Ένας Ορατός Θεός και ένας Νέος Ουρανός

Ένας Ορατός Θεός και ένας Νέος Ουρανός

Η ψυχή του Ιησού ολοκλήρωσε την κάθαρση και τη μετουσίωση της με την πλήρη, εκούσια υποταγή στο θέλημα του Πατέρα στη Γεθσημανή και στο Γολγοθά. Το Πνεύμα μπορούσε τώρα να ενωθεί με την εξαγνισμένη Ψυχή του Ιησού και ν’ αποτελέσουν έναν ορατό Πατέρα-Θεό.

Ο αγαπημένος μαθητής του, ο Ιωάννης, μιλάει στον «Πνευματικό Ήλιο» του Λόρμπερ γι’ αυτή την πρωτόγνωρη δυνατότητα να δούμε τον Πατέρα και «ν’ ακουμπήσουμε στο στήθος του» όπως εκείνος: «Πριν τον ερχομό του Κυρίου, κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να μιλήσει με αυτή καθαυτήν την οντότητα του Θεού. Κανένας δεν μπορούσε να δει το Θεό χωρίς να χάσει τη ζωή του όπως είναι γραμμένο και στο Μωυσή, “το Θεό δεν μπορεί να τον βλέπει κανείς και να ζει!” Ο Κύριος είχε βέβαια εμφανισθεί προσωπικά στην εκκλησία των πατριαρχών, όπως επίσης στην εκκλησία του Μελχισεδέκ, στην οποία ανήκε και ο Αβραάμ. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις μιλούσε πρόσωπο με πρόσωπο με τους αγίους του και δίδασκε τα παιδιά του, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν ο ίδιος εκεί παρών. Συνήθως ήταν ένας άγγελος, πλημμυρισμένος απ’ το Πνεύμα του Κυρίου, το οποίο μιλούσε από μέσα του σαν να μιλούσε ο ίδιος ο Δημιουργός. Ο άγγελος όμως δεν είχε μέσα του όλη την πληρότητα του Πνεύματος του Θεού, μόνο στο βαθμό που ήταν απαραίτητο για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Σας λέω αλήθεια, πως εκείνο τον καιρό ούτε οι πιο αγνοί άγγελοι δεν είχαν τη δυνατότητα να δουν τη Θεότητα πιο κοντά απ’ όσο βλέπετε εσείς τον ήλιο στον ουράνιο Θόλο. Μήτε κανένας άγγελος τολμούσε ποτέ να φτιάξει στο μυαλό του μία συγκεκριμένη εικόνα του Θεού. Όπως ξέρετε, μέχρι και την εποχή του Μωυσή απαγορευόταν αυστηρά να φτιάξει κανείς ένα ομοίωμα του ή να το φαντασθεί καν.

Ακούστε όμως: κάποια στιγμή, τούτο το απέραντο θεϊκό Ον είχε μια ιδέα που το ευχαρίστησε πολύ. Η ιδέα ήταν να ενοποιήσει όλη την πληρότητα του, να συγκεντρώσει δηλαδή όλη αυτή την ατέλειωτη πληρότητα και σ’ αυτή την ενοποίηση να πάρει την τέλεια ανθρώπινη μορφή. Για βάλτε το καλά με το νου σας· ο Θεός, που δεν τον έχει δει ποτέ κανένα μάτι, έρχεται στον κόσμο σαν Ιησούς, η προσωποποίηση της υπέρτατης Αγάπης και Σοφίας! Αυτός ο άπειρος, ο αιώνιος, που με μια ανάσα του σκορπάει τις αιωνιότητες σαν να λιχνίζει μια χούφτα άχυρα, έχει έρθει στη γη. Και διδάσκει τα παιδιά του, όχι πια σαν Πατέρας αλλά σαν αδερφός! Αλλά και πάλι λίγα είναι όλα αυτά. Αυτός ο Παντοδύναμος, επιτρέπει στα μηδαμινά πλάσματα του να τον καταδιώξουν, να τον πιάσουν και να του νεκρώσουν το σώμα! Πέστε μου αληθινά, μπορείτε να φαντασθείτε μεγαλύτερη Αγάπη, μεγαλύτερη Ταπείνωση απ’ αυτή του Ιησού;

Μ’ αυτή την ασύλληπτη πράξη, έδωσε καινούργια μορφή σ’ όλα τα πράγματα στον Ουρανό. Κατοικεί και τώρα μέσα στον Ήλιο του Ελέους του, απ’ όπου ακτινοβολεί αστείρευτα το φως της Χάρης του στους Ουρανούς. Κι όμως είναι ο ίδιος Ιησούς, όπως περπάτησε στη γη, με όλη τη θεικότητά του: σαν αληθινός Πατέρας και αδερφός, σαν τέλειος άνθρωπος ανάμεσα στα παιδιά του. Τώρα δίνει προσωπικά στα παιδιά του όλο το Έλεος, την Αγάπη και τη Δύναμη που χρειάζονται, και τα καθοδηγεί με την παρουσία του να υπηρετούν και να ενεργούν όλο δύναμη στο Νοικοκυριό του!

Πρωτύτερα υπήρχε ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στο Δημιουργό και στο δημιούργημα του, τον άνθρωπο. Αλλ’ αυτό το χάσμα καταργήθηκε σχεδόν ολότελα με τον ερχομό του Ιησού. Μας το έδειξε εξάλλου και ο ίδιος χειροπιαστά, όταν σκίστηκε στο Ναό το παραπέτασμα που χώριζε το ιερό από το λαό. Για τούτο το λόγο, Αυτός είναι ο μόνος Δρόμος, η Ζωή, το Φως και η Αλήθεια. Είναι η πόρτα απ’ όπου μπορούμε να φθάσουμε το θεό. Διαβαίνοντας αυτή την πόρτα, πηδάμε πάνω από το απύθμενο χάσμα που μας χωρίζει από το Θεό και βρίσκουμε τον Ιησού, τον αιώνιο, πανάγιο αδερφό μας! Χωρίς άλλο, Αυτόν που θέλησε να γεφυρώσει εκείνο το χάσμα, δεν μπορούμε παρά να Τον λατρεύουμε ολόψυχα και πάνω απ’ όλα!»

Μεσάζοντας και συμφιλιωτής

Στο εξής όλοι μπορούν να πλησιάσουν το θεό, ακόμη κι εκείνοι που έχουν βυθισθεί βαθιά μέσα στην ύλη. Όλοι όσοι ακολουθούν τον Υιό του Ανθρώπου, αυτοί δηλαδή που σαν Εκείνον υπηρετούν τα αδέρφια τους με αγάπη.

Ο Πατέρας μέσα στον Ιησού ήθελε η θυσία της ευγενέστερης ανθρώπινης ψυχής να είναι ο εξιλασμός για όλα τα πνεύματα που είχαν αποστατήσει. Άρα ο θάνατος του Ιησού δεν λειτούργησε μόνο σαν παράδειγμα αλλά και σαν εξιλαστήρια πράξη η οποία άνοιξε το δρόμο σε όλους για να γνωρίσουν τη μέγιστη δυνατή ανάταση κι ευδαιμονία.

Γι’ αυτό λέει στην Αγία Γραφή: «Κοίτα, τα κάνω όλα καινούργια!» Και στο «M.E.I.» ακούμε τα λόγια: «Τώρα ακριβώς διαλύεται και το παλιό ανάθεμα που βάραινε επάνω σας (της πτώσης και υποδούλωσης στην ύλη), γιατί Εγώ ο ίδιος εισχωρώ μέσα στο ανάθεμα κι έτσι το μετατρέπω σ’ ευλογία, ευλογώντας όλη την ύλη. Αυτά που ίσχυαν σαν Τάξη πριν στους Ουρανούς, δεν ισχύουν πια. Τώρα ευλόγησα την ύλη και θα φτιαχθεί μία καινούργια Τάξη κι ένας καινούργιος Ουρανός. Όλη η Κτίση -σαν αυτή εδώ τη γη- θα μπει σε νέα σειρά.

Σύμφωνα με την Τάξη που ίσχυε ως τώρα, όποιος είχε περάσει από την ύλη, δεν μπορούσε να έρθει στον παράδεισο. Από εδώ και μπρος δεν θα μπορεί κανείς να φθάσει αληθινά ως Εμένα, στον πιο ψηλό και πάναγνο Ουρανό, αν δεν έχει περάσει σαν κι Εμένα από το δρόμο της ύλης και της σάρκας!

Από εδώ και μπρος, το παλιό προπατορικό αμάρτημα δεν θα βαραίνει πια όποιον θα βαφτίζεται στο όνομα Μου με το ζωντανό νερό της Διδασκαλίας Μου, με το πνεύμα της Αγάπης Μου και με τη δύναμη που δίνει η κάθε πράξη που γίνεται στο Όνομα μου. Το σώμα του δεν θα είναι πια ο λάκκος της αμαρτίας όπως παλιά, αλλά ένας Ναός του Αγίου Πνεύματος.

Αλλ’ ας προσέξει ο καθένας σας να μη μιανθεί και πάλι απ’ το πανάρχαιο, φαρμακερό ζιζάνιο της εγωλατρείας! Αν προφυλαχθείτε απ’ αυτό το κακό, θα εξαγνίσετε ως και το σώμα και το αίμα σας. Κι όταν μέσα σας θα έχει κυριαρχήσει οριστικά το Πνεύμα, τότε θ’ αναστηθεί μέσα του στην τέλεια, αιώνια Ζωή, όχι μοναχά η ψυχή αλλά κι η σάρκα του σώματος σας! Βλέπετε τι διαφορά υπάρχει ανάμεσα στο πριν και στο τώρα! Κι αυτό που θα ισχύει από εδώ και στο εξής, θα είναι ο κανόνας για όλη την αιωνιότητα».

Ο Λυτρωτής και η λύτρωση

Ο Χριστός είναι ο μοναδικός μεσάζοντας ανάμεσα στο Θεό και στην ανθρώπινη φύση. Με το να θυσιάσει τη σάρκα του και να χύσει το αίμα του, άνοιξε το δρόμο για τη σάρκα, που δεν είναι άλλο από την παμπάλαιη αμαρτία του Σατανά, ν’ αναστηθεί και να επιστρέψει στο Θεό!

Ο Χριστός είναι το θεμέλιο της Αγάπης μέσα στο Θεό, είναι ο κύριος και ο πιο μεγάλος Λόγος απ’ όλους, που έγινε σάρκα. Κι έτσι έγινε σάρκα για όλη τη σάρκα, κι αίμα για όλο το αίμα. Αυτή η σάρκα πήρε θεληματικά πάνω της όλο το κρίμα του κόσμου και το έπλυνε στα μάτια του Θεού με το πανάγιο αίμα της. Πάρε το μερίδιο σου απ’ αυτό το μέγιστο λυτρωτικό έργο που έγινε μέσα από το σώμα και το αίμα του Χριστού, και θα γίνεις κι εσύ πεντακάθαρος στα μάτια του Θεού. Από μόνο του δεν μπορεί να καθαρθεί κανένα ον και κανένα πράγμα, παρά μοναχά χάρη στην αξία του Χριστού, που δεν είναι άλλο από το ύψιστο Έλεος και την Ευσπλαχνία του Θεού. Μοναχός σου είσαι εντελώς ανήμπορος, ο Χριστός όμως μπορεί τα πάντα!» («Ρόμπερτ Μπλουμ», κεφ. 2).

«Στην ουσία, λύτρωση σημαίνει ότι ο άνθρωπος αναγνωρίζει τον Πατέρα και την Αγάπη που ξόδεψε το αίμα της πάνω στο σταυρό, για να εξιλεώσει και να εξαγιάσει ολόκληρο τον κόσμο. Η λόγχη που τρύπησε στο τέλος την καρδιά της αιώνιας Αγάπης, άνοιξε διάπλατα, ακόμη και για τους χειρότερους κακούργους, την άγια πόρτα στο Φως και στην αθανασία. Και σαν το ληστή που βρήκε εκεί το φως. και ζωντάνεψε η πίστη και η αγάπη του, όλοι μπορούν να δουν, και να ζωντανέψει η πίστη τους. Το αληθινό μερίδιο που έχει ο καθένας από τη λύτρωση είναι αυτό, ότι δηλαδή οι ακτίνες από τον Ήλιο του Ελέους γονιμοποιούν την αγάπη σας εκ νέου. Και στην καρδιά σας που ξαναγεννήθηκε μέσα στην αγνή αγάπη, ανατέλλει, χάρη στα έργα του Υιού, η Αγάπη του Πατέρα με όλη την Εξουσία και την Ισχύ του Αγιότατου Πνεύματος.

Το λυτρωτικό Μου έργο αποτελεί το μέγιστο έργο της αιώνιας Αγάπης, γιατί Εγώ, το Ύψιστο Ον, έγινα ο ίδιος άνθρωπος. Έγινα άνθρωπος, και κάτι παραπάνω, αδερφός όλων σας, με όλη την Αγάπη Μου και με όλη την απέραντη πληρότητα της Θεϊκότητάς Μου.

Ο κόσμος είχε παλιά πληγώσει την απαραβίαστη Ιερότητα του Θεού, κι Εγώ καθάρισα τη γη απ’ αυτό το ανάθεμα και πήρα όλο το βάρος των αμαρτιών του κόσμου στις πλάτες Μου. Συνάμα, υποδούλωσα την κόλαση κάτω από τη δύναμη της Αγάπης Μου. Πρωτύτερα, στην κόλαση ίσχυε αποκλειστικά η δίκαιη ανταπόδοση, εκείνη η πλευρά της Θεότητας που είχε εξοργισθεί από την προδοσία των παιδιών τής. Γι’ αυτό ήταν εντελώς αποκομμένη από κάθε επίδραση της Αγάπης Μου. Όμως η Αγάπη είναι το πιο τρομερό όπλο ενάντια στην κόλαση, επειδή είναι το άκρο αντίθετο απ’ αυτήν. Γι’ αυτό αρκεί να προφέρει κανείς με κατάνυξη κι αγάπη το όνομα Μου, για να υποχωρήσει για πάρα πολύ καιρό. Έτσι αυτό που έκανα για τη λύτρωση σας, είναι ότι άνοιξα την πόρτα για τον Παράδεισο και την αθανασία. Παράλληλα, το έργο Μου δείχνει αλάνθαστα το δρόμο ως εκεί, γιατί όχι μόνο σας συμφιλιώνει με την Αγιότητα του Θεού, αλλά και σας δείχνει συνάμα πως, για να ανυψωθείτε από το Θεό, πρέπει να ταπεινωθείτε μπρος στον κόσμο. Σας δείχνει παραπέρα πώς να βαστάζετε με καρτερία, πραότητα και υποταγή κάθε χλευασμό, τα βάσανα και το σταυρό, από αγάπη για Εμένα και τ’ αδέρφια σας. Σας διδάσκει επιπλέον να ευλογείτε τους εχθρούς σας με τη θεία Αγάπη, που ζεσταίνει τις καρδιές σας…» («0 δρόμος για την Πνευματική Αναγέννηση», Πύρινος Κόσμος, 1995).

To πιο μεγάλο απ’ όλα τα ονόματα

Ο Ιησούς Χριστός είναι επομένως τα πάντα. Αυτός είναι το ενσαρκωμένο προαιώνιο Κέντρο Δύναμης και η πληρότητα της Θεότητας. Είναι ο Κύριος όλων των πνευμάτων, ο Λυτρωτής και ο ουράνιος Πατέρας.

«Σας βεβαιώνω», λέει ο Ιωάννης, «πως ο Ιησούς είναι κάτι τόσο ασύλληπτα μεγάλο, που στο άκουσμα του ονόματος Του όλο το σύμπαν ριγεί από δέος! Λέγοντας βέβαια «Θεός», ονομάζετε πάλι το Ύψιστο Ον αλλά έτσι το ονομάζετε σε όλη του την απεραντοσύνη, αυτό δηλαδή που γεμίζει το απέραντο σύμπαν με την απεριόριστη δύναμη του από τη μία αιωνιότητα στην άλλη. Αλλά με το όνομα «Ιησούς» χαρακτηρίζετε το τέλειο, πανίσχυρο Κέντρο του Θεού, που έχει συγκεκριμένη οντότητα. Ή, ακόμα πιο καθαρά: ο Ιησούς είναι ο Θεός ως άνθρωπος, εντελώς αληθινός, ουσιαστικός και με πλήρη υπόσταση. Απ’ αυτόν εκπορεύεται όλη η Θεότητα ως το Πνεύμα της απεριόριστης Δύναμης και Εξουσίας του που γεμίζει όλη την απεραντοσύνη, όπως οι ακτίνες του ήλιου. Ο Ιησούς είναι επομένως η πεμπτουσία της πληρότητας της Θεότητας. Ή, με άλλα λόγια, μέσα στον Ιησού κατοικεί η Θεότητα με την απεριόριστη πληρότητα της, με υπαρκτή, σωματική υπόσταση. Γι’ αυτό το λόγο δονείται κάθε φορά η απεραντοσύνη του Θεού, όταν κάποιος προφέρει με αληθινή Αγάπη τούτο το ιερό όνομα!» («Πνευματικός Ήλιος», τομ. Β).

Μια μεγάλη αλήθεια

Το γεγονός ο Θεός ο ίδιος έγινε άνθρωπος μέσα στη μορφή του Ιησού Χριστού, αποτελεί μία αλήθεια η οποία, λόγω του βάθους και του μεγέθους της, δεν είναι δυνατό να γίνει κατανοητή και πιστευτή απ’ τον καθένα. Ίσως μοναχά εκείνοι που είναι ταπεινοί, γεμάτοι αγάπη, μπορούν να συναισθανθούν πώς είναι δυνατό η Θεότητα ν’ αφήσει το μεγαλείο της και να  κατέβει τόσο χαμηλά, παρακινημένη από την ευσπλαχνία της.

Ο Ιησούς, που γνώριζε την ανθρώπινη φύση, είχε επανειλημμένα προειδοποιήσει τον Πέτρο, όπως και άλλους μυημένους μαθητές, να μην αποκαλύψουν πρόωρα τη θεϊκότητά του σε ανώριμους ανθρώπους και να μην επιβάλουν τούτη την πίστη σε κανέναν. Και ο ίδιος, με μεγάλη προσοχή φανέρωνε την ταυτότητα του:

«Εσένα σε προετοίμασα με τα λόγια και τη διδασκαλία Μου», λέει σ’ έναν ιδιαίτερα ένθερμο οπαδό του. «Όταν ήρθα στο σπίτι σου πριν λίγες μέρες, με θεωρούσες σοφό και έμπειρο γιατρό. Όταν Με είδες να πραγματοποιώ ασυνήθιστες πράξεις, άρχισες να Με πιστεύεις για προφήτη, που μέσα του δρα το Πνεύμα του Θεού. Είσαι όμως ένας άνθρωπος  με πείρα σε όλες τις φιλοσοφικές σχολές. Κι αυτό σε παράκίνησε ν’ ανακαλύψεις πώς ένας άνθρωπος μπορεί να φθάσει σε τέτοια τελειότητα. Εγώ τότε σου φανέρωσα τι είναι ο άνθρωπος και τι κρύβει μέσα του. Επιπλέον, τι μπορεί να γίνει όταν αποκτήσει το “γνώθι σαυτόν” και κατακτήσει την απόλυτη ελευθερία του πνεύματος του.

Παράλληλα όμως σου έδειξα πως και ο Θεός είναι ένας άνθρωπος και γι’ αυτόν το μοναδικό λόγο είσαι επίσης εσύ άνθρωπος, όπως κι όλα τα όντα που σου μοιάζουν. Σου έδειξα επίσης μυστικά πως Εγώ ο Ίδιος είμαι (ο αρχέτυπος) άνθρωπος κι ότι ο καθένας έχει το χρέος να γίνει και να είναι παντοτινά αυτό που είμαι Εγώ. Με αυτό έμεινες έκπληκτος και από τότε ξέρεις πια καλά ποιος είμαι. Βλέπεις λοιπόν, ότι με όλα αυτά έπρεπε να προετοιμασθεί η ψυχή σου» («Μ.Ε.Ι.» 1. 175).

Επομένως δεν πρέπει να απορούμε ότι το γεγονός πως στον Ιησού ενώνονται και ενσαρκούνται Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα, στα βιβλικά κείμενα εμφανίζεται πολύ καλυμμένα, για την ανέτοιμη ανθρωπότητα. Σαφείς αναφορές βρίσκουμε κυρίως στον Ησαΐα («Τον λένε αιώνιο Πατέρα»), και στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη («Όποιος βλέπει Εμένα, βλέπει τον Πατέρα»). Η μεγάλη μάζα των χριστιανών, ως τώρα στο πρόσωπο του Ιησού λάτρευε τον Υιό του Θεού. Ωστόσο, πάντα υπήρχαν διαισθαντικές ψυχές που με την ευαισθησία τους αναγνώρισαν τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα μέσα στον Ιησού, όπως π.χ. πολλοί μύστες και άγιοι.

Έτσι κι αλλιώς, αυτό που έχει σημασία είναι η επαγγελία που έχουμε, πως «όποιος έχει τις εντολές Μου και τις τηρεί, αυτός Με αγαπάει. Κι Εγώ θα του φανερώσω τον Εαυτό Μου!» (Ιωάννης 14,21).