Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

8. Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Με την εξέλιξη της ανθρωπότητας μέχρι τον κατακλυσμό ασχολείται διεξοδικά το τρίτομο έργο «Η Θεία Οικονομία». Μία πιο περιληπτική αναφορά γίνεται στο «M.E.I.» όπου ο Ιησούς εξηγεί πως:

«Τέτοιοι άνθρωποι σαν αυτούς που είναι τώρα στη γη, υπάρχουν εδώ και κάτι παραπάνω από 4.000 χρόνια.¹ Οι πρώτοι ολοκληρωμένοι άνθρωποι που ζούσαν τότε ήταν άνθρωποι σαν κι εσάς. Από τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους όμως χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες: στα παιδιά του Θεού, που ονομάστηκαν έτσι επειδή η καρδιά και ο νους τους αναγνώριζαν το Θεό και έμειναν πιστοί σ’ Αυτόν. Και στα επονομαζόμενα παιδιά του Κόσμου, γιατί με το πέρασμα του χρόνου ξέχασαν όλο και πιο πολύ το Θεό και αφιερώθηκαν ολοκληρωτικά στον κόσμο (όπως οι πιο πολλοί άνθρωποι σήμερα).

Τα παιδιά του κόσμου εγκαταστάθηκαν στα χαμηλώματα, (μακριά από την πατρίδα τους στην ορεινή Μ. Ασία). Εκεί έκτισαν πόλεις και κάθε λογής ειδωλολατρικούς ναούς. Όμως ο κύριος και θεός τους ήταν όπως και τώρα ο Μαμμωνάς. Η ζωή τους ήταν παραπλήσια με τη σημερινή, γι¹ αυτό και ζούσαν λίγο, ακριβώς όπως γίνεται τώρα!

Τα πράγματα ήταν αλλιώτικα με τα παιδιά του Θεού. Αυτοί κατοικούσαν στα βουνά, στα χαμηλά κατέβαιναν σπάνια, και ζούσαν εντελώς απλά και φυσικά. Δεν είχαν πόλεις, χωριά, ούτε καν σπίτια· το μόνο που είχαν ήταν ορισμένα ξέφωτα περιτριγυρισμένα από πυκνά δέντρα. Προς τη μεριά των δέντρων έκτιζαν σαν ένα είδος πάγκου, ένα τείχος από χώμα, και όπου ήταν απαραίτητο, μπρος απ’ τους κορμούς των δέντρων, το σκέπαζαν με βρύα. Αυτό το κυκλικό εσωτερικό τείχος λοιπόν αποτελούσε έναν αναπαυτικότατο πάγκο για τη μέρα και συνάμα ένα εξαιρετικό κρεβάτι για τη νύχτα.

Τα παιδιά του Θεού τρέφονταν κυρίως με καλούς και γινωμένους καρπούς απ‘ τα δέντρα, κάθε λογής εύγευστες ρίζες, και γάλα. Με τον καιρό, δασκαλεμένοι από μία αποκάλυψη μέσα τους, έμαθαν να κατασκευάζουν διάφορα χρήσιμα οικιακά εργαλεία από σίδηρο και άλλα μέταλλα. Από εκεί και πέρα καλλιεργούσαν τη γη, άλεθαν αλεύρι, έμαθαν να φτιάχνουν ένα εξαιρετικό ψωμί, καθώς και άλλα πράγματα, όλα όμως πολύ απλά, χωρίς πολυτέλειες. Τους αρκούσε να κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Έζησαν έτσι απλά σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια, φθάνοντας σε πολύ προχωρημένες ηλικίες.

Σιγά-σιγά όμως τους σαγήνεψαν τα μεγαλεία και η ομορφιά των παιδιών του κόσμου. Τιμωρήθηκαν όμως γι’ αυτό, γιατί εκείνα τους υποδούλωσαν επανειλημμένα κι έτσι έγιναν κυριολεκτικά σκλάβοι τους, εκτός από μια μικρή μερίδα που, όπως ο Νώε, έμειναν πιστοί στο Θεό.

Έτσι όμως πήραν εντελώς άλλη καμπή. Με τον καιρό έγιναν πιο μικρόσωμοι και ασθενικοί. Ενώ η ζωή τους, που πρωτύτερα έφθανε όχι λίγες φορές τα χίλια χρόνια, με τη βία ξεπερνούσε πια τα εκατό.

Όπως γνωρίζετε όμως, αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι της γης που υποδουλώθηκαν στα εγκόσμια είδωλα, τον καιρό του Νώε πνίγηκαν από δικό τους φταίξιμο σ’ ένα μεγάλο κατακλυσμό. Αυτός ο κατακλυσμός σκέπασε το μεγαλύτερο μέρος της τότε κατοικημένης γης κάτω από τα νερά. Θύελλες και τυφώνες σήκωσαν τεράστια κύματα που έφθασαν ως τις πιο ψηλές βουνοκορφές, αφανίζοντας κάθε ίχνος ζωής στο πέρασμα τους. Οι μόνοι που επέζησαν ήταν ο Νώε με τη μικρή οικογένεια του και όσα ζώα είχαν πάρει μαζί τους στην κιβωτό. Με το Νώε, όπως είναι γνωστό, άρχισε μια εντελώς νέα εποχή στη γη.

Αυτή είναι λοιπόν μία σύντομη αλλά πιστή εικόνα από τους πρώτους ανθρώπους αυτής της γης».

Ο κατακλυσμός

Σύμφωνα με τα όσα αποκαλύφθηκαν στον Λόρμπερ, αυτή η καταστροφή της γης, όπου αφανίστηκε ολόκληρος ο πληθυσμός της Μικράς και Κεντρικής Ασίας με την πρωτεύουσα της, τη Χανώχ, σαν φυσικό γεγονός προκλήθηκε από ανθρώπινο φταίξιμο. Οι Χανωχίτες, που ήταν άθεοι, κατακτητικοί και φιλήδονοι, αναζητούσαν με μανία χρυσάφι και πολύτιμες πέτρες. Παράλληλα είχαν εμπλακεί σ’ έναν εξοντωτικό πόλεμο ενάντια στους κατοίκους των υψιπέδων. Γι¹ αυτό υπόσκαψαν τα θεμέλια των βουνών όπου κατοικούσαν οι εχθροί τους και τα παραγέμισαν με εκρηκτικές ύλες μεγάλης ισχύος. Με αυτό τον τρόπο ανατίναξαν τις υπόγειες πηγές και τα κοιτάσματα του νερού.

Στη «Θεία Οικονομία» υπάρχει μία συνομιλία ανάμεσα στο Θεό και σ¹ έναν πατριάρχη:

«Μήπως πιστεύεις πως είχα ποτέ την πρόθεση να καταδικάσω ή να καταστρέψω έστω και έναν άνθρωπο; Μα Εγώ δεν κάνω παρά διαρκώς το αντίθετο! Αλλά ακριβώς για να μην καταδικάσω τους ανθρώπους επιβάλλοντας με την Παντοδυναμία Μου το θέλημα Μου, πρέπει δυστυχώς ν’ αφήσω άπραγος τους ανθρώπους να αφήσουν με τη βία ελεύθερα τα υπόγεια ρεύματα του νερού. Αυτά θα προκαλέσουν τρομερές πλημμύρες που θα πνίξουν ό,τι αναπνέει σ’ αυτή την τεράστια περιοχή της γης.

Το έχω προβλέψει από πολύ καιρό και προειδοποιήσει επανειλημμένα τους ανθρώπους. Τώρα όμως έχουν κηρύξει τον πόλεμο και σε Μένα και θέλουν να καταστρέψουν ολοκληρωτικά τη γη με τις εκρηκτικές τους ύλες, όπως ανατινάζουν κιόλας το ένα βουνό μετά το άλλο στον αέρα. Αλλά έτσι υπογράφουν μοναχοί τους την καταδίκη τους! Κάτω απ’ τα βουνά κρύβονται τεράστια υδάτινα κοιτάσματα, που περιέχουν χίλια κυβικά μίλια νερού. Τούτα τα νερά θα ξεπηδήσουν με ορμή και θα ξεπεράσουν τις βουνοκορφές αυτής της περιοχής. Όλη η υδρόγειος θα σκεπασθεί από υδρατμούς και θα βρέχει μέρα και νύχτα. Πες Μου λοιπόν, έκανα λάθος που έβαλα το Νώε, το μόνο άνθρωπο που Με υπακούει, να φτιάξει την κιβωτό για να σωθεί, αφού κανένας άλλος πια δεν ήθελε να Με ακούσει;»

Η έκταση και το πνευματικό νόημα του κατακλυσμού

Διαβάζουμε στη «Θεία Οικονομία»: «Προς τα πού χύθηκαν τα νερά του κατακλυσμού; Κατά κύριο λόγο στην Κεντρική Ασία, εκεί που σήμερα ακόμη βρίσκεται η Αραλία λίμνη και η Κασπία θάλασσα. Εκεί βρισκόταν το τεράστιο και περήφανο βασίλειο του Χανώχ. Αν έψαχνε κανείς, θα έβρισκε και σήμερα ερείπια από την πρωτεύουσα του -βέβαια σε πολύ μεγάλο βάθος. .Απ¹ αυτά τα κύρια σημεία οι υδάτινες μάζες χύθηκαν ασυγκράτητες προς τη Σιβηρία και την Ευρώπη, που τότε ήταν ακατοίκητη ακόμη. Ένας μέρος διοχετεύθηκε προς το νότο, στη σημερινή ανατολική Ινδία και πιο συγκεντρωμένα στην Αραβία. Ο κατακλυσμός έφθασε ως τα υψίπεδα της Β. Αφρικής, από εκεί και κάτω όμως υπήρξαν μόνο μικρότερες πλημμύρες. Η Αμερική τον ένιωσε ελάχιστα, κι αυτό μόνο στα βόρεια, προς τη μεριά της Σιβηρίας ο νότος έμεινε απείραχτος, όπως επίσης τα πιο πολλά νησιά του μεγάλου ωκεανού.¹

Γιατί όμως λέγεται πως η πλημμύρα απλώθηκε εδώ κι εκεί; Μήπως δεν έβρεξε σ’ όλη τη γη και δεν είχε ο κατακλυσμός παντού την ίδια ορμή;

Μάθετε λοιπόν πως ο κατακλυσμός απλώθηκε εδώ κι εκεί γιατί δεν έβρεξε σ’ όλη τη γη και επομένως δεν είχε παντού την ίδια ορμή. Πώς θα μπορούσε να βρέξει στις παγωμένες περιοχές των πόλων; Και σε τι θα ωφελούσαν 40 μέρες βροχή εκεί όπου δεν ζούσαν άνθρωποι ούτε ζώα; Ή τι αποτέλεσμα θα είχε η βροχή πάνω από τον ωκεανό; Και σε τελευταία ανάλυση, αν τα νερά του κατακλυσμού σκέπαζαν κάθε σημείο της γης ως ένα ύψος πάνω από 3.000 οργιές, προς τα πού θα έφευγαν μετά τα νερά; Για τούτο το λόγο οι μάζες του νερού κατέκλυσαν τις περιοχές όπου έμεναν κακοί και αδιόρθωτοι άνθρωποι. Κάλυψαν κυρίως την Κ. Ασία, απ’ όπου ξεχύθηκαν μετά προς όλες τις μεριές!

Όταν στη Γραφή λέει, “πάνω απ’ όλα τα βουνά της γης και δεν έμεινε ίχνος ζωής, εκτός απ’ όσους είχαν μπει στην κιβωτό “, δεν πρέπει να το πάρετε κατά γράμμα πως εννοεί τη φυσική γη. Γιατί τα βουνά εδώ σημαίνουν την αλαζονεία και την αρχομανία των ανθρώπων. Όπως το ότι δεν έμεινε ίχνος ζωής σε όλη τη γη, εκτός από την κιβωτό, θέλει να πει πως μόνο ο Νώε έμεινε πιστός στην πνευματική ζωή που προέρχεται από το Θεό και ζούσε ένθεος. Όποιος τα καλοσκεφθεί, θ’ αντιληφθεί πως ο κατακλυσμός κάλυψε μεν πολύ μεγάλη έκταση, αλλά δεν ήταν γενικός. Κι αυτό γιατί μοναχά στην Κεντρική Ασία οι άνθρωποι προκάλεσαν μόνοι τους την καταστροφή με την απερισκεψία και τη θρασύτητα τους».

Επομένως με τον κατακλυσμό δεν εξαφανίστηκαν όλοι οι άνθρωποι από προσώπου γης. Επέζησαν τα φύλα που είχαν εγκαταλείψει πρωτύτερα το Χανώχ, δηλαδή οι Μογγόλοι, οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι Γιαπωνέζοι, οι Κινέζοι και οι Πολυνήσιοι που είχαν μεταναστεύσει στο βορρά και στην ανατολή. Στην Κεντρική και Νότια Αφρική, καθώς και στα νησιά της Αυστραλίας, έμειναν οι μαύροι.

Από τα υψίπεδα του Ιράν (περιοχή του Αραράτ), στο κέντρο της κατακλυσμένης περιοχής, οι απόγονοι του Νώε επεκτάθηκαν στον υπόλοιπο κόσμο. Στην αρχή ζούσαν σαν ένας λαός με κοινή θρησκεία και γλώσσα. Όταν πλήθυναν όμως, η μία φυλή μετά την άλλη πήρε το δρόμο της διασποράς. Πρώτοι έφυγαν οι γιοι του Χαμ, που ήταν μελαμψοί. Αυτοί πήραν το δρόμο προς το νότο, αποίκησαν τη Χαναάν, κι αργότερα εξαπλώθηκαν ως την Αραβία, την Αίγυπτο και τη Β. Αφρική. Αυτοί οι λαοί ονομάζονται ακόμη Χαμίτες. Οι απόγονοι του Ιάφεθ εκστράτευσαν προς ανατολή, βορρά και δύση και εξαπλώθηκαν από το Γάγγη ως την παγωμένη θάλασσα και από εκεί ως τη Σκανδιναβία, Αγγλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα. Γι¹ αυτό ονομάζονται όλοι μαζί Ινδοευρωπαίοι. Η Βίβλος μιλάει για «τα παιδιά του Ιάφεθ που εξαπλώθηκαν παντού».

Πιο κοντά στην πατρίδα τους έμειναν οι απόγονοι του Σημ, του μεγαλύτερου γιου του Νώε. Οι Σημίτες εγκαταστάθηκαν στη Μεσοποταμία, στην Ασσυρία, Βαβυλωνία και Χαλδαία. Με αρχηγό τον Αβραάμ, ένα τμήμα εγκατέλειψε την Ουρ και, εκδιώκοντας τους Χαμίτες από τη Χαναάν, εγκαταστάθηκαν στους λόφους της και έκαναν τους βοσκούς.

Ένα άλλο τμήμα έφθασε ως τη Μεσόγειο και ίδρυσε τη Σιδώνα, την Τυρό κι άλλες πόλεις. Αυτοί ασχολήθηκαν με το εμπόριο. Οι Φοίνικες δεν άργησαν να γίνουν ένας πλούσιος, έκφυλος λαός, που αποτελούσε φόβητρο για τους άλλους.

Ο μεγάλος κορμός της ανθρωπότητας

Από το σπόρο του Αδάμ ξεφύτρωσε και θέριεψε ο γιγάντιος κορμός της ανθρωπότητας με τ’ αμέτρητα κλαδιά και παρακλάδια.

Στην αρχή όλοι αυτοί οι λαοί είχαν πάρει μία θεϊκή αποκάλυψη, είτε μέσα από το στόμα των προφητών είτε από την εσωτερική φωνή μέσα στην καρδιά τους είτε απευθείας από τον Ουρανό. Γι’ αυτό γνώριζαν πως υπάρχει μόνο ένας θεός, δημιουργός Ουρανού και γης, πατέρας όλων των ανθρώπων και των πνευμάτων. Όσο όμως μεγάλωνε ο πληθυσμός και από κοντά η έλξη για τα γήινα πράγματα, τόσο παραμορφωνόταν στη συνείδηση τους η γνώση για τον ένα Θεό. Αντί γι’ αυτό, σιγά-σιγά επιβλήθηκε η λατρεία των πνευμάτων. Άρχισαν να λατρεύουν τα κατώτερα πνεύματα παράλληλα με το Θεό και το τέλος στη θέση του Θεού. Έτσι από την πρόσδεση στην υλική πραγματικότητα, προέκυψε η πολυθεΐα όπου το θεϊκό στοιχείο εξανθρωπίστηκε και η πίστη αποκόπηκε από την πηγή της. Αυτή η τάση έγινε ιδιαίτερα εμφανής στους πολυταξιδεμένους απόγονους του Ιάφεθ, τους Ιταλούς, Έλληνες, Γερμανούς, Σλάβους κ.λπ. Στη διασπορά, τα ήθη τους εκτραχύνθηκαν κι έχασαν τη ζωντανή πίστη σ’ έναν Παντοκράτορα Θεό-Ιεχωβά. Μία αμυδρή ανάμνηση του καθρέφτιζε ο εκάστοτε κορυφαίος των θεών, όπως ο Δίας, ο Τούισκο κ.λπ.

Πιστοί στο μονοθεϊσμό έμειναν όσοι απόγονοι του Νώε δεν μετανάστευσαν μακριά, αλλά παρέμειναν στον τόπο της καταγωγής τους, όπως οι Πέρσες, ή κοντά σ’ αυτόν, όπως οι Σημίτες. Οι τελευταίοι λίγο μετά τον κατακλυσμό απέκτησαν έναν εξαιρετικό ηγεμόνα κι ανώτατο ιερέα, τον Μελχισεδέκ, βασιλιά του Σάλεμ. Το Σάλεμ, η έδρα αυτού του μυθικού βασιλιά των βασιλέων, βρισκόταν ανατολικά του Ιορδάνη, στη λοφώδη περιοχή της Μανάσσης, όπου αργότερα ιδρύθηκε η Α βίλα.

Στο «Μ.Ε.Ι.» ο Ιησούς Χριστός επισκέπτεται με τους μαθητές του αυτό τον τόπο και τους λέει: «Ο αληθινός βασιλιάς και ανώτατος ιερέας του Σάλεμ ήμουν στην πραγματικότητα Εγώ ο ίδιος, προ καταβολής κόσμου. Αυτός ο βασιλιάς υπήρχε πριν γίνει η Κτίση, επομένως πριν και από το Νώε. Όταν υπήρχε πια η γη, ερχόταν συχνά από τους ουρανούς, με τη μορφή ενός αγγέλου, και δίδασκε τους ανθρώπους σχετικά με το Θεό και για τον προορισμό τους. Επίσης τον καιρό που ζούσε ο Νώε, τον επισκεπτόταν κάθε τόσο και μιλούσε μαζί του. Ωστόσο βασιλεία και ιερατείο στο Σάλεμ, ίδρυσε αιώνες .μετά την έξοδο του Νώε από την κιβωτό. Ο Νώε και οι τρεις γιοι του ζούσαν τότε ακόμη. Ο πληθυσμός της γης είχε πάλι μεγαλώσει. Υπήρχαν πολλοί μικροί λαοί και οι πατριάρχες τους, που ονομάζονταν “βασιλείς”, έρχονταν κάθε χρόνο στο Σάλεμ να Του προσφέρουν θυσίες και να καθοδηγηθούν από το βασιλιά Μελχισεδέκ.

Με τον καιρό όμως, όταν οι λαοί εξαπλώθηκαν ξανά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ξέχασαν το βασιλιά των βασιλέων και αποκόπηκαν απ’ Αυτόν. Ούτε καν εκείνοι που κατοικούσαν κοντά στο Σάλεμ δεν πήγαιναν πια για προσκύνημα. Τότε ο βασιλιάς εγκατέλειψε το παλάτι μαζί με όλους τους αγγέλους που Τον υπηρετούσαν. Από εκεί και πέρα πια επισκεπτόταν σπάνια, με τη μορφή αγγέλου, τους λίγους πατριάρχες που του είχαν μείνει πιστοί, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και αργότερα οι μικροί και μεγάλοι προφήτες. Με το που απομακρύνθηκαν όμως από τον Μελχιοεδέκ, γρήγορα φύτρωσαν ανάμεσα στους λαούς και τους βασιλιάδες τους η ασυμφωνία, η ζηλοφθονία, η διχόνοια, ο θυμός και το μίσος, κι αυτά όλα οδήγησαν σε πολέμους».

Ο πύργος της Βαβέλ και η γλωσσική ασυνενοηοία που περιγράφει η Βίβλος, συμβολίζουν αυτό τον κατακερματισμό της τότε ανθρωπότητας που την είχε κατακυριεύσει ο υλισμός και η μανία της εξουσίας. Βέβαια ο Θεός έβρισκε πάντα μια θετική διέξοδο στην αυξανόμενη καταστροφικότητα. Εξάλλου, στέλνοντας διάφορους μικρούς ή μεγάλους απεσταλμένους, προσπαθούσε να σκορπίσει το σκοτάδι της πολυθείας ή της αθεΐας. Αρκετό καιρό μετά τον Μελχισεδέκ (γύρω στο 1.200 π.Χ.) στάλθηκε στους Πέρσες ο ποιητής-προφήτης Ζωροάοτρης, του οποίου η διδασκαλία διασώθηκε επί χιλιάδες χρόνια. Στους Ισραηλίτες, που κάτω από την καθοδήγηση του Αβραάμ μετανάστευσαν από τον Ευφράτη στη Χαναάν και από εκεί στην Αίγυπτο, στάλθηκε την ίδια εποχή ο Μωυσής για να τους γλιτώσει από το σκοτάδι της Αιγύπτου. Άλλοι, μικρότεροι προφήτες, αναλάμβαναν κατά καιρούς να επαναφέρουν στο δρόμο του Θεού αυτόν το μικρό, περιούσιο λαό, παρόλη τη φιληδονία και τον υλισμό του.