε έγινε ένα μαζί Μου… γιατί μέσα του έγινα Εγώ ο Ίδιος άνθρωπος, με σκοπό να σας ελευθερώσω…

Αμήν

(Αρ. 5551-9.12.1952)

 Τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς παιδί

Πρόθεσή Μου είναι να σας διαφωτίσω γύρω από οτιδήποτε θέλετε να μάθετε, γιατί θέλω να διαθέτετε τις σωστές γνώσεις προτού διδάξετε και σεις τους συνανθρώπους σας, όπως είναι το καθήκον σας εφόσον θέλετε να Με υπηρετήσετε. Θέλω να έχετε καταλάβει εσείς οι ίδιοι καλά, πριν μεταδώσετε παραπέρα τη γνώση σας, γιατί ο συνάνθρωπος συχνά δεν είναι τόσο δεκτικός, απαιτεί να πάρει εξηγήσεις, ιδίως μάλιστα εάν έχει αμφιβολίες, οπότε εσείς πρέπει να είσαστε επίσης σε θέση να του δώσετε ικανοποιητικές διευκρινήσεις.

Το πρόβλημα της ενανθρώπισης του Θεού μέσα στον Ιησού Χριστό είναι η αφορμή για τα περισσότερα ερωτηματικά, κυρίως δε επειδή ως τώρα είχε εξηγηθεί μ’ έναν τρόπο ο οποίος έφερνε περισσότερο σύγχυση παρά διαύγεια στο θέμα. Η ύπαρξή μου ως ανθρώπου στη γη δεν διέφερε με κανέναν τρόπο από κείνη των άλλων ανθρώπων. Η μόνη διαφορά ήταν ότι Εγώ έδωσα στην αγάπη το χώρο για να αναπτυχθεί στην καρδιά μου, ενώ άλλοι καλλιεργούσαν και μεγάλωναν την αυτολατρεία τους και ήθελαν να «παίρνουν» αντί να «δίνουν».

Ο σπινθήρας της αγάπης αχνοφέγγει στην κάθε ανθρώπινη καρδιά, μπορεί όμως να αναζωπυρωθεί σε μια αστραφτερή φλόγα ή αντίθετα και να σβήσει τελείως. Αυτό είναι λοιπόν που κάνει τους ανθρώπους να ξεχωρίζουν μεταξύ τους, διότι η αγάπη σημαδεύει τον καθένα με τη σφραγίδα της θεϊκότητας, ενώ η εγωλατρία είναι το αποτύπωμα του αντιμάχου Μου, ο οποίος αλαζονεύτηκε με αποτέλεσμα να εκπέσει από κοντά Μου. Η αγάπη είναι συνεπώς το θεϊκό στοιχείο μέσα στον άνθρωπο, το οποίο στην αρχή της επίγειας ζωής του παρουσιάζεται ως ένας μικροσκοπικότατος σπινθήρας, αλλά έχει τη δυνατότητα να μεγαλώνει επ’ άπειρον.

Ο σπινθήρας της αγάπης ήταν ήδη εμφανής στον Ιησού όταν ήταν παιδί, δεδομένου ότι στο παιδί αυτό είχε ενσαρκωθεί μια φωτεινή ψυχή. Η ψυχή αυτή είχε βέβαια αφήσει πίσω της στο πνευματικό βασίλειο όλη τη θεϊκή λαμπρότητα, όμως δεν είχε εγκαταλείψει την αγάπη της. Η δύναμη αυτής της αγάπης λοιπόν εκδηλωνόταν κατά καιρούς, όποτε δηλαδή ο πνευματικός σπινθήρας συνδεόταν με το προαιώνιο Πνεύμα του Πατέρα, πράγμα που συμβαίνει άλλωστε με το κάθε παιδί που είναι γεμάτο αγάπη, μόνο που στην περίπτωση του Ιησού ήταν υποχρεωτικά εμφανές, ώστε να πιστέψουν οι άνθρωποι στη θεϊκότητα του μικρού Ιησού.

Η επενέργεια του πνεύματος δεν συναντάει εμπόδια σ’ ένα τέτοιο παιδί, ωστόσο μόνο σπάνια εμφανίζεται στο προσκήνιο, επειδή πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος από μόνος του με τη νοημοσύνη και την ελεύθερη θέλησή του να επιδιώξει τη δράση του Πνεύματος Μου μέσα του. Κι αυτό προφανώς συμβαίνει μοναχά σε μια ηλικία όπου μπορεί διαθέτοντας ελευθερία σκέψης να κάνει χρήση της νοημοσύνης και της θέλησής του.

Στην περίπτωση όμως του μικρού Ιησού, η εξήγηση για τα θαύματα και τα ασυνήθιστα επεισόδια στη ζωή του, οφείλεται απλά στη μεγάλη αγάπη που είχε μέσα του το παιδί εκείνο. Γιατί η ψυχή του Ιησού προερχόταν από ψηλά, ήταν δηλαδή μια ψυχή γεμάτη φως και αγάπη που είχε απλά περιβληθεί με μια ανθρώπινη μορφή, η οποία ψυχή όμως εμποδίστηκε στη συνέχεια να δημιουργεί και να δρα ανεμπόδιστα, επειδή έπρεπε να προσαρμοστεί στα δεδομένα της ανθρώπινης εξωτερικής μορφής της.

Η αγάπη λοιπόν ήταν σε υψηλό βαθμό παρούσα μέσα στον Ιησού όσο ήταν παιδάκι, ωστόσο η φυσική ανθρώπινη πλευρά του είχε επίσης τη δυνατότητα να επικρατήσει. Ο κόσμος, δηλαδή ο δικός Μου και δικός του αντίμαχος με άλλα λόγια, ασκούσε την επιρροή του σ’ αυτήν την ανθρώπινη πλευρά, επειδή του είχε παραχωρηθεί αυτό το δικαίωμα προκειμένου να δοκιμασθεί η θέληση του Ιησού. Και το Πνεύμα Μου τότε παρέμεινε αδρανές, διότι και ο άνθρωπος Ιησούς έπρεπε επίσης να υποβληθεί σε αυτήν τη δοκιμασία για ν’ αποδείξει τη θέλησή του. Γιατί το έργο της θεοποίησης της ψυχής του έπρεπε να συμβεί υπό τους ίδιους όρους που ίσχυαν για κάθε άλλον άνθρωπο, μολονότι το Πνεύμα Μου ήταν και παρέμεινε μέσα του χάρη στην αγάπη του.

Ωστόσο τον ύψιστο βαθμό αγάπης έπρεπε να τον φθάσει ο άνθρωπος Ιησούς με τη δική του θέληση. Και γι’ αυτό το Πνεύμα Μου αποτραβήχτηκε εκείνα τα χρόνια, δεν τον ωθούσε ούτε τον παρακινούσε, αφήνοντας πλήρη ελευθερία στον άνθρωπο Ιησού, ώσπου χάρη στην αγάπη του που όλο μεγάλωνε, μεγάλωνε και η πληρότητα του Πνεύματος Μου μέσα του και εκδηλωνόταν ως σοφία και δύναμη, δηλαδή ως ανώτατη γνώση και θαυματουργία.

Ο άνθρωπος Ιησούς ήταν από πάντα προορισμένος γι’ αυτήν την αποστολή. Μια ανώτατη φωτεινή οντότητα κατέβηκε στον κόσμο, ένα από τα παιδιά Μου που ζούσαν μέσα στη Λαμπρότητα διένυσε την πορεία του στη γη, κι όπως ήταν φανερό, η ψυχή αυτή έπρεπε αναγκαστικά να διαπεράσει με την ακτινοβολία της τη φυσική μορφή του μικρού Ιησού, επομένως όλα τα ασυνήθιστα που συνέβησαν στα παιδικά του χρόνια ήταν εντελώς φυσιολογικά και κατανοητά. Αλλά για τους ανθρώπους που ζούσαν στο σκοτάδι ήταν βέβαια ακατανόητα και γι’ αυτό το λόγο το αστραφτερό φως καλύφθηκε αργότερα από ένα πέπλο ούτως ώστε άρχισε αυτή καθαυτή η αποστολή του, η θεοποίηση ενός ανθρώπου της γης που θα γινόταν χάρη στην αγάπη του.

Μπορούσα βέβαια ανά πάσα στιγμή να επενεργήσω μέσω του Πνεύματος Μου στον άνθρωπο Ιησού, δεδομένου ότι υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις γι’ αυτό. Αλλά καθετί το θεϊκό – πνευματικό αποτραβήχτηκε βαθιά μέσα στον Ιησού για χάρη της αποστολής του. Αυτή δε την αποστολή την έφερε σε πέρας ως άνθρωπος ο οποίος αντλούσε τη δύναμη μόνο από την ενεργή αγάπη μέσα του. Και είχε τις ίδιες δυσκολίες όπως κάθε άλλος άνθρωπος να αναπτύξει αυτήν την αγάπη, δεδομένου ότι ο αντίμαχος Μου έκανε τα πάντα για να τον επηρεάσει, γι’ αυτό και η νίκη του Ιησού σήμαινε ότι κατίσχυσε ολοκληρωτικά πάνω στον αντίπαλο του.

Γιατί την ελεύθερη θέληση του Ιησού δεν μπορούσε να την αγγίξει ο αντίπαλος Μου και αυτή ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένη σε Μένα. Και γι’ αυτό πέτυχε να ολοκληρώσει το έργο του, γιατί η αφοσίωση της θέλησής του πήγαζε από την αγάπη του. Η αγάπη ήταν η δύναμη, που είναι πιο δυνατή και από το θάνατο και γι’ αυτό νίκησε και εκείνον που είχε φέρει το θάνατο στον κόσμο. Η αγάπη ήταν νικήτρια και θα μείνει νικήτρια αιώνια.

Αμήν

( Αρ.8141-1.4.1962)

 «Κι ο Λόγος έγινε άνθρωπος»

«Kι ο Λόγος έγινε άνθρωπος και κατοίκησε ανάμεσά μας». ΕΓΩ ο ίδιος, ο αιώνιος Λόγος, κατέβηκα στη γη και ενσαρκώθηκα. Ήταν η πολύ μεγάλη Αγάπη και ευσπλαχνία Μου που Με παρακίνησαν να αποκαταστήσω τον σύνδεσμο με τους ανθρώπους. Γιατί είχαν απομακρυνθεί πολύ μακριά από Μένα, και έτσι δεν ήταν πια ικανοί να ακούσουν τη Φωνή Μου, αφού δεν μπορούσαν πλέον να ακούσουν το Λόγο Μου μέσα τους και δεν είχαν καμία επαφή πια με τον προαιώνιο Λόγο.

Ήταν οι ίδιοι υπεύθυνοι γι’ αυτήν την τεράστια απόσταση που τους χώριζε από Μένα και δεν θα μπορούσαν ποτέ να τη γεφυρώσουν με τις δικές τους δυνάμεις, ποτέ πια δεν θα είχαν τη δυνατότητα να ακούσουν το Λόγο Μου, όπως γινόταν στην αρχή, όταν μπορούσα να συνδιαλεχθώ μέσω του Λόγου με όλα τα πλάσματα που είχα φέρει στη ζωή.

Για το λόγο αυτό, ήταν τελικά η ίδια Μου η Αγάπη η οποία γεφύρωσε την τεράστια απόσταση που μας χώριζε. Ήρθα ΕΓΩ ο Ίδιος στη γη, πήρα πάνω Μου σάρκα και προσπάθησα να συνδεθώ πάλι με τα πλάσματά Μου ώστε να μπορέσω πάλι να τους μιλήσω και να τους χτίσω μια γέφυρα η οποία οδηγούσε πίσω σε Μένα, στο Βασίλειο του Φωτός και της μακαριότητας. Παρ’ όλο που είμαι ο προαιώνιος Λόγος, δεν μπορούσα ωστόσο να μιλήσω φανερά από τα ύψη σε κανέναν άνθρωπο. Γιατί έτσι θα τους υπέβαλλα σε ένα καθεστώς εξαναγκασμού από πλευράς Μου, ενώ τα πλάσματά Μου είχαν κάποτε δημιουργηθεί ελεύθερα από Μένα.

Οι άνθρωποι όφειλαν να πάρουν με πλήρη ελευθερία της θέλησής τους τη γέφυρα που θα οδηγούσε σε Μένα και αυτό μόνο με την ομιλία Μου μπορούσα να το καταφέρω. Αλλά αυτή δεν έπρεπε να ακούγεται ασυνήθιστα, παρά να ηχεί απλά σαν τα λόγια μεταξύ των ανθρώπων. Και γι’ αυτό πήρα σάρκα πάνω Μου, ενσαρκώθηκα μέσα στο ανθρώπινο περίβλημα του Ιησού και μέσα από αυτό μιλούσα στους ανθρώπους. Αλλά ήταν ο Λόγος Μου που άκουγαν και μέσω αυτού του Λόγου μπορούσα να δείξω στους ανθρώπους το δρόμο, μπορούσα να τους διδάξω και να τους αποκαλύψω το θέλημά Μου. Μπορούσα έτσι να τους κηρύξω το Ευαγγέλιο, τη θεϊκή διδασκαλία της Αγάπης.

Χάρη δε στην αγάπη, οι άνθρωποι αποκτούσαν πάλι τη δυνατότητα να ακούσουν το Λόγο Μου μέσα τους, φθάνει να το ήθελαν πραγματικά. Προηγούμενα όμως έπρεπε να έχουν λυτρωθεί από την αμαρτία και το θάνατο, να έχει εξοφληθεί το χρέος της ενοχής τους που προέκυψε, όταν αποστάτησαν κάποτε από Μένα, έτσι ώστε να μπορέσει η σύνδεση μαζί Μου να στεφανωθεί με την επιφοίτηση, δηλαδή τη διοχέτευση του Πνεύματος Μου. Και τότε ο άνθρωπος θα μπορούσε πάλι να ακούει ο ίδιος μέσα του τη Φωνή Μου, όπως γινόταν στην αρχή της δημιουργίας.

«Κι ο Λόγος έγινε άνθρωπος και κατοίκησε ανάμεσά μας». Πόσο λίγοι άνθρωποι καταλαβαίνουν το νόημα αυτών των λέξεων. Ο Αιώνιος Λόγος κατέβηκε ο Ίδιος στη γη, επειδή η ανθρωπότητα βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη, και δεν γνώριζε καν την άθλια κατάστασή της, την έλλειψη φωτός, το πνευματικό σκοτάδι μέσα στο οποίο πορευόταν. Βρισκόταν εντελώς απομακρυσμένη από μένα και δεν έκανε τίποτα για να μικρύνει την πελώρια απόσταση. Και μόνο με διδασκαλίες που αντιστοιχούσαν στην Αλήθεια μπορούσε να δοθεί βοήθεια στους ανθρώπους. Έπρεπε να πληροφορηθούν για το θέλημα του Θεού και Δημιουργού τους, το οποίο έπρεπε να το μάθουν από Μένα τον Ίδιο.

Ήταν απαραίτητο να τους μιλήσω ΕΓΩ ο Ίδιος και μοναχά μέσω ενός ανθρώπου μπορούσα να το κάνω αυτό. Έτσι λοιπόν ενσαρκώθηκα μέσα σε αυτόν τον άνθρωπο, γιατί μόνον έτσι ήταν δυνατό να διδάξω όλη την Αλήθεια στους ανθρώπους, να τους εφιστήσω την προσοχή στη λανθασμένη πορεία τους στη ζωή, να τους φανερώσω το θέλημα Μου και να τους δείξω με το παράδειγμα Μου τη ζωή που θα έπρεπε να ζήσουν και οι ίδιοι προκειμένου να ξεφύγουν από το πνευματικό τους σκοτάδι και να πάρουν το δρόμο που τους έδειχνα ώστε να μπορέσουν να φθάσουν πάλι στην αιώνια ζωή.

Γιατί βρισκόταν υπό την επήρεια του αντιπάλου Μου, ο οποίος τους παρακινούσε μόνιμα να ζουν χωρίς αγάπη, με αποτέλεσμα να είναι και να παραμένουν χωρίς δύναμη ώστε δεν μπορούσαν να επιτύχουν καμία άνοδο. Εγώ με το παράδειγμά Μου τους έδωσα την απόδειξη ότι η αγάπη φέρνει σαν αποτέλεσμα τη δύναμη. Θεράπευσα αρρώστους και έκανα επίσης και άλλα θαύματα τα οποία μοναχά η δύναμη της αγάπης μπορούσε να πραγματοποιήσει. Επίσης τους υπέδειξα τα επακόλουθα που έχει μια ζωή χωρίς αγάπη, δεδομένου ότι το πρώτο που έπρεπε να τους εξηγήσω, ήταν το γιατί υπέφεραν σωματικά και πνευματικά. Έπρεπε να τους δώσω να καταλάβουν ότι η ανθρώπινη κατάστασή τους δεν μπορούσε βέβαια να ονομασθεί μακάρια και επίσης τι όφειλαν να κάνουν για να φθάσουν στην μακαριότητα.

Όλα αυτά λοιπόν έπρεπε να τ’ ακούσουν από το στόμα του Θεού. Έπρεπε να μπορούν ν’ ακούσουν το Λόγο Μου και γι’ αυτό κατέβηκε ο Ίδιος ο Λόγος στη γη και πήρε σάρκα. Στην πρωταρχική του κατάσταση κάθε ον άκουγε μέσα του να ηχεί ο Λόγος, γεγονός που του πρόσφερε ασύλληπτη ευδαιμονία.. Κι αυτήν την μακαριότητα την είχαν εγκαταλείψει από μόνα τους τα πλάσματα, γιατί απομακρύνθηκαν εκούσια από Μένα με αποτέλεσμα να μην μπορούν πια να ακούσουν το Λόγο Μου. Διότι ο Λόγος Μου ήταν μια άμεση ακτινοβολία αγάπης από πλευράς Μου, την οποία όμως τότε τα πλάσματα την απέκρουσαν.

Η τεράστια δυστυχία των ανθρώπων της γης παρακίνησε την Αγάπη και την Ευσπλαχνία Μου να τους πλησιάσω Εγώ ο Ίδιος παρ’όλη την αντίστασή τους και να τους προσφέρω το Λόγο Μου. Και όποιος τότε άναβε μέσα του έστω και μια σπιθίτσα αγάπης, αναγνώριζε τη Θεότητα σε Μένα και Με ακολουθούσε. Όμως κυρίως Με έβλεπαν μόνο σαν άνθρωπο και έτσι αξιολογούσαν ανάλογα και το Λόγο Μου ως λόγια απλά ενός ανθρώπου.

Ήμουν αναμεταξύ τους και αυτοί δεν Με αναγνώρισαν. Μπόρεσα ωστόσο να κηρύξω το Ευαγγέλιο της Αγάπης, δίνοντάς τους σε επανειλημμένες ευκαιρίες τη θεϊκή διδασκαλία της Αγάπης. Επίσης μπόρεσα να εκπαιδεύσω τους μαθητές Μου και να τους στείλω στη συνέχεια έξω στον κόσμο με την αποστολή να κηρύξουν το Ευαγγέλιο Μου και να δώσουν μαρτυρία για Μένα τον Ίδιο.

Ο Ίδιος ο Λόγος είχε έρθει στη γη και είχε ενσαρκωθεί για να ευλογήσει όλην την ανθρωπότητα. Και κάθε φορά που ηχεί ο Λόγος Μου, η απέραντη Αγάπη και Ευσπλαχνία Μου πλησιάζει πάλι την ανθρωπότητα και ακτινοβολεί την Αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων εκείνων που τον δέχονται πρόθυμα και ακούγοντάς τον αναγνωρίζουν ότι είναι η Φωνή του Πατέρα τους και Με ευγνωμονούν για αυτήν την τόσο μεγάλη χάρη. Γιατί Εγώ είμαι ο Ίδιος ο Λόγος από την αιωνιότητα και όποιος Με ακούει, συνδέεται στενά μαζί Μου. Κι αυτός ο άνθρωπος θα φθάσει στον τελικό προορισμό του σ’ αυτή τη γη, θα ενωθεί απόλυτα με Μένα, το Θεό και Πατέρα του, γιατί θα έχει επιστρέψει οριστικά κοντά Μου και θα είναι αιώνια μακάριος.

Αμήν

(Αρ.2289-4.4.1942)

 Το μυστήριο της Αγάπης…

Το μεγαλύτερο μυστήριο είναι η Αγάπη του Θεού και αυτό το μυστήριο μόνο μέσω της αγάπης μπορεί να αποκαλυφθεί, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο όποιος ενεργεί ο ίδιος με αγάπη στη ζωή του, είναι ικανός να συλλάβει τη θεϊκή Αγάπη.

Η κάθε πνευματική σκέψη (αγάπης) αποτελεί μια ακτινοβολία από τον Θεό, ο οποίος είναι στην ουσία Του αγάπη. Και η προθυμία να συλλάβει κανείς μια τέτοια σκέψη, με άλλα λόγια από την καρδιά, όπου γεννιέται, να την οδηγήσει στον εγκέφαλο, δηλαδή να την κάνει κατά κάποιον τρόπο κτήμα του, είναι η δεκτικότητα απέναντι σ’ αυτήν την ακτινοβολία αγάπης του Θεού. Γιατί η προθυμία της καρδιάς είναι η προϋπόθεση για να ενεργοποιηθεί η αγάπη του Θεού.

Ο Θεός είναι η αγάπη…. Αυτό είναι ένα μυστήριο και παραμένει μυστήριο για τους ανθρώπους για όσο ανήκουν ακόμη σε τούτη τη γη, πολλές φορές μάλιστα ακόμη και στον άλλον κόσμο. Γιατί τους φαίνεται ότι η αγάπη είναι μια έννοια η οποία πρέπει να αναφερθεί σε συσχετισμό με ένα Ον. Νομίζουν ότι η αγάπη είναι χαρακτηριστικό μιας Οντότητας κι όμως η αγάπη είναι η ίδια η Οντότητα…

Η αγάπη είναι κάτι το πνευματικό, το οποίο δεν διευκρινίζει το χαρακτήρα μιας οντότητας παρά είναι το ίδιο μια οντότητα… Η αγάπη είναι το καλό, το θεϊκό, αν χρησιμοποιήσει κανείς τη λέξη αναφορικά μ’ έναν άνθρωπο… ενώ ο Ίδιος ο Θεός μόνον ως αγάπη είναι αντιληπτός.

Αυτό όμως το καταλαβαίνουν μοναχά οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι είναι οι ίδιοι τόσο διαποτισμένοι με αγάπη, ώστε όταν κάνουν κάτι παρακινημένοι απ’ αυτήν, αισθάνονται τότε την παρουσία του Θεού. Γιατί αυτό που αισθάνονται σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι πάλι μοναχά η αγάπη και ωστόσο βρίσκονται τότε κοντά στον Θεό, επειδή ο Θεός και η αγάπη είναι ένα.

Ο καθένας που αυτοδιαμορφώνει την ύπαρξή του σε αγάπη, βρίσκεται σε στενή σύνδεση με τον Θεό, με άλλα λόγια το να μεταμορφώσει κανείς το είναι του σε αγάπη αποτελεί μια εξομοίωση ανάμεσα στον ως τώρα ατελή άνθρωπο και στο Τέλειο. Η αγάπη είναι κάτι το τέλειο… Ο Θεός είναι η τελειότητα, επομένως αγάπη και Θεός πρέπει να είναι ένα. Αντίθετα η έλλειψη αγάπης καταδεικνύει ένα βαθμό ατέλειας και επιπλέον σημαίνει απόσταση από τον Θεό, γιατί δεν διανοείται Θεός χωρίς την αγάπη.

Για το λόγο αυτό λοιπόν οποιαδήποτε δραστηριότητα που κάνει κανείς με αγάπη προκαλεί πάντα ένα αίσθημα ευφορίας που οφείλεται στην εγγύτητα του Θεού, την οποία αντιλαμβάνεται αισθητά και η ψυχή. Επομένως κάθε αυξημένη δραστηριότητα αγάπης πρέπει να αποφέρει αίσθημα αυξημένης ευφορίας, εσωτερική ειρήνη και μια αυτεπίγνωση γεμάτη αίσθηση δύναμης, γιατί όλα αυτά είναι θεϊκά, δηλαδή αποτελούν μια απόδειξη για την εγγύτητα του Θεού, η οποία μόνο με πνευματικό τρόπο μπορεί να γίνει αισθητή, όπως είναι π.χ. τα συναισθήματα της ψυχής, όχι όμως σαν ευεξία του σώματος.

Η εγγύτητα του Θεού γεννάει και πάλι αγάπη, γιατί αφού ο Θεός είναι η ίδια η Αγάπη, πρέπει επομένως η παρουσία Του να εκδηλωθεί σαν αίσθημα αγάπης. Κι αυτή η αγάπη ρέει πάλι πίσω στον Θεό που είναι η πηγή της… ο άνθρωπος που έχει μεταμορφωθεί σε αγάπη, δηλαδή η ψυχή του, ενώνεται με τον Θεό. Η αγάπη ρέει προς την Αγάπη και έτσι συμβαίνει η συνένωση της ανθρώπινης ύπαρξης που πήγασε κάποτε από τον Θεό με το προαιώνιο Ον, το Οποίο στην ουσία Του είναι μόνο αγάπη…

Αμήν

(Αρ. 6642-11.9.1956)

 Η ψυχή του Ιησού

Όλες οι γνώσεις που σας μεταδίδονται από το Πνεύμα Μου, πάντοτε συμφωνούν μεταξύ τους ως προς το νόημά τους… Βέβαια ο καθένας είναι ελεύθερος να δώσει από μόνος του μια άλλη ερμηνεία στα λόγια που σας αποκαλύπτει το Πνεύμα Μου, αλλά τότε δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο με φωτισμένο πνεύμα. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι Εγώ σας διοχέτευσα πνευματικά αγαθά τα οποία αντιφάσκουν μεταξύ τους. Γιατί το «πνεύμα του Θεού» δεν σφάλλει ποτέ… Κι όπου φαίνεται να υπάρχει κάποια αντίφαση, πρέπει να Μου ζητήσετε να σας διαφωτίσω, σε Μένα τον Ίδιο πρέπει δηλαδή ν’ απευθυνθείτε για να σας δώσω την εξήγηση…

Η ψυχή του ανθρώπου Ιησού ερχόταν από πάνω… Ένα φωτεινό πνεύμα κατέβηκε στη γη, ένα ον το οποίο είχε προέλθει από Μένα και παρέμεινε τελείως εθελοντικά κοντά Μου όταν μια μεγάλη στρατιά από δημιουργημένα πνεύματα αποστάτησαν από Μένα και γκρεμίστηκαν σε αβυσσαλέα βάθη… Το πνεύμα όμως αυτό είχε να φέρει σε πέρας μια αποστολή ως άνθρωπος, έπρεπε να κατέβει δηλαδή σε μια ζοφερή περιοχή, αφήνοντας πίσω του προηγούμενα την πληρότητα του φωτός του, η οποία στη γη δεν θα είχε παρά ένα καταστροφικό αποτέλεσμα, δεδομένου ότι οι άνθρωποι δεν ήταν ικανοί να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο φως και επομένως θα έλιωναν κάτω από τη λάμψη του.

Έπρεπε ένας άνθρωπος να φέρει σε πέρας αυτήν την αποστολή, την απελευθέρωση των ανθρώπων… Κι ο άνθρωπος αυτός έπρεπε να βρίσκεται στην ίδια σφαίρα με τους συνανθρώπους του, γιατί ο σκοπός ήταν να τους δείξει ένα δρόμο, με το να ζήσει παραδειγματικά όπως θα έπρεπε να ζουν και αυτοί… Συνεπώς ο άνθρωπος Ιησούς έπρεπε να είναι φτιαγμένος με τον ίδιο τρόπο όπως και εκείνοι… Και όντως ήταν έτσι φτιαγμένος, παρ’ όλο που η ψυχή του είχε κατέβει από το Βασίλειο του Φωτός…

Μέσα στο σώμα του Ιησού ως παιδιού βρισκόταν μια ψυχή η οποία εξαιτίας της υλικής εξωτερικής μορφής της, δηλαδή του σώματος, καθοριζόταν στις σκέψεις, στη θέληση και στα αισθήματά της ακριβώς όπως ο κάθε άλλος άνθρωπος… Αυτό σήμαινε επομένως ότι μέσω της σφαίρας που την περιέβαλλε όπως και μέσω του εξωτερικού της περιβλήματος θα ξυπνούσαν αναγκαστικά τα ίδια πάθη και επιθυμίες όπως και στους άλλους. Διότι το να πορευθεί στη γη «ως άνθρωπος» σήμαινε επίσης ότι έπρεπε να παλέψει ενάντια στις ίδιες ορμές από μέσα και απ’ έξω…

Γιατί σκοπός ήταν να επιτύχει την πνευματοποίηση της ψυχής του, την ένωση δηλαδή της ψυχής με το πνεύμα της, πράγμα που αποτελεί το σκοπό και το στόχο του κάθε ανθρώπου για την επίγεια ζωή του… Το ζητούμενο ήταν ν’ αποδείξει στους ανθρώπους ότι ήταν δυνατό να επιτευχθεί αυτή η πνευματοποίηση πάνω στη γη… Και γι’ αυτό οι αγώνες και η πάλη του Ιησού ως ανθρώπου ήταν της ίδιας μορφής… πράγμα που απαιτούσε και η ψυχή του να είναι της ίδιας μορφής με των υπόλοιπων ανθρώπων. Και εντούτοις η ψυχή του είχε κατέβει από το βασίλειο του Φωτός για να υπηρετήσει τον Θεό προσφέροντάς Του ένα κατάλυμα, αφού ο Ίδιος δεν θα μπορούσε ποτέ να εκφρασθεί μέσα από μια αμαρτωλή ψυχή… Η ψυχή του Ιησού ήταν λοιπόν αναμάρτητη, το οποίο όμως δεν σήμαινε ότι ήταν εντελώς ελεύθερη από ορμές και πάθη. Αλλά όσο δυνατές και αν ήταν αυτές οι αδυναμίες και τα πάθη, όσο μεγάλοι και αν ήταν οι πειρασμοί που αντιμετώπιζε, εκείνος τους έφερνε αντίσταση, πράγμα που μπορούσε να κάνει επειδή ήταν η αγάπη του τόσο δυνατή, ώστε αυτή του έδινε τη δύναμη ν’ αντισταθεί.

Η ψυχή του ανθρώπου Ιησού άφησε πίσω της το Φως και μπήκε στο σκοτάδι… Και τότε αμέτρητα πνεύματα που ήταν προσκολλημένα στη γη, κρεμάστηκαν πάνω της και την τυραννούσαν, με τον ίδιο τρόπο που κάθε ανθρώπινη ψυχή βασανίζεται από σκοτεινές δυνάμεις… Και επειδή ο Ιησούς έπρεπε να βαδίσει το δρόμο του ως άνθρωπος, η ψυχή του δεν μπορούσε να απωθήσει αυτές τις ενοχλητικές υπάρξεις, παρά έπρεπε να προσπαθήσει να υπερισχύσει πάνω τους με σκληρό αγώνα, ήταν αναγκασμένη δηλαδή να επιστρατεύσει τη θέλησή της για να μην υποκύψει όποτε την έβαζαν σε πειρασμό. Αυτή δε τη θέληση μπορούσε να την δείξει χάρη στην αγάπη, την οποία δεν είχε εγκαταλείψει πίσω της στο πνευματικό βασίλειο, αφού ήταν και παρέμεινε κτήμα της, δεδομένου ότι επρόκειτο για θεϊκή δύναμη με τη βοήθεια της οποίας ο άνθρωπος Ιησούς όφειλε να εκτελέσει την αποστολή του, πράγμα που και έκανε…

Η ίδια δύναμη όμως μπορεί τον κάθε άνθρωπο να τον κάνει νικητή, φθάνει και αυτός να ξυπνήσει και να καλλιεργήσει την αγάπη μέσα του… Θα πρέπει να τονισθεί επανειλημμένα ότι ήταν απαραίτητο το έργο της απελευθέρωσης να το πραγματοποιήσει ένας άνθρωπος και ότι επομένως ο Ιησούς θα πρέπει κατ’ αρχή να θεωρηθεί απλά σαν ένας άνθρωπος, ο οποίος επέτυχε να θεοποιηθεί ήδη πάνω στη γη… Και για το λόγο αυτό ο άνθρωπος αυτός υπέκειτο εντελώς στους φυσικούς νόμους δηλαδή ως προς το σώμα του ήταν φτιαγμένος όπως κάθε άλλος άνθρωπος, αλλά ούτε και η ψυχή του είχε το δικαίωμα ν’ αμυνθεί όταν την κατελάμβαναν ακάθαρτα πνεύματα… Ποτέ όμως δεν άφησε αυτά τα πνεύματα να υπερισχύσουν, επειδή η θέλησή του το εμπόδιζε, εξάλλου δε είχε και την απαραίτητη δύναμη γι’ αυτό γιατί του την παρείχε η αγάπη του. Έπρεπε ωστόσο να παλέψει όπως κάθε άλλος άνθρωπος, διότι όφειλε και ήθελε να τους χρησιμέψει ως πρότυπο, ήθελε να τους δείξει το δρόμο που μπορούσαν να βαδίσουν και οι ίδιοι προκειμένου να πνευματοποιηθούν ήδη πάνω στη γη. Γιατί προφανώς από τους ανθρώπους δεν μπορούσε να ζητηθεί άλλο απ’ αυτό που ήταν μέσα στα πλαίσια του ανθρωπίνως δυνατού…

Εάν λοιπόν ο Ιησούς διέθετε μια δύναμη, η οποία θα ήταν εντελώς απρόσιτη για τους ανθρώπους, τότε δεν θα μπορούσε ποτέ να πει: «Ακολουθείστε Με…». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ψυχή του δεν ήρθε όντως από ψηλά, γιατί ήταν μια ψυχή του Φωτός, στην οποία κατάλυσε ο Ίδιος ο Θεός. Και μπορούσε να το κάνει, επειδή ήταν αναμάρτητη και καθαρή, αφού η αγάπη της της έδωσε τη δύναμη ν’ αντισταθεί σε όλους τους πειρασμούς ….

Αμήν

(Αρ. 8586-13 και 14.8.1963)

 Το σώμα του Ιησού

Τίποτα δεν είναι αδύνατο για Μένα τον Θεό και Δημιουργό σας… Οτιδήποτε θελήσω θα συμβεί και αυτό που θέλω να δημιουργήσω εμφανίζεται ήδη ως πραγματοποιημένη σκέψη μπροστά Μου… Δεν υπάρχουν περιορισμοί για Μένα, ούτε στις ιδέες Μου ούτε στα έργα που πραγματοποιώ, είτε είναι πνευματικής είτε υλικής υπόστασης. Γιατί στο βάθος τα πάντα είναι πνεύμα, αδιάφορο αν είναι υλικό ή πνευματικό το δημιούργημα που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σας.

Το από τι αποτελείται όμως αυτή η πνευματική υπόσταση, μόνο Εγώ ο Ίδιος μπορώ να το κρίνω… Εγώ μόνο ξέρω εάν πρόκειται για πνεύμα το οποίο εξέπεσε κάποτε από Μένα και σκλήρυνε, έτσι ώστε να γίνει συμπαγής ύλη ή εάν πρόκειται για πνευματική δύναμη την οποία έχω εκπέμψει απευθείας Εγώ και της έδωσα μορφή σύμφωνα με το θέλημά Μου. Γιατί Εγώ βεβαίως μπορώ την κάθε δύναμη να τη μετατρέψω ή να της δώσω τη μορφή οποιουδήποτε δημιουργήματος θέλω.

Επίσης μπορώ να δώσω στη δύναμη που απευθείας εκπέμπω τις ίδιες ιδιότητες μ’ εκείνες που χαρακτηρίζουν το πνεύμα το οποίο εξέπεσε κάποτε, όταν το πνεύμα (ή η δύναμη) φθάσει στην τελική μορφή, δηλαδή να πρέπει ως ανθρώπινο σώμα να φιλοξενήσει μια ψυχή μέσα της με σκοπό την τελειοποίησή της… Έτσι ένα σώμα που έχω απευθείας δημιουργήσει Εγώ, δηλαδή που αποτελείται από πνεύμα το οποίο δεν είχε εκπέσει κατά την αποστασία των άλλων πνευμάτων από Μένα, η θέλησή Μου μπορεί να το κάνει να βρίσκεται σε μια κατάσταση αδυναμίας ή να παρουσιάζει χαρακτηριστικά τα οποία έχει κάθε άλλο κοινό σώμα, στην περίπτωση που κάτι τέτοιο εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σκοπό…

Τα πάντα υπόκεινται στη θέληση και στην Εξουσία Μου… Ωστόσο, καθετί αγνό, θεϊκό επηρεάζεται όταν έρθει σε επαφή με τον κόσμο, δηλ. με την ύλη, η οποία αποτελείται από ακάθαρτα πνευματικά στοιχεία… και υφίσταται πιέσεις και ενοχλήσεις. Επειδή λοιπόν η αποστολή του Ιησού να ελευθερώσει την ανθρωπότητα ήταν εξαιρετικά σημαντική, οι ακάθαρτες αντίθετες δυνάμεις βασάνιζαν πολύ επίμονα την αγνή θεϊκή, εξωτερική μορφή του Ιησού. Γιατί το σώμα του, το οποίο ήταν μια θεϊκή – πνευματική εκπομπή ή ακτινοβολία δύναμης, δεν αντιδρούσε εξοντώνοντας οτιδήποτε του έκανε αντίπραξη ή τουλάχιστον περιορίζοντας την ενάντια δράση του…

Αντίθετα αυτοπεριοριζόταν να φέρει αντίσταση με τον ίδιο τρόπο που έχει στη διάθεσή του οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος, ώστε να καταπραΰνει τα πνεύματα που το ενοχλούσαν με τις πιέσεις τους, παλεύοντας δηλαδή με τις προκλήσεις όπως κάθε άλλος. Γιατί ο άνθρωπος Ιησούς ήθελε να δείξει με το παράδειγμά του στους συνανθρώπους του πως έπρεπε να ζήσουν προκειμένου να ελευθερωθούν από τις δυνάμεις του σκότους και οι ίδιοι.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι το σώμα του Ιησού αποτελείτο από γήινη ύλη, αλλά η γήινη αυτή ύλη ήταν προϊόν της Αγάπης, της Σοφίας και της Δύναμης Μου. Τα συστατικά του στοιχεία δεν είχαν προέλθει από ένα έκπτωτο πνεύμα, παρά επρόκειτο για δύναμη που είχε προέλθει απευθείας από Μένα και η οποία είχε συμπυκνωθεί παίρνοντας μια μορφή μέσω της θέλησής Μου…. Ωστόσο αυτό το γεγονός δεν σήμαινε καθόλου ότι οι απαιτήσεις ήταν λιγότερο σκληρές για τον άνθρωπο Ιησού. Γιατί τη στιγμή που φθάνει στη γη δύναμη που προέρχεται από Μένα, όποτε δηλαδή τέλειο πνεύμα εισέρχεται στο βασίλειο του αντιπάλου Μου, τότε αυτό το τέλειο υφίσταται πιέσεις από αντιπνευματικές υπάρξεις. Όλες λοιπόν οι υπάρξεις οι οποίες προσκολλούντο πάνω στην ψυχή του Ιησού, καταλαμβάνοντας επίσης και το σώμα του, έπρεπε και αυτές να λυτρωθούν.

Το δε σώμα του είχε τότε να παλέψει σκληρά για να μην υποκύψει στις πιέσεις τους, χωρίς όμως να έχει και το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την υπεράνθρωπη δύναμη του για να τους αντισταθεί, γιατί ο Ιησούς όφειλε να γίνει πρότυπο για τους άλλους ανθρώπους, επομένως η θέση του δεν μπορούσε να γίνει ευνοϊκότερη μέσω της ιδιαίτερης δύναμής του…

Έπρεπε ως άνθρωπος να είναι φτιαγμένος όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι, όπως άλλωστε και το γεγονός ότι το σώμα του ήταν προϊόν της Δύναμής Μου, δεν του εξασφάλιζε καμία προνομιακότερη θέση στην προσπάθειά του να θεοποιηθεί… Για την ψυχή του το σώμα του ήταν μόνο μια φυλακή, πράγμα που σήμαινε ατέλειωτο μαρτύριο, επειδή ήταν υποχρεωμένη να καταλύσει μέσα στο σκοτάδι ενώ εκείνη είχε έρθει από την ελευθερία και το διάφανο Φως… Το δε σκοτάδι αυτό καταπλάκωνε και το σώμα, υποβάλλοντάς το σε μαρτύρια, από τα οποία δεν μπορούσε να γλυτώσει και τα οποία ένιωθε βέβαια και η ψυχή. Μα ο Ιησούς που σαν συνέπεια της αγάπης του αναγνώριζε την αιτία για το καθετί που του συνέβαινε, παραδόθηκε στο πεπρωμένο του το οποίο έβλεπε με ακρίβεια εκ των προτέρων, γεγονός που τον έκανε να υποφέρει επιπλέον απερίγραπτα μαρτύρια.

Την πλήρη θεοποίηση του όμως μόνο ασυνήθιστα υπέρμετρα βάσανα και μια υπέρμετρη αγάπη μπορούσαν να την εξασφαλίσουν… Κι ήταν ήδη ένα μαρτύριο το γεγονός ότι ένα αγνό, άσπιλο σώμα και μια ψυχή που είχε έρθει από τα βασίλειο του Φωτός έπρεπε να παραμείνουν στην περιοχή του άρχοντα του σκότους. Γιατί ήταν αναγκασμένα να αντιστέκονται διαρκώς απέναντι σ’ αυτόν και στις δυνάμεις του, οι οποίες προσπαθούσαν με όλα τα μέσα να παρασύρουν επίσης και το δικό του σώμα στην αμαρτία. Σκοπός τους ήταν να γίνει ένοχος και ο άνθρωπος Ιησούς, αλλά όμως δεν το κατάφεραν.

Ο αγώνας ήταν σκληρός και παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος Ιησούς τελικά επικράτησε, δίνοντας έτσι την απόδειξη σε όλους τους ανθρώπους ότι χάρη στην αγάπη αποκτούν επίσης και τη δύναμη να αντισταθούν στους πειρασμούς που τους προβάλλει ο αντίπαλος. Επιπλέον με το θάνατο του στο σταυρό εξασφάλισε για όλους τους ανθρώπους τη χάρη να μπορούν ν’ αποκτήσουν και αυτοί μια ισχυρότερη θέληση, ούτως ώστε είναι επίσης δυνατό για όλους τους ανθρώπους πλέον να ελευθερωθούν από τα δεσμά του δεσμοφύλακά τους. Δεν είναι πια δηλαδή έρμαια του αντιμάχου τους, παρά έχουν βοήθεια από τον Ιησού Χριστό, που μπορούν να Τον εμπιστευθούν και ο οποίος μπορεί ως άνθρωπος να τους καταλάβει και πραγματικά θα τους γλυτώσει από την εξουσία του κοινού αντίπαλου εάν Του το ζητήσουν. Γιατί ο Χριστός ξέρει πως ο αντίπαλος καταπιέζει το σώμα σας για να εμποδίσει την ψυχή σας να ωριμάσει…

Αυτός ξέρει πόσο δύσκολος είναι ο αγώνας στη γη, επειδή το σώμα του ανθρώπου ανήκει ακόμη στον αντίπαλο ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν θέλει βέβαια να το αφήσει ελεύθερο. Όμως ο Ιησούς πρόσφερε τη θυσία στο σταυρό αντιπροσωπευτικά για λογαριασμό σας, ώστε να μπορείτε να γίνετε ελεύθεροι. Σας λύτρωσε με το αίμα που έχυσε, για να μπορείτε να ελευθερωθείτε από όλα τα κρίματα και τις αδυναμίες…

Αμήν

(Αρ.8965-18.4.1965)

 Η μαρτυρική πορεία του Ιησού Χριστού

Ένα έργο πολύ μεγάλης αγάπης και συμπόνιας πραγματοποίησε για χάρη σας ο άνθρωπος Ιησούς, γιατί θέλησε να ξεπληρώσει την πολύ βαριά ενοχή σας, που εξαιτίας της δεν θα μπορούσατε ποτέ αλλιώς να περάσετε στο φωτεινό βασίλειο. Θα πρέπει όμως και εσείς να αποδεχτείτε αυτό το έργο της εξιλέωσης έχοντας πλήρη συνείδηση ότι ήσασταν επιβαρυμένοι με μια μεγάλη ενοχή και ότι τώρα θέλετε να απαλλαγείτε απ’ αυτήν. Γιατί αυτά που υπέφερε για σας ο άνθρωπος Ιησούς, μέχρι που τελείωσε το έργο του με το θάνατο στο σταυρό, δεν περιγράφονται με λόγια.

Από την αμέτρητη αγάπη του δέχτηκε να υποβληθεί στα πιο μεγάλα δυνατά μαρτύρια, γιατί ήθελε να βοηθήσει τα αδέλφια του να ξεφύγουν από την πνευματική τους αθλιότητα. Ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβετε τι ήταν αυτά τα μαρτύρια, διότι ήταν πραγματικά ασύγκριτα. Ωστόσο η αγάπη που είχε μέσα του του έδωσε τη δύναμη να τα αντέξει, μια και μόνο με μια τέτοια θυσία μπορούσε να εξιλεώσει την ενοχή σας. Έπρεπε δηλαδή η ψυχή και το σώμα του να υποφέρουν σε τέτοιο βαθμό που θα ήταν αβάστακτος για οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Γι’ αυτό άλλωστε δεν μπορεί ποτέ να συγκριθεί με τα βάσανα ενός άλλου ανθρώπου, γιατί στον άνθρωπο υποφέρει μόνο το σώμα του, ενώ τα δεινά που πέρασε η ψυχή του Ιησού ήταν πολύ χειρότερα και δεν μπορούν ούτε κατά προσέγγιση να περιγραφούν. Διότι εκείνος υπέφερε για εκείνη την πρώτη αμαρτία που σήμαινε το γεγονός ότι τα πλάσματα του Θεού κάποτε απέκρουσαν τη δύναμη που τους έδινε η αγάπη του. Έπρεπε να πάρει πάνω του τα μαρτύρια που περνούσε κάθε ψυχή που ήταν δίχως δύναμη. Γιατί αυτή η πρώτη αμαρτία είχε φέρει σαν αποτέλεσμα μια τρομακτική αδυναμία, η οποία έκανε την κάθε έκπτωτη ψυχή να υποφέρει απερίγραπτα.

Κι όμως η αγάπη του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τα πήρε όλα πάνω του για να εξιλεώσει απέναντι στον Θεό όλους εκείνους που δέχονται αυτό το έργο της εξιλέωσης, οι οποίοι αξιοποιούν τις χάρες που τους εξασφάλισε ο σταυρός και θέλουν να επιστρέψουν στον Πατέρα τους, από τον οποίο αποσχίστηκαν εκούσια κάποτε. Όλη η πορεία του ανθρώπου Ιησού ήταν γι’ αυτόν βασανιστική επειδή σε στιγμές προφητικής όρασης έβλεπε ποιο θα ήταν το τέλος του. Έβλεπε εκ των προτέρων όλον τον πόνο και η φρίκη που τον περίμεναν, χωρίς να μπορεί να τα απομακρύνει από πάνω του, αφού ήταν αποφασισμένος να ολοκληρώσει αυτήν την πορεία, επειδή αναγνώριζε παράλληλα ποιος ήταν ο τελικός στόχος: να απαλλάξει τους πεσμένους, αδύναμους αδερφούς του από μια απροσμέτρητη ενοχή. Και το μέγεθος αυτής της ενοχής του έδινε επίσης τη θέληση και τη δύναμη να πάει το δρόμο του ως το τέλος. Και παρ’ όλα αυτά η τελευταία μέρα της επίγειας ζωής του ήταν τόσο πικρή, που σχεδόν τον εγκατέλειψε η δύναμη και γι’ αυτό προσευχήθηκε: «Πατέρα, πάρε από μένα το ποτήρι αυτό, ωστόσο να μη γίνει το δικό μου, αλλά το δικό Σου θέλημα!».

Και η αγάπη για τους αδερφούς του που δυστυχούσαν δεν έπαψε ούτε στιγμή να επικρατεί, ώστε δυνάμει αυτής της αγάπης που τον πλημμύριζε, υποτάχθηκε στην μοίρα του. Αλλά θα μπορούσε επίσης να αποφύγει αυτή τη μοίρα και γι’ αυτό προσευχόταν όλο πιο θερμά να μην λυγίσει. Και όντως ήταν απερίγραπτα τα πάθη που πέρασε πριν από τη σταύρωση ακόμη, πάθη τα οποία μπόρεσε να βαστάξει μόνο και μόνο γιατί η αγάπη του ήταν τόσο δυνατή, τη χρησιμοποιούσε δε αποκλειστικά με το σκοπό να αντέξει ως το τέλος. Γιατί έπρεπε να υποφέρει ως «άνθρωπος» παρ’ όλο που κατοικούσε η Ίδια η Αγάπη μέσα του, αλλά συγκρατούσε τη δύναμή Της μέχρι που αυτός είπε τα λόγια: «Το έργο τελείωσε!». Γι’ αυτό πρέπει να υπενθυμίζεται διαρκώς στους ανθρώπους ο θάνατος του στο σταυρό για να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν πόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του Ιησού ως ανθρώπου.

Γιατί μοναχά ένα έργο αγάπης μπορούσε να εξιλεώσει την αμαρτία που είχε διαπραχθεί κάποτε, δεδομένου ότι η αμαρτία εκείνη οφειλόταν ακριβώς στο γεγονός ότι τα πνευματικά όντα είχαν εγκληματήσει απέναντι στην Αγάπη. Για το λόγο αυτό κατέβηκε στη γη μια ψυχή από το Φως, αφού μόνο μια τέτοια ψυχή μπορούσε να αναπτύξει έναν τόσο μεγάλο βαθμό αγάπης ούτως ώστε να μπορούσε ο Ίδιος ο Θεός να εκδηλωθεί μέσα σ’ αυτήν την ψυχή. Ο Θεός ήταν μέσα της με όλη του την πληρότητα, συνεπώς ήταν η Ίδια η Αγάπη η οποία πραγματοποίησε αυτήν τη θυσία. Αλλά ήταν παράλληλα και το έργο ενός ανθρώπου, ο οποίος μπορούσε να υποφέρει, αφού ο Θεός σαν Θεός δεν μπορεί να υποφέρει.

Για το λόγο αυτό η θυσία του στο σταυρό είχε μια ιδιαίτερη σημασία και αυτό πρέπει να αναγνωρισθεί εκούσια. Γιατί ναι μεν ο άνθρωπος Ιησούς προσέφερε τη θυσία του για όλους τους ανθρώπους του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, αλλά είναι ο ίδιος ο άνθρωπος ο οποίος καθορίζει εάν θα ισχύει και γι’ αυτόν η απαλλαγή από την τεράστια πρωταρχική ενοχή. Επομένως η στάση που υιοθετεί απέναντι στον Ιησού Χριστό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, δεδομένου ότι η μακαριότητά του εξαρτάται από τη θέση που έχει απέναντι σ’ Αυτόν και στο έργο Του.

Γι’ αυτό, όσες φορές και αν σας το υπενθυμίζουν δεν φθάνει, ότι δηλαδή δεν πρέπει να Τον αρνείσθε αλλά να αναγνωρίσετε Αυτόν και το έργο Του, εάν θέλετε να ελευθερωθείτε από την πρωταρχική σας ενοχή και να μπορέσετε να περάσετε στο βασίλειο του Φωτός μετά το θάνατο του σώματος.

Αμήν

(Αρ. 2121-18.10.1941)

 Η ενανθρώπιση του Χριστού

Το πιο τεράστιο και φαινομενικά άλυτο πρόβλημα είναι η ενανθρώπιση του Χριστού. Βέβαια άνθρωποι που δεν έχουν απολύτως καμία πίστη και συνεπώς ούτε καμία πνευματική αναζήτηση, δεν θα ασχοληθούν καν με αυτό το πρόβλημα. Δεν αισθάνονται να τους αγγίζει, αφού δεν αναγνωρίζουν τον Χριστό ούτε το λυτρωτικό Του έργο. Το ότι ο Ίδιος ο Θεός κατέβηκε ανάμεσα στους ανθρώπους τους φαίνεται αδιανόητο και αδύνατο επειδή δεν έχουν διεισδύσει στην οντότητα της αιώνιας θεότητας εξαιτίας της ελλιπούς τους πίστης. Σε αυτούς τους ανθρώπους το πρόβλημα δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε καν κατά προσέγγιση, διότι προκειμένου να καταλάβει κανείς κάτι το πνευματικό, πρέπει να ερευνάει πνευματικά, η μια πνευματική εξήγηση δε, προϋποθέτει την άλλη…

Ο άνθρωπος ως άνθρωπος δεν είναι μόνο ένα πλάσμα το οποίο γεμίζει με ζωή τη γη, πρόκειται για ένα πνεύμα που εμπερικλείεται σε μια εξωτερική μορφή, το σώμα, αποτελεί δηλαδή ένα ον το οποίο ενσαρκώθηκε μέσα σ’ ένα περίβλημα, στο οποίο η θέληση του Θεού έδωσε αυτήν ακριβώς τη μορφή του ανθρώπου. Επομένως ο Θεός φρόντισε να προκύψει η εξωτερική μορφή βάσει κάποιων διαδικασιών οι οποίες υπόκεινται επίσης στο θεϊκό Νόμο της φύσης. Οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα με τον τρόπο που θέλει ο Θεός, προκειμένου να δημιουργηθεί μια νέα εξωτερική μορφή, ο δε Θεός ζωντανεύει αυτή την εξωτερική μορφή με την ψυχή, δίνοντάς της οντότητα και μόνο τότε πλέον ο άνθρωπος είναι ένα ζωντανό πλάσμα. Στην ψυχή του ανθρώπου εμφυτεύεται πάλι ένας σπινθήρας από το θεϊκό Πνεύμα Αγάπης, ο οποίος ωστόσο δεν μπορεί να εκδηλωθεί στον καθένα, εάν η ψυχή του δεν καταφέρει προηγούμενα να τον αφυπνίσει.

Γιατί το πνεύμα παραμένει αδρανές μέσα στον άνθρωπο όσο η ψυχή το αφήνει να βρίσκεται σε κατάσταση λήθης. Για να μπορέσει να αφυπνιστεί πρέπει η ψυχή να αναπτύξει δραστηριότητες με αγάπη. Όταν όμως αφυπνισθεί, πια ο πνευματικός σπινθήρας στον άνθρωπο, τότε τον ωθεί ακατάπαυστα προς το Πνεύμα, από το οποίο προέρχεται… αποζητάει να επιστρέψει στο πνευματικό Βασίλειο… στον Θεό, γιατί είναι και αυτός δύναμη, είναι πνεύμα από το Πνεύμα του Θεού…

Για όσο διάστημα όμως χρειάζεται να παραμείνει μέσα στο ανθρώπινο περίβλημα, ψάχνει να συνδεθεί με τα πνεύματα που υπάρχουν γύρω του προκειμένου να δυναμώσει, πράγμα που πετυχαίνει με το να αφομοιώνει διαρκώς πνευματικά στοιχεία και έτσι αυξάνει την ροή θείας αγάπης την οποία δέχεται. Αυτό είναι όμως δυνατό μόνο όταν η ψυχή έχει αποφασίσει να δρα με αγάπη, γιατί η αγάπη είναι που δίνει ελευθερία στο πνεύμα, την οποία το πνεύμα εκμεταλλεύεται για να συνδεθεί με την πνευματική δύναμη.

Όμως η πνευματική δύναμη είναι ο Θεός. Επομένως η εξωτερική μορφή, δηλ. το σώμα του ανθρώπου, μπορεί να γίνει τόπος όπου κατοικεί η θεία Δύναμη σε μια μάλιστα ασύλληπτη έκταση όταν η ψυχή του έχει αυτοδιαμορφωθεί σε ουσία αγάπης, ενισχύοντας έτσι τη δράση του πνεύματος. Μπορεί τότε να δεχτεί μέσα του τον Θεό, να διαποτισθεί επομένως ολοκληρωτικά από το πνεύμα του Θεού, και αυτό είναι το υπέρτατο που μπορεί να κατακτήσει ο άνθρωπος πάνω στη γη μέσω της θέλησής του. Μια τόσο λοιπόν ισχυρή θέληση κατείχε ο άνθρωπος Ιησούς…

Η ισχύς της θέλησής Του και η υπερμεγέθης αγάπη Του ενώθηκαν και έτσι η ψυχή Του άφησε ελεύθερο το πνεύμα που έκλεινε μέσα Του. Ο άνθρωπος Ιησούς έκανε μοναχά ότι Του υπαγόρευε η αγάπη, και αντιστεκόταν απέναντι στο παραμικρό δείγμα αστοργίας. Σαν αποτέλεσμα ο θεϊκός πνευματικός σπινθήρας μέσα του δραστηριοποιήθηκε και έτσι συνδέθηκε με το πνεύμα έξω από τον εαυτό του… Το ρεύμα της θεϊκής αγάπης έρρεε πλέον ασταμάτητα προς Αυτόν, η Δύναμη από τον Θεό, το Πνεύμα Του… Τον πλημμύριζε, και επειδή στη ζωή Του έκανε αδιάκοπα τα πάντα από αγάπη, συνδεόταν όλο πιο στενά με τον Θεό, ο Οποίος είναι παρών σε κάθε έργο που γίνεται με αγάπη.

Η σοφία και η δύναμή Του, οι οποίες εκφράστηκαν στη διδασκαλία και τα θαύματα που έκανε, ήταν ενέργεια του θείου Πνεύματος. Το Πνεύμα του Θεού που ήταν μέσα Του με όλη Του την πληρότητα κατεύθυνε όλα τα βήματά Του, τις πράξεις και τα λόγια Του… Ο Ιησούς ήταν ο άνθρωπος που είχε γίνει αγάπη… Η αγάπη όμως είναι ο Θεός… Ο άνθρωπος Ιησούς είχε γίνει επομένως τέλειος, όπως ο Πατέρας Του στον Ουρανό. Η εξωτερική μορφή είχε γίνει ένας υποδοχέας για την ίδια τη θεία Αγάπη, ο πνευματικός σπινθήρας είχε μεταβληθεί σε μια τεράστια φλόγα, η οποία δεν μπορούσε να σβήσει πια. Και τότε πλέον η δράση του ανθρώπου Ιησού ήταν αποκλειστικά και συνεχώς αγάπη διότι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι στενά δεμένος με την Ίδια την Αγάπη του Θεού, λαμβάνει ασταμάτητα αγάπη και δίνει αγάπη… Ο Ιησούς ήταν άνθρωπος αλλά περιέλαβε μέσα στο ανθρώπινο σώμα Του την αιώνια Θεότητα… Ή με άλλα λόγια, ο Ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε μέσα σ’ έναν άνθρωπο… Κατέβηκε ως τη γη και επέλεξε μια εξωτερική μορφή, η οποία δέχτηκε πρόθυμα μέσα της το πνεύμα της Αγάπης, δηλαδή κατάφερε να αφυπνίσει το θείο πνευματικό σπινθήρα χάρη στην αγάπη της, ώστε με αυτόν τον τρόπο επέτρεψε στον Θεό, που είναι η ίδια η Αγάπη, να μπει μέσα της.

Ο Θεός γνώριζε βέβαια από αιωνιότητες τη σθεναρή θέληση και την υπέρμετρη αγάπη αυτού του ανθρώπου και αυτό Τον ώθησε να τον επιλέξει για να σώσει την ανθρωπότητα. Γιατί το έργο της λύτρωσης έπρεπε να το πραγματοποιήσει ένας άνθρωπος που με την αγάπη του θα επωμιζόταν όλα τα πάθη, ένας άνθρωπος ο οποίος χάρη στη μεγάλη του αγάπη είχε τελειοποιηθεί και είχε γίνει Θεός και άνθρωπος σε ένα… Το βασανισμό και τα μαρτύρια του θανάτου στο σταυρό τα πέρασε ο άνθρωπος Ιησούς για όλη την ανθρωπότητα… Αλλά ο Ίδιος ο Θεός ήταν που ενσαρκώθηκε μέσα σε αυτόν τον άνθρωπο, η αιώνια θεία Αγάπη Του κατέκλυσε και κατοίκησε μέσα Του, με σκοπό να δράσει μέσω Αυτού για ολόκληρη την ανθρωπότητα…

Αμήν

(Αρ. 5215-21.9.1951)

 Η Αγάπη είναι που πραγματοποίησε το έργο της εξιλέωσης

Εγώ πέθανα για σας στο σταυρό. Η Αγάπη Μου για σας που δεν είχε όρια, μέσα στον άνθρωπο Ιησού έφθασε σε μια τέτοια δύναμη, ώστε είχε σαν αποτέλεσμα τη θεοποίηση της ψυχής του, χάρη στην οποία ανυψώθηκε πάνω από την ανθρώπινη εγκόσμια σφαίρα και έγινε ένα μαζί Μου… Μοναχά μια τόσο δυνατή Αγάπη ήταν σε θέση να θυσιαστεί στο σταυρό, γιατί αλλιώς σαν απλός άνθρωπος δεν θα είχε αντέξει ως το τέλος, εάν δεν τον ενίσχυε η Αγάπη με τη δύναμή της. Ο Ιησούς πέθανε ως άνθρωπος, αλλά ήμουν Εγώ ο Ίδιος που θυσιάστηκε πάνω στο σταυρό, γιατί ο άνθρωπος Ιησούς παρέμεινε συνεχώς μέσα στην Αγάπη, μέχρι που παρέδωσε το πνεύμα του…

Η Αγάπη επομένως ήταν εκείνη που πρόσφερε τη θυσία αυτή και η Αγάπη ήμουν Εγώ ο Ίδιος… Πρόκειται για ένα μυστήριο το οποίο θα παραμείνει τέτοιο, όσο υπάρχει η γη και σεις οι άνθρωποι κρίνετε με τις επίγειες αντιλήψεις σας το έργο της εξιλέωσης. Ο άνθρωπος Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό… αλλά Εγώ ο Ίδιος ήρθα στη γη για να σας λυτρώσω… Εδώ πρόκειται για μια φαινομενική αντίφαση και ωστόσο είναι η αλήθεια, η οποία παραμένει ακατανόητη όσο δεν μπορείτε να κατανοήσετε ότι Εγώ ο Ίδιος είμαι η Αγάπη… Ότι η αγάπη είναι η θεμελιακή υπόσταση της αιώνιας Θεότητας και ότι επομένως η Αγάπη έφερε σε πέρας το έργο αυτό που είχε σκοπό να απαλλάξει την ανθρωπότητα από το βάρος της ενοχής για την πρώτη της πτώση.

Η Αγάπη επομένως ήταν μέσα στον άνθρωπο Ιησού, κατά συνέπεια στο σταυρό επάνω πέθανε ένας άνθρωπος… Το ότι δεν πέθανε ήδη πιο πριν από τα υπέρογκα μαρτύρια απέδειξε ότι αυτός ο άνθρωπος είχε γίνει ήδη Θεός… Η αγάπη του για την ανθρωπότητα ήταν τόσο βαθιά, ώστε ήθελε να υποφέρει για να μπορέσει να την βοηθήσει… Πέρασε τέτοια υπέρογκα πάθη, που μόνον αυτά θ’ αρκούσαν να φέρουν το θάνατο σ’ ένα ανθρώπινο σώμα. Αλλά η δύναμη της αγάπης του κρατούσε το σώμα αυτό στη ζωή, μέχρι που το ανύψωσαν οι εχθροί του καρφώνοντάς το στο σταυρό για να φθάσει έτσι στην αποκορύφωση του μαρτυρίου του. Άφησε με τη θέλησή του τους ανθρώπους να διαπράξουν αυτές τις αναίσχυντες πράξεις στις οποίες τους υπέθαλπε ο αντίμαχος Μου, γιατί ήθελε να δείξει και σ’ εκείνον επίσης ότι η εξουσία ενός γιου του Θεού ξεπερνούσε τα όρια του θανάτου και ότι ήταν κυρίαρχος ακόμη και πάνω στο θάνατο…

Έπρεπε δε να μάθει όλη η ανθρωπότητα για το θάνατο του, εάν θέλει να λυτρωθεί. Μέσω της αγάπης του ήταν δεμένος μέχρι τέλους με Μένα, τον Πατέρα, αλλά η ψυχή του μέσα στο φόβο της δεν Με αναγνώριζε πια, Με αναζητούσε έξω από τον εαυτό της και αυτός ήταν ο λόγος που ο Ιησούς φώναξε εκείνα τα λόγια: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;». Η πανίσχυρη Θεότητα είχε απλά αποτραβηχτεί, ωστόσο η Αγάπη ήταν και παρέμεινε μέσα του…

Βέβαια η Αγάπη ήταν κατ’ ουσία και δύναμη, αλλά ο Ιησούς δεν χρησιμοποίησε αυτήν τη δύναμη για να εμποδίσει τη σταύρωσή του, παρά αντίθετα για να μπορέσει να τη βιώσει. Γιατί ήθελε να τη βιώσει ως το τέλος για να Με υπηρετήσει ως άνθρωπος και επίσης για να εξιλεώσει με τα πάθη του τους συνανθρώπους του. Για το λόγο αυτό υπέφερε συνειδητά και πέθανε επίσης συνειδητά, γι’ αυτό Μου ζήτησε να δείξω επιείκεια στους βασανιστές του και με πλήρη συνείδηση είπε τα λόγια: «Πατέρα, στα χέρια Σου παραδίδω το πνεύμα μου…»

Διατήρησε αδιάρρηκτο το δεσμό με Μένα, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να χωριστεί πια από Εκείνον, με τον Οποίο είχε γίνει ένα μέσω της αγάπης… Και γι’ αυτό Εγώ ήμουν εκείνος και εκείνος ήταν Εγώ, δεν υπήρχε κανένας διχασμός ανάμεσά μας, μια και τον γέμιζε ολοκληρωτικά η Αγάπη, η πεμπτουσία του Είναι Μου, επομένως υποχρεωτικά ήμουνα και Εγώ μαζί του και μέσα του παρ’ όλο που σαν Δύναμη παρέμεινα αδρανής, μέχρι που ο άνθρωπος Ιησούς τελείωσε το έργο του.

Αυτός και Εγώ είμαστε ένα και όποιος βλέπει εκείνον, βλέπει τον Πατέρα, γιατί ο Πατέρας είναι η Αγάπη και η δε Αγάπη ήταν μέσα στον Υιό… Αλλά η Αγάπη δεν μπορούσε να πεθάνει και έτσι την τρίτη μέρα αναστήθηκε πάλι ζωντανεύοντας επίσης το σώμα, το οποίο είχε πνευματοποιηθεί πλήρως από τα πάθη που πέρασε ο Ιησούς, ώστε δεν χρειαζόταν να εξελιχθεί παραπέρα πάνω στη γη. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν η Αγάπη νίκησε το θάνατο… ο θεϊκός ειρηνοποιός και Σωτήρας νίκησε τον Σατανά… το Φως διαπέρασε το σκοτάδι και ελευθερώθηκε ο δρόμος για το αιώνιο Φως…

Αμήν

(Αρ.8185-24.5.1962)

 Η θυσία του Ιησού δεν έπρεπε να εξαναγκάσει την ανθρωπότητα να τον πιστέψει

Ούτε η θυσία Μου στο σταυρό δεν έπρεπε να αναγκάσει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι ήταν η Θεότητα που βρισκόταν μέσα στον άνθρωπο Ιησού… Διότι παρ’ όλο που ήταν η Ίδια η Αγάπη που είχε προσφέρει αυτήν τη θυσία, παρ’ όλο που Εγώ ο Ίδιος ήμουνα μέσα του ως το θάνατο του, για το λόγο ότι είχε ενωθεί πλήρως μαζί Μου, ωστόσο η «Θεότητα» αποτραβήχτηκε μέσα του, πράγμα που σημαίνει ότι υπέφερε και πέθανε ως άνθρωπος, δίχως να κάνει χρήση της Δύναμης που κατείχε χάρη στην ένωσή του μαζί Μου…

Ως άνθρωπος ήταν που πέρασε όλους τους βασανισμούς και τους πόνους για να απαλλάξει όλην την ανθρωπότητα από την τεράστια ενοχή που τη βάραινε … Γι’ αυτό επομένως έπρεπε ο θάνατος στο σταυρό να συμβεί εντελώς ανθρώπινα επειδή δεν έπρεπε να πιστέψει με τη βία κανένας και οποιοδήποτε ασυνήθιστο φαινόμενο θα σήμαινε ότι ο καθένας θα αναγκαζόταν να πιστέψει. Βέβαια αρκετούς ανθρώπους τους είχε καταλάβει μια ανησυχία λόγω της εκτέλεσης στο σταυρό, ορισμένοι πάλι είχαν συγκινηθεί ή θλιβεί για την καταδίκη ενός ανθρώπου τον οποίο θεωρούσαν αθώο…

Ωστόσο δεν υπήρχε η παραμικρή απόδειξη ότι επρόκειτο για μια θυσία την οποία πραγματοποίησε η Ίδια η Θεότητα μέσα στον άνθρωπο Ιησού. Κι αυτό έπρεπε να γίνει έτσι γιατί έπρεπε ο καθένας που θ’ αποδεχόταν τις χάρες που εξασφάλισε το έργο του εξιλασμού, να το κάνει εντελώς ελεύθερα και αβίαστα. Γιατί ο μόνος τρόπος για να απαλειφθεί η ενοχή που είχε προκληθεί με την πρωταρχική πτώση των πνευμάτων, ήταν να αφοσιωθεί κανείς εθελοντικά στον Ιησού αναγνωρίζοντάς Τον συνάμα ως τον Υιό του Θεού και τον Ελευθερωτή του κόσμου, μέσα στον οποίο είχε πάρει σάρκα η Ίδια η Αιώνια Θεότητα.

Κανένας δεν πρέπει να εκβιάζεται να πιστέψει, πρέπει να εναπόκειται ελεύθερα στον κάθε άνθρωπο να αναγνωρίσει αν θέλει τον Ιησού Χριστό ως Ελευθερωτή του κόσμου και να κάνει χρήση της χάρης που σήμαινε η θυσία Του. Για το λόγο αυτό άλλωστε ο θάνατος του Ιησού απετέλεσε ένα τελείως ανθρώπινο γεγονός το οποίο δεν είχε καμία επίδραση που θα μπορούσε να επιβάλλει την πίστη πάνω στους ανθρώπους που ήταν παρόντες την ώρα του θανάτου Του ή τον πληροφορήθηκαν αργότερα…

Έτσι λοιπόν το λυτρωτικό έργο του Ιησού παραμένει για όλους τους ανθρώπους ένα ζήτημα το οποίο μπορούν να πιστέψουν ή και να αμφισβητήσουν, δεδομένου ότι για να έχει κανείς σωστή αντίληψη πρέπει η ψυχή του να έχει κάνει κάποια πρόοδο, να έχει δηλαδή ήδη στραφεί προς Εμένα, οπότε θα μπορεί να Με αναγνωρίσει και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Ένας άνθρωπος που είναι ακόμη ολοκληρωτικά κάτω από την εξουσία του αντιμάχου Μου, δεν πρόκειται ποτέ να πιστέψει στην απελευθερωτική δράση του Ιησού Χριστού, όσο πιστά στην αλήθεια και αν του την περιγράψουν… Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θέλει να πιστέψει, επειδή τον επηρεάζει ακόμη ο αντίμαχος, ο οποίος κάνει τα πάντα για να τον εμποδίσει να σωθεί από τον Ιησού Χριστό. Κι ωστόσο οι άνθρωποι μπορούν να πεισθούν και να πιστέψουν σ’ Αυτόν, εάν δώσουν στο Πνεύμα Μου τη δυνατότητα να τους διδάξει, με την προϋπόθεση ότι ζουν με αγάπη σ’ αρμονία με το Θέλημά Μου, γεγονός που Μου επιτρέπει να επιδράσω μέσω των σκέψεών τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχουν εξωτερικές αποδείξεις που να πείθουν τον άνθρωπο ότι είναι όντως αλήθεια το έργο αυτό που προήλθε από την ευσπλαχνία του Θεού. Απλά οι σκέψεις του καθοδηγούνται προς την αλήθεια, έτσι ώστε καταλαβαίνει από μόνος του τον αλληλοσχετισμό και την αιτία των γεγονότων αναφορικά με το σταυρικό θάνατο, οπότε μπορεί να πιστέψει και χωρίς αποδείξεις. Η οποιαδήποτε απόδειξη είναι και παραμένει ένα μέσο που αναγκάζει τον άνθρωπο να πιστέψει. Αλλά ο μόνος αποφασιστικός παράγοντας στην επίγεια ζωή είναι η ελεύθερη δοκιμασία της θέλησης και συνεπώς οι άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν ελεύθερα αν θα δεχθούν και αν θα αναγνωρίσουν τον Ιησού και τη θυσία Του… Κανένας άνθρωπος δεν πιέζεται με κανέναν τρόπο να αποδειχτεί κάτι και επομένως όλα τα γεγονότα πρέπει να παρουσιάζονται με όλη την αλήθεια, όπως συνέβηκαν πραγματικά: δηλαδή ως η ιστορία ενός «εγκληματία» ο οποίος καταδικάστηκε σε έναν επαίσχυντο θάνατο, να πεθάνει στο σταυρό.

Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς θα μπορούσε να είχε αποφύγει αυτόν το θάνατο με τη δύναμη που είχε στη διάθεσή Του χάρη στην πλήρη ένωσή Του μαζί Μου…. Όμως δεν την χρησιμοποιούσε πια γιατί ήθελε να υποφέρει εντελώς ανίσχυρος ως το θάνατο, προκειμένου να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεφύγουν από την απελπιστική τους κατάσταση, από την οποία δεν θα είχαν μπορέσει να ελευθερωθούν από μόνοι τους…. Ο Ιησούς όμως μπορούσε να τους βοηθήσει να βρουν την ελευθερία, εκείνος είχε τη δυνατότητα να ελευθερώσει το δρόμο προς τον Πατέρα ανοίγοντάς τους διάπλατα την πύλη για το φωτεινό Βασίλειο. Αλλά μόνο με την προϋπόθεση ότι θα επωμιζόταν μια τεράστια ενοχή και θα πήγαινε μ’ αυτήν ως το σταυρό αντέχοντας τέτοια βάσανα, που σχεδόν κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να βαστάξει, εάν δεν του έδινε επί τούτου τη δύναμη γι’ αυτό η Αγάπη, η οποία Αγάπη ήμουν πάλι Εγώ…

Ωστόσο δεν εκμεταλλεύτηκε αυτή του τη δύναμη για να απαλλαγεί από τα βάσανά του, αλλά αντίθετα, για να μπορέσει να αντέξει τα μαρτύρια και τον πικρότατο θάνατο στο σταυρό… Γιατί ήθελε να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από την ανομία και από το θάνατο… Κι ήταν κατανοητό ότι ακόμη και οι δικοί Μου αμφέβαλαν για Μένα, αφού Με είδαν ξαφνικά απογυμνωμένο από όλη την ισχύ Μου, καθώς έβλεπαν πως Με μεταχειρίζονταν και Εγώ δεν αντιστεκόμουν χρησιμοποιώντας τη δύναμη εκείνη που είχαν επανειλημμένα στο παρελθόν διαπιστώσει ότι είχα…

Τότε όμως δεν θα είχε ολοκληρωθεί η εξιλέωση στο σταυρό και επιπλέον το πέρασμά Μου ως άνθρωπος από τη γη θα είχε γίνει μάταια. Γιατί οι άνθρωποι, παρά τις διδασκαλίες και τις οδηγίες Μου, θα είχαν παραμείνει αδύναμοι απέναντι στον εχθρό Μου. Διότι η αδυναμία αυτή οφειλόταν στην ενοχή που δεν είχε εξαλειφθεί, ήταν το φορτίο που βάραινε την ανθρωπότητα και που δεν μπορούσε να το αποτινάξει με τις δικές της δυνάμεις. Και για να δυναμώσω τη θέλησή της πέθανα Εγώ στο σταυρό, για να ενισχύσω τη θέλησή της σήκωσα στις πλάτες Μου το υπέρογκο βάρος της αμαρτίας και εξόφλησα το χρέος της με την πιο οδυνηρή πράξη ευσπλαχνίας που έχει γίνει ποτέ σ’ αυτή τη γη ή που θα γίνει στο μέλλον.

Πέθανα για όλους τους ανθρώπους του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ωστόσο ο καθένας χωριστά πρέπει να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί εθελοντικά αυτό το έργο Μου για τη λύτρωσή του. Γιατί τότε αναγνωρίζει και Μένα τον Ίδιο, Τον Οποίο αρνήθηκε ν’ αναγνωρίσει κάποτε και αυτός ήταν ο λόγος που έπεσε σε απύθμενα βάθη…

Αμήν

(Αρ. 7758-28.11.1960)

 Τι σημαίνει: «Διψώ!»

Διψώ για την αγάπη σας και όταν αναλογίζεστε αυτό που εννοούσα στο σταυρό λέγοντας: «Διψώ!», τότε να ξέρετε ότι δεν επρόκειτο απλά για μια σωματική επιθυμία, παρά ότι η ψυχή Μου διψούσε για την αγάπη των πλασμάτων Μου. Γιατί εκδηλωνόταν πλέον η «Θεότητα» μέσα στον άνθρωπο Ιησού, αφού τώρα το έργο του είχε τελειώσει και περίμενα μόνο το θάνατο πια κρεμασμένος στο σταυρό.

Διψούσα για την αγάπη σας, αυτή που θα έπρεπε να σας ξαναφέρει σε Μένα, αφού τώρα είχα πληρώσει για τη δική σας ενοχή. Γιατί ήταν απαραίτητο να ξαναζωντανέψετε πρώτα μέσα σας την αγάπη ώστε να συνειδητοποιήσετε και να αναγνωρίσετε ότι ήμουν Εγώ ο Ίδιος μέσα στον Ιησού Χριστό. Έτσι μόνο θα γνωρίζατε για ποιο λόγο είχε γίνει αυτό το απελευθερωτικό έργο, γιατί μοναχά η αγάπη μπορούσε να σας διαθέσει αυτήν τη γνώση, με την αγάπη μόνο μπορούσατε να αναγνωρίσετε ποιος είμαι.

Αυτά τα λόγια στο σταυρό τα είπε ο «άνθρωπος» Ιησούς, αλλά ήταν ήδη πια ενωμένος μαζί Μου και επομένως ήταν λόγια του Θεού αυτά που αναδύθηκαν από το βασανισμένο σώμα. Και τα λόγια αυτά είχαν την έννοια που σας εξήγησα, ότι δηλαδή η Θεότητα λαχταρούσε να έχει την αγάπη των πλασμάτων Της. Ο άνθρωπος Ιησούς δεν ήξερε ότι είχε προφέρει αυτά τα λόγια, Εγώ δε εκφράστηκα έτσι ώστε οι άνθρωποι να καταλάβουν μόνο τη φυσική σημασία των λέξεων. Γιατί δεν θα είχαν συλλάβει το πώς η Θεότητα μπορούσε να επιτρέψει τέτοια υπεράνθρωπα μαρτύρια. Όμως αυτά ακριβώς ήταν ο εξιλασμός για την πρωταρχική αμαρτία των ανθρώπων, εξαιτίας της οποίας είχα κατέβει στη γη.

Ο λόγος που οι άνθρωποι ήταν τόσο ένοχοι, ήταν επειδή είχαν κάποτε αποκρούσει την Αγάπη Μου με αποτέλεσμα να γίνουν οι ίδιοι χωρίς αγάπη. Εγώ λοιπόν επιθυμούσα να έχω την αγάπη εκείνων των πλασμάτων και αυτήν την αγάπη Μου την έφερε πίσω ο θάνατος του Ιησού στο σταυρό, εφόσον βέβαια τα ίδια τα πλάσματα ήταν πρόθυμα να το κάνουν. Αλλά για να υπάρχει μια τέτοια προθυμία, πρέπει να υπάρχει αγάπη. Εάν οι άνθρωποι Μου έδιναν την αγάπη τους σήμαινε ότι επέστρεφαν εθελοντικά σε Μένα, πράγμα που μπορούσαν πλέον να κάνουν, αφού το έργο της συμφιλίωσης Θεού και ανθρώπων είχε ολοκληρωθεί. Εάν λοιπόν δώσετε προσοχή στα λόγια του Ιησού στο σταυρό, τότε θα πρέπει να σας σπρώξει η αγάπη την οποία ήθελε να κατακτήσει κοντά του, και έτσι δίνετε σε Μένα την αγάπη σας την οποία λαχταρώ από τον καιρό της απομάκρυνσής σας από κοντά Μου.

Γιατί ήταν η «Αγάπη» που σας δημιούργησε, ήταν η «Αγάπη» που έβαλε σε δοκιμασία τη θέλησή σας, επειδή οφείλατε να γίνετε κάτι «μεγαλύτερο» από αυτό που μπορούσα να «δημιουργήσω» Εγώ, έπρεπε δηλαδή να γίνετε «παιδιά» Μου και να μη μείνετε απλά δημιουργήματά Μου. Η Αγάπη Μου κατέβηκε μαζί σας ως το πιο χαμηλό σημείο προκειμένου να σας βοηθήσει να ξανανέβετε επάνω και η Αγάπη Μου πραγματοποίησε για σας το έργο της συμφιλίωσης και της λύτρωσης. Και το μόνο που έπρεπε να κάνετε γι’ αυτό ήταν να Μου χαρίσετε την δική σας αγάπη, έπρεπε να Μ’ αγαπάτε με όλη τη λατρεία που μόνο ένα παιδί μπορεί να νιώσει για τον πατέρα του.

Τη στιγμή που έδωσα για σας τη ζωή Μου στο σταυρό, απαλείφθηκε και η ενοχή σας, ώστε έγινε έτσι δυνατή πλέον η επιστροφή κοντά Μου. Η θυσία Μου, που έγινε από αγάπη, μπορούσε να ξυπνήσει και μέσα σας την αγάπη. Τη θυσία Μου μπορούσατε να την κατανοήσετε δε, γιατί δεν σας κρατούσε πια δέσμιους το σκοτάδι, αφού Εγώ σας είχα φέρει το «Φως»: τη θεϊκή Μου διδασκαλία αγάπης, η οποία δείχνει ποιος είναι ο δρόμος που οδηγεί σε Μένα. Και ακολουθήσετε αυτή τη διδασκαλία, η ύπαρξή σας μεταμορφώνεται και πάλι σε αγάπη, χάρη στην οποία μπορείτε να ενωθείτε οριστικά μαζί Μου, ώστε έτσι αποκτώ και Εγώ ξανά την αγάπη σας που λαχταρούσα πάντα.

Αμήν

(Αρ. 7764-4/5.12.1960)

 Τα τελευταία λόγια του Ιησού στο σταυρό

Θέλησή Μου είναι να σας δίνω πάντα ό,τι επιθυμείτε. Αρκεί μόνο να ακούτε τη φωνή που μιλάει μέσα σας και αυτή θα σας διδάσκει σύμφωνα με την αλήθεια, γιατί θέλω να γνωρίζετε την αλήθεια και να αποκτήσετε μια σαφή εικόνα γύρω απ’ αυτό το γεγονός: Ο θάνατος Μου στο σταυρό σας έκανε ελεύθερους και απάλειψε την ενοχή από την πρώτη σας πτώση.

Ως άνθρωπος Ιησούς σήκωσα πάνω Μου τα πιο μεγάλα μαρτύρια και πέθανα με τον πιο πικρό θάνατο. Επειδή ως «Θεός» δεν μπορούσα να υποφέρω, γι’ αυτό κατοίκησα μέσα στο σώμα, δηλαδή το περίβλημα, ενός ανθρώπου ο οποίος είχε την ικανότητα να υποφέρει. Κι αυτός ο άνθρωπος είχε επίσης τη θέληση να υποφέρει για τους συνανθρώπους του, θέλοντας να δώσει την ικανοποίηση που απαιτούσε η Δικαιοσύνη Μου ώστε να ελευθερωθεί έτσι ο δρόμος που φέρνει σε Μένα. Αλλά την απόφασή του την είχε πάρει βέβαια ελεύθερα.

Δεν ήταν η Θεότητα που ήταν μέσα του που τον παρακίνησε σε αυτήν τη θυσία που ήθελε να Μου προσφέρει, παρ’ όλο που η Αγάπη – δηλαδή Εγώ ο Ίδιος – ήταν η αιτία να επιδείξει αυτήν την θέληση. Ωστόσο Εγώ ο Ίδιος δεν ασκώ κανενός είδους βία πάνω στη θέληση ενός ανθρώπου, ούτε και η Αγάπη Μου πιέζει κανέναν. Αλλά όποιος έχει αγάπη δεν μπορεί έτσι ή αλλιώς να μην την αφήνει να ακτινοβολεί. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος Ιησούς ακτινοβολούσε επίσης αγάπη και μόνη του επιθυμία ήταν να κάνει την ανθρωπότητα ευτυχισμένη με αυτήν την αγάπη. Ήθελε με άλλα λόγια πάντα αυτό μοναχά που θα βοηθούσε τους συνανθρώπους του να βρουν τη μακαριότητα.

Η θέληση του ανθρώπου Ιησού ήταν ελεύθερη. Εντούτοις είχε υποταχθεί απολύτως σε Μένα και στη δική Μου θέληση. Και το αποτέλεσμα ήταν ότι η θέλησή του δεν μπορούσε να έχει άλλον προσανατολισμό από το δικό Μου. Γιατί η αγάπη μέσα του ήταν τόσο δυνατή, ώστε είχε ενωθεί με την Αιώνια Αγάπη, η Οποία βέβαια ήμουν Εγώ. Ήμουν επομένως Εγώ ο Ίδιος μέσα του και Εγώ ο Ίδιος πραγματοποίησα μέσα από εκείνον το έργο της λύτρωσης. Και παρ’ όλα αυτά την τελευταία απόφαση έπρεπε να την πάρει ο άνθρωπος Ιησούς μόνος του, όταν πέρασε πια στο πιο δύσκολο μέρος της πορείας του, στο δρόμο προς το σταυρό. Και μολονότι Εγώ ως Αιώνια Αγάπη ήμουνα μέσα του, το θείο Μου Πνεύμα αποτραβήχτηκε βαθιά μέσα του, με άλλα λόγια η Αγάπη -το Πνεύμα- δεν τον ωθούσε πια να κάνει ό,τι έκανε. Το Πνεύμα Μου έμεινε αδρανές και άφησε τον άνθρωπο Ιησού φαινομενικά μόνο του στον αγώνα του. Κι αυτό ήταν το πιο δύσκολο απ’ όλα, ότι δηλ. ο άνθρωπος Ιησούς ένιωθε μόνος του μέσα στην αγωνία του και εντούτοις βάδιζε το δρόμο του ως το τέλος.

Μόνος του δεν ήταν βέβαια, διότι σε όλη την αιωνιότητα δεν θα μπορούσα να χωριστώ πια απ’ αυτόν, αφού είχε γίνει ένα με Μένα. Όμως δεν εκδηλωνόμουν πλέον καθόλου, γιατί προκειμένου να εξιλεωθεί η πρωταρχική αμαρτία της πτώσης ήταν απαραίτητο να καταβληθεί ένα υπέρογκο τίμημα σε πόνο και πάθη, το οποίο ο άνθρωπος Ιησούς δέχτηκε πρόθυμα να καταβάλλει και γι’ αυτό η εξιλεαστική του θυσία ήταν η μεγαλύτερη πράξη συμπόνιας και αγάπης που έγινε ποτέ στη γη. Τα δε μαρτύρια αυτά κράτησαν ως το θάνατο του στο σταυρό και τον έκαναν να φωνάξει τα λόγια: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»

Εγώ βέβαια ήμουνα μέσα του, χωρίς όμως να δρω φανερά. Ήταν μόνο το σώμα που υπέφερε, ώσπου η ψυχή του Με αναγνώρισε πάλι τη στιγμή που φώναξε: «Τελείωσε!» και «Πατέρα, στα χέρια Σου παραδίδω το πνεύμα μου!». Το σώμα υπέφερε μέχρι το τέλος, Εγώ δε ήμουν υποχρεωμένος να αποτραβηχτώ βαθιά μέσα του εκείνες τις ώρες, γιατί ειδαλλιώς η ήδη πνευματοποιημένη ψυχή του θα είχε κάνει και το σώμα του αναίσθητο απέναντι στον πόνο, δεδομένου ότι το Πνεύμα που προέρχεται από Μένα, δεν μπορεί να υποφέρει.

Ο άνθρωπος Ιησούς λοιπόν είχε ήδη πετύχει την πνευματοποίηση της ψυχής και του σώματος του χάρη στον τρόπο της ζωής του στη γη. Αλλά σκοπός και στόχος της επίγειας πορείας του ήταν να εξαλείψει την ενοχή της πτώσης των ανθρώπων από το Θεό και το πνευματικό βασίλειο. Κι αυτή η τεράστια αμαρτία απαιτούσε έναν υπέρμετρο βαθμό παθών και πόνων για να εξιλεωθεί. Γι’ αυτόν το λόγο η «Θεότητα» αποσύρθηκε μέσα στον «άνθρωπο» Ιησού και αφού ο ίδιος ο Ιησούς το ήθελε έτσι, τον παρέδωσε στους βασανιστές του οι οποίοι έκαναν πραγματικά ό,τι πιο επαίσχυντο μπορούσαν κατ’ εντολή του αντιπάλου Μου.

Γιατί η ψυχή του είχε προσφερθεί από μόνη της να κατέβει στη γη για να προσφέρει αυτήν την εξιλαστήρια θυσία για τους έκπτωτους αδερφούς της. Είχε προσφερθεί να περιβληθεί με τη σάρκα, με σκοπό να υποβληθεί ακριβώς σε όλα αυτά τα μαρτύρια και τα πάθη, επειδή μόνο ένας άνθρωπος θα ήταν σε θέση να υποφέρει. Κι Εγώ αποδέχτηκα τη θυσία αυτή, αφού την πρόσφερε η «Αγάπη», στην οποία δεν επιτρέπεται ποτέ καμία αντίσταση. Και η «Αγάπη» παρέμεινε μαζί του μέχρι το θάνατο του, αν και δεν άφηνε πια τη Δύναμή Της να δράσει.

Επομένως έπρεπε να ήμουν και Εγώ ο Ίδιος παρών μέσα του, αν και παρέμεινα σιωπηλός, προκειμένου το έργο της συμφιλίωσης να φθάσει στην αποθέωσή του, όπου ένας άνθρωπος αφέθηκε να τον σταυρώσουν για χάρη των συνανθρώπων του και πρόσφερε στ’ αλήθεια μια θυσία, την οποία Εγώ αποδέκτηκα ως εξιλασμό για την ενοχή από την πτώση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Καμία «θεία Δύναμη» δεν έκανε πιο ανώδυνη τη θυσία του, αφού η Ίδια η «Αγάπη» παρέμεινε αδρανής, παρ’ όλο που είχε πάρει εντελώς και ολοκληρωτικά τον άνθρωπο Ιησού στην κατοχή της.

Κι αυτό είναι ένα μυστήριο που εσείς οι άνθρωποι δεν μπορείτε να συλλάβετε ακόμη. Το πιο μεγάλο μαρτύριο που έπρεπε να γευθεί ο άνθρωπος Ιησούς ήταν να νιώσει μόνος και εγκαταλελειμμένος. Και αυτό ακριβώς το μαρτύριο εξιλέωσε την ενοχή με την οποία είχαν βαρυνθεί τα πλάσματά Μου όταν Με εγκατέλειψαν, παρ’ όλα που Εγώ τους χάριζα ολόκληρη την Αγάπη Μου την οποία αυτά απαρνήθηκαν. Από αυτό το υπέρμετρο μαρτύριο έπρεπε να περάσει ο άνθρωπος Ιησούς και γι’ αυτό τα λόγια του: «Θέ μου, Θέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»

Ωστόσο δεν πρόκειται να συλλάβετε ποτέ το μέγεθος του έργου του όσο βρίσκεστε πάνω στη γη. Κάποτε όμως θα ανοίξουν και τα δικά σας μάτια και τότε θα Με δοξάζετε και θα Με επαινείτε χωρίς διακοπή. Γιατί αυτό το έργο έγινε για όλους εσάς, όλοι σας δικαιούστε μερίδιο από τις χάρες του και τα οφέλη του και χάρη σ’ αυτό το έργο, ελευθερώθηκε για όλους σας ο δρόμος που φέρνει σ’ Εμένα.

Αμήν

( Αρ. 6543-10.5.1956)

 Η κάθοδος στην κόλαση

Από μόνοι σας δεν θα καταφέρετε να μεταμορφώσετε το είναι σας γιατί σας λείπει η απαραίτητη δύναμη. Ένας ωστόσο κατόρθωσε να εξασφαλίσει αυτήν την δύναμη για χάρη όλων σας. Ο άνθρωπος Ιησούς επιτέλεσε ένα έργο για χάρη σας, ώστε να δώσει τέλος στην κατάσταση αδυναμίας η οποία ήταν το αποτέλεσμα της αλλοτινής σας εξέγερσης ενάντια στον Θεό. Επωμίστηκε για σας τις συνέπειες αυτής της εξέγερσης, πληρώνοντας για τη δική σας ενοχή με το θάνατο του στο σταυρό και έτσι κατέστησε δυνατό να παίρνετε πάλι δύναμη από το Δημιουργό σας.

Αυτός λοιπόν κατέκτησε για σας αυτή τη δύναμη και τώρα τη μοιράζει σαν δώρο ελέους με την προϋπόθεση ότι και σεις οι ίδιοι αξιοποιείτε αυτό το έλεος. Αυτό όμως απαιτεί να αναγνωρίσετε τον Ιησού Χριστό ως Γιό του Θεού και ελευθερωτή του κόσμου, γεγονός που σημαίνει να αναγνωρίζετε επίσης τη θεϊκότητα του Ιησού.

Αυτό συνεπώς που προηγουμένως ήταν αδύνατο, δηλαδή να μεταμορφωθεί ο άνθρωπος πάλι σε μια φωτεινή οντότητα, όπως ήταν πρωταρχικά, έγινε ξανά δυνατό χάρη στο σταυρικό θάνατο του Ιησού. Επομένως λοιπόν η επιστροφή στον Θεό είναι εξασφαλισμένη εφόσον ο άνθρωπος βασισθεί αποκλειστικά στον Ιησού Χριστό και προστρέχει σ’ Αυτόν για βοήθεια στην ατραπό της τελείωσής του. Η δε δύναμη που του δίνεται τότε είναι αρκετή για να ελευθερωθεί από την εξουσία εκείνου ο οποίος τον παρέσυρε να πέσει σε αβυσσαλέα βάθη και τον κρατάει ακόμη χωρίς οίκτο δεσμώτη εκεί, μια και χωρίς τη βοήθεια του Ιησού Χριστού δεν έχει αρκετή δύναμη για να του αντισταθεί.

Γι’ αυτό λοιπόν ο Ιησούς μετά το θάνατο Του κατέβηκε στην κόλαση για να φέρει βοήθεια σε όσους είχαν φύγει από τη γη πριν από το απελευθερωτικό Του έργο, ώστε βρίσκονταν ακόμη και τότε κάτω από την εξουσία του αντίπαλου του Θεού. Για εκείνους τους ανθρώπους ήταν αδύνατο να ελευθερωθούν κατά την επίγεια ζωή τους, δεδομένου ότι η θέλησή τους ήταν εντελώς ασθενική και γι’ αυτό είχαν υποταγεί στον αντίπαλο. Και παρέμειναν υπό την εξουσία του, μέχρι που ήρθε ο Ιησούς Χριστός για να τους σώσει, τον Οποίο τώρα μπορούσαν να ακολουθήσουν ανεμπόδιστα, επειδή είχε εξαγοράσει και τις δικές τους ψυχές με τη θυσία Του. Βέβαια όμως έπρεπε η ελεύθερη θέληση εκείνων των ψυχών να είναι επίσης σεβαστή. Και, φυσικά, εφόσον η ψυχή δεν κρατούσε μια εντελώς αντίθετη τοποθέτηση, ενισχυόταν τότε με την απαραίτητη δύναμη.

Όμως για να έχει κανείς πλήρη εικόνα από την κάθοδο στην κόλαση, δεν αρκεί να αναφερθούν μόνο εκείνες οι καλοπροαίρετες ψυχές που ήταν πρόθυμες να ξεφύγουν από εκεί. Ο Εσταυρωμένος Ιησούς παρουσιάστηκε μέσα στο τέλμα της πιο μεγάλης διαφθοράς, τόλμησε να πάει στην περιοχή του αντιπάλου Του, του έκπτωτου αδελφού Του, Εωσφόρου. Στάθηκε επίσης μπροστά σ’ εκείνον και με τα σημάδια από τις πληγές Του του έδειξε για τι ήταν ικανή η Αγάπη. Τον πλησίασε σαν αδερφός, αλλά ακόμη και αυτή η υπέρτατη θυσία δεν μπόρεσε να μαλακώσει την πέτρινη καρδιά του. Ο άρχοντας του κάτω κόσμου Τον απέκρουσε χλευαστικά και μαζί μ’ εκείνον το ίδιο έκανε ένα μεγάλο πλήθος από κάκιστα πνεύματα. Η αγάπη δεν βρήκε το δρόμο για τις καρδιές τους γιατί το μίσος ήταν πιο δυνατό και η θέλησή τους ελεύθερη.

Ο Θεός γνώριζε βέβαια από πριν αυτήν την απόρριψη, αλλά παρ’ όλα αυτά προσέφερε το έλεός Του ακόμη κι σ’ αυτούς τους κατοίκους του κάτω κόσμου. Γιατί η αγάπη δεν σταματάει πουθενά, ούτε καν μπροστά από το πιο διεφθαρμένο πλάσμα, χωρίς όμως να το εξαναγκάζει να της παραδοθεί. Ακόμη κι αυτό το έργο που κατάφερε η αγάπη του ανθρώπου Ιησού δεν μπόρεσε να λυγίσει το μίσος και την αντίστασή τους και εντούτοις προσφέρθηκε ακόμη και σ’ αυτές επίσης τις οντότητες του σκότους. Γιατί η αγάπη του Ιησού ίσχυε για όλα τα πλάσματα, γι’ αυτό η κατάδυση στην κόλαση ήταν μια ακόμη τελευταία προσπάθεια να πεισθεί ο αντίπαλος του Θεού να μετανοήσει και να το δοθούν οι τελευταίες ευκαιρίες να μεταστραφεί, συντομεύοντας έτσι παράλληλα το χρονικό διάστημα που χρειάζονται όλα τα έκπτωτα πνεύματα ως την επιστροφή τους στο Θεό.

Αλλά ακόμη κι αυτό το έργο υπέρτατης αγάπης, το οποίο είχε φέρει σε πέρας ο Ίδιος ο Θεός μέσα από τον άνθρωπο Ιησού, δεν ήταν ικανό να ανατρέψει την αλαζονεία και την αναλγησία του Εωσφόρου, γιατί το θάνατο του Ιησού στο σταυρό αυτός τον είδε σαν θρίαμβο της δικής του δύναμης και εξουσίας. Αισθανόταν ως νικητής επειδή είχε καταφέρει να παραδώσει στους υπηρέτες του ένα θείο ον, γιατί σ’ αυτόν που είχε κατέβει στην κόλαση έβλεπε μόνο τον «πεθαμένο» όχι όμως και τον «αναστημένο». Ο Εωσφόρος δεν υπέκυψε, γεγονός που η Θεότητα είχε προβλέψει από αιωνιότητες πριν. Γι’ αυτό άλλωστε είχε σχεδιάσει ανάλογα το έργο της παλιννόστησης των πεσμένων πλασμάτων. Αλλά κάποτε αυτό το έργο θα οδηγήσει ακόμη και αυτόν τον χαμένο γιο πίσω στο πατρικό του, όταν θα αναγνωρίσει πλέον την αδυναμία του. Θα περάσουν ωστόσο αιωνιότητες ακόμη μέχρις ότου λυτρωθούν εντελώς όλοι όσοι είχαν παρασυρθεί από εκείνον.

Αμήν

(Αρ. 8999-20.6.1965)

 Ο Ιησούς κατέβηκε στα έγκατα μετά το θάνατό του

Όσο βρισκόμουνα στη γη, η μόνιμη σκέψη Μου ήταν να προφυλάξω τους ανθρώπους από το να κατρακυλήσουν στο πιο βαθύ σκοτάδι, το οποίο τους οδηγούσε κατευθείαν στην κόλαση χωρίς να τους αφήνει άλλη διέξοδο. Για το λόγο αυτό δίδασκα ακατάπαυστα την αγάπη κι έτσι μπορούσαν εύκολα να πιστέψουν στο λυτρωτικό Μου έργο, ούτως ώστε αυτό το έργο έφερνε ήδη το αποτέλεσμά του ως προς αυτούς τους ανθρώπους. Ωστόσο όλοι οι άνθρωποι τότε ήταν υπερβολικά δεμένοι με τα επίγεια, ελάχιστοι μοναχά πίστευαν στη συνέχιση της ζωής τους μετά το θάνατο. Αυτοί λοιπόν ήτα δεκτικοί στη διδασκαλία Μου για την αγάπη, τους ήταν δε πιο εύκολο να Με αναγνωρίσουν, αφού Μου παρείχαν τη δυνατότητα να τους διδάξω και αυτοί από την πλευρά τους αποδέχονταν τη διδασκαλία Μου ως αληθινή. Κατά συνέπεια ένα μεγάλο μέρος εκείνων που Με έζησαν από κοντά μπόρεσαν να περάσουν ως «λυτρωμένοι» στο βασίλειο Μου, οι περισσότεροι όμως έμειναν κλειστοί απέναντι στη διδασκαλία Μου και χωρίς αγάπη, γι’ αυτό έπρεπε να επωμιστούν μόνοι τους τη μοίρα τους στον άλλο κόσμο.

Μετά το θάνατό Μου στο σταυρό κατέβηκα και σ’ αυτό το βασίλειο όπου μπόρεσα να ελευθερώσω επίσης όλους εκείνους που βρίσκονταν στον προθάλαμο της κόλασης. Επρόκειτο για εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι είχαν ζήσει μεν θεάρεστη ζωή, όμως δεν μπορούσαν να εισέλθουν στο βασίλειο του Φωτός, επειδή ήταν ακόμη βεβαρυμένοι με το βάρος της πρωταρχικής αμαρτίας και αυτός ήταν ο λόγος που έπρεπε να πραγματοποιηθεί πρώτα το λυτρωτικό Μου έργο. Σ’ αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους εμφανίστηκα τότε ως «άνθρωπος Ιησούς», γιατί ούτε αυτοί έπρεπε να εξαναγκαστούν να πιστέψουν. Παρουσιάστηκα αναμεταξύ τους με τη μορφή των παθών Μου, ούτως ώστε πολλοί έθεσαν το ερώτημα: «Αν εσύ είσαι ο Μεσσίας που μας έχουν υποσχεθεί, τότε γιατί η δύναμή σου δεν εμπόδισε να σου συμβεί αυτό, γιατί έπρεπε να πεθάνεις με αυτόν το φρικτό θάνατο στο σταυρό;» Γιατί Με περίμεναν να έρθω ως ο Σωτήρας που τους είχε υποσχεθεί. Ακόμη και εκείνοι έπρεπε να Με ακολουθήσουν αβίαστα, αλλά δεν ήταν δύσκολο να πεισθούν τελικά ότι Εγώ ήμουν ο υπεσχημένος Μεσσίας.

Στη συνέχεια όμως κατέβηκα στην κόλαση, γιατί ήθελα να φέρω επίσης και σ’ εκείνην την περιοχή τη λύτρωση από την πρώτη πτώση. Αλλά εκεί είχα λιγότερη επιτυχία στο να πείσω τις ψυχές, δεδομένου ότι εμφανίστηκα μπροστά τους με την ίδια μορφή, Με έβλεπαν δηλαδή ως τον «Ηττημένο» και αφού δεν παραδέχονταν την εξουσία Του, δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν ούτε και τον Ίδιο. Ωστόσο όποιος ήθελε, μπορούσε να Με ακολουθήσει και Εγώ τον ελευθέρωσα απ’ τα δεσμά του. Και δεν παύω να κατεβαίνω ως τα έγκατα για ν’ ανάψω ένα μικρό φως για όλους, ώστε έστω και στιγμιαία να θυμηθούν Εκείνον που τους παρουσιάστηκε κάποτε προκειμένου να ελαττωθεί σταδιακά η αντίστασή τους. Γιατί σκοπός Μου είναι η Αγάπη Μου να λυτρώσει ακόμη και εκείνους οι οποίοι ήταν κάποτε τόσο σκληροί και δεν είχαν παρά λόγια μίσους και χλευασμού για Μένα. Αλλά η Αγάπη Μου δεν έχει μνησικακία και δεν παύει να φροντίζει να σωθούν όλοι, ώστε να μη βρεθεί πάλι κανείς στα δεσμά εκείνου που τους είχε υπό την κατοχή του για τόσο μακρύ διάστημα και ούτως ώστε να μην έχει γίνει ούτε και για κείνους το απελευθερωτικό Μου έργο μάταια. Όμως δεν μπορώ και να τους εμποδίσω να έχουν τέτοια αντίσταση απέναντι Μου ώστε όλες οι προσπάθειές Μου να παραμένουν άκαρπες. Γιατί Εγώ δεν αναγκάζω ποτέ κανέναν να Με αναγνωρίσει, δίνω μοναχά στον καθένα τις μεγαλύτερες δυνατότητες να βρει τη διέξοδο προς το Φως.

Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν σεις οι άνθρωποι Μου προσφέρετε μεγάλη βοήθεια όταν προσεύχεστε γι’ αυτές τις ψυχές, γιατί έτσι ξεφεύγουν όλο και κάποιες ψυχές τις οποίες εγγίζει η δύναμη της προσευχής ώστε να μπορούν να οδηγηθούν στο Φως. Με μεγάλη δε ευγνωμοσύνη έρχονται στο φωτεινό βασίλειο αυτές οι ψυχές, μάλιστα προσελκύουν και άλλες ψυχές προς τα πάνω, επειδή γνωρίζονται μεταξύ τους και συνεπώς ξέρουν ποιες επιφυλάξεις επικρατούν στις άλλες ψυχές ώστε προσπαθούν να τις διαλύσουν. Έτσι και καταστεί κατ’ αρχήν δυνατό να μάθουν για τη γέφυρα που στήθηκε χάρη στο έργο της ευσπλαχνίας Μου, τότε αναζητούν μέσα τους και προσπαθούν να Με βρούν. Τότε λοιπόν είναι βέβαιο πλέον ότι συγχωρείται η μεγάλη τους ενοχή, ώστε τους ανοίγεται μπροστά τους η πύλη για το φωτεινό βασίλειο και έτσι τερματίζεται μια μακριά μαρτυρική πορεία.

Αλλά όσοι δεν είναι ακόμη έτοιμοι γι’ αυτό, στο τέλος θα φυλακιστούν και πάλι μέσα στην ύλη, ώστε να έχουν πάλι τη δυνατότητα να ξαναγίνουν κάποτε άνθρωποι με αυτοσυνείδηση και με τη δυνατότητα να ξανααποφασίσουν. Επομένως η πορεία πάνω στη γη από βαθμίδα σε βαθμίδα μπορεί να επαναληφθεί παραπάνω από μια φορά, και είναι βέβαιο ότι κάποια φορά θα στραφούν με τη θέλησή τους σε Μένα, κάποια φορά θα σημάνει και για αυτούς η ώρα της λύτρωσης.

Αμήν

(Αρ. 5934-8.4.1954)

 Ανάσταση

«Να χαίρεστε και ν’ αγαλλιάζετε, γιατί αναστήθηκε από τους νεκρούς!». Αυτά τα λόγια ακούστηκαν από το στόμα των δικών Μου και αυτοί πίστεψαν ότι ήμουνα ο Ιησούς Χριστός, ο χρισμένος από τον Κύριο, ότι ήμουν όντως και πράγματι Θεός και ότι με το θάνατό Μου στο σταυρό λύτρωσα τον κόσμο. Είχα αναστηθεί από τους νεκρούς και είχα αποδείξει ότι ήταν αλήθεια τα λόγια Μου: «Γκρεμίστε το Ναό και Εγώ θα τον ξαναχτίσω μέσα σε τρεις μέρες!». Είχα κατατροπώσει τη δύναμη του θανάτου.

Η ανάστασή Μου είχε σκοπό να αποδείξει στους ανθρώπους πως η ζωή δεν τελειώνει με το θάνατο του σώματος. Έπρεπε να μάθουν να πιστεύουν σε μια ζωή μετά το θάνατο και γι’ αυτό ήθελα να δουν ορατά τι περιμένει την κάθε ψυχή όταν φύγει από τον κόσμο. Γιατί αυτή η πίστη έλειπε απ’ όλους, αφού και οι ίδιοι οι ιερείς και οι νομομαθείς έφερναν το θάνατο των προφητών σαν απόδειξη ότι ακόμη και οι πιο ευσεβείς άνθρωποι πρέπει στο τέλος να πεθάνουν. Γιατί δεν είχαν ιδέα για τα πνευματικά αποτελέσματα που προκύπτουν από τον τρόπο ζωής του καθένα, ενώ παράλληλα αμφισβητούσαν την ανάσταση της ψυχής και γι’ αυτό οι διδασκαλίες του ανθρώπου Ιησού τους ήταν ακατανόητες και τους ενοχλούσαν.

Εγώ λοιπόν ήθελα να δείξω εμφανώς στους ανθρώπους τα πνευματικά αποτελέσματα που θα είχαν αν ακολουθούσαν τη διδασκαλία Μου. Ήμουν κύριος πάνω στη ζωή και στο θάνατο, τον καιρό που βάδιζα στη γη είχα αφυπνίσει επανειλημμένα νεκρούς στη ζωή και όμως οι άνθρωποι δεν Με πίστευαν ότι είχα εξουσία σε ζωή και σε θάνατο. Κι έτσι τους απέδειξα στον ίδιο Μου τον Εαυτό ότι ήμουνα Κύριος επίσης και πάνω στο θάνατο , η ζωή δεν μπορεί ν’ αφαιρεθεί από εκείνον που την έχει ήδη βρει πνευματικά, ακόμη κι αν του αφαιρέσει κανείς την επίγεια ζωή. Εγώ όμως ανέστησα ακόμη και το επίγειο σώμα ως δείγμα επίσης ότι δεν υπήρχε τίποτα το γήινο πια πάνω του, ότι και εκείνο ακόμη είχε αποπνευματωθεί, πράγμα που σήμαινε ότι είχε μέσα του τη δύναμη να αναστηθεί σε πνευματοποιημένη μορφή.

Στο σώμα Μου δεν υπήρχε τίποτα το γήινο πια προσκολλημένο πάνω του, γιατί τα τρομερά μαρτύρια το είχαν εξαγνίσει ώστε καθετί το υλικό είχε μετουσιωθεί σε πνευματικό, το οποίο μπορούσε πλέον να αναστηθεί πλήρως στη ζωή. Κι αυτός ήταν ο λόγος που το σώμα μπόρεσε να σηκωθεί από τον τάφο του, διότι τίποτα δεν το κρατούσε πίσω στη γη. Ήταν απαραίτητο να μάθει όλη η ανθρωπότητα ότι είναι δυνατή η ανάσταση μετά το θάνατο του σώματος, όπως και το γιατί. Διότι από αυτήν την γνώση – δηλαδή την πίστη ότι είχα αναστηθεί – εξαρτάται επίσης και η πίστη στη θεϊκότητά Μου, η πίστη ότι είχα μια αποστολή στη γη ως Γιος του Θεού και ότι με την εκπλήρωση αυτής της αποστολής επέτυχα την πλήρη ένωση με τον Θεό.

Αναστήθηκα όντως και πράγματι από τους νεκρούς και εμφανίστηκα ορατός στους δικούς Μου, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο στους ανθρώπους ότι είχα νικήσει το θάνατο ως άνθρωπος, ότι εκείνος που είχε φέρει το θάνατο στον κόσμο δεν είχε την εξουσία να κρατήσει στη γη το σώμα Μου, το οποίο είχε ήδη φορέσει το πνευματικό φόρεμά του χάρη στο λυτρωτικό Μου έργο. Και τούτο το έργο ίσχυε για ολόκληρη την ανθρωπότητα, πράγμα που σημαίνει ότι ο αντίμαχος Μου δεν μπορεί να κρατήσει καμία ψυχή πια, η οποία, ελευθερωμένη χάρη στο σταυρικό Μου θάνατο, ξέφυγε από την εξουσία του.

Μια τέτοια ψυχή δεν θα χρειάζεται να φοβάται το θάνατο, θα αναστηθεί για την αιώνια ζωή και γι’ αυτό θα μπορεί να χαίρεται και ν’ αγαλλιάζει. Γιατί ξέρει ότι ο Ελευθερωτής της ζει και ότι δίνει τη ζωή σε όλους εκείνους που πιστεύουν σ’ Αυτόν και στην ανάστασή Του.

Αμήν

(Αρ. 7580-18.4.1960)

 Η υπέρβαση του θανάτου

Κι η ζωή σας θα είναι μια μακάρια ζωή, γιατί το να έχει κανείς αναστηθεί από τους νεκρούς σημαίνει ότι έχει νικήσει εκείνον που υπήρξε ο υπαίτιος κάποτε για τη δυστυχία σας αφού εκείνος σας έσπρωξε να πέσετε σ’ αβυσσαλέα βάθη. Το να έχει κανείς αναστηθεί από τους νεκρούς σημαίνει ότι έχει αναρριχηθεί από τα έγκατα στα ύψη, ότι μπορεί να απολαμβάνει το Φως και τη Ζωή γιατί έχει δραπετεύσει για πάντα από το σκοτάδι. Η δε Ζωή είναι ακατάπαυστη δραστηριότητα : θα δέχεστε διαρκώς δύναμη ώστε να μπορείτε να δημιουργείτε και να δράτε μέσα σε κατάσταση φωτός και ελευθερίας, θ’ απολαμβάνετε τη ζωή σας γιατί η ίδια σας η δραστηριότητα θα σας κάνει ευτυχισμένους και θα μπορείτε να δημιουργείτε όπως Εγώ και αυτό που θέλετε θα γίνεται.

Για όσο ακόμη βρίσκεστε κλεισμένοι μέσα σε μια φόρμα, είτε ως άνθρωποι πλέον ή είσαστε εγκλεισμένοι ακόμα μέσα στα δημιουργήματα, παραμένετε στην κατάσταση του θανάτου, παρ’ όλο που ως άνθρωποι πλέον η κατάσταση αυτή έχει ήδη κάπως χαλαρώσει. Δηλαδή ως άνθρωποι έχετε στη διάθεσή σας ζωτική δύναμη, την οποία αρκεί να χρησιμοποιήσετε σωστά προκειμένου να πετύχετε την αιώνια ζωή. Για να έχετε εσείς όμως αυτήν την αιώνια ζωή, έπρεπε πρώτα να σας την εξαγοράσω Εγώ με το αίμα Μου, έπρεπε να πεθάνω στο σταυρό γι’ αυτά που είχατε κάνει και ν’ αναστηθώ μετά την τρίτη μέρα από τους νεκρούς, γιατί έπρεπε να νικήσω το θάνατο όπως και εκείνον που είχε εισάγει το θάνατο στον κόσμο. Και μοναχά μετά απ’ όλα αυτά μπορούσατε και σεις να φθάσετε στη ζωή, την οποία δεν πρόκειται να ξαναχάσετε πλέον.

Γι’ αυτό άλλωστε κανένα πλάσμα δεν πρόκειται ποτέ να χαθεί, γιατί το απελευθερωτικό Μου έργο το έκανα για όλους τους ανθρώπους, και επομένως αυτό το θαύμα της ανάστασής Μου ισχύει για όλους. Για όλους τους ανθρώπους νίκησα το θάνατο ώστε να βρουν τη ζωή όλοι, ακόμη και εκείνοι που είναι νεκροί στο πνεύμα. Με την ανάστασή Μου απέδειξα στους ανθρώπους ότι δεν χρειάζεται να φοβούνται το θάνατο, γιατί δεν υπάρχει θάνατος, υπό την έννοια ότι το «εγώ» εξαφανίζεται οριστικά.

Ο κάθε άνθρωπος θα βρει κάποτε τη ζωή, εξαρτάται δε αποκλειστικά από τον ίδιο, εάν θα πνευματοποιηθεί στη διάρκεια της επίγειας ζωής του όπως έκαναν η ψυχή και το σώμα Μου χάρη σε μια πορεία γεμάτη αγάπη. Γιατί η αγάπη είναι η αληθινή ζωή, η αγάπη είναι η δύναμη η οποία ωθεί να είναι κανείς ασταμάτητα δραστήριος, γι’ αυτό την αγάπη οφείλει να καλλιεργεί ο καθένας που θέλει να ξεφύγει από το θάνατο και να περάσει στη ζωή. Τότε δεν θα υπάρχει θάνατος ούτε για κείνον, αφού απλά θα εγκαταλείψει το εξωτερικό του κέλυφος και βγαίνοντας από τον τάφο που σημαίνει γι’ αυτόν η γήινη ύλη, το σώμα της σάρκας, θα περάσει στην αιώνια ζωή, ως ένα ελεύθερο πνεύμα, το οποίο μπορεί να βρίσκεται παντού, να είναι συνεχώς δραστήριο, χωρίς να δεσμεύεται από τον τόπο και το χρόνο και αυτός είναι άλλος ένας λόγος για την ευδαιμονία του.

Αμήν

( Αρ. 8189-31.5.1962)

 Η ανύψωση του Ιησού Χριστού στους ουρανούς

Η αποστολή Μου στη γη είχε ολοκληρωθεί όταν ανέβηκα στον ουρανό. Είχα ελευθερώσει τον κόσμο από την αμαρτία και το θάνατο, είχα αναστηθεί και είχα εμφανιστεί στους μαθητές Μου για να τους ενισχύσω στο δρόμο που έπρεπε να πάρουν για να διδάξουν το Ευαγγέλιο. Ήμουνα πλέον τελείως διαποτισμένος με Φως και Δύναμη και μπορούσα να εγκαταλείψω πια τη γη για να επιστρέψω στο Βασίλειο Μου, από όπου είχα προέλθει, στο Βασίλειο του Φωτός και της Μακαριότητας. Γιατί το σώμα Μου είχε πλέον μεταμορφωθεί. Είχε γίνει το πνευματικό Μου φόρεμα, το οποίο δεν ήταν πια υποκείμενο στους νόμους της φύσης, παρά μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε το μετέφερε η Θέλησή Μου. Γιατί ήταν πνεύμα, όπως το προαιώνιο Πνεύμα του Πατέρα, το Οποίο επίσης δεν ήταν εγκλεισμένο μέσα σε μια μορφή. Αντίθετα πλημμύριζε όλο το άπειρο, συνεπώς και Μένα τον Ίδιο, τον άνθρωπο Ιησού, ο οποίος είχε αφομοιώσει μέσα του την Αιώνια Θεότητα με σκοπό να Της προσφέρει το ανθρώπινο περίβλημα που χρειαζόταν προκειμένου να μπορεί να κατοικήσει ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως το περίβλημα αυτό ήταν υποκείμενο στους φυσικούς νόμους και ως εκ τούτου έπρεπε πρώτα να αποκτήσει έναν υψηλό βαθμό ωριμότητας, ώστε να μπορεί να δεχτεί την Αιώνια Θεότητα μέσα του. Η αποστολή Μου είχε συνεπώς τελειώσει, αλλά έπρεπε να υπάρξει επίσης μια μαρτυρία για το γεγονός της ανάληψής Μου στον Ουρανό, γιατί αυτή ήταν η αποκορύφωση του έργου Μου. Αυτή ήταν η απόδειξη για την ανθρωπότητα ότι είχα κατορθώσει να μεταμορφώσω τον Εαυτό Μου, γεγονός που αποδεικνυόταν φανερά και ορατά. Γιατί έθεσα εκτός ισχύος όλους τους νόμους της φύσης όταν ανέβηκα στα ουράνια και περιβλήθηκα με όλη Μου τη δόξα παραμένοντας ωστόσο ορατός για τους μαθητές Μου. Τους έδωσα τη δύναμη να μπορούν να Με βλέπουν, γιατί διαφορετικά θα είχαν εξοντωθεί. Άλλωστε μπορούσαν να Με δουν μοναχά οι μαθητές εκείνοι οι οποίοι ήταν στενά δεμένοι μαζί Μου χάρη στην αγάπη τους και επομένως διέθεταν επίσης το βαθμό ωριμότητας που επέτρεπε μια τέτοια θέαση.

Με τον ίδιο τρόπο και άλλες ψυχές που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, όταν επιστρέφουν από τη γη στο βασίλειο του Φωτός, έχουν επίσης τη δυνατότητα να Με δουν μέσα στη Λάμψη και τη Δόξα Μου, δεδομένου ότι ο βαθμός της πνευματικότητάς τους τους το επιτρέπει. Γιατί και για αυτές τις ψυχές δεν ισχύει κανένας περιορισμός πια, θα περιβληθούν επίσης με κάθε δόξα, θα τους επιτρέπεται δε να βλέπουν το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο, γιατί θα βρίσκονται στο πρωταρχικό τους στοιχείο, την αγάπη, η οποία είναι ταυτόχρονα φως και δύναμη και αυτό είναι το πνευματικό φόρεμα που μπορεί να φορέσει η κάθε ψυχή όταν εγκαταλείπει την επίγεια ζωή ώριμη για το υπερκόσμιο βασίλειο.

Κι αυτό θα πρέπει να το πιστέψετε, δεν θα πρέπει να αμφιβάλλετε για την αγάπη και την ισχύ του Θεού και Πατέρα σας, ο Οποίος θα σας κάνει να απολαύσετε κάποτε τέτοια μακαριότητα η οποία σας είναι αδιανόητη όσο είσαστε ακόμη στη γη. Αλλά Εγώ σας έδωσα ήδη ένα παράδειγμα του τι μπορεί να πετύχει ένας άνθρωπος που ζει αγαπώντας τους άλλους με ανιδιοτέλεια. Επιπλέον σας έδειξα ποια μοίρα τον περιμένει, εφόσον στη γη ζούσε πάντα σ’ αρμονία με το Θέλημά Μου, ώστε το είναι του μεταμορφώθηκε σε αγάπη. Γιατί τότε έχει γίνει πλέον όμοιο με το δικό Μου προαιώνιο Είναι, με αποτέλεσμα να ακτινοβολεί και αυτός επίσης με κάθε λάμψη και δόξα. Θα είναι δε ορατό αυτό και σε όλους τους άλλους που βρίσκονται στην ίδια πνευματική βαθμίδα και επομένως έχουν ενωθεί μαζί Μου, αφού Εγώ είμαι και θα παραμείνω σε όλην την αιωνιότητα το Ον που ακτινοβολεί το Φως και τη Δύναμη.

Το γεγονός της ανάληψης έλαβε πραγματικά χώρα, ο άνθρωπος Ιησούς έδωσε μ’ αυτό την τελευταία απόδειξη της θεϊκότητάς του στη γη, όταν την εγκατέλειψε μέσα σε μια περίσσεια ακτινοβολία φωτός για να επιστρέψει στο Βασίλειο από όπου είχε προέλθει η ψυχή του. Γιατί είχε έρθει από το Βασίλειο του Φωτός, ήταν με τον Θεό, και επέστρεψε πάλι πίσω στον Θεό του Οποίου ήταν και παρέμεινε παιδί και τώρα είχε συγχωνευθεί τελείως μαζί Του.

Επομένως η ανάληψη ήταν η τελευταία απόδειξη πως δεν προερχόμουν από αυτήν τη γη, παρά ότι είχα κατέβει από ένα Βασίλειο Φωτός και Λαμπρότητας. Αυτό το Βασίλειο ήταν λοιπόν πάλι ο προορισμός Μου, που ήταν και θα παραμείνει για πάντα και ο δικός σας επίσης προορισμός. Γιατί και εσείς οφείλετε να επιστρέψετε στο Φως, χάρη στην ένωσή σας μαζί Μου θα μπορείτε να πάρετε πάλι σε όλη την πληρότητα το Φως και τη Δύναμή Μου, ώστε θα αναστηθείτε επίσης και θα αναληφθείτε στον Ουρανό, που είναι η αληθινή σας πατρίδα.

Αμήν

(Αρ. 5213-16.9.1951)

 Ο Ιησούς Χριστός γεφυροποιός ανάμεσα στον Θεό και στους ανθρώπους

Στο Βασίλειο Μου επέστρεψα όταν ολοκλήρωσα το συμφιλιωτικό Μου έργο. Βρέθηκα ως άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους, τους δίδαξα ως Θεός, έκανα θαύματα ως Θεός και πέθανα στο σταυρό ως άνθρωπος πάλι. Πρόκειται για ένα μυστήριο που δεν είναι εύκολο να αποκαλυφθεί στους ανθρώπους, εφόσον δεν γνωρίζετε ακόμη για την εξελικτική πορεία του κάθε ατόμου, ούτε έχετε συνειδητοποιήσει ποιος είναι ο σκοπός και το νόημα της ζωής στη γη, οπότε ούτε καταλαβαίνετε τη διαδικασία της θεοποίησης ενός ανθρώπου.

Ο άνθρωπος είναι ως άνθρωπος συνδεδεμένος ακόμη με την ύλη, τόσο με το σώμα του όσο και με τις σκέψεις του, εφόσον βέβαια αυτές δεν εγκαταλείπουν τον κόσμο για να στραφούν προς το Θεό… Επομένως, όσο κρατάει αυτό, δεν πρόκειται να συλλάβει ούτε το μυστήριο του πως ο Ιησούς ήταν ταυτόχρονα άνθρωπος και Υιός του Θεού ούτε θα κατανοήσει την εξήγηση που θα του φανερώσει όλη την αλήθεια γι’αυτό το θέμα. Ωστόσο μπορεί να πάρει τη σχετική διδασκαλία ώστε ν’ αρχίσει να ξυπνάει το πνεύμα του και να του δοθεί η ευκαιρία να αναπτυχθεί…

Πάνω στη γη δρούσα ως Θεός και υπέφερα ως άνθρωπος, επειδή η Θεότητα που ήταν μέσα Μου δεν μπορούσε να υποφέρει. Επομένως το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας και της συμφιλίωσής της με τον Θεό έπρεπε να πραγματοποιηθεί αντιπροσωπευτικά από έναν άνθρωπο προκειμένου να ωφεληθεί απ’ αυτό ολόκληρη η ανθρωπότητα. Αυτά δε τα πάθη ήταν και έπρεπε να είναι τόσο ασύλληπτα μεγάλα, για να αντιληφθούν οι άνθρωποι με τα μάτια τους το μέγεθος της ενοχής τους, ώστε να μην υποτιμήσουν το έργο για τη λύτρωσή τους, ακόμη και αν πίστευαν στον Ιησού Χριστό ως λυτρωτή τους.

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει τα πάθη και τα μαρτύρια της πορείας Μου με το σταυρό, δεν θα άντεχε και θα έμενε αναίσθητος ακούγοντάς τα και μόνο, έτσι και μπορούσε να πάρει έστω μια μικρή ιδέα από αυτά που έπρεπε να περάσω. Γιατί σίγουρα ήταν πάνω από τις ανθρώπινες δυνάμεις και παρ’ όλα αυτά Εγώ υπέστηκα τα πάντα ως άνθρωπος… Ένα μικρό μόνο μέρος απ’ αυτά τα βασανιστήρια θα αρκούσε για να δώσει τέλος στη ζωή ενός ανθρώπου, επιπλέον Εγώ τα ένιωθα πολύ εντονότερα απ’ ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Ωστόσο το σώμα Μου χάρη στην πνευματοποίησή του είχε αποκτήσει τεράστια θέληση και έτσι βάσταξε όλα όσα μπορούσαν να συνεισφέρουν ακόμη στο να ελευθερωθεί η ανθρωπότητα από την τρομακτική της ενοχή…

Πήρα συνειδητά το δρόμο ως το σταυρό, σήκωσα συνειδητά το θάνατο στο σταυρό επάνω Μου. Τι σημαίνει αυτό παραγματικά, δεν μπορείτε να το συλλάβετε εσείς οι άνθρωποι… Ήθελα να υποφέρω για να λυτρώσω τους ανθρώπους… Και γι’ αυτό το λόγο δεν γλίτωσα από κανένα μαρτύριο ώστε ακόμη και η πιο τρομακτική περιγραφή των παθών Μου ούτε κατά προσέγγιση δεν θα έφθανε για να σας δώσει μια ιδέα της πραγματικότητας. Κι επιπλέον έπρεπε να βγει η Θεότητα από μέσα Μου, δηλαδή από τον άνθρωπο Ιησού για να Τον αφήσει να ολοκληρώσει το έργο μόνος Του. Γι’ αυτόν το λόγο προηγήθηκε εξάλλου μια τρομακτική πάλη, την οποία έπρεπε να καταβάλλει ως το τέλος ο άνθρωπος Ιησούς ώστε να χωριστεί μεν από την Θεότητα που κατοικούσε μέσα Του παραμένοντας ωστόσο δυνατός.

Είναι ασύλληπτο το πόσο υπέφερε ο άνθρωπος Ιησούς και αυτό μόνον από αγάπη για την ανθρωπότητα, η οποία βρισκόταν σε τεράστια πνευματική αθλιότητα. Και για χάρη αυτής της υπέρμετρης αγάπης δέχτηκα τη θυσία του, γιατί αλλιώς δεν θα είχα αφήσει ποτέ να υποφέρει τόσο πολύ ένα πλάσμα, το οποίο ήταν τελείως αθώο και επιπλέον ήταν τόσο κοντά σε Μένα… Δέχτηκα λοιπόν τη θυσία του και παρέδωσα τον άνθρωπο Ιησού στα χέρια των εχθρών και των βασανιστών του… Γιατί το έργο που έκανε ίσχυε για ολόκληρη την αιωνιότητα, δεδομένου ότι σήμαινε τη λύτρωση για όλα τα δυστυχισμένα πνεύματα, τα οποία πρέπει να ξαναβρούν το δρόμο για το πατρικό τους σπίτι, το βασίλειο του Θεού.

Η ψυχή του ανθρώπου Ιησού τα είχε αναγνωρίσει όλα αυτά και ήδη ως πνευματική οντότητα ήταν πρόθυμη να προσφέρει οποιονδήποτε εξιλασμό, οποιαδήποτε βοήθεια χρειαζόταν για την απελευθέρωση των φυλακισμένων πνευμάτων… Όμως μια τέτοια θυσία έπρεπε να την προσφέρει ένας άνθρωπος, ο οποίος θα βρισκόταν στην ίδια κατάσταση αδυναμίας στη γη, προκειμένου να δείξει στους ανθρώπους ένα βατό δρόμο προς Εμένα, τον προαιώνιο Πατέρα τους… Γι’ αυτό το λόγο ενσαρκώθηκε μια ανώτατη φωτεινή οντότητα και ως άνθρωπος με όλες τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του απέδειξε ότι όποιος χρησιμοποιεί σωστά τη θέλησή του και αγαπάει με ανιδιοτέλεια τους άλλους, μπορεί να επιτύχει ήδη επί γης την ένωση του πνεύματος του με Μένα, το προαιώνιο Πνεύμα του Πατέρα. Κι ότι με την ένωση αυτή ο άνθρωπος αποκομίζει περίσσεια δύναμη, ώστε μπορεί επομένως με τη σύζευξη μαζί Μου να κάνει θαύματα, να διεισδύσει στην πιο βαθιά σοφία γνωρίζοντας τα πάντα γύρω από τη γη και το πνευματικό βασίλειο και επιπλέον μπορεί να πνευματοποιήσει τελείως χάρη στην αγάπη, το σώμα και την ψυχή του ήδη πάνω στη γη.

Την απόδειξη αυτή μπορούσε και έπρεπε να τη φέρει μοναχά ένας άνθρωπος, γιατί αλλιώς η ανθρωπότητα δεν θ’ ακολουθούσε τον ίδιο δρόμο που οδηγεί ως το τέρμα, σ’ Εμένα και το πατρικό της σπίτι. Χωρίς βοήθεια οι άνθρωποι από μόνοι τους ήταν πολύ αδύναμοι, επειδή ακριβώς τους έλειπε η θέληση ν’ αγαπάνε. Κι ο Ιησούς γνώριζε γι’ αυτήν την αδυναμία της θέλησής τους που ήταν απόρροια της πρωταρχικής τους πτώσης, γι’ αυτό ήθελε να τους βοηθήσει να αποκτήσουν ισχυρότερη θέληση.

Εγώ βρισκόμουν βέβαια μέσα στον άνθρωπο Ιησού, αλλά δεν επιδρούσα πάνω στη θέλησή Του. Ενεργούσε και σκεπτόταν σαν άνθρωπος μεν και ωστόσο Με προσέλκυσε με όλη Μου την πληρότητα στην καρδιά Του… Γιατί η αγάπη αποτελεί το προαιώνιο Είναι Μου και η δική Του υπέρμετρη αγάπη βρήκε τη σύνδεση μαζί Μου… και έγινε ένα με Μένα… Ο άνθρωπος Ιησούς υπέφερε βέβαια τα πάνδεινα στη γη, όμως με την αγάπη Του πέτυχε το υπέρτατο.

Κατέβηκε ως υψηλή φωτεινή οντότητα στη γη και επέστρεψε πάλι στο φωτεινό Βασίλειο ως Θεός, γιατί μέσω της αγάπης συγχωνεύτηκε εντελώς μαζί Μου, ώστε για σας τους ανθρώπους είμαι τώρα πια ορατός ως Ιησούς Χριστός. Έτσι τώρα μπορώ μέσω του Ιησού Χριστού να επικοινωνήσω με τον καθένα από σας, γιατί Αυτός εξάλειψε την ενοχή από την αμαρτία σας με το θάνατό Του στο σταυρό, με τα απερίγραπτα μαρτύριά Του, γιατί η αγάπη Του για σας ήταν υπέροχα μεγάλη.

Αμήν

(Αρ.8422-25.2.1963)

 Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός….

Οι πιο βαθιές σοφίες μπορούν να σας αποκαλυφθούν φθάνει να είσαστε δεκτικοί και θα έχετε επίσης τη δυνατότητα τότε να εισχωρήσετε σε μια γνώση, την οποία μόνο ένα αφυπνισμένο πνεύμα μπορεί να συλλάβει σε όλο της το βάθος. Είναι πάντα πρόθεσή Μου να σας βοηθήσω να καταλάβετε, όποτε θέλετε να μάθετε την Αλήθεια ή επιθυμείτε περαιτέρω εξηγήσεις στα σημεία όπου οι σκέψεις σας δεν είναι ακόμη ξεκάθαρες… Θέλω δε να σας μιλήσω έτσι που να Με καταλαβαίνετε. Θέλω να μιλάω στα παιδιά Μου με τη φωνή ενός Πατέρα ανάλογα με το επίπεδο της αντίληψής τους. Γιατί η Οντότητά Μου είναι σίγουρα αδιερεύνητη και όσο και αν τελειοποιείσθε διαρκώς, ωστόσο για σας θα παραμείνει ανεξερεύνητη σε όλη την αιωνιότητα.

Οφείλετε βέβαια να επιδιώκετε την ανώτατη τελειοποίησή σας ώστε να ενωθείτε τελικά μαζί Μου γιατί προορισμός σας είναι να ενσωματωθείτε στην Υπόστασή Μου. Είσαστε σπινθήρες φωτός που κάποτε ξεκίνησαν από Μένα και πρέπει να συγχωνευθείτε πάλι στο αιώνιο πυρ της Αγάπης Μου παραμένοντας ωστόσο όντα με συνείδηση του εαυτού τους… Αυτό βέβαια δεν πρόκειται να το καταλάβετε όσο ζείτε πάνω στη γη, επειδή η σκέψη σας υπόκειται σε περιορισμούς γι’ αυτό το διάστημα. Ωστόσο η συγχώνευση μαζί Μου μπορεί να εξηγηθεί απλά, πως οτιδήποτε το Τέλειο δεν γνωρίζει κανέναν περιορισμό, επομένως η ενοποίηση μαζί Μου σημαίνει ότι σας διαπερνάει εντελώς μεν η δύναμη της Αγάπης Μου, αν και Εγώ ο Ίδιος θα είμαι για σας για πάντα απρόσιτος. Είμαι δηλαδή κοντά σας αλλά και δεν πρόκειται ποτέ να Με φθάσετε… Γι’ αυτό δεν πρέπει λοιπόν να Με ταυτίζετε με την περιορισμένη εικόνα μιας οντότητας, γιατί Εγώ δεν είμαι δεμένος με το χρόνο και το χώρο. Ούτε πρόκειται όμως ποτέ πια στην αιωνιότητα να χάσετε τη συνείδηση του εγώ σας, όσο απόλυτα και αν συγχωνευθείτε μαζί Μου, επειδή θα σας διαπερνάει εντελώς η Δύναμή Μου… Αντίθετα θα ενεργείτε στην απειροσύνη ως αυτοσυνείδητα όντα και αυτό ακριβώς θα αποτελεί τη μακαριότητά σας. Θα έχετε φθάσει δηλαδή στη θεοποίηση, με άλλα λόγια το στόχο που έθεσα για σας στον Εαυτό Μου όταν σας δημιούργησα, θα έχετε γίνει όντως κατ’ εικόνα Μου, θα είσαστε άρα όμοιοι με Μένα ως προς τη θεμελιακή σας υπόσταση. Μπορείτε δε έχοντας διαυγέστατο φως σοφίας, απεριόριστη δύναμη και απολύτως ελεύθερη θέληση, να δημιουργείτε και να ενεργείτε και ν’ αφήνετε να πηγάζει από μέσα σας νέα ζωή… Θα είσαστε τότε μικρογραφίες του Εαυτού Μου, γιατί θα έχετε γίνει τέλειοι, όπως είναι ο Πατέρας σας στον ουρανό…

Για την ψυχή του Ιησού ίσχυε ο ίδιος νόμος, αφού όντας επίσης μια οντότητα που είχε κάποτε προέλθει από Μένα ως ακτινοβολία Μου, έπρεπε και αυτή να υποβληθεί σε μια δοκιμασία της θέλησής της. Η δική του θέληση δοκιμάστηκε με επιτυχία, ενώ αντίθετα μια στρατιά από άλλα αρχέγονα πνεύματα αποσχίστηκε και εξέπεσε από Μένα… Αυτή η οντότητα λοιπόν ήταν τόσο αφοσιωμένη σε Μένα με την αγάπη της, ώστε προσφέρθηκε εθελοντικά να κατέβει στη γη για να υποφέρει και να πεθάνει ως άνθρωπος προκειμένου να σώσει τα πεσμένα αδέλφια της, σ’ Εμένα δε να ξαναφέρει πίσω τα παιδιά Μου… Κι έτσι ο άνθρωπος Ιησούς πραγματοποίησε ένα μοναδικό έργο, που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ από άνθρωπο και ούτε πρόκειται να γίνει στο μέλλον, δηλαδή να ενωθεί τελείως με Μένα ήδη πάνω στη γη, να επιτύχει την πλήρη πνευματοποίηση ψυχής και σώματος. Έτσι ολόκληρη η οντότητά του μπόρεσε να διαπερασθεί από την ακτινοβολία Μου, γεγονός που φάνηκε φανερά κατά την ανάληψή του στον ουρανό…

Μέσα από Αυτόν μπορούσα να εκδηλωθώ Εγώ, υπό την έννοια ότι Εγώ ο Ίδιος, ως η Αιώνια Θεότητα, ως η Δύναμη η οποία πληροί και διαπερνάει τα πάντα, δεν θα μπορούσα ποτέ να πάρω προσωπική μορφή. Αλλά μπορούσα να διαποτίσω εντελώς μια μορφή με την ακτινοβολία Μου, ούτως ώστε δεν απέμεινε τίποτα το ανθρώπινο σ’ αυτήν την μορφή, ακόμη και το εξωτερικό περίβλημα ήταν πνεύμα από το πνεύμα Μου, η ψυχή αφομοιώθηκε εντελώς μέσα Μου και ο «Ιησούς» έγινε με την πλήρη έννοια της λέξης «Θεός»… Η θέλησή Του, η σκέψη και η δράση Του ήταν η δική Μου θέληση, σκέψη και δράση… Δεν μπορούσε πια να γίνεται λόγος για δύο ξεχωριστές οντότητες. Η ένωση μαζί Μου ήταν πλήρης, ο Ιησούς ήταν, είναι και παραμένει ο ορατός Θεός για όλα τα όντα που έχω δημιουργήσει…

Η αυτοσυνείδητη ψυχή του Ιησού επέστρεψε στο πρωταρχικό της Είναι, αφού και η ίδια ήταν ακτινοβολία αγάπης που είχε προέλθει απ’ αυτήν την Δύναμη, με την οποία ενώθηκε πάλι και αφομοιώθηκε εντελώς μαζί της, ούτως ώστε τώρα πλέον όταν γίνεται λόγος για τον Ιησού Χριστό, εννοείται αποκλειστικά και μόνο η προαιώνια Δύναμη, ο ίδιος ο Θεός, το προαιώνιο Πνεύμα που πληροί τα πάντα… Η ψυχή του Ιησού δεν επέστρεψε από τη γη ως τελειοποιημένο πνεύμα, παρά παραδόθηκε εντελώς στην Αιώνια Θεότητα ήδη πάνω στη γη, παραιτήθηκε εντελώς από τον εαυτό της προς χάριν του μεγαλύτερου από όλα τα μυστήρια, προκειμένου δηλαδή να ενανθρωπισθεί ο Θεός και για να γίνει ορατός για όλα τα πλάσματα που είχαν προέλθει κάποτε από Αυτόν…

Ο Θεός και ο Ιησούς είναι ένα, ο Ιησούς δεν είναι ένα δεύτερο αυτοσυνείδητο Ον, γιατί η πορεία Του στη γη Του απέφερε το υπέρτατο και έσχατο, δηλαδή την πλήρη συγχώνευση μαζί Μου, ούτως ώστε η δική Μου θέληση και η δική Μου σκέψη κυριαρχούν αποκλειστικά και μόνο στο Ον, το οποίο εξουσιάζει και κυβερνάει ως ορατός Θεός στο πνευματικό βασίλειο… Ωστόσο αυτό θα μπορείτε να το καταλάβετε οι άνθρωποι μόνο όταν δεν θα υπάρχουν πια περιορισμοί στις ιδέες σας. Αλλά ακόμη και τότε η Υπόστασή Μου θα είναι και θα παραμένει ανεξερεύνητη για σας και ωστόσο θα έχετε τη δυνατότητα να βλέπετε πρόσωπο με πρόσωπο τον Θεό και Δημιουργό σας, το πιο τέλειο Ον στο άπειρο. Τότε πια θα ξέρετε ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός έκτος απ’ Αυτόν που σας έγινε ορατός μέσα στον Ιησού…

Και διάπυροι απ’ αγάπη θα πασχίζετε να φθάσετε διαρκώς και αέναα σε Εκείνον. Αυτός δε θα σας ανταποδίδει την αγάπη σας κάνοντάς σας έτσι ασύγκριτα ευτυχισμένους… Γιατί η Αγάπη Μου δεν γνωρίζει όρια και έτσι και η μακαριότητα σας δεν θάχει τέλος, παρά θα διαρκεί αιώνια…

Αμήν

(Αρ.3621-6.12.1945)

 «Όποιος βλέπει Εμένα, βλέπει τον Πατέρα …»

Όποιος βλέπει Εμένα, βλέπει τον Πατέρα, γιατί ο Πατέρας κι Εγώ είμαστε ένα… Έφερα στους ανθρώπους το Λόγο, όμως εκείνοι δεν τον αναγνώρισαν ότι ήταν ο Λόγος του Θεού, η έκφραση της απέραντης Αγάπης Του προς τα πλάσματά Του. Τον θεώρησαν σαν λόγο ανθρώπου που τον είχα βγάλει Εγώ από τον εαυτό Μου γιατί είχαν μέσα τους σκοτάδι και δεν γνώριζαν για τη δράση του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Για αυτόν το λόγο δεν μπορούσαν και οι ίδιοι ν’ αντιληφθούν πια τη φωνή του Θεού, η οποία θα τους έδινε την απόδειξη για την παρουσία του Θεού, για την οντότητά Του και το στενό δεσμό Του με τους ανθρώπους.

Εγώ λοιπόν ήθελα να τους επαναφέρω αυτή τη Γνώση, ήθελα να τους μυήσω στη δύναμη της αγάπης και της πίστης ώστε να βιώσουν μέσα τους αυτήν την παρουσία του Θεού βάζοντας στην καρδιά τους τη διδασκαλία Μου…. Είχα έρθει ως μεσάζοντας, σταλμένος από τον Θεό για να κηρύξω επ’ ονόματι Του το Λόγο Του, στους καλοπροαίρετους ανθρώπους. Το προαιώνιο Πνεύμα του Πατέρα κατοίκησε μέσα Μου προκειμένου να δράσει φανερά μέσα από Μένα… Αυτά που έλεγα και αυτά που έκανα ήταν το δικό Του έργο, η δική Του θέληση, η δική Του δύναμη και η δική Του αγάπη. Εγώ ήμουνα απλά η μορφή, η φόρμα μέσω της οποίας εκφραζόταν ο Θεός, επειδή ειδαλλιώς η παρουσία Του θα ήταν αβάστακτη για τους ανθρώπους που βρίσκονταν σε βαθύ πνευματικό σκοτάδι…

Ακόμη και αυτό το οποίο έκρυβε μέσα του το Πνεύμα του Πατέρα, ήταν επίσης δικό Του, διότι τα πάντα μέσα Μου έτειναν προς το Πνεύμα του Πατέρα, παρ’ όλο που ήταν απλά ένα θνητό περίβλημα ή κέλυφος, όπως κάθε άλλου ανθρώπου… Ωστόσο και αυτό ακόμα έγινε αθάνατο χάρη στο Πνεύμα που ήταν μέσα του…

Ήμουν μεν άνθρωπος, όμως μόνο ως προς την εξωτερική μορφή, γιατί τα πάντα μέσα και πάνω Μου είχαν πνευματοποιηθεί μέσω της αγάπης, είχαν ενοποιηθεί με την αιώνια Αγάπη, με την Οποία ήμουν αδιάρρηκτα δεμένος από αιωνιότητες. Ο Θεός ως Πνεύμα δεν είναι ορατός για τους ανθρώπους, αλλά στο πρόσωπο Μου μπόρεσε να γίνει θεατός. Γιατί φόρεσε το σώμα Μου σαν ένα φόρεμα για να φανεί στους ανθρώπους ώστε να Τον αναγνωρίσουν μέσα απ’ αυτό ως τη Σοφία, την Αγάπη και την Παντοδυναμία.

Η δε δράση Μου στη γη, απεδείκνυε με τα θαύματα που έκανα, τη θεϊκότητά Μου σ’ εκείνους που Με πίστευαν, γιατί ήταν θαύματα που μόνον για τον Θεό ήταν δυνατά. Η θέλησή Μου όμως μπορούσε να τα κάνει επειδή είχα τον Θεό μέσα Μου και επομένως Με διαπότιζε η δική Του Θέληση, Σοφία και Δύναμη… Κι έτσι δεν υπήρχε πια κανένας διχασμός ανάμεσα στον Θεό και στο θνητό Μου κέλυφος, το οποίο είχε γίνει ένα μαζί Του, ήταν πλήρες απ’ Εκείνον και έτσι βάδιζε στη γη μέσα στη δική Μου εξωτερική μορφή, η οποία πάλι δεν ήταν παρά μόνον ένα έργο της αγάπης Του, για να μπορέσει να πλησιάσει τους ανθρώπους…. Εγώ λοιπόν τους έφερα το Λόγο Του…. Αυτός μιλούσε μέσα από Μένα, ο Ίδιος ο αιώνιος Λόγος είχε πάρει σάρκα για να κάνει τους ανθρώπους να Τον ακούσουν.

Γιατί δεν γνώριζαν πια τίποτα για το μυστήριο της αιώνιας Αγάπης, του προαιώνιου Πνεύματος του Πατέρα, που ο Λόγος Του αποτελεί το σύνδεσμο με τους ανθρώπους…. Δεν ήξεραν πλέον για τη δύναμη του Λόγου Του, η οποία προσελκύει τα πάντα κοντά της όταν μπορέσει να ενεργήσει μέσα σ’ έναν άνθρωπο…. δεν ήξεραν πως ο καθένας ήταν ικανός να ακούσει μέσα του τον ίδιο το θείο Λόγο, εάν μεταμορφωνόταν σε μια ύπαρξη αγάπης ζώντας σε αρμονία με το Θέλημα του Θεού, ώστε να μπορεί να δεχτεί μέσα του την ίδια τη θεία Αγάπη….

Και γι’ αυτό το λόγο ήρθε ο Ιδιος ο Θεός στη γη για να τους φέρει πάλι εκείνη τη Γνώση, η οποία θα λύτρωνε τους ανθρώπους από το σκοτάδι στο οποίο ζούσαν …. Αλλά οι άνθρωποι δεν Τον αναγνώρισαν, Με καταδίωξαν σαν άνθρωπο, ενώ έκρυβα μέσα Μου το Θεό…. Ωστόσο έπρεπε να επιτρέψω να γίνει έτσι, για να μη τους στερήσω την ελευθερία της θέλησής τους. Εγώ τους έφερα μεν το Λόγο, όμως εκείνοι δεν τον δέχτηκαν και δεν αναγνώρισαν ποίος πληρούσε ολοκληρωτικά το είναι Μου…. Έβλεπαν Εμένα και όχι τον Θεό μέσα Μου, ο Οποίος δεν κρυβόταν από τα μάτια τους, αλλά αντίθετα έκανε σημεία και θαύματα για να κάνει τους τυφλούς να δουν….

Σ’ όσους ωστόσο πίστεψαν, τους αποκαλύφτηκε μέσα σ’ όλη την Αγάπη, τη Σοφία και την Παντοδυναμία Του…. Κι αυτοί Τον είδαν να ανεβαίνει στον Ουρανό με όλη Του τη δόξα, είδαν το περίβλημά Του να πνευματοποιείται μπροστά στα μάτια τους και ν’ ανεβαίνει μέσα σε αστραφτερό φως ψηλά, στο Βασίλειο, που πριν από αιωνιότητες ήταν η πατρίδα τους….

Αμήν

(Αρ 6575-17.5.1956)

 Η ένωση του πνευματικού σπινθήρα με τον Ιησού

Όταν το πνεύμα μέσα στον άνθρωπο αφυπνίζεται και ζωντανεύει, τότε εγκαθίσταται η σύνδεση μαζί Μου, γιατί το Πνεύμα αυτό είναι ένας σπινθήρας από το θείο Πατρικό Πνεύμα Μου, είναι δηλαδή τμήμα από Μένα και επομένως είναι το ίδιο όπως Εγώ, οπότε μπορείτε να πείτε δικαιωματικά : «Ο Θεός είναι μέσα μου»…. Διότι το πνεύμα που έχετε μέσα σας αφυπνίζεται στη ζωή μόνο όταν καλλιεργείτε την αγάπη, ώστε σαν επακόλουθο μπορώ και Εγώ, ων η ίδια η Αιώνια Αγάπη, να είμαι μέσα σας.

Βέβαια όλοι σας έχετε αυτόν το θεϊκό σπινθήρα μέσα σας, ωστόσο μπορεί με τη θέληση και με τον τρόπο της ζωής σας, να τον έχετε σκεπάσει και θάψει εντελώς ώστε να παραμείνει έτσι ως το θάνατό σας…. Σ’ αυτήν την περίπτωση έχετε περάσει «χωρίς Θεό» τη ζωή σας…. εφόσον ζήσατε χωρίς αγάπη και επομένως Εγώ δεν μπορούσα να έχω καμία επαφή μαζί σας. Αλλά έτσι έχετε ζήσει τη ζωή σας στη γη χωρίς να εκμεταλλευθείτε τη μεγάλη χάρη που είναι η ζωή, αφού δεν εκπληρώσατε το σκοπό για τον οποίο γίνατε άνθρωποι. Αντί να ενωθείτε μαζί Μου παραμείνατε στην απομόνωση στην οποία καταδικαστήκατε κάποτε από μόνοι σας, εξαιτίας της απόσχισής σας από Μένα.

Για να μπορείτε να ενωθείτε πάλι μαζί Μου λοιπόν, ήρθα και σας έδωσα μια μεγάλη χάρη: έβαλα για πρώτη φορά μέσα σας ένα μικρό σπινθήρα από το θείο Πνεύμα Μου και σας παρακινούσα διαρκώς να αναφλέξετε αυτό το μικρό σπινθήρα, με το να κατευθύνω τη μοίρα σας έτσι ώστε να βρίσκεστε αντιμέτωποι με καταστάσεις τέτοιες, όπου με καλή προαίρεση θα μπορούσατε να κάνετε πράξεις αγάπης….

Ήταν και είναι συχνά δυνατό αυτόν το σπινθήρα αγάπης μέσα σας σεις οι άνθρωποι να τον κάνετε να μετατραπεί σε φωτιά. Κι είναι αλήθεια ότι δεν σας λείπουν οι ευκαιρίες, αλλά εξαρτάται και αυτό όπως όλα, από τη δική σας ελεύθερη θέληση. Επομένως έχετε επίσης τη δυνατότητα να παραμελείτε την αγάπη, οπότε το πνεύμα σας βρίσκεται σε λήθαργο, δεν μπορεί δηλαδή να εκφρασθεί. Τότε δεν έχετε καμία επαφή μαζί Μου, με αποτέλεσμα να είσαστε νεκροί, παρ’ όλο που εσείς νομίζετε ότι ζείτε….

Και τότε η ζωή στη γη είναι μάταιη, γιατί μια ζωή «χωρίς Θεό» δεν μπορεί ποτέ να οδηγήσει σε μια ανοδική εξέλιξη, παρά αντίθετα είναι δείγμα ότι επικρατεί ο σύνδεσμος με τον αντίμαχο Μου. Επομένως Εγώ δεν μπορώ να βρίσκομαι μέσα σας, αφού με την αστοργία σας Μου αποκλείετε την είσοδο.

Και βέβαια αυτή η κατάσταση είναι πολύ πιο συνηθισμένη ανάμεσα στους ανθρώπους από εκείνη όπου οι άνθρωποι βρίσκονται σε στενή επαφή μαζί Μου, επειδή ζουν με αγάπη και αφήνονται να τους καθοδηγεί το Πνεύμα Μου…. Αυτή δε η κατάσταση είναι πάντα εμφανής όταν οι άνθρωποι δεν διαθέτουν καμία πίστη πια για τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος με το θάνατό Του στο σταυρό ήθελε να ενισχύσει την ισχνή τους θέληση ώστε να αποκοπούν από τον αντίμαχο Μου.

Η θεϊκή διδασκαλία της αγάπης, την οποία κήρυξε ο άνθρωπος Ιησούς στη γη, είχε σκοπό να δείξει στους ανθρώπους το πώς να ενώσουν τον πνευματικό σπινθήρα μέσα τους με το προαιώνιο Πνεύμα του Πατέρα. Και για το λόγο αυτό ο Ιησούς έζησε μια ζωή με αγάπη ως πρότυπο για τους συνανθρώπους του, αποδεικνύοντας συνάμα ποιο είναι τ’ αποτέλεσμα μιας τέτοιας ζωής μ’ αγάπη, η πλήρης δηλαδή ένωση μαζί Μου, η οποία ήταν εμφανής από τα δικά του λόγια και τις πράξεις του στη γη….

Αυτό που ήταν αδύνατο πριν τη θυσία του Ιησού εξαιτίας της αδύνατης θέλησης των ανθρώπων, οι οποίοι ήταν ακόμη επιβαρυμένοι με την ενοχή από την πρώτη τους πτώση, μετά το θάνατό του στο σταυρό είχαν κάθε δυνατότητα να το κάνουν. Γιατί τους χαριζόταν η δύναμη γι’ αυτό, εφόσον αναγνώριζαν τον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού και Ελευθερωτή του κόσμου και αξιοποιούσαν τη βοήθειά του. Και τότε ήταν επίσης δυνατό να ενωθούν πάλι μαζί Μου, εφόσον θα αφύπνιζαν και θα ζωντάνευαν τον πνευματικό σπινθήρα με την έμπρακτη αγάπη τους, με αποτέλεσμα να μπορώ και Εγώ ο Ίδιος να δράσω μέσα τους.

Χωρίς τον Ιησού Χριστό όμως δεν μπορεί να αφυπνισθεί κανένα πνεύμα ανθρώπου, διότι προφανώς δεν μπορώ να βρίσκομαι μέσα σ’ όποιον Με αρνείται και δεν πιστεύει ότι τον απάλλαξα από την αμαρτία και το θάνατο…. Ο μικρός σπινθήρας από το Πνεύμα Μου αναπαύεται βέβαια μεν στην ψυχή του κάθε ατόμου, αλλά είναι η αγάπη που τον ζωντανεύει, η οποία αγάπη όμως αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό, αναγνωρίζει δηλαδή Εμένα μέσα Του και συνδέεται μαζί Μου…. Ή με άλλα λόγια, η αγάπη είναι ο θεϊκός σπινθήρας που θέλει να ενωθεί με τη φωτιά της αιώνιας Αγάπης….

Τότε λοιπόν έχετε τη ζωή μέσα σας ακόμη και αν χάσετε την επίγεια ζωή σας…. Τη στιγμή που το πνεύμα σας ζωντάνεψε, έχετε ήδη αναστηθεί και επανέλθει από το θάνατο στη ζωή. Και τη ζωή αυτή δεν είναι δυνατό να τη χάσετε ποτέ πια, γιατί έχετε πλέον επιστρέψει σε Μένα και μαζί Μου δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ πια θάνατος στους αιώνες των αιώνων….

Αμήν

(Αρ.7066-14.3.1958)

 Η λυτρωτική δύναμη του ονόματος του Ιησού

Στο ΔΙΚΟ ΜΟΥ το όνομα θα πρέπει να αναζητήσετε τη σωτηρία σας οι άνθρωποι. Να ξέρετε ότι πουθενά αλλού δεν θα βρείτε σωτηρία εκτός από Μένα, πρέπει επομένως απαραίτητα να Με αναγνωρίσετε μέσα στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και να πιστέψετε στο θεϊκό Λυτρωτή και στο έργο που έκανε από τη συμπόνια του για σας.

Μέσα στον άνθρωπο Ιησού ήρθα Εγώ ο Ίδιος στη γη, μέσα από το στόμα Του δίδαξα Εγώ ο Ίδιος τους ανθρώπους, μέσα σ’ Αυτόν αποκαλύφθηκε η Δύναμή Μου, μέσω Αυτού έκανα θαύματα, αφύπνισα νεκρούς επαναφέροντάς τους στη ζωή, έκανα υγιείς τους αρρώστους και βοήθησα τους ανθρώπους στην επίγεια δυστυχία τους. Μέσα σ’ Αυτόν πέθανα Εγώ ο Ίδιος στο σταυρό, γιατί ο άνθρωπος Ιησούς Με είχε βάλει μέσα του απόλυτα και ολοκληρωτικά.

Διότι είχε μετατρέψει το είναι Του σε αγάπη και έτσι έγινε ένας κατάλληλο περίβλημα μέσα από το οποίο μπορούσα να πραγματοποιήσω το λυτρωτικό έργο Μου, εξιλεώνοντας την ενοχή για την αποστασία όλης της ανθρωπότητας. Για το λόγο αυτό το όνομα ΙΗΣΟΥΣ είναι το όνομα του ΘΕΟΥ και ΠΑΤΕΡΑ σας από αιώνια, γι’ αυτό πρέπει να συγκεντρώνεστε μέσα σ’ αυτό το όνομα και να Μ’ αφήνετε να παραβρίσκομαι ανάμεσά σας, εάν θέλετε να φθάσετε πάλι στη μακαριότητα εκείνη η οποία σας έδινε κάποτε απερίγραπτη ευδαιμονία, αλλά δεν μπορείτε να την έχετε όσο βρίσκεστε ακόμη στη γη.

Επομένως δεν φθάνει να πιστεύει κανείς στον «Θεό», γιατί μια τέτοια πίστη ναι μεν σημαίνει ότι αναγνωρίζετε ένα Δημιουργό ο Οποίος έφτιαξε τα πάντα και συνεπώς και σας τους ίδιους, όμως η πίστη αυτή από μόνη της δεν σας φέρνει πίσω στον Θεό. Διότι πρέπει να αναγνωρίσετε επίσης και τον Ελευθερωτή σας, Αυτόν δηλαδή που σας άνοιξε πρώτος το δρόμο για να επιστρέψετε στον Θεό και Πατέρα σας. Γιατί μοναχά από το δρόμο ετούτο μπορείτε να φθάσετε στον «ΠΑΤΕΡΑ».

Πρέπει επομένως να πιστέψετε στον Ιησού Χριστό και στα όσα έκανε για να σας ελευθερώσει, γιατί τότε μόνον είναι σωστή η πίστη σας. Μόνον τότε η πίστη σας οδηγεί στη σωτηρία, με άλλα λόγια τότε μοναχά μπορεί η ψυχή να επιστρέψει στην πρώτη της κατάσταση, δεδομένου ότι πρέπει να την βοηθήσει ο Ιησούς Χριστός σ’ αυτό, επειδή χωρίς τη βοήθειά Του δεν μπορεί ποτέ να πετύχει το στόχο της.

Στο Όνομά Μου λοιπόν πρέπει να αναζητήσετε τη σωτηρία σας. Κι επομένως θα καταλάβετε επίσης ότι δεν αρκεί να θέλετε να ερευνήσετε ή να αποδείξετε την ύπαρξη ενός Θεού, γιατί μια τέτοια πίστη μπορεί να την αποκτήσει ο καθένας, που κοιτάει με κάπως ανοιχτά μάτια γύρω του και στοχάζεται για την Πλάση και για το πώς δημιουργήθηκε. Διότι το μόνο που έχει σημασία είναι η πίστη στη λυτρωτική δύναμη που περιέχεται στο Όνομα Ιησούς.

Πρώτα πρέπει λοιπόν να μάθετε τη σημασία του έργου για την απελευθέρωση σας, ούτως ώστε να μπείτε και σεις συνειδητά κάτω από το σταυρό του Χριστού, δηλαδή να επικαλεσθείτε το Όνομα του Ιησού που είναι ο Θεός και Πατέρας σας για να λυτρώσει την ψυχή σας. Γιατί με τον ερχομό Του στη γη εγκαινιάστηκε μια νέα εποχή. Ήρθε δηλαδή η εποχή όπου χάρη στο σταυρικό θάνατο άνοιξε η πόρτα προς το φωτεινό Βασίλειο και οι πρώτες απολύτως λυτρωμένες ψυχές μπορούσαν επιτέλους να επιστρέψουν στον Πατέρα. Γιατί πολλές ψυχές στέκονταν μπροστά από την πύλη προς τη μακαριότητα, αλλά έπρεπε πρώτα να απαλλαγούν από το βάρος της πρωταρχικής πτώσης για να μπορούν να ξαναβρεθούν ως μακάριες πνευματικές οντότητες εκεί όπου είχαν πρωτοδημιουργηθεί.

Κι αυτή την οριστική παλιννόστηση στο Πατρικό Σπίτι την κατέστησε δυνατή για πρώτη φορά ο θεϊκός Ελευθερωτής Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν πρέπει να Τον αναγνωρίσει ο κάθε άνθρωπος που θέλει να ξαναγίνει αυτό που ήταν κάποτε. Ο Ιησούς Χριστός είναι η πύλη για το Ουράνιο Βασίλειο και το Όνομά Του αντηχεί σε όλες τις σφαίρες του Φωτός, γιατί μέσα Του είμαι ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ, Αυτός και Εγώ είμαστε ΕΝΑ. Κι όποιος προφέρει το Όνομα Ιησούς με βαθιά κατάνυξη, απευθύνεται έτσι σε Μένα και Εγώ του φέρνω όντως τη σωτηρία που χρειάζεται.

Συνεπώς λοιπόν δεν πρόκειται να παρακαλέσετε ποτέ μάταια εάν προφέρετε με απόλυτη εμπιστοσύνη το Όνομα Ιησούς και παρουσιάσετε σε Μένα τον Ίδιο το αίτημά σας. Γιατί τη στιγμή που πιστεύετε σ’ Αυτόν και στο έργο που έκανε για να σας σώσει, είσαστε ελευθερωμένοι από την πρωταρχική αμαρτία που σας βάραινε. Και τότε θα αποδειχθεί πάλι η Αγάπη που έχω για σας γιατί όταν θα φωνάζετε σαν ένα παιδί το Όνομά Μου, είναι βέβαιο ότι θα σας ακούσω και θα ικανοποιήσω το αίτημά σας. Είμαι πάντοτε και αιώνια ο Θεός και Δημιουργός σας, αλλά και ΠΑΤΕΡΑΣ σας επίσης μπόρεσα να γίνω χάρη στο έργο της συμφιλίωσης που πραγματοποίησε ο Χριστός. Γιατί αποκλειστικά με αυτόν τον τρόπο λάβατε πλέον τη δύναμη που χρειαζόσασταν για να γίνετε με τη θέλησή σας ελεύθερα όντα. Και έτσι πλέον για πρώτη φορά αποκτήσατε τη δυνατότητα από «πλάσματα» Μου να μεταμορφωθείτε σε «παιδιά» Μου, εφόσον βέβαια χρησιμοποιήσετε την ελεύθερη θέλησή σας για να επιστρέψετε κοντά Μου.

Αυτή δε η ελεύθερη θέληση ενισχύθηκε μοναχά μετά το θάνατο Μου στο σταυρό. Για αυτόν το λόγο λοιπόν μόνο χάρη στο Όνομά Μου μπορείτε να σωθείτε. Και γι’ αυτό την ατραπό της επιστροφής σε Μένα τη βρίσκετε μοναχά όταν πάρετε πλέον το δρόμο για τον Ιησού Χριστό, γιατί αυτός ο δρόμος μόνο οδηγεί πίσω σε Μένα στο πατρικό σας σπίτι.

Αμήν

( Αρ.6938-7.10.1957)

 Δεν πρέπει ν’ αφήνετε ανεκμετάλλευτη τη θυσία του Χριστού στο σταυρό

 Ακόμη και τα πάθη Μου και ο Θάνατος Μου στο σταυρό μπορεί να ήταν μάταια για σας τους ίδιους, μπορεί η θυσία στο σταυρό να έγινε άδικα για εσάς συγκεκριμένα που δεν σας κάνει καμία εντύπωση, αφού δεν αναγνωρίζετε τον Ιησού Χριστό ως θείο Λυτρωτή, γιατί γνωρίζετε μεν για τον «άνθρωπο Ιησού», χωρίς να δέχεστε όμως ότι είχε μια θεία – πνευματική αποστολή. Έτσι όμως εξαιρείτε μόνοι σας τον εαυτό σας από εκείνους για τους οποίους πραγματοποιήθηκε το έργο της λύτρωσης.

Γιατί πρέπει να στραφείτε συνειδητά σ’ Αυτόν αν θέλετε να έχετε μερίδιο στις χάρες που εξασφάλισε το λυτρωτικό έργο του. Η «λύτρωση» εξαρτάται από σας τους ίδιους, αν και Εγώ πέθανα για όλους εξίσου τους ανθρώπους στο σταυρό. Αυτό όμως που δεν ξέρετε οι άνθρωποι είναι ότι είσαστε δέσμιοι, ότι χωρίς τη λύτρωση μέσω του Ιησού Χριστού δεν θα μπορέσετε ποτέ να χαρείτε την όλο φως και δύναμη ελευθερία, παρά θα παραμείνετε και άλλο δέσμιοι ακόμη και αν περάσουν αιωνιότητες. Γιατί αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι η κατάσταση της ανελευθερίας, της αδυναμίας και της έλλειψης φωτός δεν μπορεί ποτέ να μεταβληθεί με άλλο τρόπο, παρά μέσα από κείνον το δρόμο που περνάει από το Γολγοθά.

Και ακόμη και αν αρνείσθε τον Ιησού Χριστό ως θείο Λυτρωτή ή και αν αδιαφορείτε για το έργο Του, μόνον απ’ Αυτόν εξαρτάται για πόσο διάστημα θα παραμείνετε σε μια κατάσταση δυστυχίας. Βέβαια η ύπαρξή σας ως άνθρωποι δεν σας φαίνεται τόσο δυστυχισμένη και γι’ αυτό δεν ψάχνετε να βρείτε Τον Ένα και Μοναδικό που μπορεί να σας προσφέρει μια ευτυχισμένη μοίρα. Όμως η ύπαρξή σας στη γη δεν κρατάει πολύ και τότε πια θα συνειδητοποιήσετε τι μαρτύριο σημαίνει το να είναι κανείς δέσμιος. Γιατί τότε σας αφαιρείται η δύναμη που είχατε για να ζήσετε ως άνθρωποι, εάν δεν βρεθείτε μάλιστα φυλακισμένοι μέσα στη συμπαγή ύλη, ώστε να πρέπει επιπλέον να υποστείτε και τα μαρτύρια μιας τέτοιας φυλάκισης. Ωστόσο όσο έχετε ακόμη τη συνείδηση του εαυτού σας, υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να καλέσετε εκούσια τον Ιησού Χριστό ως Λυτρωτή σας, είτε σε αυτή τη γη είτε πλέον στον άλλον κόσμο, εάν βέβαια δεν σας κλείσει μέσα του το ακρότατο σκοτάδι.

Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν η Αγάπη Μου προσπαθεί ακατάπαυστα να στρέψει τις σκέψεις σας σ’ Εκείνον μέσα στον οποίον ενσαρκώθηκα Εγώ ο ίδιος με σκοπό να σας σώσω. Δεν θα πάψω να προσπαθώ να σας παρουσιάσω το θάνατο του Ιησού παραστατικά και ζωντανά, θα φροντίζω δε πάντα ώστε να γίνεται αναφορά στο λυτρωτικό Του έργο και να δίνονται οι σχετικές γνώσεις σε σας που βρίσκεστε πολύ απομακρυσμένοι από το σταυρό και δεν δίνετε παρά ελάχιστη ή και καθόλου σημασία σε όλα όσα σχετίζονται με τον Ιησού Χριστό.

Στον καθένα από σας κάποια στιγμή στη ζωή του θα μιλήσει κάποιος για τον Χριστό και θα του υπενθυμίσει την ύπαρξή Του, ο καθένας σας μπορεί να κάνει τις σκέψεις του γύρω από αυτά που του έχουν ειπωθεί για τον Ιησού Χριστό και το λυτρωτικό Του έργο. Έτσι ο καθένας μπορεί να πάρει θέση απέναντι Του όπως θέλει. Το ποια θέση όμως θα πάρει είναι καθοριστικό για την ύπαρξή του, για ατέλειωτο χρονικό διάστημα ή ακόμη και για την αιωνιότητα. Γιατί μπορεί να πρέπει να υπομένει για ατέλειωτο ακόμη διάστημα τον παιδεμό και τη φυλάκιση. Αλλά μπορεί επίσης να γίνει για πάντα ελεύθερος και ν’ απολαμβάνει φως, δύναμη και μακαριότητα ευχαριστώντας το θείο Ελευθερωτή του για τη σπλαχνική Του αγάπη που του εξαγόρασε την ελευθερία του και τον επανέφερε και πάλι στην πρωταρχική του μακάρια κατάσταση.

Κανένας άνθρωπος δεν θα αποφύγει την απόφαση αυτή και ο κάθε άνθρωπος προετοιμάζει από μόνος του τη μελλοντική του μοίρα. Ωστόσο η Αγάπη Μου βοηθάει διαρκώς τον καθένα να αποφασίσει σωστά, δίνοντάς του κάθε τόσο ορισμένες υποδείξεις, ώστε κανείς να μην μπορεί να πει ότι είχε μείνει σε άγνοια και δεν γνώριζε τι θα τον βοηθούσε να βρει τη λύτρωση. Αλλά η Αγάπη Μου δεν ορίζει τη θέλησή σας. Γιατί διαλέξατε εθελοντικά την κατάσταση της δυστυχίας, επομένως πρέπει πάλι αυτόβουλα να επιδιώξετε να γλυτώσετε απ’ αυτήν.

Συνεπώς λοιπόν το να λυτρωθείτε από τον Χριστό προϋποθέτει τη δική σας ελεύθερη θέληση. Γιατί προφανώς διαφορετικά θα είχε ήδη λυτρωθεί ολόκληρος ο κόσμος και τίποτα πλέον δεν θα βρισκόταν σε κατάσταση ανελευθερίας και αδυναμίας, αφού το έργο της λύτρωσης έγινε για όλους τους ανθρώπους.

Αλλά είναι η δική σας η θέληση που αξιοποιεί τις χάρες που εξασφάλισε αυτό το λυτρωτικό έργο, όταν ομολογείτε ελεύθερα την πίστη σας σ’ Αυτόν που πέθανε για σας στο σταυρό. Όταν δηλαδή αναγνωρίζετε Εμένα τον Ίδιο στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και θέλετε να έχω πεθάνει και για δική σας χάρη.

Τότε θα ελευθερωθείτε όντως από την κατάσταση της δέσμευσης, θα φύγετε απολυτρωμένοι από αυτήν τη γη και θα μπορέσετε να περάσετε στο βασίλειο εκείνο όπου θα έχετε τη δυνατότητα να δράτε με απεριόριστο φως και δύναμη και να είσαστε μακάριοι.

Αμήν

( Αρ. 7250-9.1.1959)

 Οι αποδείξεις για την επίγεια υπόσταση του Ιησού

Στον κάθε άνθρωπο δίνεται η δυνατότητα να εξιχνιάσει το μυστήριο της ενανθρώπισης του Θεού, οπότε και ο καθένας θα έχει τότε μια απόδειξη για την ύπαρξη του Ιησού, ο οποίος θα του αποκαλυφθεί πλέον ως ο «Γιος του Θεού και ο Λυτρωτής του κόσμου», ούτως ώστε κάθε άλλη απόδειξη θα είναι περιττή.

Διότι όταν κανείς συνειδητοποιήσει τι σημαίνει η ενανθρώπιση του Θεού καταλαβαίνει επίσης το ότι και το λόγο που είναι απαραίτητη η πίστη, γιατί οι αποδείξεις είναι περισσότερο ανασταλτικές παρά ευνοούν τη διαδικασία ωρίμανσης της ψυχής, η οποία είναι ο σκοπός της ανθρώπινης παρουσίας στη γη.

Το ότι ενσαρκώθηκε ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ μέσα στον Ιησού Χριστό, δηλαδή, μέσα στον άνθρωπο Ιησού, είναι και παραμένει απίστευτο για όσους δεν έχουν κανενός είδους πνευματικό δεσμό και ο πνευματικός αγώνας τους είναι έννοια άγνωστη. Ως πνευματικός αγώνας δε, εννοείται η διαδικασία εξέλιξης της ψυχής, γιατί η ζωή της έχει δοθεί όχι ως αυτοσκοπός, παρά μόνο ως μέσο για την επίτευξη του σκοπού. Όποιος λοιπόν δεν αγωνίζεται πνευματικά, δεν έχει αφυπνισθεί, πράγμα που σημαίνει ότι οι σκέψεις του οδηγούνται πιο εύκολα στο λάθος παρά στην αλήθεια. Θα αποδεχθεί δηλαδή ευκολότερα ένα ψέμα ως αλήθεια, ενώ η καθαρή αλήθεια θα του φανεί αντίθετα μη αποδεκτή, ακριβώς επειδή το πνεύμα του είναι ακόμη στο σκοτάδι. Με το πνεύμα βέβαια δεν εννοείται ο νους του, αλλά εκείνος ο σπινθήρας μέσα στον άνθρωπο ο οποίος είναι μέρος του Θεού.

Ένας τέτοιος άνθρωπος επομένως δεν αποδέχεται καμία καθαρά πνευματική αιτία και ως εκ τούτου δεν θα μπορεί να συλλάβει ότι η ενανθρώπιση του Θεού είναι ακριβώς αποτέλεσμα μιας τέτοιας «πνευματικής αιτίας». Ωστόσο όμως η ενανθρώπιση έχει όντως γίνει! Ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε μέσα σ’ έναν άνθρωπο. Κι ο άνθρωπος εκείνος ήταν ο Ιησούς, ο γιος της Μαρίας, ο Οποίος τεκνοποιήθηκε από το Πνεύμα του Θεού. Δεν έπρεπε τίποτα να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να πιστέψουν και γι’ αυτό η γέννηση του Ιησού υπέκειτο εντελώς στους ανθρώπινους νόμους, όχι όμως και η τεκνοποίησή Του! Δεν πρέπει να το αμφισβητούν αυτό οι άνθρωποι, γιατί φθάνει να σκεφθούν ότι όλα τα πλάσματα, όπως και ολόκληρη η δημιουργία, προήλθαν από τη Δύναμη του Θεού. Επομένως είναι δυνατό γι’ αυτή τη Δύναμη να δημιουργήσει επίσης ένα ανθρώπινο ον μόνο με τη θέλησή Του.

Αυτή η γέννηση λοιπόν έγινε χωρίς γονιμοποίηση για κάποιους πνευματικούς λόγους, οι οποίοι είναι ευκολονόητοι για ένα αφυπνισμένο πνεύμα. Πρέπει γι’ αυτό να γνωρίζει κανείς ότι ολόκληρη η δημιουργία προέκυψε από πνευματικά αίτια, τα οποία οφείλονταν στην ελεύθερη βούληση των αρχέγονων πνευματικών όντων. Αυτή δε η ελεύθερη θέληση παίζει ένα βασικό ρόλο και στην ύπαρξη του ανθρώπου -που ήταν κάποτε ένα αρχέγονο πνεύμα- ο οποίος ρόλος είναι επίσης η εξήγηση που δεν μπορούν να βρεθούν καθόλου ή μόνο ελάχιστες αποδείξεις για την «ύπαρξη του Ιησού».

Δεν επιτρέπεται κανενός είδους εξαναγκασμός να υποχρεώνει τον άνθρωπο να πάρει θέση, θετική ή αρνητική, απέναντι στον Ιησού Χρηστό, Τον θείο Λυτρωτή. Η τοποθέτηση απέναντι στον Χριστό πρέπει να γίνεται με πλήρη ελευθερία της θέλησης, γιατί από αυτήν την ελευθερία αποκλειστικά εξαρτάται το αν ο άνθρωπος θα ξαναγίνει η πρωταρχική οντότητα που ήταν κάποτε, πράγμα που είναι άλλωστε ο σκοπός της ύπαρξής του στη γη. Οτιδήποτε μπορεί να αποδειχθεί με βάση κάποια πειστήρια, οδηγεί αναγκαστικά σε μια απόφαση. Δεν επιτρέπεται όμως να πάρει κανείς με τη βία αυτήν την απόφαση, εφόσον το ζητούμενο είναι να κατακτήσει και πάλι την τελειότητα που είχε αρχικά ως αρχέγονη οντότητα, η οποία τελειότητα είναι επίσης ο σκοπός και ο προορισμός όλης της δημιουργίας.

Πρέπει λοιπόν να γνωρίζει προηγούμενα ο άνθρωπος για την πρώτη αρχή και τον προορισμό όλων των όντων, για το νόημα και το σκοπό της δημιουργίας και όλων όσων περιλαμβάνει. Αλλά αυτή τη γνώση δεν πρόκειται ποτέ και με κανένα τρόπο να την αντλήσει από τα βιβλία, παρά πρέπει να του δοθούν μέσω του «Πνεύματος του Θεού», το οποίο είναι αυτή καθαυτή η «Αιώνια Αλήθεια».

Αυτό όμως απαιτεί κάποιες προϋποθέσεις τις οποίες μπορεί βέβαια να τις πληρώσει ο καθένας, αλλά λίγοι είναι μόνο εκείνοι που θέλουν όντως να τις πληρώσουν. Το Πνεύμα του Θεού όμως μπορεί να εκφρασθεί μοναχά εκεί όπου υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις όπως μια ζωντανή πίστη στον Θεό, η οποία ωστόσο μόνο με την αγάπη μπορεί να γίνει ζωντανή. Και δεύτερο, πρέπει να ζητάει κανείς συνειδητά να του δοθεί η «Αλήθεια από τον Θεό» έχοντας ακριβώς την πίστη ότι ο Θεός θα του τη δώσει. Και όντως του δίνεται, διότι τότε το Πνεύμα του Θεού συνδέεται με τον πνευματικό σπινθήρα μέσα στον άνθρωπο – ο οποίος σπινθήρας είναι δικό Του μερίδιο – και έτσι ο άνθρωπος διδάσκεται από το Πνεύμα!

Όποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να το πιστέψει αυτό, δεν πρόκειται ποτέ να κατακτήσει τη Σοφία, το Φως της Γνώσης. Όποιος όμως το πιστεύει, θα του φανερωθούν οι μεγαλύτερες αποκαλύψεις και θα καταλάβει πεντακάθαρα πράγματα που για τους άλλους είναι ακατανόητα. Θα μπορεί να συλλάβει τις αλληλεξαρτήσεις των αιτιών μεταξύ τους και η ενανθρώπιση του Θεού μέσα στον Ιησού θα είναι γι’ αυτόν ένα τόσο θαυμαστά λυμένο πρόβλημα, που δεν χρειάζεται κανενός είδους αποδείξεις πλέον. Και παρ’ όλα αυτά θα μπορεί να διακρίνει μέσα σ’ όλα τα πράγματα πολύ καθαρότερα απ’ ότι θα ήταν σε θέση να το κάνει ο οξυδερκέστερος νους.

Για ένα αφυπνισμένο πνεύμα δεν παίζει κανένα ρόλο πόσος καιρός έχει περάσει από τον ερχομό του Ιησού στη γη, γιατί ο ερχομός αυτός δεν απέβλεπε σε ένα συγκεκριμένο μόνο κύκλο ανθρώπων, παρά ισχύει για όλους τους ανθρώπους στο παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον. Όλοι οι άνθρωποι θα μάθουν γι’ αυτή την επίγεια πορεία του Ιησού, χωρίς ωστόσο να χρειάζονται αποδείξεις για την ύπαρξή Του, εφόσον το πνεύμα τους είναι αφυπνισμένο.

Ωστόσο χωρίς την αφύπνιση του πνεύματος και οι πιο ατράνταχτες αποδείξεις θα ήταν άχρηστες για την κατάκτηση της ψυχικής ωριμότητας. Γιατί μια πίστη που έχει βασισθεί σε αποδείξεις δεν είναι πίστη, δεδομένου ότι η αληθινή πίστη σέβεται την ελευθερία της θέλησης και είναι εξάλλου η μόνη που έχει αξία. Ο νους του ανθρώπου δεν έχει καμία ή παρά ελάχιστη σχέση με την αφύπνιση του πνεύματος του. Η αφύπνιση είναι αποτέλεσμα μιας ζωής με αγάπη, μιας ζωής με πραγματικά ανιδιοτελή αγάπη για τον πλησίον. Για το λόγο αυτό η εντρύφηση σε βαθύτατα μυστήρια δεν είναι η επιβράβευση για μια εντατική διανοητική δραστηριότητα, παρά αποτελεί αποκλειστικά προνόμιο εκείνων που τηρούν τις εντολές του Θεού, τις οποίες δίδαξε ο άνθρωπος Ιησούς όταν ήταν στη γη: «Αγάπα τον Θεό πάνω απ’ όλα και το διπλανό σου σαν και σένα τον ίδιο!».

Το αποτέλεσμα που προκύπτει από την εκπλήρωση αυτών των εντολών είναι η ασφαλέστερη και σαφέστερη απόδειξη για την ύπαρξη του Ιησού. Γιατί τότε το «Πνεύμα από τον Θεό» οδηγεί τον άνθρωπο σε όλη την αλήθεια και του φανερώνει όλες τις πνευματικές αιτίες και τις συναρτήσεις τους, τις οποίες ο νους δεν μπορεί ποτέ να τις δώσει.

Αμήν

( Αρ. 8680-21.11.1963)

 Στα βήματα του Ιησού…. γιατί….

Τη γέφυρα για το πνευματικό βασίλειο θα τη βρίσκετε πάντα όταν ακολουθείτε τον Ιησού, το θείο Λυτρωτή, ο οποίος έχτισε αυτήν τη γέφυρα για σας και την διάβηκε πρώτος. Αυτός γεφύρωσε το τεράστιο χάσμα που υπήρχε ανάμεσα στη γη και το πνευματικό βασίλειο με την απελευθερωτική δράση του. Πηγαίνοντας από τον πιο δύσκολο και οδυνηρό δρόμο στο σταυρό, άνοιξε τη γέφυρα προς το βασίλειο του Φωτός, την οποία μπορεί να βαδίσει ο καθένας και που οδηγεί πάντοτε στο σωστό προορισμό.

Είναι απαραίτητο ν’ ακολουθήσει ο καθένας τα βήματα του Ιησού, πράγμα που σημαίνει ότι όπως εκείνος πέρασε απ’ όλα τα μαρτύρια από την αγάπη του για τη δυστυχισμένη ανθρωπότητα, έτσι οφείλει και ο καθένας να πάρει το δρόμο της αγάπης και των παθών. Ο άνθρωπος Ιησούς πήρε βέβαια πάνω του όλη την ενοχή των πεσμένων αδερφών του ώστε με το θάνατο του, δηλαδή με το λυτρωτικό του έργο, εξαφάνισε τη μεγάλη ενοχή από την πρώτη τους πτώση. Ωστόσο οφείλει και ο καθένας χωριστά να προσπαθήσει να τον ακολουθήσει ώστε να εξαγνίσει και ο ίδιος την ψυχή του.

Ο μόνος τρόπος για ν’ αποβάλλει η ψυχή τις ακαθαρσίες της και να κρυσταλλωθεί είναι η αγάπη και οι ταλαιπωρίες. Αυτή δε την κάθαρση πρέπει να την πραγματοποιήσει όσο βρίσκεται στη γη, εάν θέλει να αποκτήσει ένα βαθμό φωτεινότητας που θα της εξασφαλίσει τη μακαριότητα. Διότι ο λόγος που ο άνθρωπος βρίσκεται στη γη, είναι για να απαλλαγεί η ψυχή του από κάθε είδους ακαθαρσίες, από όλα τα πάθη και τις επιθυμίες της, τις αδυναμίες και τα ελαττώματά της, τα οποία κουβαλάει ακόμα επάνω της ως συνέπειες της πρώτης σας πτώσης. Αυτό δε μπορεί να το κατορθώσει ο καθένας εάν βαστάζει με υπομονή τα βάρη που συνοδεύουν την επίγεια πορεία του, προσφέροντας συνάμα συστηματικά αγάπη στον περίγυρο του.

Διότι η αγάπη είναι το ασφαλέστερο καθαρτήριο μέσο, γιατί διαλύει όλα τα βρώμικα κατάλοιπα και τα σκληρά κελύφη που βαραίνουν ακόμη την ψυχή. Το να υποφέρει δε κανείς – με εγκαρτέρηση – συνεισφέρει επίσης στην αποκρυστάλλωση της ψυχής η οποία σαν αποτέλεσμα έχει γίνει δεκτική στο φως και διάφανη όταν έρθει η ώρα της να περάσει στο πνευματικό βασίλειο. Γι’ αυτό άλλωστε είπε ο Ιησούς τα λόγια: «Όποιος θέλει να Μ’ ακολουθήσει, πρέπει να σηκώσει το σταυρό του!». Κανένας άνθρωπος δεν πρόκειται ν’ αποφύγει εντελώς το να υποφέρει μολονότι ο καθένας έχει διαφορετικό βάρος να κουβαλήσει. Ωστόσο η επίγεια ζωή δεν αποτελεί τον υπέρτατο στόχο και ολοκλήρωση, δεδομένου ότι είναι απλά ένας σταθμός προπαρασκευής για την καθαυτό ζωή στο πνευματικό βασίλειο. Οποιοδήποτε βάρος επομένως επωμίζεται ακόμη η ψυχή όσο είναι στη γη, δεν μπορεί παρά να αυξήσει την ευδαιμονία της στον άλλον κόσμο, με την προϋπόθεση βέβαια ότι το υπομένει με αφοσίωση στο θείο θέλημα.

Εθελοντικά πρέπει επομένως ν’ ακολουθήσει κανείς το δρόμο του Ιησού. Θα πρέπει να ενδιαφερθεί ο ίδιος προκειμένου να κατακτήσει η ψυχή του μια ανώτερη πνευματικότητα στη γη. Πρέπει άρα να αποφασίσει συνειδητά να πάρει το δρόμο του Ιησού, οφείλει δηλαδή να αναγνωρίσει το λυτρωτικό του έργο και να το αξιοποιήσει για τον εαυτό του. Γιατί σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται η επίγεια ζωή, όσο μαρτυρική και αν είναι, να οδηγήσει την ψυχή στην τελειοποίηση, εάν ο άνθρωπος δεν αναγνωρίσει τον Ιησού και εάν δεν εκμεταλλευθεί τα οφέλη και τα ελέη που εξασφάλισε το λυτρωτικό του έργο. Και επιπλέον, εάν δεν πιστεύει σ’ Αυτόν, όπως και στο γεγονός ότι ήταν ο Ίδιος ο Θεός ο Οποίος μέσα στον άνθρωπο Ιησού πραγματοποίησε το σωτήριο έργο. Γιατί τότε, όσα προβλήματα και αν έχει στη ζωή του, δεν πρόκειται ν’ αποκομίσει κανένα όφελος για την ψυχή του, διότι σ’ αυτήν την περίπτωση δεν «ακολουθεί τον Ιησού» εκούσια.

Το γεγονός είναι όμως, πως όσο πιο πολύ αγάπη έχετε οι άνθρωποι μέσα σας να σας γεμίζει, τόσο λιγότερο θα σας βαραίνουν τα βάσανά σας, επειδή η αγάπη είναι το καλύτερο διαλυτικό μέσο. Γιατί η φωτιά της αγάπης διαλύει όλα τα σκληρά κελύφη της ψυχής κάνοντας να λιώσει οτιδήποτε ακάθαρτο και αποσκληρυμένο Η αγάπη επιφέρει μέσα σε ελάχιστο χρόνο τον καθαρισμό της ψυχής έτσι ώστε μπορούν να μετριασθούν τα βάρη που κουβαλάει όταν η αγάπη καθαρίζει ήδη με τη δράση της την ψυχή.

Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει ο άνθρωπος να υπηρετεί πολύ δραστήρια τους άλλους, ώστε να εκδηλώσει μ’ αυτόν τον τρόπο την αγάπη του. Διότι η αγάπη ωθεί όποιον αγαπάει να είναι δραστήριος, όσο δε με τη δραστηριότητά του προσφέρει στο διπλανό του με ανιδιοτέλεια, θα πραγματοποιεί ασταμάτητα πράξεις αγάπης. Και μ’ αυτόν τον τρόπο θ’ ακολουθεί το δρόμο του Ιησού, που επίσης ωθείτο από την αγάπη του να είναι πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, ο οποίος προσπαθούσε να ανακουφίσει τον πόνο και τη δυστυχία των συνανθρώπων του και γι’ αυτό το σκοπό χρησιμοποιούσε μια εντελώς ασυνήθιστη δύναμη.

Επομένως το να είναι κανείς πάντα πρόθυμος να προσφέρει τη βοήθειά του, σημαίνει ότι ακολουθεί έμπρακτα τον Ιησού. Γιατί έτσι αποδεικνύει την αγάπη του, η οποία φέρνει πάντα ευλογημένους καρπούς, τόσο στο δότη όσο επίσης και σ’ εκείνον που δέχεται τη βοήθεια. Διότι η αγάπη είναι το πιο μεγαλειώδες, είναι το θείο, το οποίο οδηγεί αναγκαστικά και απαρέγκλιτα στην τελειοποίηση της ψυχής, δεδομένου ότι την εξαγνίζει υποχρεωτικά και την κάνει δεκτική για το φως. Η αγάπη είναι ο τελικός στόχος πάνω στη γη, γιατί οδηγεί στην ενοποίηση με την Αιώνια Αγάπη, επειδή επαναφέρει τον άνθρωπο στην πρώτη κατάσταση μέσα στην οποία δημιουργήθηκε αρχικά ως ον. Γι’ αυτόν το λόγο λοιπόν πρέπει να εγγυάται επίσης τη μέγιστη μακαριότητα την οποία τη βρίσκει ο καθένας μόνο στην αδιάρρηκτη ένωσή του με το Θεό και προαιώνιο Πατέρα του από την Αγάπη του Οποίου προέκυψε κάποτε.

Αμήν