ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;
Σε αναζήτηση του Θεού
Το ερώτημα αν υπάρχει Θεός ή όχι, δονούσε ανέκαθεν την ανθρώπινη καρδιά. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν πάντα μέσα από πολλούς διαφορετικούς δρόμους να βρουν μια χειροπιαστή και ακαταμάχητη απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Ιδιαίτερο στο μεσαίωνα, θεολόγοι και φιλόσοφοι επιχείρησαν επανειλημμένα να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού, ακολουθώντας κάποιους λογικούς ειρμούς. Έτσι προέκυψαν βουνά από βιβλία αλλά καμμιά ακράδαντη απόδειξη 0 μεγάλος στοχαστής Ιμμάνουελ Καντ, γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα, έβαλε τέλος σε όλες αυτές τις εικασίες, τεκμηριώνοντας με λογική καθαρότητα πως η ύπαρξη του Θεού δεν μπορεί ποτέ V αποδειχθεί με απόλυτη βεβαιότητα με βάση την ανθρώπινη νόηση και μόνο (βλ. Ιμ. Καντ. «Κριτική του καθαρού λόγου», β’ μέρος)- Μόνο μέσα από το βιβλίο της φύσης, δηλαδή από την τάξη και τη λειτουργική τελεολογική σκοπιμότητα που χαρακτηρίζουν ολόκληρη τη δημιουργία, μπορεί να καταλήξει κανείς με αρκετά μεγάλη βεβαιότητα σε μία πιθανή αληθινή απόδειξη.
Η άποψη του στοχαστή
«Ο κόσμος», λέει ο Καντ, «μας παρουσιάζει ένα καταπληκτικό θέατρο με ασύγκριτη ποικιλία, τάξη, σκοπιμότητα και ομορφιά. Ακόμη κι αν κατακτούσαμε όλες τις δυνατές γνώσεις που μας επιτρέπει η περιορισμένη νοημοσύνη μας, τα λόγια μας θα ήταν ανέκφραστα, οι αριθμοί ανεπαρκείς και ακόμη και οι σκέψεις μας θα έμεναν ανίκανες να το συλλάβουν. Παντού διακρίνουμε μια αλυσίδα από αίτιο και αιτιατό, από σκοπούς και μέσα, μια κανονικότητα στη γένεση και στη φθορά. Δεδομένου ότι τίποτα δεν βρέθηκε στην κατάσταση που είναι από μόνο του, κάθε κατάσταση ανάγεται σε μια αιτία για να υπάρξει, και αυτή με τη σειρά της ανάγει σε κάποιο άλλο πράγμα, κ.ο.κ. αδιάκοπα προς τα πίσω. Με αυτό τον τρόπο, σε κάποιο σημείο το σύμπαν θα κατέληγε στο μηδέν, αν δεν δεχθούμε κάτι το οποίο υπήρχε ανέκαθεν από μόνο του, έξω από αυτή την ατέλειωτη αλυσίδα του τυχαίου. Αυτό το κάτι είναι που εγγυάται την ύπαρξη των πάντων, σαν μια γενική αιτία. Πόσο μεγάλη να τη διανοηθούμε, άραγε, αυτή την Υπέρτατη Αιτία; Η τελειότητα του μας υποχρεώνει να τοποθετήσουμε το Υπέρτατο Ον πάνω από κάθε άλλο πράγμα.
…Αυτή η απόδειξη της ύπαρξης του Θεού, (από την τάξη και την τελεολογική σκοπιμότητα στη φύση), αξίζει όλο το σεβασμό μας. Είναι η πιο παλιά, η πιο σαφής και η πιο αρμόζουσα στην ανθρώπινη λογική».
Η άποψη του Καντ είναι σαφής. Ωστόσο, τονίζει ο μεγάλος στοχαστής, ότι η απόδειξη της ύπαρξης του Θεού μέσα από το βιβλίο της φύσης, είναι απλά ένα πιθανό αποδεικτικό στοιχείο και δεν αποτελεί ένα ακράδαντο πειστήριο. Ένα τέτοιο πειστήριο βλέπει ο Καντ στο λεγόμενο “ηθικό νόμο»· αυτός ο έμφυτος νόμος υπαγορεύει στον άνθρωπο ποιο είναι το καλό ή το κακό. Αυτή η κατηγορηματική προσταγή (πράττε όπως θα ήθελες λογικά να πράττουν όλοι), προϋποθέτει έναν ανώτερο νομοθέτη και κυβερνήτη, ο οποίος μπορεί να θέσει έναν τέτοιο στόχο (αρετής και μακαριότητας) για τους ανθρώπους.
«Με τις πνευματικές δυνάμεις που διαθέτουμε, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον κόσμο, αν δεν δεχτούμε ένα Δημιουργό και Κύριο, ο οποίος είναι ηθικός νομοθέτης ταυτόχρονα. Αυτός είναι που δημιούργησε σκόπιμα τον κόσμο για να πραγματώνονται εκεί ο ηθικός νόμος και τα ύψιστα αγαθά (αρετή και ευτυχία)». (Καντ, «Κριτική του Πρακτικού Λόγου»).
Αλλά και αυτό το συμπέρασμα μας πείθει πιο πολύ συναισθηματικά παρά λογικά για την ύπαρξη του Θεού, λέει ο Καντ. Τις ιδιότητες του και τη σχέση του με τον κόσμο δεν μπορούμε να τις σκεφτούμε παρά με το μέτρο των διανοητικών μας δυνατοτήτων και, συνεπώς, τον εξανθρωπίζουμε.
Η γνώση που πηγάζει από την καρδιά
Με τις σκέψεις αυτού του φωτισμένου διανοητή, συμφωνούν απόλυτα οι αποκαλύψεις μέσα στο έργο του Γιάκομπ Λόρμπερ.
«Μόνο με την ψυχρή εγκεφαλική λογική δεν μπορεί ποτέ κανείς να συλλάβει και να κατανοήσει την ουσία του Θεού», τονίζεται εδώ. « Τι μπορεί να Βρει έτσι κι αλλιώς η ψυχή μέσα στον εγκέφαλο; Δεν θα βρει παρά εικόνες που πάνω τους έχει αποτυπωθεί αυτός εδώ ο κόσμος. Αυτές οι εικόνες όμως απέχουν ακόμη μακρύτερα από το πνεύμα και την αληθινή ζωή, απ’ όσο η ίδια η ψυχή».
Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος οφείλει «να καλλιεργήσει ολόπλευρα τη νοημοσύνη του και να μάθει να χρησιμοποιεί σωστά τη λογική του, όχι όμως με τον τρόπο που συνηθίζεται ανάμεσα στον κόσμο, παρά όπως κάνουν τα αληθινά παιδιά του Θεού!» Πράγμα που σημαίνει πως ο άνθρωπος αφήνεται να τον διδάξει και να τον φωτίσει το Πνεύμα.
Στο μεγάλο Ευαγγέλιο που έλαβε και κατέγραψε ο Γιάκομπ Λόρμπερ, ο Ιησούς μιλάει μ’ έναν επικεφαλής του τάγματος των Εσσαίων, ο οποίος μέχρι τότε προσπαθούσε μάταια να συλλάβει το Θεό και τα μυστικά του με το μυαλό του: «Η εσωτερική ζωή του Πνεύματος είναι καθαρή Αγάπη, δηλαδή μια φωτιά όλο φλόγα… Καταλαβαίνεις λοιπόν πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει ό,τι είναι πνευματικό με τη σκέτη, την ψυχρή λογική και με τη νοημοσύνη του, όσο διαυγής και οξυδερκής κι αν είναι αυτή. Δεν είναι ικανός να συλλάβει την αρχική αιτία της ζωής, ούτε και τον τελικό σκοπό της. Κι αυτό, γιατί η λογική και η νοημοσύνη έχουν την έδρα τους στον εγκέφαλο και στο αίμα. Αυτό τους προσδίνει, βέβαια. την ικανότητα να συλλαμβάνουν τις εντυπώσεις και τις εικόνες από τον υλικό εξωτερικό κόσμο, να τις συγκρίνουν ως προς τις μορφές και τα αποτελέσματα τους, για να καταλήξουν τελικά σ’ ένα σύνολο από διαφορετικά συμπεράσματα. Όλα αυτά όμως είναι προϊόντα και απεικονίσματα της ύλης, όπου οι αισθήσεις του εγκεφάλου δεν πρόκειται ποτέ να ανακαλύψουν κάτι το πνευματικό.
Η ζωή όμως στην πιο μύχια ουσία της δεν μπορεί να είναι άλλο από πνεύμα, γι’ αυτό μονάχα σαν πνεύμα και με μέσον το πνεύμα μπορεί να γίνει κατανοητή. Συνεπώς πρέπει να υπάρχουν κι άλλες αισθήσεις μέσα στον άνθρωπο με τις οποίες να μπορεί να διαισθανθεί, να διακρίνει και να συλλάβει σταδιακά το πνευματικό στοιχείο της ζωής σ’ όλο του το βάθος και τις διαπλοκές.
Ποιες είναι ωστόσο αυτές οι εσωτερικές αισθήσεις; Στην πραγματικότητα υπάρχει μία και μόνο αίσθηση και αυτή ονομάζεται αγάπη, αυτή η αγάπη που εδρεύει μέσα στην καρδιά. Χρέος του κάθε ανθρώπου είναι πάνω απ’ όλα να δυναμώσει, να καλλιεργήσει και να καθαρίσει αυτή την αίσθηση! Η φωτιά της καθαρής αγάπης βγάζει μια φωτεινή φλόγα που πάλλεται από ζωή. Και το καθετί που σκέπτεται, θέλει και κάνει ο άνθρωπος, πρέπει να το φέξει και να το διαπεράσει με το φως της, ώστε να ξυπνήσουν όλα τα πνεύματα όταν θα ξημερώσει η μέρα της αληθινής ζωής.
Γι’ αυτό μπορείς να το πάρεις σαν βασικό κανόνα πως ο νους που είναι στραμμένος προς τον κόσμο της ύλης, δεν μπορεί ποτέ να εξιχνιάσει και να διακρίνει τι κρύβει μέσα του ο άνθρωπος. μόνο το πνεύμα που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο είναι σε θέση να το κάνει αυτό. Για τον ίδιο λόγο λοιπόν κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό. Αυτό το μπορεί μόνον το θεϊκό πνεύμα που είναι μέσα στην ανθρώπινη καρδιά, όταν αυτό αφυπνισθεί και δραστηριοποιηθεί πέρα για πέρα. Κι αυτό, γιατί τούτο το πνεύμα είναι στην ουσία του η πεντακάθαρη αγάπη, όπως και ο Θεός ο ίδιος.
Αυτό το τρισεύγενο κομμάτι στην καρδιά σου λοιπόν δεν το καλλιέργησες ποτέ και ούτε είχες την παραμικρή υποψία iota είναι η αληθινή του αξία. Γι’ αυτό είναι κατανοητό πως έφθασες να αρνιέσαι πεισματικά την ύπαρξη του Θεού σου και πως παρ’ όλες τις αναζητήσεις σου, ποτέ δεν αξιώθηκες να βρεις τα ίχνη της αιώνιας Θεότητας που δημιουργεί, διαποτίζει και τροφοδοτεί τα πάντα!»
Ο Θεός μέσα από το βιβλίο της φύσης
Στα γραπτά του Λόρμπερ. η αληθινή γνώση της φύσης περιγράφεται σαν ένας καλός δρόμος για να βρει κανείς το θεό.
«Ό,τι υπάρχει στο φυσικά κόσμο, όλα όσα περιλαμβάνουν τα τρία βασίλεια του, αντιπροσωπεύουν μια γραφή και μια γλώσσα που για την ψυχή του φωτισμένου ανθρώπου αποτελούν ορθάνοιχτο βιβλίο! Ο κάθε άνθρωπος έχει μάτια για να βλέπει, αυτιά για να ακούει, την όσφρηση, τη γεύση, το συναίσθημα και επιπλέον τη λογική και τη νοημοσύνη. Προικισμένος με όλα αυτά τα εφόδια, βλέπει τον ήλιο και τη σελήνη να ανατέλλουν και να δύουν, βλέπει τα άστρα, βλέπει πάνω στη γη αμέτρητα είδη και ποικιλίες πλασμάτων μέσα από τα οποία μπορεί όλο και πιο πολύ να γνωρίσει το Θεό. Κάθε βουνό και πεδιάδα, κάθε ποτάμι, τα λογής-λογής πανέμορφα φυτά και ολόκληρος ο ζωικός κόσμος του δίνουν με το παραπάνω ερέθισμα και ευκαιρία να σκεφθεί για το πώς έγιναν και πώς κρατιούνται στη ζωή.
Όταν λοιπόν ο άνθρωπος διαλογισθεί πάνω σε αυτά τα πράγματα, του λέει τότε μια εσωτερική φωνή πως όλα τούτα δεν μπορεί να έγιναν από μόνα τους, αλλά πρέπει να υπάρχει ένας αληθινά σοφός, στοργικότατος και παντοδύναμος δημιουργός, που τα έφτιαξε και τα έβαλε σε τάξη. Εκείνος τα διατηρεί ακόμα τώρα στη ζωή και θα τα διατηρεί παντοτινά όλο και πιο τέλεια, αφού αυτό έχει κάνει από αμνημόνευτους καιρούς μέχρι σήμερα.
Όποιος λοιπόν βάλει με το νου του έναν τέτοιο θεό και Δημιουργό, θα πρέπει να ξυπνήσουν σιγά-σιγά μέσα του ένας βαθύς σεβασμός και αγάπη για Εκείνον. Με αυτό το ξύπνημα της αγάπης όμως, αρχίζει να ζωντανεύει εσωτερικά και η ψυχή. και όσο μεγαλώνει η αγάπη, μεγαλώνει και αυτή. Κι αυτό γιατί το πνεύμα της αγάπης φωτίζει όλο και πιο πολύ την ψυχή και της χαρίζει διαρκώς μεγαλύτερη διαύγεια σχετικά με την ουσία του Θεού. Όταν κάποιος λοιπόν βρει μ’ αυτό τον τρόπο το δρόμο για το Θεό και συνάμα το δρόμο για την αληθινή αιώνια ζωή, τότε πια μπορεί να καθοδηγεί σωστά και τους άλλους, εμπνεόμενος από αληθινή αγάπη για τα αδέλφια του. Και ο Θεός θα του χαρίσει γι’ αυτό το λόγο ακόμη περισσότερο φως και σοφία».
Το Ευαγγέλιο του σπόρου
Για το Θεό που είναι παρών τόσο μέσα στο σύμπαν, όσο κι μέσα σ’ ένα σπυρί σιτάρι, διαβάζουμε τα παρακάτω λόγια: «Πες μου αδελφέ, έχει δει ποτέ να φυτρώνει εντελώς τυχαία ένα σπίτι με ολόκληρο τον εξοπλισμό του; Μου λες πως, όχι, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ! Σύμφωνοι! Αν λοιπόν από σύμπτωση δεν μπορεί να γίνει ούτε ένα απλό σπίτι, πώς μπορεί να γίνει μία ολόκληρη γη; Μία γη όπου συναντάμε έναν ωκεανό από τα πιο θαυμαστά πράγματα, τέλεια υπολογισμένα ως το παραμικρό, που το καθένα τους, ακόμη και το πιο απλό, έχει να παρουσιάσει έναν τόσο σοφό σχεδιασμό και οργάνωση, που κανένας δεν μπορεί να φανταστεί πως είναι γέννημα βουβής και τυφλής σύμπτωσης μόνο.
Πρόσεξε, για παράδειγμα, τη θαυμαστή οργάνωση των φυτών. Εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν άλλαξαν στο παραμικρό στην ιδιομορφία και στη χρησιμότητα που τους δόθηκε εξ αρχής! Για σκέψου πόσο περίτεχνα πρέπει να είναι φτιαγμένο από μηχανική άποψη μόνο ένα σπυρί σιτάρι, ώστε να μπορεί να απορροφάει από το χώμα αποκλειστικά τα στοιχεία εκείνα που το ευνοούν στην ανάπτυξη του και χάρη στα οποία πολλαπλασιάζεται και αναπαράγεται! Δεν θέλω καν να μιλήσω για την υπεραισθητή υπόσταση του σπόρου. Ποιος μπορεί να συλλάβει πώς τα έχει υπολογίσει ο Θεός ώστε ένας και μοναδικός σπόρος να περιέχει εν δυνάμει μυριάδες μυριάδων ολόιδιους σπόρους; Και μάλιστα όχι μόνο με τη μορφή του σπόρου, αλλά μέσα του κλείνει και τη μορφή του μελλοντικού φυτού πάνω στο οποίο ωριμάζει ο σπόρος. Πάρε για παράδειγμα ένα βελανίδι, βάλ’το στο χώμα, και δεν θα αργήσει να ξεπεταχθεί μια ολόκληρη βελανιδιά, που για πολλά χρόνια θα παράγει αμέτρητα βελανίδια. Αν ία βάλεις πάλι όλα στο χώμα, θα φυτρώσει ένα δάσος με εκατομμύρια βελανιδιές που κι αυτές με τη σειρά τους θα παράγουν τους ίδιους καρπούς σε ανυπολόγιστες πια ποσότητες. Όλες αυτές οι δυνατότητες περιέχονται, λοιπόν, στο κάθε ένα βελανίδι, κρυμμένες μεν από το βλέμμα μας, αλλά είναι αδιάψευστα εκεί!
Αν έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα, εξήγησε μου εσύ κατά πόσον είναι ικανή η τύχη που ναι τυφλή, να διαμορφώσει έτσι καταπληκτικά έστω και ένα βελανίδι; Πραγματικά, είναι αδύνατο άρα πρέπει να υπάρχει ένας Θεός που έχει απεριόριστη Δύναμη και Σοφία! Γι’ αυτό το γεγονός δεν αμφιβάλλει πια η καρδιά μου ούτε και η νοημοσύνη μου!»
Ο αποκρυφισμός και ο πνευματισμός σαν πηγές εμπειρικής γνώσης του θεού
Τόσο ο αποκρυφισμός, δηλαδή η επιστήμη των κρυμμένων ψυχικών δυνάμεων, όσο και ο πνευματισμός, δηλαδή η θεωρία σχετικά με το είναι και τη δράση υπερκόσμιων πνευματικών όντων και η πρακτική πνευματική επικοινωνία μαζί τους, προσφέρουν εδώ πάνω σημαντικές γνώσεις και εμπειρίες. Ειδικά στην εποχή μας έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία αυτά τα μονοπάτια της γνώσης. Μέσα στην παγκόσμια πνευματική στροφή των ημερών μας, όπου η ανθρωπότητα βγαίνει από το πνευματικό σκοτάδι του υλισμού και της αθεΐας, παίζουν ένα σημαντικό ρόλο. Μπορεί να πει κανείς χωρίς υπερβολή πως στις τελευταίες δεκαετίες ο αποκρυφισμός και ο πνευματισμός με τις επιτυχίες που έχουν να επιδείξουν, οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπων από όλα τα μήκη κύματος σε μία νέα πίστη σ’ έναν πνευματικό κόσμο, στην αθανασία της ψυχής και σ’ έναν παντοκράτορα Θεό. Κι αυτό, γιατί πιθανόν τούτες οι έρευνες να ώθησαν πιο πολύ τους άθεους ανθρώπους να σκεφθούν και να αναθεωρήσουν τις παλιές, κοντόφθαλμες απόψεις τους απ’ όσο ορισμένες χριστιανικές εκκλησίες.
Ο πνευματισμός βέβαια ενέχει τους κινδύνους του, όπως γνωρίζει ο κάθε ειδήμονας, και μεγάλες πιθανότητες απάτης. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μένουμε στάσιμοι σ1 αυτόν, αλλά να προχωρούμε από τον πνευματισμό στη θεοσοφία. Πάνω σ’ αυτό το σημείο, ένα διαφωτιστικό μήνυμα στο Γιάκομπ Λόρμπερ μας λέει συνοψίζοντας τα εξής: «Μόνο ένας που έχει σπουδάσει φαρμακοποιός καταλαβαίνει τι φάρμακο πρέπει να παρασκευάσει για τον άρρωστο, σύμφωνα με τη συνταγή του γιατρού που έχει μπροστά του. Έτσι και σ’ αυτό το σημαντικότατο θέμα, όπου υπάρχει η πρόθεση να δημιουργηθεί μια γέφυρα ανάμεσα στον αισθητό και στον πνευματικό κόσμο, ένας ερασιτέχνης δεν επιτρέπεται να προβαίνει από περιέργεια και θαυματομανία σε πειράματα των οποίων αγνοεί τις θεμελιώδεις αρχές. Όμως οι ειδήμονες και όσοι ξεκινούν από καλές προθέσεις, μπορούν να επιδίδονται με σοβαρότητα σ’ αυτά τα πειράματα και να μην ησυχάζουν ώσπου να διεισδύσουν όχι μόνο στο προαύλιο αλλά και σε ολόκληρο το ναό του φωτός».
Η αλήθεια είναι πως τόσο ο αποκρυφισμός και ο πνευματισμός, όσο και η έρευνα των φυσικών επιστημών δεν είναι απόλυτα κατάλληλα εργαλείο για να ανασηκώσουν ολότελα το πέπλο πάνω από το μυστήριο του Θεού. Στα γραφτά του Λόρμπερ, σε πλήρη ομοφωνία με τον Καντ, αναφέρεται σχετικά με τη φυσιογνωμία: «Με τη βοήθεια της οι άνθρωποι μπορούν μόνο να υποθέσουν πως υπάρχει Θεός, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν απόλυτη επίγνωση». Και με παρόμοιο πνεύμα, αξιολογείται και η αποτελεσματικότητα διαφόρων φαινομένων από τον κόσμο των πνευμάτων.
Η εσωτερική γνωστική ικανότητα
Γι’ αυτό το λόγο τα κείμενα του Λόρμπερ συνιστούν στον άνθρωπο, αντί για την αναζήτηση στον εξωτερικό κόσμο και στις κατά τα άλλα χρήσιμες έρευνες των επιστημών, να στραφεί προς το δικό του εσωτερικό κόσμο. Εκεί, χάρη σε μια αυθεντική πίστη και μια ζωή έμπρακτης αγάπης, μπορεί να βρει το πνευματικό βασίλειο που είναι μέσα μας. Με άλλα λόγια, θα βρει το θεϊκό πνευματικό σπινθήρα που έχει φυτευθεί μέσα μας και μέσα από αυτόν τον ίδιο τον Θεό, Δημιουργό και Πατέρα.
«Να μεταδώσετε τη διδασκαλία Μου στ αδέλφια σας καθαρή και ανόθευτη, όπως την έχετε πάρει από Εμένα», λέει ο Ιησούς στο Μεγάλο Ευαγγέλιο, μιλώντας στους μαθητές Του. «Αν αυτοί σας ακούσουν και δεχθούν να ζήσουν σύμφωνα με αυτά που λέω, τα λόγια Μου θα έχουν εντελώς άλλο αποτέλεσμα στην καρδιά και στο νου τους απ’ ό,τι όλες μαζί οι αποδείξεις που μπορούν να βρεθούν μέσα στον κόσμο της ύλης! Κι αυτό, γιατί τα λόγια Μου κρύβουν μέσα τους Δύναμη, Ισχύ και Ζωή. Αν με πιστέψουν τότε οι άνθρωποι, αν ζουν και ενεργούν σύμφωνα με τη διδασκαλία και με το θέλημα Μου, θα βρουν από μόνοι τους τον αληθινό δάσκαλο που θα τους οδηγήσει σε όλες τις άλλες αλήθειες, μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό (θα βρουν δηλαδή το θεϊκό πνευματικό σπινθήρα που έβαλε ο Θεός μέσα στην καρδιά τους).
Όποιος λοιπόν επιθυμεί να βρει το Θεό και το βασίλειο του, όπου είναι η ζωή αιώνια, πρέπει ν’ αρχίσει να ψάχνει μέσα στο ήσυχο καμαράκι της καρδιάς τον. Μέσα στην αγάπη για το Θεό και το συνάνθρωπο του, θα βρει και τον ίδιο το Θεό. Όποιος ψάχνει στα σοβαρά και δεν το βάζει κάτω, θα βρει σίγουρα αυτό που λαχταράει. Όποιος όμως χάσει τον ενθουσιασμό του πάνω στο ψάξιμο, θα δυσκολευθεί ή και αποκλείεται να βρει αυτό που θα ήθελε μεν να αποκτήσει, αλλά δίχως να παιδευθεί πολύ. Κι αυτό είναι κάτι που ισχύει τόσο για τούτον, όσο και για τον άλλο κόσμο. Γι’ αυτό πρώτα-πρώτα δώστε στους ανθρώπους το Λόγο Μου ζωντανό. Σ’ αυτούς που δέχθηκαν το χαρμόσυνο μήνυμα Μου, μπορείτε μετά να επιστήσετε την προσοχή στην αρχική αιτία και στα φαινόμενα της φύσης, καθώς και στους νόμους που διέπουν αυτό τον κόσμο. Με αυτό τον τρόπο θα πετύχετε τα πιο καλά αποτελέσματα μαζί τους!»
Η πνευματική ατραπός
Σε πάρα πολλά σημεία τα κείμενα του Λόρμπερ αναφέρονται αναλυτικά στον πνευματικό δρόμο για να βρει κανείς το Θεό. Μπορεί να πει κανείς μάλιστα πως η περιγραφή αυτού του δρόμου προς το Θεό είναι ένας από τους κύριους σκοπούς ολόκληρης αυτής της νέας Αποκάλυψης και το πραγματικό βαθύτερο νόημα της.
«Όταν θα εφαρμόσεις τη διδασκαλία στην πράξη, η πίστη σου θα γίνει ζωντανή. Το αποτέλεσμα θα είναι πως χάρη σ’ αυτή τη ζωντανή πίστη θα φθάσεις σιγά-σιγά να έχεις ο ίδιος πνευματική ενόραση και συναίσθηση των πραγμάτων. Έτσι θα είσαι απόλυτα πεισμένος γι’ αυτά που ξέρεις. Κι αυτό είναι χίλιες φορές προτιμότερο για την ανθρώπινη ψυχή από το να ψάχνει και να ερευνάει με κόπο μόνη της, ώσπου μια ημέρα των ημερών να πεισθεί από τις εμπειρίες που μάζεψε καθ1 οδόν πως αυτή είναι η αλήθεια και να την κάνει πια κτήμα της. Βέβαια και μια τέτοια ψυχή ανταμείβεται για τους κόπους της και το ζήλο της. Το καλύτερο είναι όμως όταν η ψυχή έχει πάρει την αλήθεια από το στόμα του Θεού, να πιστεύει και να ενεργεί ανάλογα. Γιατί με αυτό τον τρόπο η αγάπη την φέρνει να ενωθεί με το πνεύμα Μου. Και τούτο εδώ σε μία ώρα μέσα θα της δώσει πολύ περισσότερη και φαεινότερη σοφία απ’ όση θα αποκτούσε αν έψαχνε εκατό χρόνια μόνη της.
Αυτός δεν είναι λόγος όμως για μια ψυχή που πιστεύει να παραμελήσει τη σωστή αναζήτηση και έρευνα! Γιατί ο κάθε άνθρωπος οφείλει να εξετάζει τα πάντα, όσα μαθαίνει από ανθρώπου στόμα, και να κρατάει το καλύτερο που είναι και πάντα αλήθεια. Αντίθετα, αυτά που είναι φανερό πως τα έχω αποκαλύψει Εγώ ο Ίδιος δεν χρειάζεται να τα παραελέγχει κανείς· φθάνει να τα πιστεύει και να τα κάνει πράξη, και γρήγορα θα δει τα αποτελέσματα ζωντανά στον εαυτό του. Όποιος Με πιστεύει, κάνει το θέλημα Μου και Με αγαπάει πάνω απ’ όλα, τον δε διπλανό του σαν τον εαυτό του. σ’ αυτόν θα έρθω Εγώ ο Ίδιος και θα του αποκαλυφθώ όπως είμαι!»
Μέσα σε αυτό τον εσωτερικό δρόμο κατά κύριο λόγο βρήκε το Θεό και ο φιλόσοφος Καντ και σε αυτόν το δρόμο παρέμεινε με επιμονή σε όλη του τη ζωή. Ο αιώνιος ηθικός νομός που ανακάλυψε μέσα στον άνθρωπο το πνεύμα της θεϊκής και αδελφικής αγάπης (η «πρακτική λογική) τον έπεισε πως υπάρχει ένας θεϊκός νομοθέτης που είναι ταυτόχρονα αγαθός, μα και σοφός εκτελεστής του νόμου.