12.ΝΟΣΗΣΗ, ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΝΕΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

 

«Κανένας δεν μπορεί να παρανομεί ατιμώρητα ενάντια στους αμετάβλητους νόμους της φύσης. Όταν οι άνθρωποι παραβαίνουν αυτούς τους νόμους, οι αρρώστιες που προ­καλούν δεν είναι ούτε “η μοίρα” τους ούτε “η τιμωρία α­πό το Θεό “, παρά αποτελούν φυσικές συνέπειες»

Γιάκομπ Λόρμπερ, 1800 – 1864

Αυστριακός μυστικός και προφήτης

Σημαντικές πληροφορίες για τη φύση και τα αίτια της νόσησης δίνουν τα νεοαποκαλυπτικά κείμενα του Λόρμπερ, του Μαγερχόφερ και της Ντούντε που θα ακολουθήσουν. Η πρώ­τη διδασκαλία πάνω στην οποία χτίζονται οι υπόλοιπες είναι ότι ο άνθρωπος αποτελείται από τρεις φύσεις διαφορετικής προέλευσης και υφής (ή πυκνότητας), το σώμα, τη ψυχή και το πνεύμα.

Στο κύριο έργο του Λόρμπερ, το «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη» που περιγράφει λεπτομερώς τα τρία χρόνια της δη­μόσιας διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, ο Κύριος εξηγεί σε έ­να μαθητή του: «Ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί ως ακριβές ο­μοίωμα του Θεού κι όποιος Θέλει να γνωρίσει σε βάθος τον εαυτό του θα πρέπει να ξέρει ότι αν και είναι ένας και ο αυτός, αποτελείται από τρεις προσωπικότητες στην ουσία. Καταρχάς έχεις ένα σώμα, προικισμένο με τις αναγκαίες αισθήσεις και τα μέλη και τα συστατικά μέρη που είναι απαραίτητα για να ζεις ελεύθερος κι ανεξάρτητος. Για να μπορεί η ψυχή που κατοικεί μέσα του να αναπτυχθεί τo σώμα αυτό έχει μια εντελώς δική του φυσική ζωή, η οποία διαφέρει ριζικά από την πνευματική ζωή της ψυχής. Η ψυχή είναι επίσης ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, με τα ίδια συστατικά μέρη όπως το σώμα, τα οποία τα χρησιμοποιεί για τους ανώτερους πνευματικούς σκοπούς της, όπως εκείνο τα υλικά δικά του. Μολονότι σώμα και ψυχή παριστάνουν δύο διαφορετικά πρόσωπα ή ανθρώπους που ο καθένας τους επιτελεί την ιδιαίτερη δραστηριότητα τον, παρ’ όλα αυτά κατά βάση συνιστούν ένα μόνο άνθρωπο. Το σώμα πρέπει να υ­πηρετεί την ψυχή κι εκείνη το σώμα με τη ν νόηση και τη βούλη­ση της. Γι’ αυτό το λόγο η ψυχή είναι εξίσου υπεύθυνη για τις ε­νέργειες στις οποίες χρησιμοποιεί το σώμα της, όσο και για τις καθαρά δικές της, που είναι οι διαφόρων ειδών σκέψεις, επιθυ­μίες κι ορέξεις. Εάν όμως εξετάσουμε βαθύτερα τη ζωή και το είναι της ψυχής θα δούμε ότι από μόνη της ως οντότητα δεν στέ­κει ψηλότερα από την ψυχή ενός ζώου, το οποίο δεν διαθέτει ούτε νοημοσύνη ούτε μία ανώτερη ανεξάρτητη κρίση για τα πράγματα και τις σχέσεις. Αυτή η ύψιστη ικανότητα στον άνθρω­πο που είναι παρόμοια με τον Θεού, ανήκει σε ένα τρίτο άνθρω­πο καθαρά πνευματικής ουσίας ο οποίος κατοικεί στην ψυχή. Μέσω αυτού μπορεί η ψυχή να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα και το καλό από το κακό, να θέλει και να σκέφτεται εντε­λώς ελεύθερα και – εφόσον με την ελεύθερη βούληση της επι­λέξει την αλήθεια και το καλό – να γίνει απολύτως όμοια με το πνεύμα της. Ο άνθρωπος που η ψυχή του έχει ενωθεί κατ’ αυτό τον τρόπο με το πνεύμα του είναι ένας πλήρως αναγεννημέ­νος πνευματικά και παρ’ όλο που είναι ένας μόνο, τέλειος άν­θρωπος, εν τούτοις η οντότητα, του παραμένει αιώνια μια τριαδικότητα από τρία σαφώς ξεχωριστά μέρη».

Μέσα σε αυτή την τριάδα, το σώμα έχει μια λιγότερο κυρί­αρχη και περισσότερο βοηθητική σημασία. Το μόνο του κα­θήκον είναι να αποτελεί όχημα κι εργαλείο για την ψυχή και το πνεύμα. Υπό την καθοδήγηση του θεϊκά φωτισμένου πνεύ­ματος της η ψυχή οφείλει να κάνει συνετή χρήση του σώμα­τος προκειμένου να εκπληρώσει τα καθήκοντα της επίγειας ύπαρξής της και να υπηρετήσει τη θεία τάξη βάζοντας το δικό της λιθαράκι.

Όπως είδαμε και πριν η ασυμφωνία της ψυχής με αυτούς δύο βασικούς τομείς αυτοπραγμάτωσης προκαλεί νόσηση. Η νοημοσύνη, η συνείδηση και η ελεύθερη βούληση είναι αυτά που κάνουν τον άνθρωπο ομοίωμα του Θεού. Η ελεύθερη βούληση, που καθιστά τον κάθε άνθρωπο εξίσου ικανό για το καλό ή για το κακό, τον οδήγησε στην πτώση μαζί με τον Εωσφόρο, από την τελειότητα της πνευματικής δη­μιουργίας στην ατέλεια της υλικής. Ωστόσο ο πνευματικός του σπινθήρας, που είναι θεϊκός σπόρος, τον συνδέει με το Θεό και του προσδίδει μια ανώτερη κοσμική – θεϊκή συνείδηση. Από τη στιγμή δε που το άτομο αποδεσμεύσει την ψυχή του από την ύλη, η οποία είναι εωσφορική φύσης, καλείται να εκπλη­ρώσει ύψιστες πνευματικές λειτουργίες.

Στο «ΜΕΙ» λέει ο Ιησούς: «Βλέπετε, το σώμα είναι ύλη και συνίσταται από τις πιο αδρές πρωταρχικές ψυχικές ουσίες, τις οποίες η ισχύς και η σοφία του θείου Πνεύματος ανάγκασε να πάρουν αυτή την οργανική μορφή που ταιριάζει στην ψυχή η οποία κατοικεί σε ένα έτσι διαμορφωμένο σώμα.

Όμως, η ψυχή που κατοικεί στο σώμα αρχικά δεν είναι πολύ καθαρότερη από το σώμα της, γιατί κι εκείνη κατάγεται από την ακάθαρτη αρχέγονη ψυχή του αποστάτη Σατανά. Το σώ­μα δεν είναι, ουσιαστικά, για την ακάθαρτη ακόμη ψυχή τίποτ’ άλλο από μία, μηχανή κάθαρσης, φτιαγμένη με τρόπο πολύ σο­φό και σύμφωνο με τον προορισμό της. Όμως, στην ψυχή ενυ­πάρχει ήδη ο καθαρός σπινθήρας τον πνεύματος τον Θεού, α­πό τον οποίο εκείνη αποκτά την ορθή επίγνωση του εαυτού της και της θείας τάξης, μέσω της φωνής της συνείδησης.

Παράλληλα, το σώμα διαθέτει διάφορες αισθήσεις για τον υ­λικό κόσμο^. μπορεί ν’ ακούσει, να δει, να αισθανθεί, να μυρί­σει, να νιώσει γεύσεις. Έτσι η ψυχή λαμβάνει διάφορες πληρο­φορίες για το περιβάλλον, καλές και αληθινές, κακές και ψεύ­τικες. Χάρη στην κρίση του πνεύματος που υπάρχει μέσα της, σύντομα διακρίνει ποιες είναι καλές και ποιες κακές. Από την άλλη μεριά, με τις εξωτερικές αισθήσεις αποκτά εμπειρίες εντυ­πώσεων καλών και κακών, ευεργετικών και οδυνηρών κ.λπ. Ε­πιπλέον, ο Θεός μέσω της έκτακτης αποκάλυψης από μέσα δείχνει στην ψυχή το δρόμο της θείας τάξης. Έτσι εξοπλισμένη, η ψυχή μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί ελεύθερα σύμφωνα με τη θεία τάξη, που εύκολα γίνεται αντιληπτή. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί τότε η ψυχή δεν θα είχε την δυνατότητα να φθάσει σε μια αιώνια, αυτοτελή κι όμως ελεύθερη ύπαρξη.

Κάθε ψυχή που θέλει να συνεχίσει να υπάρχει, πρέπει να κά­νει τον εαυτό της μόνη της ικανό να συνεχίσει να υπάρχει με τα μέσα που της έχουν δοθεί, και να τον εξελίξει, γιατί αλλιώς στο τέλος είτε θα. μοιραστεί την τύχη του σώματος, είτε θα βγει από το σώμα πριν ακόμη διαμορφωθεί εντελώς, αφού εκείνο, ως εντελώς διεφθαρμένο, δεν θα είναι πια κατάλληλο για τη συ­νέχιση της διαμόρφωσης της ψυχής. Στην περίπτωση αυτή, η ψυχή θα αναγκαστεί να συνεχίσει μέσα σε μία πολύ πιο δυσά­ρεστη κατάσταση και με συνήθως πολύ οδυνηρό και λυπηρό τρό­πο την περαιτέρω τελείωση της.

Επειδή συνίσταται από τμήματα που βρίσκονται ακόμη σε βαριά καταδίκη, το σώμα μπορεί να πεθάνει και είναι για κάθε άνθρωπο η κόλαση με τη στενότερη της έννοια. Η ύλη όλων των κόσμων, αντίθετα, μέσα στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος μέ­σω του σώματος του, είναι η κόλαση με την ευρύτατη της έν­νοια. Όποιος, λοιπόν, φροντίζει υπερβολικά για το σώμα τον, αυτός φροντίζει και για τη δική του. κόλαση, θρέφει την κατα­δίκη τον και το θάνατο του, που καταλήγουν στην ίδια τον την καταστροφή.

Φυσικά, το σώμα πρέπει να δέχεται επαρκή τροφή, ώστε να είναι πάντα σε θέση να προσφέρει στην ψυχή τις υπηρεσίες τις απαραίτητες για το σκοπό της ζωής. Αλλά όποιος φροντίζει με υπερβολικό άγχος για το σώμα τον και εργάζεται και δρα σχε­δόν μέρα-νύχτα, αυτός είναι προφανές ότι φροντίζει για την κό­λαση του και το θάνατο τον.

Όταν το σώμα διεγείρει την ψυχή να δραστηριοποιηθεί με κά­θε μέσο για την ικανοποίηση των αισθήσεων τον, αυτό πάντο­τε προκαλείται από τα πολλά ακάθαρτα φυσικά πνεύματα ή ε­κείνα που βρίσκονται σε καταδίκη μέσα στην ύλη, που ουσια­στικό, αποτελούν τη φύση του σώματος. Αν η ψυχή δίνει υπερβολική σημασία στις απαιτήσεις τον σώματος και πράττει ανά­λογα μ’ αυτές, τότε συνδέεται μ’ αυτές, κατεβαίνοντας έτσι στη δική της κόλαση και στον ίδιο της το θάνατο. Αν η ψυχή το κά­νει αυτό, διαπράττει αμάρτημα ενάντια στην τάξη του Θεού… Αν παραμένει σ’ αυτή την κατάσταση με ευχαρίστηση και την α­πολαμβάνει, τότε είναι εξίσου ακάθαρτη με τα πιο ακάθαρτα πνεύματα του σώματος της, παραμένει δε έτσι μέσα στην αμαρ­τία και, συνεπώς, στην κόλαση και στο θάνατο. Κι αν ακόμη συ­νεχίζει να ζει στον κόσμο όπως το σώμα της, ωστόσο είναι σαν να έχει πεθάνει, αισθάνεται μάλιστα το θάνατο μέσα της και τον φοβάται εξαιρετικά. Γιατί μέσα στην αμαρτία και την κόλαση της η ψυχή, ό,τι και να κάνει, δεν μπορεί να βρει ζωή, μολονό­τι αγαπάει τη ζωή πάνω απ’ όλα.

Βλέπετε, σ’ αυτό έγκειται το ότι εκατομμύρια άνθρωποι ξέ­ρουν τόσο λίγα για τη μετά το θάνατο ζωή της ψυχής, όσα και οι πέτρες του δρόμου. Μόλις δε τους πει κανείς κάτι σχετικό, στην καλύτερη περίπτωση γελάνε ή θυμώνουν και πετάν έξω α­πό την πόρτα τον σοφό που τους μίλησε γι’ αυτά. Παρ’ όλ’ αυ­τά, ο κάθε άνθρωπος θα έπρεπε μέχρι τα τριάντα του να έχει φθάσει τη διαμόρφωση του Εγώ τον σε σημείο τέτοιο, ώστε η ε­πακόλουθη απόλυτα ελεύθερη μετά θάνατο ζωή να του είναι τό­σο συνειδητή και βέβαιη, όσο είναι στον αετό η πτήση στα ελεύ­θερα ύψη τοι) αέρα.

Αλλά ακόμη κι εκείνοι οι άνθρωποι που αρχίζει να τους α­πασχολεί, πόσο μακριά βρίσκονται από αυτή την κατάσταση! Και πόσο ακόμη μακρύτερα εκείνοι που δεν θέλουν ν’ ακούσουν τίποτα γι’ αυτά, θεωρούν μάλιστα μια τέτοια πίστη ανοησία! Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται, συνεπώς, όλη τους τη ζωή στην κό­λαση, μέσα στον πιο ολοκληρωμένο θάνατο.

Όμως, μία ψυχή μπορεί να έχει ήδη καθαρθεί, οπότε συχνά, της δίνεται ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να καθα­ρίσει επίσης το ουσιαστικά ακάθαρτο ακόμη σώμα της και τα πνεύματα του. Έτσι, μπορεί όλο το ευγενέστερο τμήμα του σώ­ματος να έλξει επιτέλους πάνω του την αθανασία από την ψυ­χή, ώστε αμέσως μετά το θάνατο του αδρότερου μέρους τον να αναστηθεί μαζί με την ψυχή, για την πλήρη τελείωση της».

Έτσι η ψυχή ακροβατεί ανάμεσα στην ύλη και στο πνεύμα. Χάρη στην ελεύθερη βούληση – την οποία ο Θεός δεν περιο­ρίζει για να μην εκβιάσει και άρα καταδικάσει τον άνθρωπο να είναι μια απλή μηχανή – είναι στο χέρι του καθενός το αν θα κάνει την ψυχή του πνευματικότερη ή υλικότερη. Στη νέα αποκάλυψη ο Ιησούς λέει ότι εκείνη η ψυχή που έχει ενωθεί κατά τα τρία τέταρτα με τη σάρκα της, στον άλλο κόσμο βρί­σκεται σε οικτρή κατάσταση κι έχει μία πολύ μακριά και βα­σανιστική πορεία μπροστά της μέχρι να βρει το δρόμο της. Ενώ όταν ο άνθρωπος ζει στη Γη σε αρμονία με τη θεία τάξη η πορεία αυτή μπορεί να μικρύνει σημαντικά ή και να φτάσει πολύ γρήγορα στο τέρμα της. Η εναρμόνιση είναι απλά η τή­ρηση των δέκα εντολών, που ουσιαστικά συνοψίζονται στις δύο χριστικές εντολές περί αγάπης.

Όταν γνωρίζει κανείς ποια είναι η φύση και ο ρόλος του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα τι είναι η αρρώστια, πώς προκύπτει και πώς θε­ραπεύεται. Όπως είδαμε ήδη η αρρώστια είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης με τη θεία τάξη. Η σύγκρουση ή ασυμβατό­τητα με τη θεία τάξη ξεκινάει από την ψυχή, ως εκ τούτου και η αρρώστια έχει την αφετηρία της στην ψυχή, απλώς εκδηλώ­νεται ως δυσλειτουργία στο σώμα. Συνακόλουθα, η αρρώστια που οφείλεται σε ψυχογενή αίτια δεν είναι δυνατό να Θεραπευ­τεί με χημικά παρασκευάσματα ή με άλλες έξωθεν επεμβά­σεις, παρά μόνο από την ίδια την ψυχή. Εάν η ψυχή δεν βρει και δεν λύσει τα αίτια, μπορεί επανειλημμένα κανείς να κάνει τα συμπτώματα να εξαφανιστούν, όμως δε λύνει έτσι το πρό­βλημα του.

Γι’ αυτό ο τρόπος θεραπείας που εφαρμόζει ο Ιησούς όπως λέει ο ίδιος στο «ΜΕΙ» είναι ο εξής: όταν η ψυχή δεν έχει βυ­θιστεί υπερβολικά στη σάρκα της, Εκείνος την ελευθερώνει και στη συνέχεια αφυπνίζει το ζωτικό της σπινθήρα μέσω της πίστης στο πρόσωπο Του, αποκαθιστώντας έτσι τη σχέση με το Θεό. Στη συνέχεια προτρέπει συνήθως τον θεραπευμένο να μην υποτροπιάσει, δηλαδή να μην αμαρτάνει πλέον ενώ πολ­λές φορές προσθέτει: για να μην σε βρουν ακόμη χειρότερα κακά.

Η θεραπευτική μέθοδος του Ιησού Χριστού, των Αποστό­λων του -που έλαβαν μια ιδιαίτερη δύναμη επί τούτω από Εκείνον- όπως και η δυνατότητα θεραπείας μέσω συνανθρώ­πων ή μέσω της προσευχής, αποτελούν βασικούς άξονες στις αποκαλύψεις που δόθηκαν στον Λόρμπερ, στον Μαγερχόφερ και στην Ντούντε μέσω του εσωτερικού λόγου. Το κέντρο βά­ρους αυτών των αποκαλύψεων αφορά στο νόημα της νόσησης και στη συμβολή της στον εξαγνισμό της ψυχής. Έτσι αποδεικνύεται πάλι από μία άλλη, ανώτερη σκοπιά, ότι το τρίπτυχο νόσηση -θεραπεία- υγεία εδράζεται στην ψυχικοπνευματική σφαίρα του ανθρώπου. Και είναι η σφαίρα αυτή που κινεί, συ­ντονίζει και κατευθύνει τις λειτουργίες του σώματος.

Η ανθρώπινη ζωή εμπερικλείει πληθώρα ερωτημάτων και χωρίς τη φώτιση από πάνω δεν θα βρίσκαμε άκρη. Έτσι, η σχέ­ση σώματος και ψυχής αποτελεί επίσης ένα αίνιγμα, η δε αν­θρωπότητα, ειδικά σήμερα, αγωνίζεται να ρίξει φως στα θέ­ματα αυτά. Μπορούμε να θεραπεύσουμε την ψυχή μέσω του σώματος και το σώμα μέσω της ψυχής; Τι πρέπει να κάνει κά­ποιος όταν η κράση και οι λειτουργίες του σώματος δεν είναι εντάξει; Πώς μπορεί να είναι υγιής και να νιώθει ευτυχισμέ­νος και ολοκληρωμένος ως τα βαθιά γεράματα;

Ακολουθούν απαντήσεις.

Πνεύμα, ψυχή και σώμα, η τριαδικότητα του ανθρώπου

 Για την πνευματική ανατομία του ανθρώπου γράφει ο Βίκτωρ Mop στον πρόλογο της «Κοσμοθεωρίας του πνεύματος», μια συλλογή επιστημονικών γραπτών του Λόρμπερ:

«Δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα διεισδύσει στα μυ­στήρια της ζωής με καθαρά υλικές μεθόδους και εργαλεία. Σε αυτό το θέμα ο άνθρωπος πρέπει να στηριχθεί στην εσωτερική του όραση, στη δύναμη του πνευματικού οφθαλμού του. Δεν είναι τυχαίο ότι την ανατομία του λεπτοουσιακού ανθρώπι­νου σώματος την παραλάβαμε από την Ανατολή χάρη στην εσωτερική παρατήρηση των πραγμάτων που χαρακτηρίζει τους Ασιάτες. Πράγματι σε πολλά παλαιά κείμενα, κυρίως σε αρ­χαία ινδικά, υπάρχει, η διδασκαλία σχετικά με το αιθερικό σώ­μα που ρυθμίζει τις αυτόνομες ζωτικές λειτουργίες του φυσι­κού σώματος. Τα κέντρα ακτινοβολίας (στα ινδικά, τσάκρας) συνιστούν το συνδετήριο κρίκο μεταξύ της ανώτερης ψυχικής ζωής του ανθρώπου και της σωματικής ζωής του που ρυθμίζε­ται από την πρώτη.

Ακόμη πιο πολύτιμη αξία από αυτή την ψυχική ενόραση ό­πως τη γνωρίζουμε από την ασιατική παράδοση π.χ., έχει η πνευματική αποκάλυψη. Πρόκειται για μία σπάνια εκδήλωση του θεϊκού Πνεύματος στο γήινο πεδίο όπου σε χαρισματικούς ανθρώπους δίνεται η έμπνευση με τη μορφή του «εσωτερικού λόγου» για να καταγράψουν τις διδασκαλίες από την πιο υψη­λή ουράνια Πηγή. Ένας από τους πιο σημαντικούς φορείς αυ­τού του χαρίσματος του Πνεύματος ήταν ο μυστικιστής Γιά­κομπ Λόρμπερ. Τα κείμενα του Λόρμπερ βρίθουν από πλη­ροφορίες αναφορικά με την εσωτερική φυσική και πνευματι­κή δομή και λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Το υ­πόβαθρο αυτών των διδασκαλιών είναι η τριαδικότητα του αν­θρώπου που συντίθεται από α) το εσωτερικό πνεύμα, ένα θε­ϊκό σπινθήρα που τον καθοδηγεί και του δίνει τη ζωή ένδοθεν β) την ψυχική του οντότητα που είναι εκείνη που δίνει μορ­φή στις σκέψεις και στα συναισθήματα του και εκδηλώνει το δυναμικό του και γ) το σωματικό του φορέα που είναι το εκτελεστικό όργανο της δύναμης και των ιδεών του. Κάθε έργο του σώματος αποτελεί την υλοποίηση μιας δημιουργικής ιδέας του πνεύματος και λειτουργεί φυσιολογικά όσο η ψυχή το τροφο­δοτεί με ενέργεια. Όταν η ψυχή μαζί με το ζωογόνο πνευματι­κά σπινθήρα στο εσωτερικό της αποσυρθεί από την ύλη επέρ­χεται ο βιολογικός θάνατος. Η ζωή όμως συνεχίζεται με το ψυ­χικό σώμα στον άυλο κόσμο, ενώ το γήινο υλικό φόρεμα της διαλύεται και γίνεται πάλι στοιχειώδης ύλη».

Ο λόγος που υπάρχουν αρρώστιες και αναπηρίες

 Στο «ΜΕΙ» III/12 ο Κύριος επισημαίνει ότι οι μαλθακοί άνθρωποι, στους οποίους το σωματικό και το ψυχικό στοιχεί­ο έχουν αναμιχθεί υπερβολικά, είναι πολύ πιο ευαίσθητοι στον πόνο και αρρωσταίνουν πολύ πιο εύκολα:

(Ο Κύριος:) «Τότε θρηνούν και παραπονιούνται, κανείς όμως δεν σκέφτεται ότι όλα τα βάσανα, οι αρρώστιες, οι πόλεμοι, η ακρίβεια, η πείνα και οι επιδημίες προέρχονται μόνο και μόνο από το γεγονός ότι οι άνθρωποι, αντί να κάνουν τα πάντα για το πνεύμα και την ψυχή τους, όπως ορίζει η θεία τάξη, φροντί­ζουν μονάχα για το σώμα τους!»

 

***

«Η κάθε αρρώστια σημαίνει ευλογία., από την άποψη ότι συμ­βάλλει στην κάθαρση της ψυχής και επιπλέον σας βοηθάει ν’ α­κολουθήσετε με εγκαρτέρηση και προθυμία το θέλημα Μου, έ­τσι ώστε να εγκαταλείψετε πλέον την αντίσταση σας απέναντι Μου. Εάν συνειδητοποιείτε όλα αυτά και δέχεστε τα πάντα ό­πως σας έρχονται, επειδή πιστεύετε ότι Εγώ ξέρω ποιο είναι το καλύτερο για σας, τότε θα αντιλαμβάνεσθε επίσης πως Εγώ γνωρίζω και το πότε έχει έρθει η ώρα να θεραπευθείτε. Δεν πρό­κειται όμως να σας αφήσω να γίνετε αυτοστιγμή καλά και αυ­τό λόγω της ελευθερίας της βούλησης σας, γιατί τότε θα πιστεύ­ατε αναγκαστικά σε Μένα και στη δύναμη Μου, ενώ σ’ αυτή την πίστη πρέπει να καταλήξετε από μόνοι σας χωρίς βία. Συν τοις άλλοις, σας είναι γνωστό ότι ο σκοπός της επίγειας υπόστασης όλων των ανθρώπων είναι να υπηρετείτε με αγάπη το σύνολο της δημιουργίας. Όποιος θέλει λοιπόν να εκπληρώσει την απο­στολή για την οποία βρίσκεται στη γη, θα πρέπει να είναι πάντα χρήσιμος στον άλλον. Γι’ αυτό και Εγώ ευλογώ ιδιαίτερα εκεί­νους τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι πάντα πρόθυμοι να βοη­θήσουν τους άλλους που υποφέρουν σωματικά. Οι άνθρωποι αυτοί, χάρη στη γνώση που τους χαρίζει η αγάπη τους, θα ξέ­ρουν ν’ αναγνωρίσουν επίσης τα αίτια μιας πάθησης, καθώς και τα κατάλληλα μέσα θεραπείας. Ανάλογα δε με το πόσο μεγάλη είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη που νιώθουν προς τους αδύνα­μους και πάσχοντες συνανθρώπους τους, θα έχουν και την αντί­στοιχη επιτυχία στις θεραπείες τους.

Σε τελευταία ανάλυση, ωστόσο, η οποιαδήποτε θεραπεία ε­ξαρτάται από το θέλημα Μου, πράγμα που σημαίνει ότι. μπορώ να θέσω όρια στην αποτελεσματικότητα ενός θεράποντα, εάν Εγώ κρίνω ότι οι επιπτώσεις μιας μακρόχρονης ασθένειας εί­ναι πολύτιμες για την ψυχή τον αρρώστου. Η Θέληση Μου είναι αυτή που καθορίζει τη μοίρα, ενός ανθρώπου, μέρος της οποί­ας είναι και οι αρρώστιες και συνεπώς η ανθρώπινη θέληση δεν μπορεί να κάνει τίποτα εναντίον τους, ό,τι μέσο κι αν βάλει σ’ εφαρμογή. Εννοείται βέβαια πως δεν πρόκειται να καταδικάσω τους ανθρώπους που αναζητούν μέσα για να βοηθήσουν όσους υποφέρουν, γιατί, όσο η αιτία για τέτοιες έρευνες είναι η αγά­πη και η διάθεση αρωγής, Θα έχουν πάντα την ευλογία Μου.

Αλλά, εάν το κίνητρο για την παρασκευή τέτοιων ιαμάτων εί­ναι το υλικό κέρδος, τότε ως επί το πλείστον θα είναι χωρίς α­ποτέλεσμα ή ακόμη και βλαβερά για το ανθρώπινο σώμα, παρ’ όλη τη φαινομενική βελτίωση που επιφέρουν. Ενώ αντίθετα μπο­ρεί τα πιο αθώα μέσα να οδηγήσουν στην ίαση, εάν αυτό είναι το θέλημα Μου και κρίνω ότι έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή γι’ αυτήν.

Μια ασθένεια έχει χρέος κατά κύριο λόγο να ωθήσει τον άν­θρωπο να συνδεθεί μαζί Μου, καταφεύγοντας σε Μένα και ζη­τώντας από Μένα να τον θεραπεύσω. Τότε θα του στείλω στο δρόμο του τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι θέλουν να κάνουν το καλύτερο δυνατό για την ανακούφιση του. Και επειδή η έμπρακτη αγάπη τους είναι σύμφωνη με το θέλημα Μου και τους συνδέει μαζί Μου, μπορώ κι Εγώ να καθοδηγήσω τις σκέ­ψεις τους. Όμως τέτοιοι θεραπευτές που να απολαμβάνουν τη χάρη Μου είναι σπάνιοι περισσότερο από ποτέ άλλοτε, με απο­τέλεσμα οι πιο πολλοί, άνθρωποι να καταφεύγουν σε τέτοια φάρ­μακα που προκύπτουν χωρίς την ευλογία Μου. Σε αυτή όμως την περίπτωση δεν μπορεί να επιτευχθεί θεραπεία ούτε του σώ­ματος ούτε της ψυχής, διότι δεν to επιτρέπω Εγώ με αυτά τα μέ­σα. Η δική Μου μέριμνα είναι να βοηθηθεί η ψυχή του ανθρώπου, εάν μάλιστα είναι απαραίτητο, ακόμη και χωρίς τη θέλη­ση του. Αυτό που επιδιώκω είναι με αιτία την αρρώστια να αποστραφεί τον κόσμο, πράγμα που συμβαίνει πολύ πιο εύκολα όταν δεν μπορεί πλέον να ικανοποιήσει τις εγκόσμιες επιθυμί­ες τον. Επομένως, μπορείτε, όποτε θέλετε, να επικαλεσθείτε τη βοήθεια ενός γιατρού, ωστόσο Εγώ αποφασίζω για την ανάκτη­ση ή όχι της υγείας σας και επιπλέον οι κόποι του γιατρού έχουν την ευλογία Μου μόνο εάν η αγάπη του για τον πλησίον είναι το πρωταρχικό κίνητρο των προσπάθειών του.

Και πάλι και τότε θα βρείτε την υγεία σας, μονάχα όταν από την αρρώστια αυτή αποκομίσετε κέρδος για την ψυχή σας. Αυ­τό θα γίνει όταν υποταχθείτε σ’ Εμένα και στο Θέλημα Μου, ό­ταν υποφέρετε με εγκαρτέρηση και Με ευγνωμονείτε για το γε­γονός ότι η ψυχή σας αποσπάει μεγάλα πλεονεκτήματα, όταν βαστάζετε την αρρώστια ως το τέλος μέσα σ’ αυτό το πνεύμα. Μπορείτε όμως επίσης και να απαλλαγείτε από οποιαδήποτε α­σθένεια, εάν έχετε μια πίστη ακλόνητη σαν βράχο, όπως τότε και Εγώ γιάτρευα όταν ήμουν στη γη εκείνους που είχαν δυνα­τή πίστη.

Γιατί βέβαια για Μένα τίποτα δεν είναι αδύνατο και, εάν και η δική σας αγάπη είναι τόσο βαθιά που να έχει σαν αποτέλεσμα μια ολοζώντανη, ισχυρή πίστη, δεν πρόκειται ν’ αμφιβάλετε ού­τε δευτερόλεπτο για την αγάπη και τη δύναμη Μου. Και τότε μπο­ρείτε να γιατρευτείτε αυτοστιγμή, γιατί σε αυτή την περίπτωση η ανάκτηση της υγείας δεν σας εξαναγκάζει να πιστέψετε, α­φού έτσι κι αλλιώς έχετε ήδη μια ακράδαντη πίστη. Ποιος όμως από σας παρουσιάζει μια τόσο δυνατή πίστη που να κάνει χρή­ση της δικής Μου δύναμης χωρίς να αμφιβάλει καθόλου και να αφεθεί με ψυχή και σώμα στα χέρια Μου με την παράκληση να τον κάνω καλά και να είναι επιπλέον πεπεισμένος ότι η πα­ράκληση του θα εισακουστεί;

Τότε μπορούν πραγματικά να γίνουν θαύματα είτε σε σας είτε στο συνάνθρωπο, για τον οποίο παρακαλάτε με μια τέτοια πί­στη. Όποιος λοιπόν διατηρεί ένα στενό δεσμό μαζί Μου, είναι πλήρως εναρμονισμένος με το θέλημα Μου και τότε Με αφή­νει να κυβερνώ χωρίς να αντιστέκεται στη βούληση Μου. Τότε αντέχει ακόμη και τη μεγαλύτερη δοκιμασία πειθαρχώντας στο θέλημα Μου κι έτσι ωφελεί την ψυχή του πολύ περισσότερο α­πό ό,τι εάν ξανάβρισκε τη σωματική του υγεία.

Πάντως, Εγώ θα επιδρώ πάντα έτσι πάνω σας ώστε η μοίρα σας να είναι υποφερτή. Και όταν ένας άνθρωπος πρέπει να πε­ράσει από μεγάλες οδύνες, τότε εκδηλώνεται η αγάπη Μου για την ψυχή του, η οποία θα Με ευγνωμονεί κάποτε στο πνευμα­τικό βασίλειο που μπόρεσε ν’ απαλλαγεί από τόσες πολλές ακα­θαρσίες ήδη πάνω στη γη. Θα Με ευγνωμονεί επίσης και για το γεγονός ότι με το να υποφέρει, της δόθηκε η δυνατότητα να εξαλείψει ένα μέρος της ενοχής της, ώστε να μπορεί να περάσει πολύ λιγότερο επιβαρυμένη στο πνευματικό βασίλειο, πράγμα που με ένα υγιές σώμα δεν θα ήταν το ίδιο εύκολο.»

Μπέρτα Ντούντε, 23.10.1963

***

«Ένδεια, δυστυχία και κάθε είδους συμφορές αφήνω να πλήτ­τουν τους ανθρώπους μόνο όταν έχουν τελείως απομακρυνθεί από Μένα και είτε λατρεύουν άλλους θεούς είτε έχουν γίνει εγωπαθείς και άθεοι οπαδοί του κόσμου. Γιατί η στέρηση κι οι κακουχίες σπρώχνουν τον άνθρωπο να σκεφτεί για τα αίτια της κακοδαιμονίας του, τον κάνουν εφευρετικό κι οξυδερκή’ με αυ­τό τον τρόπο εγείρονται μέσα σε λίγο καιρό ευφυή και σοφά ά­τομα από το λαό που ανοίγουν τα μάτια στους συμπολίτες τους και τους δείχνουν τα αίτια της γενικής δυστυχίας.

Αν οι άνθρωποι δεν απομακρύνονταν ποτέ από τον Θεό, τό­τε ποτέ δεν θα περιέπιπταν σε δυστυχία και βάσανα. Αν, λοι­πόν, εσείς και οι απόγονοι σας, πάντοτε μένετε κοντά και μέ­σα σε Μένα ως προς την πίστη σας και τα έργα σας σύμφωνα με τη διδασκαλία Μου, τότε ποτέ δεν πρόκειται να υποφέρε­τε. Ούτε οι αρρώστιες του σώματος θα φοβίσουν και θ’ απο­θαρρύνουν την ψυχή σας. Γιατί οι σωματικές ασθένειες πάντο­τε είναι οι πικρές συνέπειες της μη τήρησης των εντολών που Εγώ σε κάθε εποχή διατύπωσα καθαρά στους ανθρώπους.

Όποιος αρχίζει να τις τηρεί πιστά από τη νεανική του ηλι­κία, δεν θα χρειαστεί γιατρό μέχρι τα βαθιά του γεράματα, ούτε οι απόγονοι του θα αναγκαστούν να υποφέρουν εξαιτίας των γονικών αμαρτιών, όπως συχνά συνέβαινε για αιώνες ολόκλη­ρους στους παλιούς, πιστούς στον Θεό, λαούς. Όμως, κάθε φο­ρά που οι άνθρωποι άρχιζαν να εκφυλίζονται, σύντομα προ­σβάλλονταν από βαριές σωματικές ασθένειες, δοκιμάζοντας τις συνέπειες της περιφρόνησης ή της αγνόησης των θείων ε­ντολών.

Αν ο ειδικός που κατασκεύασε ένα μηχάνημα δείξει σ¹ εκεί­νον που το αγόρασε για να το χρησιμοποιήσει τι πρέπει να προσέχει, για να μπορεί να το χρησιμοποιεί για πολύ καιρό, ο αγοραστής πρέπει ύστερα να τηρήσει όσα του είπε ο κατα­σκευαστής. Αν από επιπολαιότητα ή ισχυρογνωμοσύνη με τον καιρό σταματήσει να το κάνει, τότε φέρει ο ίδιος την ευθύνη για τη φθορά του μηχανήματος, που θα το κάνει είτε εντελώς είτε μερικά άχρηστο για ωφέλιμη χρήση.

Όμως ο Θεός είναι ο μεγάλος κατασκευαστής του ανθρώπι­νου σώματος, που το έφτιαξε καλά για να το χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος προς όφελος του. Αν η ψυχή χρησιμοποιεί αυτό το ζωντανό μηχάνημα σύμφωνα με τις σαφείς συμβουλές που της δόθηκαν, οι οποίες είναι εντολές του Θεού, τότε το σώμα θα παραμένει διαρκώς σε καλή κατάσταση από πλευράς υγεί­ας. Αν, αντίθετα, με τον καιρό η ψυχή, που έχει γίνει φιλήδονη και αδρανής, παραβλέψει τις εντολές αυτές, τότε εκείνη φέρει την ευθύνη, εάν το σώμα της πέσει σε διάφορα δεινά.»

Γιάκομπ Λόρμπερ «ΜΕΙ» 1Χ/35

 

* * *

Στο ερώτημα του κατά πόσον μπορεί ο Θεός να τιμωρεί τα παιδιά για τις αμαρτίες των γονέων τους απαντά ένα κείμενο της Μ. Ντούντε από τις 11/10/1962:

«Για να μπορείτε να πιστέψετε στη δικαιοσύνη Μου πρέπει να μην έχετε μια λανθασμένη εικόνα για Μένα. Μια τέτοια εικόνα προκύπτει από διάφορες διδασκαλίες οι οποίες Με παρουσιά­ζουν ως ένα σκληρό Θεό που τιμωρεί άδικα τα πλάσματά Του. Αυτή λοιπόν η λανθασμένη εικόνα σας μεταδίδεται όσο δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνουν τα λόγια: “Θα τιμωρήσω τις αμαρ­τίες των πατέρων έως και στην τέταρτη γενεά…  “Αλλά δεν εί­ναι αλήθεια ότι είμαι άσπλαχνος ούτε ότι παιδιά κι εγγόνια πρέ­πει να πληρώνουν για τις αμαρτίες των πατέρων τους. Γιατί κά­θε ψυχή είναι προσωπικά υπεύθυνη και πρέπει να ξεπληρώσει τα δικά της χρέη στη γήινη ζωή της ήδη, εκτός βέβαια εάν ζητή­σει από τον Ιησού Χριστό να την λυτρώσει.

Ούτε ασφαλώς καταλογίζονται ευθύνες στα παιδιά και στα παι­διά των παιδιών για τις αμαρτίες των προπατόρων τους. Απλά είναι δυνατό ορισμένες αμαρτίες να έχουν μια φυσική επίπτωση που εκδηλώνεται στα παιδιά και στα δικά τους παιδιά. Έτσι μπο­ρεί, αυτά να παρουσιάζουν αδυναμίες και παθήσεις σωματικής ή ψυχικής φύσης που οφείλονται στην αμαρτωλή ζωή των προγό­νων τους. Αλλά επειδή οι άλλοι άνθρωποι βλέπουν αυτή την εκ­δήλωση, γι’ αυτό οι αδυναμίες και οι παθήσεις θεωρούνται τι­μωρίες που στέλνω Εγώ στους απογόνους.

Όσο ζουν οι άνθρωποι αυτοί που αμάρτησαν κατά ένα τέτοιο τρόπο, η συνειδητοποίηση ότι είναι υπεύθυνοι για τη δυστυχία των παιδιών τους μπορεί να αποτελεί μια τιμωρία για τους ί­διους. Έτσι με αυτή τη συνειδητοποίηση είναι δυνατό να πλη­ρώσουν για τα αμαρτήματα τους. Με τον τρόπο αυτό πληρώνουν το σωστό αντίτιμο για την ενοχή τους, όμως συγχώρεση θα πά­ρουν μόνο όταν φέρουν την ενοχή τους κάτω από το σταυρό του Ιησού Χριστού και του ζητήσουν να τους συγχωρέσει και να τους λυτρώσει.

Όσον αφορά τα παιδιά που κατά κάποιο τρόπο “τιμωρούνται” είναι, ψυχές με δική τους ανεξάρτητη υπόσταση, οι οποίες έχουν αναλάβει συνειδητά να ζήσουν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες στη Γη για να ωριμάσουν γρηγορότερα χάρη στη δύσκολη αυτή μοίρα. Γιατί πριν την ενσάρκωση τους τούς δείχνεται η μελλο­ντική τους μοίρα στη Γη κι έχουν κάθε δυνατότητα να αρνηθούν να την υποστούν.

Γενικά το μόνο που έχει σημασία είναι η ωρίμανση των ψυ­χών. Αυτή καθ’ αυτήν η σωματική ύπαρξη τον ανθρώπου είναι λίγο ως πολύ ασήμαντη^. μια δύσκολη επίγεια ζωή έχει μεγαλύ­τερη δυνατότητα να οδηγήσει στην τελείωση παρά ένας βίος γεμάτος ειρήνη και χαρά. Αλλά εσείς οι άνθρωποι που δεν έχετε ακόμη επίγνωση, υπερτιμάτε την αξία της ζωής στη Γη. Γι’ αυτό πάντοτε Με κατηγορείτε ότι είμαι άδικος όταν έχετε να υποστεί­τε μια πιο δυσβάσταχτη μοίρα, ενώ αυτή πηγάζει από την αγά­πη Μου για σας.

Η όλη διαδικασία της επιστροφής σας κοντά Μου περνάει α­πό πάρα πολλούς δρόμους, όμως εσείς σπάνια μόνο το καταλα­βαίνετε αυτό. Βλέπετε μόνο τη δυστυχία, την οποία θεωρείτε ασπλαχνία κι αδικία από την πλευρά Μου, αλλά δεν διακρίνετε τις δυνατότητες να ωριμάσει η ψυχή με αυτόν τον τρόπο. Οτι­δήποτε κάνετε θα έχει σύμφωνα με το νόμο Μου επιπτώσεις, τό­σο από φυσική όσο κι από πνευματική άποψη’ επομένως κάθε αδικία οδηγεί σε συνέπειες που είναι εν μέρει εξόφθαλμες και εν μέρει όχι φανερές. Διότι μία παραβίαση της αιώνιας τάξης Μου φέρει πάντοτε αρνητικά αποτελέσματα, καθώς ήδη από μό­νη της η δικαιοσύνη Μου δημιουργεί για τον άνθρωπο δυνατό­τητες να επανορθώσει για το κακό που έχει κάνει. Έτσι μπορεί να πληρώσει για την ενοχή του όσο βρίσκεται ακόμη στη Γη και άρα να μην περάσει στην άλλη ζωή πάρα πολύ βεβαρημένος.

Ακόμη κι όταν φεύγει από τη Γη χωρίς να έχει λυτρωθεί, επει­δή δεν βρήκε ακόμη τη λύτρωση μέσω του Ιησού Χριστού, μπο­ρεί ωστόσο να τον συγκινήσει η μοίρα των κοντινών του ανθρώ­πων’ και αυτό μπορεί να τον οδηγήσει να κατακρίνει τον εαυτό του για τα λάθη του όσο ζούσε. Τότε έχει κάνει ήδη ένα βήμα προς τα πάνω αφού Θέλει να βοηθήσει τους κοντινούς του αν­θρώπους, έστω κι αν στο άλλο κόσμο δεν έχει δυνάμεις ως συ­νέπεια της λανθασμένης επίγειας ζωής του. Όμως ήδη το ότι έ­χει τη θέληση να βοηθήσει υπολογίζεται στο ενεργητικό του ως ένδειξη αγάπης και τότε θα βοηθηθεί και ο ίδιος από τον πνευ­ματικό κόσμο.

Αλλά και αντίστροφα υπάρχουν ψυχές που επωμίζονται συνει­δητά μία επίπονη γήινη πορεία για να βοηθήσουν από την πλευ­ρά τους εκείνους που τους δίνουν τη δυνατότητα να ενσαρκω­θούν στη Γη και επίσης επειδή συχνά διαπιστώνουν ότι έχουν τις ίδιες αδυναμίες και γι’ αυτό αισθάνονται μια ψυχική συγγέ­νεια μαζί τους.

Όταν λοιπόν λέγεται ότι οι αμαρτίες των πατέρων τιμωρού­νται μέχρι την τέταρτη γενεά των απογόνων, τούτο θέλει να πει ότι οι σοβαρές παραβάσεις της αιώνιας τάξης επισύρουν ορι­σμένες φυσιολογικές επιπτώσεις. Κι αυτές τις επιπτώσεις Εγώ τις επιτρέπω επειδή μπορεί να δώσουν και σε άλλες ψυχές τη δυνατότατα να ανέβουν πιο ψηλά. Ένας άλλος λόγος είναι ότι εναπόκειται στην εντελώς ελεύθερη βούληση του ανθρώπου το πώς συμπεριφέρεται στη γήινη ζωή του, όπως επίσης είναι εντε­λώς ελεύθερη η απόφαση της ψυχής να ενσαρκωθεί.

Επομένως είναι λάθος να γίνεται λόγος για “τιμωρία ” από πλευράς Μου, δεδομένου ότι όλα όσα ταλαιπωρούν μία ψυχή στη γήινη ζωή της είναι για καλό της. Διότι πολλές ψυχές μόνο όταν υποφέρουν μπορούν να ωριμάσουν, καθώς από μόνες τους δεν αναπτύσσουν ένα μεγάλο βαθμό αγάπης. Ένας υψηλός βαθ­μός αγάπης θα είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν τα δεινά τους και η μοίρα τους να γίνει πιο ελαφριά. Εάν λοιπόν θέλετε να βλέπετε την επώδυνη μοίρα ορισμένων ανθρώπων σαν αδικία από μέρους Μου, αποδεικνύετε απλά ότι αγνοείτε το προαιώνιο σχέδιο Μου για τη σωτηρία των ψυχών και επιπλέον ότι σας εί­ναι άγνωστη η υπέρμετρη αγάπη Μου που θέλει πάντα να σώ­σει τον άνθρωπο και ποτέ να τον καταδικάσει. Γιατί η ζωή στη Γη είναι σύντομη σε σύγκριση με την αιωνιότητα, όμως και σ’ αυτό τον πολύ σύντομο χρόνο εσείς οι άνθρωποι μπορείτε να α­ποθησαυρίσετε πολλά για την αιωνιότητα και να πληρώσετε για πολλά άδικα, ώστε να περάσετε στο τέλος στο φωτεινό βασίλειο, υπό την προϋπόθεση ότι θα βρείτε τον Ιησού Χριστό και θα Του ζητήσετε συγχώρεση για το φταίξιμο σας».

 

***

 

«Εσείς οι άνθρωποι θα πρέπει να αποπερατώσετε το σχολείο του πνεύματος, καθώς αυτό το ρόλο προσδιόρισα να. επιτελεί το δημιούργημα Μου που ονομάζεται Γη. Έτσι ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να ωριμάσει πάνω της, αφού προσφέρει αυτή την ευκαιρία για όλες τις βαθμίδες της εξέλιξης.

Όμως οι ψυχές, δηλαδή τα έκπτωτα αρχέγονα πνεύματα, ω­ρίμασαν σε τόσο διαφορετικό βαθμό κατά τη διάρκεια της διέλευσής τους από τη Γη σε κατάσταση υποχρεωτικής υποταγής στο νόμο και δέσμιας βούλησης, ώστε καθεμία χρειάζεται εντε­λώς διαφορετικές καταστάσεις στη ζωή της. Και ναι μεν θα πρέ­πει να έχουν φτάσει σε έναν συγκεκριμένο βαθμό ωριμότητας για να τους επιτραπεί η ενσάρκωση τους ως άνθρωποι, αλλά όσο πιο κοντά πλησίαζαν σε αυτή την τελευταία ενσάρκωση, τό­σο πιο χαλαρά ήταν τα δεσμά των εξωτερικών υλικών μορφών που τις περιέβαλλαν. Τότε οι πνευματικές ουσίες που βρίσκο­νταν δεσμευμένες στις μορφές αυτές είχαν τη δυνατότητα να εκ­μεταλλευτούν τη χαλάρωση, ή και να την αφήσουν ανεκμετάλ­λευτη και να εξελιχθούν ανάλογα.

Αντίστοιχα λοιπόν είναι διαρθρωμένη και η κάθε ψυχή όταν ξεκινάει την πορεία της ως άνθρωπος. Ένα τέτοιο διαφορετι­κό επίπεδο ψυχικής ωριμότητας απαιτεί για κάθε διαφορετική ψυχή επίσης διαφορετικές επίγειες διαδρομές, οι οποίες μπο­ρούν να πετύχουν την ολοκληρωτική απελευθέρωση από κάθε μορφή ύλης. Ακόμη και ψυχές που φέρουν βαρύ φορτίο μπορούν να φτάσουν σε μια τέτοια επιτυχία, εάν επιλέξουν οικειοθελώς μια. ιδιαιτέρως δύσκολη επίγεια ζωή. Άλλωστε καθεμία έχει τη δυνατότητα να επιλέξει μόνη της εάν θέλει να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη οδό, δεδομένου ότι της γίνεται γνωστή πριν την ενσάρκωση της.

Αυτό αποτελεί μία εξήγηση για τους ανθρώπους που βαρύνονται με κάποια σωματική αναπηρία, η σκληρή μοίρα των οποίων συχνά σας κάνει να αναρωτιέστε για την αιτία της κατάστασης τους. Υπάρχουν όμως και ενσαρκωμένες ψυχές που αναλαμβάνουν οι­κειοθελώς μια ιδιαιτέρως δύσκολη επίγεια διαδρομή, μολονότι οι ίδιες δεν το έχουν ανάγκη. Αυτές επιθυμούν να έρθουν στη Γη από τον άλλο κόσμο και Με παρακαλούν να ικανοποιήσω την επιθυμία τους, με σκοπό να βοηθήσουν με τον τρόπο αυτό άλ­λες ψυχές. Άρα δεν έχουν να εκπληρώσουν κάποια αποστολή, αλ­λά είναι απλώς οι ίδιες το φορτίο, με το οποίο δίνουν στους συ­νανθρώπους τους τη ν ευκαιρία και τη δυνατότητα να εξασκηθούν στην ανάγκη, στην υπομονή, στη φιλευσπλαχνία, στην πραότητα, στη φιλειρηνικότητα και τη δικαιοσύνη. Έτσι βελτιώνουν το ε­πίπεδο της ωριμότητας τους, παρόλο που έχουν ήδη φτάσει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο ωριμότητας στο βασίλειο του άλλου κόσμου, το οποίο επιτρέπει μια τέτοια ενσάρκωση επί Γης, αφού αφορμή για την παράκληση τους να ενσαρκωθούν αποτελεί η ι­σχυρή τους πρόθεση να προσφέρουν αγάπη και αρωγή. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν μπορείτε να πείτε ότι πληρώνουν για κάποιες αμαρτίες, διότι σε ψυχές που εξακολουθούν να είναι α­νώριμες, δεν επιτρέπεται μια εκ νέου ενσάρκωση με σκοπό την ανύψωση της ωριμότητας τους. Θα πρέπει δε να θυμάστε πάντα ότι καμιά ψυχή δεν υποχρεώνεται να ακολουθήσει τη συγκεκρι­μένη επίγεια διαδρομή της, παρά. επιλέγει οικειοθελώς να υπο­στεί μια ορισμένη μοίρα, η οποία της έχει φανερωθεί εκ των προ­τέρων.

Ως εκ τούτου αποτελεί μια εσφαλμένη άποψη να νομίζετε on μπορεί να εξιλεωθεί κάποιος πληρώνοντας για τις παλιές αμαρ­τίες τον επί Γης, διότι μόνο ο Ιησούς Χριστός μπορεί να σβή­σει αυτό το χρέος.

…Γι’ αυτό σας τονίζω διαρκώς, ότι ναι μεν υπάρχουν επανεν-σαρκώσεις στη Γη, αλλά ότι όλες αυτές έχουν την ιδιαίτερη αι­τιολογία τους, και ότι ποτέ δεν επιστρέφει εκεί με τη δική Μου θέληση μια ψυχή που είναι ακόμη ανώριμη, απλώς και μόνο με σκοπό να αναπληρώσει αυτά, που δεν πρόλαβε στην προη­γούμενη ζωή της επί Γης. Μόνο μια εθελοντική εξιλαστήρια θυσία μπορεί να Με παροτρύνει να δώσω τη συγκατάθεση Μου σε κάποιες ψυχές να ενσαρκωθούν ξανά, όμως θα πρέπει πά­ντα να έχει προηγηθεί η προσωπική τους απολύτρωση μέσω του Ιησού Χριστού. Είναι δε ευνόητο ότι σε τέτοιες ψυχές δίνεται στη συνέχεια και η δυνατότητα να επιτύχουν πάνω στη Γη έναν υψηλό βαθμό ωριμότητας, διότι κάθε οικειοθελής θυσία ανα­γνωρίζεται από Εμένα και είναι ευλογημένη».

Μπέρτα Ντούντε, 15.9.1962

Βαθύτερα αίτια της μοίρας ενός αρρώστου

 Μία σκηνή του «Μεγάλου Ευαγγελίου», όπου ο Ιησούς εί­χε θεραπεύσει τον τυφλό και παράλυτο γιο ενός πανδοχέα, ρίχνει φως στα βαθύτερα αίτια και στον πνευματικό σκοπό μί­ας ασθένειας:

«Ο πανδοχέας είπε: “Κύριε, τώρα βλέπω πολύ καθαρά ότι μό­νον Εσύ είσαι πάνσοφος και έχεις δίκιο σε όλα. Πάντοτε οι άν­θρωποι φταίνε μόνοι τους για τις συμφορές τους, που τους βα­σανίζουν σωματικά και ψυχικά. Όμως, ποιος έφταιξε που ο γιος μου, ο οποίος από πολύ νέος ήταν ο καλύτερος κι ο πιο ευσεβής από τα, παιδιά μου, έγινε τυφλός και παράλυτος; “

Εγώ απάντησα: “Φίλε μου, εδώ συντρέχουν τρεις λόγοι. Ο πρώτος είναι η υπέρμετρη προτίμηση σου γι’ αυτόν. Κάθε φορά που είχε κάποιο πολύ μικρό ενόχλημα στο κεφάλι, έφερνες ό­λους τους γνωστούς γιατρούς για να τον θεραπεύσουν. Αυτοί, με τα εξαιρετικά δυνατά τους φάρμακα προκάλεσαν έναν ισχυρό κατάρρου στο κεφάλι και ειδικά στα μάτια, οπότε ο γιος σου τυ­φλώθηκε. Δεύτερον: Αφού τυφλώθηκε, οι γιατροί, θέλοντας να τον κάνουν να δει και πάλι, του έδωσαν φάρμακα εξωτερικής κι εσωτερικής χρήσης που ήταν μεν δυνατά, αλλά ακατάλληλα, οπότε σύντομα ο γιος σου έπαθε γενική παράλυση. Τρίτον: Εγώ ήξερα βέβαια τι συμβαίνει, άφησα όμως να τα πάθεις αυτά για τον ακόλουθο λόγο: Πρώτον, γιατί ύστερα απ’ αυτά έδειξες με­γαλύτερη αγάπη και στα άλλα σου παιδιά, αρχίζοντας να τα α­ναθρέφεις όλα με καλύτερο τρόπο. Δεύτερον, παραδέχθηκες ό­τι ο σωστός Ιουδαίος πρέπει και σχετικά με τις παθήσεις του σώ­ματος να εμπιστεύεται περισσότερο τον Θεό από τους συνήθως αδαείς γιατρούς. Γιατί εκεί όπου κανένας γιατρός δεν μπορεί πια να βοηθήσει, ο Θεός μόνο μπορεί, και πολύ καλά μάλιστα. Τρίτον, το επέτρεψα επίσης, επειδή γνώριζα καλά ότι θα έρθω σε σένα για να σου δώσω με την ίαση του γιου σου μία απόδει­ξη για το ότι Εγώ είμαι ο Κύριος και τίποτα δεν είναι για Μένα αδύνατο. Απ’ όλα αυτά θα κατάλαβες, βέβαια, τι έφταιγε που ο γιος σου ήταν για ένα διάστημα τυφλός και παράλυτος. Υπάρχει βέβαια κι ένας άλλος λόγος, μυστικός και πνευματικός, που τώ­ρα δεν είναι ακόμη δυνατόν να τον καταλάβεις, αυτό όμως θα συμβεί στην άλλη ζωή. Μάθε όμως τώρα από το δικό Μου στό­μα ότι ούτε εσύ, ούτε ο γιος σου είσαστε ως προς την προέλευ­ση της ψυχής σας από δω, παρά από ψηλά. Δηλαδή κατάγεστε από μία άλλη γη τον μακρινού ουρανού. Γιατί όλα όσα σου φαί­νονται σαν σταθεροί αστερισμοί στα βάθη του ουρανού, είναι πλήθος ουρανίων σωμάτων και σε όλ’ αυτά υπάρχουν λογικά, παρόμοια με σας, ανθρώπινα πλάσματα. Όμως, μόνο σ’ αυτήν τη γη βρίσκονται τα δικά Μου παιδιά. Όμως μη Με ρωτήσεις τίποτ’ άλλο γι’ αυτά. Όταν το πνεύμα σου θα έχει γίνει τέλειο, η εσωτερική σου όραση θ’ αποκτήσει και για τα θέματα αυτά με­γαλύτερη καθαρότητα.”»

Γιάκομπ Λόρμπερ «ΜΕΙ» Χ /148

* *

Τα ευεργετικά αποτελέσματα της αρρώστιας είναι το θέμα που διαπραγματεύεται και το παρακάτω κείμενο της Μπέρτα Ντούντε από τις 9/12/1957:

«Ένας πολύ ουσιαστικός παράγοντας στη ζωή είναι να έχετε συνείδηση του προορισμού που έχετε ως άνθρωποι. Θα πρέπει να μάθετε ότι η ίδια η ζωή δεν έχει καμιά σημασία κι ότι το ζη­τούμενο δεν είναι να λειτουργεί άριστα και να αισθάνεται κα­λά το σώμα. Αλλά εκείνο που ενδιαφέρει είναι η ψυχή που ενοικεί στο σώμα^. έτσι όλες οι σωματικές λειτουργίες θα πρέπει να χρησιμοποιούνται προς όφελος της ψυχής προκειμένου να ξε­φύγει από την αξιολύπητη κατάσταση της και να φτάσει στον τε­λικό προορισμό που έχει τεθεί ως στόχος για όλα τα πνεύματα. Μάλιστα, η ψυχή μπορεί να ωριμάσει πολύ γρηγορότερα σε ένα σώμα που ασθενεί, υπό την προϋπόθεση ότι ο άνθρωπος παίρ­νει στα σοβαρά το καθήκον του στη Γη. Εάν κάποιος θεωρεί το σώμα του απλά σαν το σκεύος που χρειάζεται η ψυχή για την περαιτέρω) εξέλιξη της και γι’ αυτό μόνο το λόγο προσπαθεί να το διατηρεί σε καλή κατάσταση, να το φροντίζει και να το κά­νει ανθεκτικό, τότε ζει συνειδητά, τη ζωή του. Τότε δεν έχει ού­τε λόγο να φοβάται ότι το σώμα του θα καταρρεύσει πριν να φτάσει η ψυχή τον στο επίπεδο ωριμότητας που είναι γι’ αυτήν εφικτό.

Διαφορετικά είναι τα πράγματα με εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουν καμιά συναίσθηση ευθύνης απέναντι στην ψυχή τους. Τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να χαίρουν άκρας υγείας και ξαφνικά να χάσουν τη ζωή τους για το λόγο ότι δεν νοιάζονται καθόλου για την ψυχή τους και ως εκ τούτου δεν σημειώνουν καμιά πρόοδο. Η ύπαρξη τους σε αυτή τη Γη δεν έχει κανένα νόημα ούτε στόχο, γι’ αυτό αφαιρείται από την ψυχή το εξωτε­ρικό της φόρεμα ώστε να έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει στο πνευματικό βασίλειο πιο ψηλά.

Σίγουρα η υγεία είναι ένα τεράστιο δώρο που θα πρέπει να εκτιμάται αλλά όχι υπό μία γήινη υλιστική έννοια, παρά προς ό­φελος της ψυχής. Αλλά και ένα άρρωστο σώμα αποτελεί εξί­σου ένα δώρο για τον άνθρωπο εκείνο που δεν κλείνεται απέ­ναντι στο έλεος που του δείχνει έτσι ο Θεός. Γιατί είναι κατά κάποιο τρόπο ένα φράγμα που του έθεσε ο Θεός για να τον προ­στατέψει από τον κόσμο. Το φράγμα αυτό τον ευκολύνει να υ­περβεί τον κόσμο κι έτσι συνιστά μια μεγάλη βοήθεια προς την ψυχή. Αλλά βέβαια πρέπει ο άνθρωπος να υποκύψει συνειδητά στο θέλημα του Θεού και επίσης να θεωρεί την αδυναμία του σώματος του σαν έλεος, ξέροντας ότι ο σκοπός του ανθρώπινου περάσματος από τη Γη δεν είναι η σωματική ζωή, αλλά η ζωή της ψυχής.

Για τούτο το λόγο ωριμάζει η ψυχή εκείνον του ανθρώπου που ξέρει ποιο είναι το καθήκον του και θέλει να το φέρει σε πέ­ρας. Στον άνθρωπο αυτό θα δοθεί με κάθε τρόπο βοήθεια από τον Θεό για την πρόοδο της ψυχής του. Συχνά αυτό σημαίνει δοκιμασίες ή σωματικά προβλήματα, τα οποία όμως πρέπει να θεωρηθούν ως μέσα κάθαρσης κι όχι ως τιμωρία ή τροχοπέδη στην επίτευξη τον στόχου…»

 

* *

Στις 29/4/1841 ένας φίλος του Λόρμπερ απηύθυνε μέσω αυ­τού την παράκληση στον Κύριο να σώσει την αδελφή του που έπασχε από λέπρα. Στη συνέχεια ακολουθεί η απάντηση του Κυρίου όπως την κατέγραψε ο γραφιάς του, Γιάκομπ:

«Τι είδους απάντηση να δώσω σ’ αυτή την ερώτηση; Όταν θέ­λω να βοηθήσω κάποιον, έρχονται οι γιατροί σας και χαλούν τη δουλειά Μου. Μήπως πρέπει ν’ αφήσω τους γιατρούς να μεταναστεύσουν στον άλλο κόσμο; Όποιος νομίζει ότι μόνο με τους γιατρούς και με τα φάρμακα μπορώ να βοηθήσω, απατάται οι­κτρό.. Γιατί ακριβώς τότε είναι που συνήθως δεν βοηθάω καθό­λου’ στην καλύτερη περίπτωση επιτρέπω πότε πότε να βοηθή­σουν τα φάρμακα αν τα εμπιστεύονται, επειδή πιστεύουν στο όνομα Μου. Όταν όμως δεν υπάρχει ούτε καν αυτή η ύστατη πί­στη, τότε η βοήθεια Μου δεν έρχεται.

Στη δική σας περίπτωση σας έχω ήδη διαμηνύσει προφορικά μέσω του υπηρέτη Μου ότι εάν παρακαλείτε και πιστεύετε με την καρδιά σας χωρίς αμφιβολία τότε η άρρωστη θα γίνει πάλι καλά.. Εάν πιστεύετε όμως ότι ναι μεν μπορώ να βοηθήσω μα αμφιβάλετε αν το θέλω κιόλας, είναι σαν να. σκέφτεστε ότι το πιο πιθανό είναι να μην γλιτώσει η λεπρή γυναίκα, καθώς μά­λιστα η πάθηση της είναι ιδιαίτερα επιθετική. Αν είχατε πίστη ό­μως όσο είναι ο κόκκος του σιναπιού, τότε θα είχατε τη δύνα­μη όχι μόνο να βοηθήσετε τη γυναίκα που πάσχει, μα και να α­ναστήσετε νεκρούς! Αλλά η πίστη σας μοιάζει ακόμη με την καλαμιά που την φυσάει όπου θέλει ο άνεμος. Η δε καρδιά σας είναι γεμάτη ολιγοψυχία, φόβο κι αμφιβολίες. Έτσι όταν πεθά­νουν συγγενείς σας σάς πνίγει η θλίψη, επειδή δεν είσαστε βέ­βαιοι γι’ αυτά που κάνει ή επιτρέπει ο πάνστοργος Πατέρας σας ούτε συλλογίζεστε πως όλα όσα σας διαμηνύω, όλα όσα κάνω ή επιτρέπω να γίνουν δεν μπορεί παρά να είναι πάρα πολύ κα­λά.

Το να πάρω από τον κόσμο τη λεπρή, θα είναι πάρα πολύ κα­λό. Αλλά κι αν την αφήσω να μείνει, το καλό δεν θα είναι λιγό­τερο. Μα αν εσείς σκέφτεστε ότι μόνο το ένα θα είναι καλό, το να μείνει δηλαδή στη σωματική ζωή, ενώ ότι το αντίθετο θα α­ποτελεί μεγάλο δυστύχημα για την οικογένεια, τότε κάνετε με­γάλο λάθος. Γιατί οτιδήποτε γίνεται κατά τη βούληση Μου είναι έτσι ή αλλιώς άριστο. Δεν ξέρετε ότι η ανθρώπινη βοήθεια δεν ωφελεί σε τίποτα; Η δικιά Μου η φροντίδα φτάνει πιο μακριά και πιο ψηλά και πριν και μετά από κάθε μητρική φροντίδα. Ή μήπως Αυτός που μεριμνά για πατέρα, μάνα και παιδιά δεν θα είναι ικανός να μεριμνήσει μόνο για τα παιδιά; Αχ ολιγόπιστοι, για, πόσο καιρό ακόμα θα πρέπει να σας κάνω κατήχηση μέχρι να ξυπνήσετε και να έχετε σταθερή πίστη!;

Βλέπετε, η ζωντανή πίστη που είναι γεμάτη αφοσίωση κι εμπι­στοσύνη είναι ένα αληθινό θερμόμετρο της αγάπης που δείχνει με ακρίβεια πόσο απέχει η αγάπη από το σημείο ψύξης. Στην α­γάπη και στην πίστη βρίσκεστε ακόμη στην πρώτη φάση της ά­νοιξης, γι’ αυτό προφυλαχθείτε από τον πάγο για να μην κατα­στραφούν τα βλαστάρια των καρπών. Κάντε ένα καπνό με το ξύλο της ζωής για να μην πάθει βλάβη η καρδιά σας. Εσένα δε, αγαπημένε Μου Ν. Ν., σου λέω ότι είναι καλύτερα για ένα διά­στημα να μην πηγαίνεις στην αδελφή σου, αλλά ότι είναι προ­τιμότερο να μείνεις στο σπίτι σου και κοντά Μου. Γιατί είναι αλήθεια πως η παρουσία σου δεν θα ωφελήσει ιδιαίτερα τη λε­πρή, ενώ σίγουρα θα της κάνει καλό να μείνεις μαζί Μου και μέσα Μου, να Με αγαπάς και να Με παρακαλείς να αφήσω να γίνει το θέλημα Μου.

Αλλά αν θέλεις παρ’ όλα αυτά να πας, επειδή είναι αδελφή σου, τότε κάνε προηγουμένως την προσευχή σου και αλείψου με έλαιο από καρπούς του θαμνόκεδρου επικαλούμενος το όνομα Μου κι έτσι θα. αποτρέψεις την κακιά αρρώστια από το σπίτι σου. Εάν μάλιστα επιπλέον θυμιατίσεις τα ρούχα σου με τους ίδιους καρπούς και καταπιείς τρεις από αυτούς με τη σκέψη προ­σηλωμένη σε Μένα, τότε μπορείς να είσαι απολύτως ήσυχος. Αλλά σου επαναλαμβάνω πως δεν είναι καταρχάς απαραίτητο να πας, γιατί σου λέω ότι το νόσημα της είναι σοβαρό.

Στο σώμα της αδελφής σου έχουν εκδηλωθεί όλα τα κακά πνεύματα που εγκαταστάθηκαν στην οικογένεια σας από τη μια γενιά στην άλλη’ γι’ αυτό ευνόητα είναι πολύ μεταδοτικό διότι τα πνεύματα που είναι ελεύθερα ψάχνουν αμέσως να βρουν μί­α νέα διαμονή. Όταν τρυπώσουν σε κάποιον αλλά τα διώξουν στη συνέχεια, τότε στη νέα τους κατοικία φέρνουν ακόμη μεγα­λύτερη καταστροφή από ότι στην προηγούμενη από την οργή τους. Αυτή είναι άλλωστε εν προκειμένω και η περίπτωση της αδελφής σου, η οποία μολύνθηκε από άλλους.

Όποιος πάντως προσεύχεται, αλείφεται με έλαιο και θυμια­τίζει τα ρούχα του στο όνομα Μου, δεν χρειάζεται να φοβάται ούτε την πανώλη. Το δεντράκι αυτό του θαμνόκεδρου προστατεύει τόσο καλά γιατί έχω ευλογήσει ιδιαίτερα τη φύση του.

Συνακόλουθα, η ζωντανή πίστη στη δύναμη του ονόματος Μου αναμφίβολα είναι το γιατρικό που δεν αποτυχαίνει ποτέ Να εί­σαι βέβαιος πως ακόμη κι αν η λεπρή βρισκόταν στην Αμερική ενώ εσύ εδώ, όπως τώρα, και μάθαινες ότι νοσεί και απευθυ­νόσουν σε Μένα, Εγώ θα την έσωνα από το σωματικό και τον πνευματικό θάνατο! Εάν πιστεύετε με την καρδιά κι όχι απλώς με το νου, τότε οι παρακλήσεις κι η πίστη σας θα την κάνουν κα­λά. Μα αν έχετε αδύνατη πίστη, σκεφθείτε τουλάχιστον ότι Εγώ δεν πρόκειται ποτέ να κάνω κάτι άδικο κι οτιδήποτε κι αν κά­νω σίγουρα θα είναι το πιο καλό.

Θυμηθείτε το μαθητή Μου που ήθελε να θάψει τον πατέρα του πριν Με ακολουθήσει. Όταν στοχάζεστε τη διδασκαλία που του έδωσα, τότε θα βρίσκετε πάντοτε μια μεγάλη εσωτερική γαλή­νη. Το πρώτο από όλα είναι να Με ακολουθείτε: το δεύτερο εί­ναι να αφήνετε τα πάντα στα χέρια Μου. Σε αυτά τα δύο πε­ρικλείονται πλήρως οι εντολές, οι προφήτες και κυρίως οι δύο εντολές της αγάπης και μαζί τους όλη η ζωή Αν ενεργείτε με βά­ση αυτό το γνώμονα, τότε θα ζήσετε και όλα θα πάνε άριστα σε αυτόν και στον άλλο κόσμο».

 

Αλλοπαθητική, Ομοιοπαθητική, Ηλιοπαθητική,

Υδροπαθητική και Μαγνητισμός

«Ιδού μια σειρά από θεραπευτικές μεθόδους που αποσκοπούν στο να καταπολεμήσουν με διάφορα μέσα τις αρρώστιες που προ­καλείτε από μόνοι σας στον εαυτό σας εσείς οι τυφλοί άνθρω­ποι με την απροσεξία, την άγνοια και τη μανία σας για απολαύ­σεις. Όλα αυτά τα μέσα, παράλληλα με την ταξινόμηση που τους έχουν κάνει οι άνθρωποι, έχουν μια άλλη, υψηλότερη και βαθύ­τερη που εσείς δεν γνωρίζετε. Η αποκάλυψη της είναι ο σκοπός αυτής της διδασκαλίας, ώστε να αντιληφθεί κάποτε η ανθρωπό­τητα τι μέσα χειρίζεται και γιατί πολλές φορές τα αποτελέσματα είναι εντελώς αντίθετα από τα επιθυμητά.

…Οι γιατροί σας παίρνουν ως κριτήριο έναν εντελώς υγιή οργανισμό προκειμένου να εξετάσουν τις διαταραχές και τις δυσλειτουργίες που παρουσιάζει ένας ασθενής και να βάλουν σε εφαρμογή τα αναγκαία μέσα για την αποκατάσταση της φυσικής τάξης. Με την ίδια λογική θέλω και Εγώ να πάρω ως κριτήριο τις βασικές αρχές της πλάσης Μου που είναι ένας μεγάλος ζω­ντανός οργανισμός’ έτσι θα σας αποδείξω με ενάργεια γιατί τι­μωρείται όποιος παραβαίνει τους νόμους Μου και γιατί μόνο η επιστροφή στην τάξη Μου μπορεί να αποκαταστήσει τη δια­ταραγμένη ισορροπία ανάμεσα στον παραβάτη και στη φύση Μου.

Όταν έφερα στη ζωή τον υλικό κόσμο καθόρισα τους μεγά­λους θεμελιακούς νόμους σύμφωνα με τους οποίους πρέπει να διαμορφωθούν, να τελειοποιηθούν και τελικά να πνευματοποιηθούν όλα τα δημιουργημένα όντα με γνώμονα την αέναη συνέ­χεια, αλλαγή κι ανανέωση τους. Έπρεπε λοιπόν, όπως είναι φυ­σικό, παράλληλα με το φως να υπάρξει και το σκοτάδι, με το κα­λό και το αντίθετο του, το κακό, με την τάξη η τάση προς την αταξία, με τους νόμους ο πειρασμός να γίνει η παράβαση τους.

Γιατί μόνο έτσι μπορούσε να εξελιχθεί περαιτέρω η ύλη που στο εσωτερικό της βάθος δεν είναι άλλο από πνεύμα. Αρχικά, στις κατώτατες βαθμίδες της ύλης, κοσμικοί νόμοι πρέπει να α­ντικαθιστούν αναγκαστικά την ελευθερία της βούλησης που α­πολαμβάνουν οι ανώτερες τάξεις στην κλίμακα της δημιουργί­ας. Αντίστοιχα, έπρεπε να. υπάρχει επίσης η ανομία απέναντι στο νόμο, αγώνας και πάλη ανάμεσα στο φως και τη σκιά, στο κα­λό και στο κακό, στο δίκαιο και στο άδικο, ούτως ώστε τα ό­ντα που δοκιμάζονται με τον τρόπο αυτό να μπορούν να διαμορ­φωθούν, να εξελιχθούν και τα τελειοποιηθούν από μόνα τους’ με το πέρασμα, μέσω της ύλης εξαγνίζουν το πνευματικό τους στοιχείο κι έτσι επιστρέφοντας τελικά στην πηγή τους φθάνουν στο στόχο για τον οποίο δημιουργήθηκε ο υλικός κόσμος, όπου αναγνωρίζουν ότι όλη η διαδρομή ήταν ο δρόμος για να δοκι­μαστούν και να εξαγνιστούν.

Βλέπετε λοιπόν ότι κάθε ανομία απέναντι στους πρωταρχι­κούς νόμους Μου δεν είναι παρά μια “αρρώστια “, δηλαδή μια διαταραχή της σωστής τάξης. Αυτή η διαταραχή μπορεί να προ­κληθεί από προσωπική ή ξένη υπαιτιότητα, δηλαδή είτε αναγκαστικά εκ των πραγμάτων είτε εξαιτίας αυτοβούλων μεταλλαγών στην οργανική δομή ενός δημιουργήματος. Διότι υπό αυτή την έννοια άρρωστη είναι και μία πέτρα επίσης όταν πρέπει αντίθε­τα προς την πρωτόγονη τάξη της να εισέλθει σε άλλες συνθήκες εξέλιξης. Οι νέες συνθήκες δρομολογούν ορισμένες αλλαγές κα­τά τις οποίες εσωτερικές πνευματικές κι εξωτερικές υλικές επι­δράσεις καθορίζουν αναγκαστικά τη διάλυση της, τον άλλο προ­ορισμό της και τις μεταμορφώσεις. Γιατί ούτε η πέτρα δεν μπο­ρεί να παραμείνει έτσι όπως δημιουργήθηκε, δεδομένου ότι (ό­πως σε κάθε πλάσμα Θάνατος και ζωή παλεύουν μεταξύ τους α­πό την πρώτη κιόλας ανάσα του) και σε αυτήν από το πρώτο λε­πτό της ύπαρξης της επιδρούν ήδη πάνω στης οι νόμοι της με­ταλλαγής.

Συνακόλουθα, θα μπορούσε κανείς να χωρίσει τις αρρώστιες ή διαταραχές της φυσιολογικής διαδικασίας σε όλα τα δημιουρ­γήματα σε απαραίτητες, προκαθορισμένες και ακούσιες από τη μία πλευρά και αυτοπροκαλούμενες από την άλλη. Έτσι π.χ. στον άνθρωπο και σε κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα ο θάνατος ή η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο αποτελεί την κατάληξη της διαδικασίας φθοράς ή διαταραχής που άρχισε με τη γέννηση. Αυτή η διαταραχή ή φθορά, μπορεί να ονομαστεί επίσης “η αέ­ναη μεταλλαγή ” ή αρρώστια., η οποία φθάνει μέχρι την αποσύν­θεση.

Αφού λοιπόν αναλύσαμε βαθύτερα την πραγματική έννοια της υγείας και της αρρώστιας, μας απομένει να εξετάσουμε εάν αυ­τή η αρρώστια που αρχίζει με τη γέννηση – ή, αλλιώς, εάν η διαρκής διαταραχή του οργανισμού – είναι εντός της σωστής τάξης ή δεν είναι φυσιολογική.

Οτιδήποτε υπάρχει στον κόσμο εμπεριέχει την έμφυτη ροπή της αυτοσυντήρησης, της αλλαγής, της αποσύνθεσης και της με­τατροπής σε πνεύμα. Στον οργανισμό κάθε πράγματος έχει δο­θεί τόση ζωτική ενέργεια, όση χρειάζεται ώστε οι επιδράσεις τον εξωτερικού κόσμου να μην μπορούν να δράσουν τόσο γρήγορα καταστροφικά επάνω του. Έτσι οι διαδικασίες μεταμόρφωσης και αποσύνθεσης συντελούνται πάντα σύμφωνα με συγκεκριμέ­νους νόμους εξέλιξης και γήρανσης. Γι’ αυτό το λόγο, για όση περίοδο δυσλειτουργεί ή ασθενεί κάποιο πράγμα ή πλάσμα, δέ­χεται σαν εξισορρόπηση συνεχώς νέα ζωτική ενέργεια. Κι αυτό διαρκεί μέχρι να εκπληρώσει το ον που πάσχει, το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε μέσα στο πλαίσιο της μεγάλης αλυσίδας της δημιουργίας. Τα τεχνητά λάθη ενάντια στο Νόμο της φύσης επιταχύνουν αυτές τις διαδικασίες και προκαλούν αυτή καθαυτήν την ασθένεια. Η ασθένεια τότε αποτελεί το ορατό σημάδι ότι δεν έχει γίνει σεβαστή η φυσική τάξη.

Ο άνθρωπος, σαν τελευταίος κρίκος της αλυσίδας στη γη, εί­ναι μεν προικισμένος με ελεύθερη θέληση, αλλά ωθούμενος α­πό τις υλικές του ορέξεις λειτουργεί εντελώς καταστρεπτικά απ’ αυτή τη σκοπιά. Κι αυτό όχι μόνο με τον αφύσικο τρόπο ζωής του, αλλά και με τις ολέθριες επεμβάσεις του στην επιφάνεια της γήινης σφαίρας. Μ’ αυτές τις επεμβάσεις του, όπου μεταξύ άλ­λων απελευθερώνει διάφορες μορφές εσωτερικών δυνάμεων α­πό μέσα της, αλλάζει αναγκαστικά η δομή της φύσης. Τούτη η αλλαγή πάλι, σαν αντίκτυπο, εντατικοποιεί τις διαδικασίες απο­σύνθεσης και μεταλλαγής των διαφόρων κατοίκων της γης, πράγμα που αποδεικνύουν οι ορατές πια. ασθένειες σε φυτά, ζώα και σε ανθρώπους.

Οι άνθρωποι άρχισαν από πολύ νωρίς να αναζητούν τρόπους να αποκαταστήσουν την διαταραγμένη ισορροπία. Η ανθρωπότη­τα τους πανάρχαιους χρόνους ζούσε σε αρμονία με τους φυσι­κούς νόμους. Ο οργανισμός της δεν έπασχε από άλλες διαταρα­χές, εκτός απ’ αυτές της φυσιολογικής φθοράς, η οποία και τε­λικά επέφερε το θάνατο τον σώματος με τη διαδοχική αχρήστευ­ση των ζωτικών οργάνων. Όλες οι άλλες καταστρεπτικές επι­δράσεις εξισορροπούνταν από την αντίστοιχη καθημερινή ροή φυσικής ζωτικής ενέργειας, ως τα βαθιά γεράματα. Όσο περισ­σότερο όμως οι άνθρωποι απομακρύνονταν από την αρχέγονη τάξη, τόσο πιο αναποτελεσματικά γίνονταν τα απλά φυσικά, μέ­σα για την αποκατάσταση της υγείας τους. Έπρεπε λοιπόν να καταφεύγουν σε όλο και πιο δραστικά μέσα. Κι έτσι οι άνθρω­ποι εκφυλίστηκαν, μίκρυναν μόνοι τους τη ζωή τους, πολλαπλα­σιάζοντας από δικό τους φταίξιμο τα δεινά τους. Κατά αυτό τον τρόπο σιγά σιγά, προέκυψε σαν επιστήμη, αυτό το οποίο σε προηγούμενες εποχές γνώριζε ο καθένας, που ζούσε σε αρμονία, με τη φύση, μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό. Έτσι λοιπόν με τον καιρό αναδύθηκε από το έργο μεμονωμένων ερευνητών, οι ο­ποίοι αφιερώθηκαν εντελώς σε αυτή, η θεραπευτική επιστήμη.

Η πρωταρχική και απλούστερη θεραπευτική μέθοδος συνίστα­το στην αναζήτηση των θεραπευτικών ουσιών μέσα στα τρόφι­μα. Και επειδή οι άνθρωποι συνήθως αρρώσταιναν σαν συνέ­πεια της υπέρμετρης κατανάλωσης υλικής τροφής και. ποτών, γι’ αυτό το λόγο αναζητούσαν τις θεραπευτικές ουσίες μέσα α­πό αυτόν ακριβώς το χώρο που προκάλεσε την ασθένεια. Έτσι, με τον καιρό ήρθε στο φως η “θεραπευτική τέχνη της ύλης”, η οποία σήμερα είναι γνωστή με το όνομα αλλοπαθητική. Σ’ αυ­τή την αγωγή το σκεπτικό είναι ότι, εφόσον η ασθένεια προκλή­θηκε από την ύλη, άρα οφείλει να. καταπολεμηθεί από την ίδια. Η ύλη αρρώστησε τον άνθρωπο, άρα η ύλη έπρεπε να τον ξανα­κάνει καλά. Επειδή οι άνθρωποι είχαν γίνει οι ίδιοι υλιστές, γι’ αυτό το λόγο η πιο κατάλληλη θεραπευτική μέθοδος ήταν αυτή που ανταποκρινόταν περισσότερο στον οργανισμό του χονδροφυούς υλικού σώματος. Σε γενικές γραμμές οι θεραπευτές, χάρη στη σωστή γνώση της ουσίας των διαφόρων βοτάνων κ.λπ. αποκαταστούσαν την τάξη στην ύλη του σώματος και αυτό έως ότου οι άνθρωποι την ξανακαταστρέψουν από μόνοι τους.

Γι’ αυτό και τούτη η μέθοδος (με τη μορφή και την εξέλιξη που έχει πάρει στις μέρες μας), είναι σήμερα η πιο πλατιά διαδεδο­μένη κι αυτή η οποία παρέχει παροδικά την πιο εύκολη λύση, τόσο για τους ασθενείς, όσο και για τους γιατρούς. Όσον αφο­ρά τη σημερινή μορφή της αλλοπαθητικής μεθόδου, η πορεία της επηρεάστηκε από την ολοένα αυξανόμενη καταβύθιση της ανθρωπότητας μέσα. στον υλισμό. Όσο πιο περίπλοκη γινόταν η ζωή τους, η οποία παλιότερα ήταν εντελώς λιτή, τόσο περισσό­τερο έχαναν αυτά τα θεραπευτικά μέσα και την ικανότητα να α­ποκαταστήσουν την τάξη σε έναν οργανισμό, ο οποίος είχε α­ποδιοργανωθεί από την άτακτη διαβίωση. Έτσι, στη συνέχεια κατέφυγαν στα φάρμακα, τα οποία πρέπει να επιφέρουν αυτό που δεν μπορούν πια τα απλά αθώα και ήπια θεραπευτικά βό­τανα. Εάν σήμερα πεθαίνουν τόσοι πολλοί στη διάρκεια της αλλοπαθητικής νοσηλείας και εάν Θεραπεύοντας μια ασθένεια, προκαλούνται στο σώμα τον ασθενή δέκα άλλες, σι οποίες με τον καιρό θα βγουν στην επιφάνεια, τότε είναι φυσικό πως η κράση, και με αυτή η διάρκεια της ζωής του ανθρώπινου γένους μειώνεται διαρκώς. Και συνέπεια είναι επίσης ότι οι απόγονοι που φέρνουν στον κόσμο οι εξασθενημένοι γονείς γίνονται όλο και πιο φιλάσθενοι.

Μέσα σε αυτόν τον υλιστικό εκφυλισμό ξεχώρισαν μεμονω­μένοι φωτισμένοι από τον Θεό άνδρες, οι οποίοι βρήκαν μια άλλη θεραπευτική μέθοδο, η οποία δεν επιδρά επάνω στο σω­ματικό, αλλά στον ψυχικό οργανισμό. Σ’ αυτή την αγωγή η ι­σορροπία στον οργανισμό του φυσικού σώματος επιτυγχάνεται μέσα από ένα υψηλότερο δυναμικό, τη δύναμη της ψυχής. Η μέ­θοδος αυτή βασίζεται στην ενδυνάμωση των ψυχικών δυνάμε­ων και διαδόθηκε με το όνομα ομοιοπαθητική. Η ψυχή, που λειτουργεί σαν θεραπευτής, διεγείρεται από τα λεγόμενα ομοιο­παθητικά φάρμακα, τα οποία χρησιμοποιούν σε ελάχιστη κλί­μακα αυτά τα στοιχεία, τα οποία σε μεγάλη κλίμακα προκάλε­σαν την ασθένεια. Από πού όμως προέρχεται αυτή η επενέργεια; Στη φύση την οποία έφτιαξε ο Θεός, δεν υπάρχει κάτι που να εί­ναι αυτό καθαυτό βλαβερό. Η αιτία για την οποία μια ουσία μπο­ρεί να γίνει βλαβερή, εξαρτάται μόνο από τον τρόπο, την ποιό­τητα και την ποσότητα με την οποία λαμβάνεται. Στα φάρμακα της ομοιοπαθητικής δεν ενεργεί το χονδροειδές υλικό, αλλά μό­νο το πνευματικό στοιχείο της ύλης. Κι αυτό έχει πολύ μεγάλη συγγένεια με εκείνες τις ουσίες οι οποίες συνθέτουν την ψυχή του ανθρώπου και των ζώων. Όταν, λοιπόν, σε μια ασθένεια παρουσιάζει το ένα ή το άλλο στοιχείο κάποια έλλειψη, αυτό συμπληρώνεται ομοιοπαθητικά, δηλαδή κατευθείαν στην ψυχή. Η ανανεωμένη πλέον δύναμη της ψυχής αντιμετωπίζει τότε και την αταξία που επικρατεί στο σώμα.

Εάν οι αλλοπαθητικοί γιατροί πρόσεχαν έστω και λίγο, θα α­νακάλυπταν εύκολα με βάση τη δράση των ομοιοπαθητικών ιαμάτων τι είναι επιβλαβές για τον οργανισμό στη δική τους μέ­θοδο. Δυστυχώς, όμως, αυτοί οι “δόκτορες ” είναι τόσο ζηλόφθονοι και κλειστοί απέναντι σε οποιαδήποτε διδασκαλία, που ακόμη και όταν τους βάζει ο Θεός στη θέση τους και πάλι ούτε τότε βελτιώνονται. Με την ομοιοπαθητική η ψυχή επανακτά τη δύναμη της, συμπληρώνει τα κενά της και εργάζεται ψυχικά για να επιτύχει αυτό που προσπαθεί ο αλλοπαθητικός με υλικές με­θόδους.

…Η ηλιοθεραπευτική, η οποία ονομάζεται και ηλιοπαθητική, είναι η πιο συγγενής αγωγή με την ομοιοπαθητική. Η ηλιοπαθητική είναι μία μέθοδος η οποία επαναφέρει στον ανθρώπι­νο οργανισμό την τάξη μέσω του ηλιακού φωτός. Αυτό γίνεται είτε με την απευθείας έκθεση του ασθενούς στην ηλιακή ακτι­νοβολία, είτε μέσα από υλικές ουσίες που έχουν δεσμεύσει ενέρ­γεια από τον Ήλιο. Ο Ήλιος είναι ο φορέας κάθε μορφής ζωής και το φως του τη συντηρεί. Χωρίς το φως και τη θερμότητα του Ήλιου, δεν θα υπήρχε ούτε η Γη ούτε και κανένας από τους άλ­λους πλανήτες που περιστρέφονται γύρω απ’ αυτόν. Εφ’ όσον διατηρεί στη ζωή ολόκληρο το σύστημα, πρέπει αναγκαστικά να διαθέτει όλα αυτά τα στοιχεία που χρειάζονται για τη συντήρη­ση του. Το ότι το διατηρεί στη ζωή σημαίνει ότι όλα βρίσκονται μέσα στην έννομη τάξη, επομένως ο Ήλιος πρέπει να εξισορρο­πεί κάθε είδους έλλειψη και αταξία, δεδομένου ότι όλοι οι πλα­νήτες που εξαρτώνται απ’ αυτόν και μαζί. με αυτούς όλα τα πλά­σματα που ζουν επάνω τους μπορούν να επιβιώσουν μόνο σε αρμονία με τη θεϊκή Τάξη ως τον ύψιστο Νόμο. Συνεπώς, ο Ή­λιος διαθέτει τη δύναμη και την ικανότητα να εξισορροπεί κά­θε διαταραχή και παράλληλα να αποκαθιστά κάθε είδος έλλει­ψης.

Γι’ αυτό το λόγο και η ηλιοπαθητική είναι μία από τις απλού­στερες και δραστικότερες μεθόδους, γιατί όπως και η ομοιο­παθητική, ξαναδίνει στην ψυχή με απλά πνευματικά δομικά στοι­χεία, από τη δημιουργία, αυτό που έχασε μέσα από τα διάφορα ολισθήματα της. Έτσι βλέπουμε απέναντι στα χιλιάδες φάρμα­κα που παρατάσσει η αλλοπαθητική, την ομοιοπαθητική να α­ντιτάσσει πολύ μικρότερο αριθμό ουσιών. Στην ηλιοπαθητική πάλι, αυτές απλουστεύονται ακόμη περισσότερο, πράγμα που αποδεικνύει ότι το τεράστιο οικοδόμημα της πλάσης στηρίζεται μόνο σε λίγους βασικούς νόμους. Όσο περισσότερο λοιπόν πνευματοποιείται πάλι ο άνθρωπος και όσο περισσότερο πλησιάζει προς αυτή τη σφαίρα από την οποία προήλθε σαν ον, τόσο λι­γότερα μέσα απαιτούνται για την επαναφορά της διαταραγμέ­νης τάξης στον οργανισμό του. Έτσι η ψυχή του μέσα σε ένα υ­γιές σώμα μπορεί να ανυψώνεται όλο και περισσότερο προς το δημιουργό της, δοξάζοντας κι ευχαριστώντας τον. Μετά την ηλιοπαθητική ακολουθεί σε σπουδαιότητα η υδροθεραπευτική μέθοδος, η οποία ονομάζεται επίσης υδροπαθητική… Όπως η ηλιοπαθητική λειτουργεί με βάση το φως, έτσι η υδροπαθητική επιδρά θεραπευτικά με το συμπυκνωμένο φως ή τη συμπυκνω­μένη ατμόσφαιρα πάνω στο άρρωστο σώμα και μάλιστα κυρίως μέσω της επιδερμίδας επιδρά στον εσωτερικό οργανισμό. Αυτό που επιτυγχάνει η ηλιοθεραπευτική με τον κοσμικό αιθέ­ρα ή το ηλιακό φως, το ίδιο κατορθώνει η υδροθεραπευτική με στοιχεία της ψυχής της Γης. Γιατί αυτή, ως μητέρα όλων των δημιουργημάτων που βρίσκονται επάνω της, έχει στο νερό την ίδια δημιουργική και γεννητική δύναμη όπως τότε όταν από τον υγρό κόλπο του νερού προήλθε όλη η ξηρά, η οποία εξακολου­θεί ακόμη σήμερα να συντηρείται και να τρέφεται απ’ αυτή τη μητέρα.

Οι άνθρωποι είναι παιδιά της Γης, και για αυτό το λόγο τόσο η Γη, όπως και καθετί που βρίσκεται επάνω της ή που την πε­ριβάλλει, ασκεί την επιρροή του επάνω στη γήινη ύπαρξη. Από αυτά γίνεται κατανοητό γιατί η Γη έχει τη δυνατότητα να επιδρά επάνω στον άνθρωπο και γιατί η δύναμη του νερού είναι τόσο καταλυτική για όλα τα όργανα του ανθρώπινου οργανισμού. Δε­δομένου ότι το ίδιο το ανθρώπινο σώμα ανήκει κατά τα τρία τέ­ταρτα στο νερό, η πνευματικά δημιουργική δύναμη αυτού του στοιχείου επιδρά σημαντικά πάνω του και διαμέσου της επιδερ­μίδας στην εσωτερική οργάνωση του σώματος. Ζωογονεί εσω­τερικά και εξωτερικά και η επίδραση του έχει την ικανότητα να βοηθάει την ψυχή να διατηρήσει ένα υγιές φόρεμα κατά τη γήινη ύπαρξη της. Ήδη στην ηλιοθεραπευτική μέθοδο έχουν μειωθεί δραστικά οι ουσίες που χρησιμοποιούνται ως βοηθητι­κά μέσα, ενώ στην υδροθεραπευτική υπάρχει πια μόνο ένα, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό (ιαματικά λουτρά, θέρμες), αλλά και γενικά στην κοινή του μομφή δεν πρέπει ποτέ να παραβλέπεται. Τα μόνα κριτήρια, βά­σει των οποίων μάς δίνεται η δυνατότητα της επιλογής της μί­ας ή της άλλης μεθόδου, είναι τα λίγο ως πολύ καλά αποτελέ­σματα, η χρονική διάρκεια που χρειάζονται οι θεραπευτικές μέ­θοδοι που εξετάσαμε ως εδώ, προκειμένου να αντιμετωπίσου­με αποτελεσματικά τη μία ή την άλλη ασθένεια, καθώς και όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα που την ακολουθούν. Ταυτόχρονα, όμως, με την επιλογή του ο άνθρωπος δείχνει και εάν είναι πε­ρισσότερο δέσμιος της ύλης ή εάν πρόσκειται περισσότερο προς το Πνεύμα.

 

(Σ.σ.: Τέτοια θεραπευτικά μέσα που δρουν στο ψυχικό πεδί­ο, όπως είναι τα ομοιοπαθητικά ή τα ηλιοπαθητικά, μπορούν να δυναμώσουν την ψυχή κι έτσι να οδηγήσουν στην ίαση πα­θήσεων που προκλήθηκαν από την αδυναμία της.

Όμως, δεν μπορούν να θεραπεύσουν αρρώστιες που οφείλο­νται στο λανθασμένο βασικό προσανατολισμό του αρρώστου στη ζωή του. Άρα είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι ένα ίαμα ή μια θεραπεία θα τον κάνει καλά, γιατί εάν παραμένει σε δυ­σαρμονία με τη θεία τάξη και βούληση, τότε στην καλύτερη περίπτωση θα βρει ανακούφιση, αλλά όχι εξυγίανση. Όσο ο άρρωστος δεν πασχίζει να εξακριβώσει και να λύσει τα ψυ­χογενή αίτια, τότε μπορεί να καταπολεμήσει -ή να καταστεί­λει- μόνο τα συμπτώματα. Ίσως αρχικά να πιστεύει ότι έχει α­ποθεραπευτεί, αλλά εάν δεν αντιμετωπίσει την αιτία της πά­θησης, αυτή θα βρίσκει συνεχώς άλλες διεξόδους για να εκδη­λωθεί στο σώμα και να περάσει στο συνειδητό του).

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πιο εξευγενισμένες και υψηλότερα ιστάμενες θεραπευτικές πρακτικές, μέχρι αυτές τις καθαρά πνευ­ματικές, οι οποίες συνενώνουν τα πάντα και πληρούν όλες τις προϋποθέσεις. Τούτες εδώ δεν προκαλούν καμία παρενέργεια, αλλά επιφέρουν πάντοτε μόνο το καλό. Μία τέτοια μέθοδος εί­ναι και η λεγόμενη μαγνητική θεραπεία, η οποία είναι επίσης γνωστή με το όνομα ζωικός ή σωματικός μαγνητισμός (ή μεσμερισμός, ή σήμερα μία μορφή υπνωτισμού).

Το κάθε πράγμα έχει το δικό του πεδίο, μέσα από το οποίο μπορεί να επιδράσει με τη δύναμη του προς τα έξω, και αυτή είναι η αιθέρια ατμόσφαιρα που περιβάλλει το καθετί και στον Λόρμπερ ονομάζεται “αιθερική σφαίρα ζωής”. Μέσω αυτής της ατομικής ατμόσφαιρας κάθε πράγμα απομονώνεται στον εαυ­τό του και ταυτόχρονα συνδέεται με το περιβάλλον του. Με τη δύναμη αυτή επιδρά πάνω σε άλλα έμβια όντα ή ακόμη και σε άψυχα πράγματα. Στα ανόργανα πράγματα αυτό γίνεται παθη­τικά, χωρίς τη θέληση τους, ενώ στα οργανικά λιγότερο ή περισ­σότερο θεληματικά^. με τη θέλησή τους δηλαδή μπορούν να ε­ντείνουν ή να μειώσουν αυτή την επίδραση. Μια τέτοια ζωτική ατμόσφαιρα διαθέτει επίσης κάθε άνθρωπος. Μέσω αυτής συν­δέεται με τους άλλους και με τον κόσμο που τον περιβάλλει.

Από τη βαθιά αρχαιότητα η αύρα ήταν επίσης θεραπευτικό μέ­σο. Πολλοί χρησιμοποίησαν ή καταχράστηκαν αυτή τη δύνα­μη, χωρίς ουσιαστικά να ξέρουν τι έκαναν και τι θα μπορούσαν να πετύχουν αν την χρησιμοποιούσαν συνειδητά. Με το όνομα “ζωικός” ή “σωματικός” μαγνητισμός εννοείται αυτό το φαι­νόμενο, όπου η προσωπική αιθερική ατμόσφαιρα εισρέει λίγο ως πολύ στους άλλους κατά βούληση για καλό ή για κακό σκο­πό.

Σ’ αυτή τη θεραπευτική μέθοδο αρχίζουν πλέον να δραστη­ριοποιούνται αυτές οι λεπτές ουσίες της Δημιουργίας, που κά­τω από την επίδραση τους ζουν και αναπτύσσονται όλα τα φυ­σικά πράγματα χωρίς καμία εξαίρεση. Σε αυτή τη μέθοδο πρό­κειται ήδη για πνευματική επίδραση που ασκούν λεπτοφυέστατα υλικά στοιχεία, τα οποία προσφέρει ο μαγνητιστής σε εκεί­νον που πάσχει από την έλλειψη τους. Και πάλι, ούτε και αυτό είναι το τελευταίο μέσο για να υπάρξει θεραπεία και αποκατά­σταση της υγείας. Διότι ο ζωικός μαγνητισμός συνορεύει με ένα πολύ πιο εκλεπτυσμένο και πιο δραστικό, τον “ψυχικό μαγνη­τισμό”. Είναι η δύναμη που υπάρχει στην ψυχή με την οποία μπορεί να επιδρά επάνω σε μία άλλη ψυχή, προκειμένου να -προ­καλέσει την κατάλληλη διάθεση και κατάσταση, από όπου θα μπορεί και η ίδια από μόνη της να γίνει γιατρός και θεραπευτής της ασθένειας της. Σε αυτή τη θεραπευτική μέθοδο ήδη απου­σιάζει εντελώς το υλικό-σωματικό στοιχείο. Εδώ πλέον προβάλ­λει το ανώτατο πνευματικό στοιχείο που διαθέτει η ψυχή και εί­ναι ο θεϊκός πνευματικός σπινθήρας της. Τούτος χορηγεί στην ψυχή τον πάσχοντος τη δύναμη να χαλαρώσει τα. δεσμά τα οποί­α τη δένουν με το σώμα της. Ο ψυχικός μαγνητισμός ανοίγει την πνευματική όραση της ψυχής, ώστε να μπορέσει από μόνη της να αναγνωρίσει τις φθορές που εμποδίζουν την επανάκτηση της ισορροπίας της. Με αυτόν τον τρόπο η ψυχή ουσιαστικά αυτό-Θεραπεύεται, ενώ στις προηγούμενες μεθόδους έπρεπε άλλοι να τη θεραπεύσουν από τα προβλήματα της.

Σε αυτή τη θεραπευτική μέθοδο λύνονται τα δεσμά τα οποία δένουν τον άνθρωπο, τόσο με το εγώ του, όσο και με τα πράγ­ματα της Γης και της γήινης ζωής. Χώρος και χρόνος συνενώ­νονται μέσα στην έννοια της αιωνιότητας: Η ψυχή αναγνωρίζει το πνεύμα της, το σώμα της, τη σύνδεση της με τις σφαίρες του Πνεύματος, καθώς και τη θέση της απέναντι στον ένα και μο­ναδικό Δημιουργό των κόσμων και Πατέρα της. Το επίπεδο αυ­τό δεν μπορεί να το φθάσει κανείς εύκολα, καθότι απαιτεί έ­ναν υψηλό βαθμό πνευματικότητας.

Προτού μπορέσει κάποιος να κάνει χρήση αυτών των δυνά­μεων οι οποίες μπορούν να αφυπνίσουν ακόμη και στον πλη­σίον του ό,τι πιο υψηλό διαθέτει, πρέπει πρώτα ο ίδιος να εξευ­γενίσει το είναι του. Μα όπως δεν είναι εύκολο για το θερα­πευτή να φτάσει σε-αυτή την κατάσταση, παρόμοια δεν είναι πο­λύ εύκολο να λειτουργήσει θεραπευτικά σε ανθρώπους που στην ψυχή τους δεν δείχνει ότι μπορεί να αφυπνισθεί μία λεπτότερη χορδή.

Επομένως, πρέπει να υπάρχει ένας υψηλός βαθμός πνευματι­κού και ψυχικού κάλλους, για να είναι δυνατό να γίνουν τέτοιες θεραπείες. Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, είναι τόσο σπάνιες, γι’ αυτό η μεγάλη κατάχρηση και απάτη, γι’ αυτό και οι πολλές α­πογοητεύσεις.

Είναι πολύ εύκολο να επιτευχθεί θεραπεία όταν έχει κατακτη­θεί αυτό το επίπεδο στο οποίο όλα τα στοιχεία της φύσης υπα­κούουν στη θέληση του ανθρώπου. Αυτή η Πνευματική Αναγέννηση δεν κατακτιέται όμως εύκολα, γι’ αυτό το λόγο είναι σπά­νια η εμφάνιση τόσο μεγάλων θεραπευτών. Εκεί όμως όπου το επίπεδο αυτό έχει κατακτηθεί, βλέπουμε να ανοίγει η δυνατότη­τα του υψηλότερου είδους μαγνητισμού, του λεγόμενου Θεϊκού μαγνητισμού ή ενέργειας του Θεού.

Σε αυτή την περίπτωση εξουσιάζει η δύναμη του Θεού μέσα από τα χέρια του θεραπευτή. Αρκεί ένας λόγος ή μία σκέψη για να προκληθεί ίαση, όταν. ο Θεραπευτής προσεύχεται γι’ αυτή με καθαρή καρδιά και ανιδιοτελείς προθέσεις. Εννοείται πως πρέ­πει να συμφωνεί με το σχέδιο του Θεού το να θεραπευτεί ο συ­γκεκριμένος άνθρωπος από την ασθένεια του. Γι’ αυτή την τε­λευταία ανώτερη μέθοδο, απαιτούνται πολύ περισσότερα από ό,τι πιστεύουν μερικοί οι οποίοι θα ήθελαν να θεραπεύουν με το θεϊκό μαγνητισμό.

Χρειάζεται ο θεραπευτής να έχει μια κατακάθαρη ψυχή, α­πόλυτη εμπιστοσύνη και έναν υψηλό ενθουσιασμό, για να μπο­ρεί να σηκώσει την ανθρώπινη ψυχή από τη γήινη λάσπη και να την ανατείνει προς τον θεό.

Μόνο τότε είναι δυνατή η Θεραπεία, εκτός βέβαια από τις πε­ριπτώσεις όπου ο Θεός ο ίδιος δίνει την εντολή στην καρδιά ενός (όχι τόσο προχωρημένου) ανθρώπου να επιθέσει θεραπευ­τικά τα χέρια του στο όνομα Του.

Όταν ο Ιησούς Χριστός είπε: “Εάν το θέλετε πραγματικά, Θα σηκωθούν τα βουνά, και θα γκρεμιστούν από μόνα τους στη θά­λασσα “, εννοούσε ότι, εάν οι άνθρωποι μπορούσαν να ενωθούν με τη βούληση Του έτσι που να μη συγκρούονται ποτέ με τα σχέ­δια Του και τις θεϊκές επιδιώξεις Του, τότε θα. μπορούσαν να πραγματοποιήσουν ό,τι μπορεί και ο ίδιος. Καθώς Θα τους υπά­κουαν όλα τα στοιχεία της φύσης, η θεραπεία θα ήταν πανεύκολη. Αλλά για να φτάσει κανείς ως εκεί, ο δρόμος είναι μακρύς και χρειάζεται πολλή εμπιστοσύνη, διορατικότητα, και κυρίως ταπεινότητα, αγάπη και ευσπλαχνία.

Όσοι είναι αιχμάλωτοι του κόσμου, όσοι είναι μισοευσεβείς και μισοπιστεύουν, δεν θα αξιωθούν να δράσουν σε συνεργασί­α με τον Χριστό για να κάνουν πράγματα, που μόνο Εκείνος – και κατ’ εξαίρεση οι μαθητές Του – είχαν τη δύναμη να κάνουν… Γι’ αυτό πρέπει μεν να επιδιώκει κανείς να αποκτήσει αυτό το χά­ρισμα, αλλά να μην το ζητάει, ώσπου να του το δώσει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Γιατί κανένας δεν μπορεί να συλλάβει την ευ­θύνη που συνεπάγεται, ώστε να μην κάνει κακό, παρά τις καλές προθέσεις του.

Γενικά, δεν πρέπει ποτέ κανείς να Θέλει να έχει ασυνήθιστα και ιδιαίτερα πνευματικά επιτεύγματα, γιατί δεν είναι πάντα αυ­τό που νομίζει. Γιατί όσο περισσότερη δύναμη και εξουσία δί­νεται σ’ έναν άνθρωπο να κυριαρχεί επάνω στα στοιχεία της ψυχής και της φύσης και όσο περισσότερο μπορεί αυτός να ξε­χωρίζει τα πνευματικά από τα εγκόσμια πράγματα, τόσο δυσχε­ρέστερη γίνεται η Θέση του μέσα στο γήινο κόσμο. Όσο μεγα­λύτεροι οι πειρασμοί τόσο περισσότερη αυταπάρνηση απαιτεί­ται, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει μέσα στις συνθήκες στις οποίες τον έβαλε ο Θεός.

Έχουμε λοιπόν εφτά θεραπευτικές πρακτικές, όπου η άλλο-παθητική, ομοιοπαθητική, ηλιοπαθητική, υδροπαθητική, ο σωματικός, ο ψυχικός και θεϊκός μαγνητισμός αποτελούν διαφο­ρετικές βαθμίδες προς την ύψιστη πνευματική συνειδητότητα και επίγνωση.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο ανεβαίνει η επιστήμη και η ανθρωπό­τητα σαν σύνολο, όπως και κάθε μεμονωμένος άνθρωπος χω­ριστά, από την ύλη προς την ψυχική συνείδηση και από την ψυ­χική προς την πνευματική, μέχρι τον ανώτερο σκοπό που είναι η ένωση με τον Θεό-Πατέρα.

Κατά την ίδια αναλογία αυξάνονται οι δυνάμεις και οι ικα­νότητες μέσα στον άνθρωπο. Όταν πνευματοποιηθεί η ψυχή, οι ιδιότητες της διευρύνονται και μπορούν να, επιτύχουν πράγ­ματα τα οποία ο κοινός άνθρωπος τα θεωρεί σαν Θαύματα. Ό­ποιος όμως είναι εξοικειωμένος με τους πνευματικούς νόμους που διέπουν ολόκληρη την κτίση, θα καταλάβει ότι ο λόγος της Θεϊκής θέλησης “γενηθήτω” υπάρχει εμφυτευμένος μέσα σε κά­θε ανθρώπινη καρδιά σαν δύναμη, βέβαια, ακόμη σε δεσμευμέ­νη μορφή. Όμως για να γίνει συνειδητή αυτή η δύναμη, απαιτεί­ται προηγουμένως μία μεγάλη μεταστροφή και κάθαρση της ψυχής. Τότε το θεϊκό πνεύμα, συνενωμένο με τον άνθρωπο μπορεί να εκδηλωθεί μέσα από έναν τέτοιο Θεραπευτή, σαν ακατα­νίκητη δύναμη ενάντια σε καΘετί κακό και άρρωστο»*…

Καταγραφή του Γκότφριντ Μαγερχόφορ

μέσω του εσωτερικού Λόγου στις 8/6/1873

Η θεραπευτική ύπνωση και η εφαρμογή της

 (Ο Κύριος:) «Η πράξη αυτή είναι απολύτως απαραίτητη για την αποκατάσταση της χαμένης σωματικής και πνευματικής υ­γείας. Γιατί αρκεί η απλή επίθεση των χεριών στο όνομα Μου με ακλόνητη πίστη και. βούληση για να απαλύνει ακόμη και τον πιο ισχυρό πόνο. Συνήθως δε ο άνθρωπος, στον οποίο ακου­μπάτε τα χέρια με ακλόνητη πίστη και βούληση και με πρόθεση να τον βοηθήσετε, αποκτά διορατικότητα και μπορεί να προσ­διορίσει ο ίδιος το καταλληλότερο φάρμακο και τη σωστή του χρήση για τη Θεραπεία του Δεν πρέπει όμως να ενοχλείτε και να κουράζετε τον άνθρωπο όσο βρίσκεται σε προφητικό ύπνο, κά­νοντας του άχρηστες ερωτήσεις, αλλά να ρωτάτε μόνο όσα εί­ναι απαραίτητα. Όταν η Θεραπεία πηγάζει από μεγάλη αγάπη για τον συνάνθρωπο, η δύναμη αυτής της αγάπης ρέει από τα ά­κρα των δαχτύλων του θεραπευτή σαν απαλή δροσιά, στα νεύρα τον αρρώστου. Με την επίθεση των χεριών μπορεί κανείς επί­σης να ανακουφίσει πολύ και τους πόνους του τοκετού.

Ο ουσιαστικός, εσωτερικός καθαρισμός του ανθρώπου όμως γίνεται με την ειλικρινή μεταμέλεια, τη μετάνοια για τις αμαρτί­ες που έχει διαπράξει, και την απόλυτη βελτίωση του. Η καρ­διά και η ψυχή γίνονται καθαρές με σταθερή βούληση υποταγ­μένη πλήρως στον Θεό. Κι όπως το καθαρό νερό δίνει δύναμη στο σώμα, έτσι και η σταθερή και υποταγμένη στον θεό βούλη­ση δυναμώνει την καρδιά και την ψυχή. Τότε οι ενδυναμωμένες ψυχές μπορούν να ακουμπήσουν και από μακριά, πνευματικά, τα χέρια τους σε κάποιον άρρωστο και να τον βοηθήσουν. Ό­ποιος όμως δεν έχει τελειοποιήσει ακόμη την καρδιά και την ψυχή του, ας καταφύγει στην επίθεση των χεριών, για να βοη­θήσει έναν άρρωστο σωματικά και όντως θα τον προσφέρει με­γάλη ανακούφιση. Θα. τον φέρει επίσης σε κατάσταση εκστατι­κής ύπνωσης, οπότε ο άρρωστος θα πει μόνος του τι μπορεί να τον βοηθήσει. Τότε οι οδηγίες που Θα δώσει ο υπνωτισμένος θα πρέπει να εφαρμοστούν σχολαστικά και σύντομα θα δει βελτί­ωση. Βέβαια, αυτό δεν Θα γίνει τόσο γρήγορα όσο στην περί­πτωση που θα είχε επιθέσει τα χέρια τον ένας πνευματικά τε­λειοποιημένος άνθρωπος, οπότε η ίαση θα γινόταν αστραπιαία. Όταν βρίσκεται σε έκσταση, ακόμη και η κατά τ’ άλλα κου­τή ψυχή ενός παιδιού μπορεί να προφητεύσει, επειδή τη στιγμή εκείνη αποκτά επαφή με τον πνευματικότατο ζωτικό σπόρο της. Όταν αυτός μετά την έκσταση περάσει πάλι σε ηρεμία, η ψυχή ξυπνά ξανά μέσα στο σώμα και δεν θυμάται τίποτα από όσα έ­γιναν και ειπώθηκαν. Τούτο όμως αποδεικνύει ότι καμία ψυχή δεν είναι αθεράπευτη, όσο αλλοιωμένη κι αν είναι…

…Βάλε το δεξί σου χέρι στο μέτωπο του και το αριστερό στο ηλιακό πλέγμα: έτσι θα βυθιστεί αμέσως σε εκστατικό ύπνο και θ’ αρχίσει να μιλάει. Εάν Θέλεις να τον ξυπνήσεις πάλι, αρκεί να βάλεις τα χέρια σου με την αντίθετη σειρά για λίγες στιγμές. Μόλις ξυπνήσει, τράβηξε τα χέρια σου και η αγωγή τελειώνει ε­κεί».

Γιάκομπ Λόρμπερ «ΜΕΙ» IV / 40-42

Σχετικά με τα εμβόλια

 Ακολουθεί μία υπαγόρευση στον Γιάκομπ Λόρμπερ στις 7/2/1841 μετά από σχετική ερώτηση φίλων του σχετικά με το εμβόλιο της ευλογιάς. Όπως είναι γνωστό και από ιατρικές πηγές, τα ίδια ισχύουν – τηρουμένων των αναλογιών – για κά­θε είδους εμβολιασμό:

«…Πάρτε για παράδειγμα ένα δέντρο που άντλησε από το χώ­μα κάποια βλαβερή κι επικίνδυνη ουσία, η οποία επιπλέον δεν ταιριάζει στη φύση του. Σύντομα Θα δείτε τα φύλλα του να πέ­φτουν αρρωστημένα ενώ κλαδιά και κορμός Θα έχουν γεμίσει παράσιτα και ζιζάνια. Οποιοσδήποτε έχει έστω μία επιφανειακή γνώση στον τομέα της δενδροκαλλιέργειας θα βγάλει ασφαλώς το συμπέρασμα ότι εάν το μπολιάσει με άλλα δέντρα τα οποία είναι ακόμη πιο άρρωστα κι αδύνατα., δεν Θα το γλιτώσει με τον εμβολιασμό, παρά θα του δώσει τελικά τη χαριστική βολή.

Ή υπάρχει μήπως περίπτωση κάποιος που έχει δηλητηριαστεί να θεραπευτεί από το ίδιο δηλητήριο που του έχει πάρει τα τρία τέταρτα της ζωής του; Άλλη μια δόση από το ίδιο δηλητήριο θα είναι αρκετή για να τον κάνει να χάσει το υπόλοιπο τέταρτο και να τον στείλει στον άλλο κόσμο.

Αλλά και από πνευματική σκοπιά, μπορείτε να φανταστείτε με­γαλύτερο παραλογισμό από το να πει κανείς σε έναν αμαρτωλό π.χ.: “Συνέχισε φίλε να αμαρτάνεις γιατί με τις καινούργιες α­μαρτίες σου θα εξαλείφεις τις παλιές. Κι αν είσαι ακόλαστος, συνέχισε να ικανοποιείς το πάθος σου όσο πιο συχνά μπορείς και θα δεις που με αυτό ακριβώς τον τρόπο θα νικήσεις τον ε­αυτό σου και Θα τιθασεύσεις τη σάρκα σου το συντομότερο δυ­νατό και με τη μεγαλύτερη ευκολία!’’ Μπορεί αυτή η συμβουλή του φίλου προς τον αμαρτωλό να είναι σωστή, γιατί μπολιάζο­ντας έτσι τη σάρκα του με την αμαρτία στο τέλος πραγματικά α­παλλάσσεται από αυτήν, καθώς αμαρτάνοντας συνεχώς το πά­θος σβήνει κι η ζωντανή ικανότητα του σώματος νεκρώνεται ο­ριστικά. Αλλά για αναρωτηθείτε, ο άνθρωπος αυτός που ακο­λούθησε πιστά τη φιλική συμβουλή κατέκτησε τη νίκη της ζωής ή τη νίκη του Θανάτου επί του εαυτού του; Δεν είναι προφανές ότι με τα όπλα του Θανάτου δεν πολεμάει κανείς το θάνατο, πα­ρά μόνο τη ζωή; Άρα όποιος νίκησε τη σάρκα του με αυτά τα όπλα, στην πραγματικότητα σκότωσε τη ζωή και με τον τρόπο αυτό άφησε το θάνατο να τον νικήσει. Οι παλαιοί έλεγαν για μια πρώην πόρνη ή ένα γέρο έκφυλο: ”Ούτε η αμαρτία δεν τους θέλει πια!” Σας ρωτώ λοιπόν, τι σχέση έχει με τη ζωή εκείνος που ούτε η αμαρτία δεν τον θέλει πια; Ή μήπως κυνηγάει ο θά­νατος όσους είναι πλέον νεκροί, αφού έτσι κι αλλιώς έχουν γί­νει ήδη λεία του; Όχι, γιατί ο θάνατος βγαίνει για κυνήγι στα ανοιχτά πεδία της ζωής, γιατί εκεί αναζητεί λεία για την αιώνια φθορά.

Εφόσον λοιπόν Θέλει κανείς να κρατήσει τη ζωή του, πρέπει να πολεμήσει ζωντανά με τα όπλα της ζωής ενάντια στην αμαρ­τία, που είναι ένα καταστροφικό όπλο του θανάτου. Και όποιος με τη ζωτική δύναμη του γίνει κύριος της αμαρτίας και κάτο­χος της ζωής, είναι ένα ήρωας που με τη ζωή του κατέκτησε τη Ζωή. Και όποιος δίνει τη ζωή με αντάλλαγμα τη Ζωή, είναι άν­θρωπος σωστός, γεμάτος σοφία, αγάπη και Ζωή. Αλλά αυτός που ανταλλάσσει τη Ζωή με το Θάνατο είναι τελείως τρελός. Πό­σο λίγο φως στη ζωή του πρέπει να έχει δει, αφού αποφεύγει το φως κι αναζητεί το σκοτάδι!

Εάν θέλετε λοιπόν να εξετάσετε το θέμα στη βάση του, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το δαμαλισμό για την καταπολέμηση της ευλογιάς. Γιατί η ευλογιά είναι ένα κληρονομικό κακό που ο­φείλεται στην ασέλγεια των πρώτων ανθρώπων, το οποίο από καιρό σε καιρό παρουσιάζεται στους νεώτερους επίγονους. Ό­μως δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ομώνυμη αρρώστια που χτυπάει τα ζώα, κυρίως τα βοοειδή και τα αιγοπρόβατα, και οφείλεται στο τσίμπημα ενός συγκεκριμένου εντόμου. Πώς μπο­ρεί επομένως η πυώδης ουσία από τις φλύκταινες της άρρωστης αγελάδας να προφυλάσσει τον άνθρωπο από τις λεγόμενες βλατίδες της ευλογιάς; Σας βεβαιώνω ότι αυτή η Θεραπευτική αγω­γή δεν είχε ποτέ τα αποτελέσματα που είχε δει στα όνειρα της η άφρονη ανθρωπότητα. Η υποτιθέμενη επιτυχία του εμβολιασμού καταρχάς οφείλεται στη δεισιδαιμονία του λαού, που ενισχύ­θηκε και παγιώθηκε χάρη σε αυτή την αγωγή, αν και η δεισιδαι­μονία έχει γίνει πιο σπάνια. Γιατί γενικά οι άνθρωποι έχουν χά­σει πια σχεδόν ολοκληρωτικά οποιαδήποτε πίστη σε οτιδήπο­τε, καθώς τη Θέση της πίστης τη ν έχει καταλάβει η λεγόμενη κα­θαρή γνώση. Μια δεύτερη αιτία, για την υποτιθέμενη επιτυχία του εμβολιασμού είναι ότι έγινε σε παιδιά που έτσι κι αλλιώς και χωρίς αυτόν δεν θα είχαν αρρωστήσει και μάλιστα για δύο λόγους: Συγκεκριμένα, είτε γιατί η γενιά η οποία είναι εν σπέρματι μολυσμένη με αυτό το κακό δεν έχει φτάσει ακόμη στην [ψυχική] ωριμότητα για να εκδηλώσει τη νόσο, είτε γιατί πολ­λά από τα παιδιά από τη φύση τους δεν έφεραν μέσα τους το σπέρμα αυτού του κακού.

Εφόσον λοιπόν αυτός ο χαζός εμβολιασμός έγινε σε τέτοια παιδιά, όπως είναι ευνόητο, φάνηκε να έχει επιτυχία στην περί­πτωση τους. Αλλά στην πραγματικότητα, όταν ήρθε ο καιρός να ωριμάσει αυτό το μόλυσμα, τα εμβολιασμένα παιδιά αρρώστη­σαν όσο και τα μη εμβολιασμένα. Απλά οι γιατροί την πραγματι­κή ευλογιά δεν την είπαν με το όνομα της, αλλά την κάλυψαν ευ­φάνταστα με το όνομα μιας άλλης εξανθηματικής νόσου, προ­κειμένου – όπως εύκολα μπορείτε να. φαντασθείτε – να σώσουν την ιατρική τους τιμή.

Εάν λάβετε επομένως υπόψη σας αυτό που μόλις σας εξήγη­σα σε συνδυασμό με τη δική σας πείρα, σκεφθείτε μόνοι σας σε τι μπορεί να ωφελεί μια τέτοια, κακοποίηση των παιδιών. Να εί­σαστε βέβαιοι ότι δεν ωφελεί σε τίποτα. Αλλά επιπλέον βλά­πτει το ανθρώπινο γένος από πολλές απόψεις, καθώς προκα­λεί απώλεια σφρίγους και ζωντάνιας, κακή διάθεση, οκνηρότητα, εξάντληση των πιο δραστήριων ζωτικών οργάνων ενώ από την άλλη ευνοεί τον αισθησιασμό, ιδίως στο γυναικείο φύλο. Και αν δεν θέλετε να το πιστέψετε, πάρτε για παράδειγμα το δίδαγ­μα της ιστορίας και συγκρίνετε τις σημερινές γενιές με εκείνες των προπατόρων της ανθρωπότητας’ είναι βέβαιο ότι θα δια­πιστώσετε πέρα από κάθε αμφιβολία την τεράστια διαφορά που σας χωρίζει ως προς την υγεία και τη φυσιολογική διάρκεια ζω­ής.

Κάντε για παράδειγμα μια τρύπα σε μια πέτρα και ρίξετε μέ­σα μια μοναδική σταγόνα από ένα. καυστικό οξύ και εξετάστε την ίδια πέτρα μετά από είκοσι χρόνια. Θα διαπιστώσετε αμέ­σως ποιες καταστροφικές συνέπειες είχε η μία σταγόνα οξύ πά­νω στην πέτρα, που από τη φύση της είναι φτιαγμένη να αψη­φά το χρόνο για χιλιετίες. Όταν λοιπόν αντίστοιχα ο ευαίσθη­τος οργανισμός του ανθρώπου εμβολιάζεται με το καυστικό ο­ξύ της σήψης, δεν είναι δύσκολο να βρείτε τη σωστή απάντηση στο ζήτημα αυτό.

Θα Μου ζητήσετε ασφαλώς, εύλογα και δικαιολογημένα, να σας δείξω κάποιο άλλο μέσο αντί του εμβολιασμού για την πρό­ληψη ή την αβλαβή θεραπεία από αυτό το κακό, μια που ως α­ποκλειστικός Δημιουργός της φύσης θα πρέπει να ξέρω καλύτερα από όλους όλα τα μυστικά της. Πράγματι θα το κάνω, αλλά σας επισημαίνω εκ των προτέρων ότι τα φυσικά μέσα που προ­τείνω συμβαδίζουν πάντα με τα πνευματικά και ότι δεν υπάρ­χει ένα γενικό φάρμακο για το πνεύμα ούτε για το σώμα.

Εάν παρατηρήσετε λίγο το δρόμο που σας έδειξα για την από­κτηση της αιώνιας ζωής θα δείτε ότι είναι πάντα ο ένας και ο αυτός, απλός δρόμος της αυθυπέρβασης και της πιστής μίμησης Μου. Θα ανακαλύψετε δηλαδή ένα μοναδικό δρόμο κι όχι πε­ρισσότερους, για το λόγο ότι κι Εγώ ο Ίδιος είμαι μόνο Ένας κι ως εκ τούτου είμαι επίσης ο μοναδικός δρόμος κι η μοναδι­κή πύλη προς την αιώνια Ζωή. Και επειδή έτσι ακριβώς είναι, δεν έχετε παρά να το πιστέψετε.

Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι υπάρχουν άλλοι δρόμοι, έ­ξω από το δικό Μου, για να φτάσει σε Μένα, την πρωταρχική πηγή κάθε ζωής; Η ζωή του πνεύματος δεν είναι υψηλότερη α­πό αυτή του σώματος; Και η ζωή του σώματος δεν καθορίζε­ται ολοκληρωτικά από εκείνη του πνεύματος; Σας είναι ήδη γνωστό ότι εάν αρρωστήσει το πνεύμα υπάρχει ένα μόνο μέσο για την ίαση του. Για το σώμα λοιπόν, που είναι το προσωρινό εργαλείο του πνεύματος και που κινείται αποκλειστικά από αυ­τό, για ποιο λόγο θα έπρεπε, όταν είναι άρρωστο ή ανίκανο να λειτουργήσει, να υπάρχουν άλλα και περισσότερα μέσα ίασης α­πό ό,τι γι’ αυτήν την ίδια την κινητήρια αρχή της ζωής;

Όταν βρισκόμουν στη Γη μεταξύ των ανθρώπων, ποιο γιατρό συμβουλεύτηκα; Και σε ποιο φαρμακείο κατέφυγα για να κά­νω καλά έναν άρρωστο τόσο πνευματικά όσο και σωματικά; Αλ­λά και ποιο γιατρό ή φαρμακείο χρησιμοποίησαν όλοι οι μα­θητές Μου που έκαναν τα ίδια με αυτά που είχα κάνει Εγώ; Σας ρωτάω λοιπόν μήπως έχω χάσει από τη δύναμη Μου ή μήπως έχω αλλάξει ή ο Λόγος Μου δεν είναι ο ίδιος Λόγος, γεμάτος δύναμη, ισχύ, γιατρειά και ανάταση για το πνεύμα και για το σώ­μα;

Σας βεβαιώνω ότι δεν είναι έτσι, είμαι ο ίδιος και απαράλλα­κτος! Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε γιάτρευα μόνο εκείνους που Με πλησίαζαν με μια ζωντανή πίστη και επιπλέον έπρεπε να Με παρακαλούν και να Με ικετεύουν για πολύ μέχρι να τους εισακούσω. Αλλά τώρα δεν μπορώ καν να περιμένω να υπάρχει έ­στω και κάποια εμπιστοσύνη και αγάπη κι ακόμη λιγότερο μια ακράδαντη πίστη’ αντίθετα, πρέπει να βοηθάω, παρ’ όλο που δεν Μου το ζητούν και είμαι υποχρεωμένος να βάζω το χέρι Μου για να γιατρευτούν ακόμη κι εκείνοι που αγνοούν την πίστη ε­ντελώς, για να μην καταστραφούν και χαθούν οι πάντες.

Επομένως, όταν οποιοσδήποτε έρθει σε Μένα με λίγη εμπι­στοσύνη και μια χλιαρή παράκληση, Εγώ σίγουρα δεν θα τον εγκαταλείψω. Απεναντίας, θα τον βοηθήσω σε κάθε πρόβλημα, του, αφού πολλές φορές δίνω τη βοήθεια Μου ακόμη και σε ε­κείνους που Με ειρωνεύονται ή Με καταφρονούν.

Συνεπώς το μέσο αυτό που μόλις σας υπέδειξα είναι το πιο εν­δεδειγμένο. Όποιος έχει δε βαθιά πίστη, εμπιστοσύνη και αγά­πη σε Μένα ξέρει πως είναι βέβαιο ότι εάν δεν τον βοηθήσω Ε­γώ, έστω κι αν εμβολιαστεί με όλα τα δηλητήρια τον κόσμου, καταπιεί όλα τα φάρμακα από όλα τα φαρμακεία και φάει σαν το βόδι τα πιο δυνατά βοτάνια, όλα αυτά δεν θα τον ωφελήσουν περισσότερο από όσο ωφελεί μια σταγόνα βάλσαμο το κρανίο ενός νεκρού.

Μπορεί να βράσετε και να ψήσετε ένα νεκρό μέσα σε όλα μα­ζί τα ελιξήρια ζωής αλλά δεν θα ζωντανέψετε ούτε έναν ιστό από το σώμα του παρά τα γιατροσόφια σας. Μάθετε το όμως: ο Λόγος Μου έχει τη δύναμη να ανοίγει τους τάφους στους νε­κρούς κι εκεί που σαπίζουν να τους εμφυσήσει νέα κι αιώνια, ζω­ή! Άρα, εφόσον γνωρίζετε αυτή την πανάκεια που έχει πραγμα­τοποιήσει άπειρες φορές ανά τους αιώνες τις πιο θαυμαστές θε­ραπείες, και έχει ζωντανέψει ακόμη και νεκρούς, τι σας παρα­σύρει λοιπόν να την παραπετάτε και σε αναζήτηση πιο δραστι­κών μέσων, να πασαλείβεστε με κάθε είδους ακαθαρσίες του διαβόλου περιμένοντας να σας βοηθήσουν αυτές;!

Γι’ αυτό σας λέω άλλωστε, συγκρίνετε τη διάρκεια της δικής σας της ζωής με εκείνη των παλαιών και θα διαπιστώσετε παρευθύς ποιο είναι το όφελος από την ανάπτυξη της ανόητης θε­ραπευτικής σας επιστήμης. Ή πηγαίνετε σε εκείνες τις περιοχές της γης όπου οι άνθρωποι δεν ξέρουν ακόμη τι θα. πει ιατρική βοήθεια και θα δείτε ότι σχεδόν δεν έχουν ιδέα από αρρώστιες κι ακόμη λιγότερο από επιδημίες, ιδίως μάλιστα εάν ο τρόπος που ζουν είναι ηθικά αγνός και απλός.

Το ίδιο επομένως να κάνετε κι εσείς: Να ζείτε όσο γίνεται πιο απλά! Μην παραγεμίζετε το στομάχι σας χωρίς λόγο με κάθε εί­δους ακαθαρσίες από όλα τα γνωστά βασίλεια της φύσης, παρά απολαύστε ό,τι κάνει καλό για το σώμα: Μια απλή διατροφή, με βάση [κυρίως] το φυτικό βασίλειο και ιδιαίτερα εκείνα τα φυ­τά μόνο από τα οποία από παλιά έφτιαχνε ο άνθρωπος ψωμί. Και, όπως είναι αυτονόητο, όλα στο σωστό μέτρο και για το σω­στό λόγο.

Να είσαστε βέβαιοι τότε πως σε όλη σας τη ζωή δεν θα ταλαι­πωρήσει το σώμα σας καμιά αρρώστια και χωρίς κανένα εμβό­λιο ή άλλη βλακεία των γιατρών θα φτάσετε σε μια ασύλληπτη για σας ηλικία. Όταν παίρνω δε στο βασίλειο Μου έναν άνθρω­πο που έχει ζήσει έτσι, αυτό γίνεται τόσο ανάλαφρα, όπως ό­ταν κάποιον τον παίρνει γλυκά ο ύπνος μετά από μια ολόκλη­ρη μέρα ευσυνείδητης, εντατικής και αφοσιωμένης δουλειάς.

Αλλά εσείς τα παρακάμπτετε όλα αυτά και στη θέση τους κα­ταφεύγετε στα εμβόλια και στα διάφορα φάρμακα. Έτσι στο τέ­λος η συνέπεια είναι ότι καταρχάς -και μόνο από φυσική σκο­πιά- γερνάτε ήδη από τα νιάτα σας’ επιπλέον συχνά σας εγκα­ταλείπει η μία αίσθηση μετά την άλλη, ώστε γίνεστε τυφλοί, κου­φοί, ασθενικοί, χάνετε τα δόντια, την πέψη σας όπως και την ευδιαθεσία και τη φρεσκάδα της ζωής. Γι’ αυτό στα σαράντα σας είσαστε πιο αδύνατοι και πιο γεμάτοι αναπηρίες από ό,τι ή­ταν οι παλαιοί μετά από έναν αιώνα ζωής. Και για όλα αυτά δεν φταίει άλλος από την τυφλότητα σας!

Η όλη υπόθεση μοιάζει με ένα ταξίδι τη νύχτα, όπου ο ταξι­διώτης φαντάζεται ότι βλέπει διάφορα παράλογα που την ημέ­ρα θα τον κάνουν να κρατάει την κοιλιά του από τα γέλια. Και δεν θα μπορεί να καταλάβει πως το δέντρο το έβλεπε κάθε τι άλ­λο παρά για δέντρο, για να μη γίνει καν λόγος για άλλες νυκτε­ρινές κουταμάρες. Εάν λοιπόν αποφασίσετε να χρησιμοποιήσε­τε στα σοβαρά το δικό Μου το μέσο, τότε θα έρθει και για σας η ημέρα όπου θα αντιληφθείτε τι μηδαμινή αξία έχουν όλες αυ­τές οι αμέτρητες κουταμάρες που κατέχει ο κόσμος.

Σας λέω ότι Εγώ μπορώ και θέλω να βοηθήσω τον οποιον­δήποτε, οπουδήποτε και σε οτιδήποτε κι επειδή τηρώ τις υπο­σχέσεις Μου, πρέπει να το πιστέψετε ότι θα βοηθήσω ασφα­λώς πρόθυμα τον καθένα στο κάθε τι φτάνει να το πιστεύει ό­τι είναι αλήθεια κι ότι δεν είναι νοητή άλλη βοήθεια εκτός από τη δική Μου, τόσο από σωματική όσο, κατά κύριο λόγο, και α­πό πνευματική άποψη.

Όταν οι παλαιοί εξασθενούσαν εξαιτίας μια αμαρτίας που τους είχε γίνει κακή συνήθεια, έκαναν νηστεία και έδειχναν έμπρα­κτα μετάνοια. Αυτό σημαίνει ότι με τη νηστεία πετύχαιναν την εκ νέου απρόσκοπτη δραστηριοποίηση τον σωματικού οργανι­σμού και σε συνδυασμό με τη μετάνοια που γινόταν με πίστη, τόνωναν πάλι το πνεύμα τους, ούτως ώστε γινόταν πάλι άνθρω­ποι με γερό σώμα. και ζωντανό πνεύμα.

Θα ρωτήσετε ασφαλώς: Πώς έτσι; Πώς γίνονταν αυτό; Θα σας πω κάτι κι η απάντηση θα έρθει από μόνη της. Το στομάχι είναι ο φυσικός δουλευτής που παράγει τις θρεπτικές ουσίες στο σώμα. Όταν όμως βρεθούν στον οργανισμό ξένα στοιχεία, τό­τε μένουν κολλημένα μόνιμα σε κάποια στενά σημεία των ορ­γάνων τον σώματος. Όταν λοιπόν το στομάχι παραγεμίζει με κάθε λογής άχρηστες τροφές, παράγει όλο και περισσότερα υ­γρά και τα πιέζει. Έτσι όμως τα ξένα στοιχεία δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη στενωπό -όπου έχουν μείνει στάσιμα- ώστε να φτάσουν στο σημείο από όπου θα μπορούσαν να αποβληθούν από το σώμα. Αντ’ αυτού λόγω του ότι τα υγρά εισδύουν συνε­χώς στο σημείο όπου κατακρατούνται τα ξένα στοιχεία, αυτά γί­νονται ακόμη πιο ισχυρά, αφού αφομοιώνουν και άλλα στοιχεί­α, και ως εκ τούτου ακόμη πιο ανυποχώρητα.

Συνεπώς, εάν αντί για όλα τα εμβόλια και τα φάρμακα, υιο­θετήσει κάποιος τη σωστή δίαιτα ή τη νηστεία και παράλληλα επιδείξει σταθερή πίστη και ακλόνητη εμπιστοσύνη στο Λόγο Μου, ούτως ώστε να ενισχυθεί έτσι και το πνεύμα του, που εί­ναι η ζωτική αρχή, δεν είναι τότε επόμενο ότι αυτός ο άνθρω­πος Θα πάει καλύτερα σωματικά όπως και πνευματικά;

Σας διαβεβαιώ πως εάν πράγματι έχει πίστη κι εμπιστοσύνη, τότε μπορεί να γεννηθεί νέα ζωή ακόμη και μέσα από την αποσύνθεση. Μα όταν παραλείπεται μια τέτοια σωματική και πνευ­ματική μετάνοια, τότε ο καθένας που νομίζει ότι γιατρεύτηκε α­πό κάποιο εμβόλιο η φάρμακο, έχει εξαπατηθεί οικτρά. Γιατί τα παρασκευάσματα αυτά δεν απέβαλαν το κακό από το σώμα του, απλά το νάρκωσαν ή το επικάλυψαν. Και πιστέψτε Με, Θα έρ­θει σίγουρα ο καιρός που το ίδιο κατά. πολλαπλά δυναμωμένο θα διαρρήξει το επικάλυμμα και Θα φέρει το βέβαιο θάνατο στο σώμα, καμιά φορά δε ακόμη και στο πνεύμα.

Όπως σας τα είπα, έτσι ακριβώς κατά λέξη και αληθινά, εί­ναι τα πράγματα. Γι’ αυτό εσείς φέρτε τα παιδιά, σας κι ελάτε κι οι ίδιοι σε Μένα με πίστη κι εμπιστοσύνη. Και σας λέω αλη­θινά πως θα πειστείτε ότι ο δικός Μου εμβολιασμός είναι ο κα­λύτερος! Αμήν. Αυτά σας τα λέει ο μεγάλος θεραπευτής των πάντων».

 

(Σ.σ. Από το 1796, όταν ο Άγγλος κουρέας και χειροπράκτης Edward Jenner δημοσιοποίησε τη θεωρία για τον εμβολιασμό κατά της ευλογιάς, ο «αλλοπαθητικός εμβολιασμός» έχει μπει για καλά στην κοινωνική μας καθημερινότητα. Τόσο ο θεμε­λιωτής της Ομοιοπαθητικής Samuel Hahnemann, όσο και ο Γιάγκομπ Λόρμπερ ήδη από τα μέσα του προπροηγούμενου αιώνα(!) μας υποδεικνύουν πως ο εμβολιασμός ποτέ δε μπορεί να φέρει τη θεραπεία στους ανθρώπους, αλλά αντίθετα, θα φέ­ρει περισσότερη καταστροφή και ασθένειες. Είναι εδώ και χρό­νια γνωστή η άμεση σχέση μεταξύ του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς και της εποχιακής ρινίτιδας.

Στον «αλλοπαθητικό εμβολιασμό», σε αντίθεση με τον «ο­μοιοπαθητικό εμβολιασμό», δίδονται στον άνθρωπο τεράστιες δόσεις από επεξεργασμένα ζωικά στοιχεία ορού αίματος τα ο­ποία είναι επιβαρημένα με ασθένειες. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια στα στοιχεία αυτά γίνεται και γενετική επέμβαση. Αυ­τό που περνά συχνότατα απαρατήρητο είναι πως μέσα στον άνθρωπο-δέκτη, δεν φωλιάζουν μόνο οι νοσογόνες ουσίες που εί­ναι ανόμοιες με αυτόν, αλλά και η «συναισθηματική πληροφο­ρία» του ζώου. Πολύ συχνά, όταν το περιβάλλον του είναι αρ­κετά παρατηρητικό, κάνει την παρατήρηση πως ο εμβολιασμένος δέκτης έχει υποστεί «ζωώδεις» αλλοιώσεις. (Από το βιβλίο: Ηλιοθεραπευτική. Ένα Κυπρο-Ευρωπαϊκό πρόγραμμα).

Ο Ravi Roy, γνωστός Ινδός ομοιοπαθητικός γιατρός και συγ­γραφέας βιβλίων ομοιοπαθητικής, γράφει για τα εμβόλια: «…Κατά τον εμβολιασμό ενεργοποιείται ο μηχανισμός άμυ­νας που αφορά ειδικά τη μία αυτή αρρώστια σε βάρος της γε­νικής ευρωστίας του οργανισμού. Οι εμβολιασμένοι είναι γε­νικά πιο επιρρεπείς σε λοιμώξεις από ότι οι μη εμβολιασμέ­νοι… Επίσης υποφέρουν πιο συχνά από χρόνιες παθήσεις, ε­πειδή μέσω του εμβολιασμού δημιουργείται ένα ιδανικό θρε­πτικό υπόστρωμα στο οποίο μπορούν να αναπτυχθούν αρρώ­στιες που είτε θεραπεύονται δύσκολα είτε είναι ανίατες, ό­πως π.χ. το A.I.D.S. ή η νόσος των λεγεωνάριων. Για τον ίδιο λόγο επανεμφανίζονται αρρώστιες που θεωρούνταν ότι είχαν εξαλειφθεί όπως η χολέρα ή η πανώλη και μάλιστα με τέτοια επιθετικότητα που αφήνουν τη συμβατική ιατρική τελείως α­νίσχυρη. Ορισμένοι παθογόνοι παράγοντες δεν επηρεάζονται πλέον καθόλου από τα αλλοπαθητικά προφυλακτικά μέσα. Ό­ταν γίνεται πόλεμος, στην αρχή ο εχθρός αιφνιδιάζεται και ητ­τάται. Αλλά η αντίδραση του είναι να ενισχυθεί περισσότερο για να αντιμετωπίσει άλλες πιθανές επιθέσεις. Με κάθε νέα επίθεση μαθαίνει να αμύνεται καλύτερα, έως του σημείου που παθαίνει ανοσία απέναντι στις επιθέσεις, ενώ ο επιτιθέμενος χάνει συνεχώς δυνάμεις… Είναι γνωστό π.χ. ότι ορισμένες πε­ριοχές τη Ινδίας αποδεκατίστηκαν κυριολεκτικά ως συνέπεια του εμβολίου κατά της ευλογιάς… Ο εμβολιασμός μπορεί να οδηγήσει σε βαριές βλάβες του κεντρικού νευρικού συστήμα­τος π.χ. σε μηνιγγίτιδα, ολιγοφρενία, σπασμούς, θάνατο».

Η φυσική και η πνευματική ζωή

 (Ο Ιησούς:) «Η υπερβολική βελτίωση των γήινων πραγμάτων πάντοτε σημαίνει μία αληθινή, διαρκή χειροτέρευση στον πνευ­ματικό τομέα, ενώ αυτός είναι που ο άνθρωπος πρέπει να καλ­λιεργεί με όλες τις δυνάμεις της ζωής τον. Τι θα ωφελούσε τον άνθρωπο ν’ αποκτήσει όλους τους θησαυρούς της γης, αν έτσι πάθαινε τη μεγαλύτερη ζημιά στην ψυχή του; Δεν γνωρίζετε λοι­πόν ακόμη πόσο μικρή είναι η διάρκεια ζωής κάθε σάρκας και ποια είναι η τελική της μοίρα; Το αν θα πεθάνεις όντας αυτο­κράτορας ή ζητιάνος, είναι για τον άλλο κόσμο το ίδιο! Όποιος εδώ είχε πολλά, θα αναγκαστεί να στερηθεί πολλά στον άλλο κόσμο. Όποιος όμως εδώ είχε λίγα ή τίποτα, αυτός θα στερηθεί λίγα ή και τίποτα στον άλλο κόσμο, θα φθάσει δε ευκολότε­ρα και γρηγορότερα στους εσωτερικούς πνευματικούς θησαυ­ρούς, τους μόνους ζωντανούς κι αληθινούς.

Γι’ αυτό οι πρώτοι Πατέρες αυτού του κόσμου ήταν τόσο ευ­τυχισμένοι, γιατί ικανοποιούσαν με τον πιο απλό δυνατό τρόπο τις ανάγκες της ζωής τους σ’ αυτό τον κόσμο. Όταν όμως οι άν­θρωποι, ιδιαίτερα όσοι έμεναν σε σχετικά χαμηλές κοιλάδες, άρ­χισαν να χτίζουν πόλεις, έγιναν υπερβολικά περήφανοι. Έγιναν επίσης μαλθακοί και νωθροί, σύντομα δε απέκτησαν διάφορα ελαττώματα, που τους έφεραν εξαθλίωση. Τι καλό είδαν απ’ αυ­τό; Έχασαν τον Θεό από τα μάτια της ψυχής τους κι όλη η εσω­τερική ζωτική δύναμη του πνεύματος τους εγκατέλειψε, έτσι ώ­στε, όπως πολλοί από σας, δεν μπορούσαν πια να πιστέψουν στη -μετά θάνατο ζωή.

Δεν ήταν μια φρικτή ανταλλαγή το ότι έχασαν τελείως το πνευ­ματικό για χάρη μεγαλύτερης άνεσης στην υλική ζωή τους; Συνεπώς, όποιος από σας είναι σοφός, ας προσπαθήσει να ανταλ­λάξει και πάλι την άχρηστη ευημερία και άνεση με την καθα­ρή, αληθινή, πνευματική ζωή. Αυτό θα είναι απείρως καλύτερο από το να έκανε τις μεγαλύτερες εφευρέσεις για ασφαλή και τα­χύτατη ναυσιπλοΐα σε όλους τους ωκεανούς. Γιατί παρ’ όλ’ αυτά, κάποτε θα πρέπει να πεθάνει. Σε τι θα ωφελήσουν τότε την ψυχή τον οι μεγάλες εφευρέσεις του;

Γι’ αυτό, μείνετε σε όσα έχετε! Να επιδιώκετε κυρίως να βα­δίζετε όλο και περισσότερο στο δρόμο τον πνεύματος, έτσι θα έχετε κάνει τη μεγαλύτερη εφεύρεση για το μεγάλο ταξίδι από το γήινο στον άλλο, τον πνευματικό κόσμο. Αυτό που είναι βέβαιο ότι διαρκεί αιώνιο., αυτό να προσπαθείτε να αποκτήσετε, χρησιμοποιώντας όλες σας τις δυνάμεις και όλα τα μέσα που διαθέτετε. Για τα γήινα πράγματα τον σώματος, όμως, να φροντίζετε μόνον όσο είναι λογικά αναγκαίο. Το ότι ο άνθρωπος πρέπει να τρώει, να πίνει και να προστα­τεύει το σώμα του από το κρύο και τη μεγάλη ζέστη είναι κάτι εντελώς φυσικό. Όποιος όμως κάνει περισσότερα για το σώμα απ’ ό,τι για την ψυχή, καταλήγοντας στο να φροντίζει αποκλει­στικά για το σώμα κι όχι για την ψυχή, ενώ αυτή είναι προορι­σμένη να ζει αιώνια, αυτός είναι πραγματικά τυφλός και εξαι­ρετικά ανόητος. Αν, λοιπόν, το καταλάβατε καλά αυτό, τότε μη ρωτάτε άλλο πώς μπορείτε να βελτιώσετε πολύ να γήινα πράγ­ματα. Γιατί Εγώ ήρθα σ’ αυτό τον κόσμο μονάχα για να σας δεί­ξω και ν’ ανοίξω για σας το δρόμο προς την αιώνια ζωή, για να μπορέσετε να. προχωρήσετε σ’ αυτόν εύκολα και με ασφάλεια!»

Γιάκομπ Λόρμπερ «ΜΕΙ» VII/222

Ο Χριστός δίνει στον αρχηγό μιας αιγυπτιακής φυλής την α­κόλουθη συμβουλή: «Αν εσείς οι άνθρωποι θέλετε να ζήσετε α­ληθινά ευτυχισμένοι σ’ αυτήν τη γη, τότε να διατηρήσετε την πα­λιά σας απλότητα! Πρώτον, αυτή δεν απαιτεί πολύ κόπο και δου­λειά, δεύτερον έχετε μόνο λίγες φυσικές ανάγκες, που μπορείτε να τις καλύψετε εύκολα. Επομένως, για τις φυσικές ανάγκες σας δεν απαιτείται πολύς χρόνος, κι έτσι μπορείτε να ασχολείστε πε­ρισσότερο με πνευματικές θεωρήσεις. Αυτό βέβαια αξίζει πολύ περισσότερο από το να χτίζετε, σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπινων ζωών, παλάτια με ιδρώτα και αίμα, που Θα τα σιγοτρώει για χιλιάδες χρόνια ο πανδαμάτορας χρόνος!»

«MEI»IV/183

«Ας πάρουμε ως βάση ότι ένας που τρώει μέτρια χρειάζεται καθημερινά ενάμισι κιλό τροφή^. πολλαπλασιάζοντας το επί 365 μέρες κάνουμε εύκολα τον υπολογισμό. Αυτή η ποσότητα, επο­μένως, καλύπτει τη φυσιολογική ανάγκη του ανθρώπου και εί­ναι σωστό να την προμηθεύεται κάθε χρόνο. Εάν δε προσπορίζεται την ίδια ποσότητα για κάθε επιπλέον άτομο, εφόσον έχει γυναίκα και παιδιά, ενεργεί απολύτως σύμφωνα με το φυσικό του δικαίωμα.. Η διπλάσια ποσότητα πρέπει να επιτρέπεται σε έναν που τρώει πολύ επειδή έχει να κάνει βαριές δουλειές.

Εάν τηρηθεί από όλους αυτή η αρχή, δεν θα υπάρξει ποτέ πια πείνα στη γη. Γιατί ο Κύριος έχει τοποθετήσει τα εύφορα, εδάφη της έτσι που με την κατάλληλη καλλιέργεια και τη σωστή διανο­μή της γης μπορούν να ζήσουν ικανοποιητικότατα 12.000.000.000 άνθρωποι. Τον καιρό αυτό (1860) ζουν στη γη μόλις λίγο περισσότεροι από 1.000.000.000 και από αυτούς τα 700.000.000 βρίσκονται μέσα στην ανέχεια. Πού οφείλεται αυ­τό; Ακριβώς επειδή δεν εφαρμόζονται ζωντανά στην πράξη οι όροι αυτού του θεϊκού νόμου που είναι βασισμένος στη φύση του κάθε ανθρώπου.

Πάμε παρακάτω, όμως. Το ίδιο εύκολα μπορούν να υπολογι­στούν οι διαστάσεις του κάθε ανθρώπου και τι χρειάζεται για να ντύσει το δέρμα του. Ας πάρουμε ως βάση ότι ο καθένας δι­καιούται να έχει τέσσερις αλλαξιές ρούχα για κάθε εποχή. Αυ­τό είναι το σωστό μέτρο για το πόσο ύφασμα χρειάζεται, θα προ­σθέσω δε άλλο τόσο για. τα επανωφόρια και την τετραπλάσια ποσότητα για τα εσώρουχα για να μπορούν να αλλάζονται για. λόγους υγιεινής.

Εάν υιοθετηθεί αυτό το μέτρο, δεν θα υπάρχει ούτε ένας γυ­μνός άνθρωπος σε όλο τον πλανήτη. Εντούτοις όταν κτίζονται τεράστια εργοστάσια ειδών ιματισμού σε όλη τη γη που αγορά­ζουν εκβιαστικά τις πρώτες ύλες σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές, στη συνέχεια παράγουν άπειρες ποσότητες ρούχων που δεν εί­ναι χρήσιμα, αλλά στο μεγαλύτερο βαθμό είδη πολυτελείας, για να τα πουλήσουν στη φτωχή ανθρωπότητα σε υπέρογκες τιμές, όμως και από την άλλη υπάρχουν πολλοί εύποροι, ιδίως θηλυ­κού γένους, που σε δέκα χρόνια έχουν προμηθευτεί πάνω από εκατονταπλάσια ρούχα, τότε αυτή η φυσική ισότητα ανατρέπε­ται βίαια. Πάμε παρακάτω:

Πόσο μεγάλο χρειάζεται να είναι ένα σπίτι, για να φιλοξενεί άνετα μια οικογένεια και πιθανόν επίσης το απαραίτητο προ­σωπικό; Πηγαίνετε στην επαρχία και βεβαιωθείτε ότι σίγουρα δεν χρειάζονται παλάτια, με εκατό δωμάτια για να κατοικεί κά­ποιος ευπρεπώς και άνετα. Ό,τι είναι πέρα από το σωστό μέτρο, είναι αντίθετο στην τάξη του Θεού και συνεπώς αντίκειται στην εντολή Του.

Άραγε, πόσο μεγάλο πρέπει να είναι ένα χωράφι; Ας πάρου­με ένα έδαφος με μέτρια απόδοση. Με μια λογική καλλιέργεια, μια έκταση 3,5 στρεμμάτων μπορεί να καλύψει πλήρως τις ανά­γκες για ένα χρόνο ενός ανθρώπου, ακόμη και στις δύσκολες χρονιές. Εάν το χώμα είναι καλό, αρκούν τα μισά, εάν είναι κακό, ας βάλουμε τα διπλάσια ανά άτομο. Κάθε οικογένεια δι­καιούται από το φυσικό δίκαιο να πάρει στην κατοχή της τόση έκταση κατά κεφαλή. Αλλά για να είμαστε γενναιόδωροι, θα δώ­σουμε για κάθε άτομο το διπλάσιο, που είναι επίσης σύμφωνο με το φυσικό δίκαιο και με τη θεία βούληση. Εάν θα μοιράζο­νταν έτσι τα εδάφη, Θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν πλήρως ένα δικό τους μερίδιο γης περισσότερες από επτά τρις οικογέ­νειες. »

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η εξέλιξη των παιδιών μετά τη γήινη ζωή»

***

(Ο Ιησούς:) «Το σώμα έχει τις δικές του ανάγκες και το πνεύ­μα τις δικές του. Οφείλουμε να ενδυναμώνουμε τα μέλη μας, κι έπειτα να μην ξεχνάμε και το πνεύμα. Κανείς δεν πρέπει να πι­στεύει ότι προσφέρει στον Θεά επιθυμητή υπηρεσία με το να νη­στεύει και να κάνει μετάνοιες μπροστά σ’ όλο τον κόσμο. Γιατί στον Θεό Είναι μόνον αρεστός όποιος τρώει και πίνει μ’ ευγνωμοσύ­νη ό,τι του δίνει, για να ενισχύσει έτσι τις γήινες δυνάμεις του, προκειμένου να προσφέρει χρήσιμη εργασία. Με τον τρόπο αυτόν μπορεί να ωφελήσει πολύ τον εαυτό τον και τον πλησίον, μόλις δε διαπράξει κάποιο αμάρτημα και το αναγνωρίσει, με­τανιώσει και δεν το διαπράξει ξανά, δηλαδή βελτιωθεί πραγμα­τικά, θα του συγχωρηθεί. Φυσικά, υπάρχουν δυστυχώς πολλοί που περνάνε τη ζωή τους μόνο τρώγοντας και πίνοντας. Φρο­ντίζουν μόνο για την κοιλιά τους και τον εαυτό τους. Η αγάπη για το συνάνθρωπο τους είναι άγνωστη, δεν αφήνουν τους φτω­χούς να περάσουν το κατώφλι του σπιτιού τους. Η πάντα γεμά­τη κοιλιά τους δεν τους επιτρέπει να νιώσουν τον πόνο της πεί­νας και της δίψας. Αυτοί είναι οι πραγματικοί άσωτοι και πότες, που διατηρούν το σώμα τους πάντα έτοιμο για διάφορες ανήθικες πράξεις. Κανείς δεν πρόκειται να εισέλθει με αυτό τον τρό­πο στο βασίλειο του Θεού.

Το ίδιο όμως ισχύει και για όλους εκείνους τους υποκριτές που νηστεύουν, μετανοούν φορώντας τρίχινα ρούχα και προσφέρουν πλούσιες θυσίες στο ναό για εξαγορά των αμαρτιών τους, για να τους επαινέσει και να τους δικαιώσει ο λαός. Εγώ όμως σας λέ­ω: παρόμοιοι άνθρωποι είναι επίσης απεχθείς στον Θεό, γιατί η καρδιά τους, ο νους και το πνεύμα τους έχουν σκληρύνει. Κα­ταδικάζουν άσπλαχνα τους άλλους ανθρώπους, τους κακολο­γούν χωρίς να βλέπουν τα δικά τους, μεγάλα ελαττώματα. Αλή­θεια σας λέω: Όπως κρίνουν αυτοί οι άγιοι και δίκαιοι του να­ού, ακριβώς έτσι θα κριθούν οι ίδιοι στον άλλο κόσμο!»

«MEI»VI/51

 

Η σωστή διατροφή

 (Ο Ιησούς) «Όλ’ αυτά που τρως για να δυναμώσει και ν’ αναζωογονηθεί το σώμα σου δεν είναι καθόλου τόσο νεκρά όσο πιστεύεις! Έχουν τρία μέρη: Πρώτον, το υλικό, που το βλέπεις και το αισθάνεσαι και που, αν το φαγητό είναι καλοφτιαγμένο, σου δίνει μία ωραία γεύση, ενώ πρώτα σου προσφέρει και μία ωραία μυρωδιά. Αυτά εξυπηρετούν την αναζωογόνηση του σώ­ματος σου. Όταν οι τροφές φτάσουν στο στομάχι, κατά κάποιον τρόπο είναι σαν να μαγειρεύονται για δεύτερη φορά, και κατά τη διαδικασία αυτή δημιουργούνται δύο κύρια συστατικά. Το ένα από αυτά, το περισσότερο, μεταφέρεται από το αίμα – που προέρχεται από τα δύο αυτά μέρη – παντού όπου το σώμα χρειά­ζεται ενίσχυση, διατρέφει δηλαδή το σώμα, τα μέλη και τους μυς του. Αφού αυτά τα δύο μέρη διαχωριστούν στο ανώτερο μέρος του στομάχου από ό,τι έχεις φάει και οδηγηθούν στο σώμα, δι­ψάς και πίνεις κάτι. Έτσι, η τροφή φτάνει στο κατώτερο, μικρό στομάχι που είναι χωρισμένο σε δώδεκα τομείς.

Εκεί, μέσω μίας ιδιαίτερης διαδικασίας ζύμωσης, απομονώ­νεται από τα κύτταρα της τροφής η αιθερική ουσία και αναζω­ογονεί τα νεύρα, γι’ αυτό και μπορείς να την ονομάσεις “πνεύμα των νεύρων”. Το εντελώς λεπτό αιθερικό, που θα. το αποκαλέ­σουμε “ουσία”, περνάει από τη σπλήνα μέσω ενός εντελώς μυ­στικού δρόμου στην καρδιά και από κει, εντελώς εξαγνισμένο, περνάει στην ψυχή του ανθρώπου. Έτσι, η ψυχή παίρνει από κά­θε τροφή ό, τι είναι συγγενικό μ’ αυτή και θρέφονται όλα τα μέ­ρη τα παρόμοια με εκείνα του σώματος, που την αποτελούν...

Αφού πια οι τροφές έχουν αποδώσει τα σημαντικά συστατικά τους στο σώμα, στα νεύρα του και στην ψυχή, τότε τα καθαυτό ακάθαρτα στοιχεία αποβάλλονται από το σώμα με τις δύο φυ­σικές διαδικασίες. Αν όμως ο άνθρωπος έχει περιπέσει στην απόλαυση και έχει κάνει θεό του το στομάχι του, τότε η τροφή και το πολύ κρασί δεν μπορεί πια να διαχωριστεί πλήρως στα δύο τμήματα του στομάχου που αναφέρθηκαν. Έτσι φτάνουν στην κοιλιά και στα έντερα πολλά αδιαχώριστα θρεπτικά συστατικά, του σώματος, των νεύρων και της ψυχής, άλλα φθάνουν μέσω του συκωτιού, των νεφρών και της σπλήνας στην κύστη και δη­μιουργούν εκεί νέες ζυμώσεις, εξαιτίας των οποίων με τον και­ρό εμφανίζονται διάφορες ασθένειες που κάνουν την ψυχή νωθρή, αδιάφορη και αναίσθητη.

Από τις βλαβερές αυτές ουσίες συχνά δημιουργείται κι ένα άλ­λο κακό. Όταν, δηλαδή, τα κακά φυσικά πνεύματα που ακόμη δεν έχουν ζυμωθεί καταλάβουν από την αύρα ενός τέτοιου αν­θρώπου ότι στην κοιλιά του ήδη έχουν συγκεντρωθεί ένα σωρό συγγενικά μ’ αυτά φυσικά πνεύματα, τότε εισέρχονται γρήγορα στην κοιλιά τον ανθρώπου αυτού και εκεί ενώνονται με τα πνεύ­ματα που είναι του ίδιου είδους. Όταν συμβεί αυτό, τα πράγ­ματα είναι άσχημα για τον εν λόγω άνθρωπο. Όχι μόνο κατα­λαμβάνεται σύντομα από διάφορες βαριές ή ανίατες σωματικές ασθένειες, αλλά καταλαμβάνεται και η ψυχή του, η οποία εξα­σθενεί και δεν μπορεί πια να αμυνθεί και περνάει πλέον όλο και περισσότερο μέσα στην αισθησιακή της σάρκα που πάσχει.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εμποδιστεί το να γίνει εντελώς υλική η ψυχή, εκτός από τις ίδιες τις σοβαρές ασθένειες. Τότε ο άνθρωπος δεν έχει πια όρεξη να φάει και προσπαθεί να απο­μακρύνει από το σώμα του τα ακάθαρτα στοιχεία με διάφορα φάρμακα. Πότε πότε, επιτυγχάνεται ένα είδος ίασης, που όμως ποτέ δεν είναι πλήρης. Αν δε ένας τέτοιος άνθρωπος ξεχαστεί λίγο, αυτό φτάνει για να επανέλθουν τα παλιά πνεύματα που τον βασάνιζαν, και συνήθως η δεύτερη νόσησή του είναι χειρότερη από την πρώτη. Αλλά όλ’ αυτά δεν είναι τα μόνο δεινά που πα­θαίνει ο άνθρωπος από το πάθος για το ποτό και το φαγητό. Υπάρχει επιπλέον κι ένα άλλο, και συγκεκριμένα η κατάληψη α­πό ένα ή περισσότερα κακά πνεύματα, τα οποία είχαν προηγου­μένως περάσει για περισσότερο ή λιγότερο διάστημα τη δοκιμα­σίας της ελεύθερης ζωής στο σώμα ενός ανθρώπου. Κανένας γιατρός της γης δεν μπορεί πλέον να ελευθερώσει τον άνθρω­πο από το τρίτο κακό, παρά μόνον Εγώ και όσοι έχουν λάβει από Μένα τη δύναμη και την εξουσία γι’ αυτό.»

«ΜΕΙ» Χ/209

***

«Πρέπει να καταναλώνεις με μέτρο τις φυσικές τροφές, γιατί εγκλείουν ένα μεγάλο πειρασμό. Όταν τρώμε το φυσικό ψωμί και τους καρπούς του εδάφους, πρέπει να προσέχουμε πολύ να μην καταπιέσουμε το αθάνατο πνεύμα μας με το αδρό, αισθη­σιακό τους φορτίο. Μπορείς να δεις καθαρά ακόμη και στα λαί­μαργα παιδιά πώς από τη λαιμαργία τους αποβλακώνονται κι ύστερο, δεν είναι ικανά να κάνουν τίποτα, που να απαιτεί πνευ­ματική δραστηριότητα. Αντίθετα, τα παιδιά, που διατρέφονται με μέτρο, γρήγορα αποκτούν εκλεπτυσμένη σκέψη. Όμως, αυτό που συμβαίνει με τα παιδιά ισχύει ακόμη περισσότερο για τον ενή­λικο, επειδή αυτός μπορεί να αποκτήσει πιο διαμορφωμένα, πά­θη, που είναι ακόμη ξένα για το παιδί.

Με τη φυσική διατροφή προσλαμβάνεις στοιχεία από τη φύ­ση, τα οποία (αν κάνεις υπέρμετρη κατανάλωση), δεν πνευματοποιούνται μέσα. σου, παρά κάνουν το πνεύμα σου φύση. Όμως με το Λόγο του θεού προσλαμβάνεις το πνευματικό στοιχείο, που χορταίνει, θρέφει και δυναμώνει το πνεύμα για να φθάσει στην αιώνια ζωή. Με τη φυσική τροφή θρέφεται το σώμα, ενώ το πνεύμα καταπιέζεται κι εξαναγκάζεται σε νηστεία. Από την πνευματική τροφή, όμως, κερδίζουν και τα δυο: το πνεύμα απο­κτά δύναμη και ισχύ και οι αισθήσεις του οξύνονται, απεριόριστα, ενώ το σώμα τότε γίνεται, χάρη στο πνεύμα, ευέλικτο, ολι­γαρκές, αποκτά αντοχή και δύναμη, σαν ένα καλοϋφασμένο ρού­χο από λεπτές, αλλά γερές κλωστές.

Μέσα στη φυσική τροφή βρίσκονται διαβρωμένα πνεύματα, αν δε ο άνθρωπος προσλάβει πολλά τέτοια, τότε αυτά γίνονται κύ­ριοι του δικού του πνεύματος και τον υποσκάπτουν ως οντότητα, όπως συμβαίνει με τα σκουλήκια και το δέντρο, καταλύουν την ο­ντότητα του και τελικά τον καταστρέφουν ολοκληρωτικά. Αντί­θετα, η πνευματική τροφή είναι για το πνεύμα σαν τη ζωογόνο βροχή από τον ουρανό, που γρήγορα θα το κάνει ν’ ανθίσει και να γίνει ένα δυνατό και αρωματικό λουλούδι της αιώνιας ζωής.»

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού»

***

(Ο Ιησούς:) «Βλέπετε, οι πρώτοι άνθρωποι, που είχαν παρα­μείνει στην τάξη και στην απλότητα που τους είχε υποδείξει το πνεύμα Μου, δεν γνώριζαν αρρώστια πριν από το σωματικό θά­νατο. Συνήθως έφθαναν σε πολύ μεγάλη ηλικία, δεν αρρώσται­ναν ποτέ και στο τέλος αποκοιμιόνταν ήσυχα, χωρίς η ψυχή τους να νιώσει πόνο ή επιθανάτιο άγχος.

Αλλά και η τροφή τους ήταν πάντα η ίδια, όχι σήμερα έτσι κι αύριο αλλιώς. Συνήθως τρέφονταν με γάλα, ψωμί και καλούς, ώριμους καρπούς από δέντρα. Αυτή ήταν η διατροφή τους για όλη τους τη ζωή, τη δε δίψα τους την έσβηναν με φρέσκο νερό από την πηγή. Γι’ αυτό, τα νεύρα του σώματος τους διαρκώς τρέφονταν με τις ίδιες καλές και αβλαβείς ψυχικές ουσίες, έτσι δε καμία κακή, ακάθαρτη και βλαπτική ψυχική ουσία δεν έφθα­νε μέσα στο σώμα. Αυτός είναι ο λόγος που έμεναν πάντοτε το ίδιο δυνατοί και υγιείς, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.

Κοιτάξτε όμως τις χιλιάδες λιχουδιές που υπάρχουν σήμερα και με τις οποίες οι άνθρωποι γεμίζουν το στομάχι και την κοι­λιά τους! Φαίνεται καθαρά πόσο πολλές ακάθαρτες, κακές και βλαβερές ουσίες καταλαμβάνουν συχνά ολόκληρο το ανθρώ­πινο σώμα, αρχίζοντας να το βασανίζουν όλο και περισσότερο. Επειδή οι ουσίες αυτές είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, κα­ταλήγουν σε μία διαρκή πάλη μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Ο άνθρωπος μπορεί να κατευνάσει την κατάσταση αυτή για κάποιο διάστημα, καταφεύγοντας σε διάφορα βότανα και ρίζες, που η δράση τους είναι γνωστή από την εμπειρία, καταστέλλοντας με τη βοήθεια τους την τάση για επανάσταση της εσωτερικής ψυ­χικής ουσίας. Όμως, η υγεία αυτή δεν έχει ποτέ διάρκεια, ειδι­κά στους ηλικιωμένους, εκτός αν καταφύγουν για μεγάλο χρο­νικό διάστημα στην πολύ απλή διατροφή, πράγμα, που όμως συ­νήθως δεν κάνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μόλις αποκτή­σουν, χάρη σε κάποιο κατά. τύχη κατάλληλο φάρμακο, υποφερ­τή υγεία, ξαναβρίσκουν την όρεξη για τις παλιές τους λιχουδιές, οπότε γρήγορα αρρωσταίνουν ακόμη πιο βαριά, αρχίζουν να φθίνουν και σύντομα τους βρίσκει πολύ οδυνηρό τέλος.»

«ME!» V/182

* * *

(Ο Κύριος:) «Τα καλά ψάρια, που ζουν σε καθαρά νερά, απο­τελούν την πιο υγιεινή τροφή για το ανθρώπινο σώμα. Όπου, ό­μως, δεν υπάρχουν τέτοια ψάρια, εκεί το σταρένιο και το κρι­θαρένιο ψωμί είναι η πιο υγιεινή τροφή, καθώς και το γάλα α­πό υγιείς αγελάδες, κατσίκες και προβατίνες.

Ανάμεσα στα όσπρια, την πρώτη θέση έχουν οι φακές, καθώς και το καλαμπόκι σε πουρέ. Από κρέας, πρέπει να τρώγεται μό­νον εκείνο μερικών κοτόπουλων και περιστεριών, ακόμη το κρέας υγιών και καθαρών μοσχαριών, κατσικιών και προβά­των, εντελώς χωρίς αίμα, είτε ψητό είτε βραστό. Όμως, το ψη­τό είναι καλύτερο από το βραστό. Κανείς δεν πρέπει να κατα­ναλώνει το αίμα των ζώων!

Όλα αυτά είναι και θα είναι η απλούστερη, καθαρότερη και πιο υγιεινή διατροφή για τον άνθρωπο. Όλα τα άλλα, ιδιαίτερα αν καταναλώνονται σε υπερβολικές ποσότητες, είναι βλαβερά, ειδικό, αν δεν έχουν προηγουμένως μαγειρευτεί έτσι ώστε να έ­χουν φύγει τελείως από μέσα τους τα κακά πνεύματα της φύσης.

…Τα φρούτα που πρέπει να τρώγονται είναι τα εντελώς γινωμένα. Τότε επιτρέπεται η μέτρια κατανάλωση τους. Όμως, τα βρασμένα, ψημένα ή ξηραμένα είναι πιο υγιεινά απ’ ό,τι τα φρέ­σκα, γιατί με το βρασμό, το ψήσιμο ή την αποξήρανση βγαίνουν από μέσα τους τα κακά και αζύμωτα φυσικά πνεύματα ζωής. Το ίδιο ισχύει και για τις ρίζες.»

«ΜΕΙ» Χ/210

Συμβουλές δίαιτας για αρρώστους

 «Γενικά, αυτό που χρειάζεται είναι τακτικότητα και μέτρο σε όλα, δηλαδή σε φαγητό, ποτό, ύπνο, πλύσιμο, εξόδους. Ειδικά, αποχή από όλα τα ξινά και καρυκευμένα τρόφιμα και ποτά και κυρίως από μπύρα και καφέ. Εάν έβρισκε κανείς ακόμη σήμε­ρα μια αγνή μπύρα από κριθάρι, η απόλαυση της με μέτρο δεν θα έβλαπτε, αν και ούτε θα έκανε καλό, αφού τα ειδικά στοιχεία της κάνουν τον άνθρωπο νωθρό, απαθή και νυσταλέο.

Όσο για τον καφέ, είναι το χειρότερο από όλα τα φυτικά είδη που υιοθέτησε ο άνθρωπος στη διατροφή του. Ο καρπός αυτός έχει δημιουργηθεί μόνο για άλογα, γαϊδάρους, καμήλες και άλ­λα παρόμοια ζώα γιατί τονώνει τα νεύρα τους. Στους ανθρώ­πους όμως έχει το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα, καθώς χα­λάει το αίμα τους πολύ άσχημα ενώ διεγείρει τα γεννητικά τους όργανα. Επιπλέον, τίποτα δεν εμποδίζει περισσότερο ένα καλό γιατρικό να ωφελήσει τον ανθρώπινο οργανισμό – και ιδιαίτε­ρα το γυναικείο – από τον καφέ.

Η καλύτερη διατροφή είναι τα φρέσκα ζυμαρικά που έχουν βράσει είτε σε φρέσκο ζωμό από καλά κρέας, είτε σε καλό φρέ­σκο γάλα, όχι πολύ παχύ. Άλλα εκτός από φασόλια και φακές ε­πιτρέπονται και άλλα τρόφιμα όπως π.χ. πολέντα (πουρές) ή σούπα από καλαμπόκι μαγειρεμένο σε νερό ή γάλα, το ρύζι λα­πάς, χυλός από κεχρί σε ζωμό κρέατος ή γάλα. Το καλοβρασμένο κρέας δεν βλάπτει, αλλά καλό είναι να καταναλώνεται μαζί με φρούτα βρασμένα (κομπόστα) -μήλα, αχλάδια ή δαμά­σκηνα – και με μέτρο, γιατί το κρέας περιέχει κατώτερα και χον-δροφνέστερα ψυχικά στοιχεία. Αυτά εξουδετερώνονται αρκετά όταν βρεθούν σε συνδυασμό με τα φρούτα και τότε η τροφή αυ­τή κάνει καλό στον άρρωστο Τα ψυχικά διατροφικά στοιχεία των λαχανικών υπέργειων και υπόγειων είναι ακόμη πιο ακάθαρτα από εκείνα στο κρέας και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγο­νται σε περίοδο ιατροφαρμακευτικής αγωγής».

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η θεραπευτική δύναμη του ηλιακού φωτός»

Χορτοφαγία

 «Οποιοσδήποτε θάνατος που δεν επέρχεται φυσικά συνιστά μία βίαιη επέμβαση στη ζωή ενός ζώου έτσι όπως τον έχει ρυθ­μίσει η τάξη Μου. Γιατί με ένα βίαιο τερματισμό της ζωής απε­λευθερώνονται πάρα πολλά βλαβερά στοιχεία που όσο το ζώο ζει ήρεμα, βρίσκονται σε ένα είδος αβλαβούς λήθαργου, δε­σμευμένα μέσα στο σώμα και στο αίμα του. Με το βίαιο θάνα­το τόσο το αίμα όσο κι η σάρκα του ζώου αλλάζουν. Έτσι λαμ­βάνουν χώρα κάποιες ζυμώσεις ο οποίες εξουδετερώνονται εν μέρει από την καθαρτήρια δράση της φωτιάς όταν βράζει ή ψή­νεται το κρέας, χωρίς όμως να παύουν τελείως. Η συνέπεια αυ­τής τΐ]ς διατροφής είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός στη συ­νέχεια, αν και όχι αμέσως, παρά με το πέρασμα του χρόνου, πα­ρουσιάζει ορισμένες αρρώστιες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα μάλιστα για εκείνα τα ζώα, όπως π.χ. τα άγρια θηράματα, που έχασαν τη ζωή τους σε συνθήκες καταδίωξης και φόβου επειδή τα κυνη­γούσαν, δηλαδή μέσα σε έντονη αγωνία και ταραχή.

Ένας άλλος βαθύτερος παράγοντας που αφορά στην κρεοφα­γία είναι το γεγονός ότι τα ζώα ποικίλουν ως προς το χαρα­κτήρα, ακριβώς όπως οι άνθρωποι, καθώς υπάρχουν ειρηνικά όπως και κακά ζώα, επιθετικά όπως και καλόβολα. Είναι ευνόητο λοιπόν ότι κατ’ ανάγκην το κρέας του ενός διαφέρει ρι­ζικά από το κρέας του άλλου. Συνακόλουθα, όποιος μπορεί να αποφεύγει το κρέας στη διατροφή του ή να το καταναλώνει ό­σο το δυνατό με μέτρο, προφυλάσσει με αυτό τον τρόπο τον ε­αυτό του από πολλά επιβλαβή πνευματικά, συστατικά ή στοιχεία που ένας άλλος βάζει στο στομάχι του χωρίς δεύτερη σκέψη. Από πνευματική άποψη ωστόσο, ο πρώτος μεν, που στερείται το κρέας, εξασφαλίζει ένα υγιές σώμα ως κατάλυμα για την ψυ­χή του, ενώ ο άλλος ταλαιπωρείται πιο εύκολα από αρρώστιες και διάφορες παθήσεις που δεν μπορεί να ανακαλύψει την αι­τία τους.

Εάν σας διακατέχει το ευγενικό πνεύμα της συμπόνιας και γι’ αυτό δεν θέλετε να χάσει ένα ζώο τη ζωή του μόνο και μόνο για να πάρετε το κρέας του, τότε είναι σωστό αυτό που κάνετε. Γιατί όταν ο άνθρωπος, ως πνευματική οντότητα, πιστεύει α­κράδαντα για κάποια πράγματα ότι είναι σωστά, δεν πρέπει να κάνει το αντίθετο στην πράξη, μια που κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να αποβεί σε βάρος του. Αλλά ούτε είναι ανάγκη γι’ αυτό το λόγο να απαγορευτεί τελείως η κρεοφαγία, και το κρέας να ε­ξοβελιστεί από τα είδη διατροφής του ανθρώπου. Εάν αυτό ή­ταν στις προθέσεις Μου, Θα είχα τότε ρυθμίσει τον οργανισμό σας έτσι που το στομάχι σας δεν θα μπορούσε να ανεχτεί άλλο από χόρτα ή καρπούς, όπως είναι με το βόδι ή το γάιδαρο. Ε­πειδή όμως τον άνθρωπο τον έκανα κύριο του κόσμου, του έ­δωσα ένα σώμα να ζει σε όλο, τα κλίματα και με όλα τα προϊό­ντα της γης. Καθώς λοιπόν, όπως είναι αυτονόητο, το υπερβο­λικά πολύ βλάπτει, στον άνθρωπο μαζί με την ικανότητα να κα­ταναλώνει τα πάντα δόθηκε παράλληλα η νοημοσύνη, ώστε να τηρεί το σωστό μέτρο και να κρατά κατά νου για ποιο λόγο τρώ­ει. Εγώ του έδωσα τα μέσα και την ικανότητα να απολαμβάνει τα πάντα αλλά ήθελα παράλληλα να του δώσω το ερέθισμα να αγωνιστεί ενάντια στις ορέξεις και στις επιθυμίες του κα.ι να μην αναγάγει σε Θεό την κοιλιά τον. Ο αγώνας αυτός, που για Εμέ­να είναι το πιο σημαντικό από όλα επειδή αφορά στο πνεύμα σας, είναι το βασικό κίνητρο για να είσαστε χορτοφάγοι. Γιατί ο αγώνας δυναμώνει την ψυχή και διατηρεί το σώμα υγιές χά­ρη στη μετρημένη τροφή, ούτως ώστε να είναι άξιο να υπηρε­τήσει την ψυχή».

Γκότφριντ Μαγερχόφερ 12/9/1870

* * *

Ό Ιησούς λέει στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»: «Όποιος προσλαμ­βάνει πλήρως μέσα του το Λόγο Μου, δρα και ζει απαρέκκλιτα βάσει αυτού, προσλαμβάνει έτσι μέσα του Εμένα, τον ίδιο με ό­λη την αγάπη, τη σοφία, την ισχύ και τη δύναμη Μου κι έτσι γίνεται ένα αληθινό παιδί του Θεού, από το οποίο ο Πατέρας στον ουρανό δεν στερεί τίποτα από όσα ο ίδιος έχει. Αν το θυμόσα­στε αυτό πάντοτε, τότε εύκολο, θα. νικήσετε τον υλικό κόσμο! Δεν θέλω να σας κάνω να αποθαρρύνεστε και να καταριέστε τον κό­σμο, αλλά να τον χρησιμοποιείτε με σοφία!

Δεν θα έπρεπε να αποκαλέσουμε ανόητο κάποιον που έχει τό­σο πολύ ερωτευθεί ένα εργαλείο χρήσιμο για την τέχνη του, ώ­στε δεν θέλει να. το χρησιμοποιήσει σύμφωνα με το σκοπό του, παρά το φυλάει σε ένα ντουλάπι για να μη σκουριάσει και χάσει την ομορφιά τον; Ο κόσμος είναι για σας ένα εργαλείο, που αν το χρησιμοποιήσετε σύμφωνα με το σκοπό του, μπορείτε να πε­τύχετε πολλά καλά και Θαυμαστά πράγματα.

…Ο άνθρωπος μπορεί να αποσυρθεί εντελώς από τον κόσμο, όπως οι ερημίτες του όρους Καρμέλ και της Σιών, που δεν κοι­τάζουν γυναίκα και Θρέφονται φτωχικά από ρίζες, καρπούς, αγριόμελο και χαρούπια. Ακόμη, ευνουχίζονται για χάρη του βα­σιλείου του Θεού, γιατί τότε δεν μπορούν να μπουν σε πειρασμό να παραβούν κάποια από τις εντολές τον Μωυσή.

         …Μέσα σε τόσο κουτές συνθήκες ζωής και προφυλάξεις μη διαπράξουν καμία αμαρτία, φυσικά τηρούν τις εντολές του Μωυσή. Όμως προς όφελος ποιου; Σας λέω ότι όλα αυτά δεν ωφε­λούν σε τίποτα ούτε αυτούς ούτε τους άλλους ανθρώπους. Για­τί ο Θεός δεν έδωσε στους ανθρώπους τις διάφορες δυνάμεις, κλίσεις και ικανότητες για να κοιμούνται σε ένα κελί ως ερημί­τες, παρά για να ενεργούν σύμφωνα με την αποκαλυμμένη θέ­ληση του και να ωφελούν έτσι τον εαυτό τους και τον πλησίον τους. Επίσης, ο Θεός ποτέ δεν είπε στον άνθρωπο: “Να ακρω­τηριαστείς και να ευνουχιστείς, ώστε να μη σε ερεθίζει η σάρκα της γυναίκας και να μη γίνεις ακόλαστος ή μοιχός!” Αντίθετα, ο Θεός είπε στον Αδάμ, όταν του έδωσε τη γυναίκα: «Πηγαί­νετε, πολλαπλασιαστείτε και αποικήστε τη γη”. Ο άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να δράσει μέσα στον κόσμο και να αντισταθεί ε­κούσια στους πειρασμούς. Έτσι, η ψυχή του Θα γίνει δυνατή και η δύναμη του πνεύματος του Θεού Θα τη διαποτίσει.»

«MEI»V11/156

(Ο Ιησούς σε έναν Έλληνα που θεράπευσε από μακροχρό­νια στομαχική πάθηση:)

«Να παρακαλείς τον Θεό με την καρδιά σου, πριν από το φα­γητό να ευλογήσει την τροφή τη δική σου κι όλων των ανθρώ­πων κι Εκείνος θα σε εισακούει πάντα. Τότε, οποιαδήποτε τρο­φή κατάλληλη για τον άνθρωπο Θα είναι καλή για σένα. Θα θρέ­φει και Θα δυναμώνει το σώμα σου».

«ΜΕΙ»ΙΧ/11

***

 

«Γράψε λοιπόν στη διπλά άρρωστη γυναίκα του Β, για τα γε­νέθλια της που γιορτάζει σήμερα, αν και για Μένα κάθε μία μέ­ρα είναι η γενέθλια για την αιώνια ζωή: Θα μπορούσε να είχε ήδη πλήρως την υγεία της, εάν Μου είχε πλήρη εμπιστοσύνη. Μα όπως η εμπιστοσύνη της είναι μισή, έτσι είναι και η υγεία της. Αλλά και τι να της κάνει η βοήθεια Μου αφού παρευθύς την ε­ξουδετερώνει πάλι ένας γιατρός μα την κοσμική σοφία του; Και στην περίπτωση που βοηθήσω στο πλευρό ενός γιατρού να σω­θεί κάποιος από το πρόβλημα της υγείας του, ποιος το αναγνω­ρίζει κι αποδίδει σε Μένα την τιμή για την ανάρρωση του, α­φού είναι διχασμένος μέσα του για το ποιος τον βοήθησε τελι­κά, αν ήμουν Εγώ ή ο γιατρός; Αλλά μια και η δική Μου η βο­ήθεια θεωρείται ότι έρχεται δεύτερη μετά από εκείνη του για­τρού, τότε κι Εγώ πάω με το πάσο Μου, γιατί λέω: όση είναι η αμοιβή, είναι και η δουλειά! Όποιος αμείβεται περισσότερο σε αυτή την περίπτωση, αυτός πρέπει να δουλέψει περισσότερο!

Τι θα ωφελούσε την ψυχή και συνεπώς ταυτόχρονα και το πνεύ­μα, που συνιστά τη ζωή της ψυχής, εάν θα βοηθούσα τον άρρω­στο με τα φάρμακα που του δίνει ο γιατρός; Αμέσως μόλις θα για­τρευόταν δεν θα έδινε όλη του την εμπιστοσύνη ανεπιφύλακτα στο γιατρό; Έτσι τη δική Μου τη βοήθεια θα την θεωρούσε χίμαι­ρα και άρα με τον καιρό θα πίστευε επιπλέον ότι είμαι τελείως περιττός, Γι’ αυτό λοιπόν το λόγο δεν κάνω πολλά πράγματα για τους σωματικά άρρωστους. Μα εάν ο γιατρός έβαζε την εμπιστο­σύνη του σε Μένα κι απέδιδε όλη την τιμή σε Μένα μόνο, μαζί τον δε το ίδιο έκανε επίσης και ο άρρωστος, τότε το πράγμα, θα άλλαζε εντελώς και η βοήθεια Μου θα ήταν πιο βέβαιη^. αλλά συ­νήθως ο γιατρός, αισθάνεται βαθιά προσβεβλημένος όταν ένας θεραπευμένος ομολογήσει μπροστά του: “ο καλός Θεός με βο­ήθησε!” Έτσι του αποκρίνεται: “Αφού σε βοήθησε ο Θεός γιατί με φώναξες τότε; Γιατί δεν στράφηκες κατευθείαν στο Θεό σου για βοήθεια; Όχι ο Θεός, μονάχα Εγώ ο γιατρός σε βοήθησα ε­δώ με την επιστήμη μου και την επιτηδειότητα μου!”

Γιατί Με περνούν λοιπόν, στην ουσία, όταν Με θέλουν να εί­μαι ουραγός πίσω από το γιατρό και το χειρούργο; Και μάλιστα ένας ουραγός που δεν έχει καν το δικαίωμα να πάρει το παρα­μικρό ευχαριστώ ακόμη και μετά τη θεραπεία του ασθενή. Αντί­θετα είμαι υποχρεωμένος μόνιμα να εργάζομαι με ζήλο αλλά στα κρυφά για το κέρδος και τη δόξα των γιατρών, σαν το στρατιώ­τη που πρέπει να σκοτωθεί για να δοξαστεί ο στρατάρχης του που καλοπερνάει εκ του ασφαλούς μέσα στη σκηνή του. Για να πω την αλήθεια αισθάνομαι τον εαυτό Μου όντως κάπως κα­λό για μία τέτοια εργασία και γι’ αυτό προτιμώ σταθερά να την αποφεύγω παρά, να εισπράττω μια τέτοια κοροϊδία.

Αν θέλεις να γίνεις πραγματικά υγιής, τότε δώσε όλη την εμπι­στοσύνη σου ανεπιφύλακτα σε Μένα μόνο, και περισσότερο α­πό ό,τι την δίνεις στο περιβάλλον σου και στους γιατρούς, για­τί αλλιώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Μπορώ βέβαια από τη με­γάλη Μου ευσπλαχνία να αφήσω τους γιατρούς να σε κρατούν μετά βίας στη ζωή, αλλά είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατο να γίνεις τελείως καλά.

Εάν ήξερες πόσο πολύ θα ήθελα να βοηθήσω τον καθένα, φθάνει να ερχόταν κατευθείαν σε Μένα με απόλυτη εμπιστοσύ­νη, πίστη και αγάπη. Αλλά ακόμη κι οι πιο καλοί μεταξύ των αν­θρώπων τώρα μόλις που δείχνουν ένα τέταρτο πίστης, ένα έκτο εμπιστοσύνης κι ένα όγδοο αγάπης. Με τέτοιες συνθήκες λοι­πόν δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα με τους κάθε εί­δους αρρώστους. Αυτά σου τα λέω τη μέρα που γιορτάζεις επει­δή θέλω να σε κάνω υγιή από διπλή άποψη. Για κατάλαβε λοι­πόν τι σημαίνει να γίνεις διπλά υγιής! Κι όλα αυτά σου τα λέει ο αγαπημένος σου Ιησούς !»

Υπαγόρευση στον Γιάκομπ Λόρμπερ στις 10/5/1842

 

***

 

«Αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να δώσετε όλες σας τις έγνοιες σε Μένα που είμαι αληθινά ο πιο καλός γιατρός. Εγώ μπορώ να σας απαλλάξω από κάθε αρρώστια και να σας κάνω να γίνετε υγιείς στο σώμα και στην ψυχή και επιπλέον να σας δώσω μία αιώνια ακατάλυτη ζωή. Μπορεί βέβαια επειδή βρίσκε­στε στη Γη να χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε κάποια θεραπευ­τικά μέσα, όμως εάν δεν τα ευλογήσω Εγώ δεν Θα έχουν αποτε­λεσματικότητα. Αλλά. μπορώ επίσης να ευλογήσω έναν άρρω­στο να γίνει καλά μόνο με την θέληση Μου, χωρίς εξωτερικά θεραπευτικά μέσα. Και το κάνω αυτό μόλις διαπιστώσω ότι δεν χρειάζεται πια να υποφέρει, όταν δηλαδή η πάθηση τον εκπλη­ρώσει το σκοπό της με το να έχει συμβάλει στην κάθαρση της ψυχής του.

Διότι η αρρώστια της ψυχής συμβαδίζει με την αρρώστια του σώματος^. εσείς οι άνθρωποι βέβαια δεν μπορείτε να διανοηθεί­τε πόσο σημαντικό παράγοντα για την ανέλιξη της ψυχής συνι­στά η αρρώστια τον σώματος. Ούτε μπορείτε να ξέρετε πόση ευγνωμοσύνη θα νιώθει κάποτε η ψυχή που της δόθηκε η δυνατό­τητα κατά την ενσάρκωση της να πορευτεί σε αυτό το δρόμο που αν και πολύ σύντομος της εξασφάλισε μία ανώτερη ωριμότητα. Γι’ αυτό όταν υποφέρετε θα πρέπει απλά να προσεύχεστε: “Πα­τέρα, ας γίνει το θέλημα Σου… ” Τότε κι Εγώ κάνω ό,τι πρέπει να κάνω, όπως κι εσείς από την πλευρά, σας κάνετε εκείνο που οφείλετε να κάνετε. Έρχομαι στο πλάι σας ως γιατρός τον σώματος και της ψυχής και τότε είναι βέβαιη η θεραπεία σας. Για χάρη της ψυχής που πρέπει να δυναμώσει θα πρέπει να ανεχθεί­τε να. είναι αδύναμο το σώμα^. και να έχετε υπόψη σας ότι μπο­ρεί να προχωρήσει πιο εύκολα η ψυχή και να αναζητήσει την επαφή με το πνευματικό βασίλειο όταν το σώμα δεν της φέρνει αντίσταση, όπως κάνει μόνιμα όταν είναι υγιές. Έτσι η ψυχή θα έχει μια όμορφη μορφή όταν θα αποβάλει το γήινο φόρεμα της.

Για να έχετε δε συναίσθηση της εγγύτητας και της ενέργειας Μου, η διαδικασία της ίασης θα εξελιχθεί ραγδαία. Αρκεί μό­νο να περιμένετε με όλη σας την πίστη να γίνει το θαύμα, πι­στεύοντας ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο για τη δύναμη και την ισχύ Μου, καθώς η αγάπη Μου φροντίζει συνεχώς για σας και θέλει να σας βοηθήσει με αυτό τον τρόπο. Η σταθερή πίστη εί­ναι το καλύτερο γιατρικό που δεν αποτυγχάνει ποτέ. Δώστε σε Μένα όλες σας τις έγνοιες κι έτσι θα απαλλαγείτε από αυτές, όμως πρέπει να έρθετε να Με βρείτε με ισχυρή, ακλόνητη πίστη κι Εγώ δεν θα σας απογοητεύσω…»

Υπαγόρευση στην Μπέρτα Ντούντε στις 1/5/1949

Η αγάπη και ο πόνος ως κύρια μέσα κάθαρσης

«Το Ευαγγέλιο Μου σας διδάσκει την αγάπη σε όλους τους τό­νους γιατί η αγάπη μόνο καθαρίζει την ψυχή από όλες τις ακα­θαρσίες της. Η αγάπη είναι η φωτιά που εξαγνίζει την ψυχή και μετατρέπει κάθε τι το κατώτερο στο αντίθετο τον. Και επίσης η αγάπη συχνά συνοδεύει τον πόνο, καθώς ο πόνος διαλύει τα σκληρά σημεία της ψυχής που αντιστέκονταν μέχρι τότε στην α­γάπη. Επομένως η αγάπη και ο πόνος είναι τα καθαρτήρια μέ­σα για την ψυχή. Αυτά τα δύο έχουν τη δύναμη να μετατρέψουν τα ελαττώματα σε αρετές και να κλονίσουν την έπαρση του ανθρώπου ξυπνώντας στην καρδιά τον την αληθινή ταπεινοσύνη^. μπορούν να διδάξουν στον ανυπόμονο να έχει πραότητα κι υ­πομονή, να βοηθήσουν κάποιον να γίνει πονετικός και να ανα­πτύξει το αίσθημα της δικαιοσύνης. Είναι ικανά να μεταμορφώ­σουν τον άνθρωπο και να πνευματοποιήσουν την ψυχή του ενώ είναι ακόμη στη Γη.

Για αυτούς τους λόγους πρέπει να δίνετε διαρκώς αγάπη και να επωμίζεστε με καρτερία κάθε πρόβλημα. Οφείλετε από τη μία πλευρά να σηκώνετε το σταυρό σας και παράλληλα να προσπαθείτε συνεχώς να βοηθάτε τους συνανθρώπους σας ώστε να μην υποφέρουν και με κάθε τρόπο που μπορείτε να τους κάνετε ευτυχισμένους. Χρέος σας είναι επίσης να τους βοηθήσετε να α­ποκτήσουν κι εκείνοι μια ψυχική ωριμότητα με το να τους διδάσκετε με το. λόγια και με το παράδειγμα σας το Ευαγγέλιο της α­γάπης. Ο άνθρωπος πρέπει να ασκεί συνειδητά την ψυχή του και να προσπαθεί να την καθαρίσει από μόνος του από όλα τα ελαττώματα, και τα πάθη της. Με το να δείχνει αγάπη στους άλ­λους αποκτά δύναμη η οποία πρέπει πάλι να επενδύεται σε πρά­ξεις αγάπης για τους συνανθρώπους του.

Ακόμη κι αν πρέπει να πονέσει στη ζωή του, τότε οφείλει να θεωρεί τον πόνο αυτό σαν ένα μέσο για την τελειοποίηση του, επειδή τον σπρώχνει να προχωρήσει εκεί όπου η αγάπη του δεν αρκεί. Η ψυχή θα πρέπει να είναι καθαρή σαν κρύσταλλο όταν θ’ αφήσει το σώμα για να μπορεί να περάσει στον άλλο κόσμο τελείως διαπερατή από το φως. Αλλά σεις οι άνθρωποι έχετε α­κόμη λίγο ως πολύ σκληρά σημεία που εμποδίζουν να διαπε­ράσει το φως την ψυχή σας κι αυτά, πρέπει να τα εξαλείψετε. Πρέπει να κάνετε ακόμη πολλή δουλειά στον εαυτό σας ώστε να αναπτύξετε τις αρετές που θα κάνουν την ψυχή σας όμορφη. Εί­ναι αναγκαίο να αποκτήσετε υπομονή, πραότητα, φιλειρηνικότητα, ευσπλαχνία, δικαιοσύνη και υπομονή γι’ αυτό χρειάζεται μια συνειδητή εσωτερική εργασία, πάνω στον εαυτό σας, η οποί­α συχνά υποστηρίζεται από δεινά κάθε μορφής.

Έτσι πρέπει να βλέπετε τον πόνο σαν μια ευλογία γιατί το νό­ημα του είναι να λυτρώσει’ δεν είναι σωστό να τον θεωρείτε πά­ντοτε σαν μία τιμωρία για τα σφάλματα σας γιατί συχνά είναι α­πλά ένα δραστικό μέσο για να ωριμάσει η ψυχή. Είναι ανάγκη να αποβάλετε όλα τα ελαττώματα και το. πάθη σας και γι’ αυτό πολλές φορές χρειάζεται να παλέψετε σκληρά. Όμως όταν πά­σχετε σωματικά αυτό είναι πολύ πιο εύκολο παρά. όταν έχετε πλήρη υγεία., η οποία ευνοεί μάλλον την ενίσχυση όλων αυτών των κακών παρά τα καταστέλλει. Γι’ αυτό ήταν με περίσκεψη που είπα ότι: “Όποιος θέλει να Με ακολουθήσει, ας σηκώσει το σταυρό τον…”

Ασφαλώς πέθανα στο σταυρό για τη δική σας ενοχή και πήρα πάνω Μου όλο τον πόνο που θα. ‘πρεπε να περάσετε εσείς. Με τον τρόπο αυτό εξαγόρασα για χάρη σας τη δυνατότητα να ελευ­θερωθείτε και να αποκτήσετε δύναμη. Χάρη σε αυτό το λυτρω­τικό έργο Μου, είναι δυνατό να συγχωρεθούν όλες οι αμαρτίες σας. Ως εκ τούτου έχετε εξασφαλίσει την είσοδο στο βασίλειο του φωτός από τη στιγμή που αναγνωρίζετε Εμένα και το έργο Μου και ενεργοποιείτε τις χάρες που εξασφάλισε το έργο αυτό, εφόσον βέβαια Μου ζητήσετε να σας λυτρώσω και να σας συγ­χωρέσω για την ενοχή σας. Παρ’ όλα αυτά μια ορισμένη άσκη­ση της ψυχής σας πρέπει να γίνει κι από σας τους ίδιους, κα­θότι από αυτήν εξαρτάται σε ποιο βαθμό φωτός θα φύγετε από τη Γη.

Η προθυμία να σηκώσετε το σταυρό σας είναι η συνειδητή συμμετοχή στη δική Μου πορεία των παθών και όποιος βαδίζει στο πλευρό Μου στο δρόμο για το Γολγοθά, αληθινά προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία στην ψυχή του. Γιατί θα μπορεί κι αυτή να πάρει σαν Εμένα το δρόμο για το φωτεινό βασίλειο και θα εί­ναι μαζί Μου στον παράδεισο μέσα σε μία λαμπερή ακτινοβολία. Διότι θα έχει μεταμορφωθεί ήδη στη Γη από ένα ατελές σε ένα θείο ον, όπως ήταν αρχικά, και επιπλέον θα έχει πάρει μέρος στο λυτρωτικό έργο του Χριστού ήδη στη Γη, αφού θα έχει σηκώσει με καρτερία το σταυρό της.

Για το λόγο αυτό να ευλογείτε το βάσανο που σας συνοδεύει στη γήινη πορεία σας και δώστε όλο το χώρο στην αγάπη να. εκδηλωθεί μέσα σας. Τότε το πέρασμα από τη Γη δεν θα έχει γί­νει μάταια καθώς θα σας οδηγήσει στον πιο εξαίσιο προορισμό, την ολοκληρωτική ένωση με Μένα, τον Θεό και προαιώνιο Πατέρα σας».

Μπέρτα Ντούντε, 29/11/1956 φ

* *

(Ο Κύριος:) «Υπό ορισμένες, τις σωστές συνθήκες, το κάθε τι πάνω στη Γη είναι καλό και φέρνει ευλογία, εφόσον χρησιμο­ποιείται σωστά προς όφελος του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος^. για τον αγνό άνθρωπο όλα είναι αγνά και για εκεί­νον που έχει γίνει φως, δεν υπάρχει πια νύχτα. Αλλά όταν η χρή­ση είναι χαζή, λανθασμένη και άρα ενάντια στην τάξη, αναγκα­στικά ακόμη και το πιο καλό πράγμα στο τέλος θα γίνει κακό Kι αντί για ευλογία και σωτηρία θα φέρει ανάθεμα και κατα­στροφή.

…Η φωτιά π.χ. είναι όπως το νερό ένα απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή. Αλλά, εάν κάποιος έπεφτε στη φωτιά νομίζοντας ό­τι έτσι θ’ αποκτήσει περισσότερη ζωή, θα γινόταν γρήγορα στάχτη και δεν θα του έμενε σπίθα φυσικής ζωής. Το ίδιο ισχύει για όλα τα πράγματα. Ακόμη και τα πιο δηλητηριώδη φυτά και ζώα είναι μια μεγάλη ευλογία για τη Γη διότι απορροφούν και κατα­κρατούν τις κακές δηλητηριώδεις ουσίες από τον αέρα. Είναι τέτοια η φύση τους που δεν μπορεί να τους βλάψει το δηλητή­ριο, το οποίο αποτελείται από ανώριμα φυσικά πνεύματα. Γι’ αυτό αφήστε αυτά τα πλάσματα να ζουν στις συγκεκριμένες πε­ριοχές τους όπου ωφελούν τη Γη και μην τα εξοντώνετε. Προ­σπαθήστε πρώτα απ’ όλα να γίνετε τέλειοι άνθρωποι, τόσο τέ­λειοι όσο είναι ο Πατέρας σας και έτσι δεν θα μπορεί να σας πειράξει καθόλου ούτε το δηλητήριο όλων συνολικά των φυτών και των ζώων.

Γίνετε πάλι αυτό που είναι ο προορισμός σας, αυτό που ήταν οι πρώτοι πατριάρχες που τους υπάκουε όλη η πλάση. Γίνετε κύ­ριοι των δημιουργημάτων του Πατέρα σας σε αρμονία με την τάξη Του, με το να ακολουθείτε τη διδασκαλία Μου. Τότε θα πά­ψει να υπάρχει οποιαδήποτε εχθρότητα αναμεταξύ σας και ανά- -μέσα σε σας και τα υφιστάμενα σας πλάσματα. Μα εάν δεν συμ­βαδίζετε με αυτή την τάξη, τότε είναι λογικό ότι θα επιστρέψε­τε αναγκαστικά στα παλιά κακά και στον πόλεμο.

Την περίοδο αυτή το βασίλειο Μου χρειάζεται πολλή βία για να κατακτηθεί, γιατί όποιος δεν χρησιμοποιήσει βία δεν θα μπο­ρέσει να το κάνει δικό του. Αργότερα θα είναι πιο εύκολο αλλά χωρίς μια ορισμένη πάλη, τουλάχιστον ενάντια στον εαυτό του, δεν πρόκειται να το κατακτήσει κανείς ήδη σε αυτή τη Γη. Τη στιγμή που ήδη η γήινη ζωή είναι ένας αγώνας, πόσο μάλλον είναι τότε αγώνας η αληθινή πνευματική ζωή από τους ουρανούς, ιδίως μάλιστα εάν πρέπει να εκδηλωθεί σε αυτό τον κόσμο. Ωστόσο παρ’ όλα αυτό για όποιον αγαπάει τον Θεό αληθινά, ο αγώνας θα είναι εύκολος από την αρχή ως το τέλος. Γιατί ας το ξέρει αυτό ο κάθε αληθινός φίλος Μου ότι ο ζυγός Μου είναι απαλός και το φορτίο Μου ελαφρύ.

Όποιος τα καταλαβαίνει όλα αυτά και τα εφαρμόζει με συνέπεια, χωρίς αμφιβολία θα φτάσει στην τελείωση και δεν πρόκειται να αισθανθεί με κανένα τρόπο το θάνατο. Γιατί αυτός που έχει αφυπνίσει την αιώνια ζωή του πνεύματος ήδη όσο βρίσκεται ενσαρκωμένος, όταν φύγει από τη σάρκα του το μόνο που θα αισθανθεί θα είναι η αίσθηση ελευθερίας κι απαράμιλλης με οτιδήποτε άλλο μακαριότητας. Θα έχει απόλυτη, πεντακάθαρη συνείδηση της τέλειας ύπαρξης του και ο ορίζοντας της όρασης και της ζωής του θα εκτείνεται στο άπειρο».

«MEI»V/89

Εσωτερική ειρήνη, ευτυχία, τελείωση

 Η επίγνωση και η αλήθεια είναι οι μόνες ασφάλιες απένα­ντι στην αβεβαιότητα και τα υπαρξιακά άγχη και μόνο αυτές δίνουν εσωτερική ειρήνη κι ευτυχία έγραφε η Ντούντε στις 30/6/1943:

«Η σωστή επίγνωση και η καθαρή αλήθεια είναι που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο και του χαρίζουν την εσωτερική ει­ρήνη. Όσο βρίσκεται ακόμη σε άγνοια δεν είναι ισορροπημένος ούτε απόλυτα ικανοποιημένος διότι του λείπει η γνώση της σχέ­σης που συνδέει το Δημιουργό, το. δημιουργήματα και το γίγνε­σθαι στον κόσμο. Καθώς δεν γνωρίζει τα αίτια και τα επακό­λουθα οποιουδήποτε γεγονότος δεν καταλαβαίνει ούτε το νόη­μα, το σκοπό και την αναγκαιότητα όλων των πραγμάτων και των συμβάντων που βλέπει γύρω του. Π σωστή γνώση κι η κα­θαρή αλήθεια του δίνουν φως, ώστε αποκτά την ικανότητα να βλέπει’ οτιδήποτε ήταν πριν σκοτεινό τώρα φωτίζεται, γίνεται κατανοητό κι η γνώση αυτή τον χαρίζει ένα αίσθημα ευτυχίας. Γιατί αρχίζει να καταλαβαίνει ακόμη και τις δυσχέρειες και τους πόνους της ζωής στη Γη. Ξέρει ότι είναι απαραίτητα και γι’ αυ­τό δεν του φαίνονται πιο. τόσο επώδυνα. Ξέρει ποια ευλογία, ποια ευεργετικά αποτελέσματα φέρνουν και ταυτόχρονα ανα­γνωρίζει την αιτία που υποφέρει και κάθε εμπειρία τη θεωρεί σαν ένα μέσο που τον φέρνει πιο κοντά στον τελευταίο προορι­σμό του.

Όταν ο άνθρωπος έχει γνώση δεν έχει πια αναπάντητα ερω­τηματικά, δεν έχει κανένα φόβο, καμιά δειλία, κανένα δισταγ­μό, καμιά αμφιβολία. Χάρη στην άνευ όρων εμπιστοσύνη του στον Θεό, χάρη στη βαθιά, ακλόνητη πίστη του η ζωή του γίνε­ται εύκολη. Δεν τον στεναχωρεί πια τίποτα, επειδή ξέρει ότι τα πάντα πηγάζουν από την αγάπη του Θεού και άρα πρέπει να εί­ναι καλά και να οδηγούν στο στόχο. Έτσι δεν Θα ρωτήσει ποτέ με απόγνωση “γιατί; ” για τη μοίρα του. Γνωρίζει ότι ο Θεός εί­ναι αγάπη κι ότι ο ίδιος είναι δημιούργημα αυτής της αγάπης. Και έτσι γνωρίζει επίσης ότι ο τελικός του στόχος είναι να γίνει τελειωτικά ένα με την αιώνια Αγάπη κι ότι το κάθε τι πάνω στη Γη είναι απλά το μέσο για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Συν τοις άλλοις έχει συνείδηση της αντίστασης που προβάλλει ο άν­θρωπος στην αιώνια Αγάπη και ξέρει ποια εκπαιδευτικά μέσα χρειάζονται για να καμφθεί η αντίσταση αυτή. Επομένως ο άν­θρωπος που έχει γνώση, εκ των πραγμάτων έχει μέσα του ει­ρήνη^. γιατί εφόσον αναγνωρίζει σε όλα το χέρι του Θεού που κατευθύνει τα πάντα με αγάπη, τον γεμίζει μια εσωτερική γαλή­νη διότι αφήνεται με απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του Δη­μιουργού του.

Όσο δεν έχει εισχωρήσει κανείς σε αυτή τη γνώση, δεν μπο­ρεί να καταλάβει ακόμη τη στοργική καθοδήγηση του Θεού και γι’ αυτό βλέπει με άλλα μάτια τα γήινα γεγονότα. Τον προβλη­ματίζουν, τον θλίβουν και δεν τον αφήνουν να ησυχάσει εσω­τερικά. Αντίθετα η σωστή επίγνωση κάνει τον άνθρωπο ελεύθε­ρο, τον ωθεί να αναζητήσει και να βρει την ένωση με τον Θεό, γιατί από τη στιγμή που συνειδητοποιεί την αγάπη Του κι ανα­γνωρίζει ότι είναι παιδί της, τείνει αδιάκοπα προς την οντότη­τα που τον δημιούργησε και τον διατηρεί στη ζωή και προσπαθεί να ενωθεί μαζί Της.

Μόνο με τη σωστή επίγνωση και τη γνώση της καθαρής αλή­θειας όμως πετυχαίνεται αυτή η ένωση^. από την άλλη πλευρά ε­κείνος που δεν έχει αυτή τη γνώση έχει τεράστια κενά και δεν μπορεί να βρει αρκετά διαφωτιστικές απαντήσεις και γι’ αυτό δεν είναι εσωτερικά ικανο-ποιημένος με αυτά που υποστηρίζει για αλήθεια. Κατά συνέπεια δεν του δίνουν ικανοποίηση και χαρά, τουναντίον του γεννούν περισσότερες ερωτήσεις και αμ­φιβολίες και αυτές δεν μπορεί να τις απαντήσει από μόνος του ούτε να τις καταπνίξει. Η μόνη λύση είναι να στραφεί στον Δότη της αλήθειας και να παρακαλέσει τον ίδιο το Θεό να φωτί­σει το πνεύμα του.»

Η υιοθεσία από τον Θεό προϋποθέτει ένα μεγάλο αγώνα και άρα επίσης ένα μεγάλο φορτίο από βάσανα. Ωστόσο η ευδαι­μονία που συνεπάγεται τα ισοσταθμίζει στο χιλιαπλάσιο, γρά­φει η Μπέρτα Ντούντε:

«Για να κατακτήσει κάποιος την υιοθεσία από τον Θεό όσο είναι πάνω στη Γη, πρέπει να γίνει ο ίδιος αγάπη· έτσι θα γίνει ικανός να ενωθεί με τον Θεό ήδη στην επίγεια ζωή, ώστε θα μπορεί να περάσει απόλυτα ώριμος στις ουράνιες σφαίρες του φωτός όταν φύγει από αυτή τη Γη. Επομένως πρέπει με πράξεις αγάπης να έχει εξαγνίσει τόσο πολύ την ψυχή του, ούτως ώστε να μπορεί να κατοικήσει μέσα της ο ίδιος ο Θεός και τότε να γί­νει ο γάμος του πνεύματος του με το Πατρικό Πνεύμα. Τότε μό­νο ο άνθρωπος έχει πραγματοποιήσει εξ ολοκλήρου το σκοπό της ύπαρξης του στη Γη κι έχει φτάσει στον προορισμό του, κα­θώς εισέρχεται ως φωτεινή οντότητα, στο πνευματικό βασίλειο, όπου δημιουργεί και δρα. ελεύθερα.

Για να φτάσει σε ένα τέτοιο βαθμό ωριμότητας όμως χρειά­ζεται να παραιτηθεί πλήρως από τα γήινα αγαθά. Όσο ο άνθρω­πος κρέμεται ακόμη από τη ύλη, είναι αδύνατη η συγχώνευση με την αιώνια θεότητα επειδή η καρδιά του δεν έχει καθαρίσει ακόμη από τις επιθυμίες της και άρα δεν είναι έτοιμη να δεχτεί το θείο Πνεύμα. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να. περάσει κανείς από πολύ πόνο προκειμένου να φέρει σε πέρας τον τελειωτικό κα­θαρισμό της ψυχή του. Τούτος είναι ο λόγος που ακόμη και σε εξαιρετικά αγαθούς και ευσεβείς ανθρώπους δίνονται πολλά βά­σανα έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η κάθαρση της ψυχής τους.

Όπου βλέπετε έναν άνθρωπο να υποφέρει ιδιαίτερα πολλά βάσανα μα παρ’ όλα αυτά να παρουσιάζει βαθιά πίστη, μπορεί σε αυτή την περίπτωση η ψυχή πριν την ενσάρκωση της να επέλε­ξε μια. ιδιαίτερα, δύσκολη γήινη ζωή προκειμένου να φτάσει επί Γης στον τελικό στόχο, την υιοθεσία από τον Θεό. Γιατί το στό­χο αυτόν πρέπει ο καθένας να τον επιδιώξει και να τον κατα­κτήσει στη Γη^. γι’ αυτόν λοιπόν το στόχο απαιτούνται πολύ δύσκολες συνθήκες στη ζωή, επειδή για να περάσει η ψυχή στον άλλο κόσμο απολύτως καθαρή κι εξαγνισμένη χρειάζεται μια ε­ξαιρετικά δραστική κι εντατική διαδικασία καθαρισμού. Συνακόλουθα, τα. βάσανα αποτελούν ένα βοηθητικό μέσο για την κα­τάκτηση του πνευματικού στόχου.

…Ωστόσο η ευδαιμονία της υιοθεσίας από το θεό ισοσταθμίζει στο χιλιαπλάσιο όλα τα βάσανα της γήινης ζωής. Εξάλλου ο χρόνος στη Γη είναι σύντομος, είναι σαν μια στιγμή απέναντι στην αιωνιότητα. Και εφόσον ο άνθρωπος διαθέτει βαθιά πίστη, μπορεί να παίρνει συνεχώς τη δύναμη από το θεό για να αντέχει όλα τα βάρη που του έχουν δοθεί να σηκώσει. Γιατί τό­τε η προσευχή τον θα βγαίνει από την καρδιά του κι έτσι θα τον δυναμώνει ο ίδιος ο Θεός και θα τον κάνει να βγει νικητής στη μάχη της ζωής. Ο Θεός παίρνει προσωπικά κοντά του ένα τέ­τοιο άνθρωπο που έχοντας βγει νικητής στη δοκιμασία της ε­πίγειας ζωής φεύγει από τον κόσμο αυτό ως αγνή οντότητα.

Η πορεία στη Γη θα σημαδεύεται πάντοτε από αγάπη και πό­νο, επειδή χωρίς αυτά τα δύο η ψυχή δεν καθαρίζει εντελώς ώ­στε να δεχτεί το Θεό στην καρδιά της. Αυτή δε η εγκάρδια σύν­δεση με το Θεό πρέπει να συμβεί ήδη πάνω στη Γη, καθώς δια­φορετικά η ψυχή δεν αντέχει απέναντι στους πειρασμούς του κό­σμου. Άλλωστε ούτε τα βάσανα από μόνα τους δεν μπορούν να την εξαγνίσουν τελείως, επειδή δεν έχει τη δύναμη να τα ση­κώσει αγόγγυστα, κάθε αντίσταση δε ή δυσφορία προδίδουν ό­τι δεν έχει υποταχθεί πλήρως στη θεία θέληση.

…Ο σκοπός της ύπαρξης όλων των ανθρώπων στη Γη είναι η ένωση με το Θεό, όμως πολύ λίγοι το κατορθώνουν. Λίγους μόνο τους συνδέει τόσο στενά αγάπη με το Θεό ώστε ακόμη και μέσα στην οδύνη τους να διακρίνουν την υπέρμετρη πατρική Τον αγάπη που θέλει να τους εξασφαλίσει τη μέγιστη μακαριότητα για την αιωνιότητα. Η μοίρα τους στη Γη δεν είναι αξιοζήλευ­τη, εν τούτοις στον άλλο κόσμο καταλαμβάνουν την ύψιστη βαθ­μίδα. Εκεί είναι απερίγραπτη η ευδαιμονία τους γιατί βρίσκο­νται πολύ κοντά στον Θεό και γιατί όντας αληθινά παιδιά Του μπορούν να ενεργούν τελείως ελεύθερα κατά τη θέληση τους, που είναι μόνιμα ίδια με τη δική Του, Έχουν τη δύναμη να δημιουργούν, να δίνουν μορφή και να συμβάλλουν αδιάκοπα στη λύτρωση εκείνων των πνευμάτων που, καθώς είναι ακόμη μα­κριά από τον Θεό, πρέπει να περάσουν από πιο διαφορετικά δη­μιουργήματα για να προχωρήσουν μέχρι την κορυφή. Το έργο αυτό αποτελεί τη μέγιστη δυνατή μακαριότητα η οποία αποζη­μιώνει κι αντισταθμίζει πλήρως όλα τα δεινά της επίγειας ζωής και γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να είναι ο στόχος όλων των αν­θρώπων στη Γη».

Ασυνήθιστες Μορφές Θεραπείας

 «Το πιο μεγάλο σφάλμα στη θεραπεία των παθήσεων είναι ότι διαχωρίζεται πάρα πολύ η ψυχή από το σώμα, ενώ δεν μπορεί να διαχωριστεί ποτέ. Αλλά οι γιατροί το παραβλέ­πουν αυτό και γι’ αυτό το λόγο αποτυχαίνουν σε πολλές αρρώστιες επειδή δεν βλέπουν ποτέ την ολότητα του αν­θρώπου. Θα έπρεπε όμως να στρέφουν τις φροντίδες τους στο σύνολο, γιατί, εάν πάσχει το σύνολο είναι αδύνατο να

υγιαίνει ένα μέρος μόνο».

Πλάτων 427 – 347 π.Χ.

 

 Προσευχή και θεραπεία

Σήμερα, μετά την κατάρρευση του υλιστικού κοσμοειδώλου έχει γίνει πλέον κοινή συνείδηση, ακόμη και σε ιατρικούς κύ­κλους, ότι οι περισσότερες παθήσεις οφείλονται σε ψυχοπνευματικά αίτια Για να εντοπιστούν τα αίτια αυτά συνήθως κατα­φεύγει κανείς στην ψυχανάλυση και στην ψυχοθεραπεία του βάθους. Οι μέθοδοι αυτές μπορούν να βοηθήσουν αρκετά, ό­μως εάν δεν έχει γνώση κανείς των θρησκευτικών και μετα­φυσικών πραγμάτων θα μείνει στα μισά του δρόμου. Κανένας άρρωστος δεν πρόκειται να θεραπευτεί πραγματικά εάν δεν βρει το δρόμο για την Πηγή της υγείας, τον Δημιουργό του. Γι’ αυτό ο ρόλος του γιατρού της ψυχής και του σώματος εί­ναι να βοηθήσει τον άρρωστο αν το συνειδητοποιήσει αυτό, έτσι ώστε να παρακινηθεί να αναζητήσει από μόνος του την ε­παφή με τον Θεό και την ουσιαστική εξυγίανση του.

Με άλλα λόγια χρειάζεται ο γιατρός να γίνει και ιερέας, ό­πως στους πανάρχαιους χρόνους και να μυσταγωγεί τον άν­θρωπο σε βαθύτερες αλήθειες: ότι υπάρχει ένας Δημιουργός – Πατέρας και μια ζωή μετά το θάνατο, σε έναν άλλο κόσμο όπου ο άνθρωπος θερίζει ό,τι έσπειρε, και ότι η προσωπική μοίρα του καθενός στη Γη είναι αυτή που επέλεξε και χρειά­ζεται ο ίδιος για να προχωρήσει σε ανώτερους στόχους.

Από τους πανάρχαιους χρόνους είναι γνωστή η θεραπευτι­κή δύναμη της προσευχής. Για την αξία της προσευχής γράφει ο Dr. Herbert Fritche, γνωστός βιολόγος, ψυχολόγος και συγ­γραφέας, ότι για την προσευχή ισχύει ό,τι και για όλα τα άλ­λα βιώματα των ανώτερων κόσμων, ότι δηλαδή μόνο εκείνος που έχει ιδίαν εμπειρία μπορεί να κρίνει και να γνωρίζει σχε­τικά. Υλιστές και άθεοι υιοθετούν συχνά μια ειρωνική στάση του ορθολογιστή τιμητή απέναντι στη θαυματουργική ενέρ­γεια της προσευχής. Η στάση όμως αυτή στην ουσία δε είναι επιστημονική, όπως επαίρονται οι κήνσορες αυτοί, αφού μία επιστημονική θεώρηση ερευνά καταρχάς την αλήθεια και την πραγματικότητα ενός φαινομένου. Ο Fritche φέρνει ένα ιδιο­φυές παράδειγμα από το χώρο της επιστήμης για του λόγου το αληθές. Εξηγεί παραστατικά ότι για να μπορεί κάποιος να ερ­μηνεύσει μία ακτινογραφία, πρέπει να έχει σπουδάσει τον κλά­δο της ακτινολογίας και να έχει αποκτήσει μία σχετική πείρα. Όποιος δεν διαθέτει αυτά τα προσόντα αλλά παρ’ όλα αυτά θα τολμούσε να υποστηρίξει ότι δεν υπάρχουν αόρατες ακτίνες που διαπερνούν το σώμα, και ότι κάτι τέτοιο είναι «απάτη» ή «αυθυποβολή», ασφαλώς θα χαρακτηριζόταν ως ανόητος και αδαής. Το ίδιο κριτήριο ισχύει για όποιον υποστηρίζει τα ανά­λογα για εμπειρίες ψυχοπνευματικής φύσης που απαιτούν ε­ξίσου σπουδή, εκπαίδευση και πείρα. Αντίστοιχα, για τα απο­τελέσματα της προσευχής μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα μόνο όποιος προσεύχεται, εργάζεται εσωτερικά πάνω σε αυ­τό το θέμα και είναι επίσης πραγματικά σε θέση να προσπελά­σει στο θείο κόσμο με την προσευχή του. Όσοι, το έχουν κάνει γνωρίζουν στην πράξη τη θαυματουργική δύναμη της αληθι­νής προσευχής και το υποστηρίζουν πειστικά εδώ και χιλιετί­ες. Όσοι μάλιστα από αυτούς είναι π.χ. γιατροί, καταλήγει ο Fritsche, καθοδηγούν τους ασθενείς τους ώστε να βρουν επί­σης με την προσευχή τους ουράνια βοήθεια.

Με ακόμη πιο ενθουσιώδεις τόνους μιλάει για την προσευ­χή ο νομπελίστας Dr. med. Alexis Carrel στο βιβλίο του «Ο άνθρωπος, αυτός ο άγνωστος»: «Θαύματα στη θεραπεία συμ­βαίνουν σπάνια. Παρά τη σπανιότητα τους ωστόσο, δείχνουν με σαφήνεια ότι υπάρχουν οργανικές και πνευματικές διεργα­σίες που μας είναι άγνωστες. Δείχνουν ότι ορισμένες μυστη­ριακές καταστάσεις, όπως π.χ. της προσευχής, έχουν πολύ συ­γκεκριμένα επακόλουθα. Αυτά είναι αναμφισβήτητα γεγονό­τα που κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την αξία τους ούτε να μην τα λάβει σοβαρά υπόψη.

…Ορισμένα ψυχικά ερεθίσματα είναι απολύτως ικανά να προ-καλέσουν ανατομικές και λειτουργικές μεταλλάξεις σε ιστούς και όργανα. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται σε πολλές διαφο­ρετικές καταστάσεις και κυρίως κατά την προσευχή. Εξυπακού­εται ότι “προσευχή” δεν σημαίνει απλά μηχανική απαγγελία ορισμένων φράσεων, αλλά μια μυστικιστική ανάταση, όπου η συνείδηση ενατενίζει μία Αρχή, που αν και υπερβατική, εντού­τοις διαπερνά τον κόσμο μας. Μια τέτοια ψυχική κατάσταση δεν υπόκειται πλέον στη σφαίρα της νοημοσύνης- για το φιλό­σοφο και τον επιστήμονα είναι ασύλληπτη και απρόσιτη. Αλ­λά η απλή ψυχή δείχνει να αισθάνεται τον Θεό εξίσου αυτονό­ητα όπως αισθάνεται τη ζεστασιά του ήλιου ή την καλοσύνη ενός φίλου. Βέβαια η προσευχή που αντανακλά ως το οργανι­κό επίπεδο είναι ιδιαίτερης μορφής. Καταρχάς στερείται κάθε εγωισμού: Ο προσευχόμενος προσφέρει τον εαυτό του στον Θε­ό και στέκεται μπροστά του όπως ο άδειος καμβάς μπροστά στο ζωγράφο. Στην προσευχή του ικετεύει για το έλεος του Θεού και εκθέτει την ένδεια που ταλανίζει τον ίδιο και τους πάσχοντες αδελφούς του. Συνήθως, ο άρρωστος που θεραπεύεται δεν προσεύχεται για τον εαυτό του, αλλά για κάποιον άλλον. Μια τέτοια προσευχή απαιτεί πλήρη αυθυπέρβαση. Ο μετριόφρων, ο απλοϊκά αδαής και ο πιστός είναι πολύ περισσότερο ικανός για μια τέτοια αυταπάρνηση από ότι ο ευνοημένος της τύχης και ο οξύνους. Όταν λοιπόν η προσευχή συγκεντρώνει αυτά τα διαφορετικά γνωρίσματα, μπορεί τότε να επιτύχει ένα σπά­νιο φαινόμενο, “το θαύμα”.

Ο καθηγητής Carrel χαρακτηρίζει την προσευχή ως την πιο ισχυρή μορφή ενέργειας και τόσο πραγματική όσο και η βαρύτητα. Την ενέργεια αυτή μπόρεσε να την καταγράψει και να την μετρήσει με ένα πολύ ευαίσθητο μηχάνημα ένας φυσικός επιστήμονας, ο Dr. Ν. I. Slowell. Σύμφωνα με σχετικές ανα­φορές, ο Stowell μαζί με άλλους τέσσερεις ερευνητές πέτυχε να μετρήσει την ισχύ και το μήκος κύματος της ακτινοβολίας του εγκεφάλου μιας καρκινοπαθούς ενώ προσευχόταν λίγο πριν πεθάνει. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν με το πείραμα αυ­τό ότι η ενέργεια της προσευχής ήταν 55 φορές ισχυρότερη α­πό εκείνη ενός ραδιοφωνικού πομπού παγκοσμίας εμβέλειας.

Η δύναμη της προσευχής που γίνεται για άλλους είναι επί­σης το θέμα ενός κειμένου εσωτερικού λόγου της Μπέρτα Ντούντε που ακολουθεί αμέσως και το παραθέτουμε αυτού­σιο επειδή αφορά τον κάθε σοβαρά άρρωστο:

«Όταν ένας άνθρωπος προσεύχεται για έναν άλλον, η καρ­διά τον γεμίζει από αγάπη και καθώς η αγάπη είναι δύναμη, η δύναμη ρέει προς το πρόσωπο που είναι το αντικείμενο της α­γάπης. Η προσευχή επενεργεί τότε με τέτοιο τρόπο που ο άνθρω­πος χάρη του οποίου γίνεται η παράκληση νιώθει αισθητά το ρεύμα της δύναμης να τον αγγίζει. Ως αποτέλεσμα είτε αισθά­νεται μια ανακούφιση και ελάφρυνση στα γήινα βάσανα του εί­τε είναι πλέον ικανός να τα σηκώσει με τη δύναμη που λαμβά­νει. Έτσι ο Θεός εισακούει μια προσευχή που κάνει κάποιος με αγάπη για ένα διπλανό του και ικανοποιεί την παράκληση του ακόμη και αν παρακαλεί για γήινα πράγματα. Αλλά πολύ μεγα­λύτερη ευλογία φέρνει η προσευχή που παρακαλεί για την πνευ­ματική τελειοποίηση του συνανθρώπου, για τη συνειδητοποίη­ση του και τον αγώνα του για φως και αλήθεια. Τότε πάλι η προ­σευχή συνεπάγεται, δύναμη και αρκεί ο συνάνθρωπος αυτός να την δεχτεί πρόθυμα για να σημειώσει πολύ μεγάλη πνευματική επιτυχία. Όπως είναι ευνόητο με τον τρόπο αυτό ελαττώνονται και τα γήινα δεινά, αφού έτσι κι αλλιώς ο σκοπός τους είναι ο ίδιος, να πραγματοποιηθεί δηλαδή η πνευματική ωρίμανση αυ­τού του ανθρώπου. Εάν όμως εκείνος αφήνει ανεκμετάλλευτη τη δύναμη που του εξασφαλίζει η παράκληση, τότε κι ο Θεός δεν μπορεί να μειώσει τα βάσανα του για χάρη του ίδιου, που χω­ρίς αυτή τη δοκιμασία Θα χαθεί τελείως, ενώ ο Θεός θέλει να σώσει την ψυχή του.

Ο καθένας θέλει βέβαια να βοηθήσει ένα συνάνθρωπο που δοκιμάζεται Αλλά ο Θεός είναι η αγάπη κι αυτή θέλει επίσης να βοηθήσει τον άνθρωπο. Η αγάπη και η σοφία Του γνωρίζουν ό­τι ο πόνος είναι το μοναδικό μέσο για να κερδίσει ο συγκεκρι­μένος άνθρωπος την αιωνιότητα. Εξυπακούεται λοιπόν ότι η αγάπη και η σοφία, δεν εισακούν την προσευχή για τον πάσχο­ντα στην περίπτωση που διακυβεύεται η ωρίμανση της ψυχής του, επειδή αυτή αποτελεί το νόημα και το σκοπό της γήινης ζω­ής.

Για τον παραπάνω λόγο θα πρέπει πάντοτε να επαφίεται στη θέληση του Θεού το εάν θα εισακουστεί μια προσευχή, γιατί Ε­κείνος γνωρίζει πράγματι καλύτερα από όλους με ποιο τρόπο α­ποκομίζει μια ψυχή το μέγιστο όφελος από πνευματική άποψη. Ασφαλώς ο Θεός αναγνωρίζει την αγάπη του προσευχόμενού’ όμως εάν από ανθρώπινη άγνοια αυτή θα. ήθελε να δοθεί ένα τέλος στα βάσανα που η αγάπη του Θεού φόρτωσε στο συνάν­θρωπο, τότε Εκείνος θα αναγνωρίσει βέβαια την αγάπη του αν­θρώπου που συμπάσχει, αλλά σύμφωνα με την κρίση Τον δεν θα εισακούσει τη δέηση του. Γιατί η προτεραιότητα Του είναι να φέρει τη λύτρωση στην ψυχή, έστω κι αν φαινομενικά αγνοεί την ανθρώπινη βούληση που εκφράζει η παράκληση. Οπωσδή­ποτε όμως ο άρρωστος επωφελείται από τη δύναμη της προ­σευχής, δεδομένου ότι μπορεί πιο εύκολα τότε να στραφεί η σκέ­ψη του προς τον Θεό, εφόσον βέβαια η βούληση του δεν είναι τελείως ενάντια σε Αυτόν.

Γι’ αυτό το λόγο το σωστό είναι να αφήνει κανείς τα πάντα στην κρίση του Θεού, είτε είναι πόνος είτε χαρά, και να. τα δέ­χεται όλα με καρτερία κι ευγνωμοσύνη από τα χέρια Του. Γιατί Εκείνος ξέρει όντως καλύτερα απ’ όλους τι ωφελεί τον καθένα και κατευθύνει τα πάντα έτσι που να. προωθούν τη ψυχή τον. Έ­τσι ο άνθρωπος μπορεί να τελειοποιηθεί ψυχικό., αρκεί να το θέλει…»

 

Οι πνευματικές θεραπείες

 Όπως είδαμε στα προηγούμενα κεφάλαια η έννοια της ίασης περιλαμβάνει πολύ περισσότερες παραμέτρους από ό,τι θεω­ρεί η συμβατική ιατρική. Υπό το πρίσμα μιας ανθρωπιστικής ιατρικής, που πρέπει να έχει επίσης μία φιλοσοφική και μία μεταφυσική διάσταση, η ίαση είναι στην πραγματικότητα ο­λιστική και υπερβατική. Γιατί η υγεία προϋποθέτει αρμονία ψυχής και πνεύματος και υγιείς σχέσεις με όλη την πλάση, αρ­χίζοντας από το μικρότερο δημιούργημα και καταλήγοντας στον ίδιο το Δημιουργό.

Μία πανάρχαιη, πανανθρώπινη εμπειρία μαρτυρεί ότι η ίαση συναρτάται επίσης με την ενεργοποίηση πνευματικών ε­νεργειών μέσω της προσευχής, της πίστης, της σχέσης αγάπης με τον περίγυρο και της σχέσης εμπιστοσύνης στον Θεό. Επιγραμματικά αυτό αποτυπώνεται στα λόγια του Ιησού: «Η πί­στη σου σε έσωσε». (Ματθ. 9,22)

Υπάρχουν όμως και ασυνήθιστες μορφές ίασης – όπως εί­ναι π.χ. τα «θαύματα» – που δύσκολα μπορεί κάποιος να κρί­νει αν είναι αληθινές ή όχι. Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να λαμβάνει κανείς υπόψη του πάντοτε, ότι η θεραπεία μπορεί να προέρχεται και από μη θεϊκές, ακόμη και από αντίθεες πηγές. Βέβαια τότε δεν είναι διαρκείας, ούτε ωφελεί την ενό­τητα ψυχή και σώμα.

Στον χριστιανικό χώρο η θεραπεία θεωρείται χαρισματική ό­ταν οφείλεται στην προσευχή του πάσχοντως ή άλλων συναν­θρώπου του και όταν η θεραπεία αυτή δεν εξηγείται αλλιώς. Στον τρίτο κόσμο η θεραπεία αποτελεί αυτονόητα ένα τμήμα της θρησκείας περισσότερο από ό,τι στη Δύση. Αυτό ισχύει για ένα ευρύ φάσμα θεραπευτικών πρακτικών, από τις πεντηκοστιανές κοινότητες του τρίτου κόσμου ως τις αφροαμερικάνικες θρησκείες (μακούμπα, βουντού κ.ά.). Ένα παγκοσμίως γνωστό παραψυχολογικό φαινόμενο είναι επίσης οι πνευματι­κοί θεραπευτές, οι οποίοι, συχνά σε κατάσταση υπνωτικής έκ­στασης, ανοίγουν για λίγη ώρα το σώμα του ασθενή^. χωρίς α­ναισθησία και απολύμανση και το ξανακλείνουν χωρίς να μείνουν σημάδια της επέμβασης, όπως λέγεται π.χ. στις Φιλιππί­νες. Τέτοιοι «χειρούργοι» δηλώνουν ότι τους χρησιμοποιεί κά­ποιο πνεύμα από τον άλλο κόσμο -συνήθως ενός πεθαμένου γιατρού – και ως εκ τούτου αποτελούν απλά ένα «κανάλι» για τη θεραπευτική ενέργεια. Στο θέμα αυτό θα αναφερθούμε διε­ξοδικότερα στη συνέχεια. Επίσης στο χώρο του New Age εί­ναι διαδεδομένες πρακτικές που βασίζονται σε ασιατικές και σε εσωτερικές μεθόδους, όπως είναι π.χ. το ρέικι ή η θετική σκέψη.

Από την άλλη πλευρά, στους χριστιανούς φονταμενταλιστές η ασθένεια θεωρείται απόδειξη μιας αμαρτωλής ζωής και της επίδρασης δαιμονικών δυνάμεων. Ως εκ τούτου η εξυγίανση γι’ αυτούς πρέπει να επιτευχθεί με την προσευχή και όχι μέσω ιατρικής βοήθειας” όποιος δεν θεραπεύεται, απλά δεν έχει αρ­κετά ισχυρή πίστη.

Για τους εσωτεριστές (π.χ. στην ανθρωποσοφία) και για ο­μάδες που πρόσκεινται στις ανατολικές θρησκείες η ασθένεια προέρχεται από το κάρμα. Στο New Age, όπως και στον χρι­στιανικό φονταμενταλισμό, η ασθένεια είναι δείγμα δυσαρμο­νίας που εξαλείφεται όταν ερμηνευτεί σωστά (με το μοντέλο του κάρμα) και με τη βοήθεια συγκεκριμένων τεχνικών.

Ας δούμε τώρα από πιο κοντά τις πνευματικές θεραπείες. Ο αποφασιστικός παράγοντας στις πνευματικές θεραπείες είναι ο μεσολαβητικός ρόλος του θεραπευτή. Ο θεραπευτής είναι ο ενδιάμεσος κρίκος που συνάπτει την επαφή με ασώματες ο­ντότητες για τη θεραπεία ενός αρρώστου. Γίνεται δηλαδή δέ­κτης δυνάμεων από τον άλλο κόσμο τις οποίες και μεταβιβά­ζει και ως εκ τούτου δεν είναι ο ίδιος που θεραπεύει, καθώς η προέλευση της θεραπευτικής δύναμης βρίσκεται στο υπερπέ­ραν.

Ένας πρωτοπόρος πνευματικός θεραπευτής ήταν ο Άγγλος Harry Edwards, με μεγάλη δράση από to 1935 ως το θάνατο του το 1976. Με βάση τη φιλοσοφία που διέπει την πρακτική του Edwards μπορούν να φωτιστούν μερικές πνευματιστικές πλευρές της πνευματικής θεραπευτικής (Π.Θ.) Κατά τον Ed­wards, ο θεραπευτής, αλλά και ο προικισμένος από τη φύση με αυτό το χάρισμα άνθρωπος, πρέπει να διαθέτει ορισμένες βασικές γνώσεις, κυρίως δε από ποια πηγή προέρχεται η θε­ραπεία, πώς μπορεί να βρει την πηγή αυτή ο θεραπευτής και τι πρέπει να κάνει για να δρομολογηθεί και να έρθει σε πέρας η διαδικασία της ίασης.

Ο Edwards υποστήριζε ότι κάθε αρρώστια είναι συνέπεια μιας υπέρβασης των θεϊκών νόμων που διέπουν την ύπαρξη μας. Γι’ αυτό και η ίαση ή η ανοσία πάλι μόνο από τον Θεό μπορεί να προέλθει, αποτελεί δηλαδή έργο και έλεος του Δη­μιουργού προς το νοσούντα άνθρωπο. Ο ρόλος της Π.Θ. εί­ναι με τη βοήθεια δυνάμεων του άλλου κόσμου να άρει τη δυ­σαρμονία που προέκυψε από την παραβίαση των θεϊκών νό­μων και επιπλέον στη συνέχεια ν’ αφυπνίσει τη θεία φύση του αρρώστου η οποία βρίσκεται σε λήθαργο. Ο ίδιος λέει κατά λέξη: «Από τον κόσμο των πνευμάτων προέρχεται η ενδεδειγ­μένη εφαρμογή των θεραπευτικών δυνάμεων». Πριν από κά­θε θεραπεία ο θεραπευτής συντονίζεται μέσω διαλογισμού με τις ασώματες οντότητες, ύστερα συνήθως ερευνά τα αίτια της πάθησης και μεταβιβάζει τη θεραπευτική ενέργεια στον άρρω­στο. Επειδή η ενέργεια αυτή προέρχεται από μία άυλη διάστα­ση, είναι απαραίτητο να παρέμβει ως διάμεσο ο θεραπευτής, προκειμένου να μεταβληθεί η ενέργεια και να παρουσιάσει αποτελέσματα αισθητά με τα κριτήρια της φυσικής επιστή­μης, στον εδώ κόσμο.

Θεραπείες και εγχειρήσεις με την επέμβαση πνευματικών όντων

Αργότερα στην πορεία του βιβλίου θα αναφερθούμε στη μέ­θοδο του ψυχιάτρου Carl Wickland. O Wicland με τη συνερ­γασία της γυναίκας του που ήταν ισχυρό διάμεσο και εφαρμό­ζοντας μια ηλεκτρική μέθοδο μπόρεσε να θεραπεύσει πολλούς φρενοβλαβείς (βλ. κατειλημμένους από ξένες πνευματικές δυ­νάμεις), τους οποίους η κλασική επιστήμη θεωρούσε ανίατους. Για το σκοπό αυτό ερχόταν σε επαφή με τα κατέχοντα πνεύ­ματα και με τη βοήθεια επίσης ανώτερων πνευμάτων, τα έπειθε να αφήσουν το άτομο που είχαν καταλάβει.

Υπάρχουν και σήμερα, κυρίως στην Αγγλία, πνευματικοί θε­ραπευτές – διάμεσα που κατευθύνονται από γιατρούς οι οποί­οι αν και έχουν αποδημήσει στον άλλο κόσμο συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Οι θεραπευτές δίνουν στον άρρωστο το μαγνητισμό τους ή την υλική τους δύναμη και με τη δύναμη αυτή οι υπερκόσμιοι γιατροί προβαίνουν στην εν­δεδειγμένη θεραπεία. Ένας ασθενής στη Μ. Βρετανία, όταν θέλει, μπορεί να καλέσει ένα θεραπευτή από τη Βρετανική Ένωση Πνευματικών Θεραπευτών, ακόμη και στο νοσοκομείο. Πολλοί άρρωστοι που απελπίστηκαν με την κλασική ιατρι­κή δηλώνουν ότι έγιναν καλά χάρη στη μη κερδοσκοπική, αλ­τρουιστική υπηρεσία τέτοιων θεραπευτών. Οι μέθοδοι τους ποικίλουν και σε γενικές γραμμές δεν ανταγωνίζονται τους κλασικούς γιατρούς.

Σε ορισμένες περιπτώσεις ο θεραπευτής πέφτει σε ύπνωση ενώ ο υπερκόσμιος γιατρός αναλαμβάνει δράση. Ο Βρετανός George Chapman είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγ­μα’ καθώς ο ίδιος αυτοϋπνωτίζεται ο γιατρός – φάντασμα κα­ταλαμβάνει το σώμα του, κάνει διάγνωση και «χειρουργεί» σε απόσταση μερικών εκατοστών πάνω από τον ασθενή. Στη διάρκεια της «εγχείρησης» ο Chapman μιλά με ιατρικούς ό­ρους που του είναι άγνωστοι – ο ίδιος είναι πυροσβέστης – ή και συνομιλά για ιατρικά θέματα με παρόντες γιατρούς.

Ένας άλλος παγκόσμιας φήμης θεραπευτής ήταν c Βραζι­λιάνος Arigo, που πέθανε το 1970 σε ένα δυστύχημα. Μια φω­νή από το υπερπέραν καθοδηγούσε με δύο – τρία λόγια τον α­γράμματο πρώην αγρότη για το τι έπρεπε να κάνει. Κατά τον Arigo η φωνή ήταν ενός Γερμανού γιατρού ονόματι Dr. Fritz, ο οποίος με καταπληκτική ταχύτητα έκανε διάγνωση, έδινε πο­λύπλοκες συνταγές και εξέταζε ή χειρουργούσε 300 ασθενείς την ημέρα. Αυτό σήμαινε ένας ασθενής ανά δύο λεπτά επί δέ­κα ώρες σε καθημερινή βάση. Ο Arigo αρνιόταν να πάρει χρή­ματα ή δώρα και γι’ αυτό παράλληλα εργαζόταν κανονικά για να συντηρήσει την οικογένεια του.

Σε μια συνομιλία ανάμεσα σε ένα Βραζιλιάνο γιατρό και τον δρα Fritz που μιλούσε μέσω του Arigo ο Γερμανός γιατρός αποκάλυψε ότι συνεργαζόταν με μια ομάδα πεθαμένων για­τρών με διάφορες ειδικότητες για να θεραπεύουν ανθρώπους. Η φωνή του δρα Fritz υπαγόρευε συνταγές για τις οποίες ο­ποιοσδήποτε φαρμακοποιός κουνούσε αποσβολωμένος το κε­φάλι του, ή διέταζε να γίνουν εγχειρήσεις τις οποίες συχνά ε­κτελούσε ο ίδιος ο Arigo με ένα σουγιά χωρίς αναισθησία και κανείς δεν ένιωσε ποτέ πόνο. Οι εγχειρήσεις ήταν αντίθετες σε κάθε αντίληψη σύγχρονης ιατρικής, παρ’ όλα αυτά οι άρρωστοι θεραπεύονταν πάντοτε, αφήνοντας άναυδους τους για­τρούς. Σε ένα ιατρικό συνέδριο το 1972 στις Η.Π.Α. ο καθη­γητής Dr. Henry Puharich ανακοίνωσε ότι είχε ελέγξει 1.000 περιπτώσεις ασθενών που είχαν υποβληθεί σε «αγωγή» από τον Arigo και τόνισε ότι είχαν όλοι αποθεραπευτεί. Μια εξή­γηση για όλα αυτά δεν μπορούσε να δώσει ο έγκριτος γιατρός.

Αίσθηση είχαν προκαλέσει επίσης σε όλο τον κόσμο πριν μερικά χρόνια οι Φιλιππινέζοι «χειρούργου» που κάνουν επεμ­βάσεις χωρίς νυστέρι, μόνο μέσω πνευματικών δυνάμεων. Οι Φιλιππινέζοι όμως, όπως και οι περισσότεροι πνευματικοί θε­ραπευτές άλλωστε, δεν καταλαμβάνονται από μία άυλη οντό­τητα. Είναι απλά ένα κανάλι για την ξένη οντότητα και συχνά μάλιστα μπορούν να την παρακολουθήσουν καθώς εργάζεται.

Εδώ αναφέραμε ακροθιγώς λίγα μόνο παραδείγματα πνευ­ματικών θεραπευτών. Γι’ αυτό το θέμα θα μπορούσαν να γρα­φτούν βιβλία ολόκληρα, αλλά και ο ενδιαφερόμενος αναγνώ­στης μπορεί να ανατρέξει σε μια εκτεταμένη σχετική βιβλιο­γραφία. Τα ερωτήματα που μας ενδιαφέρουν εδώ είναι: Πώς μπορεί να κρίνει κανείς τους πνευματικούς θεραπευτές; Ερ­γάζονται πραγματικά με τη θεία δύναμη, την οποία επικα­λούνται σχεδόν όλοι; Εάν δεν είναι από τον Θεό η δύναμη αυτή, τότε από τι είδους πηγή προέρχεται; Έχουν μόνιμα αποτελέσματα αυτές οι θεραπείες ή αργότερα ο ασθενής αρρωσταίνει πάλι; Μήπως επειδή τα ψυχικά αίτια της αρ­ρώστιας παραμένουν το πρόβλημα μεταφέρεται αλλού κι οξύνεται επιπλέον;

Απαντήσεις στα παραπάνω θα πάρουμε από κείμενα της Μπέρτα Ντούντε μέσω του θεόπνευστου «εσωτερικού λόγου» που ακολουθούν, ενώ το αμέσως επόμενο κεφάλαιο θα είναι μία προσπάθεια να φωτιστεί το όντως δύσκολο θέμα της διά­κρισης των πνευμάτων.

Το χάρισμα της θεραπείας

 «Το χάρισμα της Θεραπείας το δίνω σε εκείνους που έχουν ι­σχυρή πίστη κι αγάπη. Μόνο μέσω τέτοιων ανθρώπων μπορώ να. ενεργήσω δεδομένου ότι δεν μπορώ να πάω ενάντια στην Τά­ξη Μου. Γι’ αυτό το λόγο είναι λίγοι μόνο εκείνοι που τους δια­περνά, και τους κινεί η δύναμη της Θεραπείας που εκπορεύεται από Μένα. και που φέρνει την πλήρη εξυγίανση στο άρρωστο.

Επομένως είναι ευνόητο ότι αυτοί οι βαθιά πιστοί θεραπευ­τές μιλούν πάντοτε για Μένα και για το όνομα Moυ, καθ’ ό­σον το πνεύμα τους έχει πλέον αφυπνιστεί’ ως εκ τούτου γνωρί­ζουν τη σημασία του λυτρωτικού Μου έργου και γι’ αυτό προ­σπαθούν μόνιμα να διδάξουν με θέρμη τα σχετικά στους συναν­θρώπους τους. Για. το λόγο αυτό μόνο ένας που ομολογεί και διδάσκει το όνομα Μου έχει τη θεραπευτική δύναμη. Αυτό να το έχετε πάντοτε υπόψη σας εσείς οι άνθρωποι επειδή γίνο­νται επίσης φαινομενικές θεραπείες που όμως δεν πραγματο­ποιούνται με τη δική Μου δύναμη, παρά. με αντίθετη ενέργεια.. Συνακόλουθα, θεραπείες αρρώστων πρέπει να γίνονται πάντο­τε στο όνομα. Μου. Μόνο τότε μπορεί να ειπωθεί ότι πρόκειται για, ένα χάρισμα του Πνεύματος που δίνεται γιο. να. επιβραβεύ­σει μια. πολύ μεγάλη δύναμη πίστης και ότι είμαι Εγώ ο ίδιος που θεραπεύω τον άρρωστο μέσω ενός θεραπευτή που πιστεύ­ει βαθιά.

Και επιπλέον σας λέω ότι και ο άρρωστος που αναζητεί τη για­τρειά του πρέπει να. έχει επίσης μία ορισμένη πίστη. Με άλλα λόγια δεν γίνεται να θεραπευτεί εάν Με αρνείται, παρά πρέπει να είναι πρόθυμος να δεχτεί με πίστη να ενεργήσω επάνω τον. Τότε η ίαση του θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την πίστη του και πιθανόν να ωθήσει ανθρώπους που δεν πιστεύουν να υιο­θετήσουν μία άλλη στάση απέναντι στις διδασκαλίες της πίστης, αν και για να μπορέσουν να αποκτήσουν οι ίδιοι μια ζωντανή πίστη χρειάζεται πρώτα απ’ όλα. να ζουν με αγάπη.

Μια τέτοια ίαση δεν σημαίνει ότι εξαναγκάζει κάποιον που δεν πιστεύει, να πιστέψει, απλώς προκαλεί μια μεταστροφή στη σκέψη του, καθότι σε επαφή με μια τέτοια θεραπεία ωθείται να σκεφτεί γύρω από ένα θέμα που προηγουμένως δεν του είχε δώ­σει σημασία. Άρα αυτή η θεραπεία γι’ αυτόν είναι μία ώθηση •μα να πιστέψει, αλλά για να αποκτήσει κανείς αληθινή πίστη χρειάζεται οπωσδήποτε να ζει ο ίδιος με συνεπή ανιδιοτελή αγάπη για το διπλανό του».

 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Υγεία και Ζωή, Ασθένεια – Θάνατος και Επέκεινα» εκδ. Πύρινος Κόσμος