Ο αποκαλυπτικός Λόγος του θεού

Ο αποκαλυπτικός Λόγος του θεού

Σ’ ένα από τα έργα του Λόρμπερ, την «Θεία Οικονομία», ο Κύριος εξηγεί πως χρησιμοποιεί πάντα τρεις τρόπους για να αποκαλύψει το είναι και το θέλημα του στους ανθρώπους: μέσα από την τάξη και ευνομία που επικρατεί στη φύση, μέσα στην ίδια την πνευματική καρδιά του ανθρώπου, και τέλος μέσα από τα θεϊκά μηνύματα, το θείο Λόγο. Για το θείο Λόγο διαβάζουμε τα εξής: «Από τον πρώτο άνθρωπο της γης ως αυτήν εδώ την ώρα, δεν πέρασε χρόνος χωρίς να λάβουν οι άνθρωποι μια αποκάλυψη του Θεού».

«Και θα σας πω κάτι άλλο ακόμα: προφήτες θα υπάρχουν πάντα, μέχρι το τέλος του κόσμου, σε όλους τους λαούς της γης, σ’ ό,τι και να πιστεύουν! Γιατί όταν θα έχουν κοπεί όλα τα άλλα νήματα ανάμεσα σε ουρανό και γη, χάρη στους προφήτες θα μείνει ένας μυστικός δεσμός, που καμιά σκοτεινή δύναμη δεν θα μπορεί να τον καταστρέψει».

Τούτο επιβεβαιώνεται εξάλλου τόσο από την πολιτική, όσο και από τη θρησκευτική ιστορία όλων των λαών και όλων των εποχών. Όχι μόνο οι Ισραηλίτες αλλά και οι αρχαίοι Κινέζοι, Ινδοί, Πέρσες, Αιγύπτιοι και οι υπόλοιποι λαοί της αρχαιότητας έλαβαν μεγάλες αποκαλύψεις, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα ακόμη από τα ιερά τους βιβλία. Και μέχρι τα νεώτατα χρόνια ακόμη δόθηκαν επανειλημμένα μεγάλα φωτεινά μηνύματα από τους μεγάλους προφήτες στις σημαδιακές στιγμές της ιστορίας και από τους μικρότερους προφήτες στα μεσοδιαστήματα. Οι τελευταίοι είχαν κάθε φορά την αποστολή να κρατήσουν ζωντανό το πνεύμα που είχαν μεταδώσει οι μεγάλοι προφήτες.

Στα σύννεφα του ουρανού

Μέσα από τα λόγια των προφητών όμως ο Θεός μας μιλάει καλυμμένα για τον ίδιο λόγο που στο βιβλίο της φύσης η ύπαρξη του Θεού δεν μπορεί να αποδειχθεί μαθηματικά. Για την ίδια αιτία ο εσωτερικός λόγος της καρδιάς δεν εκδηλώνεται σαν θύελλα αλλά σαν μια σιγανή φωνή. «Να ξέρετε λοιπόν», λέει ο Δημιουργός στον «Πνευματικό Ήλιο», το Λόρμπερ, «πως η γνώση που κατεβαίνει από τον ουρανό στη ό γη δεν μπορεί ποτέ να φθάσει εντελώς γυμνή στους ανθρώπους. Πάντα ντύνεται με ένα γήινο ρούχο, με ένα περίβλημα. Χωρίς ένα τέτοιο περίβλημα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αφομοιώσουν την ουράνια γνώση, γιατί η γνώση αυτή είναι από τη φύση της καθαρά πνευματική. Για τον ίδιο λόγο, για να πάρει κανείς από το ψωμί τις αιθέριες θρεπτικές ύλες που είναι κατάλληλες για τον οργανισμό του, πρέπει να βάλει στο στόμα του ταυτόχρονα και μια ύλη πολύ πιο χονδροειδή, καθότι το ψωμί που τρώτε αποτελείται αποκλειστικά από πολλά τέτοια περιβλήματα ή φλοιούς, που είναι οι φορείς της αληθινής θρεπτικής ουσίας».

Όπως με το ψωμί για το κορμί, το ίδιο συμβαίνει με την τροφή για το πνεύμα· αυτήν τη «θρεπτική ουσία» μπορούμε να την αφομοιώσουμε μόνο όταν περιβάλλεται από «χονδροειδέστερη ύλη».

Γιατί μέσα σε περίβλημα;

Γιατί όμως αυτή η περιπλοκή, το κρύψιμο της θεϊκής Αλήθειας μέσα σε μια χονδροειδή γήινη φλούδα; Δεν θα ήταν πολύ καλύτερα αν ο Θεός μάς αποκάλυπτε την υπόσταση και τη θέληση του κατηγορηματικά, καθαρά, και ξάστερα, ώστε κανένας άνθρωπος να μην μπορεί να αντισταθεί στο ουράνιο   πνευματικό φως;

Ο Ιμμάνουελ Καντ, που προφανώς είχε σκεφθεί διεξοδικά πάνω σε αυτό το θέμα, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: αν υποθέσουμε πως θα μπορούσαμε να αποδείξουμε θεωρητικά, αλλά πέρα από κάθε αμφιβολία, την ύπαρξη του Θεού, την αιώνια ζωή της ψυχής μας, καθώς και όλα τα άλλα μυστικά της Θεότητας μέσα από τις αποκαλύψεις του Θεού, ποια θα ήταν η συνέπεια; «Θα είχαμε αδιάκοπα μπροστά στα μάτια μας το Θεό και την αιωνιότητα σαν φόβητρο. Δεδομένης της ισχυρής εγωιστικής τάσης στον άνθρωπο, το αποτέλεσμα θα ήταν βέβαια πως θα αποφεύγαμε την παραβίαση του ηθικού νόμου. Οι περισσότερες έννομες πράξεις όμως θα γίνονταν από φόβο, ελάχιστες από ελπίδα και σχεδόν καμία από καθήκον (αγάπης). Ως εκ τούτου, η πράξη δεν θα είχε καμιά ηθική αξία. Αυτή όμως είναι η μόνη που μετράει μπροστά στην ύψιστη θεϊκή Σοφία».

Αυτή την άποψη του στοχαστή επιβεβαιώνει ο Ιησούς στο Μεγάλο Ευαγγέλιο» «Θα σας πω μία μεγάλη αλήθεια: με την ίδια ευκολία θα μπορούσα να είχα έρθει στη γη σαν άνθρωπος τεραστίων διαστάσεων, με κουστωδία από αμέτρητες στρατιές αγγέλων, να Με συνοδεύουν φωτιές, αστραπές, βροντές και θύελλες, για να σας εξαγγείλω το λόγο του ελέους με μία βροντερή φωνή που θα τράνταζε τα βουνά συθέμελα. Χωρίς άλλο δεν θα έμενε κανένας σας τότε με την παραμικρή αμφιβολία για το ποιος είμαι. Γιατί θα του κοβόταν από την αρχή η λαλιά από το φόβο και θα ήταν ανίκανος να σκεφθεί το παραμικρό. Σε τι θα ωφελούσε όμως αυτό στην ουσία στην εσωτερική απελευθέρωση του ατόμου; Σε τίποτα απολύτως! Θα σήμαινε καταδίκη για την ψυχή και καταναγκασμό για το μυαλό του κάθε ανθρώπου». Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς ήρθα ταπεινός και αγνώριστος σ’ αυτό τον κόσμο, ώστε να μην εξαναγκασθεί καμιά ανθρώπινη καρδιά να Με πιστέψει.

Ήρθα για να Με αναγνωρίσουν και να Με αγαπήσουν χάρη στην ευλογημένη δύναμη που έχει η αλήθεια των λόγων Μου και των διδαχών Μου. Και τότε να διαλέξουν εντελώς ελεύθερα την πορεία της ζωής τους!»

Επίσης καταλαβαίνουμε έναν άλλο λόγο γιατί ο Θεός και τα Λόγια του μας προσφέρονται σφραγισμένα με εφτά σφραγίδες. Εμείς οι άνθρωποι οφείλουμε να γίνουμε όμοιοι με το θεό τόσο στην ανεξάρτητη σκέψη και κρίση, όσο και στη δραστηριότητα, στην ακαταπόνητη θέληση και πράξη. Μ’ αυτή την έννοια, όλα όσα μας προσφέρουν η θεϊκή Αγάπη και Σοφία, συμπεριλαμβανομένου του θεϊκού Λόγου, στοχεύουν σε τελευταία ανάλυση να μας παρακινήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

«Το γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να βρει το Θεό τόσο εύκολα και γρήγορα, όπως θα το επιθυμούσαν μερικοί, έχει μία σοφή αιτία: αν οι άνθρωποι έβρισκαν χωρίς κόπο αυτό που αναζητούσαν, πριν περάσει πολύς καιρός, το εύρημά τους θα έχανε εντελώς την αξία του στα μάτια τους και δεν θα σκοτίζονταν πια ιδιαίτερα για να ψάξουν παραπέρα. Θα εγκατέλειπαν από τεμπελιά την προσπάθεια, με αποτέλεσμα να μην τους ωφελήσει και πολύ ο πνευματικός θησαυρός που θα είχαν αποκτήσει δίχως να πολυκοπιάσουν. Ενώ η αλήθεια είναι πως όταν δεινοπαθήσουν για να τον βρουν, τον εκτιμούν τότε ανάλογα. Γι’ αυτό σπάνια συμβαίνουν μεγάλες αποκαλύψεις, ώστε οι άνθρωποι, φοβισμένοι απ’ το σκοτάδι της ψυχής τους, να ενδιαφερθούν από μόνοι τους και να, ψάξουν ακούραστα να βρουν την αιώνια Αλήθεια και Εμένα!

Και σ’ αυτή την περίπτωση», λέει ο Καντ, «ισχύει αυτό που μας διδάσκει η μελέτη της φύσης και του ανθρώπου: ότι δηλαδή αυτή η ανεξερεύνητη Σοφία η οποία μας έχει δημιουργήσει είναι εξίσου αξιοσέβαστη σε όλα όσα μας φανερώνει, όσο και σ’ αυτά που μας κρατάει κρυφά» («Η θρησκεία μέσα στα πλαίσια της απλής λογικής»).

Γιατί από ανθρώπου

κaι όχι από αγγέλου στόμα;

Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους, ο Θεός δεν μιλάει στους ανθρώπους μέσα από αιθέριους αγγελικούς απεσταλμένους αλλά μέσα από προφήτες, δηλαδή ανθρώπους αυτής της γης. Λυτή η επιλογή προσφέρει τη δυνατότητα στην καθαρή αλήθεια που πηγάζει από το Θεό ν’ αναμιχθεί και να «καλύψει» το καθαρά πνευματικό περιεχόμενο της με «χονδροειδέστερη», δηλαδή γήινη και ανθρώπινη ύλη.

Πώς γίνεται λοιπόν αυτή η επικοινωνία ανάμεσα σε ουρανό και γη σύμφωνα με τον Λόρμπερ; Πολύ απλά, μέσα από τον αμιγή πνευματικό σπινθήρα που βρίσκεται σε κάθε ανθρώπινη καρδιά. Συγκεκριμένα, ο Θεός εμφυσεί στα αισθητήρια όργανα της ψυχής του προφήτη, εντελώς απαλά και υπόκωφα, εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα, τα οποία είναι λίγο ως πολύ διαυγή και σαφή. Αυτά αναδύονται από τη Θεϊκή πηγή του πνεύματος, τη βαθιά μας συνείδηση. Περνούν μέσα από το υποσυνείδητο, όπου είναι αποθηκευμένες οι μυστικές μας μνήμες και παραστάσεις, και καταλήγουν στο φως της μέρας, στη διαυγή συνείδηση του εγκεφάλου. Κάθε πηγή που αναβλύζει μέσα από ένα μαλακό, αμμώδες έδαφος, παρασύρει αρκετά από τα στοιχεία του στο ανέβασμα της. Απ’ αυτό το παράδειγμα ο καθένας μπορεί να καταλάβει πως και στον άνθρωπο μπορούν εύκολα ν’ αναμιχθούν στοιχεία από το υποσυνείδητο ή από άλλες ξένες πνευματικές επιρροές σ’ αυτή τη διαδρομή, δίχως να το συνειδητοποιήσει ο ίδιος ο προφήτης.

Ο Ιωάννης, ο μαθητής του Ιησού, ο οποίος ήταν αναμφίβολα φωτισμένος πνευματικά, λέει στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» σχετικά με την θεϊκή έμπνευση: «Καμιά φορά φοβάμαι, Κύριε, πως η καρδιά μου μπορεί να μην προλάβει να συλλάβει ή να μην καταλάβει σωστά κάτι που προέρχεται από Εσένα και εύκολα να εμφανίσει δικές μου σκέψείς για δικές Σου».

Πίσω από την πολυμορφία κρύβεται η θεϊκή Σοφία

Για τον ίδιο λόγο, ο αποκαλυπτικός Λόγος του Θεού παρουσιάζει μία τεράστια ποικιλία, τόσο στη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο, για να ικανοποιήσει τις διαφορετικές ανάγκες και ικανότητες αντίληψης των ανθρώπων^. σχετικά μ’ αυτό το αξιοσημείωτο γεγονός, διαβάζουμε στο «Ρόμπερτ Μπλουμ» την εξής παρατήρηση:

«Με τη διδασκαλία του Θεού (στ’ αυθεντικά κείμενα), τα πράγματα έχουν όπως και με την υπόλοιπη δημιουργία: κοιτάζοντάς την με τη σκέτη ανθρώπινη λογική, δίνει την εντύπωση μιας εντελώς χαοτικής ασυναρτησίας. Το γήινο μυαλό ψάχνει μάταια ν’ ανακαλύψει εκεί μέσα μια κάποια συστηματοποίηση, μία σαφή τάξη, αυτό που για εκείνο αποτελεί μία φυσική λογική. Παράδοξα περιστατικά και ηθικά διδάγματα, συνήθως κρυμμένα μέσα σε μυστικιστικές εικόνες, φτιάχνουν ένα αξεχώριστο συνονθύλευμα. Εδώ διαβάζει κανείς ένα παραμύθι όλο θαύματα, εκεί μία επίπληξη σε μία σελίδα παρακάτω ξεπροβάλλει μία ανώτερη ηθική. Τις πιο πολλές φορές όμως, για το ανθρώπινο μυαλό αυτή η ηθική έχει λιγότερη συνάφεια με τις άλλες διηγήσεις, παρομοιώσεις και καταστάσεις, απ’ όση ομοιογένεια εμφανίζει η πληθωρική χλωρίδα σ’ ένα εύφορο χωράφι, όπου ένας καλός βοτανολόγος μπορεί να βρει κοντά-κοντά τα πιο ετερόκλητα είδη για τη συλλογή του. Ωστόσο αυτό δεν αντιφάσκει στο παραμικρό με την τάξη που διακρίνει τη θείκή διδασκαλία^. ίσα – ίσα την επιβεβαιώνει. Γιατί μ’ αυτό τον τρόπο ακριβώς η Θεότητα εξαναγκάζει τον άνθρωπο να υπερβεί τη νωθρότητα που έχει από φυσικού του. Τον υποχρεώνει να σκέφτεται αδιάκοπα και να ανασκαλεύει εδώ κι εκεί, για να βρει το δρόμο του ανάμεσα σε όλα αυτά που με την πρώτη ματιά του φαίνονται σαν “πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι”… Επίσης η φύση της θείας διδασκαλίας είναι τέτοια, που κάθε πνεύμα μπορεί να αφομοιώνει από εκεί μέσα και να τρέφεται όπως το φυτό από το χώμα, με τα θρεπτικά στοιχεία που είναι κατάλληλα για τη δική του ιδιοσυγκρασία κι έτσι να εξελίσσεται ώσπου να φθάσει την τελειότητα».

Ο αμιγής πυρήνας της Αλήθειας

Το γεγονός είναι πως η θεία Πρόνοια φροντίζει ώστε στις αποκαλύψεις της ο πυρήνας της Αλήθειας, παρόλο το λεκτικό του περίβλημα που εξαρτάται από τις ανάγκες και το βαθμό ωριμότητας των ανθρώπων, να μένει αλώβητος και να βρίσκει ακέραια το στόχο του. Λέει σχετικά ο Κύριος στο «Φυσικό Ήλιο» του Λόρμπερ:

«Το πνεύμα είναι μία δύναμη αυτόνομη, με απόλυτη αρμονία και τάξη μέσα του. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, όταν Εγώ, που είμαι η προαιώνια Αρχή, απευθύνομαι στον εξωτερικό κόσμο από την ακατάλυτη πνευματική σφαίρα, προσέχω να μην πάει τίποτα χαμένο από το καθαρά θεϊκό στοιχείο. Αντίθετα, φροντίζω πάντοτε ώστε το θεϊκό Πνεύμα να διαπερνάει ολότελα ολόκληρη την αποκάλυψη. Όσον αφορά όμως την εξωτερική μορφή της αποκάλυψης, υποχρεωτικά κάθε φορά προσαρμόζεται στις δεδομένες συνθήκες. Ως εκ τούτου εμφανίζεται αναγκαστικά αντιφατικό σε πάρα πολλά σημεία ως προς την εξωτερική μορφή, ενώ, στο εσωτερικό της, επικρατεί η μεγαλύτερη δυνατή τάξη και αρμονία…

Πάρτε για παράδειγμα τα γραπτά κείμενα τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης. Πόσες χιλιάδες κλάδους, παρακλάδια και ρίζες μπορείτε να ξεχωρίσετε εκεί μέσα; Εξωτερικά φαίνονται όλα ν’ αντιφάσκουν μεταξύ τους. Διδαχές γύρω από το ίδιο θέμα είναι γραμμένες σε διαφορετικές εκδοχές. Οι διάφοροι προφήτες προαναγγέλλουν το ίδιο γεγονός εντελώς αλλιώτικα. Ακόμη και οι τέσσερις ευαγγελιστές διηγούνται το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια. Συχνά μάλιστα οι τοποθεσίες όπου έχουν εξελιχθεί τα γεγονότα δεν συμφωνούν πλήρως μεταξύ τους- επίσης, πολλές φορές ποικίλλουν και τα χρονικά δεδομένα. Όποιος λοιπόν ξεκινάει από την εξωτερική παρουσίαση των γεγονότων και θέλει να βρει την εσωτερική συνάφεια των αποκαλύψεων, με πάσα βεβαιότητα θα χάσει το δρόμο και δύσκολα θα καταλήξει στο κέντρο».

Με άλλα λόγια, το γήινο-ανθρώπινο και γι’ αυτό εφήμερο στοιχείο που είναι γεμάτο ασυμφωνίες και αντιφάσεις, στις αυθεντικές προφητείες βρίσκεται μόνο μέσα στο εξωτερικό και δευτερεύον τμήμα, στο περίβλημα ή στο φλοιό ας πούμε. Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε δένδρο όπου ο φλοιός που χάσκει νεκρός και ετοιμόρροπος αποτελεί μονάχα ένα χονδροειδές κάλυμμα για την ουσιαστική ζωή που κρύβεται μέσα την καρδιά. Όποιος λοιπόν δεν μένει στάσιμος στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά παραμερίζει τη φλούδα με τον κατάλληλο τρόπο, βρίσκει εύκολα τον ακέραιο πυρήνα μέσα στην καρδιά. Κι από εκεί πια μπορεί να καταλάβει επίσης το ρόλο και τη σύσταση του εξωτερικού φλοιού.

Το κλειδί της Αγάπης

` Το δρόμο για να διεισδύσει κανείς ως την αλήθεια, στον πυρήνα της κάθε προφητείας, μας τον δείχνει ξεκάθαρα ο Εμπνευστής τους στα μηνύματα του.

Ξέρουμε πως η ουσία του Θεού είναι η Αγάπη και συνεπώς η Αγάπη είναι επίσης η ουσία που διαπνέει τα λόγια του! Ο Ιησούς είπε στο Φαρισαίο πως ο Νόμος και οι προφήτες στηρίζονται πάνω στη διπλή εντολή του «αγάπα το Θεό πάνω απ’ όλα και τον πλησίον σαν τον εαυτό σου!» Με άλλα λόγια, κάθε προφητεία αποβλέπει σ’ αυτή την εντολή. Ή, αλλιώτικα ειπωμένο: «Η εκπλήρωση του Νόμου είναι η αγάπη». Ή και πάλι απ’ τον Ιησού: «Όποιος έχει τις εντολές Μου της αγάπης και τις τηρεί, αυτός είναι που Μ’ αγαπά, κι Εγώ θα του αποκαλυφθώ».

Άρα το κλειδί που ξεκλειδώνει την πόρτα των αποκαλύψεων είναι η άδολη αγάπη που ενσωμάτωσε ο Ιησούς! Γι’ αυτόν το λόγο, στις ανώτερες φωτεινές σφαίρες μπορεί να διεισδύσει μόνο μία καθαρή καρδιά που δεν την αμαυρώνει η έπαρση και ο εγωισμός. Απ’ όλες τις αμέτρητες εκδοχές, διδαχές και εντολές που υπάρχουν, οι μόνες που μπορούν να είναι αληθινά θεϊκές είναι αυτές που ανταποκρίνονται σε τούτη τη θεμελιακή ουσία του Θεού και των εντολών Του. Κάθε τι που συμφωνεί με την άδολη αγάπη, είναι γνήσιο και καλό’ τα υπόλοιπα είναι ψεύτικα και περίσσια. Έτσι στη «Θεία Οικονομία», ο αληθινά ένθεος προφήτης Ενώχ διαλαλεί: «Πάνω απ’ όλα θα πρέπει να αγαπάτε το Θεό, τον ιερό και στοργικό μας Πατέρα. Αν τον αγαπάτε με όλες σας τις δυνάμεις, θα σας δοθούν πιο πολλά μέσα σ’ ένα λεπτό απ’ όσα μπορεί να γνωρίσει το πιο κοφτερό μυαλό – και μάλιστα κάνοντας ένα σωρό λάθη – μέσα σε χίλια χρόνια! Η Σοφία βλασταίνει πάνω στην Αγάπη· γι’ αυτό, αν θέλετε να γίνετε πραγματικά σοφοί, αγαπάτε με όλη σας την καρδιά!»

Ο άνθρωπος που πατάει σ’ αυτή τη βάση, δεν θα χαθεί μέσα στην πληθώρα και στην πολυμορφία των αποκαλύψεων. Με αυτό ακριβώς το πνεύμα οφείλει κανείς να πλησιάσει τα γραπτά του Λόρμπερ, που πολλές φορές ο «φλοιός» τους μας ξενίζει.