ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γνωρίζοντας το Λόγο του Θεού μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής -της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης- βρίσκου­με την πηγή της ίδιας της Ζωής. Εδώ ο Θεός φανερώνει τον εαυτό Του στους ανθρώπους, «χρησιμοποιώντας» σαν φο­ρείς του Λόγου Του τους διάφορους Προφήτες, Αποστό­λους και άλλους.
Πηγή της Θείας Σοφίας είναι και οι διάφοροι φωτισμένοι συνάνθρωποι μας, που ανέλαβαν το φορτίο να αναθρέ­ψουν, να νουθετήσουν και να καθοδηγήσουν τους χριστια­νούς, να τους δείξουν το δρόμο που οδηγεί- εκεί που οι ίδιοι έφθασαν: στο θείο Έρωτα, στη βίωση του ζωντανού Θεού -του Ιησού Χριστού.
Κι ο Θεός, τηρώντας πάντα τις υποσχέσεις του στα παιδιά του, φανέρωσε τον εαυτό του σ’ αυτούς, όχι φυσικά για να τον κρατήσουν εγωιστικά σαν κτήμα τους, αλλά για να τον μοιραστούν με τους αδελφούς τους. Γιατί ο άρτος της Ζωής υπάρχει για να δωρίζεται σε όσους έχουν την πνευ­ματική πείνα. Εκεί είναι η χρήση του, εκεί ο Χριστός «κοινω­νεί» ξανά τους ανθρώπους, δίδοντας ξανά και ξανά το χαρ­μόσυνο μήνυμα (Ευαγγέλιο), «ο Θεός Αγάπη εστί!»

Ο Θεός πάντα φανέρωνε και εξακολουθεί να φανερώνει τον εαυτό του σε διάφορες εποχές, σε διάφορους τόπους, περιστάσεις και άτομα. Κανείς δεν μπορεί και δεν έχει φυσικά το δικαίωμα να περιορίσει το Θεό και να του ορίσει σε ποιους, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες «δικαιούται» να φανερώνει τον εαυτό του. Αυτό το έδειξε ο ίδιος ο Ιησούς, όταν απεκάλυψε τον εαυτό Του στον Σαούλ, τη στιγμή μάλιστα που ο Σαούλ Τον κατεδίωκε.

περισσότερα

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

«Το φως έλαμψε μέσα στο σκοτάδι του κόσμου,μα το σκοτάδι δεν το κατάλαβε».

(Ευαγ. Ιωάννη 1,5)

 Έχουν περάσει περίπου 2000 χρόνια από τότε που ο Χρι­στός, ο ζωντανός Λόγος του Θεού, έφερε στη γη το χαρ­μόσυνο μήνυμά του και κήρυξε ότι η Αγάπη είναι ο μοναδικός δρόμος, η αλήθεια και η ζωή.

Ωστόσο αναλύοντας το διάστημα που πέρασε από τότε, εί­ναι εμφανές ότι η διδασκαλία του Χριστού μοιάζει με ένα σπόρο που δεν έχει ακόμη βρει εύφορο έδαφος για να βλα­στήσει.

Ο «αντίχριστος» -ένα σύμβολο που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη για να δηλώσει τις σκοτεινές δυνά­μεις της εκμετάλλευσης, της πλεονεξίας και της εξουσιαστικότητας- δεν έχει χάσει ακόμη από τα χέρια του την κυ­ριαρχία του κόσμου. Αντίθετα, όσο η τυφλή ανθρωπότητα παρασυρόταν προς το «πνεύμα» του υλισμού και της κατ’ επίφα­ση θρησκευτικότητας, τόσο ανέβαινε η εξουσία του. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι του αιώνα μας απετέλεσαν μια οφθαλμοφανέστατη απόδειξη για αυτή την εξέλιξη, στο τέλος της οποίας βρίσκεται η πλήρης αποξένωση από το πνευματι­κό στοιχείο, υπαρξιακός φόβος και το άγχος μιας ολοκληρω­τικής ατομικής καταστροφής. Ζούμε σε μια εποχή ψυχικών και εγκόσμιων ζυμώσεων και ανακατατάξεων, όπου όλες οι υφισταμένες αξίες έχουν ανατραπεί. Παρ’ όλο το υψηλό επίπεδο του πολιτισμού, οι δυο μεγάλοι πόλεμοι και τα γεγονότα που τους ακολούθησαν, δίνουν στην εποχή μας το στίγμα ε­νός αβέβαιου μέλλοντος.

περισσότερα

ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ

«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα αν δεν περάσει από Εμένα».

                                                                 (Κατά Ιωάννη 14,6)

Το έδαφος πάνω στο οποίο στηρίχτηκε καταρχήν ο χριστιανισμός ήταν ο ιουδαϊσμός. Την εποχή του Ιησού Χριστού οι κεντρικές αρχές του ιουδαϊσμού με βάση την Π. Διαθήκη ήταν οι εξής :

• Η μονοθεΐα, η πίστη σε έναν Θεό που είναι δημιουργός και άρχων των πάντων.
• Η πίστη ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό κατ’ εικόνα και ομοίωση αλλά επειδή επαναστάτησε εναντίον του οδηγήθηκε αφ’ εαυτού στην αυτοκαταδίκη του.
• Η πίστη ότι ο Θεός, αν και δίκαιος κριτής, είναι επίσης φιλεύσπλαχνος. Γι’ αυτό δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ξεφύγει από την καταδίκη του, εάν προσφέρει καθορισμένες θυσίες ως εξιλέωση και συμμετέχει στα λατρευτικά τυπικά.
• Η πίστη ότι ο Ισραήλ είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού στον οποίον αποκαλύφθηκε κατ’ αποκλειστικότητα.
• Η πίστη ότι κατά θεία αποκάλυψη δόθηκε ο νόμος της Π. Διαθήκης, ο οποίος καθορίζει επακριβώς τους ηθικούς και τους θρησκευτικούς κανόνες (τελετουργίες-θυσίες).
• Η πίστη ότι ο Θεός θα έστελνε έναν Μεσσία στο λαό του για να τον σώσει από τους εχθρούς του και για να τον κυβερνά αιώνια και ότι έτσι θα εγκαθιδρυόταν η ουράνια βασιλεία επί γης.

περισσότερα

 ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

Ο άνθρωπος είχε ανέκαθεν τον πόθο να ανακαλύψει τις έσχατες αλήθειες γύρω από αυτές τις έννοιες που τις θεωρούμε σαν το καθαυτό υπόβαθρο της ύπαρξης μας. Ο Θεός, η δη­μιουργία, ο άνθρωπος, το νόημα και οι άγνωστες διαστάσεις της ζωής, είναι τα πεδία όπου σήμερα ακόμη βαδίζουμε ανι­χνεύοντας για τις σωστές απαντήσεις.

Οι τελευταίοι αιώνες κινήθηκαν κυρίως πάνω στους δρόμους της εγκεφαλικής γνώσης και αναμφισβήτητα διέγραψαν τεράστια βήματα στην έρευνα του φυσικού κόσμου, γεγονός που αποτέλεσε το εφαλτήριο για μία πρωτοφανή τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη. Αλλά ο άνθρωπος δεν έγινε ούτε πιο σοφός, ούτε πιο καλός, ούτε πιο ευτυχισμένος σαν επακόλου­θο. Αντίθετα, εγωκεντρισμός και αυταρέσκεια έχουν εκτροχιάσει την ανθρωπότητα και την παρασέρνουν σε όλο και με­γαλύτερες καταστροφές κάθε μορφής.

Η εξωτερική, εγκεφαλική ερμηνεία του κόσμου υποβίβασε τη Δημιουργία σε ένα υδροκέφαλο μηχανισμό χωρίς νόημα και ψυχή. Παράλληλα ωστόσο με το όργανο της νόησης ο κάθε άνθρωπος διαθέτει ένα δεύτερο λιγότερο φανερό όργανο, ένα εσωτερικό φως που βρίσκει τη γνώση μέσα από τον πνευματικό δρόμο. Σε καλλιτέχνες, εφευρέτες και στοχαστές το ονο­μάζουμε έμπνευση, σε πνευματικούς αθλητές και σε προφή­τες αναγνωρίζουμε τη θεϊκή προέλευση του.

Αυτό το θείο πνεύμα σε όλες τις εποχές, σε όλες τις Θρησκεί­ες και σε όλες τις κουλτούρες διαφώτιζε τον άνθρωπο για το γιατί και το σκοπό της ύπαρξης του. Από τη δημιουργία του πρώτου νοήμονος ανθρώπου η ανθρωπότητα δεν έμεινε ποτέ χωρίς ουράνια αποκάλυψη και καθοδήγηση από ψηλά. Και πέ­ρα από τις πολιτισμικές διαφορές το μήνυμα ήταν πάντα το ί­διο: «Σε έχει δημιουργήσει ο Θεός και πρέπει να τον αγαπάς όπως και όλα τα άλλα σου αδέρφια στην πλάση σαν τον εαυ­τό σου». Τη διδασκαλία αυτή τη δίνει ο Θεός, από τους πα­νάρχαιους χρόνους, με τις πιο διαφορετικές μορφές ανάλογα με το επίπεδο ωριμότητας που έχουν οι παραλήπτες της.

περισσότερα

ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Όσο μπλεγμένοι κι αν είμαστε στα γρανάζια της καθημερινότητας, πάντα μας κατατρώει ο πόθος να βρούμε μια απάντηση σ’ εκείνα τα έσχατα ερωτήματα που δίκαια τα θεωρούμε σαν την υπαρξιακή αιτία του είναι μας. Ο Θεός, η Δημιουργία, ο άνθρωπος, το νόημα της ζωής, η ζωή μετά το θάνατο, είναι οι τομείς όπου ακόμα ψηλαφίζουμε στο σκοτάδι.

Τους δυο τελευταίους αιώνες ο ανθρώπινος νους μπόρεσε να διεισδύσει σε πολλά από τα μυστικά της φύσης. Πάνω σε αυτό το υπόβαθρο άνθισε η τεχνολογία και η οικονομική ανάπτυξη. Μήπως όμως ο άνθρωπος έγινε σοφότερος, καλύτερος ή πιο ευτυχισμένος χάρη σ’ αυτό; Προφανώς όχι. Οι γνώσεις μας περιορίστηκαν στο επιστητό, στην εξωτερική διάσταση των πραγμάτων. Στη συνείδηση των επιστημόνων, η Πλάση εκφυλίστηκε κατεβαίνοντας στο επίπεδο ενός άψυχου, άλογου και άσκοπου μηχανισμού. Ο ανεξέλεγκτος ατομικισμός συνοδεία με την ολοκληρωτική έλλειψη πνευματικότητας και πίστης, υπέσκαψαν τα θεμέλια της ανθρωπότητας. Κι έτσι οδηγήθηκε – και κατέρρευσε – σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Η νόηση, αυτή η επιφανειακή και αποσπασματική γνωστική ικανότητα, οδήγησε τον πολιτισμό σε αδιέξοδο.

Όταν όμως η «εξέλιξη» καταλήγει σε μία φανερή παράνοια, σε πολέμους όπου όλοι είναι εναντίον όλων, είναι προφανές ότι κάπου γίνεται ένα βασικό λάθος. Ωστόσο ο άνθρωπος, όπως κάθε ζωντανό πλάσμα, διαθέτει  εκτός από τη νοημοσύνη, ένα δεύτερο εσωτερικό φως. Πρόκειται για μια πνευματική ικανότητα γνώσης, που την αισθάνεται ενδόμυχα σαν μια ανώτερη παρόρμηση. Ποιητές, καλλιτέχνες, εφευρέτες, ιδιοφυείς στοχαστές, την ονομάζουν έμπνευση. Μύστες και προφήτες την αντιλαμβάνονται σαν τη Φωνή του θεού που μιλάει μέσα τους. Ακόμη και στα ζώα κάνει πολλές φορές Θαύματα, εκδηλωνόμενη σαν ένστικτο.

Αυτή η ενδόμυχη, αδιόρατη γνώση ενέπνευσε τελευταία κάποιους διαισθαντικούς στοχαστές και επιστημονικούς ερευνητές, που έστρεψαν τις αναζητήσεις τους προς τον εσωτερικό τους κόσμο, όπως οι αρχαίοι…περισσότερα

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

Για τον πνευματικό αναζητητή είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχει ήδη από την αρχή του πνευματικού του δρόμου μια καλή εποπτεί­α και μία τάξη στις σκέψεις του.

Στην αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να τις αποκτήσει στο τέλος πια της διαδρομής του, ενδεχομένως μέσα από δυσάρεστες εμπει­ρίες ή άσκοπη ανάλωση χρόνου και ενέργειας. Στην πρώτη πε­ρίπτωση θα πρέπει να κουραστεί στην αρχή, αλλά θα αμειφθεί γι’ αυτό στη συνέχεια. Εάν αντίθετα επιλέγει να ξεκινήσει την πορεία του χωρίς προετοιμασία και ορισμένες σταθερές, η αρχή είναι μεν πιο εύκολη, αλλά εμπερικλείει πολύ περισσότερους κινδύνους και μπορεί να καταλήξει σε αδιέξοδο ή στο γκρεμό.

Εκτός αυτού, οι λοξοδρομήσεις στοιχίζουν πολύτιμο χρόνο και γι’ αυτό το λόγο καλό είναι, ο οδοιπόρος να δίνει προσοχή στους αληθινούς, έμπειρους οδηγούς που συναντά καθ’ οδόν. Οι άνθρω­ποι αυτοί γνωρίζουν το σωστό δρόμο και έχουν σταλεί από τη θε­ϊκή πρόνοια για να δώσουν το σωστό προσανατολισμό στα βήμα­τα του.

Όμως πολλοί οδοιπόροι δεν αναγνωρίζουν αυτή τη θεϊκή βοή­θεια επειδή θεωρούν ότι είναι ήδη πολύ προχωρημένοι. Έτσι τους ξεγελά η αυταρέσκεια τους, με συνέπεια να μην είναι πια αρκετά κριτικοί με τον εαυτό τους αλλά ούτε και με τον πνευματικό τους εξοπλισμό.

Ορισμένοι πάλι προσπαθούν να κρίνουν τα πάντα μόνο με βάση τα αισθήματα τους, με αποτέλεσμα να θέτουν εκτός λειτουργίας τη νοημοσύνη τους. Στην πράξη όμως αυτό σημαίνει ότι ακολουθούν ως οδηγό και κριτήριο αλήθειας μόνο τα προσωπικά τους αισθή­ματα και τις προσωπικές τους αντιλήψεις.

περισσότερα

ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΝΕΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΛΟΡΜΠΕΡ ΚΑΙ ΝΤΟΥΝΤΕ

«Εκείνος που κρατάει τις εντολές μου και τις εκτελεί, αυτός με αγαπάει. κι αυτός που με αγαπάει θ’ αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου».

Αυτά σας δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας.

Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ… Ο ίδιος ο Θεός θα τους διδάσκει όλους…».*

Ευ. Ιωάννη 14, 21. 25-26.6,45

«Να μεταδώσετε τη διδασκαλία Μου στ’ αδέλφια σας καθαρή και ανόθευτη, όπως την έχετε πάρει από Εμένα», λέει ο Ιησούς στο Μεγάλο Ευαγγέλιο, μιλώντας στους μαθητές Του. «Αν αυτοί σας ακούσουν και δεχθούν να ζήσουν σύμφωνα με, αυτά που λέω, τα λόγια Μου θα έχουν εντελώς άλλο αποτέλεσμα στην καρδιά και στο νου τους απ’ ό,τι όλες μαζί οι αποδείξεις που μπορούν να βρεθούν μέσα στον κόσμο της ύλης! Κι αυτό, γιατί τα λόγια Μου κρύβουν μέσα τους Δύναμη, Ισχύ και Ζωή. Αν Με πιστέψουν τότε οι άνθρωποι, αν ζουν και ενεργούν σύμφωνα με τη διδασκαλία και με
το θέλημά Μου, θα βρουν από μόνοι τους τον αληθινό δάσκαλο που θα τους οδηγήσει σε όλες τις άλλες αλήθειες, μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό (θα βρουν δηλαδή το θεϊκό πνευματικό σπινθήρα που έβαλε ο Θεός μέσα στην καρδιά
τους).

περισσότερα