Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

1. Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

«Έτσι μιλάει ο Κύριος για τον καθένα –  και αυτό είναι αληθινό, βέβαιο και αξιόπιστο: Όποιος θέλει να μιλήσει μαζί Μου ας έρθει σ’ Εμένα, και Εγώ θα του απαντήσω μέσα από την καρδιά του^. όμως, μόνο όσοι είναι αγνοί και έχουν καρδιά γεμάτη ταπεινοφροσύνη θα ακούσουν τον ήχο της φωνής Μου».

Η αρχή της πρώτης υπαγόρευσης

στον Ιάκωβο Λόρμπερ

μέσω του εσωτερικού Λόγου

Στο πρώτο έργο του Αυστριακού μυστικιστή Ιάκωβου Λόρμπερ (1800-1864), τη «Θεία Οικονομία», που του δόθηκε ως αποκάλυψη, ο Θεός εξηγεί πως τρεις είναι οι τρόποι με τους οποίους φανερώνει την ύπαρξη του και τη βούληση του στους ανθρώπους. Συγκεκριμένα, μέσα από την τάξη και την ευνομία που επικρατεί στη φύση, με την καθοδήγηση που δίνει μέσα στην πνευματική καρδιά του κάθε ανθρώπου και, τέλος, με τη διδασκαλία του προς την ανθρωπότητα, με το θείο Λόγο.

Για το θείο Λόγο λέει επακριβώς:

«Από τον πρώτο άνθρωπο της γης ως αυτήν εδώ την ώρα, δεν πέρασε χρόνος χωρίς να λάβουν οι άνθρωποι μια αποκάλυψη του Θεού. Και θα σας πω κάτι άλλο ακόμα: Προφήτες θα υπάρχουν πάντα, μέχρι το τέλος του κόσμου, σε όλους τους λαούς της γης, σε ό,τι και να πιστεύουν! Γιατί όταν θα έχουν κοπεί όλα τα άλλα νήματα ανάμεσα σε ουρανό και γη, χάρη στους προφήτες θα μείνει ένας μυστικός δεσμός, που καμιά σκοτεινή δύναμη δεν θα μπορεί να τον καταστρέψει».

Τούτο επιβεβαιώνεται εξάλλου τόσο από την πολιτική, όσο και από τη θρησκευτική ιστορία όλων των λαών και όλων των εποχών. Όχι μόνο οι Ισραηλίτες αλλά και οι αρχαίοι Κινέζοι, Ινδοί, Πέρσες, Αιγύπτιοι και οι υπόλοιποι λαοί της αρχαιότητας έλαβαν μεγάλες αποκαλύψεις, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα ακόμη από τα ιερά τους βιβλία. Και μέχρι τα νεότατα χρόνια ακόμη δόθηκαν επανειλημμένα μεγάλα φωτεινά μηνύματα από τους μεγάλους προφήτες στις σημαδιακές στιγμές της ιστορίας και από τους μικρότερους προφήτες στα μεσοδιαστήματα. Οι τελευταίοι είχαν κάθε φορά την αποστολή να κρατήσουν ζωντανό το πνεύμα που είχαν μεταδώσει  οι μεγάλοι προφήτες.

Όπως όμως και αν αποκαλύπτεται ο Θεός, είτε μέσα από το βιβλίο της φύσης είτε μέσα από τους απεσταλμένους του είτε μέσα από το πνεύμα του κάθε ανθρώπου, αυτό γίνεται πάντοτε, λίγο ως πολύ, κεκαλυμμένα, μέσα από κάποιο περίβλημα. Οι λόγοι είναι δύο. Αφ’ ενός, επειδή οτιδήποτε καθαρά πνευματικό πρέπει να επενδυθεί με ένα χονδροφυή φλοιό, για να μπορεί να αφομοιωθεί στο γήινο επίπεδο, και αφετέρου, ένεκα της περίφημης ελευθερίας της βούλησης. Γι’ αυτό έλεγε ο Ιησούς στους μαθητές του στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη», το άλλο μεγάλο αποκαλυπτικό έργο του Λόρμπερ:

«Θα σας πως μία μεγάλη αλήθεια: με την ίδια ευκολία θα μπορούσα να είχα έρθει στη γη σαν άνθρωπος τεραστίων διαστάσεων, με κουστωδία από αμέτρητες στρατιές αγγέλων, να Με συνοδεύουν φωτιές, αστραπές, μπουμπουνητά και θύελλες, για να σας εξαγγείλω το λόγο του ελέους με μία βροντερή φωνή που θα τράνταζε τα βουνά συθέμελα. Χωρίς άλλο δεν θα έμενε κανένας σας τότε με την παραμικρή αμφιβολία για το ποιος είμαι. Γιατί θα του κοβόταν από την αρχή η λαλιά από το φόβο και θα ήταν ανίκανος να σκεφθεί το παραμικρό. Σε τι θα ωφελούσε όμως αυτό στην ουσία για την εσωτερική απελευθέρωση του ατόμου; Σε τίποτα απολύτως! Θα σήμαινε καταδίκη για την ψυχή και καταναγκασμό για το μυαλό του κάθε ανθρώπου.

Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς ήρθα ταπεινός και αγνώριστος σ’ αυτό τον κόσμο, ώστε να μην εξαναγκασθεί καμιά ανθρώπινη καρδιά να Με πιστέψει αλλά να Με αναγνωρίσουν και να Με αγαπήσουν χάρη στην ευλογημένη δύναμη που έχει η αλήθεια των Λόγων Μου και των διδαχών Μου. Και τότε να διαλέξουν εντελώς ελεύθερα την πορεία της ζωής τους!».

Ένας ακόμη λόγος, γιατί ο Θεός και ο Λόγος του προσφέρονται σφραγισμένα με επτά σφραγίδες, έχει να κάνει με τον υπέρτατο σκοπό της ζωής μας, την τελειοποίηση. Εμείς οι άνθρωποι οφείλουμε να γίνουμε όμοιοι με τον Θεό τόσο στην ανεξάρτητη σκέψη και κρίση όσο και στη δραστηριότητα, στην ακαταπόνητη θέληση και πράξη. Μ’ αυτή την έννοια, όλα όσα μας προσφέρουν η θεϊκή Αγάπη και Σοφία, συμπεριλαμβανόμενου του θεϊκού Λόγου, στοχεύουν σε τελευταία ανάλυση να μας παρακινήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

«Το γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να βρει το Θεό τόσο εύκολα και γρήγορα, όπως θα το επιθυμούσαν μερικοί, έχει μία σοφή αιτία: αν οι άνθρωποι έβρισκαν χωρίς κόπο αυτό που αναζητούσαν, πριν περάσει πολύς καιρός, το εύρημα τους θα έχανε εντελώς την αξία του στα μάτια τους και δεν θα σκοτίζονταν πια ιδιαίτερα για να ψάξουν παραπέρα. Θα εγκατέλειπαν από τεμπελιά την προσπάθεια, με αποτέλεσμα να μην τους ωφελήσει και πολύ ο πνευματικός θησαυρός που θα είχαν αποκτήσει δίχως να πολυκοπιάσουν. Ενώ η αλήθεια είναι πως όταν δεινοπαθήσουν για να τον βρουν, τον εκτιμούν τότε ανάλογα. Γι’ αυτό σπάνια συμβαίνουν μεγάλες αποκαλύψεις, ώστε οι άνθρωποι, φοβισμένοι απ’ το σκοτάδι της ψυχής τους, να ενδιαφερθούν από μόνοι τους και να ψάξουν ακούραστα να βρουν την αιώνια Αλήθεια και Εμένα!».

Για όλους αυτούς τους λόγους άλλωστε για να αποκαλυφθεί ο Θεός χρησιμοποιεί κοινούς ανθρώπους της γης και όχι αιθέριες αγγελικές οντότητες. Η επικοινωνία αυτή μεταξύ Ουρανού και γης γίνεται μέσα από τον αγνό πνευματικό σπινθήρα που βρίσκεται σε κάθε ανθρώπινη καρδιά. Συγκεκριμένα, ο Θεός εμφυσεί στα αισθητήρια όργανα της ψυχής του προφήτη, εντελώς απαλά και υπόκωφα, εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα, τα οποία είναι λίγο ως πολύ διαυγή και σαφή. Αυτά αναδύονται από τη θεϊκή πηγή του πνεύματος, τη βαθιά συνείδηση και καταλήγουν στον εγκέφαλο για να αρθρωθούν σε λόγο.

Σαν αποτέλεσμα, ο αποκαλυπτικός Λόγος του Θεού παρουσιάζει μία τεράστια ποικιλία μορφής και περιεχομένου, για να καλύψει τις διαφορετικές ανάγκες και ικανότητες αντίληψης των ανθρώπων. Η διάκριση των διαφόρων ειδών μπορεί να γίνει μόνο με βάση το βαθμό καθαρότητας που τα χαρακτηρίζει σε σχέση με την προέλευση τους από τη θεϊκή πηγή.

Ό,τι πηγάζει από μία άδολη αγάπη για τον Θεό και το συνάνθρωπο, ό,τι διδάσκει και πραγματώνει την αγάπη, προέρχεται από τις ουράνιες σφαίρες, είναι αληθινό, καλό και θεϊκό. «Πάσα γραφή, που είναι εμπνευσμένη από τον Θεό, είναι ωφέλιμη για τη διδασκαλία της Αλήθειας και τη διόρθωση των λαθών» (Τιμ. Β’ 3,16). Αντίθετα, ό,τι προέρχεται από μία αγάπη που κρύβει εγωιστικά, υπολογιστικά κίνητρα, ό,τι υποθάλπει, προβάλλει ή προκαλεί μία τέτοια ιδιοτελή αγάπη, είναι ψεύτικο, βλαβερό και αντίθεο. Ο ίδιος ο Ιησούς το διατύπωσε πεντακάθαρα με τα παρακάτω λόγια: «Εκείνος που μιλάει από μόνος του (δηλαδή από την ανθρώπινη φύση του), επιδιώκει τον έπαινο των άλλων για τον εαυτό του. Όποιος όμως επιδιώκει τον έπαινο εκείνου που τον έστειλε, αυτός είναι αξιόπιστος και δεν υπάρχει τίποτα ψεύτικο σ’ αυτόν» (Ιω. 7,18). Με άλλα λόγια, η προφητεία είναι ψεύτικη όταν η προσωπικότητα ή τα μηνύματα του προφήτη προδίδουν έναν άνθρωπο ματαιόδοξο και εγωιστή. Αντίθετα, είναι αυθεντική όταν επιδιώκει και διατρανώνει τη δόξα του Θεού.

Ανάμεσα στις διάφορες μορφές αποκάλυψης με τις οποίες επικοινωνεί ο Θεός με τους ανθρώπους, όπως είναι παραδείγματος χάρη τα όνειρα, τα οράματα, η εμπνευσμένη σκέψη, ο γνωστός ως «εσωτερικός Λόγος» προσφέρει το μεγαλύτερο βαθμό καθαρότητας και πιστότητας.

Ως «εσωτερικός Λόγος» εννοείται εκείνη η μυστικιστική διαδικασία όπου το Θείο μιλά μέσα στον άνθρωπο. Μαρτυρίες γι’ αυτό το μυστικιστικό βίωμα υπάρχουν στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και στα κείμενα της Καινής Διαθήκης, τα οποία είναι καρπός της έκχυσης του Πνεύματος πάνω από τους μαθητές του Χριστού. Τη ζωντανή επικοινωνία με τον Θεό όμως την έχουν βιώσει επίσης όλοι οι μεγάλοι μυστικιστές, αλλά και αμέτρητοι αφανείς που δεν καταγράφηκαν σε κανένα βιβλίο.

Ο διάλογος που διεξάγει ο Θεός με τον άνθρωπο αντικατοπτρίζει ένα μυστήριο της δημιουργίας, δεδομένου ότι η Θεία Μονάδα δημιούργησε ένα συνομιλητή για να τον αγαπήσει και αυτός με τη σειρά του να Του ανταποδώσει την αγάπη Του. Γιατί «η ουσία της αγάπης δεν είναι να αγαπά κάποιος τον εαυτό του, αλλά να αγαπά τους άλλους και έτσι να τον συνδέει η αγάπη μαζί τους». Συνεπώς «στην αγάπη, το “δικό μου” γίνεται μέρος του άλλου» (Εμ. Σβέντενμποργκ, Σουηδός επιστήμονας και θεοσοφιστής του 17ου αιώνα), η αγάπη θέλει διαρκώς να χαρίζει από την πληθώρα της και επειδή «η Θεότητα είναι η ίδια η αιώνια Αγάπη» (Ιάκ. Λόρμπερ), αιωνίως επικοινωνεί και αποκαλύπτεται. Η αποκάλυψη μέσω του Λόγου στέκεται υψηλότερα από την αποκάλυψη μέσω της Φύσης, αφού με τον άνθρωπο ο μονόλογος του Δημιουργού μεταβάλλεται σε διάλογο. «Με τον άνθρωπο αρχίζει η συνομιλία της Φύσης με τον Θεό» (Βολφ. φον Γκαίτε).

Για να συνομιλήσει ο άνθρωπος με τον Κτίστη του, πρέπει να καταδυθεί μέσα στην καρδιά του: «Όταν εισχωρήσεις στο εσωτερικό σου, εισχωρείς μέσα στον Θεό, γιατί Αυτός κατοικεί μέσα σου!» λέει ο Αυγουστίνος. Όλοι όσοι γνώρισαν την αλήθεια Του και τη μέθεξη με την αγάπη Του ήταν αυτοί που αναζητούσαν το διάλογο μαζί Του. Ένας από αυτούς, ο Γερμανός μυστικιστής Γιόχαν Αρντ, γράφει για το άφατο και το ανέκφραστο αυτής της εμπειρίας: «Ό,τι και αν πω σχετικά, δεν είναι παρά μία αμυδρή σκιά, γιατί το θησαυρό που νιώθω μέσα στην ψυχή μου δεν μπορώ να τον εκφράσω- και αυτός ο θησαυρός είναι η φωνή και η ομιλία του αιώνιου Λόγου μέσα στην ψυχή που αγαπά με θείο έρωτα».

Ωστόσο, η εσωτερική συνδιάλεξη μεταξύ Θεού και ψυχής δεν γίνεται μόνο με τα λόγια. «Ο Θεός αφυπνίζεται με πολλούς τρόπους μέσα στην ψυχή» λέει ο Ισπανός μυστικιστής και άγιος της Καθολικής Εκκλησίας, Ιωάννης του Σταυρού.

Συνεπώς οι πνευματικές αισθήσεις του ανθρώπου επικοινωνούν καθεμία διαφορετικά με την αιώνια Αγάπη. Έτσι η «ακοή» είναι η εσωτερική στάση όπου η ψυχή με ιερή προσήλωση συλλαμβάνει τον Θεό κατά την αποκάλυψή Του στο πνευματικό της κέντρο, στον πνευματικό σπινθήρα που της έχει εμφυτεύσει. Βέβαια, η αποκάλυψη αυτή είναι κλιμακωτή και προσαρμοσμένη στο εκάστοτε επίπεδο ωριμότητας του ανθρώπου. Μόνο όταν ο άνθρωπος διαρρήξει το εγώ του και περάσει ως πνευματικά αναγεννημένος στην καρδιά της Θεότητας γίνεται ικανός να συμμετάσχει στην πληρότητα της αποκάλυψης Της.

Επομένως, αντίστοιχα με το βαθμό ωριμότητας και τις ανάγκες του καθενός ποικίλλουν οι εκφάνσεις του εσωτερικού Λόγου. Έτσι υπάρχουν καθαρά προσωπικές αποκαλύψεις που αφορούν τη συγκεκριμένη περίπτωση ενός συγκεκριμένου προσώπου και φανερώνουν την αλήθεια ως το βαθμό που μπορεί να τη συλλάβει ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος. Οι μεγάλες αποκαλύψεις που αφορούν όλη την ανθρωπότητα – όπως αυτές που έλαβαν οι προφήτες πριν και μετά τον Χριστό, σε νεότερη εποχή σε εξαιρετικά μεγάλη έκταση ο Ιάκωβος Λόρμπερ και η Μπέρτα Ντούντε – δίνονται πάντοτε σε μεμονωμένα θεόπνευστα άτομα που έχουν κληθεί στη γη ειδικά γι’ αυτό το σκοπό. Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για ιδιαίτερα ισχυρά πνεύματα που προετοιμάζονται από αιωνιότητες για την ενσάρκωση τους στη γη, προκειμένου να είναι ικανά σκεύη που θα αντέξουν την υπέρμετρη ακτινοβολία του θείου Λόγου.

Αναμφισβήτητα όμως υπάρχουν και αυτοχαρακτηριζόμενες «θεϊκές αποκαλύψεις» που στην πραγματικότητα πηγή τους δεν είναι ο Χριστός, Για το πώς μπορεί να γίνει η διάκριση μεταξύ αυθεντικών θεϊκών αποκαλύψεων και μη αυθεντικών, στην προφήτη της σύγχρονης εποχής, Μπέρτα Ντούντε (1891 -1965), λέγονται τα εξής:

«Η πληθώρα των “θεϊκών αποκαλύψεων” που κατακλύζουν τους ανθρώπους είναι άλλο ένα σημάδι σατανικής δράσης, καθώς αυτός προσπαθεί να αποδυναμώσει τον αγνό Λόγο Μου χρησιμοποιώντας όχι μόνο παρόμοιο τρόπο μετάδοσης αλλά ακόμη και τα δικά Μου λόγια, με σκοπό να φέρει σε σύγχυση τους ανθρώπους. Γι’ αυτό η ευαγγελική ρήση “θα χαρίσω το Πνεύμα Μου σε κάθε άνθρωπο” δεν πρέπει να εννοηθεί έτσι που ο καθένας να νομίζει ότι ακούει τη φωνή Μου. Αλλά αυτό που σημαίνει είναι ότι απλά κατευθύνω σύμφωνα με την αλήθεια τις σκέψεις εκείνων που έχουν την επιθυμία να τη διδαχθούν. Και επίσης το ότι όπου είναι συγκεντρωμένοι δύο ή τρεις μαζί βρίσκομαι και Εγώ ανάμεσα τους σημαίνει ότι εάν είμαι το περιεχόμενο των συζητήσεων τους τότε τους εμπνέω Εγώ με το Πνεύμα Μου.

Βέβαια, ο καθένας μπορεί να Με ακούσει εσωτερικά να τον συμβουλεύω, εάν Μου ζητήσει να τον καθοδηγήσω στο σωστό δρόμο. Ομοίως η ενέργεια του Πνεύματος Μου είναι εμφανής στον κάθε άνθρωπο που διδάσκει εμπνεόμενος από την αγάπη του για Μένα τον περίγυρο του και παρακινεί και τους άλλους ανθρώπους να αγαπούν αληθινά. Μιλώ δηλαδή Εγώ μέσα από αυτόν τον άνθρωπο, αλλά αυτό γίνεται πάντοτε με τον τρόπο που συνηθίζει να μιλά ο ίδιος και επομένως στην περίπτωση αυτή δεν πρόκειται για το άκουσμα του “εσωτερικού Λόγου”…

Γιατί ο “εσωτερικός Λόγος” ξεχωρίζει από το γεγονός ότι τον δίνω συνοδεύοντας τον ταυτόχρονα από ένα τέτοιο ισχυρό φως που διαλύει το σκοτάδι και δίνει τη σωστή διαφώτιση για όλα τα ερωτήματα που θέτουν όσοι βρίσκονται σε πνευματική αναζήτηση, δεδομένου ότι η αποστολή τέτοιων ανθρώπων είναι να λάβουν το φως για να το μεταδώσουν. Γι’ αυτό, όπως έχω υποσχεθεί, σε κάθε αιώνα στέλνω κατά τη σοφή Μου κρίση, τέτοιους φορείς του Φωτός τους οποίους κατατοπίζω κάθε φορά σχετικά με τον πραγματικό σκοπό της επίγειας ζωής και τον προορισμό του ανθρώπου, για την αιτία της ενσάρκωσης του και τον απώτατο στόχο του. Με άλλα λόγια, τους μυώ σε όλη εκείνη τη γνώση την οποία έχει χάσει η ανθρωπότητα ως συνέπεια της αυξανόμενης αθεΐας και της απομάκρυνσης της από Μένα.

Επομένως, δεν είναι ψέμα ότι υπάρχουν φορείς του Φωτός με την αληθινή έννοια του όρου, όμως δεν εμφανίζονται τόσο συχνά και γι’ αυτό είχα υποσχεθεί σε “κάθε αιώνα” μία τέτοια εμφάνιση. Από αυτό και μόνο συνεπάγεται ότι τέτοιοι δέκτες του Λόγου είναι μεμονωμένοι και μπορεί να τους αναγνωρίσει κανείς απόλυτη αξιοπιστία. Αλλά και όποιος συνδέεται ολόψυχα μαζί Μου και, παραμένοντας μέσα σε αυτή τη σύνδεση, περιμένει να ακούσει το Λόγο Μου, θα μπορέσει επίσης να Με ακούσει, αφού σας το έχω υποσχεθεί ότι είμαι δίπλα και μέσα στον καθένα που με την προσευχή του επικοινωνεί μαζί Μου.

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάτε σεις οι άνθρωποι ότι και ο αντίπαλος μπορεί, να εκφραστεί κατά παρόμοιο τρόπο, όταν οι σκέψεις σας περιπλανώνται και εισχωρούν στην περιοχή του. Και τότε αυτός σας παραπλανά φορώντας το προσωπείο της ευσέβειας από τη στιγμή που του επιτρέπετε να ασκήσει επιρροή επάνω σας. Πρέπει λοιπόν να δώσετε μεγάλη προσοχή για να προφυλαχθείτε από αυτόν τον κίνδυνο και γι’ αυτό το λόγο να αποσύρεστε “στην ησυχία του δωματίου σας” όταν θέλετε να Με ακούσετε- ούτε επιτρέπεται να πιστεύετε ότι μιλώ στους ανθρώπους απευθείας μέσα από το δικό σας στόμα, παρά θα τους μιλάτε με το συνηθισμένο σας τρόπο, ακόμη και όταν σας εμπνέω Εγώ τι να πείτε. Μπορώ, βέβαια, τότε να καθοδηγήσω τις σκέψεις σας ώστε να πείτε αυτό που πρέπει, εντούτοις δεν παύετε να είσαστε σεις οι ίδιοι που εκφράζεστε με το συνηθισμένο προσωπικό σας τρόπο ομιλίας.

Θα πρέπει να τα ξεχωρίσετε σαφώς αυτά τα δύο πράγματα: ότι ναι μεν μπορείτε να μιλάτε σύμφωνα με το πνεύμα Μου και οι σκέψεις σας να καθοδηγούνται από Μένα, αλλά ποτέ δεν θα Με ακούσετε τόσο άμεσα που να μπορείτε να πείτε ότι μιλώ Εγώ ο Ίδιος μέσα από το δικό σας στόμα. Κατά τον ίδιο τρόπο επίσης οι ρήσεις: “όπου είναι συγκεντρωμένοι δύο ή τρεις μαζί στο Όνομα Μου” ή “θα σας βάλω τα λόγια στο στόμα” σημαίνουν απλά ότι εκφράζεστε σύμφωνα με τη βούληση Μου.

Μόνο αυτά που καταγράφουν ορισμένοι επιλεγμένοι άνθρωποι που τα έχουν συλλάβει μέσα σε απόλυτη σιγή στα βάθη της καρδιάς τους, δικαιούνται να παρουσιαστούν ως Λόγος που εκπορεύεται απευθείας από Μένα.

Σε εκείνες, όμως, τις θρησκευτικές κοινότητες όπου υποτίθεται ότι μιλώ Εγώ ο Ίδιος μέσω κάποιων ανθρώπων, ώστε να πιστεύουν ότι ακούν Εμένα τον Ίδιο, επειδή δεν μιλούν με το συνηθισμένο τους τρόπο, εκεί δεν είμαι Εγώ που μιλώ, έστω και αν θέλουν να ισχυρίζονται ότι είναι αποκάλυψη του Ιησού.

Διότι το χάρισμα του εσωτερικού Λόγου είναι τόσο σπάνιο και απαιτεί ένα τόσο υψηλό βαθμό ωριμότητας που είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί κατάλληλο σκεύος για να τον δεχτεί. Αλλά και αυτοί ακόμη που συλλαμβάνουν εσωτερικά το Λόγο Μου, τον ακούν μόνο λίγες φορές, όταν υπάρχει μία μεγάλη ανάγκη ή επίκειται μεγάλος κίνδυνος ή επίσης όταν αγκαλιάζω έναν άνθρωπο με την υπέρογκη αγάπη Μου… Μα και τότε δεν είναι παρά λίγες στιγμές όπου ο άνθρωπος αυτός μπορεί να πει ότι Με άκουσε με ευκρίνεια.

Αλλά η φράση “θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα Μου σε κάθε άνθρωπο, ώστε οι γιοι και οι θυγατέρες σας θα προφητεύουν και οι νέοι θα βλέπουν οράματα…”, τις περισσότερες φορές ερμηνεύεται ως ευσεβής πόθος κατά το δοκούν, ώστε νομίζει ο καθένας ότι ακούει το Λόγο του Πατέρα. Ο Λόγος, όμως, μόνο μέσα σε άκρα σιγή μπορεί να γίνει αντιληπτός^. επίσης ένα άλλο πιθανό γνώρισμα του είναι ότι μπορεί για το δέκτη του να σημαίνει ότι οφείλει να ενημερώσει τους συνανθρώπους του για την κρίση που έρχεται… Γιατί είναι η εποχή του τέλους και γι’ αυτό στέλνω τους προφήτες Μου, για να μιλήσουν σύμφωνα με τη θέληση Μου. όπως το είχα υποσχεθεί…

Αμήν».

Όπως ο Λόγος του Θεού που απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο άνθρωπο του φανερώνει τη δύναμη Του τόσο όσο μπορεί να την αντέξει, έτσι και οι μεγάλες αποκαλύψεις του Αγίου Πνεύματος Του περιέχουν πληρότητα δύναμης που ισχύει για αιώνες αιώνων και για όλα τα πλάσματα Του, έστω και αν αυτά δεν τις συλλαμβάνουν συνειδητά. Από αυτή τη δύναμη ζωής του Αγίου Πνεύματος που εκφράζεται στο Λόγο οικοδομείται η νέα λυτρωμένη Δημιουργία, το πνευματικό σώμα του Χριστού. Αυτό το σώμα, η πνευματική εκκλησία, είναι ένας οργανισμός που μεγαλώνει αέναα και αποκαλύπτει αέναα τον πλούτο και την τελειότητα του Πατέρα.

Περιληπτική διδασκαλία περί του θείου εσωτερικού Λόγου

Ο μυστικός Ιωάννης Τένχαρτ (έτος γέννησης 1661) αποτελεί μία ιδιαίτερη μαρτυρία της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος μέσα στον πνευματικό άνθρωπο. Καθώς ήταν λάτρης των μυστικιστών του μεσαίωνα, γνώριζε τη σημασία που έχει η εσωτερική προσευχή ως συνομιλία της καρδιάς με τον Θεό και την ασκούσε με επιμέλεια. Έτσι μπόρεσε να βιώσει και ο ίδιος με ιδιαίτερο τρόπο την επικοινωνία του προσευχόμενου με τον επουράνιο Πατέρα του. Από το 43ο έτος της ηλικίας του ο Κύριος του μιλούσε σχεδόν καθημερινά μέσω της εσωτερικής φωνής. Με βάση αυτή τη ζωντανή βίωση του Θεού ο Τένχαρτ έγραψε μία «Περιληπτική διδασκαλία περί του θείου εσωτερικού Λόγου» με την ευχή «να ανατείλλει και σε πολλούς άλλους ο αιώνιος πρωινός αστέρας Ιησούς Χριστός προς δόξα του Θεού και προς αιώνια αγαλλίαση της ψυχής τους». Για να αποδώσει καλύτερα τα νοήματα αυτά ο Τένχαρτ επέλεξε τη διδακτική μορφή του διαλόγου μεταξύ μαθητή και διδασκάλου, όπως ήταν η συνήθεια σε παλαιότερες εποχές.

«Τον καιρό αυτό ακούγονται πολλά για τον εσωτερικό Λόγο του Θεού. Υπάρχει επομένως εκτός από την Αγία Γραφή ή τη Βίβλο και άλλος, πιο άμεσος Λόγος του Θεού;

Βέβαια, εκτός από την Αγία Γραφή υπάρχει ένας άλλος αμεσότερος Λόγος του Θεού, ο επονομαζόμενος “εσωτερικός Λόγος”.

Αλλά ο Παύλος γράφει στους Γαλάτες 1,8: “Ακόμη κι αν εμείς ή ακόμη κι ένας άγγελος από τον ουρανό σάς κηρύξει ευαγγέλιο διαφορετικό από το ευαγγέλιο που σας κηρύξαμε, να είναι ανάθεμα!” Πώς, λοιπόν, εξηγείται αυτό;

Ο Παύλος εννοεί άλλες, αντίθετες διδασκαλίες πού από εκείνον τον καιρό κιόλας προσπαθούσαν να εισαγάγουν οι ψευδοαπόστολοι. Αντίθετα, ο εσωτερικός Λόγος για τον οποίο μιλάμε δεν είναι διαφορετικός ως προς το νόημα και την κατανόηση του, αλλά μόνο ως προς το ύφος και τη μορφή της αποκάλυψης.

Είναι, λοιπόν, αυτός ο εσωτερικός Λόγος επίσης θεμελιωμένος στη Βίβλο;

Ναι, αρκετά, τόσο στην ίδια την Αγία Γραφή, όσο και στην εμπειρία. Γιατί ολόκληρη η Αγία Γραφή (στα ουσιώδη σημεία της) έχει προέλθει από τον ίδιο τον εσωτερικό Λόγο, κι ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο από έκφραση του εσωτερικού Λόγου του Θεού. Ό,τι δηλαδή ειπώθηκε εσωτερικά από το ζωντανό Λόγο στους προφήτες, τους Ευαγγελιστές και τους Αποστόλους, εκείνοι το κήρυξαν εξωτερικά και το κατέγραψαν, απ’ αυτά δε προέκυψε η Βίβλος ως βιβλίο. Αυτό μπορεί να σου το διδάξει και η γνωστή φράση του Πέτρου: “Υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι, ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι”. (Πετρ. Β’ 1, 19-21, Τιμ. Β’ 3,16). (“Εμπνευσμένοι από το Άγιο Πνεύμα, μίλησαν από μέρους του Θεού άγιοι άνθρωποι”.)

Διέθεταν λοιπόν οι προφήτες και άλλοι πιστοί άνθρωποι ήδη στην Παλαιά Διαθήκη αυτόν τον εσωτερικό Λόγο;

Ναι, όλοι οι άνθρωποι του Θεού, από τον Αδάμ μέχρι τον Χριστό, τον είχαν μέσα τους, όπως φαίνεται από τη φράση του Πέτρου που μνημονεύθηκε, αλλά και από αυτό που γράφει ο Πέτρος στην πρώτη επιστολή 1,10: “Αυτήν τη σωτηρία αναζήτησαν και ερεύνησαν οι προφήτες που προφήτεψαν για τη χάρη που λάβατε, ερευνώντας ποιος και πώς θα ήταν ο καιρός για τον οποίο μιλούσε το Πνεύμα του Χριστού που ήταν μέσα τους”.

Μπορούμε να το αποδείξουμε και από την Παλαιά Διαθήκη;

Ναι, γιατί έτσι όμορφα μίλησε ο Δαβίδ στους Ψαλμούς Ισραήλ: “Πνεύμα Κυρίου ελάλησε δι’ εμού, και ο λόγος Αυτού ήλθεν επί της γλώσσης μου ” (Β’ Σαμ. 23,1-3). Βλέπε επίσης και τα ακόλουθα χωρία: Μωυσής Δ’12,6-8. Α’ Σαμ. 3,1,7,21. Νεεμίας 9,30. Ιώβ 42,5.Έσδρας 5,1. Αμώς 3,7-8.

Από τα χωρία αυτά, όμως δεν φαίνεται ότι μόνον οι προφήτες ως έκτακτοι αγγελιαφόροι του Θεού κατείχαν αυτόν τον εσωτερικό Λόγο;

Μολονότι οι προφήτες ως έκτακτοι αγγελιαφόροι του Θεού είχαν, φυσικά, μεγαλύτερη πρόσβαση προς τον Θεό έχοντας γι’ αυτό τον εσωτερικό Λόγο σε μεγαλύτερο βαθμό, ωστόσο δεν έλειπε και από άλλους πιστούς ανθρώπους, κάνοντας τους κατά κάποιον τρόπο επίσης προφήτες και φίλους του Θεού. (Σοφ. 7,27. Μωυσής Ε’8,3 και 30,11-14. Ρωμ. 10,6-8).

Διατηρήθηκε όμως ο εσωτερικός αυτός Λόγος στην Καινή Διαθήκη;

Τότε είναι που φάνηκε περισσότερο ο εσωτερικός Λόγος στους άγιους ανθρώπους, αφού ο Λόγος είχε γίνει ο ίδιος άνθρωπος. (Ιωάν. 1,14. Λουκ. 17,20. Κολ. 1,25 Κορ. Α’ 2,7-8).

Μήπως, όμως, σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων Β’ κ.λπ., εμφανίστηκε τόσο έντονα μόνο στην αρχή της Καινής Διαθήκης, στους Αποστόλους και στους αποστολικούς μάρτυρες του Ιησού Χριστού;

Όχι μόνο σ’ αυτούς, αλλά και σε όλους τους αληθινούς και σωστούς χριστιανούς από τότε μέχρι σήμερα! Αν και βέβαια, ανάλογα με τις ικανότητες και την καταλληλότητα του καθενός.

Από πού μπορούμε να το αποδείξουμε αυτό;

Τόσο από τα χωρία Ιωάν. 14,21. 14,26. 6,45, Α’ Ιωάν. 2,20,27. Εβρ. 8,10—11. Ιωήλ 2,28-29 κ.λπ., όσο και -ιδιαίτερα- από τα έγκυρα παραδείγματα της διαπιστωμένης εκκλησιαστικής ιστορίας των καιρών της Καινής Διαθήκης, σύμφωνα με τα οποία πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι που οι αληθινοί χριστιανοί τους τιμούσαν, επειδή αποδεδειγμένα κατείχαν τον εσωτερικό Λόγο, ενώ όσοι δεν ήταν γνήσιοι χριστιανοί, με διάφορα προσχήματα και χαρακτηρισμούς τους απέρριπταν και τους καταδίωκαν ως αιρετικούς.

Άραγε υπάρχουν σήμερα ακόμη τέτοιοι άνθρωποι που κατέχουν στ’ αλήθεια τον εσωτερικό Λόγο κι ακούν τον Θεό να μιλάει μέσα τους;

Και βέβαια, αναγνωρίζονται δε εύκολα από το ότι καταδιώκονται.¹ Αν και μπορεί να υπάρχουν κάποιοι με αυτό το χάρισμα που παραμένουν κρυφοί … (Ψαλμ. 31,20-21).

Έχει τόσο μεγάλη σημασία τελικά ο εσωτερικός Λόγος;

Βεβαίως, και μάλιστα μεγαλύτερη από ό,τι ο ουρανός και η γη μαζί. (Ψαλμός 73, 25.26. Κατά Λουκά 21,33). Έχει τόση σημασία όση έχει ο Ιησούς Χριστός και το Άγιο Του Πνεύμα εντός μας, χωρίς το οποίο δεν μπορούμε να γίνουμε μακάριοι. (Προς Κορινθίους Β’ 13,5. Προς Ρωμαίους 8,9).

Τι είναι στην ουσία ο εσωτερικός Λόγος;

Δεν είναι άλλο από μία άμεση φιλική ομιλία του Θεού εν Ιησού Χριστώ (που γίνεται μέσω του Αγίου Πνεύματος) με τα παιδιά Του και όλους τους αληθινά πιστούς- η ομιλία αυτή γίνεται μέσω του Αγίου Πνεύματος στο εσώτατο βάθος της ψυχής τους με σκοπό την καθημερινή τους διδασκαλία και την αιώνια σωτηρία τους. (Σοφία 7,21-28).

Σύμφωνα με αυτά που αναφέρεις, αποδεικνύεται ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν εμφυτευμένο μέσα τους τον εσωτερικό Λόγο;

Ο εσωτερικός Λόγος είναι βέβαια μέσα σε όλους τους ανθρώπους, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο- αλλιώς είναι σε αυτούς που δεν πιστεύουν, αλλιώς σε αυτούς που βρίσκονται στο δρόμο της επιστροφής προς τον Θεό και αλλιώς σε αυτούς που έχουν ήδη επιστρέψει κοντά Του και έχουν υπάκουη καρδιά.

Πώς είναι δηλαδή σε αυτούς που δεν πιστεύουν;

Είναι σαν ένας κριτής των σκέψεων και των προθέσεων που κρύβουν στην καρδιά τους- ο κριτής αυτός βρίσκεται μέσα στη συνείδηση τους και ως εκ τούτου ο καθένας είναι αναγκασμένος να τον ακούσει, με τη θέληση του ή όχι. Στην ουσία δεν είναι άλλο από την κριτική φωνή του Θεού που ακούγεται στην ψυχή, πράγμα που αναφέρεται στα εξής βιβλικά σημεία: Προς Ρωμαίους Β’13-16. Προς Εβραίους 4,12-13. Σοφία 4,20. Μωυσή Α’ 6,3. Σοφία 12, 1-2.

Συνεπώς, πρέπει κανείς να υπακούει σε όλα τη φωνή του Θεού στη συνείδηση του;

Ασφαλώς, σε όλα, με τη βοήθεια της θείας χάρης, άμα θέλει να ακούει τη φιλική φωνή Του μέσα του πιο έντονα στο μέλλον.

Οι ψυχές που έχουν μεταστραφεί ήδη και υπακούν τον Θεό, πώς ακούν τον εσωτερικό Λόγο;

Τον ακούν σαν τη φιλική φωνή του Πατέρα ή σαν την οικεία φωνή του Νυμφίου: Κατά Ιωάννη 3,29, σαν μία ειρηνική φωνή γεμάτη πνεύμα, ζωή, αγάπη, χάρη, γλυκύτητα και μακαριότητα. (Κατά Ιωάννη 6,63. Επίσης, κατά Ματθαίο 9,2. 22. Κατά Ιωάννη 4,5-26, Κεφ. 14,15-16. Κεφ. 20,11-29, Κεφ. 21,4-19. Αποκάλυψη 2 και 3). Μία τέτοια ομιλία είναι που βλέπει και ακούει η ψυχή εσωτερικά.

Πώς φανερώνεται ο εσωτερικός Λόγος στην καρδιά των αληθινών παιδιών του Θεού;

Αυτό η χάρη του Θεού μάς κάνει να το βιώνουμε πιο καλά απ’ ό,τι μπορούμε να το εκφράσουμε. Για να το πούμε όμως με δύο λόγια, πρόκειται περίπου για ό,τι αναφέρεται στα εξής χωρία: Β’ Κορ. 4,6. Βασ. 19,9-13. Πράξεις Αποστ. 2,1-2.

Ο τρόπος που φανερώνεται ο εσωτερικός Λόγος είναι ίδιος σε όλα τα παιδιά του Θεού;

Όχι, αλλά στον ένα φανερώνεται σαν σιγανό και ήπιο ψιθύρισμα ή απαλό σκίρτημα που περνά σε όλο το σώμα και την ψυχή, ενώ στον άλλο με ένα λόγο που είναι αντιληπτός, δυνατός και ευκρινής, αλλά, λόγω της υφής και της προέλευσης του, δεν εκφράζεται με λόγια. (Β’ Κορ. 12,1-4. Αποκάλ. 1,1-10). Μάλιστα και στο ίδιο πρόσωπο μπορεί να φανερωθεί τη μια φορά έτσι και την άλλη αλλιώς, ανάλογα με το κατά πόσο το άτομο είναι ικανό και έχει ανάγκη τη θεία επιρροή ή ομιλία. (Γαλ. 1,12,16).

Μπορεί κανείς ν’ ακούει έναν τέτοιο Λόγο κάθε στιγμή και όσο συχνά το επιθυμεί;

Όσον αφορά την αντιληπτή φωνή, δεν την ακούει κανείς διαρκώς. Την ακούει μάλιστα τόσο λιγότερο όσο περισσότερο το επιθυμεί από πνευματικό εγωισμό και για διάφορα μικροπράγματα. Περισσότερο την ακούει κανείς για σημαντικά θέματα και μεγάλες δυστυχίες του σώματος και -κυρίως- της ψυχής. Συνήθως μάλιστα σε τέτοιες περιστάσεις εμφανίζεται για πρώτη φορά στις καλοπροαίρετες καρδιές, διαβεβαιώνοντας τες για την αληθινή και εσώτατη παρουσία του Θεού και Πατέρα τους για την αιώνια τελείωση και παρηγοριά τους. Δεν μπορούμε, βέβαια, να αρνηθούμε το εξής: όσο πιο πιστά ακολουθεί η ψυχή τις απαιτήσεις και τις νουθεσίες αυτού του εσωτερικού Λόγου κι όσο περισσότερο πλησιάζει τον Θεό μέσα στον Ιησού και επιδιώκει την άγια ακολουθία του τόσο περισσότερο και συχνότερα θα έχει τη χάρη ν’ ακούει το Λόγο μέσα της. (Ιωάν. 14,15-23).

Μπορεί κανείς να ακούσει ή να συλλάβει τον εσωτερικό Λόγο και τη νύχτα;

Ναι, και μάλιστα ακόμη περισσότερο τότε. (Σοφία 18, 14-16). Βέβαια μας προσφέρει ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να τον ακούσουμε και να μας διδάξει, ώστε να επιτύχουμε την τελείωση μας- ωστόσο εκφράζεται κατά προτίμηση όταν όλες οι αισθήσεις σιωπούν, οπότε στραμμένες προς τα ένδον μέσα στη σιγή στρέφουν απερίσπαστη όλη την προσοχή τους προς τα μύχια της ψυχής. Όπως διδάσκει η πείρα, αυτό συμβαίνει πολύ ευκολότερα μέσα στη σιγαλιά και την απομόνωση της νύχτας, παρά την ημέρα όπου τα πάντα είναι ανοιχτά προς τα έξω και περισπούν τις αισθήσεις. Για τον ίδιο λόγο επίσης ένα μοναχικό, απομονωμένο μέρος συμβάλλει πολύ στο σκοπό αυτό, ιδίως μάλιστα όταν κάποιος είναι ακόμη αρχάριος.

Επομένως, ακόμη καλύτερα γίνεται μέσα στον ύπνο;

Πράγματι, αυτό συμβαίνει με εκείνους που αφιερώνουν εν αληθεία τον ύπνο τους στον Κύριο και κρατούν την καρδιά τους άγρυπνη γι’ Αυτόν ακόμη και όταν κοιμούνται. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει παράλληλα να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή επαγρύπνηση και ενδόμυχη προσοχή. (Ιώβ 33,15-30).

Πώς μπορεί όμως να είναι κάποιος απόλυτα βέβαιος ότι είναι αληθινά ο Λόγος του ζωντανού Θεού που ακούει;

Όσο βέβαιοι ήταν οι προφήτες και οι απόστολοι για το Λόγο του Θεού μέσα τους, όσο βέβαιος είναι και δικαιούται να είναι κάποιος γι’ αυτά που του υπαγορεύει η φωνή της συνείδησής του ή ακόμη όσο βέβαιο είναι ένα παιδί του Θεού ότι η προσευχή του εισακούγεται και ότι ο Χριστός κατοικεί μέσα του, καθότι το ίδιο το Άγιο Πνεύμα πιστοποιεί με τη μαρτυρία του ότι έχει αποκτήσει την πατρότητα του Θεού, εξίσου ακλόνητα βέβαιος μπορεί να είναι κάποιος ότι είναι ο Λόγος που ακούγεται μέσα του. Διότι ο Λόγος πείθει με τη μαρτυρία του και αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία την αλήθεια του μέσα στην καρδιά εκείνου που τον ακούει, ενάντια σε κάθε επιχείρημα ή αντίρρηση που προβάλλει η λογική και τα ψευδή, κακά πνεύματα- έτσι μπορεί να πει ησυχασμένος και χαρούμενος, όπως ο Παύλος: “Ξέρω σε ποιον πιστεύω”, (Προς Τιμόθεο Β’ 1,12).

Πώς μπορεί, λοιπόν, να ακούσει κάποιος αυτόν τον εσωτερικό Λόγο, με άλλα λόγια τι πρέπει να κάνει ώστε να τον αφουγκραστεί μέσα του αληθινά;

Η καλύτερη και καταλληλότερη προετοιμασία είναι καταρχάς να υπακούς πιστά και ευσυνείδητα την ίδια σου τη συνείδηση με την οποία σου μιλάει ο Θεός, σε οτιδήποτε σου υπαγορεύει να κάνεις ή να μην κάνεις. (Λουκάς 16, 10-12). Επιπλέον, αυτό που χρειάζεται είναι:

Υπέρβαση του εγώ και της αγάπης για τα γήινα πράγματα.
(Λουκάς 14,33).

Αγνότητα και μέτρο σε όλα τα πράγματα. (Σοφία 1, 4-7.
Λουκάς 21,34. Προς Ρωμαίους 13, 11-14).

Ενεργητικότητα και επαγρύπνηση, ώστε να πράττεις το σωστό. (Ψαλμός 57, 8-9. Λουκάς 12, 35-36).

Να περιμένεις ακλόνητος την ώρα που θα θελήσει ο Θεός
να σου αποκαλυφθεί. (Ψαλμοί 25,5,27,14. Ησαΐας 40,31. Ιάκωβος 5, 7-8).

Οπωσδήποτε πάνω από όλα σοβαρή και αδιάκοπη εσωτερική προσευχή που πρέπει να γίνεται όχι τόσο με πολλά λόγια όσο με μία ακατάσβεστη, βουβή και γαλήνια επιθυμία, πείνα και δίψα για να σου δοθεί αυτή η χάρη. (Σοφία 9. Σειράχ 51,18. Λουκάς 11, 9-13).

Ποια εξωτερική στάση πρέπει να πάρει τότε το σώμα;

Στην αρχή, ανάλογα με το τι βρίσκει ο καθένας ότι τον βοηθάει, να αυτοσυγκεντρωθεί καινά ησυχάσουν οι αισθήσεις του, είναι καλό να μείνει καθιστός (Μωυσή Ε’ 33,3. Λουκάς 10,39) ή γονατιστός (Μωυσή Δ’ 24,4. Ψαλμός 95,6) ή ξαπλωμένος (Ψαλμοί 63,7-139,3) αλλά πάντα βέβαια σε απομόνωση. Φυσικά πρέπει παράλληλα να παλέψει ενάντια στην υπνηλία και τις άσχετες εικόνες ή σκέψεις που τον πολιορκούν. (Σειράχ 23,2-4. Έζρας 14,14).

Πώς πρέπει να κατευθύνει τότε κανείς τις εσωτερικές αισθήσεις και τις σκέψεις του;

Μήπως είναι καλό να συνδέει τις αναδυόμενες παραστάσεις με τον Θεό και τα θεϊκά πράγματα και ως εκ τούτου να λειτουργεί πιο πολύ με το κεφάλι παρά την καρδιά του;

Ασφαλώς τέτοιες παραστάσεις μπορεί να είναι χρήσιμες για να προετοιμαστεί και ως ένα βαθμό για μία βαθύτερη κατάδυση στο εσωτερικό του. (Σειράχ 6,37). Εννοείται όμως ότι όσο πιο κοντά θέλει να φτάσει στο να ακούσει το Λόγο εσωτερικά τόσο περισσότερο πρέπει να χαλιναγωγήσει τις εσωτερικές του αισθήσεις (προς Κορινθίους Β’ 10,7. προς Φιλιππήσιους 4,7) και να βυθιστεί με ταπεινοσύνη και εσωτερική υποταγή στα άδυτα της καρδιάς, γιατί εκεί μόνο σπέρνεται, εγγράφεται και ακούγεται ο Λόγος (Ιερεμίας 31,33. Ματθαίος 13,19). Η καρδιά ελκύει και αντλεί το Λόγο μέσα της με τη μαγνητική δύναμη της πίστης και της επιθυμίας της γι’ αυτόν- όπως το πεινασμένο παιδί ρουφά το γάλα από το στήθος της μητέρας του (Μωυσής Ε’ 11,18. Ψαλμός 131,2) έτσι και σε μας ο Λόγος αναδύεται και γεννιέται μέσα από την καρδιά μας (Ιώβ 8,19. Ματθαίος 12,34-35).

Εάν, όμως, παρόλες αυτές τις οδηγίες δεν αντιλαμβάνομαι τίποτα, πώς πρέπει τότε να το εκλάβω;

Εάν η καρδιά και η πρόθεση σου είναι αγνή και το πρόβλημα που σε απασχολεί έχει ιδιαίτερη σημασία, τότε ασφαλώς θα σου αποκαλυφθεί ο Λόγος του Κυρίου, είτε με μία ευκρινή φωνή είτε με σκέψεις που θα σε βοηθήσουν είτε με ουράνιες εμπνεύσεις, ανάλογα με το τι Τον ευχαριστεί και είναι καλό για σένα. Θα πρέπει όμως να προσέξεις να μην φανταστείς ότι πήρες μία απάντηση από τον Θεό, επειδή έτσι το θέλεις και σ’ ευχαριστεί, ούτε να αφήσεις κάποιο ξένο πονηρό πνεύμα να σου υποβάλει μία δική του ως θεία. Εάν, ωστόσο, δεν αντιλαμβάνεσαι τίποτα, τότε έλεγξε τον εαυτό σου, μήπως αυτό που σε εμποδίζει είναι κάποια ανομολόγητη ενοχή ή μήπως κρύβεις ακόμη μέσα σου μία αμαρτία που σε κυριεύει κρυφά και που σε χωρίζει από τον Θεό- τότε θα πρέπει να απαλλαγείς πάραυτα από αυτήν υποβάλλοντας τον εαυτό σου σε βαθιά, εγκάρδια ταπείνωση, ομολογία της ενοχής σου και μετάνοια (Ησαΐας 1,12-Γ8. Αποκάλυψη Ιωάννη 3,14-19). Μα, εάν δεν συμβαίνει αυτή η περίπτωση ή εάν δεν δεις κανένα αποτέλεσμα παρά τη μετάνοια σου, τότε μην απελπίζεσαι- σκέψου ότι απλά ο Θεός σε δοκιμάζει για να δει αν όντως επιμένεις στην αληθινή” ενδοσκόπηση και προσευχή εν πνεύματι με απόλυτη αφοσίωση σε Αυτόν και ιδίως αν Τον εμπιστεύεσαι και εξακολουθείς να Τον λατρεύεις ακόμη και όταν δεν σου φανερώνεται (Ψαλμός 22,2-6). Απλά δεν πρέπει να κουραστείς να Τον αναζητάς αδιάκοπα και την κατάλληλη ώρα θα αποκαλυφθεί στο εσωτερικό σου με το Λόγο της χάρης και της αγάπης Του (Ψαλμοί 25,3-34, 11-42, 12. Αββακούμ 2,3-4. Σειράχ 6,18-37). Στο μεταξύ αρκέσου σε αυτή τη χάρη, ότι δηλαδή μπορείς εξίσου να απευθυνθείς σε Αυτόν όπως ένα παιδί στον πατέρα του και να Του εκθέσεις χωρίς ενδοιασμούς την επιθυμία σου. Και να είσαι βέβαιος ότι έστω κι αν τώρα δεν σου φανερώνεται, εντούτοις ακούει την επιθυμία και τη λαχτάρα σου και μάλιστα είναι Αυτός που τις προκαλεί μέσα σου, τις διεγείρει και τις υποδαυλίζει, επειδή Του δίνουν ευχαρίστηση. (Παροιμίαι 2,3-6. Άσμα ασμάτων 3,1-4. Προς Ρωμαίους 8,26-27).

Λες ότι πρέπει κανείς να προσέξει για να μην εκλάβει την απάντηση που δίνει μόνος του στον εαυτό του ή που του την υποβάλλει ένα ξένο πνεύμα σαν απάντηση που υποτίθεται ότι του δίνει ο Θεός στο ερώτημα του. Πώς μπορεί όμως να ξεχωρίσει τη δική του τη φωνή ή τη φωνή ενός παραπλανητικού κακού πνεύματος από εκείνη του Θεού;

Τη φωνή του δικού μας πνεύματος (δηλαδή της ατελούς ψυχής μας) μπορούμε να την αναγνωρίσουμε εύκολα καθώς συνήθως πηγάζει από τη φιλαυτία και την ανυπομονησία μας, πράγμα που καθρεφτίζεται στις προθέσεις μας και αφήνει την καρδιά ανικανοποίητη (Εζεκίας 13,2-6. Προς Κολοσσαείς 2,18. Σειράχ34,3).

Όσον αφορά τώρα τον εχθρό, όσο κι αν μασκαρευτεί, η φωνή του δεν φτάνει ποτέ στα βάθη της καρδιάς (όπως η φωνή του Θεού), αφού ούτε μπορεί ούτε του επιτρέπεται να εισχωρήσει εκεί (όπου είναι η καθαυτό κατοικία του Θεού) σε καμία περίπτωση- το μόνο που μπορεί είναι να εξαπατήσει τον άνθρωπο μέσω των αισθήσεων ή των σκέψεων του. Εκτός αυτού είναι ψυχρή, ανούσια και χωρίς δύναμη, ενώ η φωνή του Θεού είναι όλο δύναμη, ισχύ και διάρκεια. Εκείνη αφήνει την καρδιά άδεια, σκοτεινή, στεγνή και άγονη, σκληρή και χωρίς να έχει καλυτερέψει^. αντίθετα η φωνή του Θεού φέρνει ευλογία και προκαλεί αμέσως ή με την πάροδο του χρόνου την καθημερινή πραγματική βελτίωση και ενίσχυση της ψυχής (Ψαλμός 68,10. Αποκάλυψη Ιωάννη 3,20). Μπορεί, βέβαια, καμιά φορά και η φωνή ενός πνεύματος φαινομενικά να δημιουργεί ευχαρίστηση ή καλή εντύπωση, όμως δεν είναι παρά μία απάτη και διέγερση της φαντασίας που στη συνέχεια γεννά μόνο δυσαρέσκεια, πίκρα και θλίψη. Επομένως, μπορεί σαφώς κανείς να ξεχωρίσει τις ψεύτικες φωνές από αυτή του Θεού, εάν την έχει ακούσει ή αισθανθεί μέσα του έστω μία μοναδική φορά (Κατά Ιωάννη 8,42-47. Α’ Επιστολή Ιωάννη 4, 1-6).

Αρκεί όμως να ακούει κανείς εσωτερικά το Λόγο του Κυρίου; Αυτό δεν συνεπάγεται και κάποιες ευθύνες;

Αυτά που διδάχτηκε από τον εσωτερικό Λόγο κάποιος οφείλει να τα εφαρμόσει πιστά, με μεγάλο ζήλο και επιμονή, εάν δεν θέλει να χάσει πάλι αυτή τη μοναδική χάρη (Α’ Ιακώβου 21-25. Κατά Ιωάννη 7,37. 8,31. 32. 15,4-7). Ωστόσο, αυτό είναι πολύ εύκολο για τις ψυχές που αγαπούν τον Θεό, γιατί ο Λόγος Του διαθέτει όλη την απαραίτητη δύναμη γι’ αυτό (Κατά Ιωάννη 6,63. Προς Φιλιππήσιους 4,13).

Τι όφελος έχει κάποιος σε τελευταία ανάλυση από το άκουσμα του εσωτερικού Λόγου;

Όλα τα καλά που αναφέρονται σε σχέση με το Λόγο και το Νόμο του Θεού στην Αγία Γραφή και ιδίως στον 19ο και 119ο ψαλμό (που αφορούν κυρίως τον εσωτερικό Λόγο). Πέραν τούτου απολαμβάνει και όλα αυτά που χαρίζει η θεϊκή σοφία, που είναι η Πηγή αυτού του Λόγου, όπως το μαρτυρούν ο Σολομών και η Σοφία Σειράχ. Παροιμίαι 3,13-26. 8. Σοφία 6,13, κεφ. 7,8,9,10. Σειράχ 4,12 ως κεφ. 6,18-37, κεφ. 14,21, κεφ. 15,1-10, κεφ. 24. 51,18. Μωυσής Ε’ 4,33,36. κεφ. 5,24. Βαρούχ 5,20 κ.λπ.

Θα ήθελα να μάθω περισσότερα γι’ αυτά τα πράγματα!

Σε όποια τάξη ή ηλικία κι αν βρίσκεσαι, με ό,τί κι αν ασχολείσαι, ο Λόγος σε διδάσκει πάντα τι πρέπει να κάνεις ή να μην κάνεις και γενικά σε διαφωτίζει και σε καθοδηγεί σε ό,τι είναι για το καλό σου και για την ευτυχία σου, για τώρα και για πάντα.

Εάν έχεις κάποια υπεύθυνη θέση θα σε διδάξει πώς να κάνεις τους καλύτερους νόμους ή να δώσεις τις πιο σωστές εντολές ή πώς να κρίνεις σωστά σε όλες τις υποθέσεις αστικού ή ποινικού δικαίου (Παροιμίαι 8,14-16. Βασιλείς Α’ 3,16).

Εάν διδάσκεις, θα σε κάνει πιο φωτισμένο από κάθε άλλο διδάσκοντα. Χωρίς να κοπιάσεις και να σκεφτείς εσύ, θα σου βάλει στο στόμα τα λόγια που πρέπει να πεις για να πείσεις και να σώσεις τη μία ή την άλλη ψυχή. Μεταξύ άλλων θα σε διδάξει πώς να ελέγχεις εξονυχιστικά και χωρίς λάθη όλα τα πνεύματα, ώστε να μπορείς να τα κρίνεις και έτσι θα σε κάνει αληθινό προφήτη, ιερέα και φίλο του Θεού (Ψαλμός 119,99. Σειράχ39,1. Κατά Ματθαίο 16,19. 20. Ιωάννη 7,38).

Στα ζητήματα του οίκου σου και της καθημερινής ζωής θα σε διδάξει πώς να καθοδηγείς την οικογένεια και τους συνανθρώπους σου και πώς να τακτοποιείς τις υποθέσεις σου, οικιακές ή άλλης μορφής, έτσι ώστε να μην αποτελούν εμπόδιο στη συνεχή επικοινωνία σου με τον Θεό και στην αιώνια σωτηρία της ψυχής σου (Ιώβ 29. Σοφία 7,16-21. Σειράχ 14,21-27).

Συνοψίζοντας, όσο έχεις υγεία και ευημερία, ο Λόγος θα σε διδάσκει πάντοτε πώς να πορεύεσαι παντού μαζί με τον Θεό (Μωυσής Α’ 17,1)^. όταν θα είσαι δε αντιμέτωπος με αρρώστιες και δεινά, θα σε διδάσκει να τα αντέχεις όλα με υπομονή, ταπεινοσύνη και καρτερία (Ιώβ 1,21. 2,10. Σοφία 10). Τέλος, θα σε βοηθήσει να αποβάλεις με χαρά το θνητό σου περίβλημα την ώρα του θανάτου, ώστε να επιστρέψεις ελεύθερος και νικητής στην αιώνια πατρίδα (Σοφία 9,13-19. Κατά Λουκά 2,25-32). Από το Λόγο επομένως έχεις όλα αυτά και ακόμη περισσότερα από όσα μπορούν να προσφέρουν ανθρώπων ή αγγέλων στόματα- με άλλα λόγια παίρνεις πραγματικά μία πρόγευση της αιώνιας ζωής, όπου η μακάρια ψυχή θα δει και θα ακούσει μέσα της τον Θεό, αγνά, πιστά και απολύτως τέλεια (Ιωάννη Α’ 3,1. 2. Προς Κορινθίους Α’ 15,28).

Γιατί έχει μείνει άγνωστος αυτός ο Λόγος, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα;

Επειδή όταν έπεσε ο άνθρωπος εξαπατημένος από τον υποχθόνιο όφι, στράφηκε μακριά από τον ζωντανό Θεό και τον αληθινό Λόγο Του που άκουγε εσωτερικά και στράφηκε προς τον εξωτερικό κόσμο^. έτσι προτίμησε να επιδιώξει την ευημερία του εκτείνοντας τις αισθήσεις του προς τα έξω, παρά να αναζητήσει πάλι τη σωτηρία του μέσα στον εαυτό του με χαλιναγώγηση και ενδοστρέφεια των αισθήσεων του. Σε αυτή την κατεύθυνση συνεισέφεραν πολύ επίσης τυφλοί, σκοταδιστές και διαφθορείς διδάσκαλοι και ηγέτες που κατεύθυναν τον άμοιρο λαό σε άγρα των εξωτερικών πραγμάτων (Ιερεμίας 7,3. 4. Κεφ. 8,8. Κατά Ματθαίο 15,1-20). Αντίθετα, δαιμονοποίησαν και καταδίωξαν σαν αιρετικούς εκείνους που διείσδυσαν ως τον εσωτερικό Λόγο και αφύπνισαν στην πράξη και στην αλήθεια τον πνευματικό τους σπινθήρα (Ιερεμίας 26,7. Κεφ. 43,2. Σοφία 2,12). Έτσι, σαν συνέπεια της διαρκώς αυξανόμενης κακίας και αχαριστίας των ανθρώπων, επήλθε τελικά ως θεία δίκη η σκλήρυνση, το οποίο σημαίνει ότι στους περισσότερους ο εσωτερικός Λόγος κρύφτηκε ή εξαφανίστηκε τελείως. Εκτός από κάποιους λίγους που εξακολούθησαν να αναζητούν στα κρυφά τον Κύριο, οι υπόλοιποι αφέθηκαν στην τυφλότητα τους, μέχρι που άρχισε να ανατέλλει αυτή η τελευταία περίοδος χάριτος και αποκαταστάσεως των πάντων. Σε αυτούς τους λίγους αποκαλυπτόταν από καιρό σε καιρό ο Κύριος σαν ένδειξη του τι θα μπορούσε και θα ήθελε να πραγματοποιήσει με όλους τους ανθρώπους, εάν δεν Τον εμπόδιζαν οι ίδιοι (Ψαλμός 25,14. Κατά Ματθαίο 11,25. Προς Κορινθίους Α’ 1,26).

Ο εσωτερικός Λόγος δεν καταργεί τον εξωτερικό Λόγο της Γραφής;

Όχι, απεναντίας τον εξυψώνει επιπλέον, αφού πρέπει και οι δύο να είναι αρμονικοί και σύμφωνοι μεταξύ τους (Ιωάννη Α’ 1,1-4), καθώς ο εξωτερικός έχει πηγάσει από τον εσωτερικό. (Προς Τιμόθεο Β’2,16).

Σίγουρα όμως ο εσωτερικός Λόγος είναι αντίθετος με το λειτούργημα του διδάσκαλου και του κήρυκα;

Ούτε αυτό είναι αλήθεια. Αντίθετα, μάλιστα, χάρη στον εσωτερικό Λόγο ένα τέτοιο λειτούργημα επανακτά την παλαιά του δύναμη και πειθώ, διότι τότε οι διδάσκαλοι δεν λένε άλλα από αυτά που έχει ήδη μαρτυρήσει και επικυρώσει εντός τους ο Ιησούς Χριστός και το αιώνιο Πνεύμα Του (Προς Ρωμαίους 15,18. Προς Κορινθίους Β’ 2,17).

Σε τι πλεονεκτεί δηλαδή ο εσωτερικός Λόγος σε σχέση με τον εξωτερικό;

Όσο πλεονεκτεί η πηγή σε σχέση με το ρυάκι, η ψυχή σε σχέση με το σώμα, το πνεύμα σε σχέση με τη σάρκα ή με το γράμμα της Γραφής (Κατά Ιωάννη 5,37-40. Κεφ. 6,23. Προς ΚορινθίουςΒ’ 5,16).

Σε τι πλεονεκτεί τότε σε σχέση με τη φωνή της συνείδησης;

Όσο πλεονεκτεί ο ευαγγελικός Λόγος της χάρης σε σχέση με το λόγο του Νόμου (Προς Εβραίους 12,8-25).

Σε τι πλεονεκτεί κάποιος που διδάσκει εμπνεόμενος από τον εσωτερικό Λόγο σε σχέση με κάποιον που διδάσκει βασιζόμενος μόνο στον εξωτερικό Λόγο;

Όσο πλεονεκτεί αυτός που βλέπει με τα δικά του μάτια σε σχέση με εκείνον που βλέπει με ξένα (Κατά Ιωάννη 3,11,32. Κεφ. 4, 39-42. Κεφ. 5, 37-44. Κεφ. 7, 37-39. Προς Κορινθίους Α’ 2,1-5. Ιερεμίας 23,22).

Όταν κάποιος έχει τον εσωτερικό Λόγο, μπορεί να τον χάσει πάλι;

Ναι, όταν δεν υπακούει με την καρδιά του τις οδηγίες που του δίνει αλλά και για άλλους λόγους μπορεί ο Λόγος να σιωπήσει για ένα διάστημα.

Και όταν κάποιος τον χάσει, έχει δυνατότητα να τον αποκτήσει πάλι;

Βεβαίως, εφόσον δεν παραμένει αναίσθητος και δεν αρνείται πεισματικά να ακούσει τη φωνή της συνείδησης του που δεν παύει, να του το υπενθυμίζει χτυπώντας συνεχώς την πόρτα του, αλλά στρέφεται πάλι προς Αυτόν (Αποκάλυψη Ιωάννη 3,19. 20) υποβαλλόμενος από μόνος του σε αληθινή μετάνοια και στην τάξη που του έχει υποδειχθεί και μάλιστα γρήγορα, διότι “πρέπει σήμερα κιόλας” να το κάνει, όπως λέει ο Ψαλμός 95,8.

Γι’ αυτό, λοιπόν, άνθρωποι, μην κλείνετε τις καρδιές σας” σήμερα κιόλας που ακούτε ή μπορείτε να ακούσετε αυτό το Λόγο μέσα σας με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, γκρεμίστε όλους τους φραγμούς της αμαρτίας και του αισθησιασμού που σας εμποδίζουν και αγωνιστείτε με συνέπεια για να βρείτε την πρόσβαση ως τον Θεό. Και όταν με τη χάρη Του την βρείτε και ακούσετε με οποιονδήποτε τρόπο μέσα σας τη γλυκιά φωνή Του, τότε μην είσαστε άπιστοι ή ανυπάκουοι απέναντι Του, αλλά προσπαθήστε ευσυνείδητα να εφαρμόσετε με όλη σας την καρδιά αυτά που σας διδάσκει. Με τον τρόπο αυτό θα Τον πλησιάζετε όλο και πιο πολύ και θα αποκτάτε όλο και μεγαλύτερη οικειότητα μαζί Του, ώσπου στο τέλος θα ενωθείτε αιώνια με Αυτόν που είναι ο Λόγος του Πατέρα. Και ο Λόγος αυτός θα σας επαναφέρει και θα σας πάρει πάλι μέσα στον Θεό, όπως Εκείνος σας έφερε στον κόσμο με τον ίδιο Λόγο για να είσαστε το θαύμα και η χαρά της αγάπης και της σοφίας Του. Γι’ αυτό ας τον δοξάσουμε στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

…Γι’ αυτό θα πω για άλλη μια φορά: ο άνθρωπος που δεν μπορεί να ακούσει τη φωνή του Θεού εντός του ούτε γνωρίζει πώς να στραφεί προς το κέντρο του και να εισδύσει στον Θεό, βρίσκεται ακόμη κάτω από την εξουσία του σατανά, όσο ευλαβής και άγιος αν φαίνεται από έξω. Γιατί μόνο ο αιώνιος Λόγος γεννά τη ζωντανή πίστη ούτε έχει δοθεί στον άνθρωπο άλλος δρόμος για να βρει τη μακαριότητα από το Λόγο της Ζωής. Επομένως, εάν θέλεις να βρεις τη ζωή ή τον Θεό, εφάρμοζε τις εντολές και εναρμόνισε το βίο σου με την Αγία Γραφή- προσπάθησε να βρεις ανάπαυση μέσα σου, γιατί έτσι θα ακούσεις το Λόγο και θα μπορέσεις να γίνεις μαθητής του Ιησού Χριστού. Αλλά καν όταν ακόμη ακούσεις εσωτερικά την πατρική φωνή Του, θα δεις και θα αναγνωρίσεις υποχρεωτικά ότι ούτε και το άκουσμα αυτό από μόνο του δεν σου χαρίζει τη μακαριότητα παρά μόνο όταν εφαρμόζεις όσα ακούς και υπακούς σε όλα τον Θεό σου- τότε και ο Θεός ή ο Λόγος θα σε κάνει μακάριο».

Ο θεϊκός Λόγος μέσα στον άνθρωπο

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα δείγμα εσωτερικού Λόγου και αποτελεί απάντηση σε μία ερώτηση που έθεσε ο μυστικιστής Γκότφριντ Μαγερχόφερ (1807-1877) μαζί με τους φίλους του στην Τριέστη. Η ερώτηση ήταν κατά λέξη η εξής: «Ποια διεργασία συμβαίνει στην ουσία μέσα στην καρδιά τού ανθρώπου, Κύριε, όταν του υπαγορεύεις το θείο Σου Λόγο;»

(Η απάντηση του Κυρίου:)

«Θα σας δώσω τις επεξηγήσεις που ζητάτε, πρώτα όμως πρέπει να προηγηθεί μία διδασκαλία περί ψυχής, προκειμένου να καταλάβετε καλύτερα τη δομή και τις σχέσεις μεταξύ του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος που είναι τα τρία συστατικά μέρη που συνθέτουν την ύπαρξη σας. Ύστερα από αυτό μπορούμε να περάσουμε στην εξαιρετική περίπτωση που μπορεί να παρουσιαστεί όταν και τα τρία αυτά μέρη της ύπαρξης έχουν καθαριστεί σε τέτοιο βαθμό κι έχουν γίνει τόσο ευαίσθητα στην πνευματική τους περιοχή, ώστε μπορούν να αντιλαμβάνονται, να ακούν και να βλέπουν πράγματα στα οποία συνήθως ο άνθρωπος δεν έχει καμία πρόσβαση.

Όπως έχει ήδη ειπωθεί, ο άνθρωπος αποτελεί μία τριαδικότητα σώματος, ψυχής και πνεύματος (με τον θεϊκό σπινθήρα). Ο λόγος που σας έχει δοθεί το πνεύμα είναι για να αποκτήσετε μέσω αυτού την αυτογνωσία και τη συνείδηση ότι δεν έχετε δημιουργηθεί αποκλειστικά και μόνο για αυτήν εδώ τη ζωή.

Το πνεύμα αυτό, καθώς βρίσκεται σε λανθάνουσα ή σε παθητική κατάσταση, αφήνει την ψυχή να αναπτύξει το υλικό της σώμα και ούτε αργότερα την ενοχλεί όταν η ανάπτυξη ολοκληρωθεί, οπότε ο άνθρωπος περνάει στην πιο ώριμη ηλικία. Πότε-πότε μόνο εκδηλώνεται η φωνή του μέσα από το κέντρο της καρδιάς, όταν η ψυχή τείνει να γίνει τελείως ζωώδης και τότε είναι απλά μία ακαθόριστη, αμυδρή διαίσθηση που νιώθει να την υποβάλει. Το πνεύμα είναι τέλειο κι ως εκ τούτου δεν χρειάζεται καμία εκπαίδευση ή καλλιέργεια, μόνο η ψυχή είναι που έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο. Το πνεύμα αρχίζει να εκδηλώνεται φανερά και να αφήνει το κέλυφος του, όταν η ψυχή αποστραφεί τα γήινα πράγματα σε τέτοιο βαθμό που αναζητεί πλέον μόνο τα πνευματικά, γιατί αναγνωρίζει την ανωτερότητα τους. Από αυτό το σημείο λοιπόν το πνεύμα τη διευκολύνει ενεργά στην αναζήτηση της και τη βοηθά να το βρει.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή η ζωή που ζούσε η ψυχή έμοιαζε πιο πολύ με εκείνη των ζώων, αφού μόλις που ξεπερνούσε αυτό το επίπεδο. Αφότου όμως προβάλλει στο προσκήνιο το πνευματικό στοιχείο, οι ανάγκες της ψυχής και του σώματος περνούν σε δεύτερη μοίρα, καθώς υποτάσσονται στους υψηλότερους σκοπούς της ύπαρξης και τότε αρχίζει μία πνευματική άνθιση που δεν σταματάει ποτέ. Ως εκείνο το σημείο η ψυχή κοιμόταν ή είχε αποχαυνωθεί με διάφορα όνειρα που είχαν σαν στόχο τον κόσμο και τα θέλγητρα του. Μέχρι να συμβεί αυτή η αφύπνιση, ψυχή και σώμα έμοιαζαν με δύο φυτά σε μία φάση ασυνείδητης οργανικής ανάπτυξης που μεγάλωναν μαζί για έναν κοινό σκοπό.

Οποτεδήπτε συνέβαινε κάτι που δεν συμφωνούσε με τους νόμους του πνεύματος, η ψυχή αντιλαμβανόταν ευκρινώς μία φωνή μέσα της, η οποία την έλεγχε με αυστηρότητα^. η φωνή αυτή είναι γνωστή γενικά με τον όρο συνείδηση, επειδή εκδηλώνεται αδιάψευστα και συνειδητά, όπως δηλώνει και το όνομα της. Αυτή, λοιπόν, η φωνή, η οποία πολλές φορές λέει πράγματα που δεν θέλει να ακούσει κανείς, είναι είτε η φωνή του δικού σας πνεύματος είτε η φωνή ενός αγγέλου ή ενός καλού πνεύματος που σας προστατεύει. Παράλληλα όμως μπορεί πολλές φορές να ακούσετε κάποιες φωνές που θέλουν να σας παρασύρουν στο κακό, οπότε πρόκειται για. τη φωνή της φιλαυτίας ή για τη φωνή ενός κακού πνεύματος.

Τέλος, υπάρχει άλλη μία φωνή που καμιά φορά απευθύνει υπομονετικά νουθεσίες και παραινέσεις όταν σχεδιάζετε να κάνετε κάτι για το οποίο σας έχει ήδη προειδοποιήσει η συνείδηση σας. Τούτη λοιπόν η φωνή που πολλές φορές σας καταδιώκει επίμονα με τις διδασκαλίες της συχνά είναι η δική Μου η φωνή, που εκφράζεται σαν απαλός ψίθυρος στην καρδιά σας-τότε καθώς η εγκεφαλική σκέψη σιγεί, αισθάνεσθε ή ακούτε τη φωνή αυτή να σας αναλύει αργά και ήρεμα τα υπέρ και τα κατά των σχεδίων σας.

Όποιος αρχίσει τότε να υποτάσσεται σε αυτή τη φωνή, δίνοντας βάση στα λεγόμενα της και πράττοντας σύμφωνα με αυτά, θα οδηγηθεί σταδιακά από την εξωτερική στην εσωτερική ζωή, η οποία του πρόσφερει τέτοιες απολαύσεις που τον κάνουν εύκολα να ξεχάσει τον εξωτερικό κόσμο. Με τον τρόπο αυτό η ψυχή δυναμώνει συνεχώς περισσότερο, οπότε για το πνεύμα που είναι στο κέντρο της γίνεται πιο εύκολο να τη σφραγίσει με την ιδιοτυπία του. Στην περίπτωση λοιπόν όπου, αφενός, η πνευματικοψυχική ζωή ενός ανθρώπου έχει αναπτυχθεί τόσο ώστε να έχει φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο και, αφετέρου, χρειάζομαι και Εγώ κάποιον για να μεταφέρει στους υπόλοιπους το Λόγο Μου αγνό, όπως τον δίνω Εγώ, τότε χρησιμοποιώ μία τέτοια ψυχή που είναι ήδη κατά. το ήμισυ προετοιμασμένη, προκειμένου να προωθήσω μέσω αυτής τους σκοπούς Μου. Το ότι η πνευματική ακοή, η γραφή ή η ομιλία (ή και η πνευματική όραση) διαφέρουν μεταξύ τους από άνθρωπο σε άνθρωπο οφείλεται στο γεγονός ότι οι εκάστοτε ακροατές της εσωτερικής φωνής δεν βρίσκονται στην ίδια βαθμίδα της πνευματικής τους ανάπτυξης, εξού και πρέπει να χειριστώ τον έναν διαφορετικά από τον άλλον, προκειμένου να μεταδώσουν το Λόγο Μου.

Η εισροή του Λόγου Μου σε έναν άνθρωπο συνεπάγεται μία μικρή ανωμαλία στη φυσική λειτουργία του ζωντανού οργανισμού, καθότι από τη στιγμή που επενεργώ στην καρδιά ή στα νεύρα μέσω του ηλιακού πλέγματος, ο εγκέφαλος παρακάμπτεται τελείως και μένει τελείως αμέτοχος στη διαδικασία αυτή. Συγκεκριμένα, εάν ο παραλήπτης του Λόγου Μου θελήσει να σκεφτεί σχετικά με αυτά που προσλαμβάνει, τότε παύει αυτόματα να τα ακούει και κανένας πλέον δεν είναι ικανός να δώσει μία ικανοποιητική απάντηση ή μία συνέχεια στα υπαγορευθέντα. Όσο εισρέει ο Λόγος Μου και ο γραφέας ακούει τη φωνή Μου, είναι γι’ αυτόν σαν να μιλάει με ένα δεύτερο πρόσωπο. Κάθε άλλη ιδέα υποχωρεί, οι εικόνες της φαντασίας εξαφανίζονται, ενώ συνειδητά λειτουργούν μόνο τα αυτιά (ή οι πνευματικοί οφθαλμοί) και μάλιστα τα πνευματικά μόνο αυτιά, καθώς εκείνη την ώρα δεν τον απασχολεί καθόλου ο εξωτερικός θόρυβος που διεισδύει στα φυσικά αυτιά του. Έτσι συγκεντρώνεται απόλυτα για να ακούει αποκλειστικά και μόνο τη φωνή Μου, ζει σε κοινωνία μαζί Μου και επαναλαμβάνει αυτολεξεί αυτά που θέλω να σας πω Εγώ για να προχωρήσετε ως προς τη φώτιση και τη βελτίωση σας.

Από τους παλαιότερους ήδη χρόνους υπήρχαν μεμονωμένοι άνθρωποι με το χάρισμα να ακούν τη φωνή Μου, όπως λόγου χάρη οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης που όλοι τους άκουγαν τη φωνή Μου στην καρδιά τους. Τώρα όμως αυτό που Με ενδιαφέρει είναι να οδηγήσω την ανθρωπότητα όσο γίνεται πιο σύντομα στον τελικό της προορισμό, συνεπώς οι άνθρωποι που έχω επιλέξει για τούτο το σκοπό δεν χρειάζεται όπως τότε να είναι αναχωρητές και να ζουν στην έρημο. Γιατί τώρα ο ίδιος ο κόσμος έχει γίνει μία έρημος, ούτως ώστε όποιος αρχίζει να ασχολείται μαζί Μου και να αφουγκράζεται τη φωνή Μου είναι τώρα στην ουσία “αναχωρητής”, δεδομένου ότι αποτραβιέται από τον εξωτερικό κόσμο για να ζήσει μονάχα στον εσωτερικό και εργάζεται στην οικοδόμηση του ναού που είναι αφιερωμένος σε μία καλύτερη ζωή.

Θα πρέπει να σημειωθεί εκτός αυτού ότι, όπως είπα προηγουμένως, και τα πνεύματα επίσης μπορούν να ασκήσουν μία επιρροή στο εσωτερικό ενός ανθρώπου. Στην περίπτωση δε που αυτός προθυμοποιείται να καταγράψει αυτά που προσλαμβάνει ή δέχεται να κατευθύνεται άβουλα από τα πνεύματα που τον χρησιμοποιούν για να γράψει αυτόματα όσα του υπαγορεύουν, πρόκειται τότε για το φαινόμενο του πνευματισμού^. σημειωτέον επίσης ότι η επικοινωνία με τα πνεύματα προϋποθέτει ότι το νευρικό σύστημα δεν είναι ιδιαίτερα δυνατό κι ως εκ τούτου τα νεύρα μπορούν εύκολα να διεγερθούν, πράγμα που συμβαίνει πιο εύκολα με το γυναικείο παρά με το αντρικό φύλο. Σας έχω ήδη πει αρκετά σχετικά με τις πνευματιστικές ερωτοαποκρίσεις, οπότε ξέρετε πώς να αξιολογήσετε τέτοια πνευματιστικά προϊόντα.

Φυσικά ο δικός Μου ο Λόγος διαφέρει ριζικά από εκείνον των πνευμάτων. Γιατί στην καλύτερη περίπτωση από αυτά θα ακούσετε μόνο κάποιες ωραίες διδασκαλίες ανάλογα με το επίπεδο του κάθε πνεύματος, ενώ από Μένα ακούτε θεϊκές αλήθειες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Σπάνια θα σας κεντρίσουν οι δικές τους μεταδόσεις να τις διαβάσετε δύο και τρεις φορές, γιατί απλούστατα θα σας προξενήσουν πλήξη· αντίθετα, τα λόγια Μου έχουν μία δική τους ζωή, καθώς είναι ο Θεός μέσα τους με τη δύναμη και το φως Του- μοιάζουν με ένα λουλούδι που μοσχοβολά και που δεν χάνει ποτέ τη φρεσκάδα του γι’ αυτό όσες φορές και να το μυρίσετε δεν χορταίνετε ποτέ να ρουφάτε την ευωδιά του. Αυτό είναι λοιπόν το γνώρισμα που διακρίνει τις μεταδόσεις των πνευμάτων, που είναι πεπερασμένα, καθότι είναι δημιουργημένα όντα, από εκείνες τις μεταδόσεις του Πατέρα σας, του άπειρου Δημιουργού.

Ορισμένοι από εσάς ζηλεύουν αυτούς που καταγράφουν τα λόγια Μου, όμως τούτοι πρέπει επίσης να περάσουν από αρκετές δυσκολίες και να τους εμψυχώνει η διπλή αγάπη, για Μένα και το διπλανό τους. Γι’ αυτό αφήστε κατά μέρος τέτοιες κρυφές επιθυμίες και σκεφθείτε ότι Εγώ μονάχα ξέρω καλύτερα από όλους για ποιο πράγμα είναι πιο κατάλληλος ο καθένας. Να είσαστε άλλωστε βέβαιοι ότι όσο κοντά Μου είναι κάποιος που επιλέγω για να γίνει ο γραμματέας Μου_; άλλο τόσο κοντά Μου είναι και εκείνοι που ακούν και εφαρμόζουν τα γραφόμενα. Λάβετε, λοιπόν, την ουράνια τροφή όπως σας τη δίνω και υιοθετήστε τη στη ζωή σας, αφήνοντας τον καθένα να κάνει τη δουλειά την οποία του έχω αναθέσει. Οπωσδήποτε όλοι σας θα μπορέσετε μια μέρα να βρείτε στην αγκαλιά Μου εκπλήρωση του πόθου σας να ενωθείτε μαζί Μου. Κανένας σας δεν θα έχει προνομιακή μεταχείριση, γιατί όλοι σας είσαστε παιδιά Μου. Αμήν».

Ακολουθεί μία καταγραφή της Μπέρτα Ντούντε από τις 8.7.1963

Ο Λόγος του Θεού ηχεί αιώνια…

«Σας έχω δώσει την υπόσχεση να μείνω κοντά σας ως το τέλος του κόσμου… Και ο Λόγος Μου θα ηχεί αιώνια για σας, τα πλάσματα Μου, σαν σημάδι της παρουσίας Μου. Ο δεσμός ανάμεσα στον Θεό, τον προαιώνιο Δημιουργό σας, και σας τα δημιουργήματα Του, θα ισχύει αιώνια… Η Αγάπη Μου θα σας εκδηλώνεται και θα σας μιλάει αιώνια, διότι η μεγαλύτερη μακαριότητα της από την αρχή της δημιουργίας ήταν να επικοινωνεί μέσω του Λόγου με τα δημιουργήματα της- και για το λόγο ακόμη ότι η μακαριότητα για όλα τα όντα είναι να λαμβάνουν χωρίς διακοπή τη δύναμη που τους παρέχει η Αγάπη Μου, το ότι τους μιλώ δε απευθείας είναι μία εκδήλωση αυτής της ακτινοβολίας που τους παρέχει δύναμη.

Είμαι Εγώ προσωπικά που εκφράζομαι μέσω του Λόγου… Σας μεταδίδω τις σκέψεις Μου και η ευδαιμονία Μου είναι να σας κάνω να εκφραστείτε και σεις απέναντι Μου, έτσι που να μπορεί να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ Πατέρα και παιδιού, που από μόνη της σημαίνει ύψιστη μακαριότητα… Όσο πιο τέλειο είναι δε ένα ον τόσο πιο καθαρά ηχεί στην καρδιά του η φωνή Μου, πράγμα που από πνευματική άποψη σημαίνει ότι το ον αυτό διαθέτει διαυγέστατη γνώση, θέλει και σκέφτεται όπως Εγώ, καθώς χάρη στην τελειότητα του είναι ολόψυχα συνδεδεμένο μαζί Μου.

Ωστόσο τη δυνατότητα να Με ακούσει την έχει κάθε ον, ακόμη και όταν βρίσκεται σε ένα χαμηλότερο βαθμό ωριμότητας, εφόσον ως αυτοσυνείδητη ύπαρξη επιτυγχάνει να συνδεθεί μαζί Μου. Αντίστοιχα υψηλός ή χαμηλός είναι και ο βαθμός της μακαριότητας που αισθάνεται, δεδομένου ότι από τη στιγμή που επανασυνδέεται μαζί Μου, αποκτά αληθινά τη ζωή γιατί τότε έχει πια ξεπεράσει το θάνατο που είναι η μόνη κατάσταση κατά την οποία δεν ακούγεται η φωνή Μου.

Πολύ λίγοι άνθρωποι όμως γνωρίζουν ότι ο Θεός και Δημιουργός τους θα ήθελε να τους μιλήσει και ότι και εκείνοι θα μπορούσαν να Τον ακούσουν, εάν ζούσαν σε αρμονία με τη βούληση Του. Λίγοι μόνο βιώνουν την ευτυχία να Τον ακούσουν ζωντανά, αφού λίγοι αποκτούν μία στενή σχέση μαζί Του… Όταν δε οι συνάνθρωποι τους πληροφορούνται σχετικά με αυτή την επικοινωνία, τους φαίνεται απίστευτο και το μόνο που κάνουν είναι να ειρωνεύονται αυτούς που τους το κάνουν γνωστό… Όμως “ο Λόγος Μου θα εξακολουθεί να υφίσταται, ακόμη και άμα εξαφανιστούν ο ουρανός και η γη…” Αλλά και αυτή την υπόσχεση Μου ως επί το πλείστον σεις οι άνθρωποι την ερμηνεύετε διαφορετικά, πιστεύοντας ότι ο “καταγραμμένος Λόγος” διατηρείται αναλλοίωτος. Όμως χρειάζεται να δίνεται κάθε τόσο ο Λόγος Μου στη γη, δεδομένου ότι εξαιτίας της ελευθερίας της βούλησης του ανθρώπου δεν διατηρείται τίποτα αναλλοίωτο, ώστε δεν υπάρχει ούτε εγγύηση ότι διατηρείται η καθαρότητα του Λόγου.

Ωστόσο η υπόσχεση Μου αυτή έχει ένα βαθύτερο νόημα. ‘Ό Λόγος Μου θα εξακολουθεί να υφίσταται…” σημαίνει ότι θα ηχεί διαρκώς και αιωνίως για τα όντα, ότι θα μαρτυρεί διαρκώς και αιωνίως για το δεσμό που συνδέει όλα τα δημιουργήματα Μου με Μένα, ότι τα πλάσματα Μου θα έχουν τη δυνατότητα να Με ακούν προσωπικά διαρκώς και αιωνίως- διότι η μακαριότητα τους είναι ακριβώς αυτή, το ότι τους μιλώ Εγώ προσωπικά, το ότι γνωρίζουν πάντοτε τη βούληση Μου και φέρουν την ίδια βούληση μέσα τους, το ότι έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν με τον Θεό και Δημιουργό τους όπως κάνουν τα παιδιά με τον πατέρα τους… το ότι τα πληροί και τα πλημμυρίζει με απέραντη ευδαιμονία η πιο βαθιά συνειδητότητα, η πιο υψηλή σοφία, η αληθινή γνώση. Και όλα αυτά είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της επικοινωνίας μαζί Μου μέσω του Λόγου.

Εάν δεν μπορούσε να ηχήσει μέσα σε όλα τα όντα ο Λόγος Μου, δεν θα υπήρχε ούτε και πραγματική ζωή, γιατί ο Λόγος Μου είναι η Ζωή, η Δύναμη και η μακαριότητα- διαφορετικά θα ήμουν για τα πλάσματα Μου πάντοτε ένας απόμακρος, απρόσιτος Θεός, χωρίς να υπάρχει καμία αιτία να αναζητήσετε την επαφή μαζί Του ούτε και κανένα αποτέλεσμα από μία τέτοια επαφή.

“Θα μείνω μαζί σας μέχρι το τέλος…” Θα έχετε πάντοτε Εμένα και την παρουσία Μου … εκτός εάν ανήκετε ακόμη στον αντίπαλο Μου, στου οποίου τη σφαίρα δικαιοδοσίας Εγώ δεν επεμβαίνω, για το λόγο ότι θα πρέπει να είναι εθελοντική η επιλογή σας να στραφείτε σε Μένα. Μα από τη στιγμή που θα έχετε απομακρυνθεί από εκείνον και θα Με αναζητάτε συνειδητά, ο Λόγος Μου θα ακούγεται και σε σας εσωτερικά, στην αρχή βέβαια πολύ χαμηλόφωνα, ως φωνή της συνείδησης… όμως προοδευτικά θα μπορείτε να ακούσετε όλο πιο καθαρά τη φωνή Μου, φθάνει να αφοσιωθείτε αποκλειστικά και μόνο σε Μένα, έτσι που να ωθείστε από μέσα σας να Μου μιλήσετε με τις σκέψεις σας… Τότε θα σας έρθει μία απάντηση που αρχικά δεν θα καταλάβετε ότι είναι δική Μου, αλλά θα νομίσετε ότι είναι προσωπικό σας συμπέρασμα. Μα όσο πιο πολύ αποτραβιέστε από τον κόσμο και αναζητάτε Εμένα, τόσο πιο δυνατά ηχεί η φωνή Μου εντός σας και το γεγονός ότι πιστεύετε ότι θα σας απευθύνω το Λόγο, μπορεί να σας κάνει επίσης ικανούς να περιμένετε συνειδητά την ομιλία Μου.

Και όντως θα Με ακούσετε… Εξαρτάται αποκλειστικά από το βαθμό ωριμότητας της ψυχής σας, ήτοι από το βαθμό της αγάπης που έχετε, με ποιο τρόπο ακούτε Εμένα και το Λόγο Μου. Επειδή ανήκετε δε σε Μένα και συνεπώς προχωρείτε αδιάκοπα προς τα πάνω, γι’ αυτό δεν πρόκειται να χάσετε πια το Λόγο Μου. Θα είμαι και θα παραμείνω κοντά σας και θα σας μιλώ διαρκώς και αιωνίως, έτσι ώστε θα αυξάνετε συνεχώς τη μακαριότητα σας χάρη στη συνεχή επικοινωνία μαζί Μου μέσω του Λόγου Μου…

Αμήν».

Η επίδραση του θείου Λόγου

16.12.1963

«Ένα τεράστιο ρεύμα χάρης ρέει προς τη Γη, καθώς η άπειρη αγάπη του Θεού διοχετεύει στους ανθρώπους το Λόγο Του, γιατί μαζί με το Λόγο παίρνουν τέτοια δύναμη που οποιαδήποτε αδυναμία του πνεύματος εξαφανίζεται, η θέληση τους δυναμώνει και εξασφαλίζεται η άνοδος τους στα ύψη.

Όμως για να επενεργήσει αυτό το ρεύμα χάρης επάνω του, πρέπει πρώτα ο καθένας να ανοίξει την καρδιά του για να το αφήσει να εισρεύσει που σημαίνει ότι πρέπει να είναι πρόθυμος να το κάνει με τη θέληση του.

Ο Λόγος έχει μέσα του τη δύναμη να καταρρίψει όλες τις αντιστάσεις του ανθρώπου, όμως η βούληση του είναι ελεύθερη και δεν επιτρέπεται να αναγκαστεί να δεχθεί τη χάρη δια της βίας- εντούτοις, η παραμικρή τάση προς τον Θεό σημαίνει ήδη ότι η βούληση του στρέφεται προς το μέρος Του, πράγμα που ενεργοποιεί τη δύναμη που του δίνει η χάρη. Από εκεί και στο εξής ο Θεός δεν αφήνει πια τον άνθρωπο αυτό να πέσει, γιατί ο Λόγος θα τον γεμίσει και θα του δώσει τόση δύναμη που δεν θα κάνει πια βήμα χωρίς Εκείνον και έτσι η σωτηρία της ψυχής του θα είναι εξασφαλισμένη.

Ο Λόγος του Θεού, το ρεύμα που ρέει από τη χάρη Του, πηγάζει απευθείας από τον Ίδιο και επομένως με αυτόν έρχεται και κάτι το θεϊκό στη Γη, κάτι το θεϊκό αγγίζει την καρδιά του ανθρώπου και τον γεμίζει- και είναι αναπόφευκτο ότι θα επενεργήσει επάνω του, αφού μία προσφορά της θείας χάρης ασκεί πάντοτε μία επίδραση και βέβαια πάντοτε θετική.

Γι’ αυτό θα δυναμώσει οπωσδήποτε τον αδύναμο, θα θεραπεύσει τον άρρωστο, θα δώσει στον τυφλό το φως, θα παρηγορήσει τον δυστυχισμένο, θα χαρίσει νέα ελπίδα στον απελπισμένο… Η δύναμη αυτή θα οδηγήσει όσους είχαν εκπέσει από τον Θεό απαρέκκλιτα πίσω σε Εκείνον. Και με τον τρόπο αυτό, ο άνθρωπος, που από δική του ευθύνη έχει γίνει μία ατελής οντότητα, είναι σίγουρο ότι θα γίνει πάλι τέλειος, δεδομένου ότι η δύναμη του Θεού… ο Λόγος Του… μπορεί να κάνει τα πάντα και δεν μπορεί να μείνει ποτέ χωρίς αποτέλεσμα. Αυτή λοιπόν η ασύλληπτα μεγάλη χάρη είναι στη διάθεση σας, αφού ρέει αδιάκοπα προς τη Γη, αγγίζοντας όλες τις καρδιές που ανοίγουν εθελοντικά και φέροντας τη βέβαιη λύτρωση σε όποιον τη δέχεται και αφήνει το Λόγο του Θεού να επιδράσει μέσα του. Γιατί ο Λόγος είναι μία ακτίνα χάρης που φέρνει φως, είναι ένα φως το οποίο διαπερνά κάθε σκοτάδι και χαρίζει καθαρότατη γνώση. Όσο το πνεύμα των ανθρώπων βρίσκεται στο σκοτάδι, είναι δυστυχισμένοι… Βέβαια, δεν έχουν συνειδητή αντίληψη της ζοφερής πνευματικής τους κατάστασης, για το λόγο ότι συνήθως αρκούνται σε μία εγκόσμια γνώση.

Αλλά δεν αναλογίζονται ποτέ ότι η ψυχή τους λιμοκτονεί όσο δεν τη φωτίζει το αληθινό φως. Για την ψυχή μία πνευματική γνώση είναι το αληθινό φως και αυτό το φως της χαρίζεται με το Λόγο που έρχεται στη Γη απευθείας από τα ύψη.

Η ψυχή παίρνει τότε κατευθείαν από το χέρι του Θεού αυτό που χρειάζεται απαραίτητα, γιατί όσο στερείται την αληθινή πνευματική γνώση παραμένει στο σκοτάδι. Μόνο η ψυχή είναι που νιώθει τη δύναμη του Λόγου, γιατί σε αυτήν αποκλειστικά επιδρά ο Λόγος του Θεού^. και είναι αυτή που αποκτά υγεία και οδεύει προς την τελειοποίηση όταν δέχεται τη δύναμη από ψηλά, όταν της μιλάει ο Ίδιος ο Θεός και με το Λόγο Του της παρέχει την ενέργεια που χρειάζεται για να τελειοποιηθεί εδώ πάνω στη Γη.

Ο νους του ανθρώπου δεν νιώθει παρά ελάχιστα την επίδραση από το άκουσμα του θείου Λόγου, ενώ η ψυχή από την πλευρά της την αισθάνεται μόνο όταν είναι πρόθυμη να αγαπήσει- διότι η αγάπη είναι που μεταξύ ψυχής και Θεού συνιστά την επαφή που χρειάζεται για να διοχετευθεί ο Λόγος και η Δύναμη Του. Το όφελος που αποκομίζει τότε η ψυχή είναι τεράστιο, καθώς η θεία δύναμη επιδρά πάνω της καταλυτικά και εκείνη αφήνεται πρόθυμα σε αυτή την επίδραση. Έτσι ανοίγεται διαρκώς περισσότερο, ωριμάζει και αποκτά μία γνώση την οποία μπορεί να της χαρίσει μονάχα ο Λόγος Του, που από μόνος του εμπερικλείει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που πείθουν για την αλήθεια του.

Εκείνος που θα λάβει μία φορά το Λόγο του Θεού εσωτερικά, δεν θα θέλει να αλλάξει πια μοίρα με κανέναν άλλον άνθρωπο, όσο πλούσιος και αν είναι αυτός σε γήινα αγαθά. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αντισταθμίσει τα πνευματικά αγαθά που αποκτά η ψυχή, γιατί αυτά οδηγούν σε όλο και πιο στενή σύνδεση με τον Θεό, η οποία με τη σειρά της σημαίνει ατέλειωτη μακαριότητα. Πριν έρθει το τέλος, η θεία χάρη θα ρέει όλο και πιο δυνατά, ώστε να μπορεί ο καθένας να δυναμώσει με τη βοήθεια της, γιατί σε κανέναν δεν απαγορεύεται να πιει από την Πηγή και να αντλήσει ατι;ό τη δύναμη του Λόγου. Αλλά πάντοτε πρέπει να το θέλει ο ίδιος ο άνθρωπος, επειδή σε καμία περίπτωση ο Θεός δεν θα δώσει δια της βίας αποδείξεις της αγάπης Του σε όποιον Του προβάλλει αντίσταση.

Από την άλλη πλευρά, οι φροντίδες Του θα είναι άπειρες για εκείνον που θέλει να δεχτεί την προσφορά Του. Και είναι αλήθεια ότι από τον Θεό προέρχεται μόνο ό,τι είναι το καλύτερο δυνατό, αφού μόνο Αυτός μπορεί να δώσει στην ψυχή τη σωστή τροφή και το σωστό ποτό- και επιπλέον Αυτός ξέρει τι χρειάζονται τα πλάσματα Του προκειμένου να ξαναβρούν τη μακαριότητα που απεμπόλησαν κάποτε εθελοντικά. Φτάνει να είναι ανοιχτοί και πρόθυμοι να Τον ακούσουν και θα μπορέσουν να ακούσουν πάλι το Λόγο Του, όπως γινόταν στην αρχή. Και τότε θα έχουν σωθεί τόσο γι’  αυτή τη ζωή όσο και για την αιωνιότητα… Γιατί τότε αυτή τη ζωή που θα αποκτήσουν δεν θα την χάσουν ποτέ πια.

Αμήν».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Εσωτερική Ζωή» εκδ. Πύρινος Κόσμος

Ο εξωτερικός Λόγος του Θεού

Όταν οι Φαρισαίοι ρώτησαν τον Χριστό πότε θα έλθει η βασιλεία του Θεού, εκείνος απάντησε: «Η βασιλεία του Θεού δεν θα έλθει με εξωτερικά σημάδια. Ούτε κανείς θα πει: “Κοίτα, είναι εκεί ή εδώ!” Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι η βασιλεία του Θεού είναι εσωτερική, μέσα σας!»

Αυτό που εννοούσε κατά βάθος ο Χριστός με το «εσωτερικό βασίλειο του Θεού» είναι το καθαρό πνεύμα που εισέρχεται με τη σύλληψη σε κάθε ανθρώπινη ψυχή, το «θείο πνευματικό σπινθήρα», που αποστολή του είναι να τελειοποιήσει την ύπαρξη μας, Τα Χριστούγεννα αποτυπώνουν συμβολικά αυτό το γεγονός με αλληγορικές εικόνες αντιστοιχίας.

Ο στάβλος της Βηθλεέμ είναι το σώμα μας. Οι άνθρωποι και τα ζώα μέσα στο στάβλο είναι η ψυχή μας. Το βρέφος στη φάτνη είναι ο καθαρός, θείος σπινθήρας μας. Το θέμα, λοιπόν, είναι να μάθουμε με όλες τις ποικίλες δυνάμεις της ψυχής μας ν’ αναγνωρίζουμε ποιο είναι το βρέφος του Θεού, να το αγαπάμε, να το φροντίζουμε και να το περιποιούμαστε.

Τότε η αγάπη, η σοφία και η ισχύς του θ’ αυξηθούν, για ν’ αναλάβουν στο τέλος την εξουσία σε ολόκληρη την ψυχή και τη ζωή μας.

Το βρέφος στη φάτνη, ο θείος πνευματικός σπινθήρας μέσα στην ψυχή μας, είναι βέβαια μόνο φαινομενικά, στην ανθρώπινη συνείδηση μας, ένα αδύνατο κι εξαρτημένο πλάσμα. Στην πραγματικότητα είναι ένα καθαρό άκτιστο πνεύμα από την καρδιά του Θεού, δηλαδή την εσώτατη θεμελιώδη φύση του, ένας πάνσοφος και παντοδύναμος «μικρός Θεός». Μόνον εξαιτίας της ελευθερίας μας και του αυτο-προσδιορισμού μας δίνει αυτό το καθαρό ουράνιο πνεύμα την εντύπωση ενός αδύναμου κι αβοήθητου βρέφους. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να επιτύχουμε, με σκοπό την αιώνια τελείωση μας, να μεγαλώσει πολύ το βρέφος, δηλαδή να διαποτίσει το πνεύμα το εσωτερικό μας, ν’ αποκτήσει δύναμη και κυριαρχία στην ψυχή μας, για να έχει τελικά στ’ αλήθεια απεριόριστη εξουσία σε ολόκληρη την ύπαρξη μας;

ΣΤΟ σημαντικότατο αυτό ερώτημα για τη ζωή απαντούν τα γραπτά της νέας αποκάλυψης με μεγάλη σαφήνεια και διδάσκουν τα μέσα και τους δρόμους της σωστής πνευματικής εργασίας.

Πριν ο άνθρωπος μπορέσει ν’ ανακαλύψει το θείο σπινθήρα μέσα στην καρδιά του, πρέπει να διακρίνει τη δράση μίας θεϊκής δύναμης στον -μόνο συνειδητό γι’ αυτόν- εξωτερικό κόσμο, εφόσον συνήθως οι παρατηρήσεις του στρέφονται στο εξωτερικό του περιβάλλον. Έτσι, η πρώτη αρχή της καλλιέργειας της πίστης είναι ν’ αναζητήσει κανείς τα ίχνη της ύπαρξης του Θεού στις εξωτερικές της εκδηλώσεις, στο βιβλίο της φύσης και της ζωής.

Βέβαια, ένας σημαντικός φιλόσοφος του κόσμου, μετά από πολλές παρατηρήσεις, διατύπωσε την πρόταση: «Λίγη παρατήρηση της φύσης και της ζωής, μάς απομακρύνει από τον Θεό». Δηλαδή, παρατηρούμενο επιφανειακά, ό,τι συμβαίνει στη φύση και στη ζωή φαίνεται να έχει μόνο τυφλή, μηχανιστική νομοτέλεια. «Όμως», συνεχίζει ο φιλόσοφος, «εκτεταμένη παρατήρηση της φύσης και της ζωής οδηγεί προς τον Θεό!» Δηλαδή, όποιος ερευνά σε βάθος, ανακαλύπτει μέσα στις αναρίθμητες μορφές της Δημιουργίας τόσα θαύματα σοφίας και σκοπιμότητας, ώστε αν διαθέτει λίγη λογική, αναγκάζεται ν’ αναγνωρίσει παντού έναν πάνσοφο Δημιουργό, αρχιτέκτονα όλων των έργων, γεμάτο αγάπη, υπομονή και δραστηριότητα.

Αυτό, άλλωστε, έγινε φανερό τα τελευταία χρόνια από την αλλαγή των απόψεων στον κόσμο των επιστημόνων. Πολλοί εξέχοντες άνθρωποι εγκατέλειψαν την αθεϊστική ερμηνεία του κόσμου, που επιχειρούσε να εξηγήσει ό,τι υπάρχει και συμβαίνει στη φύση με μη πνευματικά στοιχεία και τυφλούς, μηχανιστικούς φυσικούς νόμους. Το «δέντρο της επιστήμης» απέκτησε στις μέρες μας νέες, βαθύτερες γνώσεις. Οι ερευνητές μπόρεσαν ν’ ανακαλύψουν ότι τα βασικά στοιχεία του υλικού κόσμου (τα ηλεκτρόνια και τα άτομα) έχουν πνευματική φύση και ότι μία σοφή δύναμη δημιούργησε από αυτή την «πρωταρχική θεία σκέψη», με πραγματική μαεστρία, τον ορατό φυσικό κόσμο, αναπτύσσοντας όλο και ανώτερες μορφές ζωής.

Παράλληλα, όμως, με την ισχυρή γλώσσα της Δημιουργίας, την καλλιέργεια της ψυχής του ανθρώπου υπηρετεί κυρίως ο λόγος της αποκάλυψης, που ανακοινώθηκε από τους προφήτες. Οι περισσότεροι άνθρωποι μάλιστα μπορούν να καταλάβουν σωστά το βιβλίο της φύσης και της ζωής μόνο με τη βοήθεια αυτού του λόγου και των διδασκαλιών του.

Στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» αναφέρεται: «Αν ο Θεός δεν αποκαλυπτόταν ποτέ και με κανέναν τρόπο στους ανθρώπους, τότε αυτοί θα – ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι να μην πιστεύουν σε κανένα Θεό και να λένε σε όσους κηρύσσουν την ύπαρξη του: “Τι μας ενδιαφέρει ο Θεός που έπλασες μέσα στη φαντασία σου; Αν υπάρχει, ας φανερωθεί κι ας μας πει τι θέλει από μας!”»

Αλλ’ αν γυρίσουμε πίσω, μέχρι την εποχή του Αδάμ, θα βρούμε πολλές εποχές στις οποίες ο Θεός αποκαλύφθηκε με κάθε τρόπο στον άνθρωπο και φανέρωσε το θέλημα του, καθώς και τους σκοπούς ττου είχε για τον άνθρωπο.

Επειδή, όμως, πρέπει ν’ αφεθεί στον άνθρωπο η ελεύθερη βούληση του, «γί αυτό κι εκείνος αντιμετώπισε το θείο λόγο όπως τα λόγια των ανθρώπων. Ένα μικρό μέρος των ανθρώπων τον σεβάστηκε για λίγο διάστημα. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους σύντομα το ξέχασε τελείως, θεωρώντας τον στο τέλος μία κενή επινόηση. Απολάμβαναν, λοιπόν, όσο περισσότερο μπορούσαν τις χαρές του κόσμου και θεωρούσαν τους σοφούς τρελούς και φαντασιόπληκτους, που περιφρονούν το αληθινό ουράνιο βασίλειο αυτού του κόσμου για χάρη ενός επισφαλούς και αναπόδεικτου βασιλείου των ουρανών». Ο Θεός όμως δεν σταμάτησε ποτέ να φανερώνεται ξανά και ξανά στους ανθρώπους με τους πιο διαφορετικούς τρόπους, μέσα από το στόμα αφυπνισμένων προφητών.

Γνήσιοι προφήτες και ψευδοπροφήτες

Μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει ανά πάσα στιγμή τους γνήσιους προφήτες από τους ψευδοπροφήτες, από τους καρπούς που αποφέρουν.

«Ο γνήσιος προφήτης ποτέ δεν θα είναι εγωιστής, η δε υπεροψία τού είναι άγνωστη. Φυσικά, θα δεχθεί μ’ ευγνωμοσύνη ό,τι του προσφέρουν καλές και ευγενικές καρδιές για να συντηρηθεί. Ποτέ όμως δεν θα προβάλει σε κανέναν απαίτηση πληρωμής, γιατί ξέρει ότι αυτό είναι εγκληματικό μπροστά στον Θεό και γιατί ο Θεός μπορεί πολύ καλά να συντηρήσει τους βοηθούς του (με τη βοήθεια καλών συνθηκών).

Αντίθετα, ο ψευδοπροφήτης θα δεχθεί αμοιβή για κάθε π που κάνει, για κάθε υποτιθέμενη πράξη του στην υπηρεσία του Θεού και για το καλό της ανθρωπότητας.

Ο ψευδοπροφήτης θα απειλεί με τη θεία Δίκη και ο ίδιος θα κάνει τον κριτή στο όνομα του Θεού, με ξίφος και με φωτιά. Ο γνήσιος όμως δεν θα καταδικάσει κανέναν, παρά μονάχα θα προειδοποιεί χωρίς εγωιστικό συμφέρον τους αμαρτωλούς να μετανοήσουν, χωρίς να κάνει διάκριση ανάμεσα σε σπουδαίους και ασήμαντους, γιατί το μόνο που έχει ισχύ γι’ αυτόν είναι ο Θεός και ο λόγος του τα άλλα είναι γι’ αυτόν καθαρή ανοησία.

Κανείς δεν μπορεί να προσβάλει το γνήσιο προφήτη. Σαν πρόβατο, θα τα υπομείνει όλα, ό, τι και να του κάνει ο κόσμος. Θα εξεγερθεί μόνον απέναντι στο ψέμα και στην υπεροψία, χτυπώντας τα πάντοτε και τα δυο. Όμως ο ψευδοπροφήτης είναι μόνιμα άσπονδος εχθρός της αλήθειας και κάθε προόδου στη σκέψη και στα έργα. Κανείς εκτός απ’ αυτόν δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε πείρα, ώστε όλοι να είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν ακριβά τη συμβουλή του για κάθε τους υπόθεση.

Σε όλους τους λαούς, υπήρχαν και πάντοτε θα υπάρχουν αληθινοί προφήτες. Γιατί όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος, είναι παιδιά του Θεού. Όλοι διδάσκονται απ’ αυτόν, με τρόπο που να ταιριάζει στις ιδιαιτερότητες και στην αντιληπτική τους ικανότητα».

Ο Χριστός λέει στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»: «Κοιτάξτε τις θρησκείες των άλλων λαών, για παράδειγμα των Τούρκων, των Περσών, των Ινδών, των Γιαπωνέζων δείτε πόσο διαφορετικές είναι από τη θρησκεία -που έδωσα εγώ στα παιδιά των ουρανών. Κι όμως, και αυτές κυριαρχούνται από το ίδιο πνεύμα του Θεού, μολονότι εκεί είναι πολύ βαθύτερα κρυμμένο».

Συνεπώς, ο λόγος του Θεού ο καταγραμμένος από ιερά κείμενα όλων των Λαών είναι εξαιρετικά σημαντικός για την καλλιέργεια της πίστης. Ένα σημαντικό μέσο ενδυνάμωσης της ψυχής του κάθε ανθρώπου είναι η ανάγνωση των κειμένων της θείας αποκάλυψης.

  Τα λόγια «Όποιος τρώει από το δικό μου άρτο», αναφέρονται ειδικότερα στην πρόσληψη του ουράνιου άρτου που προσφέρεται στα γνήσια κείμενα της αποκάλυψης. Από την άποψη αυτή, για το χριστιανικό κόσμο πρόκειται κυρίως για τη Βίβλο. Φυσικά, τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, που συγκεντρώθηκαν από το λαό του Ισραήλ κατά τη διάρκεια περισσότερων από χίλια χρόνια, δεν μπορούν να θεωρηθούν στο σύνολο τους καθαρός θείος λόγος. Δυστυχώς, ακόμη και τα βιβλία του Μωυσή, υπέστησαν επεξεργασίες από το κατοπινό ιερατείο, και έτσι παραμορφώθηκαν.

Ο Ιησούς λέει στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» στους νομοδιδασκάλους του Ναού: «Πώς τολμήσατε να πάρετε το θάρρος να τροποποιήσετε τόσο άσχημα το νόμο του Μωυσή, συμφωνάμε την κρίση και το υλικό συμφέρον σας, ώστε τώρα να μην υπάρχει εκεί πραγματικά ούτε το ελάχιστο από όσα δίδαξαν και συνέστησαν ο Μωυσής και οι προφήτες; Αφού οι νόμοι και τα γραπτά του Μωυσή σάς είναι τόσο πολύ ιερά, γιατί τότε απορρίψατε σαν “μη γνήσια” το έκτο και το έβδομο βιβλίο του Μωυσή^* και το γνήσιο, προφητικό παράρτημα, βάζοντας στη θέση τους τα δικά σας, ανθρώπινα έργα;»

Η Θεία διδασκαλία που δίδεται από την Καινή Διαθήκη είναι καθαρότερη και ανταποκρίνεται περισσότερο στις ανάγκες της εποχής μας. Όμως, κι από δω απουσιάζουν τα πιοτά κατά λέξη «πρωταρχικά ευαγγέλια».

Μαθαίνουμε ότι «τα πρωτότυπα αποσύρθηκαν με σοφία, για έναν απλό λόγο: ν’ αποφευχθεί να γίνουν μετά από λίγο καιρό τα γραπτά αυτά αντικείμενο ειδωλολατρίας… Γιατί σας λέω, αυτό θα συνέβαινε μ’ αυτά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό, τι με το λεγόμενο Άγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ».

Ο Χριστός ο ίδιος μας συνιστά πρώτα-πρώτα μέσω του Λόρμπερ το Ευαγγέλιο του Ιωάννη.

«Να ακολουθείτε», λέει, «(κυρίως) μόνο τον ευαγγελιστή Ιωάννη! Γιατί το Ευαγγέλιο αυτό, όπως και η “Αποκάλυψη”, είναι γραμμένο από το χέρι του ίδιου του μαθητή αυτού. Όσο ο Ιωάννης ταξίδευε εδώ κι εκεί μαζί Μου, φυσικά, συνέτασσε μόνον αποσπάσματα, καταγράφοντας μόνο τα πιο αξιοσημείωτα. Όμως, κατά τη διάρκεια της λεγόμενης εξορίας του στην Πάτμο (όπου ένας έντιμος, ισχυρός Ρωμαίος τον γλίτωσε από τη διωκτική μανία των Εβραίων) είχε τη δυνατότητα, στο φρούριο του Έλληνα Κάδωνα και στο πλευρό της Μαρίας, να θέσει σε τάξη ανενόχλητος το ευαγγέλιο του, αποκαλύπτοντας μέσα σ’ αυτό στους μεταγενέστερους όσα χρειάζονται για να γίνουν ευτυχισμένοι.

Πρώτα απ’ όλα, όμως, είπε στο τέλος ότι Εγώ έκανα και δίδαξα πάρα πολλά που ο κόσμος, αν αυτά καταγράφονταν, δεν θα μπορούσε να τ’ αντιληφθεί. Μ’ αυτή την εύστοχη παρατήρηση έκλεισε το ευαγγέλιο του, περίπου τον ίδιο καιρό που η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους (το 70 μ.Χ.).

Ο Ιωάννης έζησε αρκετά ακόμη χρόνια μετά απ’ αυτό και κατέγραψε τα οράματα του υπό τον τίτλο “Αποκάλυψη Ιωάννου”. Στο γράψιμο τον βοήθησε ένας φίλος του που τον αγαπούσε πολύ, που ήταν επίσης βαφτισμένος με το όνομα Ιωάννης, επειδή τον καιρό αυτό ήταν ήδη περισσότερο από εκατό ετών.

Τώρα λοιπόν ξέρετε ποια είναι η αλήθεια σχετικά με τον Ιωάννη και τα κείμενα του. Είναι, ήταν και θα είναι (χάρη στο καθαρό του πνεύμα αγάπης) ο αγαπημένος Μου. Όποιος δε ζει και πράττει σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του, θα αντιμετωπιστεί από Μένα σαν ίσος του».

«…Μετά τον Ιωάννη, τη μεγαλύτερη σημασία πρέπει να τη δίνετε στο Μάρκο. Γιατί αυτά που δίνει συνοπτικά τα έχει πάρει στην πλειοψηφία τους από τα γραπτά και τη διδασκαλία του αποστόλου Παύλου».

Σύμφωνα μ’ αυτά, ο Μάρκος ήταν μαθητής και συνεργάτης του αποστόλου Παύλου, πράγμα που σήμερα επίσης υποθέτουν πολλοί ερευνητές των Ευαγγελίων. Θεωρείται δε ότι είναι ο ίδιος Ιωάννης, ο ονομαζόμενος Μάρκος, που αναφέρεται επανειλημμένα στην «Ιστορία των Αποστόλων», καθώς και στις «Επιστολές» του Παύλου.

Επίσης, στα γραπτά του Λόρμπερ βρίσκουμε αξιοσημείωτες πληροφορίες για το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, που θεωρήθηκε από εκείνους που συνέθεσαν τα γραπτά της Βίβλου κορυφαίο, εξαιτίας του πλούσιου περιεχομένου του.

Έτσι, από μία σκηνή του «Μεγάλου Ευαγγελίου», προκύπτει ότι ο συγγραφέας του δεν είναι ο απόστολος Ματθαίος αλλά ένας άλλος άνδρας με το ίδιο όνομα.

Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο είναι επίσης μία μεταγενέστερη συρραφή που χρησιμοποιεί τις αναφορές του Μάρκου και του Παύλου και άλλες πηγές:

«Το κείμενο αυτό είναι μία συλλογή δεδομένων, που είχε συγκεντρώσει ο Λουκάς μετά από έρευνες μέσα και γύρω στην Ιερουσαλήμ για Μένα και τα έργα Μου, ρωτώντας διάφορους ανθρώπους. Μετά ο ίδιος ο Λουκάς τα κατέταξε με το δικό του τρόπο». 

Το γράμμα σκοτώνει, το πνεύμα δίνει ζωή

Επομένως, ακόμη κι αν εξαιτίας του τρόπου σύνταξης των Ευαγγελίων έχουν παρεισφρήσει εκεί κάποια αντιφατικά στοιχεία (πράγμα που μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει, εάν συγκρίνει προσεκτικό τα κείμενα), ωστόσο σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη ο σοβαρός αναζητητής της Αλήθειας βλέπει να εκφράζεται καθαρά και με σαφήνεια ο πυρήνας της διδασκαλίας του Ιησού, η διδασκαλία της τελείωσης και της αγάπης.

«Το πνεύμα των αρχικών Γραφών», λέει ο ίδιος ο Χριστός στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο», «έχει διατηρηθεί πλήρως και στα κείμενα που γράφηκαν αργότερα. Άλλωστε, το ίδιο το γράμμα δεν έχει καμία σημασία αλλά μόνο το πνεύμα. Ή κάνει  άραγε διαφορά το αν το πνεύμα του Θεού ενεργεί ήδη εδώ, πάνω στη γη, πολύ δε περισσότερο πάνω σ’ έναν ήλιο, με πολλούς τρόπους και με τις πιο διαφορετικές μορφές;

Κοιτάξτε! Είναι και παραμένει ένα και το αυτό Άγιο Πνεύμα! Το ίδιο συμβαίνει και με τα κατοπινά κείμενα που περιλαμβάνουν το Λόγο μου. Όσο ανόμοια κι αν φαίνονται εξωτερικά, εσωτερικά είναι γεμάτα από το ίδιο πνεύμα. Άλλωστε, τίποτε περισσότερο απ’ αυτά δεν είναι αναγκαίο».

Στα κείμενα της νέας αποκάλυψης δίδεται εκ νέου και με πλήρη σαφήνεια και καθαρότητα η αληθινή διδασκαλία, που ο Ιησούς Χριστός, ο εξανθρωπισμένος Θεός, ανακοίνωσε πριν από 2000 χρόνια, αποτέλεσε δε παράδειγμα της με την ίδια τη ζωή του. Σύμφωνα με την Αποκάλυψη (Ιωάν. 14,26), το Άγιο Πνεύμα μέσα από αυτά το κείμενα θα μας διδάξει «όλα τα υπόλοιπα» και «θα μας θυμίσει όλα όσα ο ίδιος ο Ιησούς δίδαξε και έκανε». Με τον τρόπο αυτό παραμερίζονται όλες οι ελλείψεις και ατέλειες της μέχρι τώρα παράδοσης, ενώ γίνονται περιττά και αστήρικτα όλα τα ανθρώπινα δόγματα και ερμηνείες. Με πραγματικά ουράνια διαύγεια και πνευματική δύναμη τονίζεται και τίθεται στο προσκήνιο ως κεντρική αλήθεια και κύριος, θεμελιώδης νόμος το μεγάλο γεγονός που ήδη αναφέραμε: ότι η θεμελιώδης φύση του Θεού είναι αιώνια ενεργή αγάπη, συνεπώς δε ο άνθρωπος μπορεί μόνον απ’ αυτόν το δρόμο της καθαρής, ανιδιοτελούς, ενεργής αγάπης να πλησιάσει τον Θεό και να γίνει ευτυχισμένος. Για να εξηγηθεί αυτή η αποφασιστική για την τελείωση αλήθεια, δίνεται στον άνθρωπο η δυνατότητα να δει βαθιά μέσα στη θεία φύση, να μάθει τους στόχους της Εξέλιξης της Δημιουργίας και τα μυστικά της τελείωσης μας στον άλλο κόσμο.

Όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, ο Δημιουργός μας παρέχει τη διδασκαλία που είναι απαραίτητη για τον εξαγνισμό και την τελείωση της ύπαρξης μας κυρίως με τον αποκαλυμμένο, εξωτερικό Λόγο του. Όμως, αυτή η διδασκαλία που μας δίδεται εξωτερικά – από το βιβλίο της φύσης και τα κείμενα της αποκάλυψης όλων των λαών και όλων των εποχών – δεν θα μπορούσε να έχει ολοκληρωμένη επίδραση, αν δεν διδασκόμασταν διαρκώς και εσωτερικά μέσω της φωνής του Θεού.

Αυτή η εσωτερική διδασκαλία, που κάθε άνθρωπος μπορεί να λάβει, αποκαλείται ο ζωντανός, εσωτερικός Λόγος του Θεού. Ο Ιησούς, όταν εγκατέλειψε αυτό τον κόσμο, το υποσχέθηκε στους τότε μαθητές του και σε όλους εμάς τους άλλους με τα λόγια:

«Αν Με αγαπάτε, τότε τηρείτε τις εντολές Μου! Τότε Θα παρακαλέσω τον Πατέρα, κι Εκείνος θα σας στείλει μία άλλη υποστήριξη, που θα μείνει μαζί σας αιώνια: το πνεύμα της Αλήθειας. Ο κόσμος δεν μπορεί να το λάβει, γιατί δεν έχει μάπα γι’ αυτό, ούτε το αναγνωρίζει. Εσείς όμως θα το αναγνωρίσετε, θα μείνει αιώνια μαζί σας και μέσα σας. Όποιος ξέρει και τηρεί τις εντολές Μου, αυτός Με αγαπάει. Όποιον, όμως, Με αγαπάει, θα τον αγαπάει ο Πατέρας Μου, όπως κι Εγώ, και θα αποκαλυφθώ σ’ αυτόν! Ο βοηθός, όμως, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει εν ονόματι Μου ο Πατέρας, Θα σας διδάξει όλα τα υπόλοιπα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα έχω πει». (Ιωάν. 14,15-26).

Με τα λόγια αυτά του Ιησού λέγονται απείρως πολλά, ουσιαστικά όλα όσα πρέπει να ξέρει ο άνθρωπος για τον εσωτερικό Λόγο του Θεού.

Από το βιβλίο του Βάλτερ Λουτς «Η Διδασκαλία του Χριστού» εκδ. Πύρινος Κόσμος.