Δ’ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΔΑΡΒΙΝΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ *
Η Νέα Αποκάλυψη γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ θεολογίας και επιστήμης. Η κύρια διαφορά ανάμεσα στη θεωρία του Δαρβίνου και του Χέκελ για την καταγωγή των ειδών και τη διδασκαλία του Λόρμπερ για την εξέλιξη της δημιουργίας, συνίσταται στο ότι οι δύο πρώτοι επιχείρησαν ν’ αποδείξουν πως οι διάφορες μεταγενέστερες μορφές ζωής στο φυτικό και ζωικό βασίλειο προήλθαν αρχικά από μία απλούστατη μορφή ζωής. Κατ’ αυτούς, η εξέλιξη αυτή ολοκληρώθηκε χωρίς θεϊκή παρέμβαση, εντελώς αυτόματα, μέσα από φυσικούς νόμους που δρούσαν τυφλά. Αντίθετα, στον Λόρμπερ είναι ένα προαιώνιο υπέρτατο Πνεύμα που συνέλαβε, εκτέλεσε και τελειοποιεί αδιάκοπα αυτή τη δημιουργική διαδικασία. Σύμφωνα με τους Δαρβίνο και Χέκελ, οι νέες μορφές ζωής προέκυψαν εντελώς «από μόνες τους» μέσα σ’ ένα διάστημα εκατομμυρίων χρόνων λόγω του «αγώνα για την επιβίωση» όπου υποτίθεται πως επικράτησαν μόνο τα πιο ικανά είδη. Όπου τα συστατικά στοιχεία των ζωντανών οργανισμών έχουν ωριμάσει αρκετά για να καταφέρουν το πέρασμα σε μια ανώτερη πνευματικά ύπαρξη, λέει αντίθετα ο Λόρμπερ, επεμβαίνει το θεϊκό Πνεύμα, επιστρατεύοντας γι’ αυτό το έργο τους υπερκόσμιους εργάτες του. Το παντοδύναμο Πνεύμα περαιτέρω δημιουργεί τότε τη νέα μορφή ζωής που είναι κατάλληλη για την περίπτωση. Μέσα σ’ αυτή τη μορφή ζωής, τα στοιχεία που έχουν αποσπασθεί από την αχανή ψυχή του Εωσφόρου, με οδηγό τον πνευματικό σπινθήρα από το Θεό, μπορούν να ωριμάσουν παραπέρα, μέσα στα πλαίσια που έχει καθορίσει η θεία Τάξη κι Αγάπη. Δηλαδή, το κάθε είδος και παραλλαγή στη φύση δεν προέκυψαν τυφλά, χάρη στην τυχαία συσσωμάτωση των ατόμων. Σύμφωνα με τη Νέα Αποκάλυψη, οι πρωτομάστορες του Θεού που είναι αρμόδιοι γι’ αυτό το έργο, αναλαμβάνουν κάθε φορά τη δημιουργία των νέων όντων.
Στο «Γη και Σελήνη», που γράφτηκε το 1847, βρίσκουμε τα πιο κάτω λόγια: «Ουσιαστικά δεν μπορεί να υπάρξει (άψυχη, χωρίς πνεύμα) ύλη, γιατί η ύλη αυτή καθαυτή δεν είναι παρά το αποτέλεσμα δράσης διαφόρων δυνάμεων. Τούτο το αποτέλεσμα εμφανίζεται με συγκεκριμένο τρόπο, ποιότητα και μορφή, πράγμα που δηλώνει καθαρά πως οι δυνάμεις που δρουν δεν στερούνται ευφυΐας. Γιατί όταν κάποιο πράγμα ή κάποιο ον παρουσιάζει μία συγκεκριμένη μορφή, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ιδιότητες, είναι αυτονόητο πως οι δυνάμεις που ενεργούν εκεί μέσα θα διαθέτουν μία ορισμένη ευφυΐα».
Συνεπώς όλη η «κοσμική ύλη» της Δημιουργίας αποτελείται από ευφυείς δυνάμεις, δηλαδή δυνάμεις προικισμένες με ικανότητα γνώσης και θέλησης. Αυτό έχει αρχίσει να διαπιστώνει εξάλλου και η επιστημονική έρευνα. Ή, αλλιώς ειπωμένο, τα πάντα έχουν πνευματική υφή· σε όλο το σύμπαν, από το άτομο ως το ηλιακό σύστημα, από το ορυκτό ως τον άνθρωπο, είναι πνεύματα που συνθέτουν την ύλη.
* Αποσπάσματα από τα βιβλία : “ Θεός και Δημιουργία” (Θ.Δ.) , “Το Πέρασμα στη νέα Πνευματική Εποχή” (Νέα Επ.), “Η Γέννηση της Νέας Γης” (Γενν) , “Τα Σημεία των Καιρών” (ΣτΚ) και “Η Επιστροφή του Χριστού” (Επ.Χρ.) εκδόσεις Πύρινος Κόσμος.
«Κατά βάση δεν υπάρχει ορυκτό ούτε φυτικό βασίλειο», διαβάζουμε στον Λόρμπερ. «Γιατί τόσο το ένα, όσο και το άλλο, αποτελούν κατ’ ουσία ένα ζωικό βασίλειο. Το κάθε ορυκτό απαρτίζεται από μυριάδες είδη μικροσκοπικότατα εγχυματικά ζωάρια που το καθένα τους χωριστά αποτελεί μία ιδιαίτερη ευφυή ψυχική μικροοντότητα, πράγμα που ένα φωτισμένο πνεύμα μπορεί εύκολα να διακρίνει».
Μπορούμε να πούμε, σε ομοφωνία με τους πιο προχωρημένους επιστήμονες, πως τα τρία φυσικά βασίλεια, μαζί με τους ανθρώπους και τους αγγέλους, συναποτελούν ένα ενιαίο βασίλειο ζωής. Μέσα σ’ αυτό τα ορυκτά, τα φυτά και τα ζώα συνιστούν απλά τις διάφορες βαθμίδες στην όλη εξέλιξη. Από το Δημιουργό τους μαθαίνουμε για την υπόσταση και το σκοπό της ύπαρξης αυτού του Βασιλείου ζωής:
«Ο ίδιος ο Θεός μέσα στο κέντρο του είναι ο προαιώνιος αρχέτυπος Άνθρωπος και το άναρχο Πνεύμα. Αυτός γεμίζει την απεραντοσύνη που και τούτη απορρέει από Εκείνον αέναα, με τις μεγαλειώδεις σκέψεις και ιδέες του. Η Αγάπη του πλημμυρίζει αυτές τις σκέψεις και ιδέες, ώσπου παίρνουν φωτιά και γίνονται μία ζωντανή Φωτιά όπως κι Εκείνος· η Σοφία του τις συστηματοποιεί και τους δίνει μορφή· χάρη στη Θέλησή του χωρίζουν η μία από την άλλη και γίνονται σαν αυθύπαρκτες οντότητες. Αυτές οι οντότητες είναι προικισμένες με την ικανότητα να εξελίσσονται και να πολλαπλασιάζονται διαρκώς από μόνες τους. Ανεβαίνοντας ένα-ένα τα σκαλοπάτια της εξέλιξης με την Τάξη που έχει ορίσει Αυτός, ενώνονται μεταξύ τους, ώσπου στο τέλος φθάνουν στην κορυφή της κλίμακας, που είναι να γίνουν όμοιες μ’ Εκείνον» («Μ.Ε.Ι.» 7, 72).
Με άλλα λόγια, ο τελικός σκοπός της ζωής όλων των όντων είναι να μοιάσουν όσο γίνεται περισσότερο στη Θεότητα στις βασικές της ιδιότητες: την Αγάπη, τη Σοφία και τη Δύναμη. Όμως υπάρχει η περίφημη ελευθερία της θέλησης, γι’ αυτό δεν επιτρέπεται στη Θεότητα να επιβάλει αυτές τις ιδιότητες στα δημιουργήματά της. Το κάθε πλάσμα πρέπει να τις κατακτήσει μόνο του, με τη δική του θέληση και προσπάθεια, μέσα στην καθημερινή ζωή. Γι’ αυτό σε τελευταία ανάλυση όλη η πλάση δεν είναι παρά ένα μεγάλο σχολείο όπου ο καθένας μαθαίνει να υπηρετεί με αγάπη τους άλλους και να συμβάλλει έμπρακτα στο έργο της Δημιουργίας. «Άρα η λέξη που μεταμορφώνει τα πάντα σαν μαγικό ραβδί, είναι η υπηρεσία του ενός προς τον άλλον. Κι η δύναμη αυτής της λέξης εκτείνεται σε όλο το άπειρο, τόσο στη φύση, όσο και στο αχανές βασίλειο των πνευμάτων.
Η υπηρεσία προς τους άλλους είναι ο καλύτερος τρόπος για να καλλιεργήσει κανείς την ταπεινοφροσύνη μέσα του.
Στο Βασίλειο Μου δεν υπάρχει ζωή, αν δεν υπηρετεί το ένα πλάσμα το άλλο. Χωρίς αυτό τον όρο δεν υπάρχει διάρκεια, ευτυχία, αληθινή σοφία, δεν υπάρχει μακαριότητα ούτε στη Γη ούτε στον άλλο κόσμο.
Όποιος φαντάζεται πως ο παράδεισος σημαίνει απραξία και καλοπέραση, πέφτει πολύ έξω.Αντιθέτως, τα μακάρια πνεύματα που βρίσκονται στην πιο υψηλή σφαίρα του παραδείσου, διαθέτουν δύναμη και εξουσία σχεδόν όμοια με τη δική Μου, ώστε να μπορούν να υπηρετούν όσο γίνεται καλύτερα Εμένα και τους άλλους ανθρώπους”.
Το Νόημα και ο Σκοπός της Ανθρώπινης Ύπαρξης
Στο «Μ.Ε.Ι.» διαβάζουμε σχετικά: «Ο Θεός, που είναι παντοδύναμος, θα μπορούσε να γεννήσει από μέσα του ένα πνεύμα που θα το προίκιζε με τέλεια Σοφία και Δύναμη και μάλιστα όχι μόνον ένα αλλά μυριάδες τέτοια πνεύματα στο λεπτό.
Αλλά αυτά τα πνεύματα δεν θα είχαν καμία αυτοτέλεια, επειδή θα ήθελαν και θα έκαναν ό,τι κι ο Θεός.
Εφόσον όμως ο προορισμός τους είναι να γίνουν σιγά-σιγά όντα ανεξάρτητα, είναι απαραίτητο να διανύσουν όλο το δρόμο της ύλης. Με άλλα λόγια να καταδικασθούν για ένα διάστημα σε στέρηση της ελευθερίας της θέλησής τους, όπου μόνο η Θέληση του Θεού τους δίνει στερεή υπόσταση, με τη μορφή που βλέπετε εδώ στη Γη. Άμα ολοκληρωθεί αυτή η πορεία, έχουν γίνει πια αυτοτελή παιδιά του Θεού, που σκέφτονται και ενεργούν ελεύθερα από μόνα τους. Εντούτοις, κάνουν διαρκώς ό,τι είναι το Θέλημά του. Όχι όμως επειδή τους το επιβάλλει καταναγκαστικά, αλλά γιατί αναγνωρίζουν από μόνα τους πως είναι το πιο σοφό που υπάρχει. Κι από μόνα τους αποφασίζουν να το ακολουθήσουν στις πράξεις τους.
Τότε όμως έχουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος: μακαριότητα κι ευδαιμονία στη ζωή”.
«Ο κόσμος, όντας ένα στερεό υπόβαθρο της Αγάπης Μου, αποτελεί ένα μεγάλο σχολείο όπου οι άνθρωποι ζουν για λίγο καιρό μακριά Μου. Έτσι θα πρέπει, από καθαρά δική τους εσωτερική παρόρμηση, να ξυπνήσει μέσα τους μεγάλη λαχτάρα να έρθουν κοντά Μου. Τα εξωτερικά θέλγητρα του κόσμου υπάρχουν απλά σαν αντίποδας, για να παριστάνουν τον πειρασμό ώστε να μπορέσουν ν’ αναζητήσουν εθελοντικά την Αγάπη Μου. Το πρώτο βήμα γίνεται όταν ο κόσμος αρχίζει να χάνει τη σαγήνη του για τον άνθρωπο, είτε γιατί καθοδηγήθηκε σ’ αυτό το αποτέλεσμα είτε επειδή αυτό τον δασκάλεψε η πείρα. Κι αν συνάμα ο πόθος του να έρθει κοντά Μου φουντώνει όλο και πιο πολύ, δεν θ’ αργήσει να αποκτήσει το χάρισμα της πνευματικής όρασης κι ακοής. Αν και θα έχει ακόμη θνητό σώμα, θ’ ακούει τη φωνή του άγιου Πατέρα, και πότε-πότε θα μπορεί να Τον βλέπει μπροστά του. Με αυτό τότε θα τον πλημμυρίσει το πνεύμα της Αιώνιας Αγάπης και θα βλέπει ενορατικά μέλλον, παρόν και παρελθόν σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Κι ο θάνατος του σώματός του θα είναι για τον καθένα μια ανείπωτα γλυκιά ευτυχία. Γιατί τότε θ’ αρχίσει να βλέπει καθαρά πως όταν πεθαίνει το σώμα του, ο ίδιος δεν πεθαίνει μαζί του· αντίθετα, ξυπνάει ολότελα κι ανοίγει τα μάτια του στην Αιώνια Ζωή» («Θεία Οικονομία», τόμος 1, κεφ. 80).
Στο τέρμα της πορείας τελειοποίησης βρίσκεται η Πνευματική Αναγέννηση.Η ανθρώπινη ψυχή που αποφάσισε εκούσια να ζήσει σε αρμονία με τη θεϊκή Τάξη, είναι ώριμη να «αναγεννηθεί πνευματικά». Αυτό σημαίνει ότι έχει αποβάλει όλα τα εγωιστικά της στοιχεία και την έχει διαποτίσει η αγάπη, που είναι η ουσία του πνευματικού της σπινθήρα. Γι’ αυτό μπορεί πια να ενωθεί μια για πάντα μαζί του. Έτσι διαρρηγνύει -πνευματικά- την ύλη που την κρατάει δέσμια και περνάει στην καθαρά πνευματική σφαίρα, αν και μπορεί να βρίσκεται ακόμη μέσα στο υλικό της σώμα.
Η αληθινή υιοθεσία από τον Θεό
Ο αναγεννημένος άνθρωπος, από εξαρτημένο δημιούργημα μεταμορφώνεται σε αληθινό παιδί του Θεού, απόλυτα ανεξάρτητο. Η αλήθεια είναι πως ψυχή και πνεύμα δεν συγχωνεύονται ολότελα στην πνευματική αναγέννηση, αλλά παραμένουν δύο εμφανώς ξεχωριστές οντότητες.
«Με την αναγέννηση η ψυχή δεν χάνει την επίγνωση του τι γίνεται γύρω της και διατηρεί την αυτονομία της θέλησής της. Η ψυχή θα έχει πάντα με το πνεύμα την ίδια σχέση που έχει το θνητό σώμα με την ψυχή. Το σώμα μπορεί να έχει όσες επιθυμίες θέλει και να κεντρίζει επίμονα την ψυχή με το αιχμηρό κεντρί του για να του τις ικανοποιήσει. Όμως μια τέλεια ψυχή λέει πάντα ένα αποφασιστικό ‘‘όχι’’ που δεν ανέχεται αντίρρηση. Το ίδιο ακριβώς κάνει με την ψυχή (σ’ έναν αναγεννημένο άνθρωπο), το πνεύμα που την έχει διαπεράσει ολότελα. Όσο λοιπόν η ψυχή συμμορφώνεται με το πνεύμα, τα πάντα γίνονται όπως θέλει εκείνο, που είναι και το θέλημα του Θεού. Όταν όμως την ψυχή την κυριεύει η νοσταλγία για τα παλιά κι αποζητάει μια πιο εγωιστική απόλαυση, σ’ αυτή την περίπτωση το πνεύμα υποχωρεί ολοκληρωτικά κι αφήνει το πεδίο ελεύθερο στην ψυχή να κάνει μόνη της ό,τι θέλει. Συνήθως όμως οι προσπάθειές της μένουν άκαρπες, ιδίως όταν η επιθυμία δεν έχει κανένα πνευματικό υπόβαθρο. Τότε η ψυχή αντιλαμβάνεται αμέσως την εγωιστική αδυναμία και την αδεξιότητά της. Εγκαταλείπει λοιπόν τις φαντασιώσεις περί αυτοϊκανοποίησης, ενώνεται πάλι βαθιά με το πνεύμα κι αφήνει τη θεϊκή θέληση να κυριαρχεί. Εννοείται πως τότε όλα επανέρχονται στην τάξη, η δύναμη και η ισχύς επιστρέφουν ακέραιες!»
Με άλλα λόγια, στον αναγεννημένο άνθρωπο ο θεϊκός πνευματικός σπινθήρας με την ουράνια Αγάπη, Σοφία και Δύναμή του, κυριαρχεί και κατευθύνει την ψυχή.
Σ’ αυτό το επίπεδο της πνευματικής αναγέννησης ανοίγεται πια για τον άνθρωπο η αληθινή κι απόλυτη ελευθερία.
«Για να φθάσει κανείς σ’ αυτή την ύψιστη κορυφή», λέει ένας φωτισμένος ακόλουθος του Ιησού, «είναι απαραίτητο να ανοίξει στο Θεό ολόκληρο το είναι του, σώμα, ψυχή και πνεύμα, εντελώς ανεπιφύλακτα, με μία αποκλειστική, μονάκριβη Αγάπη. Μια τέτοια συνάντηση στη μέση του δρόμου του Δημιουργού με το δημιούργημά Του και του δημιουργήματος με το Δημιουργό του, σημαίνει κατ’ ανάγκη πλήρη εξίσωση στο τέλος ανάμεσα στον προαιώνιο Πλάστη και στο γέννημά Του. Ο Θεός γίνεται ένα με μας, κι εμείς γινόμαστε ένα μαζί Του, χωρίς να περιοριστεί στο παραμικρό η ατομικότητά μας και η απόλυτη ελευθερία της θέλησης. Χωρίς αυτή την ολοκληρωτική εξίσωση δημιουργήματος και Δημιουργού, είναι αδιανόητη η τέλεια ελευθερία στη θέληση και στην εξουσία. Κι αυτό βέβαια, γιατί η θέληση του Δημιουργού δεν μπορεί παρά να είναι εντελώς απεριόριστη και μόνο αν γίνει η θέληση του δημιουργήματος εντελώς ένα με του Δημιουργού, μπορεί να είναι κι αυτή απεριόριστη.
Εφόσον θέλουμε ό,τι θέλει ο Κύριος, κατ’ επέκταση η θέλησή μας είναι κι αυτή απόλυτα ελεύθερη, αφού κι Εκείνου η θέληση είναι ελεύθερη απόλυτα. Αν όμως η θέλησή μας είναι αντίθετη ή μόνο εν μέρει ταυτίζεται με του Θεού, είμαστε αξιολύπητοι σκλάβοι της εθελοτυφλίας μας. Την τέλεια ελευθερία θα τη βρούμε μόνο μέσα στο Θεό. Έξω απ’ το Θεό δεν υπάρχει παρά καταδίκη και θάνατος».
Με άλλα λόγια, σ’ αυτό το επίπεδο τελειότητας πέφτουν οι φραγμοί και τα δεσμά από τη θέλησή μας, όσο πιο πολύ ενστερνιζόμαστε εκούσια το θέλημα του Θεού σαν τον απόλυτο Νόμο στις σκέψεις και τις πράξεις μας. Οι φραγμοί στη θέλησή μας, που ήταν απαραίτητοι στις προηγούμενες ανώριμες φάσεις της εξέλιξής μας, είναι πια περιττοί γι’ αυτό έχουμε την «εξουσιοδότηση» να τη χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε μέσα στη Δημιουργία.
18.1.1949
«Ακολουθήστε τα βήματά Μου…»
Ακολουθήστε τα βήματά Μου και θα φτάσετε ήδη πάνω στη γη στο στόχο που σας είχε τεθεί εξ αρχής. Χρέος σας είναι να προσπαθείτε πάνω απ’ όλα να εφαρμόζετε την αγάπη, που σας φέρνει κοντά σ’ Εκείνον που είναι η Ίδια η αιώνια Αγάπη. Και αν έχετε εμπρός στα μάτια σας την επίγεια πορεία Μου και Μου ζητάτε, χάρη στο έργο της Λύτρωσης που έκανα για σας να ενισχύσω τη θέλησή σας, θα σας είναι εύκολο να ζείτε με αγάπη για τους άλλους. Γιατί σας συμπαραστέκομαι και σας προσφέρω διαρκώς δυνατότητες να δείξετε έμπρακτα τη θέλησή σας να προσφέρετε απεριόριστη αγάπη εφόσον αισθάνεστε αυτή την παρόρμηση.
Η ζωή Μου στη γη ήταν μόνιμα άσκηση ανιδιοτελούς αγάπης για τους άλλους. Το αποτέλεσμα ήταν η ένωση του Πατέρα, της αιώνιας Αγάπης, με Εμένα. Έτσι μπόρεσα να διαθέτω τη Δύναμη και την Εξουσία Του, το Φως και τη Σοφία σαν να ήταν κτήμα Μου. Ήμουν πλήρης με το Πνεύμα Του, τη Δύναμη και το Φως Του. Και έτσι τα πάντα Μου ήταν δυνατά, γιατί ο ίδιος ο Θεός ενεργούσε μέσα Μου.
Σαν άνθρωπος έδωσα την απόδειξη ότι δεν είναι αδύνατο να είναι κανείς πλήρης του θείου Πνεύματος· ότι συνεπώς ο καθένας είναι ικανός να πραγματοποιήσει τα σημεία και τα θαύματα τα οποία έκανα Εγώ, ότι ο άνθρωπος μπορεί να διαμορφώσει από μόνος του τον εαυτό του ώστε να μπορεί, σαν ομοίωμα του Θεού, να εκμεταλλευθεί όλες τις δυνάμεις και συνεπώς να πραγματοποιήσει ό,τι θέλει.
Ακολουθήστε τα βήματά Μου… Στη διάθεσή σας είναι ολόκληρη η δύναμη του Θεού, δεν σας θέτει κανέναν περιορισμό Αυτός, αφού σας δίνει αμέτρητα και μπορείτε να πάρετε όλα όσα θέλει να σας μοιράσει, γιατί σας αγαπάει.
Σας δείχνω το δρόμο τον οποίο αρκεί να πορευθείτε για να αναγνωρίσετε ταυτόχρονα ότι τα Λόγια Μου είναι Αλήθεια. Αφήστε Με να σας σπρώξω προς αυτή την κατεύθυνση και μη Μου προβάλλετε πια αντίσταση. Προσπαθήστε να ενεργείτε με αγάπη και η δύναμή σας θα μεγαλώσει, η θέλησή σας για περισσότερη αγάπη θα ενισχυθεί, γιατί η ίδια η αγάπη είναι δύναμη και εάν την ασκείτε, ό,τι δίνετε, γυρίζει σαν δύναμη πίσω σε σας…
Δοκιμάστε να αφήσετε τα Λόγια Μου να φτάσουν στην καρδιά σας, αφήστε Με να σας φωνάξω και ακολουθήστε Με…
Είμαι η Φωνή στην έρημο της ζωής σας. Όλα κινδυνεύουν να ξεραθούν γύρω σας, εάν δεν ποτίσετε το στεγνό έδαφος με τον ποταμό της θεϊκής Αγάπης, εάν δεν κάνετε να βλαστήσουν με μέσον την αγάπη όλα τα καλά στοιχεία και να μεγαλώσετε τη δύναμη μέσα σας.
Μην παρακούτε τη Φωνή Μου, δώστε της προσοχή και σκεφτείτε ότι δεν απαιτώ τίποτα το αδύνατο από σας. Γιατί Εγώ ο Ίδιος σας έδωσα σαν άνθρωπος ένα παράδειγμα του τι μπορούν να καταφέρουν η αγάπη και η θέληση ενός ανθρώπου…
Ακολουθήστε Με, θα γίνετε και θα μείνετε μακάριοι σε όλη την αιωνιότητα.
Αμήν