ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;
Έξι Περίοδοι Διάπλασης της Γης
Σύμφωνα με την αποκάλυψη στον Λόρμπερ, ο ζωντανός οργανισμός του πλανήτη μας υποβλήθηκε σ’ εκτεταμένες αλλαγές που κράτησαν εκατομμύρια εκατομμυρίων χρόνια, ώσπου να μπορέσει να εμφανισθεί ο ολοκληρωμένος άνθρωπος, το ομοίωμα του Θεού, που είχε μέσα του τον πνευματικό σπινθήρα. Οι προάνθρωποι ή προαδαμίτες,1 απλά προετοίμασαν το έδαφος για την εμφάνιση του Αδάμ, αντιπροσωπεύοντας το τελευταίο στάδιο εξέλιξης πριν τον ολοκληρωμένο, δηλαδή προικισμένο με πνευματικές ικανότητες, άνθρωπο. Όλη αυτή η διαδικασία μέχρι και την εμφάνιση του Αδάμ, κράτησε έξι ασύλληπτα μακριές δημιουργικές περιόδους, τις έξι μέρες της Δημιουργίας, κατά το Μωυσή.2,3 Στο λορμπερικό έργο «Γη και Σελήνη» περιγράφεται με λεπτομέρειες ο τεράστιος ζωντανός οργανισμός του πλανήτη μας, τα εσωτερικά όργανα που διαθέτει, όπως κάθε άλλο πλάσμα, και οι ζωτικές λειτουργίες που εκτελεί για τη συντήρηση των όντων που φιλοξενεί πάνω του. Στα πλαίσια του δικού μας βιβλίου όμως, δεν θ’ ασχοληθούμε μ’ αυτές τις πληροφορίες, που τεκμηριώνουν το πνευματικό υπόβαθρο της ύλης, παρά θα στρέψουμε την προσοχή μας στον άνθρωπο.*
Οι προαδαμίτες και η πέμπτη περίοδος διάπλασης της Γης
«… Στην πέμπτη περίοδο έχει πια σχηματισθεί μία σταθερή ηπειρωτική περιοχή. Τότε αρχίζουν τα τακτικά παλιρροϊκά ρεύματα της θάλασσας ανά 14.000 έτη Γης.** Μ’ αυτό τον τρόπο, το νότιο και το βόρειο ημισφαίριο πλημμυρίζουν εναλλάξ, ώστε να γίνουν εύφορες οι εκτεταμένες πετρώδεις έρημοι, γιατί μετά από 14.000 χρόνια η θάλασσα έχει αποθέσει ογκώδεις μάζες από εύφορη λάσπη πάνω τους. Μόλις η θάλασσα υποχωρήσει, η λάσπη εξελίσσεται σ’ ένα εύφορο έδαφος.
Χρειάστηκαν και πάλι πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια ώσπου το έδαφος της Γης να γίνει κατάλληλο για τα διάφορα νέα φυτά, αργότερα για τα ζώα, και τέλος για τον προαδαμίτη άνθρωπο.
Αυτοί οι προάνθρωποι δεν ξέρουν ακόμη τίποτα για την καλλιέργεια της γης. Χρησιμοποιούν ωστόσο κάποια κοπάδια ζώα, ζουν μια σκληρή, νομαδική ζωή, δεν φορούν ρούχα ούτε χτίζουν σπίτια ή καλύβες. Στα πιο χοντρά κλαδιά στήνουν τις σπιτοφωλιές τους και αποθηκεύουν όσα τρόφιμα δεν καταναλώνουν αμέσως. Όταν οι προμήθειες τους τελειώσουν, πηγαίνουν ομαδικά για κυνήγι. Όταν πιάσουν πάγοι (γιατί σ’ αυτή την περίοδο εμφανίζεται και το χιόνι), μετακομίζουν σε πιο ζεστές περιοχές. Μαζί τους παίρνουν τα ζώα τους, που είναι μαμούθ, μεγάλα ελάφια, αγελάδες, κατσίκες και πρόβατα. Επίσης οι ρινόκεροι, οι μονόκεροι, διάφοροι πίθηκοι και πουλιά λογαριάζονται στα «κατοικίδια» ζώα. Προς το τέλος αυτής της περιόδου εμφανίζονται επίσης ο γάιδαρος, η καμήλα, το άλογο και ο χοίρος. Οι προάνθρωποι τα παίρνουν κοντά τους, γιατί το ένστικτο τους, που είναι αρκετά αναπτυγμένο, τους παρακινεί να τα χρησιμοποιήσουν στις μεταφορές τους, στο κυνήγι, ή ακόμη για να πάρουν γάλα και μαλλί. Με το τελευταίο φτιάχνουν ένα μαλακό στρώμα για τις φωλιές τους.
Γλώσσα, όπως έχουν τώρα οι άνθρωποι, δεν διαθέτουν. Όμως αρθρώνουν ορισμένους φθόγγους, χρησιμοποιούν νοήματα και χειρονομίες, κι έτσι συνεννοούνται και βοηθάει ο ένας τον άλλον. Αν κάποιος απ’ αυτούς αρρωστήσει, συνήθως από γερατειά, ξέρει ποιο βότανο θα τον κάνει καλά. Αν δεν μπορεί να το ψάξει ο ίδιος, το ψάχνουν οι άλλοι γι’ αυτόν.
Όμως δεν ξέρουν πώς να ανάψουν και να χρησιμοποιήσουν τη φωτιά. Αν μπορούσαν ωστόσο να δουν πώς γίνεται, όπως οι αδαμίτες αργότερα, θα το είχαν καταφέρει κι αυτό. Το ένστικτο της μίμησης το έχουν πολύ αναπτυγμένο και η ευφυΐα τους, μαζί με έναν κάποιο βαθμό ελεύθερης θέλησης, είναι ήδη ανώτερη από εκείνη ενός τέλειου πιθήκου. Επομένως θα μπορούσαν να μάθουν να μιλούν όπως εμείς, αλλά δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν λογικά.
Σαν άνθρωποι ήταν πελώριοι και ρωμαλέοι, η οδοντοστοιχία τους ήταν τόσο γερή, που μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα δόντια τους σαν κοπτικά εργαλεία. Διέθεταν πολύ ισχυρή όσφρηση και διαίσθηση και το αντιλαμβάνονταν από πολύ μακριά όταν τους πλησίαζε ένας εχθρός. Με τα μάτια και τη θέληση τους δάμαζαν τα ζώα, όπως καμιά φορά και τα πνεύματα της φύσης.
Το δέρμα τους ήταν πιο πολύ τριχωτό, με σκούρες κι ανοιχτόγκριζες τρίχες. Μόνο στο νότο υπήρχαν άτριχες φυλές. Μέχρι την εποχή του Αδάμ, ζούσαν στις πεδιάδες και στα δάση και δεν πήγαιναν ποτέ στα βουνά».
Η έκτη περίοδος διάπλασης της Γης
«Στην εποχή του Αδάμ, με την οποία αρχίζει η έκτη περίοδος, η γη υπέστη και πάλι μεγάλες ανακατατάξεις από τη φωτιά και το νερό. Στη διάρκεια τους εξαφανίσθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά όλο το προαδαμικό γένος μαζί με τα ζωντανά του, όπως και τα περισσότερα δάση με τα ζώα τους. Επέζησαν μοναχά ορισμένα είδη πουλιών, καθώς και τα ζώα που ζούσαν στα βουνά και στα νερά.
Βέβαια διατηρήθηκαν αραιά εδώ κι εκεί ορισμένοι από τους προανθρώπους. Σιγά-σιγά όμως αφανίστηκαν, γιατί δεν έβρισκαν επαρκή τροφή κατάλληλη γι’ αυτούς. Ωστόσο, στα βάθη της νότιας Αφρικής και σε μερικά μεγάλα απομακρυσμένα νησιά, υπάρχουν αραιά και πού, σε φθίνουσα κατάσταση, κάποιοι μακρινοί απόγονοι τους. Είναι στην πλειοψηφία τους εντελώς άγριοι, μοναχά εδώ κι εκεί απόκτησαν μία κάποια καλλιέργεια χάρη στην επαφή τους με τους απόγονους του Κάιν. Μπορούν να εκπαιδευθούν για διάφορες δουλειές, αλλά από μόνοι τους είναι ανίκανοι να εφεύρουν κάτι. Μία μερίδα είναι σε κάπως καλύτερη μοίρα, γιατί προήλθαν από την πρόσμιξη με τους Καινίτες και τους Λαμεχίτες αργότερα. Ωστόσο κι αυτοί είναι ανίκανοι για μια ανώτερη πνευματική παιδεία”.