Ε’ΚΕΦΑΛΑΙΟ 

 

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ *

«Ο Κύριος δεν κάνει τίποτα χωρίς να το αποκαλύψει προηγούμενα στους προφήτες»

Προφήτης Αμώς 3,7

Επτά χρόνια μετά το θάνατο του Γιάκομπ Λόρμπερ και συγκεκρι­μένα στην Τριέστη το Μάρτιο του 1870, ο Γκότφριντ Μαγερχόφερ, ένας πρώην αξιωματικός του τέως βασιλιά της Ελλάδας Όθωνα, έλαβε την πρώτη υπαγόρευση από το θείο Πνεύμα, συνεχίζοντας έτσι τη νέα αποκάλυψη. Στα επόμενα επτά χρόνια που μεσολάβη­σαν μέχρι το θάνατο του, κατέγραψε πολλές αναφορές σε διάφορες συγκεκριμένες περιπτώσεις και παράλληλα τους δύο μεγάλους κύ­κλους των «Μυστικών της Δημιουργίας» και των «Μυστικών της ζωής», όπως και τα 53 «Κηρύγματα του Κυρίου» για κάθε Κυριακή του χρόνου. Από την τελευταία αυτή καταγραφή είναι το απόσπασμα που ακολουθεί:

«Ξέρετε για ποιο λόγο σας φανερώνω τώρα το θέλημα Μου χρησιμοποιώντας τους υπηρέτες και τους γραφείς Μου;

Ήδη εδώ και αρκετά χρόνια σας παρέχω άμεσα το Λόγο Μου με πολύ μεγαλύτερη αφθονία από ό,τι σε παλαιότερες εποχές και σας δίνω τόσο πολύ ψωμί από τους ουρανούς όσο δεν είχε ξανασυμβεί από τον καιρό της ενανθρώπισής Μου στη γη. Ο λόγος είναι επειδή τώρα πλέον πλησιάζει ο καιρός όπου ο κόσμος θα φθάσει στο αποκορύφωμα της ανομίας και της παρέκκλισης από τους σκοπούς για τους οποίους έκανα τη Δημιουργία. Προκειμένου λοιπόν να μην χα­θούν όλοι οι άνθρωποι -δεδομένου μάλιστα ότι αυτή είναι η αιτία για την επιστροφή Μου- γι’ αυτό ορισμένα μεμονωμένα άτομα θα λαμ­βάνουν όπως κάποτε οι μαθητές Μου, από εδώ και στο εξής το Λό­γο Μου και τη Διδασκαλία Μου ανόθευτη, όχι κεκαλυμμένη όπως εί­ναι στους προφήτες, αλλά καθαρή και κατανοητή, όπως δίδασκαν κά­ποτε οι μαθητές Μου τα έθνη.

Θ ανοίξω τώρα τα μάτια όσων δεν πιστεύουν και θα εξηγήσω το αληθινό νόημα σε όσους ερμηνεύουν μόνο το γράμμα της Γραφής, ώστε να μην μπορεί κανείς να δικαιολογηθεί ότι δεν γνώριζε τίποτα, θέλοντας να επιρρίψει σ’ Εμένα την ευθύνη με αυτή τη δικαιολογία, ενώ όλη η ευθύνη βαρύνει εκείνον τον ίδιο»…

Γκότφριντ Μαγερχόφερ, 24 Μαρτίου 1872

Αποτελεί την τραγωδία της εποχής μας ότι έχουμε χάσει σχεδόν ολοκληρωτικά τη σχέση με τον αληθινό χριστιανισμό. Οι πιο πολλοί από συνήθεια είναι μέλη μίας εκκλησίας αλλά έχουν ξεχάσει ότι η παρουσία του Χριστού μέσα στον άνθρωπο είναι στην πραγματικότητα κάτι παραπάνω, μια ανώτατη πνευματική ενέργεια, η οποία είναι σε θέση να τον μεταμορφώσει ολοκληρωτικά.

Στο βαθμό που ο υλισμός και η αλόγιστη χρήση της τεχνο­λογίας επέβαλαν την ψυχρή εγκεφαλικότητα σαν αποκλειστι­κό κυρίαρχο πάνω από τις ανώτερες αξίες, παράλληλα μεγά­λωνε η σφαίρα επιρροής του αντίχριστου. Στο σημερινό κό­σμο αποτελεί μια δύναμη εξίσου ισχυρή με τη δύναμη της αγάπης που πρεσβεύει ο Χριστός, για όσο βέβαια η ίδια η ανθρωπότητα του το επιτρέπει.

* Αποσπάσματα από τα βιβλία : “ Το Μέλλον είναι τώρα” (Μέλλον) και “Προφητείες γύρω από το 2000” (2000) εκδόσεις Πύρινος Κόσμος.

Έτσι ο κόσμος σήμερα βρίσκεται στο απόγειο του τεχνικού πολιτισμού, αλλά στο ναδίρ αληθινής γνώσης και αρμονίας της ζωής. Αυτό είναι το πνευματικό σκοτάδι των ημερών μας: ότι έχουμε πλήρη άγνοια πλέον γύρω από το προς τι, από που και προς τα που της ζωής. Ότι με την άρνηση της ύπαρξης του Θεού αρνούμαστε το ίδιο μας το πνεύμα, ότι τα σύμβολα της πνευματικής γλώσσας αποτελούν πλέον μια νεκρή γλώσσα για μας, ότι δεν έχουμε καμία αίσθηση πια για το θεσπέσιο μεγαλείο του Πνεύματος και τις κρυφές δυνάμεις του σύμπαντος και ότι έχουμε αποξενωθεί από την ίδια την ανθρώπινη φύση μας… Δεν θα πρέπει κατ’ ανάγκην συνεπώς να συμβεί μια τρομακτική αλλαγή, προκειμένου η ανθρωπότητα να ξαναοδηγηθεί στο φως;

Η σχέση του κάθε ατόμου με την έννοια του Θεού εξαρτάται πάντα από τη βαθμίδα εσωτερικής ωριμότητας στην οποία βρίσκεται. Το μέλος μιας εκκλησίας το οποίο αγαπάει την α­λήθεια περισσότερο από τα δόγματα και το τυπικό μέρος της λατρείας, αναζητεί εξίσου το Θεό όσο και ένας μη εκκλησιαζόμενος, ο οποίος διαισθάνεται την κυριαρχία ενός υπέρτα­του Πνεύματος μέσα στη φύση και το σύμπαν. Υπάρχουν δύο δρόμοι για να βιώσει κανείς το Θεό: ένας σύντομος, που είναι η αγάπη, η οποία μέσα από το καλό φθάνει στην αλήθεια. Κι ένας μακρύτερος, που είναι η σοφία, η οποία μέσα από την αλήθεια οδηγείται στο καλό.

Ο εσώτατος πυρήνας κάθε αυθεντικής θρησκείας είναι η ένωση των δύο δρόμων, ο «ουράνιος γάμος μέσα στον άν­θρωπο».

Υπ’ αυτή την έννοια οι προφήτες που ακολουθούν θα βρουν την αντίστοιχη απήχηση στον κάθε αναγνώστη ανάλογα με την ιδιαίτερη φύση του. Όποιος αγαπάει την αλήθεια, δεν θα παραγνωρίσει την κλήση προς το καλό. Ωστόσο κανείς δεν θα πρέπει να μείνει στάσιμος στο γράμμα του λόγου ή να τον κρίνει μόνο απ’ αυτό, γιατί είναι το πνευματικό περιε­χόμενο του που τον καθιστά ζωντανό. Η παρούσα επιλογή και αντιπαραβολή σημαντικών προφητειών δεν έχει την αξίωση να θεωρηθεί σαν μια ολόπλευρη κάλυψη του θέματος. Ωστό­σο όντας ανεπηρέαστη από κάθε θρησκευτική ή εκκλησιαστι­κή μεροληψία, αποτείνεται σε εκείνους τους αναγνώστες που επιζητούν να συλλάβουν τις βαθύτερες αιτίες του γίγνε­σθαι όχι απλά και μόνο εγκεφαλικά.

Όσοι ασχολούνται με τα πνευματικά πράγματα αντιλαμβά­νονται ομόφωνα, ότι ανάμεσα στον Ουρανό και τη Γη υπάρ­χουν πράγματα που η εγκόσμια σοφία μας δεν τα βλέπει ούτε στο όνειρο της, όπως λέει ο Σαίξπηρ.

Ας ελπίσουμε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα συλ­λαμβάνουν διαισθαντικά και με νηφάλια πίστη αυτό που δια­δραματίζεται τώρα στην πνευματική σφαίρα, πίσω από το μανδύα της ύλης: ένα αποφασιστικό βήμα της ανθρωπότη­τας προς μια Νέα Εποχή, το οποίο συναντά όμως εμπόδια και ισχυρές αντιδράσεις. Γι’ αυτό η κοσμική αλλαγή που έρ­χεται δεν σημαίνει συντέλεια του κόσμου, αλλά παγκόσμια δίκη και κρίση!

Μ. Καχίρ

Γενικά περί προφητείας

Στο Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (Μ.Ε.Ι.) του Λόρμπερ, βρίσκουμε αρκετές απαντήσεις σε δύο αντίλογους που προ­βάλλονται συχνά αναφορικά με τις προφητείες. Πρόκειται συγκεκριμένα για το ζήτημα της ελευθερίας της θέλησης, η οποία φαίνεται να μην είναι συμβατή με την εκ των προτέ­ρων γνώση συγκεκριμένων γεγονότων. Ο δεύτερος αντίλο­γος αφορά το κατά πόσον είναι ακριβή τα χρονολογικά στοι­χεία που αποκαλύπτονται, δεδομένου ότι ένα πνευματικό ό­ραμα είναι αδύνατον να αποδοθεί με όρους της φυσικής μέ­τρησης του χρόνου. Σχετικά με το πρώτο πρόβλημα διαβά­ζουμε τα εξής:

(Ο Ιησούς): …«Δεν είναι καλό για τον άνθρωπο να γνωρίζει πάρα πολλά εκ των προτέρων για το τι θα συμβεί μελλοντικά. Γιατί με κάτι τέτοιο ή που θα απελπιζόταν εντελώς ή που στο τέλος θα κατέληγε στην αδιαφορία και στην απραξία… Δεδομένης της απόλυτα ελεύθερης ανθρώπινης θέλησης, σε αυτή τη γη τα πάντα εξαρτώνται από το τι θέλουν και πως το πραγ­ματοποιούν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Το μόνο που μπορώ να σας πω σαν δεδομένο εκ των προτέρων, είναι ότι θα σας συμβεί αυτό ή εκείνο, εάν η θέλησή σας και οι πράξεις σας θα είναι αυτές ή εκείνες. Ο κάθε προφήτης προφήτευε τα μέλλοντα πάντοτε υπό ορισμένους όρους, οι οποίοι εξαρτώνταν από τη βελτίωση ή τη χειροτέρευση της ανθρωπότητας. Ως εκ τού­του, όλα όσα σας έχω προαναγγείλει, χωρίζονται αναγκαστι­κά σε δύο δυνατότητες, του να συμβεί δηλαδή το καλό ή το κακό. Επιπλέον ο ακριβής χρόνος δεν παρουσιάζεται ποτέ σαν προκαθορισμένος, παρά εξαρτάται από τη θέληση και τη δράση των ανθρώπων…».

…«Εγώ δεν κάνω άλλο από το να αφήνω τους ανθρώπους να επιτύχουν ό,τι επιδιώκουν με ζήλο, λες και εξαρτάται από ε­κεί η ευτυχία τους στη ζωή. Αν και γνωρίζω τι θα επακολου­θήσει, δεν Μου επιτρέπεται να τους εμποδίσω με τη θεϊκή παντοδυναμία Μου. Γιατί αν το έκανα, ο άνθρωπος θα έπαυε να είναι ένα ον προικισμένο με ελεύθερη βούληση και θα α­ποτελούσε απλά μια ζωντανή μηχανή. Γι’ αυτό ο άνθρωπος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Όμως παράλληλα διαθέτει τη λο­γική και τη νοημοσύνη. Συνεπώς μπορεί να αφυπνιστεί με τη διδασκαλία, τους εξωτερικούς νόμους και τις εμπειρίες και να επιλέξει αποκλειστικά ό,τι είναι καλό, σωστό ή αληθινό…».

Επομένως οι προφητείες δεν έρχονται σε αντίθεση με την ελευθερία της θέλησης, δεδομένου ότι δεν εξαναγκάζουν τους ανθρώπους σε συγκεκριμένες πράξεις. Εντούτοις δεν αποτελεί αντίφαση προς τα προηγούμενα όταν ο Ιησούς λέει σε ένα άλλο σημείο:

…«Ωστόσο είναι απόλυτα αλήθεια ότι σχεδόν κάθε δύο χι­λιάδες χρόνια στη γη συμβαίνει μια μεγάλη μεταβολή…».

Σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για την πραγματοποίηση ενός μέρους του σχεδίου της Δημιουργίας, σύμφωνα με το οποίο η ανέλιξη του ανθρώπινου γένους υπόκειται σε έναν πνευματικό κοσμικό νόμο.

…«Δεν πρέπει να Με ρωτάς για το χρόνο, τη μέρα και την ώρα που θα συμβεί, αφού έτσι και αλλιώς είναι φανερό για τους πάντες και ο καθένας μπορεί να προβλέψει το προσε­χές τέλος της νύχτας εφόσον βλέπει να φωτίζει τα νεφελώ­ματα του ορίζοντα ο πρωινός ήλιος…».

Τι συμβολίζουν, ωστόσο, αυτά τα φωτεινά νεφελώματα; Πρόκειται για τα διάφορα πνευματικά και επίγεια «σημεία των καιρών», τα οποία υπεραφθονούν στη σύγχρονη εποχή.

Από αυτά μπορούμε να διακρίνουμε πως η νύχτα της επο­χής που τελειώνει παλεύει με τη χαραυγή της επικείμενης κοσμικής μεταβολής. Ο Ιησούς Χριστός απεκάλυψε ορισμέ­να τέτοια σημεία, για όσους είναι σε θέση να βλέπουν και να ακούν… Αυτά θα αποτελέσουν το αντικείμενο των επόμενων κεφαλαίων. Επειδή όμως το κάθε παγκόσμιο εξωτερικό γε­γονός οφείλεται σε πνευματικά και ψυχικά αίτια, γι’ αυτό κά­θε ορατό σημείο δεν είναι παρά ένα σύμβολο, μια αντιστοιχία για εσωτερικά δρώμενα που εξελίσσονται στο υπεραισθητό συνειδητό της ανθρωπότητας.

Γι’ αυτό λέει ο Ιησούς:

…«Σίγουρα το να γνωρίζει κανείς εκ των προτέρων τις δυ­σάρεστες εξελίξεις του μέλλοντος, δεν κάνουν πιο ευτυχι­σμένη την ψυχή του. Ωστόσο δεν τη βλάπτει καθόλου να ε­ξασκείται στην αποκρυπτογράφηση των αντιστοιχιών. Γιατί έτσι αναγνωρίζει πως το κάθε ορατό συμβάν σε αυτό τον κό­σμο είναι στενά συνυφασμένο και σε άμεση συνάρτηση με τον εσώτερο, κρυφό κόσμο των πνευμάτων, ο οποίος συμπε­ριλαμβάνει όλους τους χρόνους και τους χώρους σαν ένα διαρκώς εκδηλωμένο παρόν…».

Αυτά τα λόγια αποτελούν μια υπόδειξη για όλους όσους θεωρούν τα συχνά δραματικά γεγονότα των ημερών μας μό­νο μέσα από το πολιτικό ή το οικονομικό πρίσμα. Ωστόσο εί­ναι η κατάσταση του ψυχικού κόσμου του ανθρώπου που αντικαθρεπτίζεται εδώ. Το κακό εμφανίζεται απροκάλυπτα, το καλό συνήθως καλυμμένα και απαρατήρητα. Ωστόσο δεν παύει μέσα στο γενικό σκοτάδι να μαρτυρεί το ζωντανό φως της αγάπης και να αποτελεί το φύτρο για τη νέα εποχή.

Πολυάριθμα ιστορικά γεγονότα επιβεβαίωσαν ως τώρα τις προφη­τείες από το Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, ανάλογες προ­φητείες όμως υπάρχουν για τις δραματικές ημέρες μας. Αν συλλογιστούμε ότι ο Λόρμπερ πριν από έναν αιώνα περίπου έγραφε για καταστάσεις εντελώς ξένες προς την εποχή του, οι οποίες μόνο σήμερα γίνονται κατανοητές χάρη στην αλμα­τώδη εξέλιξη της ανθρωπότητας, τότε καταρρέει μια αρκετά διαδεδομένη αμφιβολία, ότι δηλαδή μπορεί να κατέγραψε πράγματα τα οποία πήγαζαν αποκλειστικά από το υποσυνεί­δητο του και την ανάγνωση μυστικιστικών κειμένων.

Οι προφητείες που αφορούν το παρόν και το μέλλον μας καταλαμβάνουν πολύ μεγαλύτερη έκταση σε σύγκριση με ε­κείνες για τα γεγονότα του παρελθόντος και διατρέχουν όλο το δεκάτομο Ευαγγέλιο. Στις διάφορες συνομιλίες του ο Ιη­σούς παρουσιάζει την εποχή μας -την οποία ονομάζει «τελευταία εποχή»- σαν το επικείμενο, χωρίς προηγούμενο σημείο καμπής στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο αριθμός τους είναι πολύ μεγάλος για να μπορέσουμε να αναφέρουμε πάνω από ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εντούτοις αρκούν, για να αντικατοπτρίσουν στον κάθε αναγνώστη τη σημερινή πολιτισμική κρίση και την ψυχική ένδεια. Πρόκειται για προειδοποιητικά σημάδια, τα οποία μαρτυρούν ότι παρά τη γυα­λιστερή πρόσοψη μιας απαράμιλλης ανάπτυξης, αυτή η τε­λευταία εποχή έχει ήδη ανατείλει.

Η αλλοτρίωση της θρησκείας

«Η εξωτερική εκκλησία δεν συμβαδίζει πλέον με την αιώνια εσωτερική εκκλησία», αποκάλυψε ο Σβέντενμποργκ.

Στο έργο του Λόρμπερ βρίσκουμε ξανά αυτή τη διαπίστωση στα λόγια του Ιησού σχετικά με την αναμενόμενη αλλοίωση της διδασκαλίας του.

Ο Ιησούς Χριστός συνόψισε τις δέκα εντολές της Π. Διαθή­κης σε δύο βασικές: «Αγάπα το Θεό υπεράνω όλων και τον πλησίον σου ως εαυτόν!». Οι δύο αυτές εντολές εξασφαλί­ζουν την εναρμόνιση με την τάξη που διέπει τη Δημιουργία και οδηγούν τον άνθρωπο στην πνευματική ολοκλήρωση. Επιπλέον δίδαξε ότι το θείο Φως δεν βρίσκεται στις τελετουρ­γίες του ναού ούτε στις γραφές των ιερέων, διότι το βασίλειο του Θεού βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο. Η εσωτερική ένωση της καρδιάς με τον πνευματικό σπινθήρα που της έχει εμφυ­τεύσει ο Δημιουργός της, αποτελεί την αληθινή εκκλησία η οποία συνδέει τον άνθρωπο με το αιώνιο.

Οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες υιοθέτησαν και εφάρμο­σαν στην πράξη αυτές τις δύο εντολές, γεγονός που τους προσέδωσε πραγματική ζωή και λάμψη. Η λάμψη αυτή όμως έφθινε με το πέρασμα του χρόνου. Η πρωτοχριστιανική εκ­κλησία (η εσωτερική κοινότητα των πιστών) εξελίχθηκε σε μια εξωτερική οργάνωση, την κρατική εκκλησία.

Αυτή η κοσμικοποίηση αποτέλεσε την αρχή για το μελλοντι­κό εκκλησιαστικό κράτος με τις παγιωμένες ιεραρχίες και τις αξιώσεις πολιτικής εξουσίας. Έτσι το «Βασίλειο που δεν είναι αυτού του κόσμου», μετατράπηκε σε ένα πολιτικοποιημένο, κοσμικο-πνευματικό βασίλειο.

Στη συνέχεια αναπτύχθηκε μια εγκεφαλική θεολογία βασι­ζόμενη στη στενή ανθρώπινη ερμηνεία των γραφών, στο σχο­λαστικισμό, τις σοφιστείες και τα δόγματα πίστης που επι­βάλλονταν αναγκαστικά. Το πνευματικό οικοδόμημα που προέκυψε απαιτούσε εξουσιαστικά την πίστη, και την ί­δια την αναγνώρισή του, όμως δεν ήταν πια σε θέση να αφυ­πνίσει την αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων.

Σαν αποτέλεσμα εμφανίστηκαν δύο σκοτεινές δυνάμεις, οι οποίες στην «Αποκάλυψη» του Ιωάννη συμβολίζονται με τον «όφι που λέγεται διάβολος και σατανάς» όπου διάβολος ση­μαίνει εξουσία και κτητικότητα αντί για υπηρεσία, αυταπάρ­νηση, ενώ ο σατανάς αντιπροσωπεύει το πνευματικό σκοτά­δι, τον υλισμό και την εγκεφαλικότητα αντί για τη θεία φώτι­ση.

Με όλα αυτά επικυρώθηκαν οι προφητείες του Ιησού που παραθέσαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο. Το πεντακάθαρο πνεύμα της διδασκαλίας του κατέληξε στις θεολογικές δια­μάχες των εκκλησιαστικών συνόδων και σε διαρκώς καινούρ­για δόγματα πίστης, τα οποία ήταν εντελώς αστήρικτα με βά­ση το Ευαγγέλιο. Το μήνυμα της αγάπης ισοπεδώθηκε μέσα στις πολιτικές ίντριγκες του παπισμού, τους αφορισμούς και τις καταδίκες, τις σταυροφορίες, την ιερά εξέταση και τους θρησκευτικούς πολέμους, όπου καταλύθηκαν όλες οι αξίες του Χριστιανισμού. Αυτό που απέμεινε ήταν εξωτερική, τυπι­κή λατρεία, ανενδοίαστη επίδειξη χλιδής και αυτό που οι επόμενες προφητείες χαρακτηρίζουν σαν «σκοτεινή δεισιδαι­μονία»: δηλαδή μια ολοκληρωτική εξανθρώπιση μιας διδα­σκαλίας, η οποία είχε την προέλευσή της στο πνεύμα και ως εκ τούτου απευθυνόταν μόνο στο πνεύμα.

Οι επόμενες προφητείες του Ιησού δείχνουν πώς η πνευ­ματική του όραση προέβλεψε την κατάσταση της Εκκλησίας στη σημερινή, τελευταία εποχή:

…«Όπως ήταν τον καιρό του Νώε, έτσι θα γίνει ξανά.. Η α­γάπη θα σβήσει ολοκληρωτικά, η πίστη στη διδασκαλία της ζωής και στη γνώση του Θεού που έχει αποκαλυφθεί από τους ουρανούς θα μεταμορφωθεί σε σκοτεινή δεισιδαιμονία όλο ψέμα και απάτη. Σε δύο χιλιάδες χρόνια περίπου μετά από Μένα, τα πράγματα θα είναι όπως είναι και τώρα, αν και η αρχή του κακού θα έχει γίνει πολύ νωρίτερα. Εκείνη την εποχή η διδασκαλία Μου θα βρίσκεται σε χειρότερη κα­τάσταση από ό,τι είναι τώρα η ειδωλολατρία και ο ιουδαϊσμός μαζί. Το φως της ζωντανής αγάπης και της πίστης δεν θα φέγ­γει πια, ενώ οι ηγέτες και οι ιερείς θα θεωρούν τον εαυτό τους πολύ πιο ψηλά από όσο τώρα οι Ιουδαίοι με τον άγνω­στο τους Ιεχωβά. Τότε όμως θα έρθει μια μεγάλη δυστυχία στους ανθρώπους…».

«Η αληθινή πίστη και η αγάπη θα σβήσουν. Στη θέση τους θα επιβληθεί μια λανθασμένη πίστη με μέσον κάθε είδους απει­λές και εκβιασμούς. Οι ψευδοπροφήτες, οι οποίοι θα εξου­σιάζουν με αλαζονεία και εγωπάθεια, θα παρουσιάζονται στους ανθρώπους σαν οι μοναδικοί σας (των μαθητών του Ιησού) αληθινοί διάδοχοι και σαν οι αντιπρόσωποι Μου στη γη απαιτώντας τις ανάλογες τιμές.

…«Ξέρετε λοιπόν, τώρα την πορεία που θα ακολουθήσει σε αυτή τη γη η εκκλησία που ίδρυσα Εγώ ο ίδιος. Σε εκείνη την τελευταία, θεοσκότεινη εποχή, θα εκφυλισθεί σε μια χιλιαπλάσια ειδωλολατρία. Θα φθάσουν στο σημείο να κτίζουν ναούς σε πεθαμένους ανθρώπους που οι ιερείς θα τους έχουν ανακηρύξει άγιους και μακάριους και θα λατρεύουν α­κόμη και τα λειωμένα οστά τους.

Εκείνον τον καιρό οι ψευδοπροφήτες και οι απρόσκλητοι διδάσκαλοι θα παρασύρουν με ορμητικά λόγια τους πι­στούς, λέγοντάς τους, εδώ είναι ο Χριστός ή εκεί είναι ο Χρι­στός! Οι αληθινοί πιστοί Μου όμως δεν πρέπει να τους πι­στεύουν διότι θα μπορούν να τους αναγνωρίσουν από τα έρ­γα τους. Όποιος αντιλαμβάνεται μέσα του ότι το βασίλειο της ζωής του Θεού δεν μπορεί παρά να είναι μόνο εσωτερικά στον άνθρωπο, δεν πρόκειται να τον βλάψει ένας τέτοιος ψευδοπροφήτης σε όλη την αιωνιότητα…».

…«Εκείνους τους καιρούς, χάρη στις ακαταπόνητες έρευ­νες και τους υπολογισμούς τους μέσα στους εκτεταμένους κλάδους του δέντρου της γνώσης, οι άνθρωποι θα προχωρή­σουν πολύ σε πολλές επιστήμες και τέχνες. Με τις φυσικές δυνάμεις που είναι ακόμη άγνωστες για τον άνθρωπο, θα επιτύχουν πολλά αξιοθαύμαστα. Τότε θα λένε, ότι αυτές είναι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος! Γι’ αυτό και η πίστη τους θα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Όμως, πριν συμπληρωθούν δύο χι­λιάδες χρόνια απο τώρα, θα επέλθει μια μεγάλη γενική κρίση στην αν­θρωπότητα, η οποία θα σημαίνει λύτρωση για τους καλούς ανθρώπους και όλεθρο για τους μεγάλους του κόσμου, όπως και για όσους θα έχουν χάσει εντελώς την πίστη και την αγάπη τους…».

…«Εκείνη την τελευταία εποχή οι άνθρωποι θα αναπτύξουν μεγάλη τεχνική ικανότητα σε όλα τα πράγματα. Θα κατασκευάζουν κάθε λογής μηχανές, οι οποίες θα εκτελούν όλες τις δουλειές ό­πως τα ζωντανά ζώα και οι νοήμονες άνθρωποι. Με αυτό τον τρόπο όμως θα μείνουν πολλοί άνεργοι και η ανθρώπινη δυ­στυχία θα φθάσει σε απίστευτα ύψη. Συν τω χρόνω οι άνθρω­ποι με τις εφευρέσεις τους θα κάνουν τέτοια κατάχρηση της φύσης, που στο τέλος αυτή αναγκαστικά θ’ αρρωστήσει. Τότε είναι βέβαιο ότι θα επέλθει η τιμωρία σαν συνέπεια, γιατί με τη θέλησή τους θα κάνουν κακό. Όμως η τιμωρία δεν θα απο­τελεί θέλημα Θεού, αλλά συνέπεια της ανθρώπινης ιδιογνωμοσύνης…».

…«Αν θέλουν οι άνθρωποι, εκείνη την εποχή να έχουν πάλι τον κατακλυσμό, αρκεί να κάνουν εκσκαφές και στοές στα βουνά. Έτσι θα ανοίξουν το δρόμο στα υπόγεια κοιτάσματα του νερού. Αν θέλουν να δουν ολόκληρη τη γη τυλιγμένη σε φλόγες, αρκεί να καταστρέφουν συστηματικά όλα τα δά­ση. Έτσι τα πνεύματα της φύσης θα πολλαπλασιασθούν τόσο πολύ που η γη θα τυλιχθεί ξαφνικά από έναν καταιγισμό κε­ραυνών. Θα είμαι όμως Εγώ που θα τιμωρώ με αυτή τη φωτιά τους ανθρώπους; Το ξέρω ότι έτσι θα γίνουν τα πράγματα, ωστόσο δεν μπορώ να παρέμβω με την Παντοδυναμία Μου εμποδίζοντάς τα, παρά μόνο διδάσκοντας τους ανθρώπους…».

…«Μη σκεφθείτε όμως ότι τάχα είναι θέλημα του Θεού και συνεπώς είναι όλα προκαθορισμένα! Παρ’ όλα αυτά θα γίνει ακριβώς όπως τον καιρό του Νώε: Οι άνθρωποι θα κάνουν διαρκώς μεγαλύτερη κατάχρηση των πολυάριθμων γνώσε­ων και ικανοτήτων που θα έχουν αποκτήσει. Έτσι θα επισύ­ρουν εκούσια επάνω τους κάθε είδους κρίσεις από τα βάθη της πλάσης Μου και στο τέλος επάνω σε όλη τη γη. Γι’ αυτό σας λέω πως όποιος πάει γυρεύοντας, του αξίζει ό,τι παθαί­νει. Οι σκληρές συνέπειες που συνεπάγεται η τυφλή ύβρις δεν προέρχονται από τη θέλησή Μου, παρά είναι αποτέλε­σμα του αμετάβλητου Νόμου που διέπει την αιώνια θεία Τά­ξη και ο οποίος δεν μπορεί ποτέ να καταργηθεί…».

…«Όλα θα βρίσκονται τότε μέσα σε τέλειο χάος και αναρχία. Θα γίνεται πόλεμος με τις πέννες, πόλεμος με άδειες τσέ­πες, πόλεμος με ληστές και κλέφτες, σαν μια ευλογία του κομμουνισμού. Στη συνέχεια αληθινός πόλεμος με τα ό­πλα, πόλεμος με την ανέχεια, πόλεμος με την ακολασία και πόλεμος με την ηθικότητα, πόλεμος με το διάβολο, πόλεμος με τον ίδιο τον εαυτό, πόλεμος με την ανθρωπότητα, πόλεμος με τη θρησκεία, πόλεμος με την εγκόσμια δοκησισοφία, ακό­μη και πόλεμος με τον ίδιο το θάνατο!…

Εγώ όμως θα πάρω κρυφά την ελευθερία και θα θέσω ένα τέλος σε αυτόν το φαύλο κύκλο. Κι αυτό θα είναι το κύκνειο άσμα αυτού του απερίγραπτα ανόητου ανθρώπινου γένους!

 

Η επικείμενη καθαρτήρια κρίση

«Η αγάπη και η αληθινή πίστη θα σβήσουν ολοκληρωτικά. Στη θέση τους θα επιβληθεί με τη βία μια λανθασμένη πί­στη. Η αγνή διδασκαλία Μου θα εκφυλισθεί σε μια χιλιαπλάσια ειδωλολατρία. Γι’ αυτό, το σκοτάδι, η αλαζονεία και η εγωλατρεία δεν πρόκειται να εξαφανισθούν πριν τον καιρό της μεγάλης Κρίσης που θα καθαρίσει ξανά τη γη με τη φωτιά».

Αυτά τα προφητικά λόγια του Ιησού αποτελούν το θρησκευ­τικό κλειδί, για να κατανοηθεί η κακοδαιμονία της εποχής μας, η οποία έχει χάσει τον εσωτερικό σύνδεσμο με το Θεό. Η καθαρτήρια Κρίση θα είναι μια πνευματική φωτιά, μέ­σα από την οποία θα εξαφανισθούν οι εσφαλμένες ή παραπλανητικές διδασκαλίες και θα ξαναφωτισθεί η αληθινή διδα­σκαλία του Χριστού.

«Οι άρχοντες δεν θα υπολογίζουν τους ανθρώπους πάρα πάνω από ένα κοινό ζώο και θα τους σφαγιάζουν εν ψυ­χρώ. Οι κακές και εντελώς σατανικές συνθήκες, θα είναι η θεία δίκη που θα έχουν προκαλέσει οι άνθρωποι από μόνοι τους, η οποία θα προκύψει από τη φωτιά της οργής των φτω­χών που στο τέλος η καταπίεσή τους θα έχει ξεπεράσει κάθε όριο…». Αυτή η προφητεία του Ιησού αποτελεί το κοινωνικό κλειδί για τις συνέπειες από την παγκόσμια εξέλιξη της αν­θρωπότητας, η οποία πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην πλήρη υποδούλωση ή την ελευθερία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Υποβόσκει ήδη σαν ψυχική φωτιά, η οποία απειλεί να μετα­τραπεί σε μια καταστροφική πυρκαγιά, όταν ξεπερασθούν τα όρια της υπομονής εκατομμυρίων ανθρώπων που δυστυχούν.

«Με τις φυσικές δυνάμεις που είναι ακόμη άγνωστες, οι άνθρωποι θα επιτύχουν πολλά και θαυμαστά. Αλλά θα κά­νουν διαρκώς μεγαλύτερη κατάχρηση των πολυάριθμων ικανοτήτων που θα έχουν αποκτήσει. Έτσι θα επισύρουν επάνω τους κάθε είδους κρίσεις από τα βάθη της πλάσης Μου».

Αυτή η τρίτη προφητεία του Ιησού, αποτελεί το επιστημο­νικό κλειδί για την κατανόηση της κακοδαιμονίας που πλήττει την ατομική εποχή μας. Η δε Κρίση θα αποκορυφωθεί με μια φυσική φωτιά, της οποίας η χωρίς προηγούμενο έκταση που θα λάβει, μας είναι εντελώς αδιανόητη.

Τρεις φωτιές, μια πνευματική, μια ψυχική και μια φυσική, θα μετατρέψουν, η κάθε μια στη σφαίρα της, καθετί αντιθεϊκό και εχθρικό προς τη ζωή σε καπνό και στάχτη. Ωστόσο η Κρίση δεν είναι οργή Θεού, ούτε σημαίνει συντέλεια του κόσμου. Αντίθετα αποτελεί μια πνευματική κοσμική στροφή προς μια εντελώς Νέα Εποχή της ανθρωπότητας. Την εποχή αυτή θα τη χαρακτηρίζει το πνεύμα της Αγάπης, και σαν επακόλου­θο, η αφοσίωση στην Αλήθεια. Πώς θα μπορούσε όμως να έρθει η Νέα Εποχή, εάν δεν καθαρισθεί προηγούμενα όλη η κόπρος του Αυγεία, στην οποία φαίνεται να βυθίζεται όλο και περισσότερο από χρόνο σε χρόνο η ανθρωπότητα και σε κάθε τομέα της ύπαρξής της; Είναι ήδη γνωστό ότι το εξωτερικό άγχος και το χάος στον κόσμο αντικαθρεπτίζει απλά την εσωτερική αναταραχή των ανθρώπων.

Η άρνηση του Θεού και σαν συνέπεια η κατάρρευση της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής, δημιούργησαν μεταξύ άλ­λων κοινωνικές συνθήκες, οι οποίες αποτυπώνουν πιστότα­τα τη γήινη αλλά και την ψυχική ερήμωση της ανθρωπότητας. Συχνά αναφέρεται η ρήση του Χριστού πως όποιος δίνει μάχαιρα, μάχαιρα θα λάβει. Το βαθύτερο νόημα αυτών των λό­γων δεν είναι απλά μια προειδοποίηση για τις συνέπειες του φόνου. Διότι οι άνθρωποι πληγώνουν ο ένας τον άλλον και αλληλοσφαγιάζονται εξίσου με ψυχικά όπλα, όπως η απλη­στία και η εξουσιομανία, ο φθόνος και το μίσος, η ασπλαχνία και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των συνανθρώπων τους.

Όσον αφορά τώρα τις προφητείες του Λόρμπερ που αναφέρονται στην ίδια την εξέλιξη της Κρίσης, παρατηρούμε τα εξής: Οι προφητείες του Ιησού Χριστού επαναλαμβάνουν συνεχώς σαν το χρονικό σημείο πραγματοποίησής τους «λίγο πριν συ­μπληρωθούν δυο χιλιάδες χρόνια απο τώρα». Αυτή η αναφορά γίνεται τουλάχιστον τριάντα φορές στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο».

Η κρίση στην οποία θα υποβληθούν και τα τρία βασίλεια της φύσης καθώς και ολόκληρη η ανθρωπότητα, χαρακτηρίζεται ως οικουμενική. Από την εσωτερική σύσταση του κάθε ατό­μου θα κριθεί αν η κρίση θα αποτελέσει γι’ αυτό ευλογία οδηγώντας το στην οριστική λύτρωση, ή εάν θα φέρει τη σωματική, αν όχι και την ψυχική εξόντωσή του· εξ ου και η ρήση για το «διαχωρισμό των πνευμάτων», των εριφίων από τα πρόβατα. Συγκλονιστική είναι επίσης η πρώτη από τις επόμε­νες προφητείες σύμφωνα με την οποία μετά βίας το ένα τρίτο των καρπών (=της ανθρωπότητας) θα φθάσει στην απαραίτη­τη ωριμότητα, ενώ τα άλλα δύο τρίτα θα υποβληθούν σε μια αποσυνθετική διαδικασία μετασχηματισμού.

Αυτό υποδηλώνει συμβολικά πόσο δραματικά θα είναι τα πράγματα που θα συμβούν στην ίδια την ανθρωπότητα, όπως αναφέρονται εξάλλου και στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο.

…«Ενα είδος καθαρτήριας φωτιάς θα αποτελεί το γεγονός ότι ήδη αιώνες πριν την τελευταία Κρίση, θ’ αφυπνίζω όλο και πιο φωτισμένους οραματιστές, προφήτες και υπηρέτες Μου (σ.σ.: τον Μπαίμε, τον Σβέντεμποργκ, το Λόρμπερ κ.ά.). Αυτοί οι άνθρωποι θα διδάσκουν αληθινά και καθαρά το Λόγο Μου στους ανθρώπους. Έτσι θα τους απελευθερώσουν από τις κάθε λογής πλάνες και ψεύδη, τα οποία θα γίνουν σύντομα η αιτία να εξαφανισθούν οι διάφοροι ψευδοπροφήτες και ψεύτικοι ιερείς του ονόματος Μου…».

…«Στη μεταγενέστερη εποχή, θα αφυπνισθούν και πάλι προφήτες, λίγο καιρό πριν μια μεγάλη κρίση. Εκείνοι δεν πρόκειται να κάνουν θαύματα. Θα δρουν απλά με τον αγνό λόγο, χωρίς να λαμβάνουν εμφανώς άλλη αποκάλυψη εκτός από αυτή του ζωντανού εσωτερικού Λόγου μέσα από τα συ­ναισθήματα και τις σκέψεις της καρδιάς τους. Τον καιρό εκεί­νο των τελευταίων οραματιστών και προφητών, τη γη θα την απειλεί μια συμφορά δίχως προηγούμενο. Μερικοί θα ακού­σουν αυτούς τους απεσταλμένους Μου και θα καλυτερέ­ψουν. Όμως ο πολύς κόσμος θα θεωρήσει ότι πρόκειται για αερολογίες παρανοϊκών και δεν θα τους πιστέψει, όπως γινόταν και με τους παλιούς προφήτες…».

…«Σε μια μελλοντική μεγάλη καθαρτήρια κρίση, θα δώσω ένα τέλος στην πόρνη της Βαβέλ με μια καταστροφή όπως έγινε τον καιρό του Νώε. Θα συμβούν μεγάλα σημεία στη γη, στη θάλασσα και στον ουρανό. Θα στείλω προφήτες οι οποίοι θα προφητεύουν μέσω του Λόγου Μου και θα προαναγγέλλουν την επικείμενη καταστροφή. Αλλά οι υπερφίαλοι άνθρωποι θα τους ειρωνεύονται και θα γελούν μαζί τους περ­νώντας τους για τρελούς. Αυτό όμως θα είναι το πιο σίγουρο σημάδι ότι η μεγάλη Κρίση πλησιάζει και θα εξολοθρεύσει όλους τους κακούργους με τη φωτιά της. Εξάλλου τον ίδιο καιρό ορισμένοι νέοι θα τα βλέπουν σε οράματα και οι υπηρέτριές Μου θα προφητεύουν αυτά που θα γίνουν. Και αυτό θα είναι σωτηρία για όσους ακούγοντάς τα καλυτερέψουν και μετανοήσουν πραγματικά…».

…«Έχω θέσει ένα όριο για όλα τα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο. Όταν η κακία πάρα πολλών ανθρώπων θα έχει φθάσει στο άκρο άωτο, θα συντομέψω το χρόνο που η ασυδοσία τους θα μένει ατιμώρητη, για χάρη των λίγων εκλεκτών Μου. Από μόνοι τους θα επιφέρουν την καταδίκη τους που θα τους κα­ταπιεί εμπρός στα μάτια των δικαίων. Ακριβώς όπως έγινε σε μικρή κλίμακα τον καιρό του Νώε, του Αβραάμ και του Λωτ, θα ξαναγίνει σε τεράστια κλίμακα τότε. Οι αρνησίθεοι και οι υ­περφίαλοι απατεώνες και καταπιεστές θα σαρωθούν από προσώπου γης, ενώ πιστοί και φτωχοί θα πάρουν τη θέση που τους αξίζει. Όταν κάποτε η καταπίεση θα ξεπεράσει κά­θε όριο, με αποτέλεσμα οι φτωχοί άνθρωποι να βρέχουν το χώμα της γης με τα δάκρυά τους, τότε θα είναι κοντά η μεγά­λη πνευματική άνοιξη. Κι αυτό θα συμβεί πριν συμπληρωθούν δύο χιλιάδες χρόνια απο τώρα Τότε θ’ αφήσω να γίνει ένας γιγάντιος διαχωρισμός σε όλη τη γη, ώστε στο τέλος θα μείνουν μόνο όσοι είναι καλοί και αγνοί άνθρωποι…».

…«Προς το τέλος της περιόδου που σας ανέφερα, θα αφυ­πνίζω όλο μεγαλύτερους προφήτες. Παράλληλα οι κρίσεις θα πληθαίνουν και θα διαρκούν όλο και περισσότερο. Θα γί­νονται μεγάλοι σεισμοί και τα στοιχεία της φύσης θα προκα­λούν τρομακτικές καταστροφές. Επίσης πόλεμοι, ακρίβεια, πείνα και πολλά άλλα δεινά θα έρχονται απανωτά. Επί πλέον θα εξαπλωθούν επιδημικές αρρώστιες όσο δεν έχει ξαναγί­νει στην ανθρωπότητα. Η πίστη με ελάχιστες εξαιρέσεις θα σβήσει, ενώ η αγάπη θα παγώσει τελείως από την ψυχρότητα της αλαζονείας. Προφήτες και ειδικά σημάδια στο στερέωμα θα προειδοποιήσουν τους ανθρώπους, αλλά οι εγκόσμιοι δοκησίσοφοι θα τα αποδίδουν στις τυφλές δυνάμεις της φύσης, θεωρώντας τα απλά σαν ασυνήθιστα φυσικά φαινόμενα…»

…«Στο τέλος, με την (σ.σ. πνευματική) επιστροφή Μου σ’ αυτή τη γη, θα συμβεί η πιο μεγάλη Αποκάλυψη. Πριν από αυτό όμως θα προηγηθεί μια τεράστια, τρομακτική κρίση, την οποία θα ακολουθήσει ο γενικός διαχωρισμός των αν­θρώπων του κόσμου, μέσω της φωτιάς και των αποτελεσμά­των της. Έτσι στη συνέχεια θα μπορώ να εγκαταστήσω στη γη ένα νέο φυτώριο για αληθινούς ανθρώπους. Από τώρα και μέχρι να συμβεί αυτή η μεγάλη Κρίση, θα περάσουν λιγότερα από δύο χιλιάδες χρόνια. Θα είναι προφανώς η πρώτη τέτοια αλλά συνάμα και η τελευταία Κρίση πάνω σε αυτή τη γη. Από εκεί και στο εξής θα έρθει ο παράδεισος στη γη σας…».

…«Εκείνον τον καιρό οι άνθρωποι θα αδιαφορούν για τις προειδοποιήσεις που θα τους δίνουν όσοι θα έχω αφυπνί­σει. Αλλά εγώ θα αφήσω τον κόσμο με τα χαϊδεμένα παιδιά του να γίνουν παρανάλωμα του πυρός. Ωστόσο γι’ αυτή την καταστροφική φωτιά θα ευθύνονται κυρίως οι ίδιοι οι αμετανόητο άνθρωποι. Αυτή θα είναι η τελευταία Κρίση σε αυτή τη γη”.

…«Όλοι όσοι θα μείνουν αφοσιωμένοι σε Εμένα με αληθινή πίστη και έμπρακτη αγάπη, δεν πρόκειται να πειραχθούν από την Κρίση. Γιατί Εγώ ο Ίδιος θα πάρω ένα ξίφος και θα τους οδηγώ στη μάχη. Εμπρός στο σπαθί Μου θα αναγκάζεται να υποχωρεί ο καθένας και το όνομά του θα είναι «Εμμανουήλ» (=ο Θεός μαζί μας). Η κόψη του θα είναι η Αλήθεια και το βάρος του η Αγάπη που προέρχεται από το Θεό, τον Πατέρα των αφοσιωμένων παιδιών του…».

Προφητείες που κατέγραψε η Μπέρτα Ντούντε μέσω του «εσωτερικού Λόγου»

Η Μπέρτα Ντούτε (1891-1965) κατέγραψε από το 1937 έως το 1965 πάνω από 9.000 προφητείες, οι οποίες της μεταδόθηκαν μέ­σω του «εσωτερικού Λόγου», όπως και στην περίπτωση του Γιάκο­μπ Λόρμπερ. Αυτές τις δύο προφητικές μορφές τις χωρίζουν περί­που εκατό χρόνια παγκόσμιας ιστορίας, κατά τα οποία είναι εμφα­νής η κλιμάκωση της πορείας της ανθρωπότητας προς την τελευταία φάση της αποκάλυψης. Για το λόγο αυτό το κέντρο βάρους των δύο διδασκαλιών είναι διαφορετικό. Συγκεκριμένα στην Μπέρτα Ντούντε αφορά την είσοδο στην τρίτη χιλιετία, τη μεταμόρφωση της γης και τη Νέα Εποχή. Γι’ αυτό η δεύτερη χαρακτηρίζεται δικαιωματικά ως η «προφήτης της εποχής του τέλους».

 

Ο σκοπός της προαγγελίας των επερχόμενων καταστροφών

«Μόνο ένας καθαρά πνευματικός σύνδεσμος δίνει τη δυνατότη­τα να ανασηκώσει κανείς το πέπλο με το οποίο έχει καλύψει ο Θεός όλα όσα θα γίνουν στο μέλλον.

Κανονικά ο άνθρωπος πρέπει να μη γνωρίζει τη μελλοντική του μοίρα, ώστε να μπορεί να αυτοδιαμορφωθεί σύμφωνα με τη θεϊκή θέ­ληση χωρίς κανέναν επηρεασμό. Δεν θα ήταν άλλωστε καν απαραί­τητο να του προαναγγελθούν μελλοντικά γεγονότα, εάν ο ίδιος ενδια­φέρεται σοβαρά να κατακτήσει την ψυχική ωριμότητα. Εάν όμως δί­νει ελάχιστη μόνο προσοχή στην ωρίμανση της ψυχής του, τότε δια­τρέχει τον κίνδυνο να μην ζει επωφελώς τη ζωή του, οπότε πρέπει να προειδοποιηθεί με κάποιο τρόπο και να του επιστήσουν την προσοχή σε αυτό τον κίνδυνο. Θα πρέπει να πληροφορηθεί για τη δυνατότη­τα ενός τέλους ώστε να αφυπνισθεί μέσα του η αίσθηση της ευ­θύνης. Και ταυτόχρονα θα πρέπει να αμφισβητηθεί η διάρκεια ύπαρ­ξης όλων όσων τον περιτριγυρίζουν ή γεμίζουν τις σκέψεις και τις επι­διώξεις του. Πρέπει επομένως να βρεθεί αντιμέτωπος με τη δυνατότητα να καταρρεύσει ξαφνικά ο γήινος κόσμος ώστε να αναγνωρίσει ότι βαδίζει σε λανθασμένο δρόμο.

Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός αφήνει τους ανθρώπους να λάβουν γνώ­ση για τα επερχόμενα γεγονότα. Τους δίνει να λάβουν γνώση σχετι­κά με το τι έχει αποφασίσει η Σοφία Του ως προς τη σωτηρία αυτών των ανθρώπων που αδρανούν σχεδόν τελείως ως προς την ανώτε­ρη εξέλιξη της ψυχής τους. Χρησιμοποιεί την οδό ενός καθαρά πνευματικού συνδέσμου για να πληροφορήσει τους ανθρώπους, μια και δεν είναι δυνατόν διαφορετικά, εφόσον δεν πρέπει να περιορισθεί η ελευθερία της βούλησής τους.

Τα αποτελέσματα που προέρχονται από έναν τέτοιο καθαρά πνευ­ματικό σύνδεσμο μπορούν να γίνουν πιστευτά ή και να απορριφθούν από τον καθένα ως αναξιόπιστα. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος προ­αναγγελίας κατά τον οποίο ο Θεός θα απευθυνόταν φανερά στους ανθρώπους, θα προξενούσε κατ’ ανάγκη φόβο, πράγμα που θα τους έβλαπτε περισσότερο παρά θα τους ωφελούσε στην πορεία της ζωής τους.

Κατά συνέπεια πρέπει τα επικείμενα γεγονότα να αναγγελθούν κατά έναν τέτοιο τρόπο στους ανθρώπους, που να τους αφήνει την ελευθερία να τα πιστέψουν ή όχι. Είναι ανάγκη μεν να προειδοποιη­θούν, αλλά να μην υποχρεωθούν δια της βίας ν’ αλλάξουν τον τρό­πο ζωής τους. Θα πρέπει απλά να λάβουν υπ’ όψιν τους τη δυνατότητα να συμβεί ένα τέτοιο εξαιρετικά ασυνήθιστο γεγονός και να λά­βουν από μόνοι τους θέση μετά σε σχέση με αυτό.

Για το λόγο αυτό πρέπει οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν αφυπνιστεί και επιλεγεί από τον Θεό, να πληροφορηθούν σχετικά με τέτοια μελ­λοντικά γεγονότα δια της πνευματικής οδού και να τα μεταφέρουν στους συνανθρώπους τους.

Σε αυτή την περίπτωση, εκείνοι είναι απόλυτα ελεύθεροι να τα πι­στέψουν και να προετοιμαστούν ανάλογα, ή να τα απορρίψουν. Πο­τέ ωστόσο δεν αφήνει ο Θεός να συμβεί ένα ασυνήθιστο γεγονός στην ανθρωπότητα χωρίς να την προειδοποιήσει προηγούμενα.

Είναι βέβαιο πως η προειδοποίηση του Θεού θα εκπληρωθεί και μάλιστα, τόσο περισσότερο βέβαιο είναι, όσο λιγότερο πιστεύουν οι άνθρωποι οι οποίοι παραμελούν εντελώς τον πραγματικό προορισμό τους για τον οποίο βρίσκονται στη γη.

Η αναγκαιότητα μιας θείας επέμβασης αυτό τον καιρό είναι ολο­φάνερη, δεδομένου ότι δεν δίνεται καμία απολύτως σημασία στην ανώτερη εξέλιξη της ψυχής. Γιατί ο άνθρωπος επιδιώκει πλέον απο­κλειστικά τον επίγειο στόχο του που έχει θέσει από μόνος του στον εαυτό του, γήινες απολαύσεις και τη σωματική του ευεξία. Σαν συνέ­πεια θα αρνείται κάθε πνευματική υπόδειξη ώστε παρ’ όλες τις προ­ειδοποιήσεις και τις προτροπές, θα βρεθεί εντελώς απροετοίμαστος όταν εκπληρωθούν αυτές οι προαγγελίες. Κι όμως αυτές οι προαγγελίες αντιστοιχούν στην αλήθεια, γιατί κατ’ εντολή του Θεού ανακοινώθηκαν στην ανθρωπότητα.

Γι’ αυτό στα χρόνια που έρχονται οι προφητείες θα εκπληρωθούν. Ένα τεράστιο καταστροφικό φυσικό συμβάν θα ταρακουνήσει τους ανθρώπους για να τους βγάλειαπό τη νωθρότητα και την αδιαφορία τους, από μια ζωή χωρίς πίστη και από τον πνευματικό λήθαργο, ο οποίος σημαίνει αφά­νταστους κινδύνους για την ψυχή».

Προφητεία της Μπέρτα Ντούντε από τις 23.5.1941